Shqiperi-Turqi miqesia qe zgjat.

[_Mersin_]

Turkofobia është investim politik kundër shqiptarëve

Gazeta Sot
Venerdì 08 Aprile 2011 00:00

Nga Selim GOKAJ

Ndër vizitorët e panumërt që mbushën pavijonet e panairit të prodhimit të mallrave turke dhe që është i pesti në llojin e tij i cili hapet përvitshëm në Tiranë, ishte edhe kreu i ekzekutivit shqiptar, Z. Sali Berisha. Përballë mediave, që e intervistuan,

Berisha deklaroi se popullin shqiptar dhe popullin turk i lidhin mijra fije gjatë historisë së tyre dhe se këto dy kombe kanë qeverisur një nga perandoritë më të mëdha të njerëzimit. Duke zbritur më poshtë historisë në kohë, Berisha theksoi se sot në Stamboll jetojnë më shumë shqiptarë se në Tiranë dhe se investimet turke në Shqipëri, dy vitet e fundit, janë rritur 5 herë, ndërsa shkëmbimet tregtare në mes të dy shteteve i kanë kaluar një miliard dollarë. Kryeministri e mbylli fjalën e tij me shprehjen superlative, se marrëdhëniet në mes të Turqisë dhe të Shqipërisë sot janë të shkëlqyera. Kaq tha kryeministri shqiptar për raportet e vërteta në mes të shtetit shqiptar dhe atij turk, gjë që ishte e mjaftueshme për t’i bërë turkofobët në Shqipëri që të flasin me vehte. Dhe turkofobët, për fat të keq nuk janë pak në Shqipëri. Ata i kanë fillimet e tyre tek ideologjia sllavo-komuniste, e cila u bëri një portret të njëanshëm dhe të rremë raporteve të Perandorisë Osmane me shqiptarët, duke i tejmbushur tekstet me figura turqish, që sipas tyre, paskan shkatërruar çdo vlerë humane, kulturore dhe ekonomike në Shqipëri, duke mbjellur kështu një urrejtje patologjike tek shqiptarët kundër turqve, dhe duke harruar qëllimisht t’u kujtojnë shqiptareve fqinjët e tyre serbë, malazezë, grekë dhe italianë që, për ato vite, kur ushtritë e tyre vërshuan në Shqipëri, shkatërrimet, vrasjet dhe përdhunimet ndaj shqiptarëve nga këto fqinjë as që mund të krahasohen me atë që bënë turqit në 500 vite pushtim. Edit Durhan, studiuesja e njohur britanike e çështjeve ballkanike, në kujtimet e veta për Ballkanin, do të shkruante: “Tani që serbët erdhën në Ohër (viti 1913) dhe grekët në Korçë, fillova ta ndiej vehten fajtore që dikur kisha uruar që turku të largohej nga Evropa, sepse, sa ishte turku aty, shpresat nuk ishin shuar. Kurse, këta pushtues “të krishterë” ishin 100 herë më të këqij se turqit”. Ideologjia sllavo- komuniste krijoi në mendjen e shqiptarëve idenë se ata luftuan 500 vjet kundër turqve, në një kohë që ish- drejtori i arkivave të shtetit, Shaban Sinani, do të deklaronte në media se nuk është e vërtetë që shqiptarët kanë luftuar gjithmonë kundër turqve, sepse ka pasur periudha të gjata qetësie, kur të dy palët kanë qeverisur së bashku Perandorinë Osmane. Historia dëshmon së janë 37 kryeministra shqiptarë, ata që kanë qeverisur në ato vite Perandorinë Osmane dhe se vetëm në Perandorinë Osmane shqiptarëve u janë krijuar mundësitë për të treguar aftësitë e tyre, duke i dhënë kësaj perandorie nëpunës të tjerë të lartë në fushën politike, ekonomike, ushtarake dhe kulturore. Por, nuk duhet harruar se turkofobët në Shqipëri janë pjesë e turkofobisë evropiane e cila ia ka mbyllur dyert Turqisë gjigande drejt anëtarësimit në BE, në një kohë që i ka hapur dyert për shtete “buburreca”, si: Bullgaria dhe Rumania. Por, nuk duhet të anashkalohet fakti se turkofobia në Shqipëri, ashtu si turkofobia evropiane, është pjesë e rrezikshme e islamofobisë që është dukuri e theksuar e portretit real të Evropës sot, e cila duket se e meriton akuzën e politikës së sotme turke që e quan Bashkimin Evropian “një klub i krishterë”. Turkofobia në Shqipëri merr sa pamje komike, aq edhe tragjike, duke cënuar edhe historinë e popullit shqiptar. Analistë të krisur, qe kanë vuajtur dhe janë gjymtuar në burgjet komuniste , arrijnë deri atje sa deklarojnë në media se shqiptarët janë dembele dhe se këtë dembelizëm e kanë dhuratë nga Perandoria Osmane, në një kohë që turqit dhe shqiptarët nuk njihen si popuj dembelë. Sot, Turqia është fuqia e 16 ekonomike e botës, arritje e cila ka brenda mundin dhe djersën e popullit turk. Kurse turkofobë të tjerë në Shqipëri bëjnë thirrje që të fshihen nga faqja e historisë sonë 500 vitet, kur tek ne sundonte Perandoria Osmane. Turkofobia tek shqiptarët u intereson në mënyrë absolute fqinjëve tanë, pa u lakuar emrat, sepse ata janë në një linjë me njeri tjetrin, duke synuar gjithmonë që të nxisin urrejtjen ndër shqiptarë kundër Turqisë. Dhe për të realizuar një gjë