Ruleti i dashurisë - krijimtaria ime

[KILI MERTURI]

SHUM E BUKUR NANUSH KJO E FUNDIT!

Të duash vetveten duke e ditur se kush je, duke e ditur se cfarë gjaku te rrjedh nëpër vena , është një pasuri që cdo njeri në botë duhet ta ket, sepse tek e fundit është kjo pasur e cial te vendos në vendin ku e meriton.

Dikush mund te thot se kjo vjershë e jotja është nacionaliste?!

Jo , nuk ka kjo lidhje me nacionalizëm , po me realizëm.

Unë mund te konstatoi me shumë siguri se derisa ne mbajm veten për atë se kush jemi dhe cfarë jemi , gjithmonë do te kemi respektin nga bota mbarë.
Atëher kur ne dalim nga vetja, atëher dalin nga lista e te respektuarve në botë.

Kultura botrore nuk respekton hiqat!

Duke te përshëndetur, shpresoj se nuk e zgjata shum me koment , sepse kjo është tema jote!

Flm për mirëkuptim.

Kili

[Nanushi]

NINULL DASHURIE

Po sikur të më shihje ah dashuri e imja!

Po shkruajë në hapësirë
Dashuri e imja….Tërësi e imja
I imi im në mua…
Të shkruaj dhe sot, me gjysmë lapsin tënd
Të ndjejë dhe sot, duke prekur jetën time!
Kam aq shumë për të thënë - Ah!…
Pa ty – ndiqem nga keqardhja e të tjerëve
Sa andej sa këtej!...
Më dhemb!
Oh Zot – Aq fort! Aq larg!

Po sikur të më shihje ah dashuri e imja!

Çdo natë dua ty të shohë…edhe
Nëse do vë kokën time pre.
Do dërgoja shpirtin tim mbërthyer
Në tokën e shpirtrave endacak
Dhe do u thosha pa vello: E DESHTA!.. E DUA!
Do merrja një karrocë apo flatra shqiponje
Dhe do fluturoja si era në përqafimin tënd utopik
Edhe sikur bllok akulli do i binte trupit tim në rënie!

Por ti nuk më shehë…Ah dashuri e imja

Derisa po shkruaj në këtë letër zbrazur
Lot të paskrupullt më tradhtojnë
Por unë duhet të gëzohem- Se paku do prekësh vargun tim.
E prapë mbaj krenari, dhe i qeshem kënaqësisë melankolike
Në vuajtje të asaj që ti vështirë pranon-ngaqë nuk deshe, nuk do!
E premtimet që nuk do të dua më! Ahhh!.. Sa poshtë kanë rënë.

Më ke harruar? Më mban në mend?!.
Nuk gjejë dot qetësi…jam përpirë e tëra. Ah!
E unë të tradhtova mbrëmë me “pikturën që putha”!..
E dashuria brenda meje strukturë qielli
E nga jashtë prek vulën e shkopit të gjithësisë
Derisa përshpëris fjalët e nëmura:
“Më duaj – Sot! Nesër! Po edhe dje”

Por ti nuk më sheh…Ah dashuri nuk më ndjenë!

V.P. – 14 Janar 2011

[Nanushi]

KËNGA E DASHURISË

Po shkruaj dhe këtë herë
Nën prekje të një zëri kohe
Oh! Më lejo të mposhtem në jermin tim
Të zymtë! Të urtë! – Realitet që nuk mjafton!
Oh dashuri...më lejo të ta pëshpëris emrin tënd njëqind herë
Njëmijë herë;
Më lejo të çmendem...pa kuptim!

Nuk po të shkruaj ty, JO! Unë jam në ty përjetësuar
Të shohë!
Të ndjejë!
Të dëgjojë!
Përplasem me oqeanin e madh
Për një grimë ujë të bekuar
Nuk dua të fitojë asgjë- Dua ti humb të gjitha me ty!

