
Postuar mė parė nga
maratonomak
Ky titull poezie me terhoqi vemendjen dhe u ula ta lezoj kete poezi te thjeshte por domethenese .
o Fara , o te lumte dora , mendja dhe zemra , te falenderoj perzemersisht pasi jep zemren tende ne vargje qe te ngushellojne ,te perkrahin te japin kuptim , te zgjojne nga endrat dhe te sjellin serish ne realitet dhe keshtu mund te psheretij i qete .
ja se si ndihem une .
BOSH.
oh shpirti im , eja ketu ,eja te bejme kuvend
vec ti dhe une , tjeter askend.
keshtu thote shpirtim im;
o milet i djallezuar , o bote e prishur
me njerez egoiste ,hipokrite e qylaxhinj
me vrases hajdute e delenxhinj
shoqeri e kalbur krejt , eshte e pa vlere
nuk gjeta asnje te mire asnje , te pakten nje here
familja e shkateruar ,dashuria e roberuar
miqesia e prishur , besa e grisur
nuk ka meshire ,nuk ka deshire
humbi ngushellimi , u vra inkurajimi
u pre bujaria ,dhe u godit lumturia
nuk ka me dashuri nuk ka me perendi
o njeri te thyej qafen ,te godas
te te zhduk ,te te perplas
o njeri ,keshtu, pse u katandise?
shpirt zi dhe katran
erdhen engjejt , dhe vete ZOTI dhe te pane.
oh ky ZOTI perendi eshte naiv
une te njoh ty o ZOT
une njoh ZOTIN qiellor
por ky milet njeh zotin boteror
me prifta e hoxha duke gerthitur
me racizem luftera e dhimbje plot
keta e ngjiten ferrin ketu ne bote, ashtu kot
djall o djall qesh me ne
se ia dole mbane , dhe ende pune me nuk ke
ku ka njerez une do vuaj
kjo jete eshte dhimbje , kotesi e quaj
kush me dha pak dashuri ,?per vete ta ruaj?
shpirti im , ti qenke bosh?
shpirti im ti e lind dashurine
ti e buron lumturine
oh ti je vete harmonia dhe dashuria
Krijoni Kontakt