Vetvritet aktori Bekim Fehmiu

[Kosovelli]

Bekim Fehmiu do të prehet në Prizren

Merkure, 16 Qrshor 2010 16:08
Ekonomisti
Aktori Bekim Fehmiu do të prehet në Kosovë. Miku i tij Milazim Salihu konfirmoi për Top Channel, se trupi i aktorit të madh do të digjet siç ai e ka lëne amanet, dhe hiri do të sillet në Prizren nga dy djemtë dhe bashkëshortja e tij. Ai kishte kërkuar që banesa e tij e fundit të ishte në qytetin e Prizrenit. Aktori kishte lindur ne Sarajeve ne nje familje me origjine gjakovare, por fëmijërinë dhe rinine e kaloi ne Prizren. Miku i tij i tha për TCH, se Fehmiu e ka lënë amanet në letrën e tij para vdekjes që trupi i tij të prehej ne Kosovë. Sipas tij, ceremonia do të jetë familjare dhe modeste ashtu siç ka kërkuar i ndjeri. Ne te do te marre pjese e shoqja serbe Branka Petric dhe dy djemte. Ndërkohë në Prishtinë do të organizohen ceremonitë shteterore përkujtimore. Në anën tjetër, në Teatrin e Prishtinës dhe në kinemanë e kryeqytetit, ku aktroi Bekim Fehmiu kishte kaluar kohën më të madhe gjatë pushimeve 3 mujore në Prishtinë janë hapur librat e zisë

[Rina_87]

MERHABA !

A jeni si jeni?

Cka me thane per Bekimin, ni aktor i madh, ni shqiptar i madh, qe kurre nuk e mohoi qe asht shqiptar dhe emni e tij kurre nuk u sllavizue. U prehte ne paqe, qe na nderoi kudo me emnin e tij shqiptar.

P.S. Tema asht per aktorin Bekim Femiun dhe vdekjen e tij, e jo per patriotizmin fallso ketu, dhe luftimin gjoja te barbarizmave, nen petkun e fanatikave fetare. Bekimi sigurisht se asht me patriot dhe me shqiptar se ta.

P.P.S. Jemi lodhe prej ketyren fanatikave fetare, te maskuar me patriotizem fallso! Edhe Bekim Fehmiun ju doli radha ta sulmoni per barbarizma apo ku e di une cfare ju sillet ne koke juve, kur flitet per nje shqiptar te Kosove, nje person dhe figure internacionale, kozmopolite, ne fund te fundit i martuar me nje sllavo-ortodokse! ncncncncncn

Ma shume me respektue shkiet se ju !!

[Disa]

Nuk e di pse po e beni kaq te madhe,po ai as nje filum shqiptar nuk ka luajture.pfff kurgju puna e t'i!

[ZbatoRregullat]

Paska cof!

Shtrohet pyetja: Kur te varroset, do varroset me flamur serb??

Ky njeri ne Kosoven e lire nuk ka qen asnjeher, gruaja e tij ka qen jo shqiptare dhe fakti tjeter fama e tij me shum ka ndiku pozitivisht ne reputacionin serb se sa shqiptar.

Dhe ne fund vdiq ne Beograd, ne vendin me armik te mundshem te shqiptareve!

Shpirtin ma kputi, paj ktina kur nuk ju ka dhimt jeta e vet, ku pom dhimet mu!

E qe e paska marr veten ne qafe,e hajt,cnncncnc keq... shum... keq....

Largonu nga ky i marr si ky qe asht larguar nga ne,

as nuk na ka njoft, as nuk e njoh,

sado pak,

Belushi vjen disa her ne shqiperi , dhe dekleron se asht Shqiptar, bile edhe ne gjuh Shqipe

kurse ky njeri , e bajt me shendet , at qka e ka lyp dhe e ka gjet.

Magjypve natyrisht qe su dhimbet nje shqiptar. Jeni e njejta race qe komentoni qe cdo teme duke mbrojtur fene qe te paret tuaj nga Afrika Veriore more. Deshironi te na beni edhe neve magjype per ate shani c'do gje Shqiptare (jo veten Nene Terezen,) po magjype keni lindur, nuk behesh.

