Çfarë Plani Politik i duhet Kosovës?

[ARIANI_TB]

NATO dhe BE kanë qenë dhe janë pjesë përbërëse e Kosovës, dhe do të ishte mirë që kështu të jetë derisa Kosova të bëhet pjesë përbërëse e Paktit NATO dhe e BE-së.


Nga Blerim Shala më 05.07.2010 në ora 12:00

Pavarësisë së mbikëqyrur (të Kosovës), po i vije fundi.

Kjo ishte njëra prej porosive kryesore të fjalimit të Hashim Thaçit, Kryeministrit të Kosovës, të para disa javëve (më saktësisht, të 8 qershorit), të transmetuar në televizionet tona nacionale.

Këtë qëndrim, Kryeministri Thaçi dhe ndihmësit e tij kryesorë e kanë përsëritur disa herë në ditët dhe javët vijuese, për ta shmangur kështu konkludimin e mundshëm që kishim të bëjmë me një porosi të parakohshme, sa për të testuar opinionin publik vendor dhe misionet ndërkombëtare të cilat në Kosovë janë të pranishme, pikërisht me mandat të mbikëqyrjes së pavarësisë së Kosovës.

Megjithatë, tej këtij qëndrimi, as Kryeministri Thaçi dhe as zyrtarët tjerë të vendit nuk kanë dhënë shpjegime të detajizuara në justifikim të këtij vlerësimi kapital për zhvillimet e tanishme në Kosovë, dhe nuk kanë treguar se si dhe kur konkretisht do të ndodhë përmbyllja e mbikëqyrjes së pavarësisë së Kosovës.

Në po të njëjtën ditë kur Kryeministri Thaçi dha këtë kumt të tij, EULEX-it, në Bruksel, iu vazhdua për dy vjet të tjerë mandati i tij si Mision për sundimin e Ligjit në Kosovë, që do të thotë se ky mision do të jetë në Kosovë së paku deri në qershorin e vitit 2012.

Mbikëqyrja e pavarësisë së Kosovës, përkrahja ndërkombëtare e stabilizimit dhe forcimit të shtetit të Kosovës nëpërmjet të zbatimit të Propozimit të Presidentit Ahtisaari, është detyrë e Zyrës Civile Ndërkombëtare (ICO-së), e EULEX-it dhe e KFOR-it (IMP-së, Pranisë ndërkombëtare ushtarake).

Kur thuhet, prej kujdoqoftë, që Pavarësisë së mbikëqyrur të Kosovës po i vije fundi, kjo do të thotë që detyrat e dala nga Pakoja e Ahtisaarit, të cilat janë kodifikuar me Kushtetutën e Republikës së Kosovës dhe me Ligjet vendore, janë në përmbyllje e sipër, që Kosova tashmë është një shtet stabil, që nuk ka rrezik apo kërcënim për sigurinë e Kosovës, që integriteti territorial është i plotë, që rendi dhe ligji funksionojnë në gjithë territorin e Kosovës, që ka ndodh integrimi i komunitetit serb në të gjitha institucionet e Kosovës, që Forca e Sigurisë e Kosovës është shndërruar në një Ushtri të Kosovës, prandaj, në Kosovë nuk ka më detyrë për ICO-në, për EULEX-in dhe për KFOR-in.
Në fakt, thënë edhe më qartë, kjo do të thotë që Kosova, si shtet, ka bërë përparim të tillë, në të gjitha fushat, i cili e kualifikon atë për t’u afruar fuqishëm kah anëtarësimi në Paktin NATO dhe në Bashkimin Evropian.

Duhet spikatur fare hapur: Tema e konkludimit të Pavarësisë së mbikëqyrur të Kosovës, assesi nuk guxon të jetë një temë kinse patriotike, e këmbënguljes që Republika e Kosovës sa më parë të jetë sovrane, pa krijuar rrethanat kur mund të flasim për një shtet stabil. Është detyrë e përbashkët, e jona por edhe e faktorit ndërkombëtar, për ta bërë Kosovën shtet të qëndrueshëm. As ne dhe as ndërkombëtarët nuk mund të shpërgjegjësohemi prej këtij synimi. Sa më parë që kjo ndodh, aq më mirë. Por, gjendja e tanishme në Kosovë është larg asaj së dëshiruarës, të planifikuarës dhe të synuarës prej nesh dhe prej miqve ndërkombëtarë të Kosovës.

