Ruleti i dashurisë - krijimtaria ime

[Shpirti_blu]

O nanush,keta femijet qe sjell ketu i ke te perkryer ti.

[Nanushi]

Me siguri po mendon per Rambo'n I, II, III, apo?...

[Nanushi]

“Dhe thonë jam çmendur”

Ndjej dhimbjen e njëmijë e një vrimave;
godas, bërtas, pështyej mbi shpirtin tim;
Përplas shenjëtorët, vërshuar jam inat;
therrur nga njëmijë e një thika, sikur kryqëzatë…

Ja ku jam, o gjakëpirës, embrion nga marrëzia,
eja po pate guxim të thithësh helmin nga venat e mia..

Dita ka afruar!
Dita e adhurimit të njollave të mia t’përgjakshme..

Dua të jetoj,
Dua të të vras!
Dhimbjen do të ta jap,
do të të bëjë të qash!...

Shiqoj në sytë e tua të pista,
o mykë prej njeriu!

..Dhe thonë jam çmendur!!!

Qash.
Qash.
Qash.
Do të të bëjë të qash!.

V.P. – 05 Nentor 2010

[Nanushi]

“Uri shpirti”

Dua të presë lëkurën tënde të përsosur
….të derdhësh gjakë..
Të thyhesh në mykun tënd të përsosur
të të bëjë të shëmtuar;
Si unë!
Dua që të rrjedhësh gjakë
mu sikur dashuria ime
për ty…
..Të pikosh deri në anemi…

Dua të mbulohem me bukurin tënde
…të fshehem…
Dua të ushqejë epshin tim;
Për ty,
mllef dhe dhimbje
zemërim,
dua që të shërbëhesh e zvaritesh
…si skllavë…

Dua të lidhë gjymtyrët tuaja dhe zemrën
…liri të ndjejë…
Dua që të më lutesh e të bërtasesh
për mëshirën time, dashuri e imja!
Të më lutesh të ndalojë,
të më lutesh
për të të dhënë çdogjë dhe të mos kërkosh asgjë,
por për mua të jeshë kafshatë shpirti!
…posedim…

Dua që mendimet tua të jenë të mitë!-
..kontroll të kem…
Dua që urdhërat e mia të jenë rrahje tua të zemrës
pulse tua!
E të zgjohesh dhe të fleshë,
të mllefosesh e të bërtasesh;-
Unë dua, unë kërkojë, unë marrë
…Bindje…

Dua që të të lë plagën e përsosur!-
…vragën e dreqit...
Dua që kujtimi i dashurisë sonë
të njollosë trupin tënd për audiencën e mallkuar.
Dua që lëndimi gjithmonë të të djegë;
Në pasqyrë!
Në mendje!
Në lëkurën tënde!
…Përgjithmonë…

V.P. – 08 Nentor 2010

[Nanushi]

“Autoportret”

Jam këtu, jam tani,
fshehur
dhe dot nuk më njihni,
pas kësaj farse të rreme,
në një brez të fitimit dhe mbretërisë së rreme,
në një kohë ku nuk ka asgjë për t’u parë, ndjerë
dhe asgjë për të mirë’pritur!.

E ky është vetëm një autoportret!

Ecë përgjatë rrugës sime,
ndjejë erë të keqe varfërie, farse, marrëzie,
e njerëzit më predikojnë, ashtu siç është, ashtu siç duhet të jetë!
Në kokën time bërtas që të ndalojnë,
por frikësuar të zbulojë të vërtetën time ndrydhë grushtat dhe dakordohem
sa për të kuptuar, që edhe unë si ata mbartë erë të keqe!

E ky është vetëm një autoportret!

Zvaritem rrugëve të mia të njohura;-
Si arrita këtu, nuk mund të shpjegojë!
Njerëzit më pyesin “si je”?
ZHGËNJYER, ZEMËRUAR, VETËURRYER;-
U përgjigjem “nuk mund t’ankohem”
PO, edhe unë si ata mbart erë të keqe!.

E ky është vetëm një autoportret!

Mbretëria prej letre është diçka për t’u përbuzur,
e unë shikoj atë me sy prej djalli!
Duke e ditur që kurr nuk do i shpëtojë
ulem dhe pres;-
Pres të pashmangshmen,
timen dhe tuajin fat!-
Vdekjen..
Pres këtu, ku nuk ka argëtim,
dhe gjykimet janë të rënda!
Ulem dhe mendohem për të kaluarën që ka mundur të jetë,
dhe të ardhmen që nuk mund të shihet, ndonëse
edhe unë si ata mbart erë të keqe!

E ky është vetëm një autoportret!

A mund të jetë!..
Po kjo jam unë!
Një farsë e rreme,
përgjithmon në ikje të rutinës jetësore,
në pritje të drapërit të korrësit,
dhe kjo është e gjitha që ka mbetur të bëjë, tani;
Por edhe unë si ata prap, mbart erë të keqe…

V.P. - 11 Nentor 2010

[Nanushi]

“Abstrakt”

..nuk kam forcë të kap penën e të shkruaj;
Një simfoni në qiell!
Të krijoj,
melodi valëzuese për të ngulfatur bukurinë e
diellit të vjeshtës
dhe përplasjet e valëve harmonike mbi ujë…

…e as nuk posedojë talentin për vallëzim
përpara syve tuaja
me shtatin përsosur
dhe ritëm të përjetshëm
në përpjekje imitimi të hapave të një idhulli…

..nuk kam gjuhë të fluturës së mëndafsht që të këndoj,
me zërin e oqeanit,
për të arritur flokët e mprehëta prej engjulli
brenda një kutie
të të qeshurave plastike…

