Rexhep Qosja: Kuvend demokratik, apo Politbyro politike

[ARIANI_TB]

Rexhep Qosja: Kuvend demokratik, apo Politbyro politike

Kërkesa e opozitës për hapjen e kutive është e arsyeshme, ndërsa refuzimi i maxhorancës është i paarsyeshëm. Ky refuzim tregon se qeverisja ende kuptohet si pushtet, tregon se në jetën tonë shteti vazhdon të jetë i privatizuar prej pushtetit, tregon se edhe koncepti i qytetarit për shtetin dhe qeverisjen është koncept jodemokratik, që pajtohet lehtë me sundimin, më pak a më shumë, despotik, tiranik, diktatorial, totalitar, autoritar”. Kështu shprehet Akademiku kosovar, Rexhep Qosja në lidhje me krizën politike që ka mbërthyer vendin tonë. Duke e gjykuar grevën e urisë si të drejtë, sepse sipas tij “në Shqipëri ka shumë arsye për greva, protesta e mosbindje civile”, Qosja fl et edhe për probleme të tjera. Kuvendin shqiptar e sheh me mentalitet stalinist, lirinë e medias e sheh të cenuar e veç këtyre, gjuha e politikës për të është gjedhë gjuhësore politike tipike staliniane. Ai krahason kryeministrin aktual me udhëheqës komunistë, e për këtë jep argumentet e veta. E ndërkaq, zgjidhjen e krizës politike në vend e sheh të zgjidhur vetëm me ndërhyrjen e ndërkombëtarëve. Sa i takon peticionit të artistëve kundër grevës, Qosja e thotë fjalën e tij: “Nismë e gabuar, fatkeqësi intelektuale dhe morale të nënshkruesve të atij peticioni”.

Admirina Peçi/Gazeta Shqiptare


Profesor, gjendja në politikën e Tiranës duket e tensionuar dhe polarizuar. Ka një grevë urie të deputetëve dhe mbështetësve të PS-së në qendër të kryeqytetit. Si e shihni ju këtë grevë urie?
Nuk mendoj se nocionet tensionim dhe polarizim e shpjegojnë saktësisht gjendjen në politikën e Tiranës. Gjendja në këtë politikë është më keq se vetëm e tensionuar dhe e polarizuar. Dhe kjo gjendje, me pak pushime të shkurtra, është e tillë tash e njëzet vjet. Gjendja në politikën e Tiranës është, fatkeqësisht, gjendje e politikës së urrejtjes midis dy partive kryesore.
Të dhëna që e pohojnë këtë shpjegim ka tepër shumë! Dhe kjo urrejtje është e nxitur prej mospajtimeve, në të vërtetë prej kundërshtive të ndryshme. Dhe, të ashpra. Kjo urrejtje midis dy partive po nxit shumë urrejtje në popull.



