Enver Hoxha: Autonomi per Kosoven, jo Republike

[puroshkodran]

Po leji keta minoritare or Etniku,keta shetisin cdo forum dhe shkruajn kunder Enver Hoxhes,nuk jane me shume se oo1%.Keta bythshiturit paguhen per kete.Janullatosi paguan majme,e ky far filipsi i amerikes e shume filipsa tjere,keta i kap dridhma nga vizioni i Enverit per bashkimin e Shqiperis natyrale...Nuk e ke verejte! keta qe nuk e dojne Enverin nuk e duan as UCK-ne.Kur t'ja permend UCK-ne menjehere e shtin ne loje Naton,kur t'ja permend Enverin menjehre e shtin ne loje komunizmin.Keta jane te tille "bythshitur"

Oppa, fillun anetaret me shume emra te regjistrum ne forum.
Nji pytje
Kur thu "bythshitur", per cilin nga prindet tuj e ke fjalen?

[kthetrat]

AUUU ME PLAS PER RAMAZAN ESHTE NE ARABI JO NE SHQIPERI JO

ti me sa duket sjell fakte kafeneve të tymosura, fakte rrugësh, fakte huliganësh. Po të ishe i interesuar për fakte, aso faktesh ke mjaftë që i gjen sot nëpër Shqipëri për t'i hulumtuar që nga nënshkrimet që i ka bërë populli me gisht në fillim vitet e pas lufës deri tek përmendoret pothuajse të të gjithë heronjëve Shqiptar si; Shote Galica, Bajram Curri etj, etj e deri tek Univerzitetet, Hidrocentralet gjigante me shumë fabrika gjigante, në të katër cepet e Shqipërisë. Këto janë disa fakte që është dashtë t'i studjosh me zemër dhe jo të shprehesh me maje gjuhe shkel e shko, siç po bëni kundërshtarët e Enver Hoxhës nërë forume. Nuk është njerzore të gënjeni vetëm se e urreni Enver Hoxhën...

Një tjetër fakt... Zogu nuk e ka qeverisur Shqipërinë disa vite, por e ka qeverisur më shumë se një dekadë...

Tash mendja e shëndosh arrin deri tek analizat ku shtrohet pyetja; Përse Zogu e la popullin në Shqipëri në një gjendje 90 % analfabet në kohën që Enver Hoxha kur e mori pushtetin në dorë, arriti mbrenda disa viteve jo vetëm ta zhduk analfabetizmin në Shqipëri, por për 15/20 vite të arriti vepra madhore, ta bëjë Shqipërinë me Balet dhe me Operë( Nëse do fakte do t'i sjelli në postime e ardhshme më gjerësisht).

Ka edhe shumë fakte të tjera të arritura nga pushteti i atëhershëm, që nga tharja e moçaleve, zhdukja e malarjes... e deri tek faktet negative, zhdukja e pothuajse çdo ndërtimi që është arriture nga pushteti i atëhershëm i Enver Hoxha.

Po cili shtet i shkatrroi, siç ne vet e shkatrruam mundindhe djersën e të parve tanë !? Mos mendoni se do të arrini gjithmon me shkatrrime dhe me gënjeshtra të luani me djersën dhe gjakun e të parëve tanë të manipuloni. Nuk ju ka mbetur më asgjë pa thënë, më mirë po them ta gënjeni popullin se; Koha e Enver Hoxhës ishte kështu, apo ishte ashtu siç po vazhdoni të falsifikime dhe me propaganda. Koha e Enver Hoxhës ishte e artë në krahasim me kohën e Zogut dhe kohën e Sali Berishës nëpër të cilën po jetojm.

Si përfundim ju as nuk keni data të krijuara, as nuk keni histori të krijuarë sepse ishit bashkpuntorë në krahun e okupatorit, të cilin e ka luftuar tërë bota. Koha e juaj po perëndon.
opinjoni i tretë është i treti, dhe kur them i treti, ai nuk ka aq fakte për të arritur të na e krijoi opinjon të drejtë për Histori të Popullit Shqiptar, këto që po t'i them janë të argumentuara gjat viteve në të kaluarën kur këto opinjone të huaja në lidhje me shqiptarët arritën t'i coptojnë trojet tona. Një tjetër fakt është se cili popull në botë krijoi Histroi të ndonjë populli në Botë.

Prandaj mendojë se nuk janë të nevojshme pala e tretë të ndërhyjë në punët e një populli kur dihet se jetojm në kohën që kemi Akademi Skencore në Shqipëri, Kosovë e më gjerë. Është turp nga politikanët për çështje interesash të veta të ngushta të bëjnë ndërhyrje në Akademinë e Shencave tona ta kërkojnë një gjë të tillë siç kërkoi Jozefina Topalli kohëve të fundit në këtë drejtim të ndërmirret diçka për dosjet në Shqipëri

OR BAC PA ME THUJ PASH IDEALIN E PPSH,C FAR NDRYSHIMI KISHTE FASHIZMI NAZIZMI NGA KOMUNIZMI
SA PER ATE PUNEN E KAFENES TY TA BOFTE ZOTI HALLAL SE I KE RA NE TE E KE GJETE

JAM I LINDUR NE KAMPE PUSHIMESH QE NDERTOJE PPSH PER POPULLIN ATO KAMPE DISA GOJE LIGA EIQUANIN KAMPE INTERNIMI ISIN ME TE VERTET KAMPE QE EDHE HITLERI DO TI KISHTE ZILI


A KE DEGJUAT OR BACE PER KAMPIN E TURHANIT PORTO PALERMOSE SAVRES SHTYLLASIT E H OR BACE KAM TAKUAR EDHE KOSOVAR ATY TE IKUR NGA REGJIMI I TITES,ERDHEN DHE PUSHUAN PASE NJA 10 VITESH BURGE SE BACA ENVER I KISHTE QUJT UDBASHA MAS KE PASE NONJE QE NJEF OR BACE

POR KOHET KAN IK SHPEJT DHE TI SE KE PAS AT NDER ME NA ARDHE E ME NA PIJE NONJI KAFE ELBI SE KAFE KAFE ORXHINALI SI THU TI NE SKISHIM PIJSHIM KAFE ELBE KAFE GRURI OR BACE NA I KISHTE DHAN BACA ENVER SE ISHIM ME DIABET
ME TE BA NJE PYETE OR BACE KUR E DOJSHE KAQ SHUME BACEN A KE PASE AEDHE NDONJE HER ME E PA ATJE KE BLLOKI OR BACE SE E PASKE DASHT SHUME

ZOGU THU KISHTE PAS QEVERISE 15 PO ESHTE E VERTET PO BEJE NJE KRONIKE BACESE NGA 1945 DERI NE 1960 CFAR BONI KY HARANI JOTR

OR BACE HAJSHIN SHQIPTARET ME TRISKA OR BACE ENE HALE S KISHIM SEI PERDOESHIM SHUME RRALE SE S NA DUHESHI I KISHIM NE FUND TE KASOLLES NJA 100 LARGE

NGA VITET 1980 QYTETET ISHIN ME TE PRIVILEGJUAR KISHIN HALE NE PALLAT ENE GATUJSHIN NE HALE DERI VONE PYET OR BACE SE TE TREGOJNE

QELLIMI IM QE TE PERGJIGJEM TY NUK ESHTE SE DUA TE TE MBUSHE MENDJEN ,,POR PASHI ZOTIN NE SE KENI ZOTE MOS BENE KETE PROPAGAND PER BREZIN E RRI SE JENI TU E MAR NE QAFE SE NE JU NJOHIM DHE SE NUK ME ITERESON JNE IDET TUAJA JU E KENI HANGER HALLVEN E HOXHESE ME TURPE E KENI MBYLLE

HAJDE SHENDET E ZOTI TE DHASHE MEN

TELEVIZORAT I KEMI MAR NGA 1980 OR BACE ZIU FRIGORIFERAT KA 1990

[PLAKU]

Nga fjala e sekretarit të Sekretariatit të Frontit Demokratik, Hysni Kapo veçojmë pjesën e mëposhtme:

"Popujt e Jugosllavisë festojnë për të tretin vit ditën e shpalljes së republikës, ditën e rilindjes kombëtare, 29 nëntorin. Kjo datë shënon dy evenimente me rëndësi historike për popujt e Jugosllavisë. Më 29 nëntor 1943, kur lufta e popujve të Jugosllavisë, në ballë të së cilës qëndroi pa u tundur partia e lavdishme komuniste me në krye mareshallin Tito, merrte përmasa të gjera dhe okupatorët fashistë po goditeshin pa mëshirë nga të gjithë frontet, kur tradhëtarët e popujve të Jugosllavisë e hoqën maskën dhe dualën më fytyrën e tyre të vërtetë, u mblodh për të dytën herë Këshilli Nacional Çlirimtar për të marrë vendime që kishin të bënin me fatin e popullit dhe të kombit. Në këtë datë u hodhën themelet e vëllazërimit dhe të barazimit të të drejtave të popujve, u hodhën themelet e pushtetit popullor dhe u krijuan bazat e reja të një rregulli shoqëror. Aty gjithë përfaqësuesit e popullit shprehën unanimisht vullnetin për kundra mbretit dhe monarkisë së Karagjergjoviçëve. Dy vjet më vonë, kur popujt e Jugosllavisë kanë realizuar fitoren mbi fashizmin dhe bashkëpunëtorët e tij, kur flamuri i tyre i fitores valon i lirë në Jugosllavinë e re, Asambleja Popullore shpalli Republikën Federative nën të cilën popujt e Jugosllavisë do të rrojnë të lumtur, do të gëzojnë për jetë të gjitha të drejtat dhe liritë demokratike.......29 nëntori kujton luftën, sakrificat dhe heroizmat që bënë popujt e Jugosllavisë për të fituar lirinë dhe pavarësinë. 29 nëntori është data që vërtetohet edhe një herë zyrtarisht dëshira e popullit përkundra regjimit shtypës dhe gjakpirës. Ajo simbolizon rrugën e drejtë që udhëhoqi popujt e Jugosllavisë gjatë luftës, rrugën që u shërben dhe sot për të vazhduar gjatë periudhës paqësore për ndërtimin e vendit. Fitoret e 29 nëntorit, në sajë të të cilit popujt e Jugosllavisë po ndërtojnë jetën e tyre të re, jo vetëm që siguruan baza të shëndosha në të cilat mbështetet pushteti popullor sot, por këto influencuan për ta forcuar edhe më tepër bashkimin dhe vëllazërimin midis popujve të Jugosllavisë, midis njëri ‑ tjetrit dhe midis fqinjëve të tyre...... Jugosllavia sot nuk është vendi ku përgatiteshin planet imperialiste për intriga kundër popujve, sikurse ndodhte ndaj vendit tonë.....Popujt e Jugosllavisë, me luftën e tyre heroike e varrosën thellë politikën serbo ‑ malazeze dhe janë bërë zot të vendit të tyre. Ata u treguan fqinjëve se ndjenjat që ushqenin për ta, nuk pajtoheshin kurrë me regjimet shtypës. Lufta e drejtë që ata bënin nën udhëheqjen e shëndoshë të mareshallit Tito, politika e drejtë që ata ndoqën dhe kujdesi i madh që treguan për zhdukjen e mbeturinave të së kaluarës, e shtoi dashurinë dhe simpatinë tonë për popullin jugosllav........Jugosllavia Federative sot është transformuar në një qendrë të rëndësishme për gjithë vendet e Evropës Qendrore, aty ku përqendrohen problemet kulturale, ekonomike, politike, ushtarake të përbashkëta dhe marrin zgjidhjen më të drejtë. Mbas kryeqytetit të vendit të madh të socializmit, Moskës, sytë e popujve demokratikë dhe përparimtarë shikojnë me simpati dhe admirim Beogradin, qendrën ku rri udhëheqësi i madh ushtarak dhe politik i popujve të Jugosllavisë, miku më i shtrenjtë i popullit tonë mareshalli Tito......Fitoret e popujve të Jugosllavisë janë edhe fitoret tona pse ato janë në të mirën e gjithë popujve përparimdashës, në të mirë të demokracisë dhe paqes. Themi që fitoret e Jugosllavisë janë edhe fitoret tona pse populli jonë nuk ka se si t'i ndajë ato, sepse rruga e të dy popujve nuk ndryshon. Ai (populli shqiptar ‑ shënim) e provoi mirë se kush është Jugosllavia. Populli shqiptar do ta festojë me hare ditën e 29 nëntorit se ajo është dita e rilindjes së miqve të shtrenjtë, do ta festojë se ajo është dita e rilindjes së miqve të shtrenjtë, do ta festojë ditën e 29 nëntorit se kujton luftën, sakrificat dhe vuajtjen e të dy popujve, se ajo kujton fitoren tonë mbi mbi fashizmin dhe bashkëpunëtorët e tij" (marrë me shkurtime nga gazeta "Bashkimi" e datës 28 nëntor 1947) .