Nuk duhet harxhuar shumë fjalë në përshkrimin e të tanishmes kosovare, dhe në parashikim të së ardhmes së afërm. Kemi shumë telashe, dhe do të kemi edhe të tjera probleme në muajt vijues. Veriu i Kosovës është jashtë Rendit Kushtetues të Kosovës, Kosova është akoma larg anëtarësimit në OKB, nuk ka qëndrim unik as në BE karshi pavarësisë së Kosovës (dihet që pesë shtete anëtare të BE-së tutje nuk njohin shtetin e Kosovës), pritet të ketë bisedime të reja, qyshdoqoftë që ato definohen (teknike, politike, etj), në mes të Kosovës dhe Serbisë, institucionet e Kosovës kanë probleme të mëdha në përballjen me korrupsionin, gjyqësisë kosovare i duhet tutje përkrahja ndërkombëtare, Forca e Sigurisë Kosovare vetëm sa ka nisur rrugëtimin e saj drejt bërjes Ushtri e Kosovës, etj.etj.

Janë edhe një grumbull argumentesh të tjera, të cilat pos që vërtetojnë që realiteti i Kosovës dhe synimet tona janë hë për hë në shpërputhje të madhe, i shkojnë në favor konkludimit që Kosovës i duhet edhe për disa vjet të tjera prania e misioneve ndërkombëtare.

Kryeministri dhe Presidenti i Kosovës, e gjithë politika kosovare në realitet, e kanë për obligim imediat madje, që duke analizuar rrjedhat në shtetin e Kosovës që prej 17 shkurtit (2008) e këndej, dhe duke marrë parasysh sprovat e parashikueshme në muajt dhe vitet e ardhshme, të përgatisin një Plan afatmesëm, 2-4 vjeçar, gjithsesi në partneritet të plotë me ICO-në, EULEX-in, KFOR-in, shtetet e Pesëshes së madhe, i cili do të përqendrohej në jetësimin e caqeve kryesore politike dhe të sigurisë, me qëllim të stabilizimit afatgjatë të shtetit të Kosovës.

Kur këto caqe do të përmbusheshin, atëherë do të mund të bisedohej edhe për përmbylljen e kaptinës mbikëqyrëse të shtetit të Kosovës, gjegjësisht për kalimin në një fazë të re të partneritetit të Kosovës me Washingtonin dhe me Brukselin, kur shteti i Kosovës do të përgatitej për arritjen e statusit final të tij: Të qenit pjesë përbërëse e Paktit NATO dhe e Bashkimit Evropian. Në këtë kontekst, Kosovës, objektivisht, edhe pas përmbylljes së fazës mbikëqyrëse, do t’i duhej prania sado simbolike qoftë e trupave të Paktit NATO, dhe gjithsesi, do t’i nevojitej prezenca e Bashkimit Evropian.

NATO dhe BE kanë qenë dhe janë pjesë përbërëse e Kosovës, dhe do të ishte mirë që kështu të jetë derisa Kosova të bëhet pjesë përbërëse e Paktit NATO dhe e BE-së.

Është koha, pra, për t’i bërë Planet e reja për kalimin prej fazës së parë kalimtare, të funksionimit të shtetit të Kosovës në atë kur Kosova do të jetë shtet i qëndrueshëm dhe stabil.

(Blerim Shala është Nënkryetar i Parë i Aleancës për Ardhmëninë e Kosovës. Kjo kolumne është shkruar enkas për Gazetën Express)

[ARIANI_TB]

Fundi i pavarësisë së mbikëqyrur
Për ta dalluar qartë ndryshimin ndërmjet misionit të ICO’së dhe EULEX’it, nuk ke nevojë të jesh ekspert i ndonjë fushe të caktuar, analist me zë, akademik, apo për më tepër, deputet apo politikan. Thjesht, mjafton të dish shkrim-lexim. Mirëpo, kjo si duket nuk vlen edhe për disa politikanë (deputetë) të “pagabueshëm” në vendin tonë.


