Një formulë për matjen e shkallës së rrezikut të terrorizmit islamik

[bani]

eshte e qarte se arabet ne shqiperi nuk po bejne propagande fetare , por ARABIZIM,
eshte me se e qarte se nqs nuk merren masa te shpejta nga qeveria kunder ketyre arabeve-arab dhe arabeve-shqiptar , gjendja ne shqiperi do te perkeqsohet dhe ne nje kohe jo shume te gjate do te n'a duhet qe me force t'i zbojm ,
une vete falem ne shtepi dhe ne xhami, besoj kuranin dhe besoj te gjitha librat si dhe profetet e ardhur nga Zoti, me Abraham, Moisi, David , Jezu Krisht, si dhe Muhamed,
por nuk e ngaterroj kurre fene e PAQES me fene qe arabet manipulojne dhe kane devijuar ne teresi nga feja e Zotit, dhe ata e kane pergjegjesine per kete para Zotit diten e gjykimit,
i them te gjitha keto per t'i mbushur mendjen disave se jo te gjithe ata qe shkojne ne xhami jane rradikale islamik,
personalisht kam mendimin me te keq per shumicen e arabeve(jo te gjithe),
EGOISTE, MENDJEMEDHENJ, MASHTRUES, SHOVINISTE,MANIPULATORE, MAFIOZE , INTRIGUES, keto jane disa nga epitetet qe pa frike dhe me njohje personale mund t'iu ve me te drejten e njohjes personale nga afer qe kam me t'a,
puna nuk eshte a duhet te besojne njerzit ne islam,
por puna eshte se ne cfar islami besojne , ne islamin qe eshte kthyer ne nje vegel mashtrimi ne duart arabe,
e ku ka njeri me mohues ndaj Zotit se ai qe perdor fene per qellime politike,shoviniste, etj
po lexoja nje dite nje shkrim te nje anglezi i cili kishte qene ne vendet arabe dhe thoshte se i interesoi te dinte perkthimin e fjales Allah, por ngado qe te shkonte i thonin se gjuha arabe eshte nje gjuhe e vecante dhe si e tille nuk mund te perkthehesh Allah ne anglisht God,
ai tha se u irritua se si shumica ne nje menyre te njejte pak a shume kamuflonin te verteten, si perfundim anglezi shkroi se ; dyshoj se behet fjale per nje SHOVINIZEM MISTICIK,
dhe nuk eshte per t'u cuditur aspak se si kane arritur arabet te krijojne nje kult te emrit Allah, sikur gjoja ai eshte emri i Zotit ne pothuajse 1600 vjet,
ata MANIPULOJNE duke mashtruar masivisht, dhe eshte akoma me shume per t'u cuditur se si perdorin metoda primitive ,por qe me sukses is arrijne qellimit,
arabet jane keshtu;
SA KANE INTERESIN E VET , INVESTOJNE PER QELLIMET E VETA, SA T'A SHIKOJNE SE NUK I ECIN PUNET ASHTU SI DUAN ATA , I SHIKON SE SI MENJEHERE HEQIN MASKEN DHE ME PERCMIM DHE MENDJEMADHESI LARGOHEN

[Hillirian-zo]

I / E nderuar bani un nuk thash se te gjith Muslimanet, por keta aktivist qe po i preferojn Veshmbathjen dhe gjith Pamjen Arabe mirepo kulminacionin e arrisin keta kur e fusin Gjuhen SHQIPE ne ato gjuh si te dores dyte. Se gjuha arabe eshte e shenjt, dhe i quajn trojet shqiptare si Toka Islame

Ju lutem te nderuar per qka kemi kontribuar deri tash dhe per qka sakrifikuan paraardhesit tane gjith qka paten. Une jam shum i Sigurt se jo per tu Arabizuar

[muslimani72]

ani pershendeteni mes veti ju ,se vetem kjo ju ka ngele )

[bani]

muslimani72 ,si puna jote , une e di se ka shum,
mendimi im per ju eshte se i perkisni nje kategorie,
dhe kategoria e juaj eshte;

2:11. E kur atyre u thuhet: “Mos e prishni rendin nλ tokλ”! Ata thonλ: “Ne jemi vetλm pλrmirλsues (paqtues)!”

[kleos]

