Rama: Rinisim protestat per te rrezuar qeverine Berisha pas 15 tetorit

[Brari]

OPINION

Martesën e Ramës kush e paguan, Fideli apo Dashi?
17-10-2010 / Nga Shqipe Xoxi


Dy gëzime në një ditë për kryetarin e Partisë Socialiste. Edi Rama bashkë me ditën e përkujtimit të ditëlindjes së Enver Hoxhës feston edhe martesën e radhës. Të tretën në listë. Meqenëse pati shumë zhgënjime përgjatë një viti kalendarik i shtuan oreksin atij për një fitore të gëzueshme personale.
Mirëpo ndërsa Rama gëzon, në selinë e PS-së është i papërmbajtshëm hutimi pas një komunikate për shtyp – e cila çuditërisht kësaj radhe nuk shante qeverinë Berisha – por jepte njoftimin se shpallet martesa me zonjën Lindita Bashën. Ky lajm erdhi si bombë për Opozitën e Bashkuar, e atashuar në selinë e ish-G99, pasi ata pritnin protesta, kurse nga qielli u erdhi festa. Me nisje e muajit të mjaltit të çiftit, çdo agjendë tjetër pritet të ri-përgatitet. Ndërkaq duhet thënë se deputetët e PS-së këto ditë hëngrën edhe llokumet e Eduart Shalësit, i cili u martua për të dytën herë. Ai i cili nuk lë eveniment të jetës së Ramës pa imituar, e parakaloi idhullin e tij. Thagma do që sa Shalësi kuptoi se Edi Rama u fejua me një pedagoge, ai menjëherë, pasi u divorcua në 2006, gjeti pedagogen e tij të re për grua.
Lindita Basha, përtej jetëshkrimit të arnuar bukur si një vello nusërie, është ish-gruaja e profesor Th. Xhillarit: mbiemër i rëndësishëm ky, duke parë se është i njëjti i një prej kompanive ndërtuese që ka ekskluzivitetin e pallateve në Tiranë.
Gjithsesi Edi Rama me një karrierë familjare të dështuar (divorci nga partneret Matilda Makoçi, Delina Fico, Rudina Magjistari, etj), po provon për herë të fundit të bëjë “seriozin” në aferën familjare. Ndonëse ishte i gjatë, ai nuk ishte pjekur aq duhet emocionalisht sa të përballonte, në të shkuarën, instinktet dhe dëshirat ekstravagante. Ai sot po kuron imazhin e një njeriu serioz, familjar, të përgjegjshëm, edhe pse shpesh i ndodh t’i rebelohet vetes, duke nxjerrë në pah instinktet më të ulëta njerëzore, të përafërt me ato kafshërore. Kurimi i këtij imazhi është i sugjeruar nga këshilltarët e tij politik e financiar pasi do të shtonte besueshmërinë në sferën e politikës dhe shoqërisë.
Sido që të jetë e ardhmja e kësaj lidhjeje të re, Edi Rama më në fund ka kuptuar se nuk ka rrugë tjetër përveçse t’i kushtohet familjes së re, meqë fundi politik mund t’i vijë më 2011-n. Më mirë vonë se kurrë, thotë populli socialist. Mirëpo ka një problem. Dhëndri i ri Edi Rama në deklarimin e pasurisë, në ILDKD, është në borxh, pa shtëpi, dhe vetëm me 3 mijë euro në bankë. Të gjithë shqiptarët e dinë se minimumi i një dasme dinjitoze kushton 5 mijë euro. Nëse dhëndri i ri është pa shtëpi, në borxhe, kush do ta paguajë dasmën? Një lokal i rëndomtë në Tiranë për ta faturuar një ditë është 3 mijë euro. Po muzikën, kush do ta paguajë Dash Peza? Deri më sot restoranti Logoreci i Tan Gaçit ka qenë pasarela e “çiftit të ri” Edvin&Linda.
Përtej kuriozitetit njerëzor, ajo çka na intereson në këtë lajm është shpresa që kjo kurorë të qetësojë impulset hormonale të Ramës, për protesta anekënd vendit me radikalizma. Martesa e mbledh njeriun aventurier, pasi i mëton përgjegjësinë ndaj dy frymorëve. Kjo martesë mendohet ta mbledhë Ramën nga paudhësitë e ditëpërditshme. Dhe t’i shërbejë atij si katalizator për të pastruar figurën e njollosur nga sakatimet e së kaluarës dhe këtë mund ta bëjë vetëm një grua e cila njëkohësisht duhet të jetë edhe një këshilltare e mirë. Padyshim, një ish-Sekretare Rinie tek Shkolla e Teknologjike si zonja Lindita Basha (ex-Xhillari) do ta bëjë këtë punë me sukses. Me siguri si zyrtar e administrate në vitet 92-97, si ish-kryetar e Agjencisë së Privatizimit në Tiranë do ta këshillojë mirë për lejet e ndërtimit në Bashkinë e Tiranës. Për hajër i qoftë Partisë Socialiste, Urime Kryetari

55
-

--

Presidentja e “Top Medias” prezantoi fondacionin “Dritan Hoxha”
Një festë familjare, një festë intime, por me shumë pjesëmarrës të familjes së madhe të “Top Medias” për ditëlindjen e themeluesit dhe Presidentit të saj, Dritan Hoxha. Si çdo vit dhe në vazhdën e traditës së krijuar, stafi i “Top Medias” ka kujtuar dhe festuar ditëlindjen e Tanit, dhe po kështu edhe fillimin e sezonit të ri radioteleviziv. Një festë që përkon edhe me një përvjetor jubilar, atë të 10 vjetorit të krijimit të stacionit radiofonik “Top Gold”, një radio që Tani e ideoi dhe e donte shumë. Një festë e familjes së madhe të Tanit, siç e konsideroi Presidentja e “Top Medias”, Vjollca Hoxha, për të kremtuar të gjithë bashkë vazhdimin e ëndrrës së Tanit. “Tani, për të gjithë ne, njeriu që mendonte shpejt, shihte larg dhe kishte vullnetin që ëndrrat e tij të arrinte t’i kthente në realitet dhe t’i bënte të prekshme për të gjithë shqiptarët. Ëndrra, me të cilat mburremi jo vetëm ne, bashkëpunëtorët e tij, por edhe shumë shqiptarë, brenda dhe jashtë vendit. Për të vazhduar ëndrrën e Tanit, për t’i dhënë një mundësi kujtdo që ka një ëndërr sado të vogël apo të madhe ta kthejë atë në realitet, sot po prezantojmë fondacionin “Dritan Hoxha”. Tani ishte i dashuruar me ëndrrat e tij, me radion, teknologjinë, me televizionin, emisionet dhe me të rinjtë e talentuar dhe idetë e reja. Prandaj edhe fondacioni “Dritan Hoxha” lindi si një ide për të promovuar dhe financuar projekte inovatore në fushën e kulturës dhe medias, financimin e bursave dhe edukimin e artistëve, gazetarëve dhe operatorëve të rinj, duke kulmuar me çmimin “Dritan Hoxha” për individë të spikatur në media, art dhe kulturë”, deklaroi në fjalën e saj Presidentja Vjollca Hoxha. Ky fondacion, që mban emrin e njeriut të apasionuar me median dhe teknologjinë e që iu dedikua ëndrrës së tij për ta bërë realitet, u kushtohet të gjithë atyre që operojnë, apo dëshirojnë të realizojnë ëndrrat e tyre në fushat e medias, kulturës dhe artit. “Ju faleminderit të gjithëve për këtë rrugëtim të përbashkët, atyre që na kanë shoqëruar dhe juve të gjithë që na shoqëroni”, përfundoi Presidentja e “Top Medias”, Vjollca Hoxha

---


---
Intervistë
Koordinatori i protestave të Opozitës së Bashkuar, Erjon Veliaj: Do të vazhdojmë fort lobimin në Uashington e Bruksel
Vala e re e protestave që opozita do të nisë këtë herë po hidhen para opinionit si një detyrim që buron nga qeverisja e Sali Berishës. Kështu mendon koordinatori i tyre, Erjon Veliaj, i cili në intervistën për “Shqip” nënvizon nevojën e reagimit qytetar përballë një qeverie e cila po faktohet si katalizator i shthurjes së plotë të çdo norme ligjore. Si të tilla, pra si domosdoshmëri e realitetit aktual, për Veliajn, protestat janë mjet demokratik, legjitimiteti politik i të cilave nuk mund të niset nga premisat e analizës për shanset e suksesit, por nga morali i një opozite, e cila sipas tij, “është mazhoranca” e shoqërisë. Opozita ka në dorë momentin e kërkuar politik për të ndërtuar aksione koherente me kërkesat e shoqërisë shqiptare e cila pas 20 vjetësh tranzicion po sheh përballë një klasë politike e cila akuzon vetveten në mënyrë fatale.

Z. Veliaj, opozita po përgatitet për një valë protestash me anë të së cilave ka vënë si objektiv zgjedhjet e parakohshme. Sa realist është një parashikim i tillë dhe brenda mundësive si mendoni se do të detyrohet Berisha të largohet?


Sot kemi një qeveri të rrënuar moralisht dhe numerikisht - ky s'është sekret. Qeveria e duarve të pastra është bërë pis gjer në fyt. Vendi menaxhohet nga një kastë kunetërish e sekserësh të pazgjedhur me votë - përkundrazi, sot është provuar se këta kunetër e sekserë janë 'zgjedhësit' e vërtetë të qeverisë e tutorë të ministrave. Ç'është më keq, ra dhe alibia e qeverisë për legjitimitetin. Deputetë e ministra të larguar nga pushteti, po dëshmojnë me detaje vjedhjen e zgjedhjeve në Lushnjë, Fier, Tiranë etj. Të mos protestosh dhe të mos ndalosh këtë marrëzi është si t'i thuash Churchillit 'Prit se Adolfit s'i ka mbaruar mandati, le ta çojë shkatërrimin gjer në fund'. Kësisoj, zgjedhjet e parakohshme dhe rikthimi i transparencës si vlerë kombëtare nuk është një opsion, por një detyrim. Ju pyesni a largohet Berisha me protesta? Këtë nuk e di, por di këtë tjetrën: po vazhduam të rrimë urtë e të nënshtruar është e sigurt që nuk largohet.