të tillë, ata u nxjerrin shqiptarëve në çdo sekondë para syve portretin e rremë të Perandorisë Osmane që ka marrë pamjen e një gogoli me të cilin shqiptarët mund të trembin edhe fëmijët, kur nuk i zë gjumi në mbrëmje. Duhet ditur se turkofobët nuk janë njerëz të rëndomtë që janë të abonuar nëpër kafene dhe sillen rrugëve pa ditur se ku shkojnë .Ata janë për fat të keq pjesë e mediave, analistë, që pa u shqetësuar diskutojnë në media për libra që nuk i kanë lexuar kurrë, janë pjesë të politikës shqiptare që pranojnë vetëm t’i binden “shkopit të dirigjentit” dhe nuk janë kurrë origjinale dhe me personalitet të pavarur politik dhe publik. Turkofobët janë shumë të shqetësuar nga pritja madhështore që u është rezervuar nga populli shqiptar udhëheqësve më të lartë të shtetit turk që kanë realizuar vizita zyrtare në Shqipëri dhe në Kosovë. Ata duhet ta kenë të qartë se shqiptarët në Shqipëri nuk mund ta harrojnë mbështetjen vendimtare të qeverisë turke, kur territori ynë u rrezikua të cënohej nga forcat ushtarake greke në ngjarjet e rënda të vitit 1967 të cilat i patëm “dhuratë” nga “miqtë tanë ndërkombëtare” që monitorojnë jetën politike, ekonomike dhe ushtarake në të gjithë planetin. Po ashtu, shqiptaret e Kosovës i janë mirënjohëse Turqisë që njohu e para pavarësinë e Kosovës, pa harruar se ishte Turqia ajo që kundërshtoi ndalimin e përkohshëm të bombardimeve mbi Serbi, i cili do t’i krijonte mundësinë serbëve për të populluar Kosovën me serbë të Kroacisë, pasi i deboi shqiptarët e Kosovës nga trojet e tyre, gjë që do të sillte ndalimin e bombardimeve mbi Kosovë. Ish- kryeministri shqiptar i atyre viteve, Pandeli Majko, do të deklaronte në një emision televiziv se ne do ta sulmonim Serbinë, nëse ndaleshin bombardimet dhe se mbështetje për këtë sulm do të kishim një vend të fuqishëm dhe shumë mik të Shqipërisë. Majko nuk e deklaroi emrin e atij shteti mik, por teleshikuesit e kishin të qartë se bëhej fjalë për Turqinë. Është mirë të njihen fakte të vërteta për të bërë një portret të saktë të marrëdhënieve historike të shqiptarëve me Perandorinë Osmane që t’u hiqet maska turkofobëve në hapësirat shqiptare të cilët bëjnë përpjekje për t’i shkëputur shqiptarët nga miqtë e tyre të vërtetë dhe shekullorë. Turkofobët shqiptarë duhet të mos harrojnë se para shpalljes së Pavarësisë, në vitin 1912 nga Perandoria Osmane, shqiptarët jetonin në një sipërfaqe prej 75 km katrore. Kurse sot, shqiptarët jetojnë vetëm në një sipërfaqe prej 45 mijë km. katrorë. Komenti besoj se është i tepërt, sepse këto 30 mijë kilometra katrorë nuk ia shkëputen Shqipërisë as turqit, as arabët, por Evropa “e qytetëruar” dhe “demokratike”. Prandaj, këngëtari i njohur kosovar, Ilir Shaqiri, është bërë i famshëm në të gjitha trojet shqiptare me këngën drejtuar Evropës “Kthema borxhin” (kthemi trojet që më grabite). Janë pikërisht këto turkofobë që sulmojnë dhe penalizojnë investimet turke në Shqipëri, kujtojmë zhurmën e pafund kundër shitjes së Albtelekomit, penalizimin e telefonisë celulare Eagle mobile, sulmet kundër shoqërisë “Kurum” në Elbasan, investime këto që realisht i kanë dhënë një impuls të fuqishëm ekonomisë shqiptarë që nuk mund të kontestohet. Ishin turkofobët shqiptarë të parët që u ngritën në këmbë të tërbuar, kur partia e politikanëve Erdogan dhe Gyl fitoi zgjedhjet në Turqi, duke sulmuar edhe gratë e tyre muslimane që ishin të mbuluara me shami të cilat, sipas tyre, do ta kishin të pamundur të shoqëronin bashkëshortët e tyre në pritjet dhe ceremonitë zyrtare, sepse nuk do të ishin të mirëpritura nga se ishin të mbuluara me shami, sikur shamia muslimane të ishte helmetë naziste. Ishin turkobofët, të cilët janë të strehuar në mediat shqiptare, ata që, vizitës së fundit të presidentit Gyl në Shqipëri, i lejuan hapësira mikroskopike në disa media të shkruara, sikur ai të ishte një politikan hije që kishte ardhur në Shqipëri për afera të dyshimta. Kaq i kanë hapësirat për të vepruar sot turkofobët shqiptarë që përpiqen të minojnë marrëdhëniet mes të popullit shqiptar dhe atij turk. Por, arma, që turkofobët përdorin ashpër kundër Turqisë për të nxjerrë jashtë loje lidhjen shekullore të Turqisë me Shqipërinë, është akuza e trilluar se Perandoria Osmane na paska larguar nga feja e të parëve të krishterë, duke na bërë muslimanë që, sipas këtyre turkofobëve maniakë e fanatikë, është fatkeqësia më e madhe që u ka ndodhur “shqiptarëve të shkretë”. Dhe mjeti për të konvertuar shqiptarët në