Çfarë mendoni për kërkesat aktuale të kreut të PS-së, Rama, për hapjen e kutive në disa zona dhe mosreagimin e kreut të mazhorancës, Berisha?
Mendoj se kërkesat për hapjen e kutive janë të arsyeshme, kurse refuzimi i mazhorancës për të hapur kutitë i paarsyeshëm. Kërkesa për hapjen e kutive është një kërkesë demokratike, kurse refuzimi për hapjen e kutive është një refuzim jodemokratik, madje kundërdemokratik. Në çdo demokraci të vërtetë atyre që do të kërkonin t’i rishikonin rezultatet e votimeve, sepse veprime gjatë zgjedhjeve i bëjnë të dyshojnë në saktësinë e rezultateve të paraqitura, kjo do t’u bëhej e mundshme pa shumë diskutime. Demokracia nuk është vetëm procedurë. Demokracia, në radhë të parë, është marrëdhënie dhe mendësi. E në qoftë se demokracia në radhë të parë është marrëdhënie atëherë atyre që kërkojnë të rishikojnë rezultatin e votimeve, për hir të marrëdhënieve, të marrëdhënieve njerëzore, demokratike, do t’u plotësohej kërkesa. Po demokraci në jetën shqiptare ende nuk ka. Madje, edhe si procedurë demokratike në jetën tonë, ajo është përditë e cenuar prej institucioneve, domethënë prej protagonistëve të saj.
Refuzimi i kërkesave për hapjen e kutive i tregon shumë të këqija në jetën tonë. E para, tregon se te ne qeverisja ende kuptohet si pushtet, si sundim, e jo si shërbim për qytetarët. E dyta, tregon se në jetën tonë shteti vazhdon të jetë i privatizuar prej pushtetit, në radhë të parë prej protagonistëve kryesorë të pushtetit. E treta, tregon se edhe koncepti i qytetarit për shtetin dhe qeverisjen ende nuk ka ndryshuar shumë: është koncept jodemokratik, që pajtohet lehtë me sundimin, më pak a më shumë, despotik, tiranik, diktatorial, totalitar, autoritar. E të tjera. Si e konsideroni një tjetër hap të opozitës, nga më të fundit, atë të mosbindjes civile dhe bllokimin e disa akseve rrugore nacionale, i cili është po aq radikal si greva e urisë? Nuk e di pse grevën dhe mosbindjen qytetare e quani ashtu: radikale! Veprime radikale! Si protestat, ashtu edhe protestat lëvizëse që quhen demonstrata, si greva ashtu edhe mosbindja qytetare janë institucione të mospajtimit demokratik me pushtetin. Nocioni radikale, sikur i zhvlerëson, në të vërtetë i emërton negativisht këto institucione shumë të rëndësishme në përpjekjet e çdo populli për liri dhe demokraci. Edhe protesta e opozitës, edhe greva e deputetëve të PS-së dhe të përkrahësve të opozitës, edhe mosbindjet qytetare që kanë fi lluar në disa qytete të Shqipërisë - të gjitha këto janë pasojë e politikës që bën qeveria e kryeministrit të përtashëm të Shqipërisë dhe, në përgjithësi, e gjendjes në Shqipëri. Sytë e mi shohin shumë arsye për protesta, për greva urie, për demonstrata, për mosbindje qytetare në Shqipëri sot. Është pak të thuhet se regjimi i tashëm shqiptar është autoritar; regjimi i Sali Berishës është një regjim që i ka sjellë tmerrësisht shumë deformime, shpërdorime, demokracisë në Shqipëri. Sjellja e tij politike dhe kushtetore është një legurë shumë e shëmtuar e despotizmit stalinist dhe e bajraktarizmit vendor, e cila, në njërën anë kënaq mentalitetet që edhe më tej e dëshirojnë të ashtuquajturën dorën e fortë në pushtet, kurse në anën tjetër i pezmaton shumë ata që i dëshirojnë standardet e Evropës në jetën kombëtare.
Të dhëna për sa them ka mjaft në jetën politike dhe kulturore shqiptare. Po i tregoj disa.
Shembulli i parë. Nuk ka dyshim se Kuvendi i Shqipërisë formalisht është Kuvend demokratik, sepse është Kuvend shumëpartiak, që zbaton formalisht një procedurë demokratike në punën e tij. Por, nuk ka dyshim se në Kuvendin e Shqipërisë mbizotëron një mentalitet stalinist, si në sjelljet ashtu edhe në diskutimet e protagonistëve të këtij Kuvendi. Ç’janë ato linçime të kundërshtarëve politikë në këtë Kuvend, përpos linçime tipike staliniste të kundërshtarëve politikë. Kuvendi i Shqipërisë nuk ka harruar të sillet si Politbyrotë e Bashkimit Sovjetik, të Shqipërisë komuniste dhe të vendeve të tjera ish-komuniste. Kur Njëshi komunist vendoste të qëronte hesape me kundërshtarin kryesor, që e shihte si konkurrues në luftën për pushtet, më së pari e varroste politikisht dhe moralisht në Politbyronë. Ashtu i ka varrosur Stalini Trockin, Buharinin dhe figurat e tjera të shquara të politikës sovjetike. Ashtu e ka varrosur Titoja disidentin e madh, Gjillasin. Ashtu i ka varrosur Enveri kundërshtarët e tij kryesorë.
Ashtu siç e përdornin Stalini, Titoja dhe Enveri Politbyronë për të varrosur politikisht e moralisht Trockin, Buharinin, Gjillasin dhe, ta themi, Mehmet Shehun, dhe të tjerë, ashtu edhe Sali Berisha do të përdorë Kuvendin e Shqipërisë për të varrosur politikisht dhe moralisht njëherë Fatos Nanon, mandej Ilir Metën dhe, së fundi, Edi Ramën. Keni dëgjuar çka tha goja e tij për Edi Ramën? Në Kuvendin e Shqipërisë të quajtur Shqipëri demokratike! Keni dëgjuar çka tha goja e sa deputetëve dhe deputeteve për Edi Ramën? Keni dëgjuar sigurisht por nuk jeni ndalur të mendoni se ç’duan të thonë gjithë ato të vjella mbi fytyrën e tij! Moralisht i degjeneruar! Psikikisht tmerrshëm i sëmurë! Politikisht armik i Shqipërisë! Domethënë në akuzat alla Vishinski të këtyre deputetëve e deputeteve të Politbyrosë së shokut Sali u bashkuan specialistët e Stalinit për moralin bolshevik, për psikiatrinë bolshevike dhe për patriotizmin bolshevik!

