Ish anetare te UCK-se, perfshire Fatmir Limaj, te kerkuar nga Gjykata e Hages

[Shën Albani]

Nuk di mire se per cfare akuzohet Limaj, por meqenese luften nuk e kemi fituar vet, gjyqet dhe rregullat e tij i parashohin ata qe i kane dhene vulen clrimit tone.
Me burgosjen e disave nuk dobesohet vlera dhe roli i UCK, roli historik i saj eshte teper i madh, fama e saj teper emadhe dhe kryesisht efektet e saja. Nese dalin aktakuza ne Hage, dmth. se ka pjesetare te UCK-s qe kane gabuar...
Nese ndaj dikujt gjyqi i Hages ka fakte, kete duhet ta marrim gjakftohte, sepse gjyqi eshte i pavarur dhe mirret me shqyrtimi e (pa)fajesise. Nese per Limen nuk ka fakte, ai nuk burgoset, por nese ka, ai mbetet aty per nje kohe te caktuar.
Ne duhet te clirohemi nga ajo logjika pesimiste se gjithmone jane kunder nesh, logjike e te menduarit qe na ishte imponuar ne Jugosllavi: Ne ishim fajtore konstant, tani puna qendron ndryshe. Shkuarja e Limes atje, nuk eshte bere pa ndihmen e shqiptareve. Nese nje shqiptar ka bere krime, ne zbardhjen e tyre kane ndihmuar shqiptaret. Dhe nese nje shqiptar ka bere krime kunder njerzimit, atehere duhet kuptuar se ai njeri edhe burgoset.
Nese nje shqiptar ka vrare shqiptare te nje partie tjeter, atehere ky shqiptar meriiton denimin...ne kohe te luftes mendohet me emocione, por keto emocione mund te krijojne probleme ne paqe. Paqa nuk vazhdon me logjiken e pushkes dhe trimerise, por me pasojat e tyre.
Pjekurine tone politike e deshmojme kur vrasesit ne radhet tona vet i nxjerrim ne shesh, kryesisht kur eshte fjala per eliminim te kundershtareve politik, jo te armiqeve, sepse vrasja e armikun eshte e rendomte, por vrasja e bashkatdhetareve jo!
Pas luftes jane vrare shume shqiptare, kjo burgosje mund te ndikoje qe keto vrasje te ndalen pergjithmone, sepse drejtesia edhe nese vjen ngadale, ajo vjen domosdoshmerisht dhe per Ekzekutoret ne spektrin shqiptar do te ndikoje qe te vejne gishtin ne koke, para se te likuidojne nje shqiptar, qe nuk mendon si ata!

[Arb]

Shen Albani,

Vertet nje mesazh i shkelqyer permbledhes, qe pershkruan qarte aktualitetin qe duhet sfiduar me kujdes dhe pa emocione te pa-qarta.

Pershendetje!

[dodoni]

Pershendetje Shen Albani
Dosjet me nje mal akuzash te Limajt, Thacit, Klintonit, Ollbrajtes, Hollbrukut, Bllerit, Shirakut e te tjereve ne Hage e ka dorezuar Serbia, kurse te Zotit Limajt e ka bere me konkretisht koloneli i ish-APJ-se ne kohen e luftes ne Dardani Vasiljeviqi qe ka marre pjese ne prerjen e grirjen e mbi 12 000 shqiptareve (kryesisht grave, femijeve e pleqve), dhe mbi kete aktakuze te ngritur po nga ky Vasiljeviqi, eshte bere edhe arrestimi i Limajt pra kjo eshte bere me shume per te marre ne konsiderate edhe aktakuzat e ngritura nga cetniket dhe kasapet serbe, por po te mirren edhe ato ne konsiderate atehere se bashku me Limen atje duhet ulur edhe Klintoni, Ollbrajt dhe te tjeret me rradhe te akuzuar nga serbet, per te cilin une jam shume i sigurte se do te dal ashtu si ka hyre, i paster si loti sepse ne jemi shqiptare duke perfshire edhe Limajn, dhe deri me sot e as ne te ardhmen nuk ka dal nga ne njeri te bej krime kunder njerezimit, prandaj ne nuk perkrahur gjykimin e Limajt ne Hage.
Poqese ka bere krime kunder shqiptareve, edhe une them le te denoncohet ne prokurorine shqiptare, pasi ky problem nuk eshte nderkombetar dhe eshte ndershqiptar, te behen hetime, dhe poqese vertetohet fajesia e tij, atehere edhe te denohet nga gjyqe shqiptare.
Keto shkrime ketu te disave si puna e Arbi,Brari apo Zane Kosove jane duke u bere me vetdijen e tyre apo pa te, kunder luftes se shenjte clirimtare te popullit dardan per liri,clirim dhe bashkim nga thundra e eger, cetnike e kasape serbe.
Pershendetje
Rrofshin Shqiptaret e Bashkuar dhe Shqiperia e Bashkuar

[Mjellma]

[QUOTE]Postuar më parë nga Mjellma
[B]

Postuar më parë nga Kresha
TRIBUNALI PENAL NDËRKOMBËTAR PËR ISH-JUGOSLLAVINË

Lënda Nr. IT-03-66-I

PROKURORJA E TRIBUNALIT


KUNDËR


Agim MURTEZI, i njohur si Murrizi, u lind më 20 shkurt 1956 në Qylagë në komunën e Lipjanit në Kosovë. Gjatë gjithë kohës që lidhet me këtë aktakuzë, Agim MURTEZI ishte anëtar i UÇK-së dhe rojë në Kamp-Burgun e Llapushnikut.


