Kapitulli i njëmbëdhjetë.
FEJA TRADICIONALE TURKE
Literatura: Ünver Günay-Harun Güngör, Baslangıçtan Günümüze Türklerin Dini Tarihi, Istanbul Ocak Yayınları, 1997, 406 f.; Hikmet Tanyu, Türklerin Dini Tarihçesi, İstanbul, 1978; Abdulkadir İnan, _amanizm, Ankara 1954; Abdulakdir İnan, Eski Türk Dini Tarihi, İstanbul 1976; İbrahim Kafesoğlu, Eski Türk Dini, Ankara 1980. S. Buluç, _amanizm, İslam Ansiklopedisi (maddesi). W. Radlof, Sibiryadan, V. 1, Kitap 2, İstanbul, 1956; Bahaeddin Öğel, Türk Kültür Tarihi, Ankara 1962; Bahaeddin Öğel, Türk Mitolojisi, Ankara, 1971; Hans Findeisen, Schamanentum, Stuttgart, 1957; Mircea Eliade, Schamanismus, Stuttgart.
Turqit, para se të pranojnë islamin, kanë qenë pjesëtarë edhe të budizmit, hinduizmit, maniheizmit, zaratustrizmit, hebraizmit dhe të krishterimit. Vetëm se, kjo nuk është bërë me përqafimin tërësor të tyre por duke i pranuar ato pjesërisht, krahas besimeve tradicionale të veta. Përvetësimi komplet shihet vetëm në kalimin e tyre në islam. Përveç feve që i numëruam më lart është edhe feja e hershme turke, të cilën e ka besuar populli turk që në kohët më të vjetëra dhe që mund ta quajmë edhe fe tradicionale turke.
Është e vështirë që të diskutohet për ekzistimin e njohurive dhe studimeve të mjaftueshme për të. Tema në fjalë komentohet në bazë të njohurive ekzistuese. Për këtë temë në krye të punimeve të bëra deri më tash qëndron vepra “Historia e fesë turke prej fillimit e deri sot” (Baslangıçtan Günümüze Türklerin Dini Tarihi), e përgatitur nga Ü. Günay dhe H. Güngör.
Lexo tekstin e plotë:
Krijoni Kontakt