Shembulli i dytë. Studiuesit bashkëkohorë të demokracisë thonë se nuk ka demokraci ku nuk ka medie të lira, të pavarura. Të pavarura prej shtetit dhe të pavarura prej klaneve të ndryshme. Keni dëgjuar si e vlerësojnë lirinë dhe pavarësinë e medieve shqiptare organizatat ndërkombëtare për të drejtat e njeriut? Dhe, Stejt Departamenti amerikan?
Prej se Sali Berisha është bërë kryeministër i Shqipërisë liria dhe pavarësia e mediave shqiptare janë gjithnjë e më të cenuara. E shikoni dhe e dëgjoni TVSH-në? Jeni ndalur të mendoni si e përdor vetveten ky televizion? Në njërën anë duke e zhvlerësuar opozitën shqiptare, kurse në anën tjetër duke krijuar kultin e Sali Berishës: kultin trupor, kultin politik, kultin heroik dhe kultin historik të Sali Berishës! Propagandë tipike staliniane. Po nuk është TVSH-ja i vetmi televizion që kryeministri Sali Berisha e ka bërë gazetë të tij të murit. Janë edhe disa televizione të tjera. Dhe disa gazeta të tjera. Të gjitha ato e çojnë bolshevizmin e kryeministrit Sali Berisha deri në atë shkallë saqë nuk ngurrojnë të qërojnë hesape edhe me intelektualë, pra me njerëz të papartishëm, që nuk ngurrojnë të mos pajtohen me stalinizmin e shokut kryeministër.