muslimanë, sipas turkofobëve, paska qenë dajaku dhe shpata e turkut. Pa hyrë në detaje, islamizimi nuk është fatkeqësi për shqiptarët, sepse islami është fe hyjnore dhe praktikohet thuajse nga 2 miliard njerëz në botë dhe secila fe është vlerë për njeriun, duke qenë pjesë e edukatës së tij. Muslimanët i luten zotit, ashtu si i lutën Zotit edhe të krishterët. Shqiptarët e zgjodhën fenë islame për të shpëtuar nga asimilimi sllav, gjë që solli mbijetesën e popullit shqiptar. Perandoria Osmane është e njohur për modelin e saj tolerant dhe janë të njohura dëshmitë e personaliteteve politike dhe historike të kohës dhe më vonë, që e vlerësojnë këtë tolerancë. Është gjithashtu i dokumentuar fakti se vetëm 4% e popullsisë së Perandorisë Osmane është konvertuar në fenë islame, në një kohë që, vetëm më pak përpjekje dhe më pak “shpatë” të turkut, nuk do të kishte mbetur këmbë e krishteri në këtë perandori. Prandaj, akuza për dhunë të përdorur nga Perandoria Osmane për të konvertuar shqiptarët në muslimanë është vetëm një përrallë që mund t’u tregohet fëmijëve në një natë dimri Kjo për faktin se popullata dhe kombe të tëra në Perandorinë Osmane, duke përfshirë edhe fqinjët tanë grekë dhe serbë, nuk u konvertuan në fenë islame, sepse nuk ishte dhuna mjeti për të konvertuar qytetarët e kësaj perandorie në myslimanë. Përpjekjeve të mashtruesve dhe fanatikëve turkofobë që përpiqen për të manipuluar të vërtetën për marrëdhëniet historike të shqiptarëve me Perandorinë Osmane, ua ka dhënë përgjigjen kryeministri turk, z.Taip Rexhep Erdogan, gjatë vizitave të tij në Shqipëri duke deklaruar në mediat shqiptare se e vërteta e këtyre marrëdhënieve është në arkivat turke duke përfshirë këtu edhe të vërtetën për figurën e Skëndërbeut. Prandaj, turkofobët shqiptarë është mirë të lexojnë më shumë, të zhvishen nga fanatizmi dhe tërbimi kundër turqve që u ka errur sytë dhe ta njohin të vërtetën, sepse ndryshe do të bien viktimë e sloganit zgjedhor: “Fajin e ka Saliu” alias “Fajin e ka turku”. Por, për turkofobët nuk është e lehtë që të rrisin numrin e fansave të tyre në Shqipëri, sepse shqiptarët e dinë mirë se turkofobia ka prapavijë të theksuar fetare, e thënë pa dorëza, penalizimi i turqve dhe i Perandorisë Osmane bëhet për arsye të përkatësisë se tyre fetare që është Islami. Ky është thelbi i problemit. Të tjerat janë vetëm derivate dhe pjesë e një perdeje tymi me të cilën turkofobët duan t’u mbyllin sytë shqiptarëve që ata të mos e njohin të vërtetën për marrëdhëniet e shqiptarëve me turqit gjatë historisë që, për pesë shekuj, ata e patën të përbashkët. Përballë turkofobisë, shqiptarët njohin edhe një të vërtetë tjetër e cila është e pasqyruar tek vazhdimësia e një miqësie vëllazërore në mes të popullit turk dhe atij shqiptar, e cila funksionon në mënyrë të shkëlqyer edhe në ditët e sotme. Shqiptarët kanë patur mundësi që ta njohin madhështinë dhe forcën e mbështetjes së popullit turk për popullin shqiptar. Politikanët turq i kanë garantuar mbështetje Shqipërisë, pavarësisht, nga spektri politik që është në pushtet. Ata janë dëshmitarë të pritjeve madhështore që u është bërë si Sali Berishës, ashtu edhe Fatos Nanos, Pandeli Majkos dhe Ilir Metës, kur ata kanë bërë vizita zyrtare në Turqi... Në kujtimet e tij, mbreti i shqiptarëve, Ahmet Zogu, pranonte si gabimin e vetëm të jetës së tij atë që nuk u vendos në Turqi, kur ishte në mërgim, por bëri ecejake nëpër Evropë, ku njohu mashtrimin dhe mospërfiljen ndaj tij dhe ndaj te gjithë shqiptarëve të cilëve Evropa po ua përgatiste lakun komunist për t’ia vendosur në qafë në fund-vitin e 1944. Megjithëse sot, turkofobët kanë në dispozicion hapësira politike ekonomike dhe financiare, misioni i tyre ka arrije minimale, sepse politika shqiptare në të gjitha trojet shqiptare e ka pranuar partneritetin me Turqinë në të gjitha fushat ku spikasin ato ekonomike dhe ushtarake, pa harruar edhe partneritetin politik i cili shkëlqeu tek mbështetja e jashtëzakonshme e Turqisë për anëtarësimin e vendit tonë në NATO. Turkofobët, në hapësirat shqiptare, duhet t’i heqin syzet antiturke me të cilat i shohin marrëdhëniet historike në mes të shqiptarëve dhe turqve dhe të pranojnë fakte nga e kaluara historike dhe nga realiteti i sotëm i këtyre marrëdhënieve që i bëjnë popullin shqiptar dhe popullin turk një simbiozë historike e cila u ka bërë ballë shekujve duke qenë gjithmonë një investim i fuqishëm për të ardhmen e popullit shqiptar dhe popullit turk.