Emisarët jugosllavë si udhëheqës të PKSH‑së

Pas formimit të PKSH‑së, roli i emisarëve jugosllavë do të ishte parësor në strukturimin dhe ngritjen e njësive ushtarake komuniste, ose siç njihen ndryshe me emrin batalione apo brigada. Përveç kësaj në të gjitha forumet e mbajtuar të PKSH‑së, emisarët jugosllavë do të përbënin presidencën e tyre.

Kështu në Konferencës e Parë të PKSH‑së që u mbajt në Labinot më 17 ‑ 22 mars 1943, ku u zgjodh edhe Enver Hoxha sekretar i përgjithshëm i Partisë, rolin kryesor në të e kishte i dërguari i KQ të PKJ‑së, Bllazho Jovanoviç. Konferenca pohoi edhe një herë vijën terroriste dhe prosllave të Partisë Komuniste të Shqipërisë duke e konfirmuar edhe një herë qënien e saj si një shtojcë e PKJ‑së. Në lidhje me një fakt të tillë, sekretari i PKSH‑së Tuk Jakova thotë në Kongresin e Parë të kësaj partie, në nëntor 1948 këto fjalë:

"..Konferenca caktoi vijën politike dhe organizative të Partisë për periudhën e ardhshme dhe zgjodhi Komitetin Qendror definitiv. Të gjitha punimet e konferencës u zhvilluan drejt, përveç procedurave së zgjedhjeve të Komitetit Qendror.....Në këtë drejtim, për shkeljen e rregullave organizative, për zgjedhjen e KQ definitiv, ka influencuar i deleguari i Komitetit Qendror të Partisë Komuniste të Jugosllavisë, Bllazho Jovanoviç. Ne u mbështetëm në këshillat e Blazho Jovanoviçit, mbase ne vetë na mungonte eksperienca e nevojshme në çështjet organizative dhe besuam se pikpamjet e Bllazho Jovanoviçit do të ishin të drejta. Pas konferencës, Komiteti Qendror i ri nuk u mblodh të zgjidhte Byronë Politike. Anëtarët e KQ‑ së u shpërndanë seicili në qarkun e tij të punës dhe në qendër mbeti shoku Enver Hoxha, i zgjedhur sekretar i përgjithshëm, me një numër anëtarësh të KQ, të cilët zgjodhën në unanimitet Byronë Politike".

Në gusht 1943, erdhi në Shqipëri Zvetovar Vukmanoviç (Tempo) me qëllimin e formimit të një "shtabi ballkanik" që do të udhëhiqej nga jugosllavët. Gjithashtu Tempo erdhi edhe dy herë të tjera në Shqipëri.

Emisarët komunistë jugosllavë luajtën një rol kryesor edhe pas marrëveshjes së Mukjes.

Konferenca e Dytë Nacional Çlirimtare (e para qe mbajtur në Pezë më 16 shtator 1942) që u mbajt më 4 ‑ 9 shtator 1943 në Labinot të Elbasanit, si qëllim kryesor të saj pati denoncimin e marrëveshjes së Mukjes, e cila dëmtonte seriozisht interesat sllave në Shqipëri. Kuptohet që rolin kryesor këtu e patën Miladin Popoviç dhe Dushan Mugosha.

Më 15 maj 1944, në Helmës të Skraparit u mbajt Pleniumi i Parë i PKSH‑së, në të cilin u pa plotësisht roli udhëheqës i emisarëve jugosllavë.

Në shtator 1944, pas largimit të Miladin Popoviçit nga Shqipëria, vendin e tij e zyri Velimir Stojniç, pasi emisarët jugosllavë kishin më tepër një pozicion mëkëmbësi në Shqipëri. Stojniç së bashku me Nijaz Dizdareviçin do të ishin dirigjuesit kryesorë të Pleniumit të Dytë që njihet "si i Beratit" (23 ‑ 27 nëntor 1944).

Pas lufte, emisari jugosllav më i rëndësishëm pas atij zyrtar që ishte ministri jugosllav në Tiranë, Josip Gjergjia e më pas Drago Kosmerlj, u bë Savo Zllatiç. Ky i fundit do të ndërhynte sa herë që t'i tekej në punët e Partisë Komuniste të Shqipërisë që konsiderohej nga jugosllavët si një celulë e Partisë Komuniste të Jugosllavisë.

Terrorizmi komunisto ‑ partizan në Kosovë

Në prag të triumfit të plotë të rrebelimit komunist në mbarë Shqipërinë, forcat rrebele komuniste, përkatësisht Brigada e 5‑të e më pas Brigada e 3‑të, më 5 tetor 1944, kaluan kufirin e Shqipërisë londineze (që në atë kohë nuk ekzistonte) në ndihmë të homologëve të tyre jugosllavë me kërkesë të tyren për të nënshtruar plotësisht Kosovën dhe për t'ia dorëzuar atë pa probleme serbëve. Ashtu si në mbarë jugun e veriun e Shqipërisë londineze, ashtu edhe në këtë pjesë të Shqipërisë lindore, formacionet rrebele komuniste ushtruan në mjaft raste terror mbi popullsinë shqiptare me justifikimin e goditjes së "reaksionarëve" . Të ashtuquajturit reaksionarë ishin elementët më të shquar antiserbë që nuk pranonin të viheshin në shërbim të komunistëve dhe që shikoheshin me dyshim nga ata.

Duke qenë se forcat gjermane po largoheshin gradualisht nga Ballkani, forcat jugosllave e kishin të vështirë të merrnin në kontroll Kosovën pa ndihmën e komunistëve të Shqipërisë, ndihmë që u pasqyrua me ardhjen e brigadave komuniste nga Shqipëria.

Në një udhëzim që komisari i Korpormatës së I‑rë, Hysni Kapo u dërgonte brigadave 3 dhe 5, më 20 shtator 1944, ndër të tjera theksonte:

"Të popullarizohet miqësia e popullit shqiptar me popujt e Jugosllavisë, të theksohet lufta Mihajlloviç, Deva, e Mitrovica që janë shkaktarë...të përçarjeve midis popujve të Jugosllavisë dhe atij të Kosovës,.....të propagandohet lufta e përbashkët kundër okupatorit dhe nevoja e bashkëpunimit dhe e miqësisë midis popujve....Ne duhet të jemi të pamëshirshëm ndaj elementëve reaksionarë..".

Formacionet rrebele komuniste më 23 tetor 1944 u futën në Junik dhe më 26 tetor në Deçan. Më 7 nëntor hynë në Gjakovë dhe më 16 e 17 nëntor në Prizren dhe Pejë.

Pas kontrollit të kësaj zonë të Kosovës, divizionet 5 dhe 6‑të komuniste, më 30 nëntor 1944 u bashkuan me forcat jugosllave dhe luftuan "kundër armikut të përbashkët" në Tuz, Podgoricë, Novi ‑ Varosh, Priepolje dhe Vishegrad.

Nga personat që drejtuan forcat rrebele komuniste kundër popullsisë shqiptare në Kosovë, mund të përmendim komandantin e Brigadës së 5‑të, kriminelin e njohur Shefqet Peçi, komisarin politik të Divizionit të V‑të (ku bënin pjesë brigadat me numur 3, 5 dhe 25) Ramiz Alia, dhe siç e thamë edhe më lart komisarin e Korparmatës së I‑rë, Hysni Kapo. Të tre këta individë kanë qenë persona influentë të agjenturës serbe në Shqipëri në vitet e regjimit komunist dhe për më tepër shumë vite më pas procesi i caktimit të Alisë si paardhës i Hoxhës, kaloi nëpërmjet një skeme që pati angazhuar seriozisht shërbimin sekret jugosllav.

Jashtë vëmendjes nuk duhet lënë as as fakti i bashkëpunimit luftak midis forcave rebele komuniste të Shqipëisë (siç ishin brigadat 5 dhe 18) dhe atyre maqedonase siç ishte rasti i marrjes nën kontroll i qytetit të Dibrës më 2 shtator 1944.

Kalimi i formacioneve komuniste të Shqipërisë në Kosovë u bë me kërkesën e Shtabit Suprem të Ushtrisë Nacional Çlirimtare (rrebele) Jugosllave. Në verën e vitin 1944, në Shqipëri pati ardhur një mision i ushtarak jugosllav i kryesuar nga Zvetozar Vukmanoviç (Tempo). Sipas jugosllavëve forcat komuniste shqiptare "do të pengonin konsolidimin e njësive armike (lexo "shqiptare" ‑ shënim)". Të planifikuara për t'u dërguar në Kosovë kishin qenë formacionet komuniste të brigadave I dhe III. Mirëpo për shkak të pamundësisë së të parës për t'u dërguar atje, në Kosovë shkoi Brigada e 5‑të.

Formacionet komuniste nuk kursyen aspak terrorin ndaj elementëve nacionalistë. Ndër të tjera mund të përmendim konfrontimin me forcat e Mehmet Gradicës në Drenicë, etj.