Nga Kastriot Myftaraj

Në vitin 2003, Koço Danaj, në një shkrim të botuar në gazetën “Koha Jone” ironizonte me të drejtë organizimin në Tiranë të Mëngjesit të Lutjeve, sipas modelit amerikan. Titulli i shkrimit ishte i gjetur: “Ulu Muhamet të bëjmë muhabet!” Koço Danaj tash gjendet në krye të një lëvizjeje për Shqipërinë Natyrale, domethënë për bashkimin e trojeve shqiptare në dy anët e kufirit në një shtet të vetëm nacional shqiptar.
Por Koço Danaj e shikon Shqipërinë Natyrale vetëm si një çështje aritmetike, kilometrash katrore. Shqipëria Natyrale për Koço Danajn është hapësira nacionale shqiptare, kufijtë e së cilës nuk përkojnë me kufijtë e shtetit shqiptar, duke mbetur jashtë kufijve shtetërore një pjesë e madhe e trojeve etnike shqiptare. Prandaj Koço Danaj kërkon edhe atë që mund të quhet Shqipëria Natyrale shtetërore, domethënë që kufijtë e shtetit shqiptar të përkojnë me kufijtë e hapësirës nacionale shqiptare. Por Shqipëria Natyrale për Koço Danajn është një çështje gjeografike dhe aritmetike, një çështje kilometrash katrore.
Por përmasa gjeografike, është vetëm një prej atyre të Shqipërisë Natyrale. Një tjetër përmasë është ajo kulturore, dhe këtu fjalën “kulturë” e përdor në sensin e identitetit, të konstitucionit shpirtëror shqiptar. Çdo nacion (komb), si një bashkësi ka atë që Johan Gottfried Herder e quajti Volksgeist, domethënë “Shpirti i nacionit”. Shqipëria Natyrale është edhe një Shqipëri kulturore, madje kulturhistorike, në sensin që identiteti kulturor shqiptar është formësuar historikisht. Shqipëria natyrale nuk është coptuar vetëm gjeografikisht, por edhe kulturalisht. Shqipëria Natyrale u coptua kulturalisht, gjegjësisht shpirtërisht, me islamizimin e dhunshëm të shqiptarëve gjatë pushtimit osman. Me përfundimin e pushtimit osman, Islami mbeti feja e një minorance, ndërsa pjesa më e madhe e atyre paraardhësit e të cilëve qenë islamizuar, thjesht nuk e ndiqnin më këtë fe. Por kjo minorancë, me sponsorimin e vendeve arabe, bëri gjithçka që t’ i jepte hapësirës shqiptare në dy anët e kufirit një profil të lartë islamik, duke ndërtuar sa më shumë xhami, medrese, tyrbe etj.
Sa kohë që në Republikën e Shqipërisë, Kosovë, Maqedoninë Perëndimore, viset shqiptare të Malit të Zi dhe Luginën e Preshevës, ekziston një Islam i cili i ka dhënë qëllimisht kësaj hapësire një profil arab, të flasësh për Shqipërinë Natyrale, si bashkim shtetëror i trojeve shqiptare, do të thotë: Ulu Muhamet të bëjmë muhabet! Muhabet kotnasikoti. Se rindërtimi i dimensionit kulturor të Shqipërisë Natyrale është parakushti për bashkimin shtetëror, gjeografik të Shqipërisë Natyrale. Rindërtimi i dimensionit kulturor të Shqipërisë Natyrale është një proces i vështirë dhe që kërkon kohë. Por ajo që është immediate, duhet që të zhbëhet dëmtimi që u bë në dimensionin kulturor të Shqipërisë Natyrale, në Shpirtin shqiptar. Kjo mund të bëhet lehtë dhe thjesht me deislamizimin e trojeve shqiptare në dy anët e kufirit. Me deislamizim kam parasysh mbylljen e xhamive dhe ndalimin e Islamit në hapësirën shqiptare, me anë të një refendumi nacional. Islami shqiptar, duke marrw njw profil arab, me predikimet nw arabisht qw gjwmojnw nga megafonwt e minareve pesw herw nw ditw, wshtw vetwidentifikaur me funamentalizmin islamik arab, dhe / ka shpallur vetvetes dwnimin historik tw asgjwsimit. Nuk mund të shkohet deri tek Shqipëria Natyrale si realitet shtetëror, e aq më pak të ruhet e sigurohet ajo, pa u bërë deislamizimi i nacionit shqiptar. Kjo për dy arsye:
E para, Shqipëria gjendet në Europë, dhe Europa nuk mund të pranojë që mjedis Bashkimit Europian (anëtarësohet ose jo Shqipëria në Bashkimin Europian do të gjendet në mes të territorit të tij, për shkak të zgjerimit të Bashkimit) të gjendet një shtet ku nga bashkimi do të rritet ndjeshëm pesha e muslimanëve praktikantë. Qenia në të njëjtin shtet e grupimeve të muslimanëve praktikantë të Republikës së Shqipërisë, Kosovës, pjesës shqiptare të Maqedonisë etj., do të krijojë një grupim dinamik në shoqërinë shqiptare, që do të ndihet i fortë, për të ndërmarrë deri edhe veprime të dhunshme për marrjen e pushtetit, në shtetin e ri. Kështu do të krijohej një emirat në mes të Europës. SHBA-të nuk mund të mos e marrin fare parasysh mendimin e Europës, kur të shkohet deri tek krijimi i shtetit të bashkuar shqiptar.
Edhe sikur SHBA-të ta krijojnë atë që Danaj e quan Shqipëria Natyrale, përsëri SHBA-të, për shkak të kombinimeve të reja gjeopolitike, nuk do të mund ta mbrojnë shtetin e bashkuar shqiptar, në situatat e rrezikshme që do të krijojë një lëvizje radikale islamike në Shqipëri. Në dekadat e para të shekullit XXI do të ndryshojë thelbësisht gjeopolitika globale. Studiuesit amerikanë të marrëdhënieve ndërkombëtare, të cilët janë zëdhënës të qendrave të cilat u shërbejnë si think tanke institucioneve të politikëbërjes së jashtme amerikane, e kanë paralajmëruar këtë gjë. Këta studiues i përcjellin publikut amerikan dhe atij global kumtet e esablishmetit strategjik amerikan, duke e përgatitur publikun për ndryshimin e skemave gjeopolitike globale. Një kumt të tillë dha Samuel Huntington, i cili në librin “Përplasja e qytetërimeve” paralajmëroi se në të ardhmen do të krijohej ajo që ai e quajti aleanca konfuciano-islamike, do të thotë mes Kinës dhe një pjese të madhe të botës muslimane. Kjo do të jetë një aleancë antiamerikane dhe antiperëndimore. Aleanca e Kinës me pjesën më të madhe të botës islame, do ta rrisë Islamofobinë në Perëndim.
Një tjetër arsye e cila e bën të nevojshëm deislamizimin e e nacionit shqiptar është aleanca e pritshme amerikano-ruse, e drejtuar kundër Kinës. Kjo aleancë propozohet në esenë e Robert D. Kaplan “The geography of Chinese power: How far can Bejing reach on land and at sea?”, e botuar në revistën “Foreign affairs” në numrin e maj-qershorit 2010. Eseja e Kaplan bёhet mё interesante se ai ёshtё praktikisht njё zёdhёnёs i establishmentit strategjik amerikan, derisa eseja e tij botohet nё revistёn e Council of Foreign Relations, njё think tank shumё kompatibёl me qendrat e vendimmarrjes nё Ëashington. Në mënyrë kuptimplotë, Robert D. Kaplan, e fillon esenë e vet, për të cilën paralajmëron se është bërthama e një libri që do të botohet në vjeshtën e këtij viti, me një citim nga Halford Mackinder (një doktrinar i gjeopolitikës anglosaksone), për rrezikun e verdhë që mund të paraqesë Kina në të ardhmen, për shkak të popullsisë së madhe dhe pozitës gjeografike të favorshme për ekspansion. Madje Kaplan tërheq vëmendjen mbi atë se Mackinder mendonte se Kina në të ardhmen mund të pushtonte Rusinë. Mackinder i ka thënë këto gjëra në 1904, kur Kina ishte një vend i dobët, i gjunjëzuar, praktikisht i kolonizuar nga fuqitë e mëdha. Sot, 106 vite më pas, Kina, në shumë pikëpamje është ajo çka i trembej Mackinder. Rusia, në dekadat e ardhshme do të kalojë në kolaps demografik, për shkak të rënies së popullsisë. Diskrepansa mes popullsisë dhe territorit është më e madhe në Lindjen e Largme Ruse dhe në krejt Siberinë, të cilat do të bien nën kontrollin kinez, për shkak të dyndjes së popullsisë kineze dhe të investimeve kineze në Siberi.
Kaplan mendon se SHBA-të duhet të afrohen me Rusinë, e cila i trembet ekspansionit kinez në Siberinë e shpopulluar. Sipas Kaplan SHBA-të duhet ta bëjnë Rusinë pjesë të koalicionit për kundërbalancimin e Kinës. Kaplan bën një analogji shumë interesante:
“Në vitet 1970 administrata e Presidentit Nixon u tregua e aftë që të përfitonte nga çarja ndërmjet Pekinit dhe Moskës, për të bërë një hapje ndaj Kinës. Në të ardhmen, kur Kina do të jetë fuqia më e madhe në botë, SHBA-të mund të konceptojnë një partneritet me Rusinë në një aleancë strategjike, për të balancuar Imperinë e Mesit (Kinën-K.M.)”. (“Foreign affairs”, may-june 2010 editon, Volume 89, Number 3, f.29)
Nëse arrihet deri tek aleanca amerikano- ruse, atëherë do të përsëritet historia, ashtu siç ndodhi pas aleancës britaniko-ruse, në fillim të shekullit XX. Britania e Madhe, superfuqia e shekullit XIX, gjatë këtij shekulli e frenoi tre herë marshimin e Rusisë në Ballkan, ku Rusia bëri disa lufta kundër Imperisë Osmane, me të cilat ndër të tjera synonte që trojet shqiptare t’ ua jepte fqinjëve sllavë, aleatë të Rusisë. Por, kur në fillim të shekullit XX, Britania e Madhe bëri aleancë me Rusinë, për të përballuar Gjermaninë, Britania e Madhe e toleroi Rusinë në Ballkan, duke lejuar shtet sllave ballkanase që të coptonin trojet shqiptare. Madje me Traktatin e fshehtë të Londrës të vitit 1915, me insistimin e Rusisë, Britania e Madhe pranoi edhe që të coptohej shteti shqiptar i krijuar në 1913, gjë që do të bëhej në dobi të fqinjëve aleatë të Rusisë.
Kur të shkohet deri tek aleanca amerikano-ruse, rëndësia e hapësirës shqiptare për SHBA-të do të relativizohet shumë, aq më tepër që hapësira shqiptare do të shihet si një areal musliman, pra si një aleat potencial i Kinës. Kur të shkohet deri tek aleanca amerikano-ruse, do të rivlerësohet Serbia në gjeopolitikën amerikane në Ballkan, si aleat i SHBA-ve. Atëherë SHBA-të, Europa po se po, do ta lejojnë Serbinë që në bashkëpunim me vendet fqinje të shqiptarëve, Maqedoninë, Greqinë, të ndërmarrin një spastrim të hapësirës nacionale shqiptare, në emër të luftës kundër rrezikut të terrorizmit islamik. Kur rritet rreziku në mjedisin gjeopolitik, rritet paranoja dhe ka prirje për veprime parandaluese. Kur të shkohet deri aleanca e gjerë konfuciano-islamike, si dhe aleanca amerikano-ruse, atëherë Serbia, Greqia, Maqedonia (apo Bullgaria nëse Maqedonia do të jetë ndarë) do të kërkojnë dhe do të marrin nga Perëndimi lejen për të bërë një luftë preventive ndaj nacionit shqiptar, të cilin do ta paraqesin si burim të rrezikut islamik.
Prandaj është e nevojshme që shumësia joislamike e nacionit shqiptar të ndërmarrë një luftë preventive kundër minorancës që i ka dhënë hapësirës shqiptare profil islamik arab, me qëllim deislamizimin e krejt hapësirës shqiptare. Natyrisht që islamikët do t’ i rezistojnë deislamizimit. Prandaj ky proces duhet zhvilluar sipas modelit të Izraelit, saktësisht ashtu siç vepron Izraeli në Gaza, Bregun Perëndimor dhe Liban kundër radikalëve islamikë. Në këtë betejë shqiptarët joislamikë kanë “izraelitët”, ndërsa muslimanët praktikantë arabofilë janë “palestinezët”.
Dilema nacionale shqiptare është: A do ta bëjë Shqipëria dhe Kosova luftën preventive ndaj Islamit shqiptar, apo do të presin sa të vijë lufta e ashtuquajtur preventive e fqinjëve kundër nacionit shqiptar, e cila në fakt do të jetë spastrim etnik. Ose Shqipëria dhe Kosova do ta ndalojnë Islamin, duke i mbyllur xhamitë dhe ndaluar ushtrimin e riteve islamike, ose Islami shqiptar do të bëhet ekspedienti i fqinjëve për asgjësimin e nacionit shqiptar. Çështja është: Ose do të vdesin 20, 30 mijë islamikë radikalë në Shqipëri dhe Kosovë, ose do të vdesin 1-2 milion shqiptarë dhe 2-3 milion të tjerë do të dëbohen, jo në Europë, ku nuk do të pranohen, por në vendet islamike.
Edhe sikur të arrihet deri tek krijimi i Shqipërisë Natyrale si bashkim shtetëror, është shumë i nevojshëm zhvillimi me ngut i luftës preventive. Kjo luftë duhet bërë sipas mënyrës si e zhvillon Izraeli luftën në Gaza, Bregun Perëndimor dhe Liban. Bastionet islamike sidomos në pjesën shqiptare të Maqedonisë duhen msyrë si qytet e Gazës, ashtu që të thyhet vullneti i radikalëve islamikë dhe të detyrohen pjesa më e madhe e tyre që të largohen për në vendet islamike.
Shqipëria Natyrale, ka nevojë për një terapi shoku që të mbijetojë. Kjo duhet të jetë një terapi izraelite. Në këtë luftë preventive do të dalin heronjtë e rinj nacionalë, të ngjashëm me Ariel Sharon, Ehud Olmert, Zibi Livni, Benjamin Netanjahu, Mose Dajan etj. Këta do të jenë heronjtë e Shqipërisë Natyrale.

