Netet e bardha

[e vetmuara]

Shpesh na ndodh te kalojme nete pa gjume, per arsye te
ndryshme.
Do te deshiroja qe ne teme te shkruajne te gjithe ata qe
kane kaluar nje nate te tille, te vetmuar mes bardhesise se ftohte te nates.
_________________________


Motive nate...

Rrugeve te balterosura te qytetit
te shkretuar prej nates me shi,
erresira fshihte qenin e trembur
prej zhurmash te cjerra kanacesh,
shtypur pa forme
nga kembe te dehura pijaneci.

Pas dritareve - spiune te fjetura,
nen ajrin e qelbur
prej pleherash te shperndara
qeni, une dhe pijaneci
patinonim naten e ftohte...
_____________________

Pershendetje te gjithe "banoreve" te neteve te ftohta.

[e vetmuara]

Me ndodh qe te therras kujtimet e bukura te jetes sime vajzerore per te patur mundesine te ve koken ne jastek e te mbyll syte.
Por jo gjithnje mundem. Pa kuptuar, nata perdor magjine e saj, dhe mendja c'perqendrohet. Luftoj sa mundem, por mendimet e frikshme gllaberojne mendimin.
Dal ne dritare e ndez nje cigare. Drita e saj eshte teper e vogel per te me mbrojtur nga erresira e pafund e nates.
Futem perseri brenda e nis te ngushelloj vehten me se te mundem; me nje poezi, me nje kenge apo fotografi. Shpesh edhe me lot te nxehte malli...



Nis të shkruaj ndonjë varg, por poema nuk rrjedh;
Zëri nuk më del të këndoj një këngë;
Dielli vonon të shkëlqejë dhe dita shpejton të shkojë;
Të fshihet kërkon nën pelerinën e natës.
Frymëmarrjet e mia janë të thella, të rënda, të dhimbshme
E kujtimet qajnë me lot të nxehtë malli.
Vullkan që djeg shpirtin është mungesa jote, nënë;
Zog pa flatra në shkretëtirën e pafund të vetmisë.
Qaj, qesh e me imagjinatë kërkoj përkëdheljet e tua mëngjeseve
mbi shtratin ende të shpupurisur prej natës ëndërrimtare.
Më fol se zërin dua t’a dëgjoj; eja pranë se dua të të shoh.
Më buzëqesh e bota për mua do të rilindë!

[e vetmuara]

Duket sikur zhurma e dites na rremben me vehte dhe jeta rrjedh
pa e kuptuar. Per ne mergimtaret, nje dite e ngarkuar eshte
dicka pozitive, sepse harrojme (ose bejme sikur harrojme) shume gjera qe na kane rreshkitur midis gishterinjve bashke me ditet.
Pastaj, vjen nata dhe...
...gjithcka ndryshon, sidomos ne netet pa gjume...
Zgjohen kujtimet, emrat e shokeve te shkolles, miqve te vjeter, emrat errugeve te pluherosura te qytetit te lindjes e keshtu me rradhe. Malli nis te perveloje ne cdo cep te shpirtit e lotet kerkojne ta nxjerrin jashte trupit qe shtrengon jastekun e ftohte...



Ne dimrin e shpirtit...
_________________
Te pershendes e nuk me sheh.
Te therras e nuk pergjigjesh.

Nen kete lekure prej emigranti
flaket e mallit pervelojne.
Mendimesh, enderrimesh
me braktis vetmia.
Mes dufit te lodhjes,
psheretimes se vuajtjes,
mes mallengjimit e loteve
te shoh te mplakur,
Toka ime e vendlindjes!
Vitet me treten, ndersa une...
...vazhdoj te kerkoj...
ne pusin e erret te deshperimit
ne pafundesine per tu rigjetur.
Kush je? e Kush jam?
Cilet jemi, pa njeri-tjetrin?

[e vetmuara]

Braktisje
__________
Ne erresiren e thelle te zgavrave
te syve te humbur prej kohes,
shoh trishtimin fshehur
ne skutat e largeta te shpirtit te vrare.
Ne akullnajen e kristalte
te mendimeve te lara ne lot
shoh veten te vrare nga dashuria,
braktisur nga jeta, pa Ty!



Mall per nenen...
_________________

U rrezova shkalleve te gjumit,
mengjesi me shkundi plogeshtine,
me poezi shkula gjembat
e enderrave ankthprurese.
Ne porten e zemres
trokiti nostalgji e vjeter.
pas perdes se lagur te largimit
mbi xhamat e kristalte
te pluherosura nga jete fryme
vizatova portretin tend,
e dhimbshura e koheve...

[Brari]

Shume te bukura i ke poezite oj vetmiqare..

Merrini mamate kudo ku shkoni..

Mamaja eshte atdheu..

Kush ka mamane prane ..ka gjith boten me vehte ...ka thene Elena Kadare..

Burrat e kane veshtire pa gra..grate e kane veshtire pa mamat...ka thene Isabell Aliende..

Derdhet voji e bjen ne lakna.. ka then mama ime..


lol.

[e vetmuara]

Hi, Brari.
Thanks per komplimentin.

NENE E ZOT...
_______________

Prej grykave te tmerrit
ku gjaku shkumezonte dhimbjesh;
prej ferrit te territ
ku shpirti lengonte me ze,
thirra Ty, shpetome.
E, gjithmone, Ty kerkova...

[e vetmuara]

Rinia...

Jete...
...qe lekundet ne djepin e mergimit
qe qesh e qan me lotet e saj;
iken e vjen enderrimesh tek ti,
e mes vuajtjesh djeg largimin.
Rini
qe ne heshtje ngjyen ditet
me mallin e brishte.
Rini qe jeten lekund
ne djep te pervelimit
drejt teje kerkon te fluturoje.
A do te mundem ndonje dite
me krahet e lodhur te te shtrengoj?

[erzeni]

E vetmja mos je goc e vetme ti?

Poezite i ke fantastike.


paci dit te bukura atje ne zonen polare,

[e vetmuara]

Erzeni, hi.
Nuk jam e vetme, por jam e para.
"E vetmuara" ishte emri i pare qe me erdhi nder mend kur u regjistrova, edhe pse nuk me pershtatet shume.
Ndoshta ne ate moment ndjehesha e tille. Si thone: gjuha shkon ku dhemb dhembi...
Pershendetje.

[BlEdIi]

e vetmuara :
te pershendes,poezit e tua me futen ne nje bot tjeter dhe me lot nder sy i kam lexuar me shume se tre here resht.
Te pershendes nga zemra jane vertet fantastike.


Me respekt Bledi