Komandant Murrizi ka vdek mbas luftes gjegjesisht eshte vrar ne nje grindje ne Prishitine.
Ka qen i lindur shume afer shtepis ku kam jetu une.
Gjygji i Hages mund ta kontakton gruan e tina e cila eshte Holandeze.
Si duket kush punon gabon pasi qe edhe familja e Zoteri Murtezit deshmoj se Agim Murtezi kurre nuk ka qen ne UCK.

Mund te jen keto gabime te Hages apo keqinformime nga ana e Serbis edhe bashkpuntoreve te Serbis te cilet kan perpilu listen e te akuzuarve.

Gjithemon jetimi eshte fajtor thuhet nje fjal e urt...

Sipas informatave te RTV21
Agim Murtezi u lirua nga aktakuza si i pafajshem.Si duket Serbis kesaj here nuk ju shiten genjeshtrat!


Mjellma

[Brari]

Mjellma !

Perfundimisht cka eshte e vertete per kte Murrizin?

Diku thoni e kan vrare dikund se eshte liruar nga akt-akuza. Nejse..


Dodoni flet per Lufte te Shenjte..

Dodon djali..

Lufta nuk eshte prone e askujt por detyre e cdo Shqiptari qe do clirimin nga okupatori.

Pikerisht se Thaqi-Lima e tjere nuk kane bere lufte te shenjte por lufte vllavrasese shkoj dhe dem gjith ajo sakrifice e Popullit.
Ne se na Cliroi NATO kjo nuk eshte merite e Thaqit.
Merita e Thaqit eshte Stankovaci, Kukesi e Rogneri.
Le te lavdrohet ai me keto.

Per ilustrim po postoj dicka nga ditari i Luftes i komandant Tahirit i cili u vra para do kehesh bashk me djalin dhe nipin.

---------------------


KESHTU FOLI TAHIR ZEMAJ



Ke dy minuta kohë për të hequr portretin e Rugovës !!


-----------------------------------------------------------------


Nga fundi i gushtit, jam informuar nga vendroja, se po afroheshin disa personaqë kishin shfaqur dëshirë të më takonin. I pranova dhe m'u prezentuan si "Shtab i përgjithshëm" i Ushtrisë Çlirimtare. Kisha dëgjuar pak për ta por nuk dija se kush ishin të organizuar etj. Në përbërje të tij ka qenë Hashim thaçi, Rexhep Selimi, Bislim Zyrapi etj.

Në zyrën time, ish zyra e drejtorit të shkollës së Prapaqanit, në mur kanë qenë të varura fotografitë e Skenderbeut, Presidentit Rugova dhe fotografia e Jusuf Gërvallës. Sapo kanë hyrë më kanë kërkuar që të hiqja fotografinë e Rugovës. "Ke dy minuta kohë për të hequr portretin e Rugovës ! " më thanë, "Jo u thash, ai ka qenë dhe mbetet për mua Komandant Suprem i Forcave të Armatosura të Kosovës dhe President i saj !". Nejse ata u tërhoqën nga ai qëndrim dhe ne i vazhduam bisedimet diku tjetër, në sallën operative të shtabit. Fillimisht kanë kërkuar se përse në të gjithë dokumentacionin tonë figuronte Republika e Kosovës ?

Ata argumentonin se ne nuk paskeshim republikë ! U deklaruan hapur se ishin kundër, nuk e njihnin dhe se ishin për rrëzimin e qeverisë. Më kanë pyetur në se isha edhe unë apo jo për rrëzimin e saj. U kam thënë : "Po, madje jam për kapjen dhe dënimin edhe të Millosheviçit !" "Jo, nuk po flasim për atë më thanë, a je ti për rrëzimin e Bujar Bukoshit ?" I kam thënë Thaçit se do të ishte mirë të flisnim rreth unitetit dhe bashkimit, se sa për gjëra të tilla. I kam deklaruar se, nëse ai angazhohej seriozisht në atë drejtim, unë do të ndërhyja pranë kolonel Ahmet Krasniqit që ai ta tregonte në Kosovë, kryeshefin e Shtabit, Halil Bicajn bashkë me disa eprorë të tjerë, të bëhej njëherë e mirë unifikimi i shtabeve dhe ne si luftarë të mos kishim më këso problemesh.

Më kanë pyetur se kush i ka përpiuluar disa komunikata të cilat kishin dalë pa dijenin e tyre. U thashë se ato ishin hartuar nga Faton Mehmetaj, i emruar para disa ditëve si shef i informimit të Sh.O.Rr.D. Dhe kjo ka qenë e vërtetë. Fatoni i kishte dërguar ato komunikata në Gjenevë tek Xhafer Shatri, ish ministër i informimit të Qeverisë së Republikës së Kosovës. Fatoni mbante lidhje të ngushta dhe të vazhdueshme me të.

(Bëhet fjalë për disa komunikata rreth të cilave në atë kohë është zhvilluar një polemikë e hapur në shtyp mes Jakup Krasniqit dhe Xhafer Shatrit). Pastaj bisedimet janë zhvilluar rreth strukturave, rreth profesionalizimit, por ata nuk e kishin hallin atje. Kuptohet që qysh në fillim të atij takimi, ne jemi prezentuar , bashkë me të gjithë kolegët e mi ushtarakë.

Ata u prezentuan po ashtu, i vetmi ushtarak mes tyre qe rreshter Bislim Zyrapi, të tjerët nuk kishin formim ushtarak. Për komandantin e tyre thanë se "ishte sekret" dhe nuk e përmendën. Edhe për marrëveshjen tonë të 20-21 gushtit për formimin e Drejtorisë së Tretë Operative të Rrafshit të Dukagjinit deklaruan se do ta shqyrtonin me organet e tyre dhe se në fakt nuk ishin dakord !

