Vetvritet aktori Bekim Fehmiu

[dijetari]

adin ndo kush te tregoj se kur ishte per her te fundit bekim fehmiu ne kosove dhe qka ka ber ky per kosoven

Bekim Fehmiu ka be per kosoven aq sa mundet nje aktor,ne gjdo vend ku aj ka shkua ka tregua se esht shqiptar,ka prezentu ty mua dhe te gjith ata qe ekan kuptua boten e tij prej aktorit,Bekimi ka be aq sa ka be per kombin nena terez.
A nuk ka mjaftuar qe Bekimi femit etij i ka emrua me emra ilir!? apo ne nje prezantim esht veshur me tesha kombetare,a nuk te duket kjo e mjaftushme ty dhe te gjithve neve?.

[neptun]

Interviste e Bekim Fehmiut dhene gazetes "Vreme" me 2001:
"Vreme": Librin e kujtimeve e keni perfunduar ne vitin 1985 , pse po e botoni mu ne kohen e tanishme?
BEKIM FEHMIU: Te gjitha kubezat tash jane renditur. Ne nuk jemi gjithmone sundimtare te gjithckafes. Pse ju keni lindur mu ne nje dite te caktuar, prej prinderve te caktuar ne nje vend te caktuar?
"Vreme": Haptas jeni pershendetur nga aktrimi si shenje e protestes kunder propagandes antishqiptare. Cka keni arritur me kete?
Te gjitha ato telefonata prej Trigllavit deri ne Gjevgjeli pas intervistes lamtimirese ne gazeten "Politika"ne prill te v. 1987, falenderimet per trimeri, urimet e ndryshme asgje nuk me jane dukur mua. Parandjenja ime, paralajmrimet e mia, sidomos me kengen e Dushan Vasilijeviqit "Njeriu kendon pas luftes" i cili thot: "Une kam shkelur mbi gjak deri ne gjunj dhe nuk kam me enderra..." kurse mbaron me " O me jepni mua vetem nje grusht fryme, dhe pak vese te bardhe te mengjesit, te tjerat te mbesin ne nderin e juaj", asgje nuk u arrit. Kam arritur sukses ne zero, nje zero absolute ne atmosferen e kaloresit te apokalipses, duke kaluar ne nje vuajtje te madhe shpirterore. Kam arritur ate si Stevan Cvajgu ne "Boten e djeshme": izolimin, vetmine. Kjo me ka nxitur te pershkruaj kujtimet e metutjeshme.
Vreme" Cka mendoni qe te jete shkaku i mospajtimeve te popullit shqiptar dhe serb?
BEKIM FEHMIU: Une nuk jam shkencetar. Ne shkrimet e Dimitrije Tucoviqit i cili i ka shkruar qysh me 1912 thot se shqiptaret jane miqte me te medhenj te serbve. Ne librat e shkelqyera te profesorit te sociologjise dhe filozofise Jasmine Udovicki nga Bostoni (SHBA) "Kosova-politika e konfrontimeve" dhe "Serbet e shqiptaret gjate shekujve" te profesor Petrit Imamit, ne botimet me te reja mund te gjeni pergjigje ne keto pyetje.
"Vreme": Ne fund te librit te juaj " Shkelqim dhe tmerr" biri juaj Uliks Fehmiu per juve ka shkruar se edhe ju keni perjetuar pameshirshmeri nga politikanet ndaj familjes se juaj Fehmiu, e cila se pari ka rene mbi babain e juaj , njeri nder njerzit e pare te kryengritjes shqiptare kunder turqve ne v. 1912, qe prej atehere asnje qeveri nuk ia ka falur punen qe ai beri per popullin shqiptar. Ne te vertete juve, me vendim politik ne fillim te karrieres se juaj u eshte marre bursa nge Teatri i Prishtines. Me vone , sipas asaj si ju paraqet botuesi, per shkak te suksesit te arritur ne boten e jashtme, jeni bere krenari e shtetit. Ju lutem na pershkruani pervojen e juaj mbi raportin e individit ndaj shtetit .
BEKIM FEHMIU: Kurre vullneti dhe forca e politikaneve nuk kane mundur te me thyejne me qellim te arritjeve te qellimeve te errta te tyre, sepse po te kishte qene ashtu ata do te me jepnin ndonje cmim, se paku ate te Tetorit.
Vreme: Ju, nga ekrani dhe skena ashtu si thuhet zajonisht, i keni pervetesuar zemrat e vajzave. Sa ndikon pamja fizike e aktorit ne karrieren e nje artisti?
BEKIM FEHMIU: Pamja fizike mund te ndikoj vetem pjeserisht Ajo qe ndikon thelbesisht eshte pasuria e mbrendshme e aktorit, ajo shpirterorja, shpirterorja dhe intelektualja. A thua se aktori Dastin Hofman eshte i bukur? Po cfar bukurie shperthen nga kreacioni i tij!
"Vreme" Cka per ju do te thot besa?
BEKIM FEHMIU: Jo vetem per mua, por per te gjithe shqiptaret besa ka qene vlera me e madhe njerezore dhe morale. Besa ka qene me e forte se cdo marreveshje tjeter. Per shkak te kesaj bese gjate historise populli shqiptar e ka paguar me koken e vet per shkak te mashtrimeve . Kjo eshte ajo qe me se shumeti e ka krenuar dhe zbukuruar popullin shqiptar ne rrethim ndaj botes tjeter. Nje bese te tille e ka pasur edhe profesori im dr. Millosh GJuriq, i cili tere jeten ka qene shembull i etikes.
...................