Shembulli i tretë. Studiuesit e përparshëm dhe të tanishëm të demokracisë thonë se nuk mund të ketë demokraci aty ku nuk është e demokratizuar edhe gjuha e politikës, domethënë e njerëzve të politikës dhe e shërbëtorëve të tyre. E dëgjoni si flet kryeministri i Shqipërisë? I dëgjoni si flasin e si shkruajnë disa gazetarë dhe publicistë të tij?
Megjithëse e stolisur me nocione dhe terma të demokracisë, siç janë demokracia, liberalizmi, tregu i lirë, toleranca, të drejtat dhe liritë qytetare, fetare, e të tjera, megjithëse të stolisura me integrimet euroatlantike, NATO-n, Bashkimin Evropian, standardet evropiane, luftën kundër terrorizmit, luftën kundër korrupsionit, kundër trafikimit të qenieve njerëzore, kundër drogës e të tjera, kjo gjuhë e tyre në thelbin e vet është gjedhe e gjuhës staliniane: gjedhe e gjuhës staliniane, sidomos, me zjarrin e saj propagandistik dhe ndjenjor. Dara e ligjit! Ligji i hekurt! Vullneti i hekurt! Darët e ligjit, hekuri i ligjit, vullneti i hekurt janë mjetet me të cilat këta “demokratë” do të zgjedhin problemet shoqërore, politike, kulturore! Dara e ligjit, hekuri i ligjit, hekuri i vullnetit janë mjetet me të cilat këta “demokratë” do të qërojnë hesapet me kundërshtarët politikë, të shpallur armiq të Shqipërisë dhe të integrimeve evropiane! Dhe, të liberalizimit të vizave. Gjedhe gjuhësore politike tipike staliniane.
Stalinizmin e kësaj gjuhe e shquajnë posaçërisht gënjeshtrat dhe mashtrimet për gjendjen ekonomike, për zhvillimin e vendit, për arsimin, shëndetësinë, shkallën e varfërisë. E të tjera. Kryeministri i sotëm i Shqipërisë në të vërtetë bën politikë duke i shtrembëruar të dhënat, të vërtetat për zhvillimin e vendit dhe për mendimet e vetjeve të ndryshme të institucioneve të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare mbi Shqipërinë. Gënjeshtrat dhe mashtrimi janë mjeti mbizotërues në politikën e tij.
Shumë herë dhe shumë kund propaganda e rrejshme, gënjeshtrat dhe mashtrimet si mjet politik janë bërë shkak i madh për protesta e demonstrata të qytetarëve. Pse jo! Në vendet, vërtet, demokratike, propaganda e rrejshme, gënjeshtra dhe mashtrimi janë krim. Shtetet, vërtet, demokratike, popujt me kulturë demokratike nuk i lejojnë të mbahen në pushtet njerëzit që gënjejnë, që mashtrimin e propagandën e rrejshme i bëjnë mjete politike.
Profesor, shumë njerëz në Shqipëri kanë filluar të bëjnë paralelizma mes kaosit të këtij viti dhe atij të vitit 1996-1997.


Ka vend për krahasime të tilla?
Sjellja e kryeministrit të sotëm të Shqipërisë është e ngjashme, në thelb, me sjelljen e kryetarit të Shqipërisë të asaj kohe. Me organizimin e mitingut, në të vërtetë të kundërprotestës së partisë së tij më 1 a më 2 maj, me sa ishte ajo, kryeministri në të vërtetë e filloi kalldrëmimin e rrugës për ballafaqime të përgjakshme, në të vërtetë për luftë qytetare në Shqipëri, por, më sa mund të besohet, dikush prej ndërkombëtarëve ia ndali turrin shkatërrues. Konteksti politik e shoqëror, shqiptar dhe evropian, ka ndryshuar, nuk është ai i vitit 1996-1997, prandaj nuk më duket e mundshme përsëritja e atij viti të përgjakshëm, sado ndërhyrjet e urdhëruara policore në disa protesta, në disa qytete të Shqipërisë, andej çojnë!

A është i nevojshëm një ndërmjetësues në një rast të tillë dhe cili duhet ta kryejë këtë rol?
Ndërmjetësuesi duket i nevojshëm, por kush mund të jetë ai unë nuk e di.

A duhet të ndërhyjë komuniteti ndërkombëtar, i cili deri tani nuk ka legjitimuar grevën e urisë, mosbindjen civile, por edhe nuk ka pranuar të ndërhyjë për zgjidhjen e situatës?
Të them të drejtën sjellja e faktorëve ndërkombëtarë në këtë situatë po më duket e çuditshme. Dhe, e pakuptueshme. Nuk e di pse po presin dhe çka po presin! Kosova ka shumë përvojë për protesta, për demonstrata, për mosbindje qytetare, për greva të urisë. Të gjitha këto janë institucione demokratike, që institucione demokratike të luftës për liri, për të drejta, për demokraci i ka shpallur filozofia politike e Evropës dhe e SHBA-ve. Ne, në Kosovë dhe në Shqipëri, kemi luftuar dhe po luftojmë për të drejta, për liri dhe për demokraci duke respektuar standardet politike dhe demokratike evropiane, për t'i bërë ato ligje në jetën tonë. Institucionet evropiane dhe amerikane, prandaj, nuk do të mund të mos i pranojnë ato protesta, grevën e urisë, mosbindjen qytetare në Shqipëri sot: nuk do të mund të mos e kërkojnë hapjen e kutive të votimeve, domethënë transparencën në Shqipëri, si njëri prej përbërësve themelore të demokracisë. Kot zonja Doris Pak e kërkon ndërprerjen e grevës së urisë dhe të mosbindjes qytetare në Shqipëri sot. Do ta përkujtojnë, besoj, edhe kolegët e saj evropianë se nuk mund të përkrahen revolucioni i portokalltë në Ukrainë dhe revolucioni paqësor i Sakashvillit në Gjeorgji e të mohohen protestat, greva e urisë dhe mosbindja qytetare në Shqipëri! Demokracia në Ukrainë e në Gjeorgji nuk ishte e shpërdorur atëherë, kur u bënë ato revolucione paqësore, demokratike, më shumë se ç'është e shpërdorur demokracia në Shqipëri sot.

