Këshilla e Hatimit

[xherir]

Këshilla e Hatimit
12/10/2009 13:21:00 Talha Kurtishi


Një ditë Shekik El Belhi e pyeti nxënësin e tij Hatimin El Esamm: Sa vjet më ke shoqëruar?
Tridhjetë e tre vjet, u përgjigj Hatimi.
Çfarë mësove prej meje gjatë kohës që je duke u shoqëruar me mua.
Tetë gjëra, tha Hatimi.
Të Allahut jemi dhe tek Ai do të kthehemi, bërtiti Shekiki. E kalove tërë jetë pranë meje dhe i mësove vetëm tetë gjëra! Mi trego-pyeti Shekiki?
Përgjigjja e Hatimit ishte:

E para: Mësova se gjithë njerëzit në këtë botë duan diçka dhe janë të përpiktë në atë dashuri. Kur ata vdisnin gjërat që i donin ngelnin pas tyre dhe nuk futeshin dot, në varr me ta. Prandaj vendosa që në këtë botë më së shumti t’i dua veprat e mira që së bashku me mua do të hyn në varr.

E dyta: Mendova rreth fjalëve të Allahut: “Kurse ai që i është frikësuar madhërisë së Zotit të tij dhe e ka frenuar veten nga dëshirat, pa dyshim që do të ketë për strehë Xhenetin.” (En Nazi’at, 40-41)
Duke e ditur se fjalët e Allahut janë të vërteta u përpoqa ti frenoj dëshirat e mia derisa u bëra i përpikt në bindjen ndaj Allahut.

E treta: Mësova se çdo njëri posedon diçka me vlerë të cilën mundohet me e ruajt pastaj i lexova fjalët e Allahut: “Gjithçka që keni ju, është kalimtare, ndërsa ajo që ndodhet tek Allahu, është e përhershme.” (En Nahl, 96) dhe vendosa që çdo gjë që ka vlerë për mua t’ia drejtoj Allahut që të mbetet tek Ai për mua.

E katërta: Mësova që krijesat e Allahut e çmojnë tej mase pasurinë, postin, namin dhe prejardhjen. Kur i lexova fjalët e Allahut: “Më i nderuari prej jush tek Allahu është ai që i frikësohet më shumë Atij.” (El Huxhurat, 13) vendosa të jam që me devotshmërinë të arrij tek ndershmëria.

E pesta: Mësova që njerëzit sulmojnë, urrejnë i fyejnë të tjerët për shkak të zilisë. Kur i lexova fjalët e Allahut: “Ne ata që ua ndajmë njerëzve mjetet e jetesës në këtë botë, duke i ngritur në shkallë disa më lart mbi të tjerët” (Ez Zuhruf, 32) dhe vendosa të mos shprehi zili dhe urrejtje ndaj asnjërit sepse ajo e cila më është caktuar patjetër do të mbërrijë tek unë.

E gjashta: Mësova se njerëzit e armiqësojnë njëri tjetrin, pastaj e lexova ajetin: “Me të vërtetë, djalli është armik për ju, andaj vështrojeni si armik!” dhe u largova prej armiqësisë ndaj njerëzve duke e vështruar shejtanin armik të vetëm që e kam.

E shtata: Pash se si njerëzit e nënçmojnë vetën duke vrapuar pas pasurisë dhe pasi i lexova fjalët e të Lartësuarit: “S’ka asnjë gjallesë në Tokë që të mos i ketë mjetet e jetesës prej Tij.” (Hud, 6) dhe kuptova se edhe unë jam njëra prej atyre gjallesave prandaj u angazhova me detyrat e mia ndaj Tij i bindur se ato që mi ka caktuar pa dyshim do të mbërrijnë tek unë.

E teta: Pash se njerëzit mbështeten në gjëra të ndryshme, dikush në tregtinë e tij, dikush në zanatin e tij, dikush në shëndetin e tij ose në dikë tjetër. Unë vendosa të mbështetem tek Allahu i cili thotë: “Allahu i mjafton kujtdo që mbështetet tek Ai.” (Et Talak, 3)
Allahu të ka dhënë sukses o Hatim, asgjë nuk lë pa përmendur, tha Shekiki. Vërtet Allahu e begaton me urtësi atë që e ka zgjedhur.