Ju jeni caktuar mos gaboj si koordinator i partive opozitare në Opozitën e Bashkuar, një pozicion ky i ri edhe në pikëpamje të përvojës suaj. Ç'do të thotë për ju ky rol i ridimensionuar në përgjegjësi krahasuar me periudhën 2003-2005?


Të qenët në opozitë në Shqipëri ndonjëherë vishet me një tis 'keqardhjeje' të tipit 'sa gjynah këta që s'janë në pushtet'. Unë, si dhe në atë kohë që ju përmendni në 2003-‘05, mbetem në atë që është mazhoranca morale e këtij vendi. Në atë kohë, mazhoranca morale e këtij vendi kërkonte që dekadenca e korrupsioni i Fatos Nanos të merrte fund. Tani mazhoranca morale e këtij vendi i dha fund dhe qeverisjes nepotike të Berishës. Ky i fundit, me vjedhjen e zgjedhjeve thjesht vonoi me një vit fundin e tij politik - por kjo s'ka rëndësi. Unë jam optimist kronik - shumë shpejt mazhoranca morale do ta fitojë betejën me të kaluarën. Siç premtuam, javën e tretë të tetorit do të fillojnë protestat, fillimisht në rrethe e më pas në Tiranë. Mësuesit e papunë, pedagogët e papaguar, minatorët e shfrytëzuar, sipërmarrësit e rrënuar, fermerët e falimentuar, administrata e dhunuar, pronarët e pakompensuar dhe të përndjekurit e përbuzur s'kanë asgjë për të humbur. E përsëris, asgjë - përveç frikës së tyre nga një qeveri që sot s'frikëson dot më askënd. Ndaj jam i bindur, jam entuziast e jam i inkurajuar se shumica morale e këtij vendi do ta fitojë këtë betejë.

Një arsye që nxit dyshimin dhe rezervën ndaj objektivit të protestave është edhe precedenti i majit sidomos në drejtim të qëndrimit të faktorit ndërkombëtar. A do të jetë aksioni i opozitës i koordinuar me apelin e partnerëve të Shqipërisë dhe a mund të themi se edhe në kontekstin ndërkombëtar janë pjekur kushtet që Berisha të largohet?


Historia e majit dhe përvoja e paharruar e grevës në fakt ishte prova solide ndaj partnerëve ndërkombëtarë se opozita racionale kërkonte zgjidhje dhe Berisha krizën. Ndoshta naivishit disa partnerë menduan që Berisha kishte mbërritur në një moshë e përvojë ku do sillej si një lider i matur. E menduan gabim e sot gjykoj se janë bindur. Disa zakone vështirë të ikin me moshën. Cili është testi? Europianët morën dy kërkesa nga Shqipëria. E para, qytetarët kërkuan lëvizje të lirë. Parlamenti Europian na e miratoi këtë kërkesë duke theksuar se ishte dhuratë për qytetarët e jo për politikanët. E dyta, Berisha u kërkoi statusin e kandidatit - meqë është qeveria e fundit që nuk e ka në rajon. Të presim ç'përgjigje do të marrim. Nëse nuk ia japin statusin e kandidatit, Europa na jep një mesazh të qartë: Po shqiptarëve, Jo Berishës. Kaq e thjeshtë është!

Cilat do të jenë hapat tuaj për të kërkuar aleatë apo edhe mbështetje për kauzën tuaj duke qenë se rezoluta e 8 korrikut e PE-së mbeti vetëm në letër dhe nuk u materializua në veprime konkrete?


Rezoluta ishte fitore në vetvete, Parlamenti Europian tha "Hapni Kutitë, Bëni Transparencë". Komisioneri Fule bëri gjithashtu një apel drejtuar Kryeministrit para pak ditësh. Ne nuk kemi më qëllim si do fitojmë të huajt që mendojnë drejt, por si do fitojmë drejt ndaj një qeverie që bëhet gjithnjë e më e huaj me atë që duan shqiptarët. Përtej batutës, do të vazhdojmë fort lobimin në Uashington e Bruksel - dy epiqendrat relevante në marrëdhënien me Shqipërinë për të rritur dozat e presionit. Por qeverinë s'mund të na e ndryshojnë ata, do të duhet ta bëjmë vetë -protestat janë një nga mjetet.

Për të mbetur te kjo çështje, mendoni se mosvotimi i ligjit për gjykatën administrative ka provokuar ftohtësinë e palës amerikane ndaj PS, e cila nuk iu "bind" le të themi kështu një kërkese apo një nisme të sponsorizuar prej tyre?


Opozita nuk u 'bind' t'i jepte Berishës gjykatat administrative. Mjaft të shikoni përdhosjen që u bë me emër e mbiemër gjykatësve e prokurorëve ky njeri për ta kuptuar psenë. Mjaft të shikoni emërimet në gjykata sipas militantizmit berishian për të kuptuar pse dhe vetë ambasadori Withers nuk u 'bind' kur Berisha skualifikonte juristë të çmuar të këtij vendi nga postet e gjyqësorit. Apo kur amerikanët nuk u 'bindën' t'i jepnin Berishës kontroll mbi SHISH. Le të mos jemi naivë, as ne e as partnerët tanë nuk vuajnë nga harresa. Ishte Berisha ai që çoi letra e ministra për heqjen e ambasadorit Withers, që i refuzoi për SHISH e që i shpalli non-grata në mbretërimin e tij të parë. Nëse, marrëdhënia e kushtëzuar me Parlamentin nuk korrespondoi me axhendën e financimit të USAID - ky është një 'detaj' që lehtësisht mund të korrigjohet në një të ardhme të shpejtë të normalizuar. Një gjë është e rëndësishme, e majta shqiptare nuk vuan nga provincializmi inferior ndaj të huajve, por është partnere dinjitoze me ndërkombëtarët. Dhe nëse mendoni se Berisha humbet gjumë nga ndërrimi i destinacionit të financimit amerikan - mjaft të kujtoni lajmin tuaj ku dëmi ndaj taksapaguesve shqiptarë për HEC-et e kunetërve ishte 70 mln euro e të kuptoni se e gjitha kjo ishte një doze patetitike populizmi për të larguar vëmendjen nga gjëra shumë më të rëndësishme. Ne dhe partnerët e huaj shihemi drejt e në sy, bashkëpunojmë në mënyrë parimore dhe respektojmë diferencat. Ja pse jemi dinjitozë në këto marrëdhënie.

--

[Brari]

Fatos Baxhaku


•Spartak Ngjela:

“Protestat, shpejt në revolta antiqeveri”

Intervista

Gati askush nuk e mban mend se që kur nisi shiu i fundit në Tiranë. Ishte të martën, të mërkurën, apo kur? Kështu e vrasim mendjen teksa jemi duke pritur Spartak Ngjelën, për të gjithë thjesht “avokati”, ish-ministër, ish-deputet, njëri prej zërave më të fortë të opozitës së sotme. Ja tek duket nga larg, duke ecur poshtë disa eukalispeve gjigantë, i mbështjellë me një pardesy të zezë që bën kontrast me flokët e tij tashmë krejt të bardhë. E kemi lënë për një kafe me të. Ulemi diku pranë shtëpisë së tij, në periferi të ish-Bllokut. Në lokal ka pak njerëz. Ndonjë çift ka përfituar nga kjo, që të nduket qetësisht në pritje që të pushojë shiu. Një kamerier i mërzitur është duke ngritur këmbëpërpjetë karriget e oborrit. Avokati flet gjatë. Gjatë dhe me pasion. Na shtie në mendime kur thotë se viti 1997 ishte vërtet i mbrapshtë, por më i mbrapshtë akoma ka qenë 1967, koha e revolucionit kulturor, burimi i të gjithë të këqijave që mbahen ende në këmbë në Shqipëri. Pastaj flet për klasën politike dhe mëkatet e saj, për të vjetër e të rinj në politikë, për zgjedhjet lokale, të cilat opozita do t’i bojkotojë, nëse nuk hapen kutitë e famshme, për… Nuk heziton të përdorë fjalë të rënda: otomanë, hajdutë injorantë. Deri më tani asgjë e re. Një fjalor i tillë është dëgjuar sa e sa herë. Andej nga fundi mësojmë se ai ka bindjen se shumë shpejt rrugët e qyteteve tona nuk do të përfshihen nga fjala e paqtë protestë, por nga revolta të vërteta. Ky qenka mendimi i gjithë krerëve të opozitës. Ndërsa mundohemi të përfytyrojmë edhe një herë bulevardin e madh të mbështjellë nga dhuna, mësojmë se kjo bindje është bazuar në sondazhe të kryera nga opozita. E vetmja shpresë e pacifistëve dhe të njerëzve jashtë politikës mbetet që këto sondazhe të kenë gabuar. Nuk është gjë që ndodh edhe aq rrallë.

Kur ishit fëmijë, ëndërronit të ishit ndonjëherë politikan?


Nuk mund të jem i saktë që të them se çfarë profesioni do të zgjidhja në të ardhmen time, sepse atëherë komunizmi kishte futur në shoqërinë shqiptare kultin e inxhinierit. Këtu të gjithë mendonin se ishte koha e inxhinierit, sepse industrializmi ka qenë një devizë e hapur e leninizmit. Për profesionin kam vendosur vonë, jo që fëmijë.

Vendosët vetë, apo u ndikuat nga prindërit nga familja…?


E vendosa vetë. Në fakt, u bënë shkak disa avokatë të vjetër. Atëherë kishte ende avokati. Këta ishin Telemak Qirko, Koço Dilo dhe Andrea Nathanaili, profesor i së drejtës civile. Meqë kolegjet e avokatisë po shteronin, sepse po iknin të vjetrit e po zëvendësoheshin me ata që vinin nga shkollat josovjetike, me sa duket, ata menduan asokohe, se unë isha disi tip kontrovers. Por, në atë kohë, gjithkush që kishte rezerva ose nuk e donte regjimin e Tiranës, i shihte me njëfarë simpatie avokatët. Kështu, ata më afruan, më bindën dhe unë hyra në jurisprudencë. Por, kur mbarova, avokatia ishte abroguar si ligj dhe nuk ekzistonte më si institut i së drejtës në Shqipëri.

Ç’ndodhi pas 1990? Si vendoset që të futeni në rrugën e gjatë të politikës?