[_Mersin_]

Përgjigje ndaj shpifografisë teologjike të islamofobit Kastriot Myftaraj (Nga Justinian TOPULLI


Nuk është aspak e denjë, për një njeri që ka nivelin minimal të një formimi kulturor serioz, të merret me një njeri që hedh kaspolla, që u shëmbëllejnë përçartjeve të njerëzve të pushtuar

nga halucinacionet. Mllefi dhe urrejtja patologjike që Kastriot Myftaraj ka ndaj Islamit dhe myslimanëve duket se ka marrë të tilla përmasa te ky njeri sa ta shtyj atë të kaloj çdo cak të etikës minimale akademike dhe të mirësjelljes ndaj komunitet më të madh fetar në mesin e shqiptarëve dhe ndaj fesë së tyre. Ndaj unë nuk do merrem me të si njeri dhe vrerin e tij ksenofob, antimusliman dhe antishqiptar që ai vjell paturpësisht ndaj bashkëkombësve të tij, por vetëm për hatër të një publiku që e lexon këtë njeri dhe dezinformohet nga gënjeshtrat që ai ka shkruar, e ndjeva për detyrë si teolog që ti jap përgjigje në mënyrë të përmbledhur gozhdëve të ndryshkura që ai dështon të ngul në adresë të fesë islame me paçavuret e tij të njëpasnjëshme.
Këtu do të merrem vetëm me pretendimet absurde të shkrimit të tij të 26 Majit 2010 në gazetën “Sot” karshi fesë islame dhe jo edhe histerisë së tij të përçartë që ka shfaqur gjithë këto ditë në shtyp.
Së pari, para se t’ia nis duhet të bëjë me dijes se K. Myftaraj nuk është një teolog, as një filozof dhe as një studiues i feve, por vetëm një amator i keq që në shumë prej shkrimeve të tij të fushave ku ai shkruan nuk tregon kriteret minimale të objektiviteti dhe referimit. Këtë gjë ai ka bërë edhe me shpifjet e tij ndaj Islamit dhe Profetit të tij duke mos treguar as një referencë të vetme për çfarë ai përrallis. Kjo sepse ato as nuk kanë asnjë vlerë akademike dhe as nuk përbëjnë referencë për ne si muslimanë dhe për ata njerëz që kërkojnë të vërtetën në mënyrë objektive, siç do ta bëjmë të qartë më poshtë. Por nëse Myftarjt i duket vetja si referencë atëherë kjo provon edhe më shumë faktin se ky njeri është një i sëmurë patologjik, që para se të denoncohet në prokurori për veprat penale që ai konsumon me kalemin e tij të ndryshkur, duhet çuar në spital si një i sëmurë psikik.
Myftaraj shprehet: “Guri i zi është objekti më i shenjtë i fesë islame.”
Këtu më duhet të bëj një pohim, vetëm një herë, pa qenë nevoja ta ripërsëris më pas se, të gjitha broçkullat që ka përrallisur Myftaraj në këtë shkrim paçavure është në gjendje tu japë përgjigje edhe besimtari më i thjeshtë musliman, që ka një kulturë minimale njohje të fesë së tij dhe se shumicën e gjërave që ai ka pohuar janë gënjeshtra të pastra të marra nga burime që nuk gëzojnë asnjë vërtetësi dhe respekt minimal akademik dhe shkencor.
Atëherë, Guri i zi, nuk ka qenë, nuk është dhe as ka për të qenë ndonjëherë objekti më shenjtë në fenë islame. Muslimanët asnjëherë nuk kanë adhuruar as gurin e zi dhe as Qabenë (arabisht el-kaba). Në Islam nuk ka objekte të një shenjtërie mistike siç ka në fe të tjera, Islami është një fe tërësisht monotesite, deri në detajet më të imta të saj, ndaj dhe asnjë objekt material dhe as një qenie tjetër veç Zotit nuk meriton absolutisht shenjtërinë e adhurimit, por vetëm shenjë respekti në varësi të rëndësisë që vetë Zoti i ka caktuar. Kështu që për ne si musliman Libri i Zotit, Kurani, i shkruar në çfarëdo objekti është shumë më “i shenjtë” sesa guri i zi dhe sesa vetë Qabeja dhe jo vetëm kaq, por për fenë islame një besimtar i vetëm, jeta, nderi dhe pasuria e tij janë më të shenjta sesa guri i zi dhe vendi ku është vendosur ai. Guri i zi i vendosur në këndin jugor të ndërtesës kubike të Qabesë shërben thjesht vetëm si shenjë dallimi nga ku fillon një nga ritet e adhurimit të Zotit që në Islam quhet tavaf. Vetë ndërtesa e Qabesë shërben si pikë drejtimi gjeografik për muslimanët e gjithë botës kur ata i falen Zotit, si dhe ajo është pjesë e një adhurimi të madh në islam që quhet Haxh, apo ndryshe pelegrinazhi islam. Përveç këtyre gjërave as Qabeja dhe as Guri i zi nuk kanë asnjë funksion apo shenjtëri tjetër. Literatura më e thjeshtë islame, që mund të gjej çdokush edhe falas e shpjegon këtë gjë, kështu siç e përmenda, ndaj deformimet e Myftarajt mbajnë vetëm vulën e injorancës së qëllimshme.
Myftaraj thotë: “Tempulli Kaaba dhe vetë Guri i zi i përkasin një kulti politeist (pagan) arab dhe mbaheshin si vend i shenjtë, përkatësisht objekt i shenjtë, që shumë kohë para Muhametit.”
Tempulli i Qabesë dhe Guri i zi i përkasin kohës së Profeti Ibrahim (Abraham) dhe djalit të tij Ismailit dhe është tempulli i parë i ndërtuar për adhurimin e një Zoti të vetëm. Vetëm rreth dy shekuj (apo katër sipas një mendimi) para Profetit –të padyshimtë- Muhamed ky objekt u mbush me idhuj të ardhur nga popujt e tjerë, të cilët arabët i adoptuan si perëndi nga ata që i morën, si ndërmjetës në mes tyre dhe Allahut, Zotit dhe krijuesit të vetëm.
Myftaraj thotë: “Në kohën kur arabët qenë paganë, ata e adhuronin Gurin e zi si një objekt të shenjtë dhe mendonin se ai ndrynte imazhin e 360 zotave (meshkuj dhe femra).”
Këto janë sajesat e burimeve që Myftaraj qëllimisht nuk i citon. Arabët në tempullin e Qabesë, një tempull monoteist ky, kishin sjell idhuj, para se ata të thyheshin, thërrime-thërrime, nga ardhja e Islamit, por guri i zi nuk është aspak e vërtetë se ndrynte imazhin e këtyre 360 idhujve të importuara nga kulturat pagane. Këto janë broçkulla.
Myftaraj thotë: “Në fakt Guri i zi ishte një meteor i rëndomtë.”
Është e çuditshme se si ky njeri citon në mënyrë të verbër ca të ashtuquajtur orientalist të cilët me aludimet e tyre duke dashur të mohojnë origjinën e epërme qiellore të këtij guri e kanë zbritur atë në nivelin e një meteori. Megjithatë të bën çudi pse nuk thonë se është një gur sido, sepse lind pyetja si e vërtetuan ata që është meteor? Nëse ata dhe shpifografi në fjalë, me të cilin po merremi, besojnë se guri i zi është meteor, pa asnjë lloj fakti dhe reference, atëherë kjo do të thotë se duan apo nuk duan ata pranojnë referencat islame, të cilat thonë se ai erdhi nga Parajsa, por për ta kjo e fundit sipas aludimeve të tyre është e pavërtetë, por gjithsesi për ta ai ngelet me origjinë e tij qiellore. Domosdo sytë e tyre të hamendjes para atyre të ballit nuk mund të shohin përtej reve apo mjegullnajave që u kanë zënë sytë e ballit dhe të shpirtit.