Lutëm si një skeptër mbi emrin tënd, dashuri
Ndërsa mposhtë rrahjet e largëta të shkumës
Përjetësi në duar... Parajsë, Ferr, çdo gjë,
Një monomani që këtë mesnatë, më tmerron!
Vërtitem në një ëndërr të shijshme në të cilën
Në një çast jetojë njëmijë vjet.
Çfarë situate e tmerrshme!

Mbajë këngët e mia në duar.....puthi!
Ndër kocka të thata le të rrahin çmendurisht
Një rresht në nxitim! I dyti marshon dejve të mia
Shpërthim dëshirash që fërshëllejnë si era e këtij dimri
Kujt ti mbështetëm, nëse jo ty?
Na kurse, të përgjërohem, o mbretëri e imja
Mos na moho, para vdekjes, të vetmen gjë me të cilën jetojmë!

Është e tmerrshme të vdesësh....
E po aq e tmerrshme të duash kaq shumë!.

V.P. - 18 Janar 2011

[Nanushi]

HESHT, VETËM HESHT

E si mund të të shohë, edhe pa të par?!.
E si mund të të ndjejë, edhe pa të prek?!.
E si……

Hesht! Hesht! Hesht!

Dua të të shikojë, prekë, puthë
Ndaj mos më thuaj (Mjaft)…
Të ndjejë në pafundësi, deri aty ku dhemb
Ulëras në ekstazë.

Vithisem gjurmëve tua
Si një e marr
Mos më quaj të (Çmendur)
Hesht...Hesht sikur të ishe poezi e Nerudës!.

Ndjejë të rrahurat e marra të zemrës
Që si erë përplasen gjoksit tënd
Mos më thuaj (Ik)…
Jam unë…Unë…Ajri që ti thithë!

Një gjemb!
Një shtizë!
Një lutje!

O plejadë e njëmijë yjeve qiellore,
Madhështi e lindur e artit
Kam kaluar mijëra sekonda të pista
Mos më thuaj (Dorëzohu)...

Një heshtje!
Një psherëtimë!
Një premtim!

Do gërvisht mbi kopshtin e Edenit
Derisa gjaku me pluhur të bëhet njësh
Dhe në çdo ringjallje të shpirtit tim
Do të të dua, njëqind fish.

V. P. – 13 Shkurt 2011

[Nanushi]

GJYKIMET E MARRA

Anije abordazhi!
Kortezh i mallkuar!
E unë në heshtje abdikoj!

Oh sa mu lodhë ky shpirt!

Më thanë....E çka nuk më thanë!
Më gjykuan... E për çfarë nuk më gjykuan!

Oh po të pista janë tregtitë e shpirtit
E letrat e ndyra të falltarëve të rremë
Që shesin vitet e mia për ëndrra të çelikta.
Në mëndafshin e kohës, bie mbi shtresë,
Godas çdo të dytin sekondë në kulmin e asgjësë.

E hëna lartësohet, oh sa lartësohet!

Gjykimi ngulmon me çekiç fajësie
Marrëzi përball procesit të Kafkes;
E unë një balerinë e denjë
Që vallëzon nën tingujt e marra të Harpës!

Vizatojë qarqe xhami, e di jam e para
Por jam dhe ajo e çmendura që pështyn e qeshë
Mbi gjykimet e juaja të marra!

©V.P. – 15 Shkurt 2011

[Nanushi]

EDENIT TIM

Më ngrit lart ku gjembat shpalos! - qaj
Gris këtë ankesë përulur që në duar mbaj
E lulet e përgjakshme dëgjojnë melodinë që nuk e njohë
Të shkruarit derdhur që nga pakënaqësia dot s’i shoh!.

E kur pikat e mprehta shpojnë mishin tim unë buzëqesh
Arsyeja që unë mpihem janë grimasat që ti vesh
Ngaqë më djeg, një mijë hala të pista lëkurën që më shpojnë
“Unë ende të ndjejë!” njëmijë thirrje shprishura nga brendia jehojnë!.

“Çfarë varri të bukur që kam krijuar!” Unë them..
Derisa edhe zhurma e bardhë e heshtjes, në shpirt po më dhemb!.