Nga ana tjetër duhet theksuar se formacionet komuniste, humbjet më të mëdha i patën jashtë trojeve shqiptare si në Mal të Zi apo në Bosnjë. (Më 21 qershor 1946 erdhën nga këto treva eshtrat 350 partizanëve të vrarë në Mal të Zi dhe Bosnjë). Përgjithësisht popullsia shqiptare e Kosovës, ju shmang një konfrontimi të armatosur me forcat komuniste që vinin nga Shqipëria londineze, gjë që po të ndodhte, do të merrte përmasat e një lufte të pa parashikueshme civile.

Në lidhje me këtë, njëri nga ish pjestarët e Brigadës së 5‑të komuniste, më vonë edhe ministër në qeveritë komuniste, Zenel Hamiti, në gazetën "Bashkimi" ka botuar në disa numra kujtimet e tij në lidhje me historikun e këtij formacioni luftarak komunist në Kosovë. Në kujtimet e botuara më 18 mars 1945, ai ndër të tjera thotë në lidhje me luftimet e këtij formacioni në Kosovë:

"Më datën 14 nëntor 1944, të gjithë batalionet gjenden në luftime rreth Prizrenit. Kjo gjendje vazhdon deri në orën 6.00 të mëngjezit kur i gjithë qyteti bie në duart tona, i paprekur mbase armikut nuk iu dha rasti të digjte e të plaçkiste. KUFOMA NACIONALISTËSH (nënvizimi është yni) kishin mbuluar rrugën Prizren ‑ Kukës, depo materiali kapen si dhe fuqia më e madhe luftarake vendase që kish qenë në shërbim të armikut dorëzohet....Brigadës e 5‑të i duhej të luftonte edhe më ngushtë me forcat e mareshallit Tito në tokat e Jugosllavisë, pse kështu e kish kryer misionin e vet".

Çfarë ishin marrëdhëniet shqiptaro ‑ jugosllave në vitet e para të vendosjes së regjimit komunist
----------------------------------------------------------------------------
Si e dëshironte Omer Nishani( dhëndëri i Enverit ) , Jugosllavinë

I ashtuquajturi kryetar i Këshillit Antifashist Nacional Çlirimtar dhe president i ardhshëm i Presidiumit të Kuvendit Popullor, Omer Nishani në një artikull të botuar në gazetën "Bashkimi" shkruan ndër të tjera, me rastin e formimit të qeverisë së Titos këtë fjalë:

"Shteti federativ jugosllav është i destinuar të lozë një rol të madh në skenën politike të Ballkanit, dhe që do të bëhet një faktor me rëndësi për sigurimin e paqës në këtë sektor të Europës.....Me një fjalë, Jugosllavia e re është një epiqendrë politike, reperkusionet e së cilës do të ndihen në gjithë Ballkanin. Populli shqiptar, qeverinë e re të kryesuar nga mareshalli Tito, e priti me gëzim të madh se ai sheh në këtë qeveri garancinë më të madhe të miqësisë dhe vëllazërimit që ndjen për popujt heroikë të Jugosllavisë, vëllazëri kjo që është mbrujtur me sakrificat e me gjakun e të dy popujve gjatë luftës...kundër armiqve të përbashkët..... Populli shqiptar dhe miqësia me Jugosllavinë demokatike dhe federale do ta ruajë gjithnjë dhe do ta forcojë më tepër të ardhmen, se kjo aleancë dhe kjo miqësi është bazuar mbi interesa politike dhe ekonomike..".

A ishte Jugosllavia faktor paqeje në Ballkan

Vetëm pak ditë pas formimit të qeverisë së re të Enver Hoxhës, gazeta "Bashkimi" boton kryeartikullin me titull "Jugosllavia faktor paqeje në Ballkan dhe në botë". Një pjesë kryesore të këtij kryeartikulli, e zë një citim nga fjala e Enver Hoxhës në Kuvendin Popullor, ku ai sipas gazetës ka thënë:

"Miqësia dhe vëllazërimi që na lidh me popujt e Jugosllavisë, do të jetë e përhershme se është vitale për popullin shqiptar dhe indipendencën e tij. Miqësia që na lidh me Jugosllavinë, është nga ato miqësi të rralla e të sinqerta që ndihmojnë aq shumë popullin tonë dhe nderojnë dhe respektojnë sovranitetin e Shqipërisë".

Duke vazhduar në këtë linjë, gazeta shkruante se popujt e Ballkanit "janë solidarë me popujt e Jugosllavisë për problemin e Triestes dhe Julika Krajna‑n", të cilat gazeta i quante "krahina të martirizuara".

Dy ditë më vonë, po e njejta gazetë citon fjalimin e Koçi Xoxes të mbajtur në mbledhjen e Këshillit të Përgjithshëm të Frontit Demokratik, pjesërisht si më poshtë:

"Për popujt vëllezër të Jugosllavisë së re të mareshallit Tito, populli shqiptar ushqen ndjenjat më të pastra dhe të sinqerta të një miqësie dhe vëllazërimi të shëndoshë.....Të kesh në kufi një demokraci përparimtare dhe të fuqishme siç është ajo e RFPJ‑së, do të thotë të kesh në kufi një aleat të shëndoshë dhe të sinqertë që të do të mirën dhe që të ndihmon pa kursim. Këtë miqësi të sinqertë, që lidh popullin tonë me popujt e Jugosllavisë, shumë njerëz e kanë halë në sy se ata përbëjnë radhët e fashistëve dhe mbeturinat e fashizmit".

"Vëllazërim gjaku"

Kështu e hapte një artikul të rëndësishëm gazeta "Bashkimi" e datës 17 maj 1946 dhe që ja kushtonte 6 maqedonasve që u varën në Tiranë më 14 maj 1943. Personat në fjalë, Dushko Popoviç, Ilia Antevski, Rade Ugrinovski, Kristo Oxhaklisti, Trifon Andovski dhe Drage Todorovski ishin dënuar 3 vjet më parë nga Gjykata e Tiranës për akte terrorizmi dhe ishin varur në burgun e Tiranës. Vepra e tyre penale kishte ndodhur në Novoselë të Gostivarit, që në atë kohë ndodhej brenda juridiksionit të shtetit shqiptar. Pikërisht ngjarja në fjalë mori qysh gjatë luftës ndjenjat më të neveritshmë të solidaritetit komunist, madje duke kaluar në "vëllazërime gjaksore".

E njejta gjë vazhdoi edhe mbas më shumë se një viti kur në 10 shtator 1947, u zhvillua ceremonia e përcjelljes së eshtrave të tyre në Jugosllavi. Kur respektoheshin kaq shumë 6 maqedonas që kishin kryer akte terrorizmi mbi shqiptarët, nuk ke si të mos revoltohesh për veprimet e sipërtreguara të komunistëve të Shqipërisë, në një kohë që vetëm pak muaj më parë, në 2 prill 1945, mijëra të rinj shqiptarë nga Kosova ishin masakruar në qytetin e Tivarit nga bandat serbo ‑ malazeze që hiqeshin si "vëllezër" dhe si "miq" të mëdhenj të shqiptarëve.

Ja përse nuk mund të mendohej që Kosova t'i kthehej Shqipërisë
************************************************** ******
Jugosllavët duke vendosur në Shqipëri një pushtet politik të kontrolluar nga ata vetë, nuk e kishin të vështirë të kontrollonin dhe të komandonin çdo veprim të udhëheqjes shqiptare. Qysh në kohën e luftës, ata kishin luajtur fort me parimet internacionaliste, ishin mbështetur fort tek shtresat ordinere të Shqipërisë, dhe nuk kishin lënë as të mendohej për çështjen e Kosovës. Ndërsa ajo që ishte pjesë idealiste, u çua në plumb në mënyra të ndryshme duke mos kyrsyer as tradhëtinë.

Për këtë arsye, shumë nga udhëheqësit komunistë të Shqipërisë, në qëndrimet e tyre ishin më proserbë nga ç'mund të mendohej. Një provë të qartë në këtë drejtim dha edhe shembulli i Konferencës së Mukjes si dhe mospranimi nga komunistët i realitetit të ri politik të krijuar në kohën e qëndrimit të përkohshëm të trupave gjermane në Shqipëri.

Përveç konjukturës së pafavorshme politike që u krijua pas lufte në Kosovë, duhet thënë se një rol jo të vogël luajtën formacionet luftarake komuniste që erdhën nga Shqipëria për t'i shërbyer regjimit të ri në Jugosllavi.

Nga ana e saj, udhëheqja e PKSH‑së asnjëherë nuk e pa të arsyeshme të interesohej sadopak për fatin e shqiptarëve në Jugosllavi, por pa si shqetësim më të madh Poan e Istrien si dhe bregdetit slloven. Pas marrjes së këtyre të fundit, Enver Hoxha më 18 gusht 1947, përshëndeti personalisht për këtë fitore të madhe të arritur nga Jugosllavia.

Vetë Enver Hoxha gjatë një mbledhje të Komitetit Qendror të datës 18 dhjetor 1946, shprehet:

"Disa anëtarë partie duan të filozofojnë se mos thotë populli ç'bëtë me Kosovën. Në rast se një anëtar partie e ka të qartë vijën, e ka të qartë edhe çështjen e Kosovës. Jugosllavia është më e avancuar se ne, interesi ynë është që ajo të jetë e fortë. A është në interesin tonë të kërkojmë Kosovën? ‑ Kjo nuk është progresive. Pra në këtë situatë, përkundrazi, duhet të bëjmë çështë e mundur që kosovarët të vëllazërohen në Jugosllavi".

Republika Popullore e Shqipërisë ishte një tjetër imitim jugosllav

S'ka asnjë dyshim që edhe e ashtuquajtura republikë popullore e 11 janarit 1946, ishte një imitim i rastit jugosllav. I vetmi dallim ishte vetëm organizimi federativ i Jugosllavisë. Këtu sa për shembull po kujtojmë një artikull të ish anëtarit të Misionit Shqiptar në Beograd, Nuri Huta. Ai në një artikull të gjatë në gazetën "Bashkimi" me nëntitull "Në Jugosllavi republika është popullore" (dhe me titull kryesor "Republika Federative Popullore e Jugosllavisë dhe kushtetuta e saj") , të botuar ditën kur pritej të shpallej Republika Popullore e Shqipërisë, pra më 11 janar 1946, ndër të tjera thotë:

"Republika në Jugosllavi nuk është "pluhur syve". Republika është popullore dhe federative, ku demokracia qëndron në barazinë popujve. Republika shkatërron të kaluarën dhe i mbyll rrugën kohës së vjetër....Minoritetet kombëtare gëzojnë të gjitha të drejtat dhe mbrojtjen e jetës së tyre kulturore si dhe përdorimin e gjuhës së tyre".

Vetëm pak ditë pas shpalljes së të ashtuquajturës republikë popullore, përshëndetja e parë erdhi nga Presidiumi i Asamblesë Kushtetuese të Jugosllavisë.