Më pas Myftaraj shprehet se Profeti –i padyshimtë- Muhamed e ndaloj idhujtarinë me fjalë, por jo me vepra duke futur në këtë fe pjesë të paganizmit arab, siç qe guri i zi dhe Qabeja!
Nëse tregon diçka kjo tregon sesa injorant është i ashtuquajturi gazetar, ky palo juristi i “plepave 94”, sa që fesë më monoteiste në botë t’i shpif elementë të idhujtarisë, ndaj të cilave nuk ka fe në historinë njerëzore të ketë luftuar si ajo.
Monoteizmi i Islamit është aq i thellë dhe i imët, sa mjafton të përmend disa fakte që i di shumëkush, mes tyre edhe i ashtuquajturi gazetar shpifograf, për të zhbërë gjithçka që ai sajon.
Së pari, në Islam Zoti është një, unik, i përhershëm, trashendent, i përjetshëm, pa fillim dhe mbarim, nuk është trini, dhe as më shumë e as më pak, por vetëm njësh absolut. Në suren e 112 të Kuranit thuhet: “Thuaj: “Ai është Allahu, Një dhe i Vetëm! Allahu është Absoluti, të Cilit i përgjërohet gjithçka në amshim. Ai as nuk lind, as nuk është i lindur. Dhe askush nuk është i barabartë (a i krahasueshëm) me Atë!”
Së dyti, në fenë islame nuk lejohen absolutisht ndërmjetësit në adhurim, në lutje dhe në çdo formë tjetër me të cilën njerëzit kërkojnë të afrohen te Zoti, kushdo qofshin këta, engjëj apo Profet, në mënyrë absolute këtu nuk bëhet asnjë përjashtim. Çdo akt i tillë që cenon këtë gjë pak apo shumë në Islam konsiderohet idhujtari dhe mëkat i pafalshëm. (shih Kurani 4:48, 148)
Së treti, feja islame si masë preventive ndaj idhujtarisë ndalon edhe çdo veprim apo objekt që me kalimin e kohës shpie drejt forma të idhujtarisë, apo që në vetvete sipas këndvështrimit islam përmban elemente të idhujtarisë. Si për shembull në islam nuk lejohet lavdërimet e tepruara ndaj Profetëve dhe çdo krijese tjetër ashtu siç nuk lejohen as pikturimi apo gdhendja e krijesave frymore, pasi në islam ato shihen si një lloj rivaliteti virtual ndaj Krijuesit të vetëm. Është e tepër të them se në Islam nuk lejohen dhe nuk ka asnjë objekt lëndor që të simbolizoj Zotin, qoftë edhe për së largu apo tërthorazi, siç ka në fe të tjera.
Duke u nisur nga të gjitha këto, që thamë dhe lamë pa thënë, doktrina islame shpesh quhet me emrin Teuhid (njësim i Zotit), për shkak se e gjithë kjo doktrinë mbështet mbi monoteizmin. Dëshmi kjo që i gërric veshin në arabisht pesë herë në ditë të ashtuquajturit gazetar K. Myftaraj.
Më pas i ashtuquajturi gazetar për të hedhur poshtë besimin islam të origjinës së Qabesë dhe gurit të zi dhe lidhjes së tyre me Profetin Ibrahim, merr si referencë Biblën, se çfarë thuhet dhe nuk thuhet në të për këtë gjë! Duhet t’i sqarojmë atij dhe të tjerëve, se ne si musliman besojmë se Profetët që përmenden në Bibël dhe ajo vetë si Libër ka burim dhe orgjinë hyjnore, nga vetë Zoti. Por, për asnjë çast dhe asnjë moment muslimani nuk e bazon fenë dhe besimin e tij, në këtë Libër, por vetëm te Kurani dhe Profeti i vërtetë Muhamed. Burimi i vetëm i cili ne na shtyn dhe mbi të cilin ne mbështesim bindjes tonë në origjinën qiellore të Biblës si dhe formën sesi ne e besojmë këtë gjë, është vetëm Kurani dhe Profeti i vërtetë i Zotit Muhamed. Nëse burimi ynë nuk do ta njihte Biblën si Libër me orgjinë hyjnore, as ne nuk do ta njihnim si të tillë, për ne i parë dhe i fundit është shpallja hyjnore që erdhi Profetit Muhamed. Ndërsa trashëgimia e sotme e shkrimeve të shenjta judeo-kristiane për ne shërben thjesht si referencë e diskutimeve ndërfetare.
Myftaraj thotë: “Arabët mund ta pranonin një fe të re më lehtë në rast se ajo integronte kultet e mëparshme idhujtare. Ky qe sekreti i suksesit të Muhametit.
Muhameti tregoi një fantazi të madhe për të integruar ritualet idhujtare në fenë e re, që supozohet të ishte kundër idhujtarisë, në mënyrë që arabët idhujtarë të pranonin fenë e re”
Në fakt suksesi që arriti Profeti i vërtetë Muhamed ishte plotësisht e kundërta e asaj që thotë ky njeri pa referenca. Për trembëdhjetë vjet në Mekë Profeti nuk pranoi të bënte asnjë kompromis me idhujtarinë dhe elitën e saj mbështetëse, dhe pikërisht për këtë edhe u persekutua, u përndoq dhe vuajti bashkë me muslimanët e parë. Ky është një fakt historik kaq i vërtetë sa që gjendet jo vetëm në të gjitha burimet islame dhe çdo kush mund t’i lexoj, por edhe në çdo burim tjetër serioz që u përket jomyslimanëve dhe që flasin për fenë islame. Ky njeri, ndaj të cilit Kastritoti duhet të pastroj gojën dhe penën e tij shpifarake, ishte ai që shkatërroi me forcën e arsyes, argumentit, dhe të dorës gjithë trashëgiminë pagane, idhujtare, politeiste arabe dhe la për ta vetëm trashëgiminë Abrahamike të adhurimit të një Zoti të vetëm.
Muftaraj thotë: “Pas pelegrinazhit në Kaaba arabët idhujtarë e kishin zakon që t’ i bënin një lutje të veçantë zotit Hubal, i cili ishte kryezoti në panteonin prej 360 zotash, dhe paraqitej në trajtën e Hënës (trupit qiellor).”
Edhe njëherë këtu Myftaraj tregon injorancën e tij të qëllimshme duke perifrazuar nga burime aspak serioze. Hubeli ishte idhulli i parë që u fut në Mekë dhe sipas burime islame, dhe të vetme, ishte statuja më e madhe, por jo kryezoti siç thotë Myftaraj. Arabët nuk kishin idhull kryezot, mekasit idhullin Hubel e kishin idhullin e tyre, ashtu si fise të tjera arabe kishin idhujt mbrojtës të tyre. Hubeli nuk ishte në trajtën e Hënës, por në pamjen e njeriut dhe ku dorën e djathtë e kishte të thyer dhe idhujtarët e Mekës ia kishin bërë prej floriri. Në Mekë atë e solli kreu i një fisi arab, Amr bin Luhej, Myftaraj thotë: “Adhurimi i Hënës është i kuptueshëm në popujt e shkretëtirës se Hëna ndriçon me freski, ndërsa Dielli ndriçon duke sjellë edhe një vapë mbytëse në shkretëtirë.”