..e as nuk posedoj lapsin e përsosur krijimi
të fjalëve mbi faqe argjendi
që godasin ëmbëlsisht
si një armë zjarri në zemër…

..nuk kam fytyrë porcelani për të tërhequr
puthjet ëndrrimtare
me buzët ngjitur fort dhe të akullta si shiu
si një ajzberg thepisur maleve të lashta…

.. e as këto duar s’posedojnë irronin e përdredhur
për të pikturuar goditjet tua, ngjyrosur
me imazhet që ndrisin shqetësimet sureale…

...nuk kam as talentin për t’u shëndruar në imagjinatë
dhe të shqyej jetën dhe pasionin në libër e fjalë;-
Të drejtoj adrenalinën nëpërmes venave
dhe të qaj me goditjet
e marrëzisë së pafajshme, e-
si kryq të bie mbi audiencën e uritur;
Dhe të ringjallem si një legjendë skene…

Këta lotë abstrakt,
të dhëmbjës së zilisë
bien
mbi
këtë
lëkurë
të tharë.

Në të gjitha këto netë,
të dritave imagjinare
nuk mund të ju ofrojë asnjë gjë…

(dhe ende thonë kam lindur për të “ndryshuar” diçka…..)

V.P. – 18 Nentor 2010

[Viola.V]

“Autoportret”

Jam këtu, jam tani,
fshehur
dhe dot nuk më njihni,
pas kësaj farse të rreme,
në një brez të fitimit dhe mbretërisë së rreme,
në një kohë ku nuk ka asgjë për t’u parë, ndjerë
dhe asgjë për të mirë’pritur!.

E ky është vetëm një autoportret!

Ecë përgjatë rrugës sime,
ndjejë erë të keqe varfërie, farse, marrëzie,
e njerëzit më predikojnë, ashtu siç është, ashtu siç duhet të jetë!
Në kokën time bërtas që të ndalojnë,
por frikësuar të zbulojë të vërtetën time ndrydhë grushtat dhe dakordohem
sa për të kuptuar, që edhe unë si ata mbartë erë të keqe!

E ky është vetëm një autoportret!

Zvaritem rrugëve të mia të njohura;-
Si arrita këtu, nuk mund të shpjegojë!
Njerëzit më pyesin “si je”?
ZHGËNJYER, ZEMËRUAR, VETËURRYER;-
U përgjigjem “nuk mund t’ankohem”
PO, edhe unë si ata mbart erë të keqe!.

E ky është vetëm një autoportret!

Mbretëria prej letre është diçka për t’u përbuzur,
e unë shikoj atë me sy prej djalli!
Duke e ditur që kurr nuk do i shpëtojë
ulem dhe pres;-
Pres të pashmangshmen,
timen dhe tuajin fat!-
Vdekjen..
Pres këtu, ku nuk ka argëtim,
dhe gjykimet janë të rënda!
Ulem dhe mendohem për të kaluarën që ka mundur të jetë,
dhe të ardhmen që nuk mund të shihet, ndonëse
edhe unë si ata mbart erë të keqe!

E ky është vetëm një autoportret!

A mund të jetë!..
Po kjo jam unë!
Një farsë e rreme,
përgjithmon në ikje të rutinës jetësore,
në pritje të drapërit të korrësit,
dhe kjo është e gjitha që ka mbetur të bëjë, tani;
Por edhe unë si ata prap, mbart erë të keqe…

V.P. - 11 Nentor 2010

Ngado qe kthehem neper Forum ,gjej poezi te bukura sa njera dhe tjetra , por kjo poezi me dha kenaqesi te vecante .

Vertet je nje auto-poet
Me nje klithme qe thelle nga shpirti te zbret !

ps : eshte hera e pare qe e shikoj kete teme , lexova shume pak ,por qe te gjitha qe lexova me ben nje pershtypje te vecante .

[shoku_tanku]

..e as nuk posedoj lapsin e përsosur krijimi
të fjalëve mbi faqe argjendi
që godasin ëmbëlsisht
si një armë zjarri në zemër…

epo,kete sigurisht qe e ke!

nuk e kuptoj c'dreqin bej ne kete forum kur me humbasin pa lexuar te tilla tema?!

[Nanushi]

epo,kete sigurisht qe e ke!

nuk e kuptoj c'dreqin bej ne kete forum kur me humbasin pa lexuar te tilla tema?!

Shoku_Tanku, nuk eshte faji tek ty, por tek forumi qe ka perplote zgjedhje dhe nuk arrin dot t'i zeshe te gjitha!......
Ja psh une do shkruaja edhe me bukur, po sikur t'a pija nje kafe tek UFO'ja tani ne keto caste! ...

Te falemnderit shume shoku..

[Nanushi]

“Katër sekonda”

E di por nuk e di,
jam lartë por jam poshtë,
jam këtu por jam atje,
jam gabim por kam të drejtë,
është ditë apo natë?..
Di çdogjë për hiç’gjë,
dhe hiç’gjë për çdogjë.
Jam nisur në të majtë por jam në të djathtë,-
e bota ime me kokën poshtë,
apo ndoshta bota ime me kokën lartë, e unë me timen poshtë!..
Shumë gjakë ndër duar, por plagë askund,
shumë plagë në shpirt, heshtje çdokund!.
Jam bjeshkë por drunjë nuk kam,
jam verë por jam në vjeshtë,
jam gënjeshtër por flas të vërtetën,
jam dhe nuk jam!!...
Mbajë zemrën time nën mëngë,
por mënga ime është fshehur!.
Shumë lotë të derdhura,
por sytë i kam të tharra!.
Jam e gjallë por jam e vdekur.
Ende të hutuar jeni?
Këto janë vetëm katër sekonda në kokën time!!

V.P. – 19 Nentor 2010