Nga Bekim Çollaku më 17.06.2010 në ora 12:07

Të gjithë e kuptojnë rolin dhe natyrën e të qenit në opozitë. Megjithëkëtë, të gjithë pajtohemi se në çështjet e interesit nacional, edhe opozita duhet të luajë rol konstruktiv dhe ndihmues. Çështjet që kanë të bëjnë më ruajtjen e tërësisë territoriale të Kosovës dhe sundimit të rendit dhe ligjit, anëtarësimi i Kosovës në organizatat ndërkombëtare (në veçanti në BE, NATO dhe OKB), ratifikimin e marrëveshjeve ndërkombëtare, janë vetëm disa nga çështjet nacionale për të cilat duhet të punojnë të gjithë së bashku. Kjo është ajo çfarë presin qytetarët e Kosovës nga partitë opozitare dhe kjo është ajo çfarë pret edhe Qeveria e Kosovës. Fatkeqësisht, kjo nuk ndodh tek ne.

Për të ilustruar një situatë të tillë, po e marrim si shembull reagimin e partive opozitare lidhur me disa çështje të interesit nacional, që kanë të bëjnë me praninë ndërkombëtare në Kosovë dhe luftën kundër korrupsionit. Është për të ardhur keq kur disa politikanë opozitarë, njëkohësisht edhe deputetë të cilët për vite të tëra e kanë çuar dëm votën e dhënë nga qytetarët e Kosovës, nuk arrijnë të kuptojmë konceptet thelbësore të pranisë ndërkombëtare në Kosovë. Dhe kjo ndodh përkundër faktit se Kosova është e mbipopulluar nga organizatat dhe misionet e ndryshme ndërkombëtare që nga koha e përfundimit të luftës. Kështu, edhe pse të gjitha këto misione dhe organizata ndërkombëtare e kanë të definuar qartë misionin e tyre, shpeshherë ndodh (qoftë me vetëdije apo pavetëdije), që roli i tyre të ngatërrohet. Një ngatërrim i tillë mund të konsiderohet normal kur bëhet nga qytetarët e zakonshëm, por e njëjta nuk mund të thuhet në rast se një gjë e tillë bëhet nga disa politikanë që njëkohësisht kanë rastisur të jenë edhe deputetë.

Në Kosovë ende janë të pranishme shumë organizata dhe misione ndërkombëtare, mirëpo në periudhën e tanishme, vetëm dy nga ato shquhen për rolin e tyre thelbësor në ndërtimin e institucioneve demokratike shtetërore dhe ndihmën e mirëpritur në fushën e sundimin të ligjit. Fjala është për Zyrën Civile Ndërkombëtare (ZNC apo ICO) dhe Misionin e Bashkimit Europian për Sundimin e Ligjit në Kosovë (EULEX). Qëllimi primar i ICO’së është mbikëqyrja e implementimit Planit Gjithëpërfshirës për Statusin e Kosovës, ndërsa misioni i EULEX’it synon t’i ndihmojë institucionet e Kosovës në fushën e sundimit të ligjit, në mënyrë të veçantë në sektorin e policisë, gjyqësisë dhe doganave. Për më tepër, misioni i EULEX’it ka karakter krejt teknik dhe nuk qeveris me Kosovën.

Për ta dalluar qartë ndryshimin ndërmjet misionit të ICO’së dhe EULEX’it, nuk ke nevojë të jesh ekspert i ndonjë fushe të caktuar, analist me zë, akademik, apo për më tepër, deputet apo politikan. Thjesht, mjafton të dish shkrim-lexim. Mirëpo, kjo si duket nuk vlen edhe për disa politikanë (deputetë) të “pagabueshëm” në vendin tonë, të cilët u kënaqën duke qeshur kur Kryeministri i vendit (gjatë seancës parlamentare) iu rikujtoi atyre se “kohës së pavarësisë të mbikëqyrur po i vjen fundi”. Ndoshta s’ka asgjë të keqe, sepse thuhet se të qeshurat ndikojnë pozitivisht në shëndetin e njeriut. Por, shtrohet pyetja, sa të përgjegjshëm janë disa deputetë të caktuar, të cilët të vetmen përgjigje në raport me problemet e shumta që ka Kosova e kanë të qeshurën ironike.