Ka një nismë të fundit të shumë artistëve, intelektualëve, njerëz të artit, të cilët kanë firmosur një peticion kundër kreut të PS dhe i kërkojnë të zhbllokojnë bulevardin. Si e konsideroni këtë nismë të këtyre intelektualëve?
E konsideroj si nismë të gabuar. E konsideroj si fatkeqësi intelektuale dhe morale të nënshkruesve të atij peticioni. Ky peticion flet shumë, dhe shumë keq, për gjendjen e inteligjencies sonë. E çka flet për regjimin e kryeministrit të sotëm të Shqipërisë të mos flas, sepse ai është treguar mjaftueshëm se është regjim që s'lë gjë pa bërë, qoftë duke i përdorur edhe intelektualët! I njoh shumë nga nënshkruesit e këtij peticioni, që po çohen kundër protestave dhe grevës së urisë. Disa prej tyre janë emra të çmuar të shkencës dhe të arteve. Por, çfarë çudie! Të gjithë këta nënshkrues, këta kundërshtues të protestave, të grevës së urisë, të mosbindjes qytetare po tregojnë se, si do të thoshte Noli i madh, nuk kanë harruar çka krejt do të duhej të kishin harruar dhe nuk kanë mësuar çka krejt do të duhej të kishin mësuar. Shumë prej tyre ishin dikur këngëtarë, artistë, shkrimtarë, shkencëtarë, që i shërbenin të heshtur diktaturës ose e glorifikonin diktaturën. Pas rënies së diktaturës ata, si bënë shumë kolegë të tyre në vendet ish-komuniste, do të duhej të shprehnin pendesë, keqardhje për sjelljen e vet intelektuale në të kaluarën e jo të vihen prapë në shërbim të një despoti stalinist, që s'ka as karizmën, as autoritetin e të parit. Të gjithë ata do të duhej ta dinin se në botë, krijues, artistë, intelektualë të oborrit, të regjimit, konsiderohen jo vetëm ata që i shërbejnë me gjuhë e me vepra regjimit po edhe ata që heshtin, që nuk e ngrenë zërin kundër të këqijave që i bën ai regjim dhe kundër shpërdorimeve në këtë regjim. E regjimi i Sali Berishës, e shohin qartë, është regjim autoritar. Të mbahesh me këtë regjim do të thotë të tradhtosh jo vetëm misionin, por edhe detyrën elementare intelektuale. Intelektuali nuk guxon të dalë në anën e pushtetit dhe kundër atyre që luftojnë për të vërtetën, për të drejtën, për lirinë, për transparencën, për demokracinë. Intelektuali i vërtetë kurrë dhe kurrkund nuk duhet të jetë në anën e atij që ka fuqinë e pushtetit, institucionet shtetërore, ushtrinë, policinë, sigurimin, por, vetëm në anën e popullit - në anën e atyre që pushtetin duan ta bëjnë demokratik, të padhunshëm, të pakorruptuar, pushtet të popullit. Kolegët e mi në Shqipëri bënë zgjedhjen tmerrësisht të gabuar. Më dhimbsen shumë këta kolegë të mi. Posaçërisht shumë më dhimbset shkrimtari i talentuar Fatos Kongoli. Nuk e kam pritur se aq lehtë do ta vërë nënshkrimin ku s'duhet!