©V.P. – 25 Shkurt 2011

[Nanushi]

PËR KË BIE KËMBANA

Po ajo kishte veç njëzet e një
Një lule e njomë që nuk jeton më!

Sa turp për jetën! Turp dhe për xhelatin
T’i vidhte lulëzimin një luleje që nuk e kishte as shtatin!

Rënkime shpirtërore mijëra sysh ndër vaj
Po! Një vajzë plotë jetë – idhull i nënës së saj!
Në dramën jetësore vyshket dhe një rol
Po! Një lule e njomë – e papjekur për arkivol!.

Ndërsa loti i nënës rrebesh bie mbi baltë
Rrebesh prej shiu kush po e qanë nga lart?!..

Shtatë palë qiej bashkë këtë dhimbje shpirti s’mund të mbajë
Ndërsa për herë të fundit një nënë puthë kufomën e bijës së saj!

Memecë e të shurdhër tokë e qiell syrgjynosur
Thellë të dremitur e një e varrosur!
Sa mëkat! Një dhembje dhemb ndërsa shuan një jetë
Oshtijnë mijëra zëra mbi ty Emi
Të qoftë dheu i lehtë...


(Me dedikim të plotë vdekjes tragjike të Elsina Idersha- Emmy, te qofte dheu i lehte)

V.P. – 02 Mars 2011

[Nanushi]

ËNDËRROVA ITAKËN

Përqafoj frymën e hijes sate
E akullin e gjoksit tënd shkrijë ndër duar!
Dehem nga të dehura rrahjesh shfrenuar
Furishëm gjer në agoni!

O dallgë shtat palësh më rrëmbe në të tuat krahë!
Mbyllmë lehtë
Qoftë dhe një të vetëm çast
Qoftë dhe një gllënjkë mëshiruar!

Qesh e qaj mbi rrënoja kujtesash
Aty diku! Dikur! Në varg
Ku dhashë shpirtin tim

E zemra ime plagë, ndal një çast!
Për një psherëtimë
Për një rrahje zemre
Dehje e frymës së panjohur

Dhe po të vdiqa një ditë mos thuaj asgjë
Se s’ka dhembje pa dhembje, as zë pa zë!..

Eh! Sapo ëndërrova Itakën time….

V.P. – 04 Mars 2011

[Nanushi]

PADI NGA ZEMRA

Këtë kurorë vargu sot ta sjellë dhuratë
Do mëkatoj!
Edhe pse harbute përsëri
Po, e pranoj; pa fjalë si e ngrirë
Kam të drejtë të të padis
Ty, mua – mua, ty!

Me etje të një shpirti do shuaj dhembjen
Do mallkoj!
Edhe pse luftë në asgjë
Jo, jo! Mos guxo të më thuash: humbe;
Sërish do dashurojë si e marrë
Ajo që shkon njëherë, nuk kthehet më.

Si medalje ndryshkur do stolis të ardhmen
Kundërshtoj!
Edhe pse ditar pa emra
Oh tmerr! U jap jetë edhe kujtimeve
Në buzë mbajë pezmin, stampë nga dashuria
Në duar mbajë tingullin e pa zë, padi nga zemra!...

V.P. – 10 Mars 2011

[Nanushi]

Mbase një ditë

Dhembjet e dashurisë duhen të jenë kështu
Kështu dhe thuhet atje
Eh po mirë pra
Jam e dëshpëruar, kështu dhe dua
Mbase një ditë do të vuash me mua!

Në qoftë se mall nuk është
Ma thuaj si ta quaj
Kështu dhe shkruhet atje
Eh po mirë pra,
Jam e mërzitur, vetëvritem, kështu dhe dua
Mbase një ditë do të marr malli për mua!

Kujtimet shuhen të fundit
E dashuritë e mëdha ta zënë frymën
Kështu qahen dhe atje
Eh po mirë pra
Jam e trishtuar, kështu dhe dua
Mbase një ditë të bukur do vdesësh me mua!...

©V.P. – 28 Mars 2011