Terrorizmi Mediatik

[Marmara]

Terrorizmi mediatik


Shkrimet e fundit antiislame te K.Mutfaraj kanë bërë bujë te madhe, jo në saje te kualitetit apo personalitetit të tij, por në saje te njëlloj prototipi që përfaqësohet nga njerëz ekstremistë, me ide terroriste, i cili dita ditës po merr përmasa me te paskrupullta, duke u fshehur pas "perdeve" për integrime europiane apo luftës kundër terrorimit e ShBA-ve. Të dyjat këto janë "perde" te gabuara te këtyre ektremistëve. E para sepse Europa është bashkim modern europian e jo mesjetar, e dyta sepse lufta kunder terrorizmit ka kontura me shume politike se sa fetare, e cila shumë shpejt mund të ndryshoj kahje, varërisht nga interesat politike te ShBA-ve.
Çfarë do të thotë terrorizëm dhe ftesë për terror? Fjala "terror" nga latinishtja do te thotë "tmerr", "frikë" etj. dhe është pikërisht ajo çka K.M. është duke u përpjekur të mbejllë në popullatën shqiptare, duke ftuar në urrejtje, frikëmbjellje dhe madje vrasje të shqiptarëve (sepse shumica jemi musliman).

Hipotezat e Myftarajt kundër Islamit dhe muslimanëve mund te hidhet poshtë nga tri aspekte kryesore: fetare, kombëtare dhe njerëzore.

Aspekti fetar
Pretendimet e Myftarajt, i cili paraqitet si një ekspert i religjioneve, se Islami është fe idhujtare janë plotësisht te pabaza, si nga rrafshi teorik-shkencor ashtu edhe nga ai praktik-fetar.
Çfarë është idhujtaria dhe c'do të thotë idhull? Idhujtaria mund të përkufizohet si një lloj besimi, ku adhurimi, nderi dhe lavdia i jipet një apo më shumë figurave te caktuara, përveç apo krahas Zotit.
Roli dhe funksioni i një objekti apo figure janë vendimtare në përcaktimin e saj si një idhull. Idhull konsiderohet një objekt i cili adhurohet, ndaj te cilit bëhen lutje, nga i cili kërkohet ndihmë, përkrahje, mbështetje. Guri i Zi në Meke nuk e ka asnjë nga këto funksione dhe role te objekteve idhujtare. Asnjë musliman nuk i lutet atij, nuk kërkon nga ai ndihmë, nuk e adhuron dhe nuk e konsideron simbol fetar, përdallim nga te krishteret te cilët i luten kryqit, kërkojnë ndihmë nga ai, e bartin në qafet e tyre dhe e shtrëngojnë për të kërkuar shpëtim. Ne që lutemi në xhami s'do të thotë që iu lutemi gurëve apo murëve brenda të cilëve gjindemi.
Myftaraj nuk mund t'a di më mirë se ne muslimanët rolin e gurit të zi. Sikur guri i zi të ishte idhull apo pjesë e besimit (imanit) te fesë Islame dhe muslimanëve, atëhere përse ne do te duhej ta mohonim një pjesë te besimit tonë (sepse edhe idhujaret qendrojne prapa besimit te tyre)? Mirpo pretendimet e tij janë te pabaza, me përpjekje për te ngjitur një njollë të zezë te supozuar, sepse Islami është besimi që ne menyre shumë strikte, pa hamendje e kurrfar dyshime proklamon Njëshmërinë e Zotit, njëshmeri kjo si në aspektin e adhurimit, nënshtrimit, lutjes, mbështetjes, njëshmeria e Zotit në zotrim, në emra dhe cilësi, si dhe në adhurim vetëm ndaj Tij.
Emri "Allah" është simbolizim i njëshmërisë së Zotit dhe monoteizmit më të pastër, sepse është emërtim njejës, i pa gjini dhe s'mund të lakohet. Emërtimet mund të ndryshojnë apo evulojnë në periudha të ndryshme kohore. Edhe termi "zot" apo "perëndi" në gjuhën shqipe kishte dhe ka kuptime te ndryshme, varësisht se kush çfarë nënkupton me të. Konceptimi dhe interpretimi i termit "Zot" është i ndryshëm nga ai musliman, ai krishter apo i ndonjë besimi tjetër. Prandaj kur muslimanet thërrasin „Allah“ natyrisht që nënkuptohet Zoti i vetëm, që është një e ska të dytë.