[DYDRINAS]

[DYDRINAS]

Bekim Fehmiu: Kur qortonte veten se s'kishte interpretuar shqip

» Dërguar më: 20/06/2010 - 12:27

Kozeta Zavalani

Pas 31 vjetësh është kthyer në Shqipëri aktori i madh shqiptar Bekim Fehmiu, shumë i njohur në skenën dhe ekranet ndërkombëtare, partner i aktoreve të shquara si Ava Gardner, Klaudia Kardinale apo Irene Papas. I ftuar nga zonja Vera Grabocka për të nderuar spektaklin "Dua më shumë Shqipërinë", ai shoqërohej nga bashkëshortja e tij zonja Branka Petriç - Fehmiu edhe ajo aktore, që shkelte për herën e parë tokën, aq shumë të dëshiruar të burrit dhe djemve të saj. Mbas 56 vjet karrierë artistike të suksesshme, ai falënderon publikun shqiptar për emocionet e këndshme që i kanë sjellë artistit, që për vite të tëra u ka shkaktuar emocione të fuqishme të tjerëve, fatkeqësisht në gjuhë të huaj dhe asnjëherë në gjuhën shqipe. Dhe për këtë, ai guxon të qortojë vetveten, duke folur gjuhën e nënës së tij, që ai e vlerëson shumë. Nga skena e spektaklit të Pallatit të Kongreseve ai ka vlerësuar shumë femrën shqiptare, të personifikuar tek zonja Vera Grabocka duke e përcaktuar atë si "një fuqi të madhe kulturore, botërore". Kjo më shqyti për ta takuar menjëherë pas koncertit, së bashku me të shoqen, që ishte e mrekulluar nga mikpritja shqiptare.

Zoti Bekim, si ndjeheni në Shqipëri?

Unë ju them se, ku ka shkelur këmba ime, ka qenë Shqipëri. "S'ka gjë më të fuqishme se dashuria" ka thënë Bethoveni i madh. Ndaj, edhe unë me dashurinë për Shqipërinë në zemër e në shpirt kam qenë në çdo hap e në çdo vend ku kam shkuar. Kudo kam dashur të lë gjurmët e mia si shqiptar, që edhe kur të mos jem në jetë të ketë mbetur vepra ime. Dhe për këtë, së pari duhet të falënderoj nënën time.

Kur keni qenë për herë të parë në Shqipëri?

Me sa duket fati im ka qenë që çdo 30-31 vjet të jem në Shqipëri. Për herë të parë kam qenë në vitin 1939 së bashku me familjen time, dhe pas 10 vjetëve më 1949 jam kthyer në shtëpinë time në Kosovë. Në vitin 1972 kam qenë i ftuar nga Pirro Milkani dhe Dhimitër Anagnosti si mysafir në Kinostudion "Shqipëria e re". Falënderoj gjithashtu edhe Ramadan Sokolin, që më ka falur një kasetë magnetofoni me incizime të interpretimeve të Aleksandër Moisiut dhe të librit "16 shekuj", që fillon me kapitullin "Njihe vetveten". Dhe unë e njoha vetveten nëpër botë duke filluar nga shekulli III me inxhinierin e parë në historinë e Evropës, fotografia e të cilit gjendet në monedhën 20 shilinga austriake, deri tek mjeshtrit që kanë ngritur Pjacën San Marko në Venedik apo Taxhmahallë. Por, çfarë kemi bërë për veten tonë këtu në Shqipëri? Mos e keni dëgjuar Bekim Fehmiun në ndonjë nga filmat e tij të flasë shqip? Jo. Unë tani po përsëris në shqip poezinë e flamurit; "O flamur gjak, o flamur shkabë
O vend, o vatër, o nënë e babë. Lagur me lot, djegur me flakë Flamur i madh për vegjëli".