Nuk është se hyra pas vitit 1990 në rrugën e politikës. Unë sapo kisha dalë nga burgu politik atëherë, në shkurt të vitit 1991. Gjatë së gjithë kohës në burg kam qenë në kundërvënie politike. Natyrisht që do vazhdoja në politikë. Nuk kam pasur asnjë moment që kam menduar se kam qenë pro regjimit të atëhershëm. Kam pasur aktivitet para burgut, gjatë burgut. Kështu që nuk kishte përse të mos e vazhdoja edhe jashtë burgut, në një kohë që regjimi i Tiranës po jepte shpirt.

Kur them me politikë e kam fjalën për politikë aktive, atë që të angazhon në Parlament, në qeveri, në parti e kështu me radhë…


Mbas daljes nga burgu, pashë që disa nga miqtë e mi, Gramoz Pashko kryesisht, që e kisha pasur mik edhe para burgut, më kontaktuan. Po kështu, një i afërt në ato ditë të para, ishte edhe Arben Imami. Kështu u afrova me PD-në e atëhershme, por pashë që ata ishin jashtë vizionit tim.

Në ç’kuptim?


Kishin njëfarë ngërçi ndaj kohës. Vonë u kuptua që kishin njëfarë aleance me regjimin e vjetër. Por atëherë nuk kuptohej qartë, me përjashtim të disa të burgosurve politikë që ishin kapacitete, të cilët erdhën dhe më thanë se “këta janë të lidhur, nuk janë radikalë, por vetëm hiqen si të tillë”. Pastaj doli problemi i Saliut, të cilit iu kundërvumë, sikurse dihet tashmë. U krijua Aleanca Demokratike, të cilën unë e përkraha, mora pjesë aktive, që në shkrimin e “mocionit të famshëm” kundër Sali Berishës dhe pastaj me radhë, sipas kronologjisë që ju e njihni.

Mbase do më duhet t’ju kërkoj diçka të vështirë, por megjithatë nëse mundeni ta shihni karrierën tuaj politike me gjakftohtësi, si do ta gjykonit atë, ose më mirë të themi si e gjykon Ngjela njeri Ngjelën politikan?


Po, unë jam njeri i lirë, kjo është esenca e gjërave. Gjithë të tjerat janë korolar i kësaj. Edhe politika për mua është brenda vargut që vjen pas saj, se në të kundërt, do të humbja lirinë time individuale, dhe, sigurisht vetë ekuilibrin e brendshëm, të cilin e kam arritur me vështirësi. Për ta sqaruar më mirë këtë, më duhet të them se, Ngjela njeri, si individ është i lirë, kurse Ngjela politikan, është ai që ka përkrahur dhe përkrah sistemin politik të demokracisë parlamentare, tregun e lirë dhe drejtësinë nëpërmjet ligjit. Por, brenda kësaj, Ngjela politikan, konstaton një gjë të saktë: këtu nuk ka sistem. E gjithë klasa politike që unë njoh nuk e njeh sistemin, për të cilin po flas. Sidomos liderët e saj.

Me sistem keni parasysh…


Sistemi është demokracia. Pra ata nuk njohin vetë sistemin që pretendojnë se duan të ndërtojnë. Në një kohë që regjimi i vjetër kishte një sistem terrorist, por ama udhëheqësit e tij e njihnin sistemin. Të paktën, ata, brenda dhjetë vjetëve, me ndihmën e këshilltarëve sovjetikë, e njohën atë që donin të ndërtonin. Ndryshe ndodh me klasën dirigjente të sotme, e cila është e përbërë prej njerëzish të varfër shpirtërisht, të deprimuar nga komunizmi, ish-anëtarë të PPSH, të cilët iu afruan Partisë së Punës për privilegje, shumica është afruar madje mbas izolimit të plotë të Shqipërisë së atëhershme nga e gjithë bota. Janë njerëz me kulturë të prapambetur, kanë kulturë antiperëndimore. Vijnë nga rrethe punisto-islamike të degraduara me urrejtje ndaj racionalizmit, erotikës dhe kulturës perëndimore. Të gjitha këto konvergojnë në një pikë që bllokon të gjithë sistemin.

Beteja për të marrë flamurin antikorrupsion duket se ka mbërritur kulmin. Çfarë mendimi keni për të? Shumë vetë mendojnë se shpeshherë kjo situatë i ngjan edhe absurdit, sepse duket sikur vetë korrupsioni ka marrë përsipër të luftojë korrupsionin…


Është thjesht retorikë. E para, korrupsioni është krim, është abuzim me pushtetin, është vjedhje, krim i organizuar. Ekzistojnë disa aspekte të tij. Lufta kundër tij nuk është pronë e politikës, por është pronë e pushtetit gjyqësor. Fakti që është politika ajo që po merret më tepër me të, do të thotë që nuk ka pushtet gjyqësor. Domethënë, këta politikanë po luajnë volejboll sepse nuk ka “xhelat”. Po të kishte një të tillë, të dyja palët do kishin frikë të përmendnin akuza, sepse përndryshe ose do të shkonte tjetri në burg, ose do të shkoje ti vetë aty. Të gjithë duhet ta kuptojnë se Shqipëria nuk ka pushtet gjyqësor. Të gjithë e kanë vuajtur këtë fakt. Në vitin 1997, në diskutimet e para në Parlament, i kam thënë Nanos, që kishte atëherë një mazhorancë gjigande: “Po të kishte vendosur pushtet gjyqësor të pavarur Enver Hoxha, nuk do t’i futej gruaja në burg për kafe”. Jo që nuk e kuptonin dot atëherë, por nuk e kuptuan dot edhe në 2007-n, e nuk po e kuptojnë dot as sot se, sistemi politik ngrihet për garantizmin tënd. Një shoqëri rustikale do ta vuajë gjithmonë mungesën e një shtrese intelektuale, e cila, midis të drejtave dhe interesit, mbron të drejtat. Shoqëria jonë është rustikale, prandaj sot sheh të shkelen të drejtat në funksion të interesit. Shteti, sidomos shteti modern dhe demokracia moderne, janë të drejtat. Nëse këto shkelen, nuk ka sistem për asnjë njeri, edhe për ata që janë në pushtet dhe vjedhin apo abuzojnë me të, sepse asnjë nga ata nuk është i sigurt.

Mos jeni tepër pesimist në këto që po thoni? Nuk keni qoftë edhe një fije shprese se korrupsioni do të detyrohet të struket në ndonjë skutë të errët?


Unë kam bërë një marrëveshje me kryetarin e PS për goditjen ndaj korrupsionit. Kemi rënë dakord për vendosjen e ligjit dhe moralitetit, me një fjalë ristrukturimin dhe ndërtimin e sistemit që mungon. Por kjo varet se sa e madhe do të jetë mazhoranca e ardhshme, dhe sa afatgjatë do të jetë koalicioni i së majtës. Unë tani po jap pikëpamjen time. Në një farë kuptimi për të tashmen, sepse, çfarë do ndodhi në të ardhmen e afërt, ajo pastaj është fall.

Mos vallë duhen forcuar edhe më tepër ligjet antikorrupsion?


E para e punës, nuk është punë ligjesh, sepse ata janë normalë dhe të mjaftueshëm. E thashë edhe një herë, problemi i madh është se nuk funksionon pushteti gjyqësor. Ky pushtet gjyqësor, që është sot, është vetë i korruptuar, është thjesht një korporatë biznesi. Është e rëndë për ta thënë, por kjo është gjendja. Por kur mendon, se ky është pushteti që duhet të luftojë korrupsionin, e kupton se gjendja ka hyrë në një rreth vicioz: të korruptuarit duhet të hetojnë dhe të gjykojnë të korruptuarit. Pamundësi absolute.

Le të mbetemi pak te Drejtësia, e cila me sa duket ka të bëjë me një sërë problemesh, si niveli profesional e kulturor i njerëzve, që punojnë në këtë fushë, probleme etike si lufta mes së mirës dhe të keqes…


Pika kryesore janë vetë njerëzit, gjyqtarët, në një anë, dhe instituti i akuzës në krahun tjetër, domethënë prokurorët. Shqipëria është i vetmi shtet në botë, i cili nuk ka kontrolluar, si prejardhje, si pozicion aktual, si kapacitet juridik, si kapacitet profesional, si integritet moral, njerëzit që japin drejtësinë, pra gjyqtarët dhe prokurorët. Pra, çështja është te zgjedhja e njerëzve, sepse ajo nuk varet as nga kolltukët, as nga ndërtesat dhe as nga ajo që ne e quajmë reformim institucional. Ky nuk ka nevojë të lakohet shumë, sepse institucionet me ligj janë të ndërtuara normalisht në Shqipërinë e sotme, por ato nuk funksionojnë vetëm nga njerëzit e sotëm. Janë njerëzit që kanë dhunuar institucionet, dhe jo institucionet njerëzit. Njerëzit, pasi kanë pushtuar institucionet, kanë dhunuar të drejtat, domethënë kanë shkatërruar sistemin.

Pra zgjidhja është?


Zgjidhja është heqja e tyre, por ama duhen zëvendësuar me njerëz të cilët janë të moralshëm. Pyetja është a ka të tillë në Shqipërinë e sotme? Këtë pyetje duhet t’ua bëj unë juve dhe jo ju mua…

Por nëse edhe për shumë kohë, politika, pavarësisht nga krahët dhe pozicioni i saj, vazhdon ta mbajë peng Drejtësinë si do të jetë e ardhmja. Jeni optimist apo pesimist në këtë pikë?


Është një çështje që duhet zgjidhur në Shqipëri, sepse kjo është gangrenë. Kush e ka kuptuar këtë, e merr vesh se ne, kemi mbetur në këtë llucë, sepse nuk kemi pushtet gjyqësor. Hajduti Sali nuk do të vidhte dot, nëse do të kishte prokurorë dhe gjykata, sepse ai vetë është frikacak, nuk ka kurajë për të vjedhur, por e di se nuk do të ketë ndëshkim. Nëse do të kishim një pushtet gjyqësor të pavarur dhe ashtu siç e përshkruam, këtë gjë nuk do ta bënte as Nano, dhe as të tjerët që kanë kaluar nëpër këtë rrugë. As një njeri nuk do të sillej kështu me popullin dhe askush nuk do të mund të gënjente dot në këto përmasa, nëse do të kishte një pushtet gjyqësor të pavarur, solid, të rreptë e strikt ligjor”.

Opozita ka nxjerrë në pah disa afera korruptive. Pozita, disa raste më pak. Mbase kjo është normale. Opozitës i takon të jetë gjithnjë në pozicion sulmues. Megjithatë, a mendoni se edhe në opozitë mund të identifikohen të korruptuar?