Aspekti kombëtar
Në artikullin e tij paraqitet një shikim ekstrem i njëtrajtshëm i historisë, një histori e pakuptimt.
Pretendimet qe Islami është pranuar me dhunë ne te kaluarën nga shqiptarët është i pabazë dhe këtë e pohojnë një numër i madhe i historianëve dhe mendimtarëve shqiptar, qofshin këta edhe te krishtër. Veprimtari e historiani i shquar shqiptar-arvanit Aristidh Kolja kishte shkruar: "Ndërrimi i fesë së shqiptarëve me anë të dhunës është pjellë e fantazisë dhe shpikje e murgjëve dhe nuk është aspak e hijshme që ta pretendojnë këtë historianët".
Perderisa Kastropolus perpiqet te terheq nje paralele inekzistente kinse te demit te njejt nga Islami dhe fqinjeve serbo-grek, unë me plotë bindje e shoh mu tek Kastriotoviçi analogjine e te menduarit dhe vepruarit konform planit serb Neçertanja apo atij grek te Megali Idea, per spastrimin etnik te shqiptarëve (se shqiptarët janë shumica musliman kudo). Dmth perderisa ai kërkon deportimin apo zhdukjen fizike te muslimaneve i bie sikur ta liroj Maqedoninë fare nga elementi shqiptar, Serbinë po ashtu, Kosovën t'ia bashkangjitë Serbisë, ndërsa Shqipërinë ta lëjë me gjysmë milion banorë si vasal te vellezerve te tij grek dhe sllav një pjesë. Siç duket Kastriotoviçi (Kastriotopolus) është trajnuar qe me nje finëse dhe dinakëri te madhë të zhduk popullin shqiptare me vet doren e vet, pa u hetuar nderhyrja e drejtperdrejt serbeve dhe grekeve.

Aspekti njerëzorë
Menyra e te interpretuarit te gjërave, tregon mënyrën e te menduarit. Dashuria apo urrejtja janë dy ndjenja te cilat ia ndryshojnë fytyrën drejtësisë. Kastriot Myftaraj po rrënon shpirtin e vet, duke i „hipur“ urrejtjes në qafe e cila do ta dërgoj në ndyrësi dhe humbje.

Kundërllogaritja
Hesapet Myftaraj siç duket i ka bërë me një matematikë te Megali Ideas dhe Neçertanjas së Serbisë, të cilët shqiptaret i konsideronin, jo si njerëz, por si tranguj apo bisha te egra.
Ndërsa unë i ofroj atij hesapin shqip duke u nisur po nga ai numër i tij i "islamikëve" prej 30 mijë. Këta 30 mij kanë prindër, vëllezër, motra, familje, kusherinjë. Mbijetesen shqiptare e kemi në saje te solidariteti, besës dhe mbrojtjes familjare. 30 mij "islamik" e kanë te pakten njërin prind, dmth edhe 30 mijë tjerë, baras me 60 mijë. Këta 30 mijë në mesataren shqiptare kanë së paku 2 vllezër, 2 nipër, 3 a 4 kusherinjë, familjar, fqinjë etj, që llogaritur me një logjikë te tillë zinxhirorei bijnë mbi 2 milion.
Shpallja e luftës 30 mij "islamikëve" do të thotë shpallje lufte 90% e kombit shqiptar te cilët pak a shumë janë musliman. çdo sulm në familjet e tyre, pa marrë parasysh arsyet, do t'a rrisë solidaritetin dhe nevojën për mbrojtje familjare e fisnore te kombit.

***
Skam ndëgjuar asnjëher në jeten time ndonjë shqiptar musliman që të ftoj në vrasjen, zhdukjen apo perndjekjen e krishtereve e as feve tjera, as nga ndonje hoxhë fshati ne hutben e tij, as nga ndonje gazetar a publicis e as nga ndonjë qytetar i thjeshtë. Ftesat qe koheve te fundit po i servohen opinionit shqiptar (p.sh. ndalimi i ezanit, mbyllja xhamive, zhdukja muslimaneve etj.) dita ditës janë me ekstreme e me te paskrupullta. Deri kur kështu?
Përse fqiu im krishter duhet të shoh se çfarë ndodh në Afganistan mes ish aleatëve për të më vlerësuar mua qe me ka pranë dhe besimin tim?
Nëse Myftaraj e cilëson si shumë te keqe nderrimin e fesë në te kaluarën për pragmatizëm politik e praktik, atëhere çfarë dallon ai nga „këta njerëz të kqinjë“ i cili tani kërkon rekonkuizitë të popullit shqiptar kinse për arsye pragmatike politike? A nuk është ky ai që tani përpiqet te promovoj shqiptarin laraman që ndërron fenë vetëm për interesa politike? A s’po promovon ky tani filozofinë dhe mendësinë e vartësitë në shpirtin e shqiptarit?
Jo zotëri, populli shqiptar është edhe popull islamik, musliman, që respektoj deri tani dhe vazhdon te respektoj fqinjët e vet krishter. Ndërsa njerëzit duhet te gjykohen individualisht, në bazë te veprave te tyre, kundervajtjes qe kane bërë, qofshin me mjeker apo pa të, musliman apo krishter, me pantallona te gjatë apo te shkurtër. Ndjekja e „vehabizmit“, nëse ekziston ky sekt, nuk është kurrfar vepre penale ligjore dhe nuk sanksionohet as në kushtetut e ne asnjë parim ligjor, ashtu siç sot në Shqipërinë e Kosovën tonë ka edhe pasues te dreqit e te birit