(Fq.93-94)

-----------


H. Thaçi . Do të luftoj me ty Tahir Zemaj si me shka, me ty dhe njësitë tua !


--------------------------------------------------------------------------------


Jam larguar dhe pas tre ditësh më kanë ftuar në fshatin Bardhaniq për t'I vazhduar bisedimet në lidhje me këtë komandë. Unë kam shkuar me të gjithë kolegët e mi. Detyrën e komandantit të Brigadës së tretë, pas emërimit të Shemsedin Çekut në detyrën e Ndihmës Komandantit për Mbrojtjen territoriale, e kryente Musa Gjakova. Pas revistës me brigadën dhe raportimit të komandantit të saj Gjakova, kemi filluar bisedimet. Rexhep selimi që ishte prezentuar si Inspektor Gjeneral i Ushtrisë së kosovës, kishte nënshkruar një dekret, ku vendi im me atë të ramush haredinajt ishin ndryshuar. Pra Ramushi komandant ndërsa unë zëvëndësi i tij.

Të gjithë njerëzit e tyre ishin ngritur në përgjegjësira ndërsa tanët ishin ulur ose hequr fare. Përderisa bëhej fjalë drejtëpërdrejtë për mua, kam thënë se nuik kisha kurrfarë kundërshtimi nëse Komandanti i Shtabit Suprem, apo Kryeministri i Kosovës e urdhërojnë një gjë të tillë, unë si ushtarak zbatoja vetëm urdhërat. Kanë ndërprerë takimin dhe me telefon kanë thirruar Zotni Ahmet Krasniqin dhe për rreth një orë në prezencën time të Thaçit dhe Rexhep selimit, kolonel Krasniqi nuk ka pranuar. Ai u ka thënë atyre se ata po shkelin një marrëveshje dhe se nuk mund të zëvëndsonin Tahir Zemën.

Përpara se ta mbaronte bisedën me Kolonel Krasniqin, Thaqi i ka thënë telefon : "Me ty shumë shpejt do ta kryej misionin " dhe ka filluar të shajë. (Në këtë moment Tahir Zemaj hap një parantezë dhe shton : Është fakt se Hashim Thaçi, një natë para se të vritej Kolonel Krasniqi, takohet dhe flen në Tiranë në banesën e Ibrahim Kelmendit, ky person është i përmendur jo rrallë në histori të ndyra atentatesha kundër figurave nacionaliste shqiptare. Zemaj pyet : Çfarë misioni do ta kryente Thaçi kundër Kolonel Krasniqit ?! A thua është thjeshtë rastësi prezenca e tij në Tiranë një ditë para vrasjes së Krasniqit dhe takimi i Thaçit me Kelmendin ?!

Sigurisht që përgjigjen e pyetjeve të tilla mund ta japë deri në fund vetëm drejtësia, e cila vonon por nuk harron !) Ata e kanë mbyllur dikur telefonin dhe më janë drejtuar mua, tekstualisht dhe personalisht Hashim Thaçi : " Do të luftoj me ty Tahir Zemaj si me shka, me ty dhe me njësitë tua !". Pushka top t'u bëftë i thashë veç po të them që është mirë të merremi vesh, se unë jam i gatshëm të luftoj veç kundër shkieve, qoftë edhe nën komandën tënde. Unë nuk mund t'i tradhtoj eprorët e mi sa herë më del rasti, se kështu do të tradhtoja edhe ty nesër. Prandaj, merruni vesh dhe ejani ta luftojmë shkaun njëherë. Atë "dekretin e tyre" nuk e mora.

I kam thënë Ramushit të ngrihej e të fliste, "ti e di shumë mirë si mendon rrafshi i Dukagjinit, ti e di se sa probleme do të kemi me komandimin e forcave në këtë rajon. Pasi njerëzit do të respektojnë vetëm marrëveshjen e 20 gushtit. Ramushi u ngrit dhe tha se ai "nuk dinte asgjë, se të tjerët e kishin vendosur", e kishte fjalën për Shtabin e Përgjithshëm. Atij në fakt po i pëlqente vendimi i tyre.

Deri në ato momente ai i zbatonte urdhërat luftarake që i kishte marrë nga komanda e përbashkët. U larguam. Ata mbetën në Jabllanicë, pa mundur të qajnë në drejtim të Drenicës. Pas dy ditësh kanë kërkuar ndihmë prej meje. Ramushi nëpërmjet një korrieri më ka kërkuar që t'i dërgoja një njësi në ndihmë për të përballuar ofensivën që i qe vërsulur asaj zone.

Kam dërguar një njësi nën komandën e Haxhi Imerajt, i cili ka luftuar dhe kontribuar me sa ka mundur për t'i mbrojtur ato fshatra. Ai ka mbetur i bllokuar në luftime tri ditë dhe veç më vonë ka mundur të tërhiqet, bashkë me një pjesë të brigadës së Musa Gjakovës, matëherë kur është tërhequr edhe Ramushi në Bjeshkët e Nemuna dhe ka kaluar kufirin për në Shqipëri. Sigurisht kjo situatë pasigurie ka pasur pasoja, por ne jemi mobilizuar që me luftë dhe rezistencë ta dëshmonim përkushtimin tonë ndajqytetarëve të Kosovës. Pas rënies së rekës së Keqe dhe fshatrave përreth ofensiva u shtri në drejtim të fshatrave të Gjakovës dhe Lugut të Baranit.