Vizita e Enver Hoxhës në Beograd

Në marrëdhëniet midis dy vendeve vizita e kryeministrit Enver Hoxha në Jugosllavi më 23 qershor ‑ 2 korrik 1946, mbetet vizita më e lartë e kryer nga një udhëheqës shqiptar atje. Në këtë vizitë Hoxha u shoqërua edhe nga Myslim Peza, Manol Konomi, Nako Spiru, Nesti Kerenxhi, Manush Myftiu, Vasil Konomi, Ferik Hado, Sadik Bekteshi, Sadik Dega si dhe ambasadori Hysni Kapo. Veçojmë nga fjala e Enver Hoxhës në aeroportin e Beogradit:
"...Ju siguroj se sot gjithë populli shqiptar është çuar në këmbë dhe brohoret për popujt e Jugosllavisë. Sot zemrat e njerëzve të Shqipërisë rrahin për ju dhe ndjenjat më të pastra dhe më vëllazërore janë për ju.......U çelnikos miqësia dhe vëllazërimi do të jetë i përjetshëm pse prej këtej varet e ardhmja e lumtur e popullit tonë, pse ky vëllazërim dhe kjo miqësi është e ngushtë është një nga faktorët më kryesorë të vëllazërimit të Ballkanit dhe është një faktor për mbrojtjen e paqes dhe demokracisë....(gazeta "Bashkimi" 25 qershor 1946).

Nga e ana tij njohësi i thellë i çështjeve shqiptare, ministri jugosllav Stanoje Simiç në drekën e dhënë për nder të delegacionit shqiptar ndër të tjera ka thënë:
"..Rëndësia e kësaj vizite miqësore për popujt e Ballkanit është e madhe. Është karakteristike që popujt tanë sa herë që kanë qenë larg nga ndikimet e jashtme dhe kur nuk janë përzierë të tjerët, kanë ditur të kuptohen shumë mirë me njëri ‑ tjetrin...Popujt tanë u shkëputën nga aparatet e kalbura...".
Enver Hoxha në përshëndetjen e tij ndër të tjera ka theksuar:

"...Në të kaluarën populli shqiptar ishte ndarë nga Jugosllavia për shkak të veprimtarisë së kombinuar të klikave të vendit dhe të jashtme, që kishin qëllim të përçanin dy popujt vëllezër. Me gjithë këtë populli shqiptar tregoi gjatë kësaj lufte dëshirën e fortë që t`ia presë rrugën kësaj politike antipopullore. Më në fund populli shqiptar e gjeti rrugën e drejtë dhe sot ai sheh tek Jugosllavia jo vetëm popullin vëlla e aleat por edhe mikun e tij, popullin që i ka dhënë një përkrahje të fortë si gjatë luftës ashtu edhe tani në paqe për ndërtimin e një të ardhme më të mirë....." (gazeta "Bashkim" 26 qershor 1946).
Gjatë vizitës së tij në Jugosllavi Enver Hoxha, shkoi kudo përveçse në Kososë. Ai u takua edhe më udhëheqësin komunist Josip Broz ‑ Tito. Kur u kthye në Tiranë më 2 korrik 1946 Enver Hoxha do të deklaronte në aeroportin e Tiranës:
"..Dita e prekjes sonë të madhe me Mareshallin Tito, udhëheqësin e madh të popujve heroikë të Jugosllavisë dhe njëkohësisht miku ynë shumë i madh dhe besnik, do të mbetet e paharruar dhe njëkohësisht një ditë e shënuar në historinë e popullit tonë.....Ne popujt vëllezër të Jugosllavisë i kemi miq të mëdhenj dhe nga më të sinqertit, dhe këtë miqësi do ta ruajmë si sytë e ballit, ta forcojmë dita‑ditës pse ajo është garancia shumë e madhe e mbrojtjes së indipendencës dhe sovranitetit të vendit tonë, është një nga faktorët kryesorë të përparimit të vendit tonë......Prandaj të vemë të gjitha forcat tona që vëllazërimi mes popullit me popujt e Jugosllavisë të forcohet shumë e shumë për të ardhmen e popullit tonë...."(gazeta "Bashkim" 3 korrik 1946).
Në këtë vizitë u vendos të konkludohet gjithashtu edhe një "pakt miqësie dhe ndihme reciproke".
Si e demaskoi Enver Hoxha "shovinizmin" shqiptar" me At Gjergj Fishtën në krye. Fjala e Enver Hoxhës më 21 gusht 1947 gjatë pritjes së një grupi të rinjsh që morën pjesë në pleniumin e VI‑të të Rinisë Popullore.
"Demaskimi" i të ashtuquajturit "shovinizëm shqiptar", ka qenë ndër detyrat më kryesorë që i vuri vetes Enver Hoxha në vitet e para të pushtetit në Shqipëri. Duke qenë një krijesë politike jugosllave dhe duke mos u motivuar nga asnjë lloj ndjenje kombëtare, me serbofilinë e tij ai habiti edhe vetë Titon, i cili në ditarin e tij ka shkruar se është habitur nga zelli i madh proserb i Enver Hoxhës.
Me këtë zell të madh, Enver Hoxha i bëri një shërbim të madh serbëve duke goditur elementin nacionalist në emër të "vëllazërimit me popujt e Jugosllavisë", dhe duke ngritur në pushtet një shtresë ordinere nga e cila kurrsesi dhe në asnjë rrethanë nuk mund të buronte asnjë lloj ndjenje kombëtare. Në të gjithë veprimet e tij, Enver Hoxha e dëshmoi veten si flamurtar i zjarrtë i pansllavizmit. Ai kudo shpalli se shqiptarët dhe sllavët ishin popuj vëllezër dhe se kishin qenë "agjentët e imperializmit" ata që kishin shkruar një histori plot urrejtje midis serbëve dhe shqiptarëve pasi historia sipas Enver Hoxhës qenka "një tjetër realitet". Në mënyrën sa të pabesueshme aq edhe kriminale njëkohësisht, udhëheqja komuniste me Enver Hoxhën në krye, insistoi në kultivimin e harresës kombëtare pasi veprimet kriminale të serbëve ndaj shqiptarëve u paraqitën si raste "të veçuara" dhe të nxitura "nga elementë reaksionarë". Për të "ilustruar" këtë gjë, Enver Hoxhës iu desh të bënte edhe punën e historianit, madje edhe të atij mesjetar, dhe të shpjegonte me imtësi ngjarje të kaluara historike sipas versionit proserb të tij. Dëshira e Enver Hoxhës për të bërë një gjë të tillë, dhe arsimi i tij i kufizuar (Enver Hoxha është i vetmi kryeministër i Shqipërisë pa arsimin e lartë), këtij tragjizmi i jepnin edhe tone komizmi ordiner. Janë disa qindra e qindra fjalime të Enver Hoxhës "demaskuese" nga "shovinzmit shqiptar" të cilat sigurisht nuk kanë asnjë lidhje me zhvillimin e ndonjë "politike të madhe" siç mund të pretendojnë fansat e tij të niveleve të ndryshme, qofshin këta edhe të niveleve historike.
Shumë prej fjalimeve të Hoxhës janë botuar edhe në gazetën "Bashkimi". Në vitet e flagrancës së madhe shqiptaro ‑ jugosllave, transparenca në një farë mase ka qenë një element më i dukshëm dhe më i sinqertë që vërehet. Për të ilustruar ato që thamë në këtë kapitull, kemi marrë nga gazeta "Bashkimi" e datës 22 gusht 1947, një pjesë të fjalës së Enver Hoxhës para një grupi të rinjsh që morën pjesë në Pleniumin e IV të rinisë popullore. Ja një pjesë e këtij falimi:
"...Dashuria e popujve të Jugosllavisë e mareshallit Tito dhe e gjithë udhëheqësve të Jugosllavisë për popullin shqiptar është shumë e madhe. Ne kemi fatin e madh e të lumtur që kemi në kufirin tonë të veriut një aleate e nje mike kaq të fortë, kaq të sinqertë siç është Jugoallavia.....Po të studjojmë historinë e vërtetë të popullit tonë dhe jo atë të shkruajtur prej agjentëve të imperializmit, do të shohim se populli ynë, pa qenë një popull sllav, ka pasur një lidhje të ngushtë dhe të përzemërt me popujt sllavë. Kurdoherë që krerët feudalë të Shqipërisë si Ballshët (Balshajt ‑ shënim) e të tjerë, kanë qenë në aleancë të mirë me sllavët e jugut që kanë pasur përkrahjen e malësorëve....Çdo gjë e lidhte popullin tonë me sllavët e jugut, jeta zakoni, burrëria, lufta për indipendencën kundër të njejtëve armiq.....Miqësia ka ekzistuar përgjatë shekujve e rrebeshesh në mes të popujve tanë dhe atyre malazezë. Këtë miqësi nuk mund ta errësonte shërbëtori i imperializmit dhe i fashizmit italian, shovinisti At Gjergj Fishta me "Lahutën e Malësisë", ku ai nga një vepër kusare të thjeshtë, kërkon t'i bëjë apologjinë shovinizmit më të tërbuar dhe ta ngrerë armiqësinë që nuk ka ekzistuar në mes të malësive të veriut dhe Malit të Zi, në një teori të çmendur.....Fishta dhe Vlladan Gjeorgjeviçi janë njerëz të po një shkolle dhe shërbëtorë të një ideje skllavëruese. Populli shqiptar dhe sllavët e jugut me malazezët e serbët në krye, nuk mendojnë dhe nuk ndiejnë si as si Gjergj Fishta dhe as si Vladan Gjeorgjeviçi. Poetët popullorë malazezë e serbë kanë shkuar me entuziazëm për trimërinë dhe bujarinë e shqiptarëve. Këngët autentike të malësorëve të Shqipërisë së veriut, këndojnë anasjelltas trimërinë dhe besnikërinë e malazezëve. Si mund të këndonte populli kësisoj kur ekzistonte një armiqësi siç kërkon ta përshkruajë At Gjergj Fishta e agjentët e tjerë të imperializmit. Populli shqiptar ka luftuar së bashku me popujt sllavë të jugut kundër Turqisë në Kosovë e gjetkë. Në kohën e Gjon Kastriotit dhe Skënderbeut, ne kemi pasur marrëdhënie të ngushta me këta popuj, ne kemi pasur krushqira dhe aleanca,
---------------------------------------------------------------------
Enveri juaj keto fjale te amla e dashamirese i thoshete mu athere ku Kosova,Ilirida e ku do trojet shqyptare kullonjen gjak mu nga keta miq e vellazen te enverit e te kuqalsoheve qe ndiqenjen ate dhe hoxhen e Kosoves!