[ZbatoRregullat]

Shndritshëm dhe tmerrshëm: Bekim Fehmiu (1936-2010)


Në Kosovë, dikush do të mund t’i përmendte afrimet dhe largimet me ngatërresat e përhershme që ai i ka pasur me regjisorët dhe institucionet e Kosovës. Bekimi ka “dështuar” në Kosovë, përkundër vullnetit për bashkëpunim, ngase nuk ka mundur të përshtatet me mentalitetin dhe kriteret mediokre e lokaliste.

Nga Shkelzen Maliqi më 16.06.2010 në ora 12:12
Me Bekim Fehmiun herën e fundit jam takuar nga fundi i verës së vitit të kaluar, diku në orën pesë e gjysmë në mëngjes, në Taukbahçen e Prishtinës. Unë po ecja me ngadalë drejt Gërmisë, kurse ai vinte nga drejtimi i kundërt, duke vrapuar si një djalosh i ri, me atë staturën e tij prej atleti. Nën hijen e drynave unë nuk e pata njohur, ndoshta pse e kishte një bluzë me kapulaqe, por ai ndaloi dhe më përshëndeti. Pastaj biseduam disa minuta për gjërat e rëndomta, shëndetin dhe familjet. Nëna e Bekimit dhe gjyshja ime Tehvide kanë qenë kushërira nga Prizreni, dhe vizitoheshin deri sa kanë qenë në jetë.

Arsyeja që e përmendi këtë episod është përshtypja që kisha atë mëngjes për kondicionin e tij fantastik, dhe atë skalitjen e tij si prej një heroi antik, tamam si të Odiseut, apo Uliksit, rolin e të cilit e kishte luajtur në serialin italian të viteve ’70, që e kishte vulosur edhe më shumë reputacionin e tij të aktorit me famë botërore.

“Unë vrapoj çdo mëngjes gjysmë ore, kudo që jam” - më pat thënë Bekimi.

Dhe unë atë mëngjes, kur u ndamë, pata menduar për vullnetin e tij që të mbetet i fortë dhe në dukje i ri. Ndonëse i kishte 73 vjet mbi supe, ai i rezistonte dhe, siç thuhet, nuk i dorëzohej aspak plakjes. Por, megjithatë, dyshova se ndoshta ishte një lloj poze, mbase paksa aktoreske. “Po e luan me sukses rolin e tij të fundit”, mendova. Kjo ideja e rolit m’u ngjall sepse kujtova se me të mbushur 70 vjet, Bekimi e shpalli publikisht se po e lë aktrimin. A mund ta braktisë vërtet aktrimin një aktor kaq i madh?

Ideja tjetër për pensionimin e tij në atë kondicion prej djaloshit, ishte se ndoshta kishte ndërmend t’i përkushtohej vazhdimit të shkrimit të biografisë, pas suksesit të madh që kishte arritur si shkrimtar me “Blistavo i strasno” (E shkëlqyer dhe e tmerrshme), librin e botuar në gjuhën serbe, në vitin 2001.
Bekimi e kishte bërë zakon viteve të fundit që katër muajt e verës t’i kalonte në Prishtinë, dhe shpesh pinim kafe në foajenë e Kino ABC.

Disa kapituj të biografisë së tij, që ka të bëjë me vendlindjen e tij, Sarajevën, si dhe Shkodrën e Prizrenin, qytetet ku ai e ka shijuar fëmijërinë, kam pasur rast t’i lexoj edhe para botimit, sepse si redaktor i shtëpisë botuese “Dukagjini”, negocionim me të që ky libër të përkthehej në shqip. Ishte vështirë që të merreshim vesh; kishte kërkesa të jashtëzakonshme financiare, por edhe disa të tjera, që botuesit i dukeshin teprime. Mua kërkesat e tij nuk më dukeshin të çuditshme, i konsideroja me vend, sepse ato faqe që lexova, si edhe më vonë librin në tërësi, kur e pat botuar B92, vërtet ishin gjeniale, absolutisht fascinuese. Mendoj se nuk ka asnjë libër - jo vetëm biografik të një autori kosovar, e mbase edhe në përgjithësi të autorëve shqiptarë, i shkruar në këto 15 vitet e fundit (një përjashtim në Kosovë janë librat me poezi të Arben Idrizit) - që do t’i afrohej, për nga vlerat e shumta artistike dhe etnografiko-antropologjike dhe politike, librit të Bekim Fehmiut “Blistavo i strasno”.