Situata u ashpërsua shumë. Armiku sulmonte nga Loxha. Lugun e Baranit deri në Dri të bardhë. Nga ana tjetër Lugun e dushkajës deri në Bistricën e Deçanit. Gjatë kësaj kohe forcat e Zonës së Tretë Operative kanë qenë në këto pozicione, brigada 131 në mbrojtje të Lugut të Baranit, 133 në Lugun e Dushkajës, brigada 134 ka qenë e vendosur në ndihmë të Lugut të Dushkajës, një batalion në Lumbardhin (Bistricën) e Pejës, një tjetër në ndihmë të Lugut të Baranit. Me datë 8 shtator jemi sulmuar me aviacion. Njësitë tona gjatë kësaj kohe kanë qenë gjithë kohën në pozicione.

Loxha u sulmua për së dyti. Për herë të parë, siç thashë, ushtria Jugosllave përdori edhe aviacionin. Gjatë kësaj kohe e kemi ndjerë shumë mungesën e municionit. Kishim armatim të mjaftueshëm këmbësorie por municioni na ishte harxhuar. Kam apeluar për municion dhe kam shpjeguar situatën në terren. Rreth 50-60 mijë njerëz, (dendësia e popullsisë në këtë rajon ka qenë e tillë, sa që një predhë artlerike që ka rënë në oborrin e një shtëpie në Prapaqan, ka vrarë 4 persona dhe ka plagosur 3 të tjerë). Për situatën e rëndë që zotëronte në ato rajone të Kosovës bën fjalë edhe dokumenti i mëposhtëm, në anglisht, nga i cili janë përkthyer vetëm frazat e nënvizuara.

------------

Pas betejës, “luftë” me “togerin” dhe komandantët e tij. Takimi i Llukës


--------------------------------------------------------------------------------


Kjo ka qenë beteja më ashpër deri atëherë me serbët (fjala për Betejën e Loxhës) dhe deri në luftën e Kosharës, nuk ka pasur ndonjë betejë tjetër më të sukseshme. Në analizë me shtabin dhe me të dërguarit e shtabeve lokale të fshatrave, ajo është konsideruar një fitore e rëndësishme, një shenjë e pjekurisë dhe forcës së njësive tona. Po ashtu edhe populli i Kukaxhinit vuri re, se si dhe sa mund të luftojë një forcë e organizuar, aty kemi fituar jo veç mbi forcat e armikut, por çka është shumë e rëndësishme, kemi fituar simpatinë e plotë të popullit.

Me tetë korrik nga Isniqi kemi lëvizur për në Prapaqan. Aty brigada është vendosur në kazermë sipas vlersimit tim mund të organizohej mirë, kemi pasur problem me ujin e pijshëm, rrjedhimisht edhe me higjenën. Por terrenet e stërvitjes dhe të strehimit kanë qenë normale pë kushtet e luftës. Me datën dhjetë korrik në oborrin e kazermës ka ardhur Ramush Haradinaj me disa ushtarë, me ta ka qenë edhe “togeri”. Ata hynë të armatosur brenda oborrit të kazermës. Bashkë me Sali Çekun kemi qenë në një revistë të objektit, kur Haradinaj më ka kërkuar që të tuboheshin të gjithë ushtarët dhe eprorët. Kërkova arsyen e këtij tubimi.

Haradinaj nuk dha asnjë shpjegim, veç filloi të shtinte me armë në ajër. Eprorët në ato çaste po mbanin mësim me ushtarët. Kam ndërprerë mësimin dhe kam kërkuar që ushtarët që vinin në pistë para flamurit dhe eprorët të rreshtoheshin para objektit. Haradinaj filloi të fliste para ushtarëve – thelbi i atyre fjalëve ka qenë se “eprorët tuaj janë të padëshirueshëm, jo vetëm në këtë objekt, por në të gjithë Rrafshin e Dukagjinit”. Na akuzoi se kishim nxitur urrejtje në popull, pastai na akuzoi si dorë e huaj. Në fund ka lëshur një ultimatum: “ Brenda 30 minutave duhet ta lëshoni objektin ! “.

Në konsultim me Shtabin Suprem kemi vendosur që ta lëshojmë objektin, për t’iu shmangur me çdo kusht konfliktit, vëllavrasjes. Haradinaj bashkë me Rrustem Tetën filluan t’u flisnin prapë ushtarëve, të cilët me lot në sy po u luteshin që të bisedonin përsëri, të mos krijonin konflikte etj. Ne, të gjithë eprorët, u larguam dhe i lamë ushtarëve në kazermë. Kanë qenë me qindra ushtarë, ata që kemi pasur në fillim dhe të tjerë që na qenë bashkangjitur gjatë asaj kohe.

Ushtarëve u kam premtuar se do të kthehemi shpejt dhe se ai problem do të zgjidhej. Në Isniq, vendosëm të shkonim në një takim me Shtabin e UÇK-së. Ndërkohë shumë njerëz na thoshin se kishim vepruar me urtësi dhe dinjitet, se kishim shmangur një ngjarje të ndyrë, ndoshta një gjakderdhje që nuk do të harrohej lehtë. Në mbrëmje, vjen Rrustem Tetaj dhe më thotë që “Haradinaj është penduar për ato që ka bërë sot dhe kërkon që ne të takohemi sonte dhe të bisedojmë në Llukë”.

