Ruleti i dashurisë - krijimtaria ime

[Nanushi]

“Keqardhja”

Çfarë është keqardhja?
Do ma thuash ti?!.
Ti, apo ti atje?!..
Çfarë është keqardhja?!!!!!!
Nuk e di! Nuk e dini?!..
Bërtas pa ndjenjë,
frikësoj shpirtin tim,
panik në kokën time!.
Ku, kush, si, çfarë?!.
Venat shqyer,
fytyra shëndruar në të verdhë,
larje në pishinë dheu,
kujtime lakuriqe!.
Mirazhe dashurie të harruar,
imazhe të urrejtjes mizore,
që bërtet në asgjë!.
Kundërshtoj fatin tim!!!
Sytë vërbuar nga imazhe,
që rrjedhin nëpër mendjen time.
Dritë tuneli, diku shkelqen!.
Vështroj në dritën vërbuese,-
ndërsa një zë fillon të më bërtas;
Çfarë po bënë me jetën tënde?
Shqetësim vdekjeje, e-
unë kundërshtoj edhe-
në frymë e fundit timen!.
Çfarë është…..? Keqardhja

© V.P. - 27 Gusht 2010

[Agim Metbala]

E nderuar Nanushi, me shumë kujdes i kam lexuar vargjet e Juaj (bile tek shumë vargje jam kthyer nga dy e tri herë...), me gojë të plot Ju them se keni një perspektivë të sigurtë...
Çka e karakterizojnë poezitë e Juaja?
Nëse për tematikë nuk mund të themi se është krejt e re - atëherë për mënyrën e ndërtimit të vargjeve dhe struktura definitive e poezisë, lirisht mund të themi se keni një stil krejtësisht të veçant që e dallon Nanushën nga poetë të tjerë...
Krakteristikë tjetër që e veçojnë Nanushën dhe poezitë e Juaj, është edhe bollëkshmëria e figurave stilistike dhe krahasimet e qëlluara, po ashtu rallë të përdorur nga poetë të tjerë...
Suksese e nderuar!

[Nanushi]

Z. Agim,

Me lejo te te them veq nje gje, ti sapo lumturove tere qenesin time, cdo atome te trupit, dhe nuk gjeje dot as fjale te te falenderoj per te gjitha ato fjale kurajuese qe me ke shkruar...
Une edhe sot e kesaj dite, nuk arrij dot te perceptoje fuqine e brendshme qe me shtyen te shkruaj, nuk jam une ajo qe shkruaj, eshte brendesia ime qe pushton universin dhe me pas une vetem vendos lapsin mbi nje cope letre, mbylle syte, dhe duket sikur dora me nuk eshte nen ndikimin tim, eshte nen ndikim te ndonje superfuqie qe e ve ne levizje...

S'di realisht me ke lene pafjale... Asnje fjale realisht nuk do shprehte falenderimet me te sinqerta qe te drejtoj ty Z. Agim..

Zoti te bekoft gjithmon...

Me shume nderime
V. P.

[Xhenet.M.S.]

Valentina si cdo here jam e manhitur me poezit tuaja dhe pres me padurim cdo postim tuajin!
Suksese ne te ardhmen e nderuar.

[Nanushi]

-Mohimi mëkatit-

Të urritur!. – e prap,
E mohojnë!
E shtyen larg!
Bërtasin në të!
Ulërijnë!

Një moment… Hiç më shumë se një moment!.

Pastaj, ja ku vjen!
Gota e parë plotë,
që rrjedhë poshtë ezofagut,
dorëzuar me krenari.

Oh, sa pështirë.
Sa pështirë që është!
Një bukuri pikëlluese.

Tani edhe e kuptoj.
Jo.!!!
Ti vetëm do ringjalljen, shpërthimin e vetëvetës!.
Të është nevojitur.
Kaq kohë mbërthyer fshehtazi,
në hijën e çiltërsisë!

Oh, sa pështirë.
Sa pështirë që është!
Një dorëzim madhështie.

© V.P. - 28 Gusht 2010

[Nanushi]

Valentina si cdo here jam e manhitur me poezit tuaja dhe pres me padurim cdo postim tuajin!
Suksese ne te ardhmen e nderuar.

Te falemnderit shume Sueda....

Te perqafoj fort

[Nanushi]

“Lodhur, jam”

Vë posht tërbimin tim,
mbi gjunjë të mi të lodhur;-
A do përvijoj që të jem dënuar?

Kërkoj shpëtimtarin. Thuani, ajo ka humbur!..
Thuani që kam rënë edhe kësaj here,
rënë për të mos u ngritur më!...

Jo, kukull-mëshire, as e përçar e as e ndenjosur!..
Jam vetëm e lodhur!..
Lodhur, jam, o kuklla porcelani!...

Po flas dhe unë!... Blasfemi!
Nuk e bekoj dot as vetën!
Mëshiruar jam në asgjë..

Jam lodhur së qëni “e fortë”!..
Jam e dobtë, fragjile,
një pluhur vjetëruar prej argjile!…

Jam lodhur dhe nga pa’ndjesia!..
Ecë nëpër çmendin – mpirë,
Satan i shpirtit tim!.

Jam lodhur, o gjakëpirësa!...
Dot as këmbën nuk e vë në lëvizje!
Dorëzohem – ipem, o kopsht i Edenit mbamë,
Lodhur, jam…. Lodhur, jam!...

© V.P., 30 Gusht 2010

[Agim Metbala]

“Lodhur, jam”

Vë posht tërbimin tim,
mbi gjunjë të mi të lodhur;-
A do përvijoj që të jem dënuar?

Kërkoj shpëtimtarin. Thuani, ajo ka humbur!..
Thuani që kam rënë edhe kësaj here,
rënë për të mos u ngritur më!...

Jo, kukull-mëshire, as e përçar e as e ndenjosur!..
Jam vetëm e lodhur!..
Lodhur, jam, o kuklla porcelani!...