[PLAKU]

Plagët e kombit: Tradhti-antipatriotizem-aksod, percamje prapametje, injoranc, arroganc.
nga Lec Neli prej Tue Aug 11, 2009 1:03 pm

.Nexhmije Hoxha, farkëtuese e “vëllazërimit” shqiptaro - serb

13-04-2009 / Gazeta 55


Gruaja e diktatorit, shërbëtore besnike e klaneve antishqiptare. Historia e tregon si nismëtare të futjes së serbishtes si “gjuhë e huaj” në shkollat shqiptare Ligësia dhe shpirti i keq nuk i kanë ndryshuar as në këto vite. Pavarësisht se sapo ka kapërcyer vitin e 88 të lindjes së sa, ajo ka mbretur po aq e zezë dhe antishqiptare sa ç’ka qenë në vitet kur drejtonte këtë vend në rrugën më të shtrembër që mund të mendohej ndonjëherë në historinë e tij. vazhdon të kafshojë si dukur. Por tani më shumë ka në dorë të lëshojë helm, atë helm të zi që synon të përligjë të gjithë të këqijat që kanë bërë dje e të furnizojë partiçkat e majta me ideologjizëm e armë të reja sot. Megjithatë, sot mendojmë t’i kujtojmë disa gjëra veprimtares së shoqërisë kulturore të miqësisë “Shqipëri – Jugosllavi”. Nuk është fjala vetëm për të kujtuar simpatinë e saj (të shprehura në librin e saj “Jeta ime me “Enverin”. Tiranë 2003, faqe 31) për biografin personal të Titos Vladimir Dedijer, i cili edhe ka botuar letrat që ajo i dërgonte shokëve jugosllavë gjatë luftës. Pi i kujtojmë disa gjëra të tjera. Më 24 mars 1946 në Beograd u formua Shoqata për Bashkëpunimin kulturor midis Shqipërisë dhe Jugosllavisë, ndërsa në sfond ishin vendosur foto të dy udhëheqësve komunistë Tito e Enver, si dhe në dy gjuhë, parulla paradoksale: “Rroftë miqësia e pazgjidhshme ndërmjet popujve të Jugosllavisë dhe popullit shqiptar!”. Si mbledhje pasuese, në ditën e gënjeshtrave, më 1 prill 1946, në Tiranë u mbajt mbledhja përkatëse nën variantin organizator jugosllav. Këshilli i ri i Shqipërisë për bashkëpunimin kulturor të Shqipërisë me Jugosllavinë federative, mbajti një mbledhje në kinema “Kosova”. Në sallën përkatëse ishin vendosur portrete të udhëheqësve komunistë të dy vendeve, si dhe parulla e madhe “Rroftë miqësia e madhe në mes të popullit shqiptar dhe popujve të Republikës Popullore Federative të Jugosllavisë!”. President i shoqatës u zgjodh Ramadan Çitaku, ndërsa anëtarë kol.Kristo Themelko (n/president), Vasil Llazari (sekretar i përgjithshëm), dhe anëtarë gjen.-maj.Myslim Peza, kol.Haxhi Lleshi, Manol Konomi, Spiro Thoma Koleka, kap I Nuri Huta, n/kol.Ramiz Alia, Nexhmije Hoxha, Shefqet Musaraj, etj. Këta luajtën një rol të posaçëm në futjen e serbishtes si “gjuhë të huaj” në shkollat shqiptare. Në artikullin “Rëndësia e studimit të gjuhës serbo-kroate”, botuar në revistën “Shqipëri - Jugosllavi” të vitit 1948”, ndër të tjera thuhej: “Në vendin tonë studimet e gjuhëve sllave, jo vetëm që nuk u ishte dhënë ndonjë rëndësi në të kaluarën por elementi që praktikonte një gjë të tillë persekutohesh. Shembuj të tillë kemi mjaft që tregojnë qëndrimin fanatik të regjimeve antipopullore. Mjaftonte që të dëgjoheshe nga agjentët e Zogut të flisje serbisht për tu ndjekur si armik i regjimit dhe për të përfunduar shpejt a vonë në internim ose burg. Metodat e përdorura në çdo formë prej agjentëve të imperializmit, shkonin paralelisht me edukimin që bënin ata edhe në fushën e kulturës për të na armiqësuar me popujt sllavë. Të rinjtë që ndiqnin shkollat helmatoseshin përmjet gjuhëve të huaja me ideologjinë e kalbur të regjimeve antipopullore”. Ndër synimet e shumta të organizimit, sikurse e thamë më lart, ishte edhe përsosja e teknologjisë së propagandës projugosllave në Shqipëri, duke përfshirë këtu, edhe bashkëpunimin me organizatën homologe jugosllave. Ky bashkëpunim është pasqyruar gjerësisht edhe tek gazetat e Beogradit, si dhe tek ato të Tiranës. Kongresi i II i Frontit Antifashist të Grave të Jugosllavisë, u mbajt më 25 - 27 janar 1948, është pasqyruar tek revista “Shqipëri – Jugosllavi”, nr.3, 1948. Kjo revistë e zhdukur nga qarkullimi me të shpejtë në vitin 1948, gjithsesi jotërësisht, përmban edhe fotot e Nexhmijes në mes të kongresit të grave jugosllave. Revista përshkruan vuajtjet e grave jugosllave, në lidhje me pjesëmarrjen e grave kundër nxitësve të luftës për një paqe të shëndoshë. Kur miqësisë së madhe po i vinte fundi, në Tiranë duket se nuk ndjehet asgjë. 8 marsi i vitit 1948, kishte po atë vijueshmëri festimesh dhe nuk dallonte fare nga herët e tjera. Kështu, delegacioni i grave jugosllave arriti në Tiranë për 8 marsin. Në krye, këtë herë ishte Mara Naçeva, n/presidente e e Frontit Antifashist të Gruas Jugosllave, Milica Pejkoviç, sekretare organizative e Kosovës dhe Metohisë dhe Naxhita Haxhi, kryeredaktore e revistës “Nova Zhena” (Gruaja e re) të Bosnjes. Ky delegacion u prit nga presidentja e BGSH-së Nexhmije Hoxha, dhe u largua pas pak ditësh (“Bashkimi”, 11 mars 1948 (“Bashkimi” 6 mars 1948). Zonja e parë e vendit i shprehu admirimin delegacionit jugosllav për “mikun e madh të popullit shqiptar, mareshallin Tito”. E si për të qenë të akord të plotë me gratë e vendit, në një artikull, Manush Myftiu shkruan kështu për 8 marsin: “Gruaja jonë e feston 8 marsin, së bashku me popullin shqiptar dhe e vëllazëruar si kurrë ndonjëherë, me motrat e vëllezërit e Jugosllavisë së mareshallit Tito, që është për ne, garancia e lirisë, indipendencës, sovranitetit dhe e së ardhmes sonë të lumtur” (“Bashkimi”, 7 mars 1948). Edhe ish-ambasadori shqiptar në Jugosllavi, Hysni Kapo, nuk mund të rrinte pa u shprehur, teksa thotë: “8 marsi, le të jetë për gruan shqiptare dita që do të forcojë sa më shumë bashkimin dhe vëllazërimin me gruan-motër të Jugosllavisë së mareshallit Tito, që qëndron shembulla e heroizmit dhe e vetëmohimit, si dje në luftë, edhe sot për ngritjen e jetës së re” (“Bashkimi”, 9 mars 1948). Vetë Nexhmije Hoxha, në të njejtën ceremoni për nder të grave jugosllave, do të shprehet: “Të dashura shoqe! Më lejoni që më parë të falenderoj nga zemra përfaqësuesen e grave heroike të BS-së, delegaten trime të Jugosllavisë së mareshallit Tito…Duke dëgjuar shoqe nga një anë zërin e grave të nderuara të vendit të socializmit e të demokracisë popullore të Jugosllavisë së Titos që, nën pushtetin popullor po ndërtojnë një jetë të lumtur për vetë e për fëmijët e tyre…..Lufta nacional – çlirimtare e popullit e në radhë të parë, e atyre që kishin në krye partitë komuniste, siç qe Partia e lavdishme Komuniste e Jugosllavisë, e udhëhequr nga biri i shquar e besnik Josip Broz Tito, përmbysi, bashkë me okupatorët dhe klikat reaksionare, tradhtarët, që ishin taman ata që kishin shtypur, shfrytëzuar e shitur shumë herë popullin e vendin e tyre. …Rroftë miku i shquar i shqiptarëve, mareshalli Tito! Rroftë bashkimi e vëllazërimi i popullit tonë me popujt e Jugosllavisë, që është edhe garancia e indipendencës e të ardhmes së vendit tonë!”. Siç edhe vërtetohet nga rrugë të tjera, kontributi i Nexhmije Hoxhës, nëpërmjet shoqatës shqiptaro – jugosllave, si dhe nëpërmjet drejtimit të organizatës së grave, mbetet një gjë e provuar që nuk shqitet kollaj nga jetëshkrimi politik i saj.



Letra e Nexhmije Xhuglinit dërguar Dushan Mugoshës: 7 maj 1944 I dashur shoku Dushan Me keqardhje të madhe mora vesh largimin tënd nga Shqipnija. Veçanërisht me erdhi keq që nuk mundëm të takohemi para se t’ikje. Megjithë se kemi ndenjë pak kohë bashkë, e ndjej mungesën tënde në mes tonë, ashti si edhe shokët tonë më të afërt. Sigurisht do të kujtojsh jo vetëm kohën që jetove dhe bashkëpunove gjatë këtyre dy vjetëve e ma, por sigurisht do të marr malli dhe për malet dhe fushat e Shqipëris që i lave me djersë dhe që u pive dhallën apo jo? Jo vetëm ne, por i gjithë populli shqiptar, do të të ketë një mik të dashur të tij e sigurisht kur të sjellë rasti të kthehesh ndonjëherë, në vendin tonë do të shohësh se me punë, do të shpërblejë atë që. Sigurojmë me bindje të plotë se do të shtojmë, gjithnjë hovin punës, që të formojmë e naltësojmë partinë tonë dhe t’i sigurojmë edhe popullit tonë pushtetin e tij. Vetëm kështu do të shpërbljemë dhe ndihmën tuaj të vlefshme. Dushan, thuaji shokëve të Jugosllavisë se shokët shqiptarë ndjekin me besim hapin e tyre dhe kërkojnë çmos që të ndjekin edhe shembullin e tyre heroik. Thuaj që gjithë populli shqiptar ndjen për popujt e Jugosllavisë dhe për luftën e tyre, një dashuri të madhe. Të gjithëve të fala shoqnore. Mos na harro. Po të mundesh na kujto me ndonjë copë letër. Udhë e mbarë dhe u pjekshim për së shpejti në botën e lirë. Të fala shoqnore Nexhmija (Vladimir Dedijer “Il sangue traditto”, 1949, faqe 208 – 209).

Marre prej Gazets 55 Online

[kthetrat]

PLAKU ..nuk e kuptoje kete fjaline ..Nexhmie Hoxha,,,i dashur shoku dushan.......

[Etniku]

Shqipëria nuk mund të preket e të copëtohet më si në kohët e kaluara



As që kisha ndër mend të flisja sot për marrëdhëniet tona me Jugosllavinë, pse qëndrimet tona shtetërore ndaj këtij vendi i kemi shprehur me mijëra herë dhe mbetemi në ato që kemi thënë. Por detyrohem të flas, sepse krerët e Beogradit jo vetëm kanë bërë veshin e shurdher për sa kanë vënë në dukje Partia dhe Qeveria jonë, por me të gjitha mjetet propagandistike e diplomatike kanë ngritur një fushatë të tërë shpifjesh e sulmesh kundër Shqipërisë socialiste e politikës së saj të qartë si drita e diellit. Për 40 vjet me radhë, për të mos u ngjitur më lart, krerët e Beogradit kanë nxitur sllavët e Jugut, dhe veçanërisht serbët, të rrojnë kurdoherë në armiqësi me shqiptarët që banojnë në trojet e veta në Jugosllavi, ashtu edhe me Shqipërinë e pavarur socialiste. Kjo armiqësi ndaj shqiptarëve, ky shovinizëm i egër, kjo përbuzje, kjo prirje dhe ky oreks i papërmbajtur për të aneksuar Shqipërinë, janë ataviste në ta. Çka e bën akoma më të rrezikshme çështjen është se popujt e tjerë sllavë të jugut s'kanë guximin ta ndalojnë këtë valë egërsie.