U nisëm për në Llukë, unë, Sali Çeku, Kemal Shaqiri, eprorët e brigadave, Shemsedin Çeku, Nazif Ramabaja dhe Shaban Dragaj. Në atë takim nga ana e tyre ka marrë pjesë Ramush Haradinaj, Sali Veseli, Faton Mehmetaj, një tjetër me pseudonime që nuk i njihja. Për Faton Mehmetajn do të ndalem pak më gjatë. Eshtë ky njeri që ka qenë bartësi kryesor i ngatërresave, i shpifjeve dhe propagandës më të zezë kundër nesh. Në këtë kryqëzatë të ndyrë është ndihmuar edhe nga Fitnete Ramosaj. Por për të mos mbetur veç në nivelin e fjalëve dhe të sharjeve, për Fatonin duhet thënë se është angazhuar edhe në ekzekutimin e njerëzve, në zhdukjen e tyre misterioze. Emri i Faton Mehmetajt lidhet me ngjarjet më të neveritshme gjatë luftës në Rrafshin e Dukagjinit.

Kemi biseduar për një kohë të gjatë dhe përfundimisht kemi rënë dakord në këto pika:

1. Të shfrytëzojmë bashkarisht objektin në Praraqan.
2. T’i angazhojmë eprorët në vijat e frontit për ndihmë të kualifikuar.
3. T’i dërgojmë disa eprorë, në ndihmë të komandave territoriale të fshatrave.
4. Të takohemi një herë në javë për referime, shkëmbime informacioni etj.
5. Të takohemi çdo ditë, në se kjo gjë është e domosdoshme nga situata në terren.
6. Të mos ndodhin më “ngatërresa” si ato që na kishin ndodhur deri atëherë.

Në atë takim është biseduar edhe rrethë marrëveshjes së Oslos, rreth furnizimit, prapavijës, rreth mënyrës së përshëndetjes ushtarake etj. Ka pasur një “debat” rreth mënyrës së përshëndetjes. Ramushi dhe disa pranë tij kërkonin që të përshëndetej me grusht, gjë që unë nuk e kam lejuar. Ne do të përshëndesim siç pëshëndesin të gjitha ushtritë e vendeve Perëndimore, që ne shpresonim se do t’i kishim aleate në luftë, dhe jo si ushtria sovjetike apo simotrat e saj. (Fq.67- 69)

-------------

Një incident i lig dhe kriminal para Betejës së Loxhës


--------------------------------------------------------------------------------


Një incident ka ndodhur si pasojë e këtyre fërkimeve, i cili jo veç mua, por gjithë rajonin e Dukagjinit e ka mlefosur.

Me 4 korrik 1998 urdhërova që ushtarët Ismet Çeku, Idriz Ukhaxhaj. Petrit Lokaj dhe Azem Gashi të kryenin detyrën e pranimit që erdhi nga Shqipëria në fshatin Pacaj. Gjatë rrugës, në fshatin Irzniq kanë hasur në pengesa nga një njësit i UÇK-së, i komanduar nga një person me pseudonimin “Toger” .

Ne ishim të njohur me atë pseudonim dhe atë person. Sipas dëshmive të ushtarëve, ata janë urdhëruar të paraqiten në shtabin e UÇK-së në Gllogjan. Aty, Ismet Çeku ka deklaruar se Haradinaj e ka pritur mirë duke i thënë se “ti nuk ke nevojë për leje dhe mund të vazhdosh rrugën bashkë me luftëtarët e tjerë”, por sapo ka dalë, ka filluar një ngatërresë, gjatë së cilës dy ushtarë janë plagosur me armë zjarri, ndërsa dy të tjerët janë lënduar nga dhunimi fizik.

Ushtarët kanë deklaruar se në aktin e plagosjes ka marrë pjesë edhe vet Ramush Haredinaj.m Fillimisht ushtarët janë goditur me sende të forta nga “togeri”, por edhe nga Ramushi bashkë me vëllain e vet. Më pas luftëtarët janë detyruar nga këta persona të largohen nga Gllogjani dhe të kthehen në drejtim të Isniqit. Ata janë zhveshur dhe detyruar të ecin para një makine që i ndiqte nga prapa, makinë të cilën e ngiste “togeri”. Në Isniq kanë mbërritur rreth orës 22, pas pak ka mbërritur edhe Ismet Çeku i plagosur në krah të djathtë me armë zjarri, Azem Gashi në këmbën e djathtë po me armë zjarri, Idriz Ukëhaxhaj i lënduar në pjesën e prapme të kokës, Petrit Lokaj me lëndime më të lehta.

Në deklaratat e tyre thuhet se sulmuesit i kanë fyer rëndë dhe se gjatë kohës kanë përdorur shprehje ofenduese në drejtim të Institucioneve të Republikës së Kosovës. Menjëherë, bashkë me disa bashkëpuntorë, jam nisur për në Gllogjan për të sqaruar ngjarjen. Në bisedë me Ramushin, ai ka kërkuar falje dhe i ka arsyetuar ato veprime si një gabim, që kishte rrjedhë nga disa sjellje të luftëtarëve – krejtësisht një gjë e paqartë.

Duhet saktësuar edhe njëherë se luftëtarët kanë mbërritur në Isniq të zhveshur, të gjakosur, pa automjetin, pa paratë që kishin marrë me vete, para personale. Më vonë, Ramushi m’i ktheu rrobat e ushtarëve, por jo paratë, automietin dhe armatimet. Ky incident, kaq i rëndë, ra në sy për shumë keq në të gjithë Rrafshin e Dukagjinit, madje ka shkaktuar një tronditje shumë të madhe. Personalisht kam qenë tepër i fyer, i lënduar nga ky incident. Ë mendimet e mia vinin gjithfarë idesh, por një s’e kam lejuar kurrë t’i afrohet mendjes time: kundërpërgjigjen me forcë ! Kam pasur mundësi dhe forca të mjaftueshme për t’u përballur me ta, por i isha betuar vetvetes, që forcat e mia do të përdoreshin vetëm për luftë kundër okupatorit. (Fq.51-52)

------------

“Kthehuni nga keni ardhur ose do të ndeshni në dhunë... !!” na është thënë shqip, jo serbisht !?