Supozoj se me po këtë vlerë janë edhe vazhdimet e shënimeve të tij, sepse libri i botuar përfundon me vitin 1954, kurse unë e di nga bisedat me Bekimin se rrëfimi vazhdon me vëllime tjera që përfshijnë vitet e studimit të aktrimit, sukseset dhe problemet me karrierën si aktor jugosllav, dhe depërtimi e ngecjet e tij në kinematografinë botërore.


Pas vdekjes së tij, besoj se shumica e shkrimeve dhe kujtimeve për Bekimin do të lidhen me filmografinë e tij të pasur dhe rolet e spikatura në skenat teatrore jugosllave. Do të ceket mbase edhe ngrysja relative e karrierës së tij në vitet ’80, kur filloi kriza jugosllave dhe fushata antishqiptare serbe, dhe ai, për dallim nga dy aktorët tjerë me famë të skenës dhe filmit jugosllav, Faruk Begollit dhe Enver Petrovcit, kishte vendosur që ta vazhdojë jetën në Beograd.

Në Kosovë dikush do të mund t’i përmendte edhe afrimet dhe largimet me ngatërresat e përhershme që i ka pasur Bekimi me regjisorët dhe institucionet e Kosovës: projektet e lëna përgjysmë (Hamleti, etj…), filmat e parealizuar, mospërputhja e karakterit dhe principialitetit të tij, që shpesh përjetohej si arrogancë e tepruar kur ndeshej me faktorët provincialë dhe burokratikë.

Sipas meje, Bekimi ka mundur të bëhet aktor i formatit edhe më të madh dhe të luante edhe në më shumë filma dhe seriale botërore. Ndërkaq, kur thuhet se ai “nuk i ka dhënë gati asgjë filmit dhe teatrit të Kosovës”, kjo nuk është diçka që flet keq për të, por është thjesht damkë e madhe për realitetin tonë. Flet për atë se ku jemi ne me sundimin e mediokritetit. Thjesht, Bekimi ka “dështuar” në Kosovë përkundër vullnetit për bashkëpunim, ngase nuk ka mundur të përshtatet me mentalitetin dhe kriteret mediokre dhe lokaliste.

Jam i bindur se në shënimet e tij është ndriçuar edhe ky mister i papërputhshmërisë së tij me Kosovën mediokre.

Si një koincidencë të çuditshme po e përmendi një bisedë që kisha dy ditë më parë në Strip-depot, me kolegët Leonard Kërquki dhe Shpend Limoni. Shpendi sapo kishte lexuar librin “Blistavo i strasno”, ishte mrekulluar me të, por e shtroi një pyetje, jo si dilemë të veten, por që shpesh mund të dëgjohet në kuluaret letrare: athua kush është “autori i vërtetë” i këtij libri, sepse paragjykohet se Bekimi ka qenë aktor i madh, ama është e pamundur që të jetë po aq i madh edhe si shkrimtar.

Në këtë bisedë unë vura bast në autenticitetin dhe gjenialitetin e Bekimit edhe si shkrimtar. Besoj se shkrimi i tij është roli dhe amaneti i tij i fundit, ku fshihen për amshim, shkëlqimet dhe tmerret e jetës së tij dhe të kohës sonë.

(Shënuar më 15 qershor 2010, 18:30-19:50)

[tomaras]

Nuk e di pse po e beni kaq te madhe,po ai as nje filum shqiptar nuk ka luajture.pfff kurgju puna e t'i!

Punë e madhe që nuk paska kuajtur në asnjë film shqiptar. Tokës shqiptare nuk i munguan kurrë shqiptarët, mirëpo fqinjët tanë na e kontestuan autoktoninë prore, pikërisht për shkak të "mungesës" së dëshmive për ekzistencën tonë. Bekimi nuk bëri gjë tjetër për kombin e tij, veçse me një kokëfortësi tipike shqiptare dëshmoi kombësinë e tij dhe Kosovën shqiptare, ngado që e çoi jeta e tij artistike. Pra dëshmoi ekzistencën e Kosovës shqiptare.