[_Mersin_]

HAJRO LIMAJ*
22/02/2009 Ne dhjetorin e vitit 1994, kur u akreditova atashe Ushtarak ne Republikën e Turqisë dhe fillova takimet zyrtare me ministrin e Mbrojtjes, Shefin e Shtatmadhorisë e shume personalitete te tjera shtetërore dhe politike te vendit gjeta një mikpritje dhe përzemërsi qe nuk e kisha hasur ne shume vende te tjera te Evropës qe kisha qene me pare. Ketë përzemërsi e ndieja edhe me qytetaret e thjeshte te Turqisë ne Ankara, Stamboll, Bursa, Izmir, e kudo qe unë ndodhesha me detyre. Sapo mësonin qe isha atashe ushtarak i Arnavutlluk-ut (Shqipërisë), ata shprehnin një respekt dhe një mirësjellje te veçantë. E gjithë kjo lidhej me autoritetin, dinjitetin, trimëritë, besnikëritë dhe humanizmin qe kishin treguar shqiptaret nga periudha Osmane e deri ne ditët e sotme. Kur trajtonim marrëdhëniet e dy vendeve tona te gjithë autoritetet i referoheshin menjëherë historisë se largët, te mesme dhe te sotme te shqiptareve, vlerave te tyre ne periudhën Osmane dhe ne periudhën e shtetit moderne te Turqisë. “Shqiptaret kane drejtuar perandorinë Osmane dhe shtetin turk. Edhe tani, ne vendet kryesore te Turqisë jane shqiptaret, nipërit dhe mbesat e tyre”, shpreheshin ata me kënaqësi. Dhe ky realitet mua me shoqëroi ne çdo ministri, ne çdo prefekture, bashki e komande ushtarake. Por, ne këtë shkrim do te ndalem me shume per rolin e shqiptareve ne Perandorinë Osmane.

Perandoria Osmane jetoi 560 vjet, deri ne vitet 1922 ne tre kontinente: Azi, Evropë dhe Afrike. Te gjithë historianet e huaj dhe turq, te cilët kane studiuar historinë e Perandorise Osmane, pohojnë se: “…Kryeministrat ( kryeveziret ose sadrazamet), ministrat (veziret) dhe pashallarët (gjeneralët) e komandantet ushtarake me te vlefshëm kane qene me origjine shqiptare”. Dhe këtë përfundim e vërteton numri shume i madh i kryevezireve shqiptare ose me rrënjë shqiptare qe administruan perandorinë Osmane deri ne vitet 1922.

Kështu, Koxha Sinan Pasha ne periudhën 1580-1596 ka qene pese here Kryeministër: 1580-1582, 1586-1591, 1593-1595, 4 muaj me 1595 dhe 4 muaj ne vitin 1596. Nen drejtimin e tij u pushtua Jemeni.

Ahmet Pash Dukagjini ka qene Kryeministër per 2 muaj e 17 dite ne vitin 1517. Rridhte nga një familje shqiptare e Leke Dukagjinit.

Ajaz Ahmet Pasha lindur ne Vlore, me origjine jeniçeri dhe ka qene Kryeministër ne vitet 1536-1539

Lutfi Pasha nga Vlora, martuar me motrën e Sulltan Kanun Sylejmanit kreu detyrën e Kryeministrit per I vit e 9 muaj ne vitet 1539-1541.

Kara Ahmet Pasha, Kryeministër 1 vit, 11 muaj e 23 dite ne vitet 1553-1555.

Semiz Ahmet Pasha, dy here Kryeministër ne vitet 1579-1580.

Ferhat Pasha, dy here Kryeministër; ne vitet 1591-1592 dhe 4 muaj e 19 dite ne vitin 1595.

Merre Husein Pasha ishte Kryeministër per 2 vjet 2 muaj dhe 13 dite ne vitet 1601-1603. Ai ka shërbyer edhe si prefekt, vali ne Egjipt.

