Netet e bardha

[illiriani]

e vetmuara, ke shumecka brenda vetes... zbrase te teren. kjo eshte nje nisme Jotja e mrekullueshme krijuese!

Nderime!

[BlEdIi]

I ulur pran kompiuterit dhe duke lexuar disa poezi ne kete faqe,u ndjeva vertet keq ne zemer dhe shpirt....
Sot jam i vetem ne rruget e pafund te jetes,asnje nuk kam pran,as ty nen,bab,familjen time.I vetem jetoi me dashurin e larget,i vetem eci ne rruget e pafund te jetes....kerkoi,kerkoi te miren!A do ta gjej?
Se di...!
Sot,si asnjhere tjeter kam vendosur ta gjej nen trysnin e alkolit dhe te cigares.....!!!Keshtu me duket se po e humbas,dhe me veten filloi e qesh,qesh,qesh me lotet nder sy....


Jam i ulur dhe po pij,
per ty nena ime per ty
Zoti nje djal te dhuroi,
dhe ate larg syve ta dergoi.

Te kujtoi kur lotet te rridhnin nder faqe,
per djalin qe ne kurbet po e dergoje.
E dergove larg,shume larg,
dhe shume rralle do ta shikosh.

Kan kaluar dy vjet
dhe lotet e tu akoma s'jane thare.
Se di dhe sa kohe do te kaloin,
qe lotet e gezimit,faqet te te ndricoin.

Nuk mundem,shpesh t'ju kujtoi,
ty nen,bab familjen time
Por dicka sot lexova
Dhe me beri shume t'ju mendoi,te qaj,te pij...
dhe ne rrjedhen e lotve,tymit te cigares
t'ju kushtoi kete poezi
Ju pra vetem ju familja ime.....


Me respekt Bledi

[e vetmuara]

Me vjen mire qe poezite e mia te kane pelqyer dhe prekur, por me vjen gjithashtu keq, sikurse edhe per veten, qe je larg familjes.
Me beso, qaj edhe une shume, ndersa mbytem ne tymin e cigares, ndersa shoh albumet e fotografive, por jemi larg.
Ky eshte nje fakt qe nuk mund te fshihet pas cigares, alkoolit apo tjeter.
Ndaj edhe ulem te shkruaj, qe mallin ta heq nga shpirti i vrare.
Ajo qe ti ke shkruar eshte rrenqethese.
Te pershendes dhe uroj gjithe te mirat.

[e vetmuara]

Hi, Ilirjani.

Eshte e vertete qe kam shume brenda vetes dhe eshte mall, nostalgji, dhimbje, pendim e shume te tjera.
Ndjenja keto qe me mundojne dhe shpesh me lene edhe pa gjume.
Prandaj vendosa te hap kete faqe, qe te gjithe ata qe ndajne te njejtat ndjenja te kene nje shok me te cilin mund te qajne, se bashku.

Pershendetje te sinqerta.

[e vetmuara]

Gjoksi me shtrengon,
frymemarrja me djeg,
ditet zvarriten ngadale,
e netet ndalen
ne erresiren e thelle
te mendimeve turbulluese.
Shtrengoj dhembet e shpesh pertypem
loteve udhen tua ndal,
por nuk mundem,
vreri dhimbjes kerkon te dale.
Lekundem e perkundem
ne krahet e mi, e larguar
prej gezimit, prej te gjitheve,
pa kuptuar as une se si...
Mall i brishte me perkedhel
thellesite e shpirtit tim,
ndersa une mundohem fshehurazi
te pergjumem ne timin trishtim.
E keshtu kalojne ditet,
e netet shtyjne njera-tjetren
ndersa ndjenjat dhe shpresat
vazhdojne te luajne me veten.

[e vetmuara]

Dashuria,

Ere qe fryn ngadale
e lehtas trazon cdo gje;
yll qe vezullon
e brenge ne zemer le;
histori e vjeter,
e lashte,
e folur pa ze...

[korçar]

hije shpirterore
me e zeze se nata
tik tak shekullore
mendimet qe pata...

Po e le me kaq.
Poezi te bukura si te shkruara nga ndonje e vetmuar nen driten shoqeruese te henes.
Naten i ke shkruar vertet?

[e vetmuara]

Hi, Korcar.
Pak e sakte, ti.
Eshte e vertete qe shumicen e poezive apo tregimeve i kam shkruar naten; nje pjese pas degjimit te nje muzike shqipetare, apo telefonate te larget. Atehere nostalgjia merr krahe dhe malli djeg.
Te pershendes.

[BlEdIi]

e vetmuara eshte e vertet ajo qe thua ti: qe shumica jan shkruar naten apo ne momente te dhimbshme,se momentet e bukura eshte me mire ti jetosh dhe te mos mendosh per asgje.

te pershendes

[tironce85al]

e vetmuara te pershendes per shkrimet e tua shume te bukura. te uroj tere te mirat. me respekt sweeite