--------------------------------------------------------------------------------


Kur panë që ne qemë shumë të vendosur e kompakt, dhe që nuk kishim ndërmend të shpërndaheshim si zogjtë e korbit nëpër Kosovë, se ne nuk lëshonim pe në pikën tonë kryesore, siç qe ajo e hyrjes dhe e veprimit tonë luftarak në të mirë të Kosovës, ashtu siç ishim, atëherë ata na kërcnuan se “ ju nuk do të guxoni dhe s’keni për të pasur shans ta kaloni fshatin Junik”. Sali Veseli na dërgoi një letër, në të cilën thuheshin fjalët e mësipërme, duke na paralajmëruar që të mos e nisnim marshimin për në fshatin Junik pasi “do të priteshim me dhunë”.

Pasi e informova dhe u konsultova me Shtabin Suprem dhe me Zotni Krasniqin për këto fërkime, kam kërkuar mendimin e tij. Iniciatorë kryesorë të këtij incidenti kanë qenë Sali Veseli dhe Naim Maloku. Ramush Haredinaj qe më i pavendosur, nuk ka ngulur shumë këmbë, të paktën në ato dy takime. Ai dukej se punonte me kokën e dikuj tjetër dhe ndoshta ka qenë edhe i manipuluar. Nga Shtabi më porositën të mos humbja kohë, ta kryeja fazën e tretë të marshimit. Më sugjeruan të lija në fshatin Jasiq dy oficerë për të kontaktuar me dërgesat e armatimeve që prisnim. Kam vendosur të lë aty Rrustem Berishën dhe Agim Ramadanin.

Përpos detyrës së pranimit të armatimit, u lashë si detyrë që të angazhoheshin, si në Junik edhe në Jasiq, për stërvitjen e atyre djemveqë nuk kishin njohuri ushtarake, me qëllim që të aftësoheshin. Në një betejë në fshatin Gjocaj, ata djem dhe vajza, të stërvitura, kanë vrarë jo veç ushtarë, por edhe oficerë serbë. Ka pasur spekullime rreth qëndrimit të rrustem Berishës dhe Agim Ramadanit në Jasiq. E vërteta është kjo: ata janë urdhëruar nga Shtabi Suprem të rrinë aty për të kryer ato detyra që përmenda, pra për të mbajtur të hapur korridorin e furnizimit dhe ndërkohë për të ndihmuar organizimin e mbrojtjes dhe stërvitjen e vullnetarëve. Unë kam pasur gjatë gjithë kohës kontakt me ta. Kam biseduar pothuajse çdo ditë në telefon, kemi shkëmbyer informacione dhe të dhëna të ndryshme.

Po ashtu edhe Sefedin Kuqi me lutjen e eprorëve dhe luftëtarëve të fshatit Junik, ka mbetur në Junik për t’u ndihmuar në aftësimin luftarak dhe në organizimin profesional të mbrojtjes në atë zonë. Ramadani, Berisha dhe Kuqi kanë komunikuar dhe koordinuar në mënyrë të vazhdueshme. Në postin e komandantit të brigadës 131 është emëruar si kryes i detyrës së komandantit, Nazif Ramabaja, shef i shtabit i po së njëjtës brigadë. Asnjë shpjegim tjetër nuk i përket të vërtetës. Ata, pas ofensivës së ashpër serbe në Rekën e Keqe kanë marrë urdhër të tërhiqen në Shqipëri dhe janë tërhequr. Më vonë kanë vazhduar luftimet, siç dihet nga të gjithë duke ndihmuar edhe popullsinë e deportuar.

Shpejt, gjatë kohës që kemi qenë në Jasiq, njerëzit që përmenda më sipër, pra Veseli, Maloku dhe Haradinaj dërguan një “toger” me pesë ushtarë dhe më ftuan të shkoja në Junik. Kur po bëhesha gati, Agim Ramadani ka ndërhyrë dhe më ka thënë “jo komandant, ju muk do të shkoni, do të shkoj unë bashkë me dy oficerë të tjerë që mund t’i caktoni ju. Kam përshtypjen dhe një parandjenjë të keqe që ata duan t’ju marrin peng !”. Më vonë i kam dhënë të drejtë, pasi kam marrë vesh që një plan i tillë kishte ekzistuar. Agim Ramadani shkoi në takim bashkë me Fadil Hadërgjonajn dhe Nazif Ramabajën. Ata kanë paraqitur planin tim operativo-ushtarak për fazën e tretë të marshimit tonë. Agimi nuk solli gjë të re nga bisedimet. Më tha se ata akoma pretendonin senuk do të na lejonin të marshonim.

Aty kemi marrë vendimin për të marshuar, dhe në se do të na hapnin luftë, do të luftonim. Por duke i njohur karakteret e tyre, llafazërinë e Veselit dhe dobësitë e Naimit, kisha njëfarë sigurie se ata nuk do të bënin gafa të tilla. Megjithatë urdhëri ka qenë që, nëse na godisnin, do të luftonim. Me 30 qershor në orën 22 kam urdhëruar fillimin e fazës së tretë së marshutës. Nga Jasiqi në Junik kemi marshuar në këmbë duke respektuar të gjitha masat e sigurisë dhe të luftimit, ndërsa nga Juniku, ku “do të na bëhej rezistenca”, na kanë pritur makinat e Jasiqasve që na dërguan deri në fshatin Pacaj. Në Junik jam takuar edhe njëherë me ata njerëz. Ky veseli më pyeti “në se kishim nevojë që ata të na bënin përcjellje deri në Prapaqan ?!” dhe filloi të justifikohej se egjitha ajo që kishte ndodhur s’kishte qenë gjë tjetër veç përpjekje e tyre për të na siguruar rrugën!!