Si e shihni rolin e Presidentit të Republikës, Bamir Topi, a duhet të ndërhyjë?
Kryetari i Shqipërisë, Bamir Topi, është dashur të ndërhyjë që moti në këtë krizë të rëndë, por nuk ka ndërhyrë. E di vetë ai se nuk mund të bëjë gjë. Më vjen keq të them, por duhet të thuhet: kryetari Bamir Topi është, mjerisht, kryetar i përdorur: i përdorur prej kryeministrit të Shqipërisë. Po të mos ishte i përdorur nuk do t'i lejonte vetes të fliste në Kuvendin e Kosovës pa i përmendur me asnjë fjalë çlirimtarët e Kosovës, pa e përmendur Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës si faktorin themelor që ka sjellë NATO-n në Kosovë, që ashtu i ka sjellë lirinë dhe pavarësinë Kosovës. Po të mos ishte i përdorur nuk do t'i lejonte vetes të shquante si njerëz të merituar për arsimin e lartë, universitar, të Kosovës njerëz që kurrë nuk kanë punuar në Universitet, me rastin e shpalljes doktor nderi në Universitetin e Prishtinës.
Po të ishte kryetar vërtet sovran ai do t'i kishte thënë tashmë kryeministrit: a je në vete, o shok! Çel kutitë e mos e ço Shqipërinë ku e çove më 1997! Çel kutitë ose shkova edhe unë te grevistët!!!
Gjendja në të cilën është sjellë kryetari i sotëm i Shqipërisë nga kryeministri që e ka bërë kryetar, por edhe nga klane që punojnë rreth tij, tregon se për Shqipërinë do të kishte qenë larg më mirë sikur të ishte ndërtuar si republikë presidenciale.

Jo për parashikim, por nëse palët nuk ulen në bisedime, si e shikoni zgjidhjen e kësaj çështjeje?
Do ta zgjidhin faktorët ndërkombëtarë, si në vitin 1997. Do ta zgjidhë Amerika përmes faktorit evropian. Pa Amerikën asgjë e duhur nuk mund të bëhet në Ballkanin ende të egër kur ballkanasve u nxehet koka!

A ka vend për tezën e gjithëdiskutueshme të këtyre viteve që "shqiptaret nuk dinë të ndërtojnë shtet"?
Jo. Nuk ka vend për tezë të tillë. Shqiptarët e bënë shtet Shqipërinë. E bënë Vaso Pasha, Abdyl Frashëri, Naim Frashëri, Sami Frashëri, Jani Vreto, Luigj Gurakuqi, Fan Noli, Ismail Qemali. E bënë ata që sot aq shpesh harrohen.
Shqiptarët e bënë Kosovën shtet. E bënë Kosovën shtet në kohën kur ishte shumë më e vështirë të bëhen shtete se kur u bë Shqipëria shtet. E bëri Ushtria Çlirimtare e Kosovës; e bënë edhe shumë shqiptarë të tjerë me të.
Shqiptarët, e thonë edhe armiqtë e tyre, në Ballkan, janë popull me vetëdije të lartë shtetkrijuese.
Por, shqiptarët kanë edhe shkatërruesit e tyre në Shqipëri. Janë ata që sot nuk duan të dëgjojnë emrin e Abdyl Frashërit, as të Sami Frashërit, as të Vaso Pashës, as të Fan Nolit. Janë ata që sot e dhunojnë votën e popullit, që për interesa tepër të ngushta partiake, klanore, krahinore e harrojnë Shqipërinë, në të vërtetë i shkatërrojnë themelet e saj. Janë ata që s'duan të bëjnë më të voglën për bashkëmarrëveshje, për paqen e qetësinë e saj.
Por, shqiptarët kanë edhe shtetshkatërruesit e tyre edhe në Kosovë. Janë ata që sot bëjnë çmos në Kuvend, në media, në tubime të ndryshme, që të heshtin rolin historik të UÇK-së për çlirimin e Kosovës, për krijimin e shtetit të Kosovës; ata që bëjnë çmos që të njollosin sot figura shumë të merituara, të lavdishme të UÇK-së; janë ata që në piedestalin e ndërtuesve të Kosovës vendosin persona të mjerë që e kanë tradhtuar idealin e lirisë dhe të pavarësisë së Kosovës në çastet më vendimtare të fatit të saj!