Po korrupsioni në Shqipëri, sot, është fenomen. Nëse e trajtojmë si rast, ai tashmë do të ishte zgjidhur për 24 orë, për të mos thënë për 4 minuta. Pikërisht se është fenomen, është i rrezikshëm. Ai nuk ka krah, as bindje politike dhe as një ideologji të caktuar. Korrupsioni i ka shtrirë kthetrat ngado dhe prandaj është fenomen. Madje, po shihet kohët e fundit se ky fenomen po tenton të kthehet në mënyrë jetese dhe në një kulturë të veçantë. Kur abuzimi kthehet në kulturë, gjithçka ka marrë fund, sepse është e pariparueshme. Ka shenja që brezi i ri po tenton drejt profesioneve me të cilët mund të vjedhë. Pra, gjendja është e rëndë, po ende nuk ka hyrë në një pikë pa kthim. Veçse, kur themi se korrupsioni është fenomen, me anë të kësaj kuptojmë se nuk ka krahë politikë, por vetëm mundësi. Domethënë, brenda fenomenit, po pritet radha që t’u jepet mundësia edhe atyre që ende nuk iu është dhënë, mundësia për t’u ngasur nga korrupsioni. Ky është problemi i sotëm. Një person që nuk ka pasur mundësi të korruptohet, nuk e di ta them me bindje nëse është i ndershëm. Le t’ia japim mundësinë dhe pastaj le të gjykojmë se si do ta përballojë këtë tundim. Korrupsionin do ta krahasoja me një epidemi. Të ka kapur apo jo ajo, kjo varet se sa ke dalë ndër vende publike, dhe, pastaj nëse ke ose jo imunitet. Korrupsioni pra, luftohet me njerëz që kanë imunitet kundër tij.

Le të qëndrojmë një copë herë në termat “e majta” dhe e “djathta”. A ekzistojnë në Shqipëri grupime politike që t’i përfaqësojnë realisht këto ndarje, në kuptimin klasik të politikës? Apo janë dy grupime që nuk dallojnë për nga përkatësia sociale ekonomike apo kulturore me njëra-tjetrën dhe thjesht janë sajesa për të ndarë hera-herës pushtetin dhe interesat që burojnë prej tij?


Për këtë duhen parë doktrinat. Nëse shikojmë programet e tyre ato janë porkeri sui generis. Nuk kanë asnjë vizion dhe ende nuk ka shenja për reformë. Shqipëria ka nevojë për katër reforma të mëdha, të cilat ndihmojnë edhe në atë që thamë pak më parë, në ngritjen e sistemit. Ka nevojë për një reformë në treg dhe në ekonomi. Kjo është e domosdoshme. Këtu hyjnë edhe sistemi bankar, sistemi financiar, sistemi fiskal, kompanitë, gjithçka që ka të bëjë me ekonominë. Ne kemi nevojë edhe për një reformë institucionale në të gjithë pemën institucionale të shtetit, që nga pushteti gjyqësor e deri te sistemi administrativ. Kjo do të thotë të krijohet nga e para vizioni për administrimin e shoqërisë. Jo çdo njeri mund të punojë në administratë. Deri tani folëm për gjyqtarët, po e njëjta gjë është edhe për administratorët. Ata duhet të zgjidhen në seleksion, nga origjina, nga bekgraundi, nga moraliteti, nga shumë gjëra. Këta janë shumë të rëndësishëm. Këta kanë në dorë menaxhimin e shoqërisë. Dhe, në këtë rast duhet të përmendim një aksiomë që ka lidhje me Drejtësinë: “Drejtësi nuk jep vetëm gjykata, por të gjitha institucionet duhet të japin drejtësi”, domethënë duhet të respektojnë ligjin. Prandaj reforma institucionale do të krijonte besimin e njerëzve se këtu respektohet ligji dhe po administrohen nga njerëz të ditur dhe jo nga injorantë e barbarë, të ardhur në administrim nga fryma e abuzimit me pushtetin. Reforma e tretë është arsimi. Qeveria e mëparshme, por sidomos kjo aktualja, e shkatërruan krejtësisht arsimin, sidomos arsimin e lartë, të cilin e lanë jashtë sferës moderne të racionalitetit. Sot shkollat shqiptare nuk japin dot asnjë profesion. U habita kur e pashë, por ishte e vërtetë, në listën e universiteteve politeknikë, Universiteti Politeknik i Tiranës ishte i fundit në botë. Kjo u tha para nja dy muajsh. Kanë të drejtë. Kjo duhet të na shqetësojë shumë. Shqipëria ka nevojë për investim në intelekt. Kush mendon për këtë? Absolutisht asnjë. Të gjithë marrin barbarë, injorantë për të drejtuar intelektualët. Është pikërisht ajo që bëri Enver Hoxha në 1967. Është e njëjta frymë. Prandaj unë kam të drejtë të them se ne ende nuk kemi larë hesapet me 1967-n. Të tërë këta, që janë sot, janë korolarë direkt të atij viti, kur Enver Hoxha mendoi se e kishte sistemuar gjendjen dhe mund t’ia linte drejtimin Ramiz Alisë të mbështetur nga injorantët. Dhe në fakt, këtu fillon vetë kriza e punizmit në Shqipëri, dhe deklinimi i tiranisë shqiptare. Çështja është se lufta mes injorancës dhe dijes në Shqipëri është shumë e gjatë, ka qenë shumë e ashpër dhe është shumë e dhimbshme. Ajo vazhdon edhe sot e kësaj dite.

Si është raporti i forcave në këtë luftë deri më sot?


Deri tani ka fituar injoranca. Në gjithë botën injoranca përbën shumicën, por nuk ka pasur rast që elita t’i nënshtrohet injorancës, por te ne, me revolucione dhe me forma të tjera të ngjashme, ka ndodhur kjo gjë. Po i kthehem sërish reformës në arsim. Reforma këtu duhet të jetë e thellë dhe shumë shkencore, në mënyrë që të evidentojmë intelektin shqiptar dhe të investojmë tek ai. Në nivel kulturor, drejtuesit e të gjitha niveleve sot, ende nuk janë në nivelet e komunizmit të parë. Ky, në kohën e tij, kur ndjeu nevojën e ngritjes së sistemit, krijoi shtresën e vet intelektuale me shkollime në Pragë, në Budapest, në Berlin, në Moskë, në Petërburg, në Varshavë… Komunist, komunist, por e krijoi ama. Dhe, degradimi nisi pikërisht atëherë kur, në vend që këta intelektualë të lartë të merrnin drejtimin e shtetit dhe administrimin e shoqërisë në dorën e tyre, Enver Hoxha i shkallmoi si klasë në shtatë vjetët 1967-1974. Kurse, pas vitit 1991, sistemi i ri, nuk çoi asnjë student në Perëndim, në një kohë që, mendjen më të lartë të brezit të ri duhej ta edukonte nëpër universitetet prestigjiozë të Perëndimit. Pse? Sepse këta që morën pushtetin më 1992 dhe vijojnë edhe sot, janë ende me degradimin e 1967 që, injoranca të drejtojë me anë të kurseve të dyshimta që ka mbaruar. Pra çështja është që reforma në arsim duhet shumë e thellë. Kështu të paktën duhet të shpresojmë që të kemi një rezultat pas 15 vjetësh. Reforma e katërt është në pushtetin lokal. Me pak fjalë në pavarësinë e pushtetit lokal. Neve ende nuk na funksionon fare koncepti i autonomisë. Duhet të arrijmë një herë tek autonomia lokale e pastaj të konkludojmë tek autonomia e njeriut. Shqiptari ende nuk është autonom. Thotë se kam liri fjale, liri shtypi, kam liri qarkullimi, por nuk është autonom. Njeriu modern është ai që është autonom, ai që ka mundësi që në shoqërinë e tij, nëpërmjet mekanizmave të saj,të krijojë dhe të realizojë pikësynimin e tij. Ky është njeriu autonom. Pra, këto ishin katër reformat, pa të cilat Shqipëria nuk mund të bëjë përpara. Deri më tani, asnjë prej forcave politike nuk ia ka paraqitur këto reforma shoqërisë.

Është folur shumë për “politikën e re”. Si ta kuptojmë më mirë këtë togfjalësh? Duke vënë kufi në moshë? Mos vallë ka në politikë të rinj të plakur dhe të vjetër të rinj?


Politika si rregull është senile, sepse vetë shteti është senil, është senat. Kjo është aksiomë e vjetër, por që është më e theksuar në qytetërimin modern. Kjo është e para. Pra, politikë e re apo politikë e vjetër nuk do të thotë moshë, por do të thotë ide. Politika nuk ka ndryshuar në botë. Unë me politikë të re në Shqipëri kuptoj atë që të flaken një herë e mirë të gjithë ata politikanë që nuk i shërbejnë popullit të vet. Kjo është e reja që duhet të sjellë politika shqiptare. Kjo do të thotë që ai që ka marrë votën, që paguhet dhe ka beneficet e pushtetit dhe të karrierës, është i detyruar që të kuptojë se është në shërbim të shoqërisë. Por kështu nuk ka ndodhur asnjë herë. Domethënë ne jemi ende me konceptet anadollake të politikës. Ne jemi ende saktësisht në otomanizëm. Kjo do të thotë që administrohemi nga pashallarë, të cilët emërohen nga Porta e Lartë dhe të cilët operojnë me nepotizëm. Ky është otomanizmi ku ndodhemi. Unë, regjimin e Enver Hoxhës, në librin që do botoj së shpejti, e kam quajtur: neootomanizëm. Ende në neootomanizëm jemi. Dhëntë Zoti që Kryeministri aktual, i paligjshëm natyrisht, të jetë otomani i fundit.

Meqë jemi te puna e moshës në politikë. Si ju duken performancat e rishtarëve në politikë, qofshin këta majtas apo djathtas. Mos ju duken ca si tepër militantë? A janë përdorur ata në mënyrë efikase apo vetëm si njerëz që duhen të bëjnë skena me fytyra të vrerosura dhe gjithnjë në garë se kush e kush shan më tepër e më bukur?