Në kohën e Luftës Nacionalçlirimtare ne i deshëm sinqerisht jugosllavët. Titon e kemi respektuar dhe nderuar më shumë se ç'e meritonte. Dërguam njësi të mëdha partizane, që luftuan krah për krah me njësitë partizane jugosllave dhe kosovare shqiptare në Jugosllavinë Jugore e Qendrore. Me qindra e qindra bija e bij heroikë të Shqipërisë ranë dhe u plagosën për çlirimin e Jugosllavisë, kurse tash na del një qen serb, me emër Sinan Hasani, që hedh baltë mbi gjakun e tyre. Ai bile arrin deri atje, sa të thotë se janë jugosllavët që formuan Partinë tonë, që organizuan Luftën Nacionalçlirimtare Shqiptare dhe i dhanë çdo gjë Shqipërisë. Por le të lehë, ai për atë punë paguhet.

Titoja dhe shokët e tij, si më parë dhe deri në këtë moment që po flas, dorën tonë miqësore gjithnjë e kanë refuzuar dhe kanë bërë çmos ta pritnin. Për 40 vjet me radhë, Titoja dhe pasuesit e tij, haptazi dhe nëpërmjet agjenturave të fshehta, kanë kurdisur vazhdimisht komplote për të shkatërruar Shqipërinë socialiste, për të shkatërruar Partinë tonë, për të eleminuar fizikisht shokë kryesorë të udhëheqjes. Këtë u orvatën të bënin edhe me agjentin e tyre të vjetër, tradhtarin Mehmet Shehu. Por të gjitha komplotet e tyre dështuan dhe kurdoherë do të dështojnë.

Dikur krali serb, Karagjorgjeviçi, me bandat rusomëdha të Vrangelit, solli në Shqipëri agjentin e tij, banditin Ahmet Zogun, i cili, si tradhtar i madh i atdheut, i dha Jugosllavisë dhuratë për këtë ndihmë, Shën-Naumin e Pogradecit dhe Vermoshin. Këtë gjë duan të bëjnë edhe sot krerët e Beogradit me bandat kriminale, terroriste të njëfarë vagabondi dhe trafikanti armësh, drogash dhe grash, Leka Zogu, të cilit, për çudi, një vend mik i yni i jep strehim dhe e lejon të japë intervista për shtypin dhe të bëjë thirrje për përmbysjen e pushtetit popullor në Shqipëri. Ne e kemi të faktuar se janë titistët jugosllavë ata që dërguan në bregdetin tonë grupin e banditëve të Xhevdet Mustafës, të cilët, pa marrë akoma frymë dhe pa e parë diellin e Shqipërisë, i shpartalluan pa mëshirë. Në momentin e përshtatshëm bota do t'i marrë vesh në hollësi ndodhinë dhe qëllimet e saj. Por e rrezikshme është ajo që jugosllavët, duke shkelur sovranitetin e dy vendeve mike tona, përgatitën dhe hodhën kriminalë te ne. Të përgatitësh banda terroriste dhe t'i hedhësh në një vend tjetër, është një akt i rëndë kriminal, i dënueshëm në praktikën e marrëdhënieve ndërkombëtare.

Në momentin më të përshtatshëm për ne bota do ta marrë vesh në hollësira ndodhinë, kush e përgatiti e si e përgatiti, por tashti ne duam vetëm t’u themi titistëve jugosllavë: Mos luani me zjarrin, se, po filloi zjarri, do të digjeni vetë në të. Ne mbrohemi dhe dimë të mbrohemi, dimë të luftojmë dhe dimë të fitojmë mbi çdo armik. Por ne s'e duam këtë rrugë të errët e me plot rreziqe që ndiqni ju. Megjithatë, në rast se na e impononi, edhe ne do t'ju përgjigjemi. Ne u themi udhëheqësve jugosllavë të mos shkojnë nga kjo rrugë pa krye e me shumë rreziqe për të dy vendet tona, për Ballkanin, mundet edhe për Evropën. Ju popuj sllavë të jugut, jeni përgjegjës se lejoni serbomëdhenjtë të ndezin urat e zjarrit, në vend që t'i bëni ata të arsyeshëm dhe t'i detyroni të kthejnë rrugë, t’u përmbahen parimeve e praktikave të fqinjësisë së mirë me Shqipërinë socialiste dhe të vendosin sjellje normale e paqësore me shqiptarët që rrojnë në trojet e veta në Jugosllavi.

Ne kemi bindjen se te popuut e tjerë sllavë të jugut, përfshirë këtu edhe serbët, ka elementë përparimtarë. Përveç rrugës së një kthese politike në qëndrimet ndaj Shqipërisë dhe shqiptarëve që rrojnë në Jugosllavi, nuk ka rrugë tjetër zgjidhjeje. Ne do të vazhdojmë rrugën që caktoi Kongresi i 8-të i PP të Shqipërisë, raportin kryesor të të cilit udhëheqësit jugosllavë e lexuan së prapthi. Propozimet tona ishin sa të urta, aq dhe pajtuese, kurse rruga juaj është me shumë rreziqe për Jugosllavinë, të cilën ne duam të qëndrojë kështu siç është. Ju nuk i merrni seriozisht fjalët tona, që janë shprehje të ndjenjave të sinqerta të popullit shqiptar. Por kjo është keq për ju, për Ballkanin, mundet edhe për Evropën. Bota do t'ju ngarkojë me përgjegjësi të rëndë.

Disa qeveri të vendeve të Evropës dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës po luajnë me ndjenjat dhe me interesat tona. Ne u themi atyre se nuk mund të luhet si përpara me Shqipërinë dhe me interesat e saj. S'janë më kohët e kaluara, kur fatet e vendit tonë mund të merreshin lehtë nëpër këmbë dhe kur prekej e copëtohej Shqipëria. U themi njerëzve megalomanë dhe keqbërës se ne nuk përgatitemi të sulmojmë kurrkënd. Në qoftë se ata përgatisin lodra të rrezikshme kundër nesh, mund të hysh kollaj në valle, por s'do të dalësh dot i gjallë.

Vëllezërit tanë shqiptarë, që jetojnë në trojet e tyre në Jugosllavi, si kurdoherë, ne do të vazhdojmë t'i mbrojmë me të gjitha forcat e zemrës në të drejtat e tyre që ua njeh kushtetuta. Asnjë dyshim të mos kenë për këtë si jugosllavët, ashtu edhe opinioni botëror. Kjo është e njohur nga e drejta ndërkombëtare dhe kështu veprohet nga të gjitha ato shtete gë kanë minoritete përjashta.

Në Kongresin e 8-të të PP të Shqipërisë ne e bëmë të qartë qëndrimin tonë ndaj Jugosllavisë dhe mbetemi të patundur në këtë qëndrim. Shkatërrimi dhe shpërbërja e Jugosllavisë nuk do të vijë kurrë nga ne. Ne jemi për stabilitetin e Federates. Por shovinistëve serbomëdhenj, maqedonas e malazez nga një vesh u hyn dhe nga një vesh u del fjala jonë pajtuese. Atyre u janë errësuar sytë nga shovinizmi dhe megalomania. Kur ne u bëmë thirrje arsyes dhe logjikës së shëndoshë, ata vazhduan terrorin më të egër kundër shqiptarëve që jetojnë në tokat e tyre në Jugosllavi. Ata kanë hedhur nëpër burgje me mijëra djem e vajza heroike të Kosovës, të cilët i torturojnë barbarisht dhe u kanë ngjitur një mijë epitete ofenduese. Ne u themi jugosllavëve të lirojnë të rinjtë nga burgjet, se shqiptari nuk mund t'i durojë gjatë të tilla shkelje, që u bëhen nderit të të rinjve dhe të rejave të tij, të drejtave të tyre. Ju serbomëdhenj dhe sahanlëpirës të serbëvë, Fadil Hoxha, Ali Shukria, Azem Vllasi, Sinan Hasani e të tjerë, shqiptari i vërtetë ju urren, ai u bën gjëmën tradhëtarëve dhe armiqve të tij. Ju e njihni kokën e shqiptarëve, mos e mbushni kupën, se përgjigjja mund të jetë me rreziqe të mëdha.

Tërë Kosova dhe viset shqiptare në Jugosllavi janë vënë nën një presion të egër shovinist ushtarak. Asgjë atje s'ka ndryshuar pas masave të egra shtypëse që u morën kundër demonstratave revolucionare. Tash po zhvillohet në gjerësi "diferencimi", që do të thotë spiunimi i shqiptarëve nga shqiptarët në favor të forcave të errësirës serbe. Por kosovarët nuk mund ta pranojnë këtë rrugë të turpit, mbasi ajo çon në vëllavrasje, kurse serbomëdhenjtë do të qeshin e do të fërkojnë duart.

Serbët po nxitin hakmarrjen në mes shqiptarëve. Kosova po mbulohet në varfëri dhe në varre. Njerëzit s'dinë ku i kanë djemtë e vajzat. Inteligjencia shqiptare po kositet, atë e ofendojnë, e poshtërojnë, e lënë rrugëve. Të tilla persekutime s'kanë ngjarë veçse në kohën e inkuzicionit. Jo, populli shqiptar që jeton në Jugosllavi nuk do të lejojë t'i shtypet çdo gjë e shenjtë kombëtare. Shqiptari në çdo kohë e në çdo vend, kur i shkelin lirinë dhe të drejtat e ligjshme, s'e ka ulur kurrë kurrizin dhe asnjëherë s'i ka kthyer krahët armikut.

Ju, zotërinj të Beogradit, dërguat në Kosovë 60 mijë ushtarë serbë për të shtypur e për të vrarë kosovarët dhe për të frikësuar Shqipërinë socialiste. Ne nuk frikësohemi, ne gati jemi, në këmbë si një trup. Ju flitni me gjuhën e forcës, kur ne përpiqemi të flasim me gjuhën e arsyes. Por edhe ne dimë të flasim me gjuhën e forcës. Shqipëria është një nyjë nevralgjike dhe strategjike. Evropa duhet të ketë parasysh këtë. Disa tallen me fortifikimet tona, ndërsa vetë armatosen deri në dhëmbë e me çdo lloj armësh, të tjerë e nënçmojnë forcën tonë. Aq më keq për ta. Disa gazetarë, që shkruajnë për të marrë ryshfete, disa politikanë të kafeneve, me "analizat e planeve strategjike" të tyre dhe serbomëdhenjtë, në radhë të parë, përhapin ide dhe bëjnë insinuata se në këto ose në ato koniunktura, bile në të tëra koniunkturat, Shqipëria do të gëlltitet nga rusi, do të anojë nga sovjeti etj.

