Izadora po me duket se dardha do kerkoi un nga ty.hë......
sesht kot thenja bej nder gje nderë.Okej po i ham bashk deri me nja,po ishalla nuk hargjohen kurre e sa me te freskta na i sjellin.
Izadora po me duket se dardha do kerkoi un nga ty.hë......
sesht kot thenja bej nder gje nderë.Okej po i ham bashk deri me nja,po ishalla nuk hargjohen kurre e sa me te freskta na i sjellin.
Sovrani, e ke gabuar stacionin!Postuar më parë nga Sovrani
Islami nuk ka asgjë të keqe!
Por ti je ai që i bën vetvetes të keqe, pse e thua nji gjë që nuk ja ke haberin.
Se mjafton të lexosh pak për Islamin dhe i ke sqarimet aty tek libri i All-llahut s.v.t., por e keqja është se ti nuk ke kohë se duhet me u marrë me gjëja të tjera dhe vjen këtu na tregon përalla.
Ja pse duhet të frikohen besimtarët, sepse jemi të urdhëruar nga Krijuesi i Gjithësisë o Sovran:
"O ju që besuat, kinie frikë All-llahun me sinqeritet të vërtetë dhe mos vdisni, pos vetëm duke qenë muslimanë (besimtarë)!" Ali Imran: 102
"O ju njerëz! Kini frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje (njeriu) dhe nga ajo krijoi palën (shoqën) e saj, e prej atyre dyve u shtuan burrra shumë e gra. Dhe kini frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin (akraballëkun), se All-llahu është mbikëqyrës mbi ju." (Nisa 1)
Dhe po lexove vetë do ti gjesh edhe më shumë ajete Kur'anore që flasin për atë se duhet pasur frikë All-llahun s.v.t.!
Po ti nuk i kupton ajetet për këtë shkruan sikur të pëlqen ti.
Po të jap nji shembull:
Kur hyn tek drejtori i punës ( le ta marim se ke bërë diçka gabim), apo kur je ushtar dhe duhet me u paraqitur në raport tek komandanti, a ke frikë, apo hyn pa frikë???
Dhe shumë shembulla të ngjajshme mund që ti sjell, por për ju që i injoroni argumentet edhe me e mbushë krejt forumin me shembull nuk do t'ju vlejë fare se i mohoni nga mendjemadhësia e juaj!
Mbetsh mirë dhe mos e lodh kokën në gjëra që nuk i din, më mirë është për ty të pyesësh se sa të shkruan pa lidhje.
Ka nje regull moral, qe kur dikush sjell nje teme, e ka per detyre qe tu pergjigjet pyetjeve te lexuesve, gjithmone kur pyetjet jane ne nje lijne me temen dhe jo ofenduese. Une i drejtova hapesit te temes dy pyetje, por moderatori tip "hafije", i ka fshire. Aspak nuk ndjehem i merakosur, per kete veprim m te papergjgjeshem, por me vjen keq se si tek ju te nderuar myslimane ende nuk ka rene diktatura, se u bene 20 vjet nga renia e monumentit te E.Hoxhes....
ÇËSHTJE TË RELIGJIONIT
Margaritarë nga Elifas Levi, që kanë të bëjnë me çështjen e religjionit.
Nevoja për besim është shumë afër nevojës për dashuri.
Besimet e ndara (të veçanta) s’janë gjë tjetër, pos dyshime...
Besimi s’e trillon veten, nuk e imponon veten, nuk e promovon veten me çfarëdo aktivesh politike; mu si jeta, ai shfaqet përmes një lloj fataliteti.
Religjioni zë vend shumë më të rëndësishëm në realitetin jetësorë, se sa mendojnë ata që mundën pa të, ose së paku ashtu thonë. Tërë idetë që njeriun esencialisht e dallojnë nga shtazët: morali, dashuria, nderi, janë ndjenja religjioze. Kulti i atdheut dhe familjes,të cilave njeriu kurrë nuk do të mund t’u hiqet e që veten të kos e ulë, kurrë nuk do të mund të ekzistonin pa besim në diçka që e tejkalojnë jetën vdektare, me efemeritetin, paditurinë dhe mjerimin e saj.
Nga të gjitha pasionet, ai i religjionit është më i fuqishmi. Ai vetveten e lind, qoftë përmes pohimit apo mohimit.