Te një politikan fjalori është sipërfaqja. Politikani duhet të ketë mendim politik. Kjo është çështja: ka, apo s’ka mendim politik. Nëse nuk ka, atëherë s’është politikan, por është kukull. Në fakt, këta që përmendët ju nuk janë politikanë, por janë kukulla. Përse? Sepse nuk kanë mendimin e tyre të pavarur politik. Prandaj kanë rënë në këtë retorikën “ti vjedh pula, ti tjetri zogj”, tjetri thotë “ti ke vjedhur misër”, budallallëqe me pak fjalë. E gjitha kjo në një kohë kur asnjeri nuk mendon për katër reformat që ju thashë dhe për faktin që nuk ka pushtet gjyqësor të pavarur dhe me personalitet, këtë gjë ka mbi pesëmbëdhjetë vjet që e kanë kthyer në politikë të mirëfilltë.

Historia tashmë e famshme dhe e tejzgjatur e hapjes së kutive mos vallë ka hyrë tani në një rrugë pa krye?


Jo. Ajo ishte një shpresë e madhe, që krijoi një kauzë të madhe, e cila duhet të triumfojë patjetër në Shqipëri, sepse gjithë ky ngërç institucional vjen si pasojë e asaj që, ende në Shqipëri, nuk është krijuar institucioni i votës së lirë. Papërgjegjshmëria e klasës politike në Shqipëri vjen nga fakti që këtu nuk votohet. Ne nuk na qarkullojnë elitat, sepse nuk votohet. Kemi injorancën në pushtet, sepse nuk votohet. Ne nuk kemi zhvillim, sepse nuk votohet. Ne nuk kemi drejtësi dhe nuk na funksionon ligji, sepse nuk votohet. Në momentin që njerëzit janë koshientë që vota e tyre është e lirë, atëherë është e pamundur që të zgjedhin injorantët, sepse nuk janë kaq të lirë në grurë dhe të shtrenjtë në krunde. Nëse njerëzve u imponohesh me vota të stisura atëherë, natyrisht që njerëzit bëhen militantë, apo spektatorë. Shqiptarët sot janë bërë tifozë dhe vëzhgojnë lojën, tamam sikur shohin një ndeshje futbolli pa arbitër. Puna është se çështja e kutive është një kauzë e madhe. Në rast se ne do t’i kishim hapur, ajo do të kishte krijuar një reperkusion shumë të madh në shoqërinë tonë, dhe impakti do të ishte shumë pozitiv. E para e punës ajo do ta merrte për zverku Sali Berishën dhe do ta fuste brenda hekurave të burgut. Sepse ai i doli zot atyre votimeve. E dyta, do ndodhte qarkullimi i elitave. E treta, do t’i jepte një lloj aspirimi shqiptarëve për të thënë: ne kemi të ardhme. Do të mendonin se do ta gjenin edhe ata elitën e tyre që do t’i drejtonte. Kështu, si jemi, shqiptarët janë të bindur se nuk ka një elitë shqiptare që drejton vendin. Shikoni kush i drejton financat shqiptare, një injorant që nuk di të thotë asgjë. Shikojeni Kryeministrin, njeri me një verb prehistorik: mllef, marrëzi, urrejtje… Njerëzit mendojnë se këta janë. Pushtetarët nxjerrin para popullit hera-herës nga ata njerëzit e rinj që nuk thonë asgjë, vetëm flasin, krijojnë një situatë qesharake në lidhje me krimin, abuzimin dhe korrupsionin dhe mendojnë se po ecim përpara. Pyetja që bëhet është kjo: ne ecim përpara nga dëshpërimi, apo nga shpresa? Këto dy gjëra janë. Ne ecim nga dëshpërimi. E rëndë është ta shprehësh, por ne historikisht kemi ecur përpara me anë të dëshpërimit. Kështu ecim edhe sot.

Si i përfytyroni zgjedhjet e ardhshme? Lokalet të paktën, të cilat duket se janë të sigurta…


Unë mendoj se nuk ka zgjedhje lokale, në rast se nuk hapen kutitë.

Ky është mendimi i përgjithshëm i opozitës, apo i juaji personal?


Ky është mendimi i përgjithshëm i opozitës. Nuk ka se si! Se nuk mund të hysh në zgjedhje sepse atëherë do t’i tregosh shoqërisë se ti, të tërë atë luftë që bëre për kutitë, e kishe kot. Dhe unë besoj se nuk ka qenë luftë e kotë. Unë ju thashë se është kauzë shumë e madhe. Do t’i realizojmë apo nuk do t’i realizojmë dot, zgjedhjet e lira janë kauzë e madhe. Çdo gjë do ta provojë koha. Ne kemi hyrë me mendimin se do t’i realizojmë, për të shpëtuar veten dhe shqiptarët nga një periudhë abuzuese, që nuk dihet se kur ka filluar në Shqipëri.

Ju jeni të bindur se protestat e opozitës do kenë mbështetje nga poshtë. Për këtë nuk dyshoni në asnjë pikë?


Revoltat e ardhshme nuk janë vepër e opozitës. Për to është vendosur nga presioni i madh që bëhet nga poshtë. Këtë duhet ta kuptoni. Populli opozitar është përpara opozitës në kërkesa. Hapat janë marrë thjesht nga presioni që kanë bërë njerëzit…

Si ka mbërritur ky presion deri te krerët e opozitës? Praktikisht e kam fjalën…


Njerëzit duan protesta, sepse nuk pranojnë gjendjen. E gjithë shoqëria është e pakënaqur. Këtë e kemi kuptuar nga testimi i së gjithë shoqërisë.

Po e bëj edhe një herë pyetjen. Domethënë ju jeni krejtësisht të bindur se protestat e opozitës do të kenë mbështetje masive, duke u nisur nga testet që keni bërë?


Po. Do ketë mbështetje shumë më të madhe se ajo që keni parë. Unë them se protestat shumë shpejt do të kalojnë në revoltë kundër qeverisë.

Që do të thotë më saktësisht?


Që do të thotë që mund të dalë gjendja nga duart. Kur të fillojnë protestat qeveria duhet të matet mirë, duhet të japë dorëheqjen, sepse do ta shikoni që situata do agravohet shumë keq. Njerëzit janë pa bukë, janë pa ngrënë. Le të thotë Berisha vizat, ato janë broçkulla. Vizat nuk të japin bukë.

Ky vendim i juaji a nuk ju duket i rrezikshëm. Njësoj si mbështetësit tuaj, ka edhe krahu tjetër mbështetësit e tij. A nuk ju duket se po çoni drejt përplasjes agresive, por të panevojshme dy grupe shumë të mëdha të popullsisë së vendit?


Do fitojë më i forti. Kur përplasen dy vezë, njëra do thyhet. Mund të jetë vërtet rrezik për shoqërinë, por fajin e ka një Kryeministër i papërgjegjshëm, i cili ka manipuluar zgjedhjet dhe nuk i jep zgjidhje krizës. Pa më thoni. Në cilin vend të botës demokratike mund të ndodhte kjo, kur 1 milionë e 400 mijë njerëz i kanë kërkuar të hapen kutitë që ata të shohin votën e tyre, dhe ai thotë s’dua se nuk më lë gjykata? Ku ka ndodhur kjo ndonjëherë në Perëndim? Ai tallet me popullin, me ligjin, me gjithçka. Pse? Me 5 policë të veshur si mos më keq do të frenohet vlaga e qindra mijëra njerëzve të dëshpëruar? Kjo është e pamundur. Gjendja ekonomike po degradon, shpresa ka humbur, dëshpërimi po rritet. Opozita nuk mund të dalë kundër popullit të vet. E vetmja zgjidhje paqësore janë sistemimi i votës së lirë, nëpërmjet një reforme të thellë zgjedhore, krijimi i një qeverie të përbashkët teknike, dhe zgjedhje të lira për të sjellë demokracinë nëpërmjet votës së lirë në Shqipëri. Vetëm kjo është zgjidhje morale dhe demokratike. Kush nuk e pranon këtë, nuk e do shoqërinë shqiptare.

Megjithatë, si ju duket përplasja Berisha-Rama, mos është personalizuar shumë, duke u shndërruar thjesht në një inat personal dhe jo në një debat politik të mirëfilltë?


Jo. E gjithë politika moderne është përplasje individësh. Nuk është ndryshe në Angli, nuk është ndryshe në Francë, Itali. Nuk ka se si të jetë ndryshe në Shqipëri. Kjo është një përplasje mes qeverisë aktuale dhe qeverisë hije. Kjo është demokracia me përfaqësim, nuk është demokraci direkte. Edhe demokracia direkte si ajo e Athinës, kishte raste që dilte një Demosten, i cili përbënte shumicën e eklezisë. Ne e kemi ndryshe. Ky është një implementim që ka ardhur nga jashtë. Demokracia anglosaksone prej shekujsh ka qenë bipolare, dhe polet janë drejtuar nga një lider. Ka qenë luftë liderësh, e kështu është edhe sot në të gjithë Perëndimin.

Kafeja mbaroi. Tani për t’u ndarë me një pyetje më të lehtë, sepse deri më tani u morëm me gjëra të rënda. Si është koha e lirë e Spartak Ngjelës?


Në kohën e lirë jam duke u marrë me një libër, ku shtjellohet historia politike e Shqipërisë që nga 1967, vit të cilin e konsideroj si vit kyç, për shumë të zeza që pllakosën më pas dhe që vazhdojnë të na ngatërrohen nëpër këmbë edhe sot e kësaj dite. Libri do të jetë në tre vëllime, nga të cilët, i pari besoj se do ta dalë shumë shpejt në treg. Është një studim i konceptuar mbi faktet, analizat e Luftës së Ftohtë, por e gjitha e vendosur gjithashtu edhe mbi përvojën time personale. Do ketë shumë gjëra ende të pathëna, besoj se do jetë interesant. Por vlerësimin më të mirë për të do ta bëni ju, lexuesit.

Ndahemi me avokatin duke u mbështjellë me mushamatë tona. Jashtë, shiu vazhdon të bjerë kokëfortë. Zhytemi ndër disa rrugica të Tiranës së Re që të çojnë diku andej nga Blloku. Pallatet e lagura janë bërë edhe më të zymta se zakonisht. Makinat kalojnë me shpejtësi duke hedhur dallgë të mëdha uji të zi mbi kalimtarët e strukur poshtë strehëve të dyqaneve. E megjithatë nuk po e çajmë edhe aq kokën se po lagemi paq. Ndër krye na vërviten fjalë të rënda që porsa dëgjuam. Përse dreqin jemi të detyruar të mbajmë shënim gjithnjë të tilla fjalë?


gazeta shqip

..