Tabani Jasse Mehmet Pasha ishte Kryeministër ne vitet 1632-1637.

Kujuxhu Murat Pasha ka qenë 4 vjet, 7 muaj e 25 dite Kryeministër ne periudhën 1606-1611. Pastaj vazhduan Nusuh Pasha ne vitet 1611-1614, Ohrili Hysein Pasha ne vitin 1621, Xixhan-Kapuxhubashi Sulltanazde Mehmet Pasha ne vitin 1602-1646, Kara Mustafa Pasha dy here ne vitet 1649-1650 dhe ne vitin 1655, Torhonxhu Mustafa Pasha ne vitet 1652-1653, i cili u dënua me varje ne litar, rridhte nga një familje matjane, Zurnazen Mustafa Pasha shërbeu si Kryeministër vetëm 4 ore ne vitin 1656, Qypryly Mehmet Pasha 5 vjet Kryeministër në periudhën 1578-1661. Ishte me origjine nga Roshniku i Beratit, Qypryly Ahmet Mustafa Pasha, djali i madh i Mehmet Pashes ishte 15 vjet Kryeministër. Ne vitin 1659 u gradua vezir dhe marshall, Qypryly Fazell Mustafa Pasha shërbeu 2 vjet e 3 muaj Kryeministër. Biri i dyte i Mehmet Pashës dhe vëllai i Ahmet Mustafa Pashes, Arabaxhi Ali Pasha ne vitet 1691-1692, Amxhazade Husein Pasha, nga familja e Mehmet Pashe Qyprylyse qëndroi 4 vjet e 11 muaj ne periudhën 1797-1802, Dalltaban Mustafa Pasha, lindur ne Manastir Kryeministër ne vitet 1702-1703, Qypryly Numan Pasha 2 muaj e 2 dite ne vitin ne 1710, Haxhi Halil Pasha lindur ne Elbasan një vit ne voton 1716, Ivaz-zade Halil Pasha ne vitin 1770, Memish Pasha 1 muaj e 9 dite ne vitin 1808-1809, Gjiritli Mustafa Nail Pasha nga Policani Kosturit te Korçës ka qenë tre here Kryeministër ne vitin 1853, 184 dhe 1857, Mehmet Ferit Pashe Vlora shërbeu si Kryeministër gjate viteve 1902-1908, besnik i Sulltan Abdylhamitit te Dyte. Mehmet Ferit Pashe Vlora ka lindur ne Janine ne vitin 1852, ishte biri i Mustafa Pashe Vlorës Ferit Pashe Vlora nga babi ishte stërnipi i admiralit Sinana Pashes dhe nga nena vinte prej familjes se Ali Pashë Tepelenës, Misairli Sait Halim Pasha, nipi i Mehmet Ali Pashe Kavalles shërbeu ne vitet 1913-1917, Ahmet Izet Pasha shërbeu si sadrazam-Kryeministër 25 dite ne vitin 1918, Damat Ferit Pasha, Kryeministri i fundit i perandorisë Osmane, tradhtoi luftën çlirimtare te Ataturkut. Meliki Mansur-Hain Ahmet Pasha, ushtarak i zoti, punoi si Kryeministër ne vitet 1523-1524, Gjedik Ahmet Pasha ne vitin 1475 u emërua Kryeministër per 4 vjet, Rystem Pasha ne vitin 1554 u emërua Kryeministër per 14 vjet derisa vdiq, Ibrahim Pasha shërbeu 13 vjet Kryeministër.

Kryeministrat e familjes “Qypryly” qe sunduan afro 100 vjet ne shekullin e XVII, perandorinë Osmane e shpëtuan nga një rrëzim total, shtetit i dhanë gjak. Pushteti i Qyprylynjve ka qene me i forte dhe me efikas nga autoriteti i sulltanëve te asaj kohe. Pashallarët, gjeneralët e besës fisnike shqiptare shpëtuan edhe “kryet e sulltanëve”