“Qesh më së miri, ai që qesh i fundit”, thotë një shprehje e jona popullore. E si të mos qeshim ne të tjerët kur të gjithë e dimë dallimin esencial ndërmjet ICO’së dhe Misionit të EULEX’it. Mirëpo, kjo nuk mund të thuhet edhe për disa politikanë që nuk arrijnë t’i dallojnë dot këto koncepte bazike. Arsyet se përse ndodh kështu, ata vetë i dinë më së miri. Shtrohet pyetja se çfarë bëjmë ne të tjerët kur i dëgjojmë ata duke qeshur me cinizëm kur dikush tjetër flet për një gjë, dhe këta kuptojnë një gjë tjetër krejt tjetër?
Qeshim... edhe ne (ha, ha, ha...).

Pavarësisht kësaj, ata të qeshurën e tyre cinike e justifikuan më faktin se Kryeministri ka gabuar kur ka deklaruar se “pavarësisë së mbikëqyrur po i vjen fundi”, duke e arsyetuar këtë me faktin se BE’ja tashmë ka marrë vendim për zgjatjen e mandatit të EULEX’it edhe për dy vite tjera. Të njëjtin mesazh të “gabuar” (gjithmonë sipas këtyre deputetëve të gjithëdijshëm), Kryeministri e përsëriti në fjalimin e tij para Grupit Drejtues Ndërkombëtar (GDN).

Mirëpo, për çudi, përfaqësuesit e shteteve pjesëmarrëse në këtë takim, nuk qeshën fare. Nuk qeshën, sepse e dinë (ashtu siç duhet ta dinë të gjithë) se fjala është për fillimin e përfundimit të misionit të ICO’së dhe jo EULEX’it. Ata e morën shumë seriozisht mesazhin e Kryeministrit, të bindur se Kosova tashmë e ka kaluar fazën e parë të pavarësisë së mbikëqyrur dhe është gati për t’u futur në fazën tjetër të zhvillimit dhe funksionimit si shtet normal.

Ata nuk qeshën as kur Kryeministri riafirmoi përkushtimin e tij dhe të institucioneve të shtetit për të qenë në krye të luftës së pakompromis kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit. Ata nuk qeshën, sepse, për dallim nga disa deputetë të caktuar, dhe për dallim nga opozita jonë e cila zhvillimet e shumta pozitive në Kosovë i sheh vetëm përmes thjerrëzave të territ, ata e dinë dhe e pranojnë se krimi dhe korrupsioni duhet të luftohet nga institucionet legjitime të Kosovës. Kosova nuk duhet të mbetet përgjithmonë nën kujdestarinë ndërkombëtare.

Një thirrje të tillë për unitet bashkëveprues politik dhe qytetar, Kryeministri i Republikës së Kosovës e bëri ditë më parë në fjalimin e tij drejtuar popullit. Fatkeqësisht, partitë politike opozitare nuk arritën të kuptojnë këtë mesazh përmbajtësor. Megjithëkëtë, arritën ta vlerësojnë fjalimin si një “performansë të mirë artistike” dhe ky vlerësim duhet përshëndetur. Opozita jonë skeptike dhe mosbesuese për gjithçka që ndodh në vendin tonë, ende ka dyshime se “a e ka përnjëmend apo jo Kryeministri Thaçi i Ri”, siç e kanë cilësuar së fundi.


Përgjigjen më të mirë për partitë opozitare në këtë dilemë e kanë dhënë dhe do ta japin përsëri qytetarët e Republikës së Kosovës. Ndërsa, Republikës së Re të Kosovës i shkon shumë për shtati një Kryeministër i Ri, ashtu siç e kemi tani, ashtu siç e kërkon edhe vetë opozita. Në këtë pikë, së paku, ka unitet veprues pozitë-opozitë.

[ARIANI_TB]

Pazari Politik
Nuk shkojnë së bashku lufta kundër korrupsionit dhe pazaret politike. Pazari kinse i “lirë” i qershorit të këtij viti, do të dalë shumë i shtrenjtë për Kosovën në muajt dhe vitet e ardhshme.