Religjioni ekziston pavarësisht nga të tëra shqyrtimet, si veti e shpirtit njerëzor. Gjithnjë, derisa ekziston njeriu, do të ekzistoj edhe religjioni. I vetmi ky bënë që virtyti e nderi të mos jenë fjalë të zbrazëta, roli i vetëm i të cilëve do të ishte shfrytëzimi i paaftësive së të dobëtëve dhe marroqëve në dobi të të fortëve dhe të mençurve.
Mu kjo nevojë e lindur për besim mund të quhet religjion natyror. Çdo përpjekje për t’ia prerë krahët këtij besimi, në nivelin religjioz,i kundërvihet natyrës (të natyrshmes).
Esenca e religjionit është misteri, sepse ai fillon nga e panjohura.
Dyshimi është ar,ik për vdekje i besimit. Por që akti i besimit të mos jetë marrëzi, arsyeja kërkon që ai të jetë i orientuar. Por me çka? Me shkencë?
Shkenca këtu është e pamundësishme. As pushteti publik s’kryen punë. Ç’mbetet atëherë? Autoriteti moral, që i vetmi në gjendje të themelojë dogmën religjioze. Klerikët paraqesin autoritetin moral.
Po që se shkenca do të fillonte të vërtetojë atë që nuk e njeh, do ta asgjësonte vetveten. Vërtetimi i besimit me anë të shkencës do të paraqiste absurd.
Vetëm religjioni mund ta definojë Zotin; shkenca s’është në gjendje ta mohojë, as ta pohojë ekzistencën e tij.
Po ç’është Zoti, vallë, do pyesin kureshtarët. Zoti është supozim, por supozim aq i domosdoshëm, se pa të, të gjitha teoremat janë absurde dhe të pasigurta.
Zoti...Ai është, domosdoshmërish, më së paku i njohur...Ai është çdo gjë që ne s’jemi.
Vetë natyra na bënë të besojmë; por, formulimi i besimit është në të vërtet shprehje shoqërore (i epokave të caktuara).
Besimi, si dhe shpresa e dashuria, janë aq të lira e spontane, sa jo vetëm që s’mund t’ua imponosh të tjerëve, por madje as vetes.
Të mendosh si besimtar, d.m.th. të mendosh iracionalisht, meqë objekti i besimit ndodhet jashtë botës së arsyes.
Nëse dikush do më pyeste: “A ka Zot?” do t’i përgjigjesha: “Unë besoj në atë”. E nëse ai do të thoshte: “po a je i sigurt se ai ekziston?” do t’i thoja: “Po të isha i sigurt, s’do të besoja, do ta dija.” Pra, besimi fillon atje ku shkenca përfundon. Ai është vërtetim i asaj që nuk e njohim.
Ekzistencën e Zotit - as që mund ta pohojmë e as ta mohojmë. Ai është supozim logjik, i arsyeshëm në të cilin besojmë.
Thjesht: njeriu është trajtë e mendimit hyjnor, kurse Zoti sintezë e idealizuar e mendimit njerëzorë. Për këtë fjala e Zotit zbulon njeriun, kurse fjala e njeriut zbulon Zotin. Njeriu është Zot i botës, kurse Zoti njeri i qiejve.
Por që ta kuptojmë e ta nderojmë Zotin, së pari duhet të jemi të lirë, sepse mbretëria qiellore i takon inteligjencës dhe dashurisë - fëmijëve të lirisë.
Zoti e krijoi Lirinë e Njeriut në trajtën e femrës së bukur, dhe që ta sprovojë guximin e tij, bëri që fustani i vdekjes të kalojnë mes atyre dyve. Njeriu dashuroi dhe u ndie posi Zoti; e dha për të - atë me të cilën Zoti e pajisi: Shpresën e përjetshme. Vrapi pas së dashurës nëpër hijet e vdekjes. Njeriu posedoi lirinë, përqafoi jetën...
...Një ditë përfundimisht do të zgjohemi nga ëndrra e dhembshme e jetës së mundimshme. Atëherë do të jetojmë në krijuesin jetën e vërtetë, do të jemi të lindur me pëshpëritjen e pafund të dashurisë së tij. Si lajmëtarë qiellor do të bredhim hapësirave, sakaq yjet do t’i kemi vaporë të shkëlqyer...Do të shndërrohemi në vizione të ëmbla, të cilat na i qetësojnë sytë lotarë dhe do t’i mbledhim gonxhet rrezore nga luadhet e panjohura, nga do të freskohemi me vesën e tyre...
kam pregatitur nje testamet, dmth le 200.000 euro borxhe te miat, ja le pasurin time komunitetit musliman lol
paguni borxhet re
nosce te ipsum...