Eshte interesant te përmendet se shqiptaret qe kishin marre një kulture humanitare islame ne shtetin Osman, nuk ishin egoiste. Sami Frashëri per këtë shkruan: “Shqiptaret kane shërbyer me shume per boten e jo per veten e tyre”. Perandori i Francës Napoleon Bonoparti ne vitin 1798 u nis te pushtonte edhe Egjiptin. Osmanllinjtë dërguan një ushtri te përberë prej ushtareve te zgjedhur shqiptare. Këtë ushtri e komandonin shqiptarët Tahir Pasha dhe Mehmet Aliu. Pasi theu Bonopartin, kapiteni Mehmet Ali u vendos ne Egjipt. Ne vitin 1801 u gradua pasha, gjeneral dhe ne 1805 mori ne dore pushtetin lokal te Egjiptit. Mehmet Alia Pasha u shtri deri ne Sudan. Me pas nënshtroi edhe feudalet e Arabisë qe përbenin një problem per Perandorinë Osmane. Me dinastinë e Mehmet Ali Pashës, krahas arabishtes dhe turqishtes, flitej shqipja. Ne Aleksandri atij i eshte ngritur statuja prej bronzi. Dinastia e kësaj familjeje ne Egjipt vazhdoi deri ne vitet 1956. Per rolin dhe vlerat e shqiptareve shefi Shtatmadhorisë Turke, marshalli Fevzi Cakmak shkruante: “Me qindra burra shteti shqiptare jane dalluar ne historinë Osmane. Shume nga ata kishin zënë edhe pozita te larta, te rëndësishme si kryeministra (sadrazame). Turqit dhe shqiptaret, ne betejat qe kane fituar bashkërisht kane pajtuar interesat e tyre te përbashkëta, jane bere vëllezër te vërtetë”. Ndërsa studiuesi gjerman prof. dr. Herman Gros ne librin “Ekonomia Ballkanike” shkruan se “Shqiptaret gjate pese shekujve qe kane bashkëjetuar me turqit osmanlinjë, ne saje te aftësisë se adaptimit dhe te talenteve te tyre si nëpunës, kishin zënë shkallet me te larta ne Qeverinë e Stambollit dhe kishin role te rëndësishme per perandorinë. Mirëpo nga ana tjetër, fiset shqiptare jetonin te lira e te pa varura ne male te Shqipërisë”. Shume shqiptare duke mos e njohur gjuhen turke pyesin me dyshim se, perse turqit shqiptaret i quajnë “arnavut” dhe Shqipërinë Arnavutlluk. Fjala arnaut vjen nga persishtja e vjetër, arna-vut, qe do te thotë “trim, i cili nuk di te kthehet mbrapa”. Osmanllinjtë ne lufte me persët, batalionet (taborët) e skalionit te pare te i zgjidhnin jeniçer trima, qe edhe pse shikonin rrezikun e vdekjes, mësynin vetëm përpara. Ata kryesisht zgjidheshin shqiptare dhe per këtë arsye shqiptareve u vendosen emërtimin “arnavut” dhe Shqipërisë Arnavutluk. Trimërinë e shqiptareve e shpreh edhe historiani Mehmet Tefik, i cili shkruan: “Bashkësinë Otomane e kane siguruar dy krahë: turqit ne Lindje ( Anadoll ) dhe shqiptaret ne Perëndim ( Ballkan)..”.

Por shqiptaret, ne perandorinë Osmane krahas personaliteteve qeveritare dhe ushtarake, kane bere emër edhe ne administrate, drejtësi, arsim, kulture, arkitekture, arte etj. Ne radhët e para te këtyre personaliteteve jane shume figura te rëndësishme te Rilindjes tone Kombëtare, veprimtaria e te cilëve, sidomos e Hasan Tahsinit, rektori i pare i universitetit te Stambollit, Sami Frashërit etj, ishin me rrezatim te theksuar per kulturën e tere Perandorisë Osmane, përfshire edhe Shqipërinë e asaj kohe. Sami Frashëri hartoi fjalorët dhe enciklopeditë monumentale si: Fjalori Frëngjisht-Turqisht, Fjalori Turqisht, Enciklopedi Historike-Gjeografike ne 6 vëllime etj, duke i shërbyer arsimit, edukimit dhe kulturës turke-osmane shume me tepër se sa një intelektual turk. Abdyl Frashëri, 10 vjet deputet ne Parlamentin e pare perandorak, 1877-1878, Abedin Dino një nga valinjtë e shquar, Ismail Qemali sekretar i përgjithshëm i Ministrisë se Jashtme, vali ne Siri, deputet ne Parlamentin osman ne vitet 1908-1912, Vaso Pash Shkodrani, vali i përgjithshmen i Libanit. Himni Kombëtar i Turqisë se sotme autor ka shqiptarin Mehmet Akif. Shume personalitete te Turqisë moderne te formuar nga Mustafa Qemal Ataturku me 23 prill 1920 jane me origjine shqiptare. Marrëdhëniet e reja miqësore turke-shqiptare, ne mënyrë te veçante, hodhën themele te forta me 1920, kur lindi Turqia e re dhe qeveria e Tiranes e dale nga Kongresi i Lushnjës ne 28-31 janar 1920 akordoi marrëdhënie miqësore, ushtarake e kulturore me qeverinë e Ankarasë. Per këtë riafrim te Turqisë deputetet greke te Evropës shtruan pyetjen: “Ç’kërkon Mustafa Qemal Ataturku ne Shqipëri? Apo mos ka qellim te krijoje një Turqi te vogël ne perëndim te Ballkanit”?