Sa e kini ndjerë peshën e faktit që keni interpretuar gjithmonë në gjuhë të huaj, kur në dejet tuaja rrjedh gjak shqiptar?

Pikë së pari Bekim Fehmiu është shqiptar dhe ai, dashje pa dashje këtë emër e merr me vete, kudo. E kam pas një babë të mençur që më ka dhënë dy këshilla; E para: "Nuk ekzistojnë popuj të mirë e të këqij, religjione të mira e të këqija, por ekzistojnë vetëm njerëz të mirë e të këqij". Dhe e dyta: "Në qoftë se nuk e do popullin tënd nga i cili rrjedh, me të gjitha të metat, marrëzirat apo të mirat që ai ka, nuk mundesh me dashtë askënd.

Po, si ia ka mbërritur Bekim Fehmiu të fitojë këtë famë e sukses në kinematografinë e huaj?

Nuk ka qenë aspak e lehtë. Ju duhet ta dini se jam i pari shtetas nga të gjitha shtetet lindore, komuniste, që nuk kam pranuar ta ndërroj emrin tim shqiptar. Kam qenë në Romë për xhirimet e filmit "Aventurierët", pas pesë javësh xhirimi më thërrasin dhe më urdhërojnë të ndërroj emrin. "Jo, - u them prerë, - ky është emri im dhe unë vetëm me këtë emër do të punoj, në qoftë se nuk pranoni ju, unë e prish kontratën e filmit me ju..." Atëherë pata ndërhyrje e presione nga më të ndryshmet, pasi u shkaktoja shumë dëme financiare po të largohesha nga xhirimi, sepse ishim në mes të filmit dhe ai duhet të përfundonte sa më parë. Kështu, ata u detyruan të më imponohen me emrin tim shqiptar.

Çfarë do të veçonit nga karakteristikat e shqiptarit, cilat janë ato që ju i vlerësoni më shumë?

Krenarinë, vendosmërinë dhe shpirtin e paepur. Po ju tregoj një shembull nga jeta ime artistike. Kam qenë me xhirime në Itali dhe isha vendosur në "Grand Hotel" në Romë. Aty ishte edhe i madhi Çarli Blludon, që shëtiste çdo natë me yjet e kinematografisë. I kishte bërë përshtypje mungesa ime dhe më kishte kërkuar, por unë atëherë në kohën e lirë studioja gjuhën angleze dhe nuk kisha kohë, megjithatë, për këmbënguljen e tij i lë takim në orën 16:30. Jam shumë korrekt në orar dhe shkova pak minuta para orarit, dhe e prita në holl. Kaluan 10, 30 minuta, kaloi një orë, dy orë dhe unë më në fund nuk durova. I shkrova një letër ku i thosha se, koha ime e lirë kishte kaluar dhe unë nuk kisha më tepër se dy orë kohë për të. Të nesërmen ai më kërkon të falur dhe më lutet për ta pritur në një tjetër ditë, por unë, siç iu thashë, nuk kisha më kohë e iu përgjigja: "Unë ju respektoj, por ajo ishte dita ime e vetme e lirë". Doja që gjithkush të respektonte vendimet për lirinë time, për jetën time. Kështu që u desh të kalonin shumë muaj deri në Krishtlindjet, kur unë, së bashku me gruan time Branka isha në Bogota, dhe zoti Çarli organizoi një pritje madhështore për ne, ku na mbuluan me peshqeshe. Dhe gjithçka ia dedikoj krenarisë sime dhe punës së palodhur e cilësore, që u ka imponuar të gjithëve respekt.

gazeta shqiptare

[Rina_87]

E kam pas një babë të mençur që më ka dhënë dy këshilla;

Dhe e dyta: "Në qoftë se nuk e do popullin tënd nga i cili rrjedh, me të gjitha të metat, marrëzirat apo të mirat që ai ka, nuk mundesh me dashtë askënd".