Ne u themi serbomëdhenjve, miqve të sigurt e të fshehtë të rusëve, se dy rrugë ka për revizionistët ruso-bullgarë që të sulmojnë Shqipërisë për të dalë në pjesën e Adriatikut tonë. Njëra është rruga e Vardarit dhe e Kosovës dhe tjetra kanali i Otrantos. Në rastin e parë, pa as më të voglin dyshim, gjithë populli shqiptar, që jeton në Kosovë e në vise të tjera të Jugosllavisë, që nga Shkupi, Kaçaniku, nga Tetova e Gostivari, nga Llapi e Plavë-Gucia, do t'i presin agresorët me pushkë. Zjarr do të ndizet edhe tërë Jugosllavia dhc invadorët revizionistë ruso-bullgarë, po të arrijnë në alpet tona, do të vijnë si nazistët gjermanë kur dolën nga Stalingradi.

Në rastin e dytë, kyçin e Otrantos e kemi ne, shqiptarët, Sazani dhe Karaburuni, pa pasur frikë se them ndonjë sekret, janë shkëmbinj të veshur me hekur e beton, ku s'kalon dot flota ushtarake sovjetike.

Merreni këtë për një "bravadë", kjo është keq për ju dhe mirë për ne. Në të tilla aventura, në rast se dëshirojnë të futen armiqtë ruso-bullgarë e të tjerë, duhet të dinë se shqiptarët nuk janë një shtet prej 3 milionësh, por një komb prej 6 milionësh. Populli i vogël ishte ky yni në Luftën e Dytë Botërore, por, vetëm për vetëm dhe i paarmatosur, theu e likuidoi një numër të konsiderueshëm divizione fashistësh italianë e nazistësh gjermanë. Tash kohët kanë ndryshuar në favorin e Shqipërisë socialiste, prandaj: Larg duart nga Shqipëria!

Shqipëria nuk kërcënon kurrkënd, ajo dëshiron të rrojë në miqësi rne të tjerët, por, po t'i prëken të drejtat dhe kufijtë e saj, do t'i përgjigjet në mënyrën më të rreptë padrejtësive dhe ofezave që mund të përdorë ndokush kundër saj.

Çiltër po flas dhe ky është mendirni i patundur i gjithë popullit tonë. Ç'mendojmë, i themi, të tjerët s'kanë munguar të flasin kundër nesh, bile ata shpifin. Ne asgjë të pabazuar dhe shpifje nuk bëjmë. Këtu qëndron edhe forca jonë, prandaj popujt përparimtarë kanë respekt për Shqipërinë socialiste, ashtu sikundër edhe ne kemi shumë respekt për ta. Për këtë qëndrim të drejtë e dashamirës ne i falënderojmë nga zemra.

Zotërinjtë udhëheqës jugosllavë ia njohin vetes të drejtën për të ngritur zërin për "padrejtësitë" që bullgarët, grekët ose shqiptarët u bëkan maqedonasve të Pirinit e të Egjeut dhe pakicave fare të vogla maqedonase në Shqipëri, kurse ne, sipas tyre, nuk e paskemi këtë të drejtë. Ata na akuzojnë se "ndërhyjmë" në punët e tyre të brendshme kur mbrojmë të drejtat e vëllezërve tanë brenda ligjeve të Federatës, që jo vetëm ua shkelin, por edhe i vrasin, i burgosin, i dëbojnë në emigracion, kurse në vendlindjet e tyre i zëvendësojnë me kolonë serbë dhe malazez.

Eshtë zoti Stamboliç ai që hodhi parullën "Kosova etnikisht e pastër", që gjoja e kërkonin "nacionalistët shqiptarë". Kjo nuk është parulla e shqiptarëve, po e serbomëdhenjve, e hedhur për të mbytur në gjak Kosovën. Kjo politikë terrori i trembi me të drejtë serbët dhe malazeztë, që filluan të largohen nga frika dhe nga varfëria që mbulon Kosovën. Këtë krim serbomëdhenjtë kërkojnë t'ua hedhin tani shqiptarëve, kurse janë ata vetë përgjegjës për shpërnguljen e serbëve e të malazezve.

Tetor 1982
Enver Hoxha

[kthetrat]

Shqipëria nuk mund të preket e të copëtohet më si në kohët e kaluara



As që kisha ndër mend të flisja sot për marrëdhëniet tona me Jugosllavinë, pse qëndrimet tona shtetërore ndaj këtij vendi i kemi shprehur me mijëra herë dhe mbetemi në ato që kemi thënë. Por detyrohem të flas, sepse krerët e Beogradit jo vetëm kanë bërë veshin e shurdher për sa kanë vënë në dukje Partia dhe Qeveria jonë, por me të gjitha mjetet propagandistike e diplomatike kanë ngritur një fushatë të tërë shpifjesh e sulmesh kundër Shqipërisë socialiste e politikës së saj të qartë si drita e diellit. Për 40 vjet me radhë, për të mos u ngjitur më lart, krerët e Beogradit kanë nxitur sllavët e Jugut, dhe veçanërisht serbët, të rrojnë kurdoherë në armiqësi me shqiptarët që banojnë në trojet e veta në Jugosllavi, ashtu edhe me Shqipërinë e pavarur socialiste. Kjo armiqësi ndaj shqiptarëve, ky shovinizëm i egër, kjo përbuzje, kjo prirje dhe ky oreks i papërmbajtur për të aneksuar Shqipërinë, janë ataviste në ta. Çka e bën akoma më të rrezikshme çështjen është se popujt e tjerë sllavë të jugut s'kanë guximin ta ndalojnë këtë valë egërsie.

Në kohën e Luftës Nacionalçlirimtare ne i deshëm sinqerisht jugosllavët. Titon e kemi respektuar dhe nderuar më shumë se ç'e meritonte. Dërguam njësi të mëdha partizane, që luftuan krah për krah me njësitë partizane jugosllave dhe kosovare shqiptare në Jugosllavinë Jugore e Qendrore. Me qindra e qindra bija e bij heroikë të Shqipërisë ranë dhe u plagosën për çlirimin e Jugosllavisë, kurse tash na del një qen serb, me emër Sinan Hasani, që hedh baltë mbi gjakun e tyre. Ai bile arrin deri atje, sa të thotë se janë jugosllavët që formuan Partinë tonë, që organizuan Luftën Nacionalçlirimtare Shqiptare dhe i dhanë çdo gjë Shqipërisë. Por le të lehë, ai për atë punë paguhet.

Titoja dhe shokët e tij, si më parë dhe deri në këtë moment që po flas, dorën tonë miqësore gjithnjë e kanë refuzuar dhe kanë bërë çmos ta pritnin. Për 40 vjet me radhë, Titoja dhe pasuesit e tij, haptazi dhe nëpërmjet agjenturave të fshehta, kanë kurdisur vazhdimisht komplote për të shkatërruar Shqipërinë socialiste, për të shkatërruar Partinë tonë, për të eleminuar fizikisht shokë kryesorë të udhëheqjes. Këtë u orvatën të bënin edhe me agjentin e tyre të vjetër, tradhtarin Mehmet Shehu. Por të gjitha komplotet e tyre dështuan dhe kurdoherë do të dështojnë.

Dikur krali serb, Karagjorgjeviçi, me bandat rusomëdha të Vrangelit, solli në Shqipëri agjentin e tij, banditin Ahmet Zogun, i cili, si tradhtar i madh i atdheut, i dha Jugosllavisë dhuratë për këtë ndihmë, Shën-Naumin e Pogradecit dhe Vermoshin. Këtë gjë duan të bëjnë edhe sot krerët e Beogradit me bandat kriminale, terroriste të njëfarë vagabondi dhe trafikanti armësh, drogash dhe grash, Leka Zogu, të cilit, për çudi, një vend mik i yni i jep strehim dhe e lejon të japë intervista për shtypin dhe të bëjë thirrje për përmbysjen e pushtetit popullor në Shqipëri. Ne e kemi të faktuar se janë titistët jugosllavë ata që dërguan në bregdetin tonë grupin e banditëve të Xhevdet Mustafës, të cilët, pa marrë akoma frymë dhe pa e parë diellin e Shqipërisë, i shpartalluan pa mëshirë. Në momentin e përshtatshëm bota do t'i marrë vesh në hollësi ndodhinë dhe qëllimet e saj. Por e rrezikshme është ajo që jugosllavët, duke shkelur sovranitetin e dy vendeve mike tona, përgatitën dhe hodhën kriminalë te ne. Të përgatitësh banda terroriste dhe t'i hedhësh në një vend tjetër, është një akt i rëndë kriminal, i dënueshëm në praktikën e marrëdhënieve ndërkombëtare.

Në momentin më të përshtatshëm për ne bota do ta marrë vesh në hollësira ndodhinë, kush e përgatiti e si e përgatiti, por tashti ne duam vetëm t’u themi titistëve jugosllavë: Mos luani me zjarrin, se, po filloi zjarri, do të digjeni vetë në të. Ne mbrohemi dhe dimë të mbrohemi, dimë të luftojmë dhe dimë të fitojmë mbi çdo armik. Por ne s'e duam këtë rrugë të errët e me plot rreziqe që ndiqni ju. Megjithatë, në rast se na e impononi, edhe ne do t'ju përgjigjemi. Ne u themi udhëheqësve jugosllavë të mos shkojnë nga kjo rrugë pa krye e me shumë rreziqe për të dy vendet tona, për Ballkanin, mundet edhe për Evropën. Ju popuj sllavë të jugut, jeni përgjegjës se lejoni serbomëdhenjtë të ndezin urat e zjarrit, në vend që t'i bëni ata të arsyeshëm dhe t'i detyroni të kthejnë rrugë, t’u përmbahen parimeve e praktikave të fqinjësisë së mirë me Shqipërinë socialiste dhe të vendosin sjellje normale e paqësore me shqiptarët që rrojnë në trojet e veta në Jugosllavi.

Ne kemi bindjen se te popuut e tjerë sllavë të jugut, përfshirë këtu edhe serbët, ka elementë përparimtarë. Përveç rrugës së një kthese politike në qëndrimet ndaj Shqipërisë dhe shqiptarëve që rrojnë në Jugosllavi, nuk ka rrugë tjetër zgjidhjeje. Ne do të vazhdojmë rrugën që caktoi Kongresi i 8-të i PP të Shqipërisë, raportin kryesor të të cilit udhëheqësit jugosllavë e lexuan së prapthi. Propozimet tona ishin sa të urta, aq dhe pajtuese, kurse rruga juaj është me shumë rreziqe për Jugosllavinë, të cilën ne duam të qëndrojë kështu siç është. Ju nuk i merrni seriozisht fjalët tona, që janë shprehje të ndjenjave të sinqerta të popullit shqiptar. Por kjo është keq për ju, për Ballkanin, mundet edhe për Evropën. Bota do t'ju ngarkojë me përgjegjësi të rëndë.