Sali Çeku kishte shkuar para nesh në Rrafshin e Dukagjinit për të parë situatën, për të vënë kontaktet me eprorët dhe njërëzit tjerë, për të krijuar kushtet për vendosjen e Brigadave dhe të Komandës. Ai më kishte informuar se gjithçka ishte përgatitur. Ai më kishte lajmëruar se do të na priste në fshatin Kodrali në orën 4 të mëngjesit. Rreth mesnatës kemi kapërcyer magjistralen Deçan-Gjakovë. Pas kalimit të saj kemi mbërritur në fshatin Hereqë, në orën tre të mëngjesit në Gramaçel për të vazhduar drejt Dubravës, ku na prisnin automjetet që do të na dërgoninnëpërmjet Gllogjanit në Isniq, Pozharë, Prapaqan.

Në Isniq kemi qenë në orën 5 të mëngjesit. Na ka pritur Sali Çeku me rrustem Bruçin, i cili ka dhënë një kontribut shumë të madh për vendosjen e shtabit dhe njësive operative. Kështu mbërritëm. Jemi vendosur në të njejtën mënyrë si në fshatin jasiq, nëpër shtëpitë e vendasve. Me një korrik jemi vendosur në Isniq. Menjëherë kemi filluar zgjedhjen e luftëtarëve për në radhët e njësive operative. Aty kam kontaktuar me shumicën e komandantëve të fshatrave të Rrafshit të Dukagjinit. Aty kam takuar edhe nënën time, pas 11 vjetësh. (Ndërsa flet për nënën e vet, Koloneli humb ashpërsinë dhe vendosmërinë e ushtarit, zhytet në kujtime – të na fal lexuesi për këtë shpjegim – por atij gati i shpëtuan lotët, ndërsa ne po mendonim se sa çnjerëzore është ta ndash njeriun nga nëna e tij! Nëse për 11 vite Zemajn e kishin ndarë nga nëna dhe të afërmit e tij, burgu serb, burgu serb dhe emigrimi, kush ishin këta të tjerët, që u përpoqën ta pengojnë, ta bëjnë të përjetshme ndarjen e tij me nënën, me Kosovën ??)

Deri në atë moment – vazhdon Zemaj duke iu referuar komandantëve të fshatrave të Rrafshit të Dukagjinit – ata kishin vepruar nën detyrat e shtabit ekzistues. Ka qenë Gani Gjukaj i Strellcit të Ulët, oficer, Skënder Rexhahmetaj i fshatit Isniq, oficer, Rrustem Tetaj i fshatit Llukë i Ulët, Shemsedin Çeku i fshatit Irzniq. Këta i kemi gjetur në veprim. Ata komandonin rajone nën komandën e shtabit të Dukagjinit të cilin e udhëhiqte Ramush Haredinaj. Në atë takim Gjukaj, Rexhahmetaj dhe Çeku janë përfshirë, ndërsa Tetaj mbeti anash, fillimisht luajti një lojë që në fakt nuk i kishte hije, por më vonë ka reaguar pozitivisht. Pastaj kanë ardhur edhe të tjerë si Besim Gashi, Imer Ahmetaj, Haxhi Imeraj, Isuf Haklaj, Rrustem Bruçi, Shkelzen Idrizaj, Idriz Elezaj, Haxhi Gashi, Florim Çelaj, Bashkim Boshktrakaj etj. Ata kishin besim në forcën dhe organizimin tonë. Dhe është fakt se gjatë gjithë kohës që kemi qëndruar aty nuk ka pasur asnjë masakër.

Përpara ka pasur masakra në fshatra të ndryshme, bie fjala në Lubeniq. Strellcin e Epërm, Gllogjan etj. Janë zhvilluar gjithë ato veprime luftarake, beteja e Loxhës, mbrojtja e Llukës, mbrojtja e disa fshatrave në Rekën e Keqe, betejat e Agim Ramadanit, Rrustem Berishës dhe Sefedin Kuqit në Junik etj. Kam vërejtur se komandantëve lokalë të fshatrave, që siç thashë ishin nga tre e katër, nuk u pengonte fakti që ne ishim nën komandën e Shtabit Suprem të Ministrisë së Mbrojtjes së republikës së Kosovës, pasi edhe ata ishin të bindur që nuk ekzistonte shtab tjetër më profesional dhe më adekuat për mbrojtjen e Kosovës. Ata kishin dëgjuar për shtabin e Haradinajt, shtab që i ngjante plotësisht Shtabit të Përgjithshëm, për të cilin vetë ky i fundit është shprehur më vonë se “ka qenë shtab i dobët dhe i paplotësuar me kuadro profesionistë”, një shtab ku mbizotëronte familjariteti, ku gradat dhe meritat shpërndaheshin sipas afërsisë së gjakut.

Në një ndërprerje të rrëfimit të tij, Tahir Zemaj pranon se Ramush Haredinaj, personalisht, ka qenë një lufttëtar-diversant shumë trim dhe është e pamohueshme që ka bërë edhe disa përpjekje për të organizuar rezistencën. “Eshtë e trishtueshme – thotë ai – se disa njerëz rreth Ramushit nuk e kanë merituar të punonin me të. Disa komandantë lokalë- specifikon Zemaj – nuk merreshin me luftën,ata prisnin zhvendosjen e fshatarëve dhe qenë të parët që vidhnin, serbët kanë ardhur në radhë të dytët. Ata përhapnin panik, silleshin si kaubojs nëpër fshatra, kanë qenë këto gjëra dhe fakti se ata vërenin se një forcë e organizuar dhe profesionale do t’ua humbte shanset që edhe më tej të zhvillonin veprimtarinë e tyre, që ka bërë që ata ta kundërshtonin praninë tonë dhe të na shkaktonin probleme.