[_Mersin_]

Komuniteti Mysliman i Shqipërisë, ka bërë një kallëzim penal sot me dt. 31 Maj 2010 me nr. prot. 3613 në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndaj z. Kastriot Myftaraj




Komuniteti Mysliman i Shqipërisë, ka bërë një kallëzim penal sot me dt. 31 Maj 2010 me nr. prot. 3613 në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndaj z. Kastriot Myftaraj, për veprën penale parashikuar nga neni 265, “Nxitja e urrejtjes ose grindjeve ndërmjet kombësive, racave dhe feve”; neni 266, “Thirrja për urrejtje nacionale”, neni 267; “Përhapja e informatave të rreme që ngjallin panik”, të Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë, mbështetur në bazën ligjore, në Nenin 283 të Kodit të Procedurës Penale të Republikës së Shqipërisë, si dhe ne nenin 1/b të Kodit Penal.

KMSH i është drejtuar Prokurorisë së Rrethit Tiranë me cilësinë e institucionit më të lartë të përfaqësimit të myslimanëve në Shqipëri, i cili ka qellim fetar e bamirës dhe nëpërmjet besimit islam, të mbrojë dinjitetin, të drejtat dhe interesat e myslimaneve, të rrisë e zhvillojë ndjenjën e dashurisë e të besnikërisë ndaj fesë dhe atdheut, si dhe të ruajë e forcojë dialogun mes Komuniteteve Fetare Tradicionale në vendin tonë.

Në kallëzimin penal thuhet: Në përputhje me Statutin, Aktin e Themelimit dhe Rregulloren e Brendshme të Komunitetit Mysliman të Shqipërisë, si dhe pas miratimit të Kryesisë së Komunitetit Mysliman të Shqipërisë, paraqesim sot pranë Institucionit Tuaj, Kallëzimin Penal ndaj gazetarit të Gazetës se përditshme “SOT”, z. Kastriot Myftaraj, për veprat penale të Parashikuar nga neni 265 “Nxitja e urrejtjes ose grindjeve ndërmjet kombësive, racave dhe feve”, neni 266 “Thirrja për urrejtje nacionale”, neni 267 “Përhapja e informatave të rreme që ngjallin panik”, te Kodit Penal te Republikës së Shqipërisë”.

Z. Kastriot Myftaraj ka konsumuar veprat penale të mësipërme të parashikuar nga Kodi Penal, nëpërmjet shkrimeve te tij të botuara në Gazetën e përditshme “SOT” të datave 27 maj 2010 dhe 28 maj 2010 me titujt: “Ylli i kuq i Moskës dhe Guri i zi i Mekës” dhe “Një formulë për matjen e shkallës së rrezikut të terrorizmit islamik në Shqipëri dhe Kosovë”.

Me anë të këtyre dy artikujve, z. Kastriot Myftaraj ka nxitur urrejtjen dhe grindjen fetare ndërmjet popullsisë shqiptare duke përhapur dhe botuar shkrimet e tij, gjë e cila vërtetohet në shkrimin e tij ku nënvizojmë:

“Është absurde që edhe sot të ketë shqiptarë, për fat të mirë një pakicë tek kombi shqiptar në dy anët e kufirit, të cilët ende besojnë tek një fe si Islami.... Islami prish koherencën nacionale shqiptare.... muslimani praktikant nuk e quan veten shqiptar musliman, por musliman shqiptar. Kjo do të thotë se shqiptarizmi i tij është fiktiv.... Për mua muslimani shqiptar është armiku, me të nuk kam ç’ të diskutoj, dhe me të as mund të diskutohet. Ai shfaq një barbari të thellë. Unë e urrej atë, se ai është bartës i një feje që shfaq hapur armiqësinë ndaj kombit shqiptar. Islami është armik i kombit shqiptar dhe bota islame e urren kombin shqiptar…. Sot deislamizimi është sfida historike për shqiptarët, në dy anët e kufirit. Në trojet shqiptare duhet të zhbëhet çdo shenjë e Islamit. Islami nuk mund të ketë të njëjtin status si Krishterimi në hapësirën shqiptare se është fe e sjellë nga pushtuesi…. Ne shqiptarët duhet të ndahemi me Islamin me anë të një referendumi mbarëkombëtar, ku njerëzit duhet të pyeten për ndalimin e tij…. Çdo njeriu që do të deklarohet si musliman duhet t’ i hiqet shtetësia e Republikës së Shqipërisë, eventualisht e Kosovës dhe të marrë statusin e emigrantit, duke u quajtur emigrant arab…. Shqiptarët mund të besojnë tek Zoti pa pasur nevojë për këtë surrogat-fe të shkretëtirave, çka është Islami….”