Nga Blerim Shala më 07.06.2010 në ora 12:18

Sa larg mund të ecet në luftimin e korrupsionit në Qeverinë e Kosovës (bartësin kryesor të kësaj të keqe në shtetin e Kosovës), duke e lënë në pushtet Qeverinë e Kryeministrit Hashim Thaçi? Si mund të ndahet a të shkurorëzohet suksesi në përballjen me korrupsionin, nga dështimi i Qeverisë Thaçi? A mund të ketë aktakuza, hetime, mbase edhe arrestime të zyrtarëve të lartë të Kosovës, pa destabilizuar Qeverinë me themel?
Cilat do të jenë pra pasojat politike dhe të sigurisë nga goditja e pritur, e fuqishme e EULEX-it, apo, thënë edhe më drejtpërdrejt, a do ta mbijetojë Pacienti (lexo: Qeveria), intervenimin e rëndë kirurgjik (lexo: Aksionin e EULEX-it), madje, duke u këndellur më pas dhe duke pohuar që është pikërisht ky (Pacienti – Qeveria), meritor për shërimin e vetvetes?

Nuk ka kthim prapa, edhe nëse dikush a shumëkush është penduar për 28 prillin, gjegjësisht për bërjen publike të hetimeve ndaj Ministrisë së Transportit dhe Telekomunikacionit, përmes aksionit të bastisjeve. Këtë e dinë të gjithë. Kthimi prapa do të kishte domethënien e prerjes së biletës njëkahëshe (për largim nga Kosova) për Misionin e EULEX-it, dhe atë, shumë shpejt.

Por, duket që nuk ka edhe disponim a vullnet të madh për të shkuar shumë përpara në trajtimin e korrupsionit, i cili është Plani i Qeverisë Thaçi (i vetmi që funksionon), sepse kjo do të kishte kuptimin e prerjes së biletës njëkahëshe për Qeverinë e Kryeministrit Thaçi, dhe atë, shumë shpejt, si dhe për mbajtjen e zgjedhjeve parlamentare qysh në vjeshtën e këtij viti.

Mbase askush në instancat relevante ndërkombëtare në Prishtinë, në Bruksel dhe në Washington, nuk do të ndijë për zgjedhje në vitin 2010. Për shumë shkaqe. Para së gjithash, sepse pakkush beson që sivjet mund të ketë zgjedhje të lira dhe të ndershme, apo që mund të organizohen votimet që nuk do të mëdyshnin në palcë stabilitetin e brishtë kosovar.

Si të gjinden atëherë përgjigjet adekuate në atë grumbullin e pyetjeve të fillimit të këtij shkrimi?

Duke forcuar Kryeministrin Thaçi.

Ky duket të jetë vlerësimi dhe konkludimi i përbashkët i shumicës së ndërkombëtarëve në Kosovë.

Duke e bërë atë aleat në luftimin e korrupsionit, i cili njeh atë, pra Kryeministrin Thaçi, si kryeprotagonistin dhe kryepërgjegjësin.

Duke e ndarë fatin e tij, të Qeverisë së tij, nga kobi që do t’i gjejë disa prej ministrave të Qeverisë së tij.

Kjo qasje doli në shesh javën e fundit, me lajmet publike që u transmetuan në TV.

Kryeministri Thaçi, me pritjet që i bëri Kryeprokurorit të Kosovës, Ismet Kabashit, Kryepolicit Behar Selimit, Ministrit të Punëve të Brendshme, Bajram Rexhepit, dhe Shefit të Agjencisë Anti-Korrupsion, Hasan Pretenit, synoi të krijojë përshtypjen që ai po e përkrahë qind për qind luftën kundër korrupsionit, madje, që ai është në ballë të saj.

Thaçi priti Pieter Feithin, Shefin e Zyres Civile Ndërkombëtare, për të treguar që i ka marrëdhëniet shumë të mira me kryediplomatin perëndimor në Prishtinë.

Yves de Kermabon, Shefi i EULEX-it, në Bruksel nënvizoi rolin shumë pozitiv që Thaçi ka në këtë fushëbetejën kryesore të Misionit të Sundimit të Ligjit në Kosovë.

Thaçi i mirë, disa ministra të Qeverisë së tij të këqij. Dhe kështu me radhë. Të tjerat, dihen.