[Duaje Siveten]

SHQIP Online, 18/10/2010

Veliaj: Protestat, jemi shumica morale e Shqipërisë

Intervistë, Skerdilajd Zaimi

Koordinatori i protestave të Opozitës së Bashkuar, Erjon Veliaj: Do të vazhdojmë fort lobimin në Uashington e Bruksel

Vala e re e protestave që opozita do të nisë këtë herë po hidhen para opinionit si një detyrim që buron nga qeverisja e Sali Berishës. Kështu mendon koordinatori i tyre, Erjon Veliaj, i cili në intervistën për “Shqip” nënvizon nevojën e reagimit qytetar përballë një qeverie e cila po faktohet si katalizator i shthurjes së plotë të çdo norme ligjore. Si të tilla, pra si domosdoshmëri e realitetit aktual, për Veliajn, protestat janë mjet demokratik, legjitimiteti politik i të cilave nuk mund të niset nga premisat e analizës për shanset e suksesit, por nga morali i një opozite, e cila sipas tij, “është mazhoranca” e shoqërisë. Opozita ka në dorë momentin e kërkuar politik për të ndërtuar aksione koherente me kërkesat e shoqërisë shqiptare e cila pas 20 vjetësh tranzicion po sheh përballë një klasë politike e cila akuzon vetveten në mënyrë fatale.

Z. Veliaj, opozita po përgatitet për një valë protestash me anë të së cilave ka vënë si objektiv zgjedhjet e parakohshme. Sa realist është një parashikim i tillë dhe brenda mundësive si mendoni se do të detyrohet Berisha të largohet?

Sot kemi një qeveri të rrënuar moralisht dhe numerikisht - ky s'është sekret. Qeveria e duarve të pastra është bërë pis gjer në fyt. Vendi menaxhohet nga një kastë kunetërish e sekserësh të pazgjedhur me votë - përkundrazi, sot është provuar se këta kunetër e sekserë janë 'zgjedhësit' e vërtetë të qeverisë e tutorë të ministrave. Ç'është më keq, ra dhe alibia e qeverisë për legjitimitetin. Deputetë e ministra të larguar nga pushteti, po dëshmojnë me detaje vjedhjen e zgjedhjeve në Lushnjë, Fier, Tiranë etj. Të mos protestosh dhe të mos ndalosh këtë marrëzi është si t'i thuash Churchillit 'Prit se Adolfit s'i ka mbaruar mandati, le ta çojë shkatërrimin gjer në fund'. Kësisoj, zgjedhjet e parakohshme dhe rikthimi i transparencës si vlerë kombëtare nuk është një opsion, por një detyrim. Ju pyesni a largohet Berisha me protesta? Këtë nuk e di, por di këtë tjetrën: po vazhduam të rrimë urtë e të nënshtruar është e sigurt që nuk largohet.

Ju jeni caktuar mos gaboj si koordinator i partive opozitare në Opozitën e Bashkuar, një pozicion ky i ri edhe në pikëpamje të përvojës suaj. Ç'do të thotë për ju ky rol i ridimensionuar në përgjegjësi krahasuar me periudhën 2003-2005?

Të qenët në opozitë në Shqipëri ndonjëherë vishet me një tis 'keqardhjeje' të tipit 'sa gjynah këta që s'janë në pushtet'. Unë, si dhe në atë kohë që ju përmendni në 2003-‘05, mbetem në atë që është mazhoranca morale e këtij vendi. Në atë kohë, mazhoranca morale e këtij vendi kërkonte që dekadenca e korrupsioni i Fatos Nanos të merrte fund. Tani mazhoranca morale e këtij vendi i dha fund dhe qeverisjes nepotike të Berishës. Ky i fundit, me vjedhjen e zgjedhjeve thjesht vonoi me një vit fundin e tij politik - por kjo s'ka rëndësi. Unë jam optimist kronik - shumë shpejt mazhoranca morale do ta fitojë betejën me të kaluarën. Siç premtuam, javën e tretë të tetorit do të fillojnë protestat, fillimisht në rrethe e më pas në Tiranë. Mësuesit e papunë, pedagogët e papaguar, minatorët e shfrytëzuar, sipërmarrësit e rrënuar, fermerët e falimentuar, administrata e dhunuar, pronarët e pakompensuar dhe të përndjekurit e përbuzur s'kanë asgjë për të humbur. E përsëris, asgjë - përveç frikës së tyre nga një qeveri që sot s'frikëson dot më askënd. Ndaj jam i bindur, jam entuziast e jam i inkurajuar se shumica morale e këtij vendi do ta fitojë këtë betejë.

Një arsye që nxit dyshimin dhe rezervën ndaj objektivit të protestave është edhe precedenti i majit sidomos në drejtim të qëndrimit të faktorit ndërkombëtar. A do të jetë aksioni i opozitës i koordinuar me apelin e partnerëve të Shqipërisë dhe a mund të themi se edhe në kontekstin ndërkombëtar janë pjekur kushtet që Berisha të largohet?

Historia e majit dhe përvoja e paharruar e grevës në fakt ishte prova solide ndaj partnerëve ndërkombëtarë se opozita racionale kërkonte zgjidhje dhe Berisha krizën. Ndoshta naivishit disa partnerë menduan që Berisha kishte mbërritur në një moshë e përvojë ku do sillej si një lider i matur. E menduan gabim e sot gjykoj se janë bindur. Disa zakone vështirë të ikin me moshën. Cili është testi? Europianët morën dy kërkesa nga Shqipëria. E para, qytetarët kërkuan lëvizje të lirë. Parlamenti Europian na e miratoi këtë kërkesë duke theksuar se ishte dhuratë për qytetarët e jo për politikanët. E dyta, Berisha u kërkoi statusin e kandidatit - meqë është qeveria e fundit që nuk e ka në rajon. Të presim ç'përgjigje do të marrim. Nëse nuk ia japin statusin e kandidatit, Europa na jep një mesazh të qartë: Po shqiptarëve, Jo Berishës. Kaq e thjeshtë është!

Cilat do të jenë hapat tuaj për të kërkuar aleatë apo edhe mbështetje për kauzën tuaj duke qenë se rezoluta e 8 korrikut e PE-së mbeti vetëm në letër dhe nuk u materializua në veprime konkrete?

Rezoluta ishte fitore në vetvete, Parlamenti Europian tha "Hapni Kutitë, Bëni Transparencë". Komisioneri Fule bëri gjithashtu një apel drejtuar Kryeministrit para pak ditësh. Ne nuk kemi më qëllim si do fitojmë të huajt që mendojnë drejt, por si do fitojmë drejt ndaj një qeverie që bëhet gjithnjë e më e huaj me atë që duan shqiptarët. Përtej batutës, do të vazhdojmë fort lobimin në Uashington e Bruksel - dy epiqendrat relevante në marrëdhënien me Shqipërinë për të rritur dozat e presionit. Por qeverinë s'mund të na e ndryshojnë ata, do të duhet ta bëjmë vetë -protestat janë një nga mjetet.

Për të mbetur te kjo çështje, mendoni se mosvotimi i ligjit për gjykatën administrative ka provokuar ftohtësinë e palës amerikane ndaj PS, e cila nuk iu "bind" le të themi kështu një kërkese apo një nisme të sponsorizuar prej tyre?

Opozita nuk u 'bind' t'i jepte Berishës gjykatat administrative. Mjaft të shikoni përdhosjen që u bë me emër e mbiemër gjykatësve e prokurorëve ky njeri për ta kuptuar psenë. Mjaft të shikoni emërimet në gjykata sipas militantizmit berishian për të kuptuar pse dhe vetë ambasadori Withers nuk u 'bind' kur Berisha skualifikonte juristë të çmuar të këtij vendi nga postet e gjyqësorit. Apo kur amerikanët nuk u 'bindën' t'i jepnin Berishës kontroll mbi SHISH.

Le të mos jemi naivë, as ne e as partnerët tanë nuk vuajnë nga harresa. Ishte Berisha ai që çoi letra e ministra për heqjen e ambasadorit Withers, që i refuzoi për SHISH e që i shpalli non-grata në mbretërimin e tij të parë. Nëse, marrëdhënia e kushtëzuar me Parlamentin nuk korrespondoi me axhendën e financimit të USAID - ky është një 'detaj' që lehtësisht mund të korrigjohet në një të ardhme të shpejtë të normalizuar.

Një gjë është e rëndësishme, e majta shqiptare nuk vuan nga provincializmi inferior ndaj të huajve, por është partnere dinjitoze me ndërkombëtarët. Dhe nëse mendoni se Berisha humbet gjumë nga ndërrimi i destinacionit të financimit amerikan - mjaft të kujtoni lajmin tuaj ku dëmi ndaj taksapaguesve shqiptarë për HEC-et e kunetërve ishte 70 mln euro e të kuptoni se e gjitha kjo ishte një doze patetitike populizmi për të larguar vëmendjen nga gjëra shumë më të rëndësishme. Ne dhe partnerët e huaj shihemi drejt e në sy, bashkëpunojmë në mënyrë parimore dhe respektojmë diferencat. Ja pse jemi dinjitozë në këto marrëdhënie.

[mesuesi_1]

Ngjela palacoja ka bere te ditur se do te fillojne protestat me 8-9 Nentor, pikerisht ditet e themelimit te partise komuniste ne 8-9 nentor te 1941 te cilat diktatura enveriane i festonte me te madhe .... hajde i "persekutuari" Ngjele hajde ..... palaco!!!


qe te jesh kundra Sales edhe mund te kuptohet por ama ky personazh (ngjela) nuk e justifikon veten duke u bere pale me xhelatet e tij ....

[Brari]

pse cfar ka me pa ne bllok o Noello?

ishte nje lagje e bukur me vila e kopshtije qe e ndertuan ne Koh Te Zogit zengjinet e kohes.. me planimetri e kulture te larte.. per tu pasur zili..
Pra nje Oaz i bukur qe gjithkuj i kujtonte ndoj lagje te Vjenes apo sdi kujt.
Per interes te vetin kte lagje e beri si "kremlin" bllokqeneria e vjeter qe erdhi me hanxhar ne dizet e 5 sen.. dhe e gezuan 50 vjet..
mirpo nuk e deformuan ate lagje..perkundrazi e mirmbajten .. natyrisht per vehten e tyre e te bllokqeneris se re..
vjen nje dite e ish zengjinet ( sterniperit e tyre) fal revolucionit dhjetorist.. Azemo Hajdarist marrin te drejten ti ri-marrin ato vila..
dhe.. cben keta m.uter.. ne vend ta ruajn kte lagje.. sic e kishin bere gjysherit e tyre.. e sic u a dorzuan bllokmenet.. u cuan e kush me shume babezisht te ndertojne grataciela rras me njera tjetren e ta bejne ate ish oaz nje shemtire urbanistike..