Shkurt e shqip dhe shume e vertete! Ama topi s'e lun! Cili popull mund te duhet me lehte dhe aq lirshem sa populli shqiptar - pa asnje njolle te zeze ne histori

[DYDRINAS]

Bekim Fehmiu, midis Shkodrës, Kosovës, ish Jugosllavisë dhe Perëndimit

Nga Besi BEKTESHI

Në ditën e lajmit të vdekjes së aktorit më të madh shqiptar Bekim Fehmiu, unë sapo kisha dalë së dhëni mësim nga shkolla që trashëgon shkollën "Hadrej" sot "Skënderbeg" që është fillimi i shkollave të lagjes “Rus” në Shkodër. Patjetër që tronditja ishte e madhe, sepse normalisht kishte vdekur aktori më i njohur shqiptar në botë. E kam fjalën aktor shqiptar, që nuk është lindur dhe edukuar në Perëndim, sepse për fat të madh kemi James Belushin të gjallë e të fortë, që i bën nder talentit shqiptar. Por ndërsa Belushi ka lidhje me Korçën, Fehmiu ka lidhje të madhe me Shkodrën. I ati, ka qenë një nga patriotët shqiptarë dhe lindja e Bekim Fehmiut është vendosur në Sarajevë të vitit 1936, por ama dihet shumë mirë se klasën e parë e ka filluar në shkollën Hadrej të Rusit në qytetin e Shkodrës. Në takim me Fadil Krajën ose më mirë të them "dramaturgun e madh shqiptar" më shpjegon se me Bashkim Fehmiun ose vëllain më të madh të Bekimit, ka qenë në një bankë. Së bashku me Osman Krajën, të tre kanë pasur mësues të tyre, njeriun e madh të shkollës shkodrane dhe shqiptare Masar Bushatin. Bashkim Fehmiu është bërë më vonë kryearkitekti i Prishtinës, thotë zoti Kraja, dhe më sqaron se kur ata kanë qenë në klasë të tretë, Bekimi ka nisur klasën e parë në "Hadrej". Të gjitha këto, janë të shkruara në historinë pedagogjike "Fletët e Jetës", të studiuesit Fiqeret Hoxha. Familja e Fehmiut, ka banuar në Shkodër për disa kohë dhe edukimi i tij i parë dhe i vërtetë është në qytetin tradicional e kulturor të veriut të Shqipërisë. Në Shkodër, e dinë se ku ka banuar familja e aktorit më famë botërore, dhe vetë ai në vitin 1972, pikërisht në pranverën e këtij viti, ka qenë në Shqipëri, por në mënyrë të veçantë ka qëndruar në Shkodër. Fehmiun në atë kohë e shoqëruan kamerat e politikës zyrtare shqiptare, e cila i bëri karshillëk jugosllavëve, por Fehmiu në takim me njerëzit në Shkodër është përlotur në mënyrë të veçantë. Ai ka shkuar si në teatrin "Migjeni", por edhe në lagjet e Shkodrës, në shtëpinë ku ka banuar familja e tij, dhe është interesuar edhe në gjendjen civile. Zyrtarisht vendlindja e tij është shpallur Sarajeva, por ama në momentet e vitit 1972, Bekim Fehmiu është interesuar direkt për datën e lindjes në regjistrat e Shkodrës për 1 qershorin dhe vitin 1936, dhe çdo të dhënë tjetër, duke nisur kështu edhe dyshimin e madh për vendlindjen e tij të vërtetë, e cila në shumë drejtime në qytetin e madh verior deklarohet pikërisht, Shkodra. Propaganda komuniste e asaj kohe u kujdes ti bënte "furore" vizitës së aktorit të madh shqiptar edhe pse në ish Jugosllavi, por nuk lëshoi asnjëherë dokumente dhe materiale të cilat hedhin dritë mbi vendlindjen e tij edhe pse ai ka dashur gjithmonë të konsiderohej shkodran...!! Fehmiu ka pasur lidhje të forta me Kosovën, sepse është një familje kosovare dhe gjaku i tij është gjak shqiptari, i cili është rebeluar ashpër në vitin 1981 dhe sidomos në vitin 1987, kur Kosova u linçua rëndë nga regjimi serbomadh i asaj kohe. Ai nuk ka dashur më të teatrojë për këtë vend. Në atë kohë ai ishte një legjendë e madhe aktoriale, sepse kishte luajtur disa filma të lartë, por ama kulmi i tij ishte "Oissea" e Franco Rossi-t ku luante rolin kryesor, atë të Uliksit me të cilin është rritur edhe brezi im. Me Fehmiun, serbët krenoheshin duke e shpallur si gjithmonë një aktor të Jugosllavisë, pa i dhënë shumë rëndësi qënies shqiptar dhe kosovar të kësaj figure, e cila ka luajtur me Irenne Papas, Ava Gardner, Claudia Cardinale, Charles Aznavour. Olivia de Havilland, Robert Shaë. Kur për herë të parë e kam parë me Claudia Cardinale në "Libera amore mio" jam habitur në mënyrë të veçantë dhe në vend që me miqtë e mi kur dolëm nga kinema "Republika" në