28 prilli i këtij viti, pos tjerash, tregoi që s’është aspak e vërtetë që Thaçi është një Kryeministër i fuqishëm dhe një politikan i paprekshëm. Ai doli i dobët para PDK-së, sepse nuk mundi ta mbrojë PDK-në dhe Qeverinë e tij prej një aksioni të tillë të EULEX-it, sikurse që kishte dalë i kësisojt, i dobët pra, pak javë më parë, para ICO-së (Zyrës Civile Ndërkombëtare), sepse nuk ishte në gjendje ta shfrytëzojë riformatizimin e Qeverisë së tij, për të heqë qafe ministrat që tashmë hetoheshin prej EULEX-it.

Tani duhet punuar për forcimin e tij. Paksa. Sepse edhe Thaçi i dobësuar tej mase, na del problem për faktorin ndërkombëtar në Kosovë. Pak “infuzion” politik, pak më shumë deklarata përkrahjeje, dhe më së shumti gatishmëri për të bashkërenditur veprimet me të në goditjen e korrupsionit, për ta bërë atë një aksionit të menaxhueshëm, të kontrollueshëm – janë tiparet e qasjes mbizotëruese ndërkombëtare në Kosovë.

Në këtë mënyrë, sipas analizave dhe hesapeve aktuale, do të ofrohej, pak a shumë, një satisfaksion për të gjithë faktorët relevantë në Kosovë.

Qeveria e Kryeministrit Thaçi do të mbijetonte, e ky duket të jetë Plani i vetëm qeverisës i Thaçit për periudhën vijuese, deri në zgjedhjet parlamentare të vitit 2011.

EULEX-i i Yves de Kermabo, po ashtu do të mbijetonte, e ky është caku kryesor i këtij Misioni të prirë nga Bashkimi Evropian.

Brukseli (Bashkimi Evropian) do të mund të konkludonte, kumbueshëm, që Qeveria e Kosovës dhe EULEX-it kanë shënuar përparim konkret në luftimin e korrupsionit dhe të krimit të organizuar, prandaj, Raporti i ardhshëm i Progresit për Kosovën i Komisionit Evropian nuk do të ishte aq i errët si ai i tetorit të vitit 2009.

Partitë opozitare do të mund të shpresonin që megjithatë, e tërë kjo, në një formë apo tjetrën, do të lë gjurmë në votën e qytetarëve të Kosovës në zgjedhjet e ardhshme parlamentare.

Por shoqëria, shteti i Kosovës, vetë skena politike kosovare, do të duhej të jetonin me një kompromis të kalbur, i cili herët a vonë, do të dëshmohej si një gabim i madh politik që lë pasoja për qëndrueshmërinë afatgjatë të këtij vendi, të këtij shteti.

Nuk shkojnë së bashku lufta kundër korrupsionit dhe pazaret politike. Nuk bëjnë punë.
Pazari kinse i “lirë” i qershorit të këtij viti, do të dalë shumë i shtrenjtë për Kosovën në muajt dhe vitet e ardhshme.

Hashim Thaçi, Kryeministri i Kosovës, nuk është pjesë e zgjidhjes së problemit më të madh me të cilin po ballafaqohen Kosova tash e sa kohë. Ai është thelbi i problemit.

(Blerim Shala është Nënkryetar i Parë i Aleancës për Ardhmëninë e Kosovës. Kjo kolumne është shkruar enkas për Gazetën Express)

[mushkola]

Për një Shqipëri Natyrale, për një Shqipëri të Bashkuar


Shkruan: Përparim Demi * Bukuresht, 17. 07. 2010

LEXONI: Platforma e Shqipërisë Natyrale

Shqiptarët duhet të bashkohen - ky është amaneti i lënë nga të parët tanë, të atyre që dhanë jeten duke luftuar për gjuhën, tokat e lirinë tonë. Nuk jetojmë në kohën e romantizmit rilindas, por këtë gjë si përherë po na e dikton koha, nevoja për të mbijetuar kësaj periudhe historike të globalizimit, për ndryshe mund t’i nënshtrohemi procesit të asimilimit dhe shpërbërjes se kombit tonë të lashtë.