[_Mersin_]

Vezirët Shqiptare te Perandorisë Osmane

Vezirët e mëdhenj
Vezir i madh Ka filluar Ka mbaruar
Davud Pasha 1482 1497
Dukakinoğlu Ahmed Pasha 18 Dhjetor 1514 8 Shtator 1515
Ayas Mehmed Pasha 14 Mars 1536 13 Korrik 1539
Çelebi Lütfi Pasha 13 Korrik 1539 Prill 1541
Kara Ahmed Pasha 6 Tetor 1553 29 Shtator 1555
Semiz Ali Pasha 10 Korrik 1561 28 Qershor 1565
Semiz Ahmed Pasha 12 Tetor 1579 28 Prill 1580
Koca Sinan Pasha 7 Gusht 1580 6 Dhjetor 1582
Koca Sinan Pasha 14 Prill 1589 1 Gusht 1591
Serdar Ferhad Pasha 1 Gusht 1591 4 Prill 1592
Koca Sinan Pasha 28 Janar 1593 16 Shkurt 1595
Serdar Ferhad Pasha 16 Shkurt 1595 7 Korrik 1595
Koca Sinan Pasha 7 Korrik 1595 19 Nëntor 1595
Koca Sinan Pasha 1 Dhjetor 1595 3 Prill 1596
Yemişçi Hasan Pasha 22 Korrik 1601 4 Tetor 1603
Gümülcineli Damat Nasuh Pasha 5 Gusht 1611 17 Tetor 1614
Ohrili Hüseyin Pasha 9 Mars 1621 17 Shtator 1621
Mere Hüseyin Pasha 13 Qershor 1622 8 Gusht 1622
Mere Hüseyin Pasha 5 Shkurt 1623 30 Gusht 1623
Tabanıyassi Mehmed Pasha 18 Maj 1632 2 Shkurt 1637
Kemankeş Kara Mustafa Pasha 23 Dhjetor 1638 31 Janar 1644
Kara Dev Murad Pasha 21 Maj 1649 5 Gusht 1651
Tarhuncu Ahmed Pasha 20 Qershor 1652 21 Mars 1653
Kara Dev Murad Pasha 11 Maj 1655 19 Gusht 1655
Zurnazen Mustafa Pasha
(4 orë qeverisje) 5 Mars 1656 5 Mars 1656
Köprülü Mehmed Pasha 15 Shtator 1656 31 Tetor, 1661
Köprülü Fazıl Ahmed Pasha 31 Tetor, 1661 19 Tetor, 1676
Arabacı Ali Pasha 24 Gusht, 1691 21 Mars, 1692
Hacı Halil Pasha 21 Gusht, 1716 Tetor 1717
Hacı İvaz Mehmed Pasha 17 Mars, 1739 23 Qershor, 1740
Nişancı Ali Pasha 24 Gusht, 1755 23 Tetor, 1755
Çavuşbaşı Memiş Pasha 16 Nëntor, 1808 Dhjetor 1808
Giritli Mustafa Naili Pasha 14 Maj, 1853 30 Maj, 1854
Giritli Mustafa Naili Pasha 2 Gusht, 1857 23 Tetor, 1857
Avlonyalı Mehmed Ferid Pasha 15 Janar, 1903 Korrik 1908

[dijetari]

Mersin ...paskan me tmyte qe e ke hape ket tem ,,prite Agimin ,chiochipsin,sonin,mafin mesin44 ,e shum te tjer hahhaha .

[_Mersin_]

Mos te kapi kompleksi inferioritetit.Kush jane ato emra qe ke vene.E di sa vlere kane ato qofte kjo vlere intelektuale apo morale.Eshte hera e fundit qe shprehesh ne kete mynyre.Nuk te lejoj me te kapi ky lloj emocioni dhe ta shperndash ne forum.Vleresoji njerzit sipas vlerave dhe nencmoji ato qe skane vlera.



Kjo teme flet per manaxhimin qe shqiptaret i kane bere perandorise Osmane.Pothuajse shqiptaret kane qene ato qe e kane administruar ate dhe ne kemi qene bashkeqeverises dhe jo te pushtuar.Injorante te ndryshem mendojne se ne kemi qene te pushtuar.Mirepo nese studion historine do ta kuptosh qe nje nga teknikat e Osmaneve ka qene qe tia linin ne zoterim trojet e tyre njerzve te atyre trojeve.A e ben kete sot Amerika dhe Europa?A sundon ndonje shqiptar sot ne amerike dhe europe?Turqit ankohen se ne i kemi administruar vendin e tyre.Lexo

Ne i kemi dhene turqise arkitektin e Xhamise Blu, Kryeministra, Autorin e Himnit Turk,Gjenerale dhe ushtarake te larte sa dhe sot e eksaj dite kryu i shtabit te forcave te armatosuras turke eshte nje shqiptar me origjine.Kush thote qe ne shqiptaret kemi qene te pushtuar ne kohen e Osmaneve eshte injorant sepse ne kemi qene ne aleance si pale me autoritet dhe prestigj ne ate kohe dhe jo si jemi sot qe shesim ujera territoriale per hire te nje pashaporte apo vize.Skederbeu ishte nje shembull konkret i marrjes ne duart te fuksioneve te larta.Shqiptaret asnjehere ne historine e tyre nuk kane qene me te ngritur dhe krenare se sa ne Perandorine osmane e cila nuk ishte vetem e Turqve opor e te gjithe atyre shteteve qe ishin ne te.Nje Keshilltar i Sulltan Fatihut ishte shqiptar dhe ishte ai shkaku qe ra Konstandinopja ne duart e turqve ne ate kohe.Shqiptaret kane qene ne dyert e Vjenes, Hungarise, Serbise si pushtues dhe jo si jemi sot ose ishim dje te pushtuar nga perandoria austro-hungareze,Serbet, greket.Edhe kur erdhen Italianet prune princat e tyre, Vilhemin, Vidin, Ducen , Hitlerin.Fatkeqesia e shqiptareve erdhi kur ne perandorine Osmane erdhen xhon turqit te cilet e shkatarruan ate dhe e copetuan.

