Netet e bardha

[vana]

E vetmuara, gjithmone kur lexoj poezite e tuaja sinqerisht mendoj qe je me verte nje shpirt njeri, shkruan shume bukur dhe ben qe lexuesi te futet me verte ne boten tate, kur ndodh kjo gje do te thote qe je poet! kete gje po ta them me gjith shpirt!!!!!

Dhe desha biles te te them nje gje tjeter, edhe per mua ndodh e njejta gje, te gjitha krijimet qe kam bere ispiracioni naten me ka ardhur, dhe shkrimet e mija jan tamam si ilace, per veten time, ashtu e kaloj problemin!!!
Urime te sinqerta, zemer!

[vana]

Poezia eshte terapi!

[guntheric]

Nje "te njohur" nga e kaluara hasa tek po hidhja nje sy kalimthi poezive te se vetmuares. Ky eshte Brari! Bra, te kujtohet vandali? Vandali emrin e nderron por zakonin s'e harron.

Poezive do u referohem here tjeter

[^AngeL^]

e vetmuera poezi shum te bukura
dhe me vertet njeriu shkruan me shum naten dhe kur eshte i pikelluar i lenduar shpirterisht.
urime

[iql]

fushes qiellit permbi ne
vjen e vete fluturake
e gjekundi gjurme nuk le
kjo kope me re rudake

se takohen,se mergohen
as brengosen, as s'shqetesohen
per te shkuaren s'trishtohen
per te ardhmen s'merakosen

kur andralla ke ne koke
atehere i kujto
dhe sa rron e je ne toke
rri shkujdesur si ato

[e vetmuara]

Hi, guys.
Me beni te njehem mes miqsh te mire duke me shkruar keshtu.
Ju falenderoj nga zemra.
Kur je ne mergim, gjithnje dicka mungon.
Me sa shoh, nuk jane miqte.
Ju pershendes me respekt.

[e vetmuara]

NUK KAM KOHE TE VDES...

Në rrugicat e ëndërrave kam lënë dritat ndezur;
Stinët e vitit i kam burgosur në mua!

Tik-taket e orëve i ndala me kohën;
Diellin e hënën, i takova në arkën time të vjetër!


Më duhet të shkoj;
Por, celësat më kanë humbur!

[Elti...]

poezite etua jane shume te bukura qe nuk ta di emrin e vetmuara por imagjinuj qe dhe ti do jeshe bukur.-.

me respekt Toni nga elbasani

[e vetmuara]

Toni, faleminderit per komplimentin, por bukuria ime eshte thelle ne shpirt.
Dhe do te kerkoj ta mbaj aty, gjithmone....

Pershendetje.

[e vetmuara]

Në barkun e mjerimit mësova vuajtjen!
E dehur në mërgim mësova të shtirem -
- të kërcej vallen e vdekjes,
e veshur me kostum karnavalesh!

Pothuajse... u mësuam të jemi ‘injorantë’
përballë njerëzve që zhubrosin rrugët,
me përplasje flokësh;
ndërsa e shohin botën ndërmjet vrimash
në pantallonat e grisura në gjunjë, o diku tjetër...!

Kursyem fjalët e, për pak, mohuam vetvehten
nën fshikullimin e fyerjeve...!

Ofshanë, mërgimtar i modernizimit!