Nënë moj, fshiji lotët me dy duar,

Se t’u kthye djali yt si i praruar,

Nënë moj, jo nuk të ra dëshmor,

Se dridhet armiku ta prekë me dorë!


Nënë moj, a e di vallë ku ishte,

Dhe a e di në mendje çfarë kishte?

U nis për Palestinë për të ndihmuar,

Te njerëzit që vdesin për të jetuar!


Një anije e madhe u nis nga Turqia

Me të birin e saj të madh Sali Emin,

E përcollën me lutje e gjithë turqnia,

Dhe u dridh planeti duke thënë amin!


I ndali çifuti i poshtër si kastriqi,

E s’e pa se aty ishte Fuad Ramiqi.

Me lutjen time varrin ta mbarova,

Se unë kam gjak nëne nga Kosova!


Aty ishte edhe tjetri i forti boshnjaku,

Me flamur në dorë Jasmin Rexhepi.

Ndër muslimanë, Palestina kajmaku,

Po mbi kokë po i rri i të poshtrit sqepi.


Nënë moj, qenë mbledhur nga tërë bota,

Ndër ta edhe i Kumanovës Sllupçani!

Ah nënë, fjalët miradije janë të kota,

Për flamurtarin islam – Sead Ramadani!


E bota tani ditë zie patjetër ta shpallë,

Për trimat që ranë, me zemër të rrallë!

Nuk janë syrgjyn vdekur, po syrgjyn gjallë,

Dhe meritojnë të gjithë t’i puthim në ballë!!!


Kushtuar pjesëtarëve të vdekur dhe të gjallë të anijes që u nis nga Turqia për Palestinë

Arsim Jonuzi