Dhe ne kte masaker.. kan merite dhe qeverite e te dy partive si dhe kapo mafiozet Meks e Sali Kelmend e brojk qelbaniku e ky i fundit i perjetshmi Pasha i tiranes.. krye hajduti i te gjitha kohrave..edvin Rama..

[Besoja]

Më vjen keq nëse dikush i mban shpresat tek Erion Veliaj apo një sërë fëmijësh që nuk ja kanë haberin halleve të popullit!
Është tjetër gjë të kesh mendime jo të mira apo të këqia për këtë qeverisje dhe tjetër gjë të "sponsorizosh" një tufë fëmijësh që janë bërë milionerë pa filluar akoma hapin e parë në politikë!

[Brari]

POLITIKË
Po martojmë Malon - të dielën dasmë, të hënën dajak
24-10-2010 /

Gazeta 55


Edi Rama, një recidivist i marrëdhënieve të dhunshme me femrat, s’mund t’i shmanget historisë, megjithë angazhimin e propagandës bajate mediatike për të paraqitur një histori dashurie në moshë të shtyrë. Llustrat mediatike të kujtojnë komicitetin e dasmës së Malos, por historia e kryetarit të PS-së, paralajmëron se pas të dielës-fasadë, vjen e hëna e dhunshme

Martesa e Edi Ramës, duhet pranuar dhe duhet thënë se është ngjarja e javës që po mbyllet. Gjatë kësaj jave, u thanë dhe u stërthanë të gjitha detajet deri edhe te gjërat më të vogla, për martesën dhe për ceremoninë.
Sot finalizohet kjo martesë me ceremoninë e dasmës.
Po nesër...?
Për nesër askush nuk ka folur ende.
Gabim apo harresë, pak rëndësi ka. E rëndësishmja është se çfarë do të sjellë e nesërmja, duke pasur parasysh më tepër, marrëdhëniet “jo miqësore”, që Edi Rama tradicionalisht ka me gratë e jetës së tij...
Pikërisht kjo traditë, e sjellë në vëmendjen e kujtdo sërish dje, nga refuzimi i një “ex”-eje të Edi Ramës, për ti dhënë një këshillë apo urim atij (Edi Ramës).
“Mendoj se nuk jam personi i përshtatshëm për të folur mbi këtë martesë”, ishte përgjigja e Rudina Magjistarit dje, përballë interesimit në dukje cinik të një gazete, për ti “vjelë” asaj (Rudina Magjistarit) një këshillë për martesën e Edi Ramës, meqenëse për këtë gazetë ajo (rudina Magjistari) është “gruaja, e cila shumë më tepër se të tjerat e njeh bashkëjetesën me z. Rama...”. Nuk dihet pse e njëjta gazetë nuk kishte guxuar të kërkonte një këshillë edhe nga Delina Fico, një tjetër “grua, e cila (edhe kjo) shumë më tepër se të tjerat e njeh bashkëjetesën me z. Rama...”. Apo..., apo..., nuk dihet pse guximi cinik i të njëjtës gazetë nuk kishte arritur deri te Matilda Makoçi, “gruaja, e cila shumë më tepër (saktësisht shumë e shumë më tepër) se të tjerat e njeh bashkëjetesën me z. Rama...”...
Po nejse...
Refuzimi i Rudina Magjistarit, është kusht i mjaftueshëm dhe i domosdoshëm, për të kuptuar, jo aq se si do të përgjigjeshin në një pyetje të mundshme e tyre nga e njëjta gazetë Delina Fico apo Matilda Makoçi, se sa domethënien e kësaj (këtyre) përgjigje(ve)...
Të “njohësh shumë më tepër se të tjerat bashkëjetesën me z. Rama...” dhe të refuzosh ti urosh apo ti japësh atij një këshillë për martesën e radhës, me siguri duhet të të ketë shkuar “thika në palcë”, nga ai të cilit “shumë më tepër se të tjerat ia njeh bashkëjetesën...”.
Dhe po të ulemi në cinizmin e gazetës dhe të kujtojmë se si ky “bashkëjetues” i përhershëm, e ka trajtuar (dhunuar deri edhe fizikisht) “gruan, e cila shumë më tepër se të tjerat e njeh bashkëjetesën me z. Rama...”, nuk mund të rrimë, në mos ti japim të drejtë Rudina Magjistarit në refuzimin e saj, të paktën të mirëkuptojmë refuzimin e saj...
Duke vazhduar në mënyrë cinike të qëndrojmë në nivelin e gazetës, mund të kujtojmë e sjellim në vëmendjen e gjithkujt se ndërsa një nga “gratë, e cila shumë më tepër se të tjerat e njeh bashkëjetesën me z. Rama...”, ka përfunduar lakuriq në faqe gazetash, sepse kështu i shërbente Edi Ramës për fushatën zgjedhore të lokaleve të 2008-ës..., ende edhe ca më keq një tjetër “grua, e cila shumë më tepër se të tjerat (saktësisht shumë e shumë më tepër) e njeh bashkëjetesën me z. Rama...”, ka përfunduar në nj gjendje në kufijtë e të papërgjegjshmes, për të cilën thuhet se kjo është “meritë” dhe “atribut”, i “delikatesës” së Edi Ramës me gratë e jetës së tij...
... Pas kësaj “retrospektive”, duke u kthyer tashmë, jo te java që po mbyllet, as te ceremonia se sotme “madhështore” (pas së cilës Pëllumb Kulla do të duhet të “modifikojë” parodinë “Po martojmë Malon”), por pikërisht te e nesërmja, pavarësisht se nuk po na kërkon askush ndonjë “këshillë”, mjafton të evidentojmë si është kuptuar refuzimi i djeshëm i Rudinës, një refuzim pa magji, por krejt i vërtetë...
... As më shumë as më pak, që nusja e re Linda Basha (Rama), në të ardhmen të mos jetë thjesht dhe vetëm një numër më shumë në listën e “grave, e cila shumë më tepër se të tjerat e njeh bashkëjetesën me z. Rama...”, pse jo, që edhe të mos përfundojë lakuriq në ndonjë korridor hoteli, apo plazh..., apo më keq akoma, që të mos përfundojë në kufijtë e “papërgjegjshmërisë”, duhet, minimalisht të ketë marrë informacion për “dajak-ceremoninë” që pason tradicionalisht të hënën e ceremonive e dasmave të bashkëjetesave të Edi Ramës, dhe më e shumta të ketë marrë masa “për t’ia fshehur dajakun”, Edi Ramës

[Brari]