Nëse duam tu përgjigjemi si duhet provokimeve të zhvillimit expansiv të shekullit XXI dhe tu krijojmë fëmijëve tanë një të ardhme të sigurt, të pakërcënueshme nga askush, duhet të bashkohemi si një trup i vetëm dhe të ecim vetëm në një drejtim - përpara. Shqiptarët duhet të bashkohen si një grusht i vetëm kur bëhet fjalë për interesin tonë kombëtar, personalitetin dhe për dinjitetin e vendit tonë, të popullit tonë, për të drejtat e bashkpatriotëve tanë kudo që janë në botë.

Shqiptarët duhet të bashkohen dhe të organizohen si një shtet i ri demokratik, i cili të garantojë të drejtat tona të lirisë, të mbrojë vlerat tona kombëtare, të çojë më tej procesin e arsimimit, të sigurojë kushtet e nevojshme të punësimit, dhe të qarkullimit të lirë.Të sigurojë përfaqsimin e tij deri tek çdo grup dhe çdo individ shqiptar në të gjithë botën. Të mbrojë tokat dhe pronat shqiptare kudo që ndodhen. Të mbrojë trashëgiminë tonë kulturore dhe historike.Të dijë tu përgjigjet provokimeve shovene që cenojnë interesat kombëtare të Shqipërisë. Të mbrojë interesat ekonomike të vendit.

Shqipëria duhet të unifikohet për të krijuar hapsirën e nevojshme të zhvillimit ekonomik, të infrastrukturës, të sistemit energjitik, të shfrytzimit të rezervave tona të bollshme natyrore dhe njerëzore. Shqiptarët duhet të bashkojnë forcat për të rritur nivelin e tyre të jetesës dhe fuqin ekonomike të vendit, të lënë në gjendje të mjeruar nga klikat e Enverit dhe e Titos. Të krijojë tregun unik shqiptar ku të veprojeë një legjislacion i favorshëm dhe në interes të factorëve ekonomik shqiptar.

Shqiptarët duhet të bashkohen, pasi vetëm kështu do mund të integrohemi brenda vendit dhe me tej në Evropë, vetëm kështu do shkëputemi nga kthetrat e feudalizmit të trashëguar, i cili po shfaqet shumë rrezikshem në mentalitetin politik të partive të ndryshme me tendenca centrifuge të karakterit "ideologjik". Nuk mund të integrohemi të ndarë dhe të përçarë.

Shqiptarët duhet të bashkohen për ta çuar përpara gjuhën dhe kulturën tonë të lashtë, e cila do të ngrihet në nivelin më të lartë, për të plotësuar nevojat tona për zhvillim. Në këtë proces nuk mund të përjashtohet asnjë shqiptar pavarësisht se ku ndodhet. Gjuha dhe kultura janë një prodhim kolektiv i gjithë popullit, ku gjithkush nga ne çon kontributin e tij të madh apo të vogël, pozitiv apo negativ, progresiv apo regresiv, integrues apo denigrues.

Sot bëhet më se e qartë, se gjëja me kryesore është të bëhemi të ndërgjegjshëm për rolin dhe detyrën që po na ofron ky moment historik. Nuk na lejohet më asnjë gabim, asnjë devijim nga çështja kombëtare, asnjë vonesë në realizimin e etapave të bashkimit dhe të integrimit. Jemi përgjegjës para brezave të ardhëshme, para historisë tonë të dhimbshme deri tani, para perspektivës që do ndërtojmë për popullin tonë.

U bëj thirrje gjithë politikanëve aktiv kudo që jane, të ballafaqojnë punën dhe aktivitetin e tyre me detyrat që dalin, për realizimin e obiektivave tona kombëtare.

Ka ardhur momenti. Ështe koha për veprim.

Përshëndes nismëtarët e Kuvendit Mbarëkombëtar për një Shqipëri Natyrale.

më shume dhe lajme e matriale të ngjajshme lexoni në www.zeriikosoves.org

www.zeriikosoves.org

[beni33]

tash i duhet nje ushtri kosoves dhe duhet te jet nje qellim bashkimi me shqiperin me politik doti mbetet kosoves edhe disa vjet veq prishtina