Mos harroni që në fund të viteve 60 edhe qytetari mesatar i ish-Jugosllavisë nga repulikat veriore nuk e kishte një ide të qartë për Kosovën dhe shqiptarët. Ai poashtu dëshmoi edhe talentin dhe mundësitë e jashtëzakonshme të popullit të tij, që i shuheshin gjenitë qoftë të shkencës qoftë të artit për shkak të pamundësisë objektive për ta zhvilluar talentin.

Mbaj mend ka qenë viti 1972 kur si nxënës i klasës së gjashtë tetëvjeçare u zura me një fqiun tim serb për Bekimin: Ai thoshte që është serb, ndërsa unë i habitur me "budallakinë e tij" i thoja që është shqiptar. U ndamë nga njëri-tjetri duke mbetur secili në të veten dhe nuk u shoqëruam më kurrë.

Bekimi është Nderi i Kombit, dhe dëm që ky titull nuk iu dha për së gjalli. Ai në mënyrën më shembullore lau borxhin ndaj kombit të tij duk mos e mohuar kurrë, përkundrazi duke e afirmuar dhe lartësuar kudo që iu dha rasti. Ai lau borxhin e tij ndaj kombit edhe duke jetuar me dhimbjen e tij, duke ngritur zërin e protestës, ndaj histerisë antishqiptare në Serbinë e viteve 80 në mënyrën e tij origjinale dhe të pakundshoqe duke i rënë vijë të zezë paraqitjeve të tij në teatrot e Beogradit.

E gjithë pjella e Ibrahim Fehmiut, kushdo që pati rastin t'i njohë, cilindo prej tyre, pavarësisht profesioneve që ushtruan, sigurisht të ndikuar nga edukata dhe formimi që trashëguan nga prindërit, patën disa karakteristika të përbashkëta: qenë prefekcionistë, me shpirt të pakorruptueshëm dhe jo-konformistë.

Të gjithë atyre që u mbetet merak që Bekimi nuk u kthye përgjithmonë në Kosovë, dhe të bëhej pjesë e mediokritetit artistik të Prishtinës, le ta këqyrin Enver Petrovcin dhe prerjen që iu bë këtij aktori në udhën e tij artistike me kthimin e tij në Prishtinë. kthimi në Prishtinë i aktorit që ishte studenti më i suksesshëm i gjeneratës së tij që pati nisur një karrierë brilante në kryeqytetin e ish-RSFJ-së, për nga mundësitë e zhvillimit të talentit të tij është sikur ta nxjerrësh një balenë nga deti dhe ta fusish në një pishinë.

E Bekimi, Bekimi qe balenë që notoi në oqean.

[saura]

E mrekullueshme dhe ironi e fatit qe dy shqiptere te lozin Odisen ....kame lexuar njehere nje interviste te tij ku thoshte qe gjate xhirimeve jame shkepur duke folur shqip me Irenen Papas (qe me duket nuk e pranon qe eshte me orgjine nga Korça ....)
po te jete e vertete ai me madheshtine e tij ja ka arritur qe zonja Iren te flasi shqip
Ju katundaret e forumit qe shkruani budalleqe kursejeni bojen e komp,nuk kemi nevoj per patriotizem fshataresk ....Bota i ka te droguar e homo artistet dhe i kujton me nderim ,ne pse ka marre nje ortodokse sllave do ta bejme armik ....!!!!
i paharruar qofte kujtimi i tij

[llapmuhaxheri]

Amaneti i aktorit Bekim Fehmiu, trupi i tij të digjet


Prishtinë 16 qershor- Pas më shumë se 7 dekadave jetë, aktori legjendar Bekim Fehmiu i dha fund vet jetës së tij.

Kështu së paku kanë lajmëruar mediet serbe, të cilat kanë cituar Ministrin e Punëve të Brendshme të Serbisë, Ivica Dacic.

Thuhet se Fehmiu ka bërë vetëvrasje me pistoletën e regjistruar në emrin e tij.
Vdekjen e aktorit e ka konfirmuar edhe Milazim Salihu, drejtor i Kino ABC, i cili kishte biseduar me gruan e aktorit të ndjerë.