Gjithashtu me anë të shkrimeve te tij, z. Kastriot Myftaraj përhap informata të rreme, me qëllim që të ngjallë një gjendje pasigurie dhe paniku tek njerëzit, gjë e cila vërtetohet në shkrimin e tij ku nënvizojmë:

“Grupi tjetër (lexo besimtaret myslimane) janë ata njerëz në shoqëri të cilët, për nga bindjet që kanë përbëjnë një forcë potenciale, e cila mund të ndërmarrë veprime të armatosura për përmbysjen me dhunë të rendit kushtetues dhe marrjen e mbajtjen e pushtetit me forcë....Në anën tjetër të peshores së sigurisë, përballë tyre gjenden rreth 10 000 njerëz me bindje militante islamike.... duket se jemi pranë arritjes së një ekuilibri force mes dy grupeve, atij të forcave të sigurisë, dhe atij të radikalëve islamikë..... radikalët islamikë në Shqipëri do të mbështeten me armë dhe para vetëm nga qendrat fundamentaliste në botën islame...... sipas formulës që ofroj unë, në të ardhmen e afërt është e sigurt se ky rrezik do të rritet duke kapërcyer shkallët...... Kështu që, në 3-5 vitet e ardhshme duhet pritur dyfishimi dhe trefishimi në numër i grupit aktiv islamik të rrezikshëm për sigurinë e vendit, derisa një pjesë e madhe e fëmijëve të tyre do të arrijnë në moshë aktive për veprime të dhunshme, shkurt kur mund të jenë moxhahidinë..... Në Shqipëri dhe në Kosovë do të vijnë të tërhequr si nga një magnet moxhahidinë nga vendet islamike, të cilët Greqia, Serbia dhe Maqedonia, do t’ i ndihmojnë të hynë në Shqipëri dhe Kosovë...”

Z. Kastriot Myftaraj ne shkrimet e tij shkon më tej, duke pasur si qëllim vënien në rrezik të paqes publike, si dhe duke bërë thirrje për urrejtje kundër pjesëve të popullsisë që besojnë në fenë myslimane, duke i fyer ose shpifur për to dhe përfaqësuesit e tyre, duke kërkuar përdorimin e dhunës ose të veprimeve arbitrare kundër tyre, gjë e cila vërtetohet më së miri në rreshtat e mëposhtëm:

“Mënyra më efikase për zhvillimin e kësaj lufte është nxjerrja jashtë ligjit e fesë islame në Shqipëri dhe mbyllja e të gjitha objekteve të saj të kultit. Bashkësia Islame e Shqipërisë, siç quhet tash Komuniteti Musliman, mund të thotë se nuk është fajtore për atë se ka radikalë islamikë në Shqipëri, por është ekzistenca e fesë islame dhe e objekteve të saj të kultit në Shqipëri, që ka siguruar logjistikën e radikalizmit islamik në Shqipëri. Pra, jo të gjithë muslimanët shqiptarë (me muslimanë këtu kuptoj praktikanët) janë terroristë potencialë, por të gjithë terroristët nesër do të jenë muslimanë...... Islami i ka shpallur luftë kombit shqiptar, duke synuar që ta mbajë të ndarë nga Perëndimi. Në këtë luftë xhamitë janë fortesat e ushtrisë armike, minaret janë tytat e topave të ushtrisë armike, islamikët praktikantë janë ushtarët armiq…. Ose kombi shqiptar do të ndahet nga Islami, duke u vetëdeislamizuar, ose Islami do ta mbysë kombin shqiptar…...”

Fakti që brenda ditëve të njëpasnjëshme, autori z. Kastriot Myftaraj ka shkruar artikuj që sulmojnë besimtarët myslimanë, përfaqësuesit e Komunitetit të tyre dhe simbolet e fesë islame, tregon për një fushatë shpifëse-denigruese-kriminale-urrejtjenxitëse, e cila bie ndesh me legjislacionin penal në fuqi në Republikën e Shqipërisë.

Sigurisht që me shkrimet e tij z. Kastriot Myftaraj dhe cilido person tjetër në Republikën e Shqipërisë është i lirë të shprehë opinionet dhe mendimin e tij të lirë, por në rast se këto opinione konsumojnë elementet e një vepre penale, atëherë është detyrë e çdo personi që ka marrë dijeni për një vepër penale që ndiqet kryesisht, që ta kallëzoje atë pranë organeve të ndjekjes penale. Për më tepër, Komuniteti Mysliman i Shqipërisë duke qenë një organ përfaqësues i besimtarëve myslimanë shqiptarë të cilët ndjehen të prekur nga sulme të tilla të paligjshme, e konsideron detyrim ligjor dhe si shenjë të respektimit të legjislacionit shqiptar në fuqi t’i drejtohet me anë të këtij kallëzimi penal, për vlerësim dhe veprim ligjor nga ana e Organit të Prokurorisë së Rrethit Tiranë.

Nisur sa më sipër, në cilësinë e personit përfaqësues të Palës së dëmtuar nga veprat penale të kryera nga z. Kastriot Myftaraj dhe në mbështetje të Kodit të Procedurës Penale, dhe Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë, paraqes kallëzimin tim për fillimin e procedimit penal ndaj z. Kastriot Myftaraj, i cili ka konsumuar veprën penale të Parashikuar nga neni 265, “Nxitja e urrejtjes ose grindjeve ndërmjet kombësive, racave dhe feve”; neni 266 “Thirrja për urrejtje nacionale”; neni 267 “Përhapja e informatave të rreme që ngjallin panik”, të Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë, thuhet në Kallëzimin Penal të firmosur nga kryetari i KMSH-së Haxhi Selim Muça.

[_Mersin_]

Përgjigje ndaj shpifografisë teologjike të islamofobit Kastriot Myftaraj (pjesa e dyte)
Written by Gazeta SOT
E Shtune, 05 Qershor 2010 00:00
Nga Justinian TOPULLI