Tiranë të bisedonim për "rrëzimin e Liberas në urë" u tërhoqëm më shumë nga i emri Bekim Fehmiut në film. Ai ka luajtur shkëlqyeshëm në katër gjuhë të cilat ishin italishtja dhe anglishtja, por edhe frengjisht dhe serbokroatisht. Një nga dëshirat e paplotësuara e lëshuar edhe fort në kontekstin e kohës në Shkodër ka qenë roli i "Skënderbeut" dhe kjo është thënë disi në mënyrë të tërthortë edhe në "Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë" të asaj kohe. Normalisht që ka pasur edhe fjalë të thëna në atë kohë vizite se rolin e "Skënderbeut" nuk mund ta luante një artist që në fund të fundit vinte nga Beogradi...!! Por gjithsesi, asnjëherë, nuk u bë e mundur një model i ri i filmit për heroin e madh shqiptar, dhe arsyet gjithmonë kanë qenë politike. Kurse dëshira e madhe e Fehmiut mbas lojës së madhe për "ODISE-në" ishte për të luajtur pikërisht "Gjergj Kastriotin". Bekim Fehmiu, ka jetuar në mënyrë tragjike botën midis ish Jugosllavisë dhe Kosovës, midis Shqipërisë dhe kombit shqiptar, midis Perëndimit dhe aktrimit të madh, por edhe shkaqeve politike dhe kombëtare që nuk e lejonin të ishte i qetë. Ai ka një biografi të jashtëzakonshme të mbushur me filma dhe role në teatër.
Nuk mund të përmend rolet në teatër, por filmat që ka luajtur po i rendis më poshtë: Il cuore e la spada (1998) Film balkan island (1997) Disperatamente Giulia (1989) Miniserie TV Poslednja prica (1987) Film TV Un bambino di nome Gesù (1987) Miniserie TV Crveni i crni (1985) La vocazione di Suor Teresa (1982) Pavilon seliem (1982) Sarab (1982) Siroko je lisce (1981) I veçhi e i giovani (1979) Miniserie TV Partizanska eskadrila (1979) Stici pre svitanja (1978) Specijalno vaspitanje (1977) Black Sunday (1977) Disposta a tutto (1977) Salon Kitty (1976) C.I.A. Criminal International Agency sezione sterminio (1975) Libera, amore mio... (1975) Pavle Pavlovic (1975) Kosava (1974) Il testimone deve tacere (1974) Deps (1974) l gioco della verita (1974) Cagliostro (1974) L'ultima neve di primavera (1973) Paljenje rajhstaga (1972) Film TV La spina dorsale del diavolo (1971) Klopka za generala (1971) The Adventurers (1969) L'odissea (1968) Miniserie TV Prljave ruke (1968) Film TV Uzrok smrti ne pominjati (1968) Ho incontrato anche zingari felici (1967) Protest (1967) Tople godine (1966) Vreme ljubavi (1966) Morgan matto da legare (1966) (jo i akredituar) Roj (1966) Devojka (1965) Klakson (1965) Ko puca otvorice mu se (1965) (me emrin Bekim Fehmiu) Neprijatelj (1965) Pod isto nebo (1964) Sasa (1962).
Nderimi për këtë aktor të madh shqiptar, duhet të jetë jashtë modelit refuzues të një kohe të zezë. Bekim Fehmiu është figura e lartë e kinemasë botërore me njeriun shqiptar brenda. Ai do të jetë krenaria jonë për shumë kohë, dhe normalisht nostalgjia e kinemasë botërore me aktorin shqiptar brenda. Për Bekim Fehmiun kanë folur qindra aktorë që e kanë njohur dhe po ashtu shumë aktor shqiptarë. Por unë po shtoj këtu, një aktor të njohur në botë me origjinë serbe dhe të natyralizuar kroat që është Rade Serbedzija, një yll në Holliwood. Aktori me famë botërore Rade Serbedzija, pavarësisht se ka luajtur pranë aktorëve më të mëdhenj të Hollywoodit, është shprehur se aktori i cili vërtet i kanë lënë mbresa, është legjenda shqiptare e aktrimit, Bekim Fehmiu. Serbedzija i cili ka luajtur në filma të tillë si “Polish Wedding”, “The Saint” etj., i pyetur gjatë një interviste për karrierën e aktorëve të ish-Jugosllavisë të cilët kanë bërë disa filma në Hollyëood, mirëpo nuk kanë mundur ta arrijnë atë që e ka arritur ai, aktori kroat me prejardhje serbe është shprehur se askush prej aktorëve nuk është i nivelit të Bekim Fehmiut. “Aktorët kanë nevojë për kohë. Gjithçka mund të ndodhë nëse ata kanë talent dhe shumë fat. Dëshiroj të them se askush nga ne që jemi në botën e filmit, nuk jemi në nivelin në të cilin ka qenë Bekim Fehmiu në kohen e tij”, është shprehur Serbedzija. Mendoj se kjo është e mjaftë për të kuptuar edhe lartësinë e Bekim Fehmiut.