Disa qeveri të vendeve të Evropës dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës po luajnë me ndjenjat dhe me interesat tona. Ne u themi atyre se nuk mund të luhet si përpara me Shqipërinë dhe me interesat e saj. S'janë më kohët e kaluara, kur fatet e vendit tonë mund të merreshin lehtë nëpër këmbë dhe kur prekej e copëtohej Shqipëria. U themi njerëzve megalomanë dhe keqbërës se ne nuk përgatitemi të sulmojmë kurrkënd. Në qoftë se ata përgatisin lodra të rrezikshme kundër nesh, mund të hysh kollaj në valle, por s'do të dalësh dot i gjallë.

Vëllezërit tanë shqiptarë, që jetojnë në trojet e tyre në Jugosllavi, si kurdoherë, ne do të vazhdojmë t'i mbrojmë me të gjitha forcat e zemrës në të drejtat e tyre që ua njeh kushtetuta. Asnjë dyshim të mos kenë për këtë si jugosllavët, ashtu edhe opinioni botëror. Kjo është e njohur nga e drejta ndërkombëtare dhe kështu veprohet nga të gjitha ato shtete gë kanë minoritete përjashta.

Në Kongresin e 8-të të PP të Shqipërisë ne e bëmë të qartë qëndrimin tonë ndaj Jugosllavisë dhe mbetemi të patundur në këtë qëndrim. Shkatërrimi dhe shpërbërja e Jugosllavisë nuk do të vijë kurrë nga ne. Ne jemi për stabilitetin e Federates. Por shovinistëve serbomëdhenj, maqedonas e malazez nga një vesh u hyn dhe nga një vesh u del fjala jonë pajtuese. Atyre u janë errësuar sytë nga shovinizmi dhe megalomania. Kur ne u bëmë thirrje arsyes dhe logjikës së shëndoshë, ata vazhduan terrorin më të egër kundër shqiptarëve që jetojnë në tokat e tyre në Jugosllavi. Ata kanë hedhur nëpër burgje me mijëra djem e vajza heroike të Kosovës, të cilët i torturojnë barbarisht dhe u kanë ngjitur një mijë epitete ofenduese. Ne u themi jugosllavëve të lirojnë të rinjtë nga burgjet, se shqiptari nuk mund t'i durojë gjatë të tilla shkelje, që u bëhen nderit të të rinjve dhe të rejave të tij, të drejtave të tyre. Ju serbomëdhenj dhe sahanlëpirës të serbëvë, Fadil Hoxha, Ali Shukria, Azem Vllasi, Sinan Hasani e të tjerë, shqiptari i vërtetë ju urren, ai u bën gjëmën tradhëtarëve dhe armiqve të tij. Ju e njihni kokën e shqiptarëve, mos e mbushni kupën, se përgjigjja mund të jetë me rreziqe të mëdha.

Tërë Kosova dhe viset shqiptare në Jugosllavi janë vënë nën një presion të egër shovinist ushtarak. Asgjë atje s'ka ndryshuar pas masave të egra shtypëse që u morën kundër demonstratave revolucionare. Tash po zhvillohet në gjerësi "diferencimi", që do të thotë spiunimi i shqiptarëve nga shqiptarët në favor të forcave të errësirës serbe. Por kosovarët nuk mund ta pranojnë këtë rrugë të turpit, mbasi ajo çon në vëllavrasje, kurse serbomëdhenjtë do të qeshin e do të fërkojnë duart.

Serbët po nxitin hakmarrjen në mes shqiptarëve. Kosova po mbulohet në varfëri dhe në varre. Njerëzit s'dinë ku i kanë djemtë e vajzat. Inteligjencia shqiptare po kositet, atë e ofendojnë, e poshtërojnë, e lënë rrugëve. Të tilla persekutime s'kanë ngjarë veçse në kohën e inkuzicionit. Jo, populli shqiptar që jeton në Jugosllavi nuk do të lejojë t'i shtypet çdo gjë e shenjtë kombëtare. Shqiptari në çdo kohë e në çdo vend, kur i shkelin lirinë dhe të drejtat e ligjshme, s'e ka ulur kurrë kurrizin dhe asnjëherë s'i ka kthyer krahët armikut.

Ju, zotërinj të Beogradit, dërguat në Kosovë 60 mijë ushtarë serbë për të shtypur e për të vrarë kosovarët dhe për të frikësuar Shqipërinë socialiste. Ne nuk frikësohemi, ne gati jemi, në këmbë si një trup. Ju flitni me gjuhën e forcës, kur ne përpiqemi të flasim me gjuhën e arsyes. Por edhe ne dimë të flasim me gjuhën e forcës. Shqipëria është një nyjë nevralgjike dhe strategjike. Evropa duhet të ketë parasysh këtë. Disa tallen me fortifikimet tona, ndërsa vetë armatosen deri në dhëmbë e me çdo lloj armësh, të tjerë e nënçmojnë forcën tonë. Aq më keq për ta. Disa gazetarë, që shkruajnë për të marrë ryshfete, disa politikanë të kafeneve, me "analizat e planeve strategjike" të tyre dhe serbomëdhenjtë, në radhë të parë, përhapin ide dhe bëjnë insinuata se në këto ose në ato koniunktura, bile në të tëra koniunkturat, Shqipëria do të gëlltitet nga rusi, do të anojë nga sovjeti etj.

Ne u themi serbomëdhenjve, miqve të sigurt e të fshehtë të rusëve, se dy rrugë ka për revizionistët ruso-bullgarë që të sulmojnë Shqipërisë për të dalë në pjesën e Adriatikut tonë. Njëra është rruga e Vardarit dhe e Kosovës dhe tjetra kanali i Otrantos. Në rastin e parë, pa as më të voglin dyshim, gjithë populli shqiptar, që jeton në Kosovë e në vise të tjera të Jugosllavisë, që nga Shkupi, Kaçaniku, nga Tetova e Gostivari, nga Llapi e Plavë-Gucia, do t'i presin agresorët me pushkë. Zjarr do të ndizet edhe tërë Jugosllavia dhc invadorët revizionistë ruso-bullgarë, po të arrijnë në alpet tona, do të vijnë si nazistët gjermanë kur dolën nga Stalingradi.

Në rastin e dytë, kyçin e Otrantos e kemi ne, shqiptarët, Sazani dhe Karaburuni, pa pasur frikë se them ndonjë sekret, janë shkëmbinj të veshur me hekur e beton, ku s'kalon dot flota ushtarake sovjetike.

Merreni këtë për një "bravadë", kjo është keq për ju dhe mirë për ne. Në të tilla aventura, në rast se dëshirojnë të futen armiqtë ruso-bullgarë e të tjerë, duhet të dinë se shqiptarët nuk janë një shtet prej 3 milionësh, por një komb prej 6 milionësh. Populli i vogël ishte ky yni në Luftën e Dytë Botërore, por, vetëm për vetëm dhe i paarmatosur, theu e likuidoi një numër të konsiderueshëm divizione fashistësh italianë e nazistësh gjermanë. Tash kohët kanë ndryshuar në favorin e Shqipërisë socialiste, prandaj: Larg duart nga Shqipëria!

Shqipëria nuk kërcënon kurrkënd, ajo dëshiron të rrojë në miqësi rne të tjerët, por, po t'i prëken të drejtat dhe kufijtë e saj, do t'i përgjigjet në mënyrën më të rreptë padrejtësive dhe ofezave që mund të përdorë ndokush kundër saj.

Çiltër po flas dhe ky është mendirni i patundur i gjithë popullit tonë. Ç'mendojmë, i themi, të tjerët s'kanë munguar të flasin kundër nesh, bile ata shpifin. Ne asgjë të pabazuar dhe shpifje nuk bëjmë. Këtu qëndron edhe forca jonë, prandaj popujt përparimtarë kanë respekt për Shqipërinë socialiste, ashtu sikundër edhe ne kemi shumë respekt për ta. Për këtë qëndrim të drejtë e dashamirës ne i falënderojmë nga zemra.

Zotërinjtë udhëheqës jugosllavë ia njohin vetes të drejtën për të ngritur zërin për "padrejtësitë" që bullgarët, grekët ose shqiptarët u bëkan maqedonasve të Pirinit e të Egjeut dhe pakicave fare të vogla maqedonase në Shqipëri, kurse ne, sipas tyre, nuk e paskemi këtë të drejtë. Ata na akuzojnë se "ndërhyjmë" në punët e tyre të brendshme kur mbrojmë të drejtat e vëllezërve tanë brenda ligjeve të Federatës, që jo vetëm ua shkelin, por edhe i vrasin, i burgosin, i dëbojnë në emigracion, kurse në vendlindjet e tyre i zëvendësojnë me kolonë serbë dhe malazez.

Eshtë zoti Stamboliç ai që hodhi parullën "Kosova etnikisht e pastër", që gjoja e kërkonin "nacionalistët shqiptarë". Kjo nuk është parulla e shqiptarëve, po e serbomëdhenjve, e hedhur për të mbytur në gjak Kosovën. Kjo politikë terrori i trembi me të drejtë serbët dhe malazeztë, që filluan të largohen nga frika dhe nga varfëria që mbulon Kosovën. Këtë krim serbomëdhenjtë kërkojnë t'ua hedhin tani shqiptarëve, kurse janë ata vetë përgjegjës për shpërnguljen e serbëve e të malazezve.

Tetor 1982
Enver Hoxha

Lavdi or etnik ,se po na e NGRE lart,,,,,,,,,,moralin

[puroshkodran]

Tetor 1982
Enver Hoxha

40 vjet me vonese.....

[kthetrat]

kush i mbajti shqipetaret te luftonin ne kosove nga 90 deri tani
kur behej lufta kishte me shume se 70 perqind qe pinin kafe

enveri


kush e beri traktatin e londres enveri


kush e ndau shqiperine enveri


enveri ishte nje diktator po seshte e drejte tja vejme fajet atij


po sot pse nuk flasim per bashkim a jemi ne nato ,,,qa do na beje serbi

po jemi kurvat e grekut e serbit jo vetem si popull ,po dhe udheheqeja
vetem flasim dhe ham buken kot

mire serbi i forte thone

po maqedonia qe shkele shqipetaret me kembe dhe sflasim dot

o harrova i ka fajet enveri

se nuk kemi gjak shqipetari me pondryshojme emra fe dhe cdo tradite per 1 euro

problemi qendron se ne kishim admisistrat ne ksove dhe sene e administronim kosoven

[arvanitasi]

Nese ather kosova kishte fituar statusin e repuplikes sot nuk kish me qen shtet .
I madh ishte shoku Enver.Ai e dinte se populli ende ishte i knaqur me televizora te sllobodes e me gramafona te hysnije Regjepova.
kot sesht thenja te ngitit mos i jap buk

U u Gani-Met, edhe emrin e paske të përqudshëm si idetë tuaja. Po çka po përzihesh aty ku nuk ke lidhje, qendis naj oje për qejz moj e le politiken se nuk është për ty.Mbi të gjitha nuk merr vesh sa pula në telefon.