“Lajmin e hidhur e mora nga Branka Petric, aktorja e njohur e Beogradit dhe bashkëshortja e Bekimit. Në shtëpi e kanë gjetur dhe ka bërë vetëvrasje me revole”, tha Salihu për Express.

Vdekjen e aktorit e ka konfirmuar edhe Agon Fehmiu, djali vëllait të Bekim Fehmiut.
“Kam biseduar me djalin e tij dhe ai më tha që ndihma e parë është aty. Tashmë kanë mbetur të dihen detajet, sepse ai ka lënë një amanet që të varroset në një mënyrë më specifike”, tha Agon Fehmiu për Express.

Dy muajt e fundit, sipas Agon Fehmiut, aktori tashmë i ndjerë nuk ka qenë në një gjendje të mirë shëndetësore, pasi kishte pësuar gjakderdhje në tru.

“Dy muaj e fundit ai ka qenë i sëmurë, ka pas gjakderdhje në tru. Do të thotë ka qenë në rehabilitim e sipër”, tha Agon Fehmiu për Express.
.
Korrespodenti Radio Televizionit të Kosovës në Beograd, Fahri Musliu në një bisedë me gruan e aktorit Fehmiu, Branka Petric ka thënë se amaneti i aktorit ishte që trupi i tij të kremohet.

“Bashkëshortja e Bekimit, Branka Petric një aktore e njohur e Beogradit deklaroi se Bekimi ka bërë vetëvrasje në banesë rreth 14:00 – 15:00, derisa ajo ishte në qytet dhe gjatë katër muajve të fundit ai ka qenë i vetizoluar dhe ka pasur disa probleme shëndetësore dhe psikike”, raporton Musliu.

“Ajo tha se kremimi i trupit të tij do të bëhet në Beograd, por ende nuk është caktuar data. Kjo ka qenë dëshira e fundit e Bekimit tha Branka Petriq”, raporton Fahri Musliu, korrespodenti i RTK-së në Beograd.

Fehmiu është lindur 74 vjet më parë në qytetin e Sarajevës, ndërsa deri sot është konsideruar si “kremi” i aktrimit në ish – Jugosllavi.

Rrugëtimi i tij jetësor lidhet mes Sarajevës, Shkodrës, Prizrenit, Prishtinës dhe Beogradit. Fehmiu gjatë karrierës së tij ka luajtur 40 filma të metrazhit të gjatë si në kinematografinë jugosllave atë evropiane, duke arritur madje edhe në Hollywood.

Ka bashkëpunuar ngushtë me emrat e njohur të filmit, si: John Houston, Ava Gardner, Dirk Bogart, Sharl Aznavur, Irene Papas, Claudia Cardinale, Candice Bergen.
Në vitin 1987 Fehmiu në shenje proteste kundër propagandës antishqiptare dhe përhapjes së urrejtjes ndaj shqiptarëve, braktisi shfaqjen "Madame Kolontine" të Anete Playel, ku luante Leninin dhe Stalinin.

Në fillimin e vitit 2001, u botua autobiografia e aktorit Bekim Fehmiu, me titullin "Shkëlqim dhe frikë".

Për një kohë të gjatë Fehmiu ka qenë i mbyllur sa i përket deklarimit në media.
Gazeta “Express” dy muaj më parë pati publikuar një shkrim rreth vizitës së Fehmiut në Shqipëri në vitin 1972. Për shkak të një bllokade totale dhe të hekurt sa i përket informimit dhe teknologjisë, duket se fytyra e Fehmiut vetëm se imagjinohej nga shqiptarët e Shqipërisë.

Mbledhësit e Puplave

Film i xhiruar në vitin 1967, i bazuar në stilin e jetesës së romëve në veri të Vojvodinës. Rrëfimi përfshin tema komplekse si dashuria, raportet ndëretnike dhe sociale.

Mbledhësit e Puplave konsiderohet si kryevepër e kinematografisë jugosllave, kurse aktrimi i Fehmiut është cilësuar brilant.

Filmi ka qenë i nominuar për Çmimin Oscar në kategorinë e filmit më të mirë të huaj, kurse e ka fituar Çmimin Special të Jurisë në Festivalin e Cannes.