gazeta sot

[DYDRINAS]

Hiri i Bekim Fehmiut hidhet në Lumbardh të Prizrenit

Sunday, 20 June 2010 12:34


Hiri i aktorit të madh shqiptar, Bekim Fehmiu, është hedhur në Lumbardh të Prizrenit. Kërkesa e fundit e aktorit të ndjerë është realizuar në prani të familjes së ngushtë, raporton KTV.

Bekim Fehmiu, 74 vjeçar, ka bërë vetëvrasje të martën e kaluar. Aktori shqiptar kishe arritur famë botërore me disa filma, mes tyre “Odiseja” dhe "Mbledhësit e puplave".

Gjatë viteve '80, ai tërhiqet nga aktrimi në shenjë të protestës kundër propagandës antishqiptare.

[Fishtani1]

Nuk ka ndonje Foto apo Video gjate hedhjes se hirit ne Lumbardhe?, dhe ishin aty djemte e tij?

[tomaras]

“Bekimi u tërhoq për shkak të Kosovës”

Nga Express më 20.06.2010 në ora 12:42

“Bekim Fehmiu, prej viteve ‘89-’90, ishte te grevat e minatorëve, është solidarizuar, ka qenë në Prishtinë, në kafenetë e Pallatit të Rinisë... Nga skena është tërhequr për shkak të çështjes së popullit të vet, që po torturohej”, thotë miku i tij, Milazim Salihu, xhirues filmik.

RADIO EVROPA E LIRË: Zoti Salihu, si e keni pritur lajmin për vdekjen e aktorit Bekim Fehmiu?
MILAZIM SALIHU: Rëndë, pabesueshëm… Isha në Kinemanë ABC, para se të ik në shtëpi, dëgjova nga mediat, mu duk si ëndërr dhe menjëherë mora në telefon familjarët në Prishtinë, familjarët dhe profesorin Fatmir Fehmiu. Bisedoj me të, ai nuk dinte asgjë dhe e pyes “a je dëgjuar me Bekimin”, se zakonsiht në qershor të gjithë e prisnim, si ne në Kinemanë ABC, si familjarët.
Më 1 qershor ka pasur ditëlindjen, 74 vjeç, jemi dëgjuar, ai s’ka dashur urime kurrë, por jemi përkujtuar… Ai (Fatmiri) tha që janë dëgjuar dje dhe si zakonisht e presim këto ditë, por nuk tregon ditën kur…
Unë e mbylla telefonin dhe insistoj ta marr në Beograd. Në Beograd lidhja e zënë dhe pas 3-4 minutave lirohet dhe paraqitet bashkëshortja, Branka Petriq, në vaj: “Milazim, na la Bekimi”.
Unë i thashë - si është e mundur, askush nuk di asgjë... Unë dëgjova nga lajmet, por ajo tha se është e vërtetë dhe se para 40 minutash ka bërë vetëvrasje. Pata fuqinë ta lus që t’i lajmërojë familjarët në Prishtinë, sepse nuk dinë asgjë.
Pas 10-15 minutave u përhap lajmi, edhe familjarët e kuptuan se Bekimi na la. Vështirë, por zgjidhja ka qenë e tij. Si gjithmonë, për çdo gjë që ka zgjedhur Bekimi, për jetën e vet, për aktrimet, për rolet, edhe këtë e ka bërë në suaza të rolit jetësor.