[_Mersin_]

Pergjigja e Ministrit te Perandorise Osmane per Eqerem Bej Vloren


Përgjigja e tij ishte e shkurtër dhe e qartë. Ose qëndroni nëpunës dhe bindjuni udhëzimeve të qeveris ose bëhuni politikan dhe përfaqësoni idetë tuaja si deputet në parlament. Vetëm duhet të kini parasysh një gjë: unë i njoh Shqipërinë dhe shqiptarët më mirë sesa mendoni ju. Ju keni jetuar në Perandorine Osmane jo si të shtypur dhe të nënshtruar, por si zotërinj dhe urdhërues. Ju keni përfituar nga pushteti i Perandorisë dhe i fesë më tepër se turqit. Tani po bëheni renegatë dhe kërkoni ta braktisni anijen që po mbytet, në vend që të punoni dorë për dore me ne për shpëtimin e saj. Ndoshta një ditë edhe do t'ia arrini asaj që kërkoni. Vetëm kujdes! Shqipëria është e vogël dhe e varfër, shqiptarët nuk janë as qytetarë të mirë, as punëtorë të mirë, e shumta ata mund të jenë sundimtarë të mirë dhe ca më tepër kusarë të mirë. Një ditë prej ditësh, kur të mos i keni më kullotat e pafundme të kësaj perandorie, ju do të hani njëri-tjetrin në atë Shqipërinë tuaj të ngushtë e të varfër!".

Ai nuk foli atëherë si ministër, por si një turk i thjeshtë! I bindur dhe i ndershëm. Dhe kishte pasur të drejtë. Sa e sa herë më vonë e kam kujtuar kajmekamin e El-Maanit, kam kujtuar ato qindra e mijëra shqiptarë që kam takuar edhe në qoshet më të largëta të Perandorisë, të cilët, në toka të huaja urdhëronin mbi njerëz të huaj, vetëm e vetëm sepse quheshin "shqiptarë". Dhe sa e sa herë më janë kujtuar fjalët profetike të atij turku të ri, më vonë, kur në Shqipëri isha i detyruar të shihja me tmerr e neveri, sesi njerëzit që donin të bëheshin dikushi, shqyenin dhe shkelnin me këmbë shoqi-shoqin, vetëm e vetëm se në koritë nuk kishte vend për të gjithë... KUJTIME 1885-1925, EQREM bej VLORA

http://www.youtube.com/user/ArdhmeriaChannel#p/u/9/Vyp0-C0HUCc

[_Mersin_]

Nje lider modest


http://www.facebook.com/video/video....98151&comments

[Endri_]

Vendi me budalla n'bote ne jemi.

Shpesh here e degjoj qe turqit i kemi vllezer ,miqesia me e ngushte se kurre etj?
Nga na u bene turqit vllezer se kuptoj? Per 500 vjet tentun te na shfarosin ,ato qe nuk u shfarosen u asimilun dhe sot ne turqi flitet per 10 milion turq me origjine shqiptare.

Ne historikisht skemi pas miq. Edhe ato pak qe i kishim ishin interesa te ngushta qe i lidhnin me shqiperine jo se i dhimbseshin shqiptaret.

Shyqyr qe s'eshte Gjergji gjalle se do na kishte kap n'shpulla po te lexonte tema te tilla.

[_Mersin_]

Edhe gjermanet na pushtuan dhe Italianet, Dhe austro-hungarezet, (Ruset jugosllavet dhe Kinezet ideologjikisht), greket, serbet tani te mos jemi dy standartesh.Secilit pushtues i kemi nxjerre nje hero.Psh ruseve nendetesesn 105

[gjema]

sa ishte perandoria osmane turku mbajti te pushtuar shqiperin se kishte interesat e veta normal qdo kush do e bente vetem se turqit na dhan shum shansa pse ne nuk ditem mi shfrytezu ajo eshte tjeter problem, dua ta them se turqit ben nje shqiptar kryekomandant te ushtris perandorake e kam fjalen per skenderbeun, turqit e ben komandant te jeniqereve mustafan shqiptar nga nena baba kishte po sulltanin ata qe kan lexuar historin e tina mjaft interesante po sa kryeministra kishte perandoria osmane shqiptare,pra turqit tash jan miqte me te medhenj te shqipetareve po kjo miqesi nuk eshte e qendrueshme per arsye se te krishteret shqiptare duan me qdo kushte me thye ket miqesi me demtu me shkateruper shkak te fes kjo demton jashtezakonishte shqiptaret, kujtoj ktu ka qen vendosmeria e turqis qe shqiperia u fut ne nato ajo ka ber edhe presion te SHBA qe ajo te bej presion te vendet evropiane qe shqiperia te futet ne nato, sot shqiperia ka shkembimet tregtare me te medha me turqin se me qdo vend tjeter ne bot, shqiptaret kan te njejten muzik me turqit te njejtat zakone e tradita kujtoj dasmat shqiptare nu7k dallojn nga ato turke etj etj