Jo, adhurimi i hënës nuk është aspak i kuptueshëm për popujt e shkretëtirës, madje adhurimi i saj nuk ka qenë aspak dominant mes arabëve, siç do ta përmendim më poshtë.
Ndërsa fantazitë e freskisë së dritës së Hënës, natyrisht që mund të jenë shijet e Kastriotit që nuk e ka idenë seç shije dhe kulturë kanë njerëzit që jetojnë në shkretëtirë.
Myftaraj thotë: “Në të vërtetë tempulli i Kaaba i qe kushtuar Hubalit, Kryezotit-Hënë.”
Nuk e di se ku e gjen këtë siguri ky njeri të thotë se Qabeja i ishte kushtuar Hubelit, apo se ai ishte kryezot, ndërkohë që ajo ishte ndërtuar shekuj para se të hynte statuja e Hubelit në të?! Vetëm se mendësia e një të verbëri që thotë kështu është siç them unë “edhe nëse fluturon...”!
Myftaraj thotë: “Muhameti e ruajti simbolin e hënës, duke e bërë gjysmëhënën simbolin e shenjtë të Islamit, i cili gjendet në kulmin e çdo xhamie.”
Simboli i hënës nuk është aspak simbol i Islamit. Ky simbol me një kuptim të tillë ka hyrë shumë vonë dhe vetëm tek një pjesë e muslimanëve, dhe kjo për shkak të injorancës. Të parët që e kanë përdorur gjysmë hënën si simbol shtetëror dhe jo fetar, kanë qenë turqit selxhukë, prej tyre më pas e morën turqit osmanë dhe prej tyre më pas e morën edhe të tjerët. Ndërsa fakti se një pjesë e xhamive (dhe jo të gjitha siç thotë Myftaraj) kanë në kulmet e tyre nga një gjysmë hënë, është tregues në fakt i paditurisë së njerëzve që i kanë vendosur ato, duke kujtuar se Islami ka simbole të tilla siç kanë edhe fetë e tjera, me të cilat ata kulmojnë vendet e tyre të adhurimit.
Me hënën Islamin nuk lidh as më shumë dhe as më pak seç i lidh popujt e tjerë të botës. Hëna është vetëm objekt me të cilën përcaktohet kalendari dhe matet koha, ashtu siç është edhe dielli. Nëse kalendari hënor islam qenka tregues se muslimanët adhurojnë hënën atëherë sipas kësaj edhe ata që përdorin kalendarin diellor do të thotë se adhurojnë diellin! Zoti thotë në Kuran (41:37): “Ndër shenjat e Tij janë nata dhe dita, si dhe Dielli dhe Hëna. Mos iu përkulni as Diellit, as Hënës, por, nëse jeni adhurues të Atij, përkuluni Allahut i Cili i ka krijuar ato!”
Myftaraj thotë: “Kështu, Muhameti i dha Allahut tiparet e Hubalit, madje duke ruajtur edhe lutjen përfundimtare për këtë në fund të pelegrinazhit (haxh). Për arabët Allahu ishte Hubali.”
E për çudi sesi megjithëkëtë asnjë gjurmë e Hubelit nuk ka mbetur deri më sot, por Profeti i vërtetë i Zotit e bëri atë pluhur e hi me të hyrë në Mekë si ngadhënjimtarë, mu përpara syve të atyre qindra njerëzve që e kishin adhuruar hubelin, pa u trembur, pa hezituar dhe pa iu dridhur aspak dora. Këto përrallat e zotit hënë dhe se Allahu ishte hubeli, janë ca dokrra të përhapura nga disa misionarë protestantë si Robert Morey e më pas Timothy Dunkin etj. Këtë hipotezë absurde fillimisht duket se e ka hedhur orientalisti gjerman Julius Ëellhausen (1844-1918), i cili supozonte se Hubeli ishte emri i Allahut! Ndërsa farën e absurditetit të parë nga ku më pas Morey nxori se Allahu është zoti hënë e ka hedhur danezi Ditlef Nielsen, cili i ndau perënditë pagane semite në një treshe të tillë: Ati-hënë (mashkullore në arabisht etj), Dielli-mëmë (femërore në arabisht...etj) dhe biri Venus.
Në vitin 1991 Robert Morey, një polemist protestant, çuditërisht i dha kësaj hipoteze një tjetër dimension duke dalë me disa pamflete që më pas morën dhen, se Allahu qenka zoti hënë, besim ky i trashëguar nga idhujtaria arabe!
Para se të përmend disa studiues të huaj, jomysliman që hedhin poshtë këto broçkulla dua ti kujtoj Myftarajt dhe të gjithë atyre që na lexojnë se të krishterët dhe çifutët arab e quajnë Zotin me të njëjtin emër siç e quajnë Atë edhe muslimanët, pra me emrin Allah. Rrënja e këtij emri ilah (hyj, zot) ka ngjashmëri gati identike me gjuhën tjetër semite, simotrën e arabishtes, hebraishten e cila për emrin zot përdor fjalën el dhe il, si p.sh mjafton këtu tu kujtomë fjalët që i atribuohen Jezuzit të ketë thënë në kryq: Eli Eli... apo Elohim Elohim... (Zoti im Zoti im...). Kështu që nëse hebreu Abraham adhuronte hënën si zot atëherë edhe të tria fetë Judaizmi, Krishtërimi dhe Islami adhuruakan Hënën! A do të guxonte Myftaraj t’i quante edhe këto fe të tjera si shpikje pagane, njëra nga Moisiu dhe tjera nga Jezusi?!
Pikëpamjet e mësipërme janë hedhur poshtë edhe nga studiues perëndimore që shpesh janë edhe tendencioz me Islamin, por gjithsesi këto hipoteza duket se kanë qenë kaq iluzionare saqë ka qenë tërësisht e pamundur të gëlltiteshin prej tyre. Kështu që para një shekulli orientalisti Margoliouth e quajti tezën e lidhjes në mes Hubelit dhe Allahut vetëm se një hipotezë. Qëndrim mosaprovues ndaj kësaj broçkulle mbajnë edhe studiues si Hayëard R. Alker, F. E. Peters dhe G. E. von Grunebaum. Ndërsa R. Broën shprehet: “Në fakt është e vërtetë se para se të vinte Islami shumë “zota” dhe idhuj adhuroheshin në Lindjen e Mesme, por emri i zotit të hënës ishte Sîn, dhe jo Allah dhe nuk ka qenë aspak popullor në Arabi, në vendlindjen e Islamit. Idhulli më i dalluar në Mekë ishte zoti i quajtur Hubel dhe nuk ka asnjë provë se ai ishte zoti-hënë...
Nëse arabët e lashtë adhuronin qindra idhuj, nuk ka dyshim se zoti hënë Sîn ishte pjesë e tyre, madje edhe hebrenjtë kishin tendencë të adhuronin diellin, hënën dhe yjet, por nuk ka asnjë provë të qartë se adhurimi i hënës ka qenë i përhapur në mesin e arabëve, në çfarë do lloj forme, apo se gjysmë hëna qe përdorur si simbol i zotit-hënë dhe sigurisht që Allahu nuk ishte emri i zotit-hënë...
Le të supozojmë për hir të argumentimit se arabët e lashtë adhuronin hënën. Kjo nuk ka asnjë lidhje që të provoj lidhjen e saj me emrin Allah, sepse nuk ka asnjë përshkrim që ta identifikoj Allahun si zoti-hënë apo si një hyjni pagane. Kjo në kontrast me hebrenjtë, grekët, latinët dhe fjalët angleze për emrin Zot, të cilat rrjedhin të gjitha nga fjalë të cilat përdoreshin gjerësisht nga paganët për t’iu referuar hyjnive pagane. Kështu që emri Allah është shumë më i çliruar nga rrënjët pagane sesa janë këta emra të tjerë.” ("Ëho Is "Allah"?", International Journal Of Frontier Missions, 2006, Volume 23, No. 2, p. 79)
Natyrisht që ne si musliman nuk kemi nevojë për referenca jashtë islame për besimin tonë, por këto ia tregojmë atyre që nuk na besojnë ne.
Myftaraj thotë: “Ajo që bëri Muhameti ishte të shartonte Judaizmin dhe Krishterimin, duke krijuar mbi bazën e tyre një fe të re, një Judeo-Krishterim të arabizuar.”
