Imam Al Ghazaliu (Allahu past meshire ndaj tij) ka shkruar ne librin e tij: “Fillimi I Udhezimit” :
“Nuk duhet te lash pas dore kohen tende ose ta perdoresh ate ne menire te rrastesishme; ne te kunderten duhet ta bish vetveten ne kantar, ti strukturosh ibadetet dhe praktikat e tjera per cdo dite dhe cdo nate, dhe jepi cdo periode nje funkskion specific dhe te vecante. Keshtu arin te sjellesh bereqet ne cdo periode. Por ne qoftese e le veten mbas dore, duke ecur pa synim njelloj si bejne kafshet, duke mos ditur se si te jesh I zene me dicka per cdo moment, koha tende do te hupet. Nuk eshte gje tjeter vetem se jeta tende, dhe jeta tende eshte kapitali qe e shfritzon per te arytur vazhdimisht kenaqesine ne afrimin me Allahun e lartesuar. Sejcila prej frymemarjeve te tua eshte nje xhevahir I pa cmim, sepse cdo njera prej tyre eshte e pa zavendesueshme, dhe po iku njer, ansnjeher nuk mund te rikthehet. Mos u be si ato budallejte e mashtruar qe jane te gezuar qe cdo dite u rritet pasuria por u shkurtohet jeta. Cfar te mire mund te ket ne rritjen e pasurise kur jeta se e vjen dhe shkurtohet? Pradaj, benu i gezuar vetem ateher kur te rritet dituria apo veprat e mira, sepse ata jane dy shoqeruesit qe do te ndjekin ty ne var kur familja, pasuria, femite dhe miqte do te rine mbas".