Sa ndikon kjo krizë në liberalizimin e regjimit të vizave për shqiptarët?
Është e vetëkuptueshme pse Evropa nuk mund t'ua çelë dyert aq lehtë qytetarëve të një vendi që është i përfshirë prej një krize siç është sot e përfshirë Shqipëria. Evropa dëshiron dhe kërkon të ketë punë me shtete që jetojnë në paqe e qetësi e jo me shtete në të cilat mbizotërojnë mosdurimi dhe urrejtja politike.

Cili është apeli juaj për dy liderët, Rama e Berisha?
Nuk kam apel për kryeministrin Sali Berisha. Apelet te ai nuk bëjnë punë. Kam apel për popullin shqiptar. Ky popull duhet ta largojë prej pushtetit Sali Berishën. Sa më parë aq më mirë për Shqipërinë. Dhe, për Kosovën. Mujshia e tij, gënjeshtrat dhe mashtrimet e tij, përbërësit stalinistë dhe fashistë të popullizmit të tij, të sjelljes së tij politike, e kanë bërë shumëfish të paligjshëm. Asnjë popull vërtet i qytetëruar dhe me vetëdije vërtet demokratike nuk do të duronte njeri të tillë në politikën shtetërore.
Kam, ndërkaq, apel për kryetarin e Partisë Socialiste, Edi Rama. Kryetari i Partisë Socialiste, Edi Rama, është intelektual me fuqi të dalluar intelektuale dhe me prirje krijuese. Ai në mënyrën më racionale e ka demontuar regjimin e korruptuar, të bazuar në mujshi, në mashtrime e gënjeshtra, të Sali Berishës. Po Edi Rama po lejon çka nuk do të duhej të lejonte: po e lejon servilizmin në partinë e tij dhe po e nxit krijimin e kultit të tij, me çka më frikëson se mund të bëhet një variant tjetër i Sali Berishës.
E thashë kam apel për kryetarin e Partisë Socialiste, Edi Rama. Cili është ky apel? Edi Rama po vjen duke i ulur kërkesat e opozitës. Mendoj se kjo është një strategji e tij e gabuar, pavarësisht se këtë po e kërkojnë disa ndërkombëtarë. E thashë se te Sali Berisha nuk bëjnë punë apelet, kjo domethënë se nuk bëjnë punë as uljet e kërkesave. Aristoteli në Etikën e Nikomahut thotë: "Fjala dhe këshilla nuk kanë ndikim njësoj mbi secilin". Dhe shton: "Njeriu i pushtuar prej pasioneve nuk i dëgjon fjalët këshilluese dhe, madje, as nuk i merr vesh ato!" "Si mund të mbushet, atëherë, mend njeriu i tillë", pyet Aristoteli dhe përgjigjet: "Njeriun e pushtuar prej pasioneve nuk e ndal arsyeja, por vetëm forca". Mos e dhëntë Zoti që opozitës shqiptare t'ia rekomandoj unë forcën ndaj regjimit të mujshisë të Sali Berishës. Jo! Unë vetëm po them: meqenëse nuk do marrëveshje me argumente, me këshillat e ndërkombëtarëve, me lutje të popullit, me sakrifica të grevistëve, atëherë Sali Berishën do detyruar që të pranojë marrëveshjen me protesta, me protesta lëvizëse, domethënë me demonstrata, me greva të urisë, me mosbindje qytetare - që të gjitha këto institucione paqësore, demokratike për të drejta, të vërteta, liri e demokraci. Domethënë apeli im për Edi Ramën dhe opozitën është: mos e ndalni lëvizjen paqësore derisa të mos ndalet njeriu i mujshisë Sali Berisha!