REL: Ju jeni drejtor i Kompanisë “Genci”, e cila menaxhon Kinemanë ABC në Prishtinë. Pak më herët thatë se viteve të fundit, gjatë muajve të verës, aktori Fehmiu ka qëndruar në Kosovë dhe kryesisht takimet me miqtë i ka zhvilluar në këtë kinema. Si i përkujtoni ato ditë?
MILAZIM SALIHU: Bekimi s’ishte vetëm te kinemaja. Bekimi, prej viteve 89-90 ishte te grevat e minatorëve, është solidarizuar; ka qenë në Prishtinë, në qendër, në ato kafenetë e Pallatit të Rinisë, në ëmbëltorën “Elida”, takime, biseda…pas tërheqjes së tij të fundit, më ’87, kur është tërhequr definitivisht, për shkak të arsyeve të bëra publike, për shkak të çështjes së popullit të vet që po torturohej.
Prejse është tërhequr nga skena teatrore, më shumë ka ardhur në Prishtinë dhe prej atëherë jemi takuar çdo vit gjatë verës, sepse në këto vitet e fundit zakonisht vinte në qershor e deri në fund të gushtit. Pushimet i përfundonte në Prishtinë me miq e me dashamirë.
Gjatë këtyre dhjetë vjetëve, me renovimin e Kinemasë ABC ka qenë çdo vit pjesë e kësaj kinemaje. Të gjitha takimet, të gjitha bisedat, gjithë kohën e lirë e ka kaluar në Kinemanë ABC.
Bekimi ka qenë tepër i madh, tepër i paarritshëm për këtë komunitet, si artistik, si politik… Koha do ta tregojë se Bekimi është i pavdekshëm.

REL: Ju keni qenë edhe mik me Bekim Fehmiun. A keni biseduar me të lidhur me vitet e vonshme të jetës së tij dhe a ka qenë i hapur në këtë drejtim?
MILAZIM SALIHU: Bekimi ka qenë i hapur prej lindjes e deri në ditën e fundit të jetës me çdonjërin. Çdonjërit, për çka ka dashur të bisedojë e ta pyesë, ai i ka dhënë përgjigje. Ka qenë i hapur edhe për problemet e viteve ’70, viteve ’80, me kineastët, me Teatrin e Kosovës...
Të gjitha ato i ka treguar, ua ka treguar miqve, atyre që kanë qenë të interesuar të dinë se pse Bekim Fehmiu nuk është prezent në teatrin tonë, pse nuk është prezent në filmat tanë.
Të gjithë ata që kanë biseduar me të e dinë se Bekim Fehmiu ka qenë i gatshëm të punojë, por të punojë ashtu siç punohet në botën e civilizuar, me marrëveshje, me kontrata, me profesionalizëm. E këtu nuk e ka gjetur atë bashkëpunim.
Në vitet e vonshme, pas tërheqjes, nuk ka dashur më. Ka pasur lloj-lloj ofertash edhe prej Shqipërisë. Bekimi është zhgënjyer në njerëzit tanë e fajtorë janë njerëzit tanë. Koha do të tregojë se njerëzit tanë dhe kineastët tanë janë fajtorë, sepse nuk kanë qenë përgjegjës për punën që kanë dashur të bëjnë me Bekimin.

REL: A është kjo arsye për të cilën Bekim Fehmiu nuk ka xhiruar asnjë film në gjuhën shqipe?
MILAZIM SALIHU: Janë shumë arsye. Profesionalizmi ka munguar te njerëzit tanë. Edhe në ’79-ën, edhe në ’80-ën, në akademi kur ka ardhur, njëqind herë është zhgënjyer në njerëzit tanë që kanë udhëhequr atë akademi.
Njerëzit janë gjallë, mund të pyeten, pse, qysh, kur…
Edhe në Shqipëri njëjtë, Kujtim Çashku… me të gjitha intervenimet e miqve të Kujtim Çashkut, deri te i ndjeri Ibrahim Rugova, kanë insistuar që ta marrë një rol në filmin e Kujtim Çashkut Bekim Fehmiu. Çashku e pranon dhe thotë se s’ka pasur mundësi ta ndryshojë atë që ka kërkuar Bekimi...
Për atë, Bekimi s’ka mundur, sepse ai e ka dashur profesionalizmin, i ka dashur rregullat e botës së civilizuar. Për atë është Bekim, për atë ka luajtur në Hollivud, në Itali dhe gjithkund, sepse i është çmuar profesionalizmi dhe niveli.
Te ne nuk e ka gjetur; njerëzit tanë janë ata që nuk kanë mundur ta ofrojnë Bekimin. Viteve ’90 u shkatërrua Televizioni i Prishtinës, unë isha atje, humbëm kohën dhe le të bëjmë tani diçka... E kam lutur Bekimin: Bekim a do të kishe ardhur me mua të bëjmë diçka për njerëzit tanë të artit, se të politikës nuk na interesojnë, por të punojmë se jemi pa televizion…
Po, tha, gjithkund, por me ty. Kemi shkuar në Lugano, te varri i Aleksandër Mojsiut, me disa miq jemi ulur, kemi biseduar. Në atë kohë ishte “bos i madh” i ashtuquajtur Hajdin Sejdia. Po, tha, unë do ta financoj filmin për Aleksandër Mojsiun.
E kemi marrë përsipër, kemi ardhur në Kosovë, kemi biseduar me disa regjisorë, mos t’i cek tashti emrat, dhe asnjëri nuk ka mundur ta kryejë atë punë për të cilën jemi marrë vesh.
Edhe Bekimi tha: A u vërtetove se nuk mund të punoj këtu në Kosovë; a isha i gatshëm – po... Këto janë të vërteta të gjalla, janë njerëzit gjallë.
E gjithë Kosova kanë qenë miq të tij; kush ka dashur, ka mundur të pijë kafe me të, të dialogojë, të bisedojë, të interesohet për jetën e tij. Ka qenë i hapur si me fëmijën, si me artistin më të madh të Kosovës, si me studentin e akademisë…