Origjina e të tria feve është i njëjti Zot dhe ngjashmëria në mes tyre vjen pikërisht nga ky fakt. Për aq sa nuk mund të akuzohet Krishterimi si kopjim apo shartim i Judaizmit për aq nuk mund të akuzohet dhe Islami si i tillë me këto fe. Nëse Zoti ynë është i njëjtë, pavarësisht sesi ne e besojmë Atë, atëherë këtu nuk ka asgjë të çuditshme që tek të tria fetë të ketë gjëra të përbashkëta.
Ndonëse në këtë shkrimi nuk kam pasur si qëllim vetëm se anën teologjike, me të cilën ka spekuluar Myftaraj, e ndjej të nevojshme t’i japë përgjigje të përmbledhur edhe një teze tjetër që ai i ka mëshuar fort në shkrimet e tij dhe që shprehet më qartë me fjalët e mëposhtme:
“Kur e pyet nëse e quan veten shqiptar musliman apo musliman shqiptar, tek ai befas shfaqet arabi. Gërvishte pak praktikantin musliman dhe pas shqiptarit në dukje tek ai do të dalë arabi.”
Pra pyetja absurde që shtron Myftaraj është: a je shqiptar apo musliman? A do më shumë kombin apo fenë?
Së pari më duhet të sqaroj absurditetin e kësaj pyetje dhe më pas edhe anën aspak etike të saj.
Që të bësh një pyetje të tillë do të thotë të vendosësh shenjën e barazimit në mes fesë dhe kombit. Pra se feja edhe kombi kanë tipare tërësisht të njëjta, aq sa njëra mund ta zëvendësoj tjetrën. Këtu na duhet të përkufizojmë seç është kombi dhe më pas dhe seç është feja. Në fjalorin e sotëm të gjuhës shqipe për kombin thuhet: “Bashkësi e qëndrueshme njerëzish, e formuar historikisht në bazë të bashkësisë së gjuhës, të territorit, të jetës ekonomike dhe të formimit psikik, që shfaqet në bashkësinë e kulturës.”
Ndërsa përkufizimi që jep enciklopedia Britannica është: “Njerëz të cilët kanë identitet të përbashkët dhe krijojnë një trup psikologjik dhe një komunitet politik. Identiteti i tyre politik zakonisht përmban disa karakteristika siç është një gjuhë e përbashkët, kulturë, etni dhe histori e përbashkët.”
Tashti shohim sesi përkufizohet feja nga burimi i mësipërm: “Marrëdhënia e qenieve njerëzore me Zotin apo zotat apo çfarëdo gjëje tjetër që ata e konsiderojnë të shenjtë ose në disa raste thjeshtë e mbinatyrshme.” Më tej thuhet: “Fetë përpiqen t’i përgjigjen pyetjeve themelore që kanë të bëjnë thellësisht me gjendjen e njeriut nëpërmjet marrëdhënies me të shenjtën apo të mbinatyrshmen apo nëpërmjet perceptimit të natyrës së vërtetë të realitetit.”
Siç shihet qartë nga këto dy përshkrime kombi dhe feja nuk janë e njëjta gjë dhe nuk mund të vendoset shenja e barazisë edhe pse ato në mes tyre mund të kenë elementë të përbashkët, por që të dyja padyshim janë pjesë e identitetit të njeriut. Feja ka si objekt të saj kultin, adhurimin, Hyjin, botën tjetër, shpëtimin e shpirtit, ndërsa kombi (një fjalë me origjinë arabe kjo ar. kaum) ka atdheun, etninë, gjuhën, historinë, kulturën. Feja nuk është e kufizuar në hapësirë dhe në kohë dhe përmban përgjithësisht botëkuptime të pandryshueshme për botën, jetën dhe njeriun, ndërsa kombi është kufizuar në hapësirë madje edhe në kohë, pasi religjioni është shumë më i hershëm si pjesë e identitet i njeriut sesa kombi. Kështu pra që të thuash se kush është identiteti yt më rëndësishëm feja apo shqiptaria do të thotë që ose feja është nacionalizëm ose nacionalizmi është fe. Parimisht
asnjëra dhe as tjetra nuk janë respektivisht të tilla, por historikisht ka ndodhur që të identifikohen abuzivisht me njëra-tjetrën, ku fe të ndryshme janë shndërruar në nacionalizëm dhe kombe janë shenjtëruar si të ishin perëndi. Duket se këtë të fundit kanë dash ta bëjnë mjaft ideologji post mesjetare, mes tyre edhe komunizmi në Shqipëri. Mirëpo historikisht kjo tentativë ka rezultuar një fiasko e vërtetë dhe duke qenë të vetëdijshëm, këta njerëz që adhurojnë diçka që nuk mund të jetë objekt kulti, kanë nacionalizuar një fe të caktuar, për ta përçudnuar atë, nga një këndvështrim universal mbi botën dhe njeriun, në një racizëm të shëmtuar ku vetëm x komb janë bijtë e qiellit dhe të tjerët bagëti apo një status më të ulët si njerëz. Me sa duket këtë kërkon të bëj edhe Myftaraj, i vetëdijshëm ose jo për këtë gjë. Përballë kësaj pyetje me të tillë përmbajtje natyrisht që
jo vetëm ne si musliman, por edhe besimtarë të feve të tjera që besojnë në një Zot universal do të përgjigjeshin se ne adhurojmë Zotin dhe jo kombin. Ndërsa natyrisht përballë pyetjes se cilën tokë apo gjuhë do të më tepër, çdo kush natyrshëm do të përgjigjej, mes tyre edhe besimtarët në Zot, atë tokë ku jam lindur dhe rritur dhe gjuhën e saj. Feja ndonëse ka vende të shenjta në vende të caktuara, sepse diku do t’i ketë, ajo nuk shenjtëron atdheun ku gjenden këto vende dhe as popujt mes të cilëve ato gjenden, qofshin këta arab apo hebrenj apo çfarë çdo kombësie tjetër.
Së dyti, ana tjetër e gabuar e kësaj pyetje është se ajo vendos një rivalitet fiktiv që shndërrohet në një përballje absurde mes kombit dhe fesë, mes dy pjesëve të rëndësishme që përbejnë identitetin e një njeriu. Është njëlloj si të thuash kë do më tepër nënën apo babain, vëllain apo motrën, këtë apo atë, ndërkohë që edhe pse për një njeri secili ka një pozitë të caktuar ndoshta edhe jo të njëjtë, gjithsecili zë vendin e vet dhe është pjesë e dashurisë dhe e marrëdhënieve të afërta me të cilat njeriu lidhet. Ndaj pyetje të tilla edhe kur i thuhen një fëmije jo vetëm që janë të gabuar, por nuk janë aspak etike, sepse krijojnë në psikologjinë e njeriut diferencimin konfliktuoz ndërmjet pjesëve të një identiteti të vetëm, si në një luftë absurde mes kokës dhe zemrës, trupit dhe gjymtyrëve. E në të tilla raste nuk mund të presësh vetëm se një krizë identiteti, kjo është
edhe ajo që ka shkaktuar komunizmi me ateizmin e tij mes shqiptarëve, kjo është ajo që kërkon të shkaktoj pa kuptuar edhe K. Myftaraj me shqiptarët muslimanë. Feja nuk është dhe nuk mund të jetë një rrobë që hiqet e vishet sipas interesave pragmatiste materialiste, pse na afron me lindjen apo perëndimin, me këtë apo atë, feja është një bindje dhe besim, një e vërtetë përtej kësaj bote që kalon caqet e historisë, racës apo kombit. Se cila është kjo e vërtetë e amshueshme, që për njeriun është pjesa më e fortë e tij identitare, kjo është zgjedhje e tij personale.

[Disa]

"Kastriot Myftaraj"

Njeri shum i poshter dhe i rrezikeshum,njerez te till nuk i nevojiten shqiperise!

[Apollyon]

Ky Kastriot Myftaraj, mire qe ben analize, edhe i duket vetja i zgjuar.. Po pse nuk ben edhe nje analize, se cfar dreqin e shtyn tjetrin qe te behet terrorist/kamikaz? Pse nuk e analizon kte gje? Se sbesoj qe dikush behet terrorist/kamikaz sepse ashtu e ka qejf, asnje nuk kryen vetvrasje nga qejfi apo per hobi.. Kur dikush arrin ne kte ekstrem, atehere do te thote qe ai person eshte ven me shpatulla pas murit, edhe e vetmja menyre per te shpetuar, eshte vetflijimi. E tmerrshme, kurr mos u ndodhsha ne kte situate.