OPINION

Letra/

Shkatërrimi urbanistik që Tiranës po i vjen prej kryetarit në ikje
26-10-2010 /

Nga Ing. Lulzim Konçi


Një nga lagjet me karakteristike, më patriote dhe qytetare të Tiranës, që përfshin ish-të famshmen Kinema 17 Nëntori, Kodra e Kuqe, Dervish Hatixheja, stacioni i Trenit, po përjeton një masakër të vërtetë urbanistike, një shndërrim të turpshëm nga një zonë monumentale ndërtimore me karakter historik dhe laik në një zonë pa as më të voglin koncept urbanistik dhe aq me teper arkitektonik. Per ne, si banorë qindravjeçarë, me breza të tërë që kemi jetuar dhe punuar në këtë zonë, fatkëqësisht po na takon ta shohim me sytë tonë se si po katandiset ajo nga një dorë njerëzish që nuk i lidh asgjë me Tiranën, traditën e saj dhe vlerat e ketij komuniteti. Por fatkeqësia që po ndodh me këtë zonë po ndodh fatkeqësisht me të gjithë Tiranën, ku nuk po ndalon gllabërimi i pamëshirshëm i qytetit për interesat e tyre personale.
Ku bazohem në këto konkluzione;
Duke qenë inxhinier me profesion dhe kam punuar e ndërtuar në shumë objekte të ndryshme social ekonomike në ndermarrjen që punoja N.N.10, rrugë, autostrada si ajo Korçë, Kapshticë e shumë vepra te tjera, duke pasur dhe në eksperiencë të gjerë me studime të shumta pas universitare në Europe, e shikoj këtë zonë dhe Tiranën pa një plan të saktë urbanistik, pa menduar konceptin arkitektektonik të zhvillimit të këtij qyteti… Arsyeja është e thjeshtë. Aty nuk dinë dhe nuk duan ta bëjnë, them nuk dinë sepse nuk mund të kuptohet ndryshe që kryearkitekti i Tiranës…të jetë vetë kryebashkiaku, i cili vetë vendos dhe vetë vulos duke mbajtur e përdorur rreth vetes njerëz të cilët nuk i lidh asgjë si me profesionin, ashtu edhe me Tiranë, ndërsa profesionistët tanë të nderuar përballen me komente diletantësh të këtyre personave të kollarisur. Unë i kuptoj këta zotërinj se sa të paditur janë, kur flasin nëpër media vizive për ndërtimet në Tiranë, por për ne që kemi studiuar e punuar për atë fushë, është ofendimi më i madh që i bëhet këtij qyteti.
Në të njëjtat kushte është edhe drejtoria e qarkullimit rrugor dhe ja rezultati; eksperimente pa kuptim, kaos dhe anarki në qarkullimin e qendrës së Tiranës. Në këtë zonë-qendër, duke mos pasur një studim të mirëfillte i është lënë dorë dy fenomeneve; ndërtimeve klienteliste pa kriter për interesa të ngushta përfitimi si dhe rrënimin e vazhdueshëm të kësaj zone, pasi askush nuk jep leje për të rindërtuar ose për të riparuar shtëpitë ekzistuese (sepse ja dinë tashmë mentalitetin kësaj zone që nuk ndërton pa leje sepse e njeh, vlerëson dhe respekton ligjin). Kjo mënyrë është mënyra më efikase për rrënimin e banesave të tyre, sepse aty shohin përfitimin personal. Deri më sot nuk është dhënë asnjë leje për ndërtimin apo riparimin e tyre. Një fenomen tjetër me pasoja që do të ndihen gjatë, për këtë zonë është problemi i madh social që kjo mënyrë grabitjeje ka bërë që një pjesë e madhe e qytetarëve të kësaj zone të përfundojnë në dyert e gjykatave për arsyet e mëposhtme; familjet autoktone mesatarisht llogariten me rreth tre femijë, sip. e shtepive te tyre varion rreth 200-300 m duke marre koeficientin e shfrytezimit të caktuar nga Bashkia e Tiranes deri 40% dhe lartesite e pallateve deri ne max 8 kate, atehere llogaritet thjeshte se sa i takon nje pjestari te familjeve, kjo i detyron njerëzit e familjeve të përfundojnë nëpër gjyqe me njëri-tjetrin për ndarjen e pronës, ku si asnjëherë vëllai padit vëllanë dhe motra vëllanë. Një studim i plotë urbanistik do të bente te mundur zgjidhjen perfundimtare te ketij problem, duke eleminuar humbjet e medha të siperfaqeve të tokës që metoda e zhvatjes së përdorur me qellime përfitimi duke dhene leje ndërtimi personave pranë bashkise ka krijuar perveç demit të madh arkitektonik që i krijohet qytetit ku njëri pallat (i mikut pagator 20%) eshte 12 kate dhe qytetarit të thjeshtë ngjitur me të, nqs i lejohet ndërtimi, do të jetë 5-6 kate, megjithë humbjet e mëdha të sipërfaqeve të ndërtimit prone e pronareve të ligjshëm. Një studim pjesor i një zone të tërë do të bënte të mundur të kishim një gjëndje reale të asaj çka është dhe asaj që do të bëhet. Aty do paraqitej e gjithë infrastruktura e nevojshme në bazë të dëndësisë për frymë, nr i shkollave, kopshteve, çerdheve, sip të gjelbra për moshën e tretë si dhe këndet e lojrave për fëmijet, të cilët nuk do të na e falin kurre krimin që po behet mbi ta, duke i hequr atyre vendet për të luajtur. Fëmijët tanë janë të detyruar të luajnë vetëm në këndet e lojrave të supermarketeve.
Këtu nuk fola për kondicionet urbanistike të cilat shkelen në mënyre arbitrare. Në këte zonë që diskutojmë tek ish-Kinema 17 Nentori, vendi ku gjyshërit e Kryetarit bënë gjyqin famkeq për pushkatimin e deputeteve. Sot kandidati i PS z. Tare e ka kthyer ne vinoteke ku diktatorët e rinj dëfrehen nën avujt e verës, ndërsa era e gjakut të atyre martirëve akoma qëndron e heshtur.
Qytetarëve të Tiranës iu hoq mizorisht Kinemaja e tyre aq e dashur ku kanë lënë mijëra pjesëza jete; çfare problem do t’i prishte Kryetarit që po aty në pallatin e ri të ndërtohej si në të gjithë botën përsëri kinema 17 Nentori por tashme e re? Por duket se ata deshirojnë që edhe ky qytet të kthehet siç janë vetë ata, njerez pa identitet. Çmenduri do ta quaja une ndërprerjen e rrugës së Barrikadave me rrugëkalimin për biçikleta (huazime këto të marra nga vende nordike). Kjo ndarje fillon tek i ashtuquajturi “Polici i parë” dhe perfundon në unazë, pra në dy akse rrugore me intensitet maksimal levizjeje. Keto ndarje siç quhen ndryshe mënyra altenative levizjeje, i përkasin një faze me të largët, ndersa ndërtimi i tyre në këtë fazë sjell vetëm kaos dhe rrit aksidentet në rruge. Imagjinoni një qytetar ose fëmijët që dalin nga shkolla “Sami Frasheri” ose “Lidhja e Prizerenit” që lëvizin në këtë rrugë që nga fillimi deri në përfundim janë të rrezikuar për vdekje, pasi fillimi dhe fundi janë shumë të rrezikshëm. Atëherë kujt i duhet kjo ndarje, apo të zvogëlohet akoma më tepër ajo rrugë e cila për interesa të ngushta të Bashkise nuk u zgjerua sa ç’është aksi i vijës së ndërtimit të pallateve të reja, por u la një rrugë pa as më të voglin koncept rruge që hyn nga unaza për në qendër të kryeqytetit? Po të vërejmë rrugicat që dalin në rrugën e Barikadave siç është Rr. Isa Boletini, Çerçiz Topulli, Zenel Baboçi, Abdulla Keta etj, ka prej mëse 10 vjetësh që janë totalisht të amortizuara pa u hedhur një dore asfalt. Gjendja e tyre është e mjerueshme, gropat dhe pellgjet e ujit zotërojne zonën dhe të krijohet ideja e një zonë geto në qendër të Tiranës.
Këto rrugë janë në gjendje të mjerueshme ku mungon ndriçimi rrugor (megjithëse bashkia e ka ndermarje të veten, nuk dihet se çfarë bën, por një gjë dihet mirë, vetëm ndriçim rrugësh për këtë zonë jo). Në këto rrugë nuk gjen një kazan plehrash, shtyllat e elekrikut janë në mes të rrugës. Kryetari i bashkisë nuk ka pse merr sopaten për të prerë shtyllën e betonit sepse nuk e pret sopata betonin, por të bashkëpunojë me ndermarrjen që i mbulon në mënyrë që ato të spostohen, duke hapur rrugët dhe rritur nr e parkingjeve.
Për parkime as mund të bëhet fjalë në këtë zone. Të gjithë pallatet e reja megjithëse janë ndërtuar me parking, banoret nuk i fusin makinat aty por i lenë në rrugë, eshte detyre e policisë bashkiake si armë në duart e Bashkise e cila krahas detyrave të tjera që ka, të merret me zbatimin e legjislacionit të Bashkisë që do të thotë në rastin konkret mos lejimin e bllokimit të rrugëve nga mjetet e pallateve të ndërtuara rishtaz me garazhe por të sistemohen brënda këtyre garazheve. Kjo mënyre do të ulë ndjeshëm nr. e mjeteve në rrugë duke lënë të lire levizjen. Ndersa Policia Bashkiake e Tiranes përdoret si polici private e Kryetarit për të mbushur arkën e Bashkise me bllokimet e mjeteve që shumë herë këto bllokime janë të pa justifikuara.
Nuk kemi degjuar në ndonjë vend në botë që kjo polici të merret me rregullimin e trafikut në qytet, kur dihet fare mirë që kjo eshte detyre ligjore e Policise se Shtetit. Tregjet janë një gangrene e pa zgjidhshme për Bashkine e Tiranes, shikojme përballë stacionit të Trenit, ku me qindra fshatarë shesin prodhimet e tyre në rrugë, e njejta situatë tek rruga Fortuzi, pra Bashkia vetëm vjel dhe nuk ndërton asnjë treg sepse edhe tregjet janë pjesë e studimeve pjesore urbanistike që përmendëm më lart. Po të shikojme zonat e gjelbëruara une nuk di ku është mbjellë ndonjë pemë në ate zonë perveç prishjes së pemëve frutore që ajo zone ka patur, ndofta Kryetari i Bashkise quan gjelbërim pikturimin e shëmtuar të fasadave me pemë si tek rasti i pallateve tek shkolla “Harri Fullz”. Ofendim i madh për taksapaguesit e këtij qyteti eshte fakti që në të gjithë rrugët ose parqet ku janë mbjellë pemë, janë vendosur pllakate te cilët deklarojne donatorët e ndryshem që kanë financuar mbjelljen e ketyre pemëve, lind pyetja ku shkojne taksat e gjelberimit qe paguajne bizneset...

Autori është Drejtori i Shërbimit Social Shtetëror (SHSSH) në Tiranë


...

[Barlet23]

Xhorxh Soros:1 milion dollare fushates per legalizimin e mariuanes


Ligji do te votohet ne 2 Nentor ne Kaliforni.

Burimi:
ikub.al


Qe nga viti 1996,Soros ka qene nga te paret personalitete qe ka mbeshtetur hapur legalizimin e perdorimit te mariuanes.Dhe nje jave perpara votimit popullor ne Kaliforni,ai financon fushaten ne mbeshtetje te nismes,me nje milion dollare.Ligji,sipas te cilit nuk ndeshkohen mbajtesit e mariuanes,brenda nje sasie te limituar,do te hidhet per votim ne daten 2 Nentor.Ligji parshikon edhe taksimin e vleres se kesaj permbajtjeje."Kontrolli dhe taksimi i mariuanes,do te sillte,pervec te tjerave edhe nje reduktim te shfaqjeve te forces,huliganizmit dhe te korrupsionit,te lidhura me boten e droges",shkruan Soros ne Wall Street Journal.

[murik]

Nuk lane gje pa thene barinjte e kuq per 60 vjet kundra Zogut.Ne dasem te Zogut i cili ishte mbret dhe u martua me mbretereshe ishin rreth 450 te ftuar.Edi Rama ia kaloi edhe mbretit.Jam kurioz te di se si ndihen socialistet e vertete nga kjo fyerje qe i behet.Ne nje ane kemi Ramen qe flet per krize dhe papunesi,nga ana tjeter dasem mbreterore dhe shpenzime kolosale.Sa per militantet e shumte nuk ka nevoje se po i shoh edhe ketu ne forum.Mjafton qe te iki Berisha dhe te vije Edi i tyre, se sic thone ata, Edi "vjedh,por edhe punon ama"
Akuzuam Zogun se mori gjoja florinjte e shqiptareve,kur ne fakt shqiptaret florinjte i mbanin ne shtepi.Por harruan arkat me ar qe u vodhen ne mes te dites ne tunelet e Krrabes.Perseri,vetem te iki Sala pa le te vjedhin socialistet sepse vjen "era shtet" dhe 'era qyteterim" kur jane ne pushtet.Eshte krijuar fatkeqesisht ky perceptim naiv se gjoja ne Shqiperi "luftojne" dy fronte: Ne njeren ane "shpellaret", "maloket", "injorantet" dhe nga ana tjeter "qytetaret bithjashte", 'tolerantet" te cilet vjedhin,por edhe punojne ama, dhe "patriotet" te cilet jane te gjithe ata qe "ndihmuan levizjen".Por me vjen mire se Edi Rama po ben nje pune shume te mire per ta shkateruar perfundimisht kete ngrehinen sockomuniste.