Pas takimit në Isniq, ku dhjetëra eprorë pranuan të viheshin nën komandën tonë, disa të tjerë si Veseli, Maloku dhe Teta i kanë vazhduar presionet ndaj nesh edhe për një kohë. Beç nuk duhet harruar, është fakt i mrekullueshëm që shumica dërmuese e komandave të fshatrave kanë kërkuar takim me mua, aq sa e kam pasur të vështirë t’i pres të gjithë. Ata donin të informoheshin dhe të inkuadroheshin në njësitë tona. I kam inkuadruar të gjithë oficerët e fshatrave që ishin në zonat buzë vijës së frontit. Me këtë mënyrë kam synuar përvijësimin e vijës së frontit nga Loxha deri në Gjakovë, gjatë tërë magjistrales, pastaj nga Lugu i Baranit deri në Jabllanicë.

Kjo ka qenë një punë dhe angazhim i madh. Kohën që kam humbur me oficerët e mi, për të futur frymën e konsultimit dhe mirëkuptimit, ta kisha përdorur për aftësimin ushtarak të trupave, sigurisht që do të kishim pasur rezultate më pozitive se ato që arritëm. Megjithatë, jam i bindur se një punë e tillë ka qenë e domosdoshme, pasi kam arritur që të shmangë konfliktet e armatosura mes nesh, gjë që do të ishte me pasoja tepër të rënda për luftën po se po, por shumë më tepër për paqen që do të vinte një ditë bashkë me lirinë. Ato që kanë ndodhur gjatë luftës, nuk mund të harrohen, veprimet e mira, pozitive, heroike janë dhe do të mbeten gjithmonë frymëzuese, ndërsa për gabimet, presionet dhe krimet e ndodhura do të përgjigjen të gjithë shkaktarët e tyre, pavarësisht nga kombësia apo përkatësia politike”. ( Fq.45-50)

-----------------


Prandaj e vrane Tahir Zemen sepse tregoi cfar l"ufte te shenjte" ka bere Hashimi me shoke..

[Brari]

"Togeri" akuzohet ne popull per shume krime karshi Shqiptareve e luftetareve..

Sali Veseli eshte organizatori i shume vrasjeve karshi Shqiptareve e luftetareve si dhe i Vrasjes se Komandant Drinit.


Per keta njerez kerkon MAFIA STALINISTE te sakrifikoje ARDHMERINE e KOSOVES..

Turp dhe Krim.

[Arb]

Hagë - Lubjanë, 28 shkurt - Zyrtarët e Tribunalit të Hagës thonë se janë duke punuar me autoritetet e Sllovenisë rreth modaliteteve të transferimit të Fatmir Limajt në Hagë.

Ata thonë se transferimi mund të bëhet shumë shpejt, pasi nuk ka kurrëfarë pengesash ligjore. Sipas ligjeve sllovene, ekstradimi mund të bëhet më së largu 15 ditë prej marrjes së vendimit të Gjykatës Supreme.
QIK-u

[Bel_Ami]

Nga Brari

H. Thaçi: “Do të luftoj me ty Tahir Zemaj si me shka, me ty dhe njësitë tua”!

“Me ty dhe njësitë tua” – Une ne lufte kam qene nen Komanden e Tahir Zemes. Qka k… ka Thaqi me mua, a vetem pse luftova kunder shkaut per lirine e Kosoves?

[Brari]

Belami... a nuk mundesh ti letrar i shkolluar te shkruash qarte e sakte?????????????????????


Cka po kursen germat ti???

A mos po i blen me Dollare?

Nuk eshte mire te postosh nji shkrim ku gjithsejcili mund ta marri saimbas qejfit kuptimin e Shkrimit..

QARTEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE..ne se din te shkruash qarte ose mos Shkruaj fare..


Nuk eshte fjal kryq ketu.

[Arb]

HAGE, 28 shkurt - Gjykata e Hagës ka vendosur që njëri nga të akuzuarit shqiptarë për krime lufte në Kosovë, Agim Murtezi të lirohet nga akuzat, pasi u vërtetua se ai nuk është personi të cilit i referohet aktakuza.

Gjykatësi Liu Daqun sot urdhëroi lirimin e mënjëhershëm të Murtezit nga paraburgosja dhe kthimin e tij në Kosovë.

Vendimi i Gjykatësit Liu përmbylli seancën gjatë së cilës u tërhoq aktakuza kundër Agim Murtezit, që pasoi mocionin e Prokurorisë dhe përgjigjen urgjente nga ana e palës mbrojtëse, të dyja të dorëzuara më 28 shkurt.

Fillimisht, Agim Murtezi është akuzuar nga Prokurorja më 27 janar, u burgos nga forcat e KFOR-it më 17 shkurt dhe transferua të nesërmen në Njësinë e Paraburgimit të Tribunalit.

Më 20 shkurt, gjatë paraqitjes së tij të parë para Gjykatësit Liu, Agim Murtezi u shpreh i pafajshëm në të gjitha akuzat e ngritura kundër tij.

Disa ditë më vonë, avokati i tij mbrojtës lëshoi një deklaratë në emër të Agim Murtezit “ku pohohej se ai nuk është personi të cilit i referohet aktakuza”.
RTV21