REL: Jo rrallë nga njerëzit në Kosovë është shtruar pyetja se pse Bekim Fehmiu nuk ka ardhur të jetojë në Kosovë. A keni diskutuar ndonjëherë lidhur me këtë çështje me mikun tuaj Bekimin?
MILAZIM SALIHU: Po, kemi biseduar. Thoshte se jeton edhe në Kosovë, familja është në Kosovë, prindërit janë të varrosur në Prizren, një pjesë e familjes është në Prizren, një pjesë në Prishtinë. Ai çdo vit ishte këtu.
Unë, thoshte ai, i përkas edhe Kosovës, edhe Shqipërisë, edhe gjithë rruzullit tokësor. Familja e tij e ngushtë, dy djemtë i ka në Amerikë; bashkëshortja, që është aktore, është ende në Beograd.
Adresë ka pasur në Beograd, por ka jetuar edhe në Kosovë, edhe në Shqipëri, edhe në Evropë. Ku ka qenë e nevojshme, Bekimi ka qenë prezent.

REL: A ka ndonjë episod me aktorin Fehmiu që juve ju mbetet në kujtesë si diçka e pashlyeshme?
MILAZIM SALIHU: Po, ishte tranzicioni në Kosovë, Kosova e shkatërruar, fillimi i luftërave në Bosnjë, Shqipëria e dalë nga një sistem… por, nuk kishim shtet.
Kam pasur rast dhe fat në një udhëtim në Itali, në Aeroportin e Milanos, na prisnin disa miq për disa takime me punë në Zvicër, por ishim në udhëtim nga Italia…
Bekimi e dha pasaportën, policia e detyroi të heqë kapelën, ai e hoqi kapelën dhe u ngritën policia, dogana, u bllokua Aeroporti i Milanos për gjysmë ore për të pirë kafe doganierët, policët me Bekim Fehmiun.
Unë, për herë të parë, përjetova diçka të papërjetueshme. Unë, si shqiptar i vogël, pas Bekimit, e pyes se çfarë po ndodh, a është e mundur… Unë e dija se kush është Bekim Fehmiu, por se e njeh polici, doganieri dhe çmohet aq shumë, kurse ne e injorojmë njeriun tonë – aty e kuptova. Kjo është e vërteta për mikun tim dhe të të gjithë shqiptarëve – Bekim Fehmiun.

[fattlumi]

Ngushllime familjes se Bekimit.
Per mendimin tim Bekim Fehmiu dhe Abdurrahman Shala jane dhe do te mbeten aktoret me te medhenj shqiptar,pavaresisht qe disa ketu deshirojne te shesin patriotizem fals.Le te njihemi te gjithe ne bote ashtu siq u njohen keta dhe te gjithe ne kemi dhene provimin e atdhetarit.
Nuk mund te jemi atdhetar nese shkruajme fjale te mdhaja neper forume,jemi atdhetar nese bejme vepra te mdhaja qe lejne shenja ne histori,e keto shenja nuk i lejme ne duke shkruar neper forume por i kane lene keta dy qe kane mbetur ne histori.
Abdurrahman Shala filmin e fundit qe ka luajtur,ka luajtur nen regjine e nje regjisori maqedonas,film i cili mori shperblime edhe ne festovalin e Vnecias dhe ne festivalet tjera te Evropes.I ngrati aktor nuk e priti montazhin e filmit ne te cilin luajti njerin nder rolet kryesore dhe vdiq pa e pare filmin e tij.E kush e permendi nga shqiptaret kete gje?
Askush,ose mua sme ka rene ta degjoj nje gje te tille.

Bekim Fehmiu ishte aktor i klasit boteror,dhe jo aktor i klasit provincial dhe aktor i pseudoserialeve qe jane ne mode ne dhjetevjeqarin e fundit.