Fehmiu ende është shqiptari i parë i cili ka luajtur rolin kryesor në një film të nominuar për Oscar./Express / Zhurnal /

[llapmuhaxheri]

Deklarata të artistëve kosovarë pas vdekjes së B. Fehmiut

Selman Jusufi
“Ishte aktori më i mirë në Evropë, me prejardhje shqiptare, është një aktor që unë kisha fatin ta njoh jo vetëm si aktor, por edhe duke e pasur edhe profesor një kohë të shkurtër, është një personalitet që artit shqiptar nuk mund t’i përsëritet”.

Isa Qosja
Konsideroj që është një humbje jashtëzakonisht e madhe, shumë e madhe, paskajshmërisht e madhe, ishte një aktor i madh jo vetëm shqiptar, aktor që mund ta krahasoj me figurat më të rëndësishme që kanë qenë protagonistët e kinematografisë në botë, e dyta ato që i bëri ai në disa filma sikur në “Mbledhësit e puplave” pastaj me “Kalimin mbi kurrizin e djallit”, pastaj “Edukimi special” dhe tjerë filma, mbeten si freska të vërteta, kështu që Bekimi ishte një aktor me fuqi vullkanike, humbje e madhe për komunitetin artistik, humbje e madhe për të gjithë ne. Gjithnjë tash kthehem pas dhe them, pse askush prej nesh nuk bëri një film dokumentar për të, së paku për të. E di se të gjithë ne kishim dëshirë ta kishim në një projekt tonin, nuk e di pse nuk ishte e mundur dhe s’ndodhi ajo, por se paku ta kishim pas një film dokumentar për të, një rrëfim për jetën e tij artistike, sa do të kishte vlerë tash”.

Jeton Neziraj
“Konsideroj që është e dhimbshme që po largohet njëri prej artistëve më të njohur që kemi pasur. Puna e parë që bëra, natyrisht pasi mora vesh për lajmin, ishte të provoja t’i rikujtoj edhe një herë pjesët që i ka luajtur edhe konsideroj se mënyra se si ka zgjedhur t’i japë fund jetës është po aq e dhimbshme dhe po aq ndoshta na bën fajtor që ndoshta s’e kemi bërë krejt atë që ai e ka kërkuar në këtë moshë, mbas asaj karriere të bujshme; e ka kërkuar jo pse ai e ka dashur, por sepse ne konsideroj që ia kemi pas borxh një përkujdesje, një përkushtim më të madh. Si zakonisht artistët e mëdhenj ikin kështu në heshtje dhe pas vdekjes natyrisht na mbetet neve të ndajmë mirënjohje, shpërblime, dekorata dhe kjo mendoj është e zakonshme në këto treva, artistët e mëdhenj ikin pa minimumin e mirënjohjes që e meritojnë”.

[Smth_Poetic]

Mund te kishte gjetur ndonje pershendetje tjeter shqip: "mire se ju gjej"" tungjatjeta" etj. e jo nje pershendetje ;barbarizem: turko-arabe: " haba" "Ozhgjelten" "Bujrum". Jemi shqiptar, kemi gjuhen tone te bukur e te paster. Ka qene ne Lidhjen e Shkrimtareve e Artisteve, jo ne "mejhane". E di fort mire se ka pasur shkolle, e ka kene artist i madh, po fjala e tij dhe e cilitdo artist mbetet ne kujtesen e pasardhesve. Ai qe s'na e do te miren, abuzon me pershendetjen e mesiperme. Them te kishte pershendetur "shqip" do te kishte kene ma me vlere. Masandej ka kene ne Shqipni, pershendetjen e ka ba ketu,jo ne Kosove ku shqipfolesit nje pjese te mire te leksikut e kane turko-arab ose shqipe "puke" te kohes se Buzukut...

Te ka then njeri ty qe je vertet i cuditshem.
Largohu pislliqeve te nacionalizmit e mundohu si pranosh e respektosh njerezit ne menyren sesi te prezantohen , e jo ne menyren sic i deshiron ti.

E di qe jemi ne vitin 2010 , apo duhet ndonjeri te ta rikujtoj perhera?