Asgje s'kem pergaditur, jemi gjithnje duke u munduar te bejm mir qe kur vdekja te na vie, te mos na marrin shpirtin duke qen i zhytur ne pun te liga, por ne pun te mira, duke qen musliman dhe duke shprehur per her te fundit dëshmin e njëshmëris së Zotit ; La Ilehe Il Allah, Muhamedun Resul'Allah !
Nuk doja te shkruaj sepse s'me flitet me njerez qe e krahasojne Zotin me komandante e shefa pune, sidomos nuk me debatohet me njerez qe mendojne se dine.
Thashe pse duhet te frikohemi nga Krijuesi, dhe e keqja e Islamit eshte se fut frike, ja qe i solle vete citatet ku flitet per frike, ti lirisht mund te keshe frike por une skam aspak frike nga ai qe me ka krijuar.
Pasi nuk të flitet po pse hyn këtu në komunitetin musliman pasi nuk din gjë dhe flet me hamendje? Shko flit me ato shokët e tu dhe s'ka pse të mërzitesh se është normal, nji njeri që nuk e ka frikë All-llahun s.v.t., ai është prej të humburve. Atë ta dhash si shembull shefin dhe jo si krahasim, o injorant dhe kur nuk din me fol me argumente atëherë pse flet???Unë të prura edhe argumentin prej Kur'anit, por ti je shkurtpamës. Vazhdo ti në atë injorancën tënde dhe mos i pengo të tjerët, se ju nuk dini, vetëm se mendimet e juaja dhe ska asgjë tjetër , sepse shejtani va ka bërë autoban dhe nuk ka gjë që ju ndal. Dhe së fundi nuk ka se pse të më përgjigjesh se un nuk kam nevojë për ti, se më mjafton All-llahu.
All-llahun e kam frikë mbasi Ai na urdhëron nji gjë të tillë edhe është normal, se tek Ai do kthehemi. Në Ditën e Gjykimit Ai do vendosë se kush ka pasur të drejtë: ata që janë frikësuar, apo ata që nuk i frikësohen Atij???
Atë ditë kur nuk do të ketë padrejtësi dhe e vërteta do del haptas!
Ndryshuar për herë të fundit nga ramazan_it : 08-07-2010 më 13:56
nuk jam pergaditur hiq,as qe me shkon mendja me vdek.
I humburi...hmm... metëvërtetë qenke i humbur bashkë me atë që e ka shkruar këtë përallë. Ti i humburi, të këshilloj që ti lash manash ata përalla dhe kapu për të vërtetën në rastëse nuk don me mbetë i humbur, përndryshe, ke me mbatë i humbur si në këtë dunja por edhe në tjetrën edhe ma keq. Shih çka të thotë Krijuesi dhe jo krijesa. Përallat shërbenin për me i vu nël gjum kalamajt, dhe jo për ne muslimanët që e shohim më mirë çështjen e besimit se ajo që ke shkruar ti më sipër:
Citim: Nëse dikush do më pyeste: “A ka Zot?” do t’i përgjigjesha: “Unë besoj në atë”. E nëse ai do të thoshte: “po a je i sigurt se ai ekziston?” do t’i thoja: “Po të isha i sigurt, s’do të besoja, do ta dija.” Pra, besimi fillon atje ku shkenca përfundon. Ai është vërtetim i asaj që nuk e njohim.
Citim: Thjest: njeriu është trajtë e mendimit hyjnor, kurse Zoti sintezë e idealizuar e mendimit njerëzorë. Për këtë fjala e Zotit zbulon njeriun, kurse fjala e njeriut zbulon Zotin. Njeriu është Zot i botës, kurse Zoti njeri i qiejve.
I humburi, a e ke lexuar mirë këtë që e ke postuar, apo aj se e gjeta diçka për ta postuar dhe postoje. Në kët që ke postuar ka shumë kontradita: 1. Pra, besimi fillon atje ku shkenca përfundon!!!! A mundesh me na sjell ndonji argument o i humburi??? 2. Njeriu është Zot i botës, kurse Zoti njeri i qiejve. Edhe për këtë dua argument, se nuk bën të postosh sipas mendjes pa argument!!!!
Un të këshilloj se me këtë postimin tënd nuk ke shpreh asgjë, për këtë të them se duhet me mësuar për fe, para se me postuar për të, ose mos posto hiç.
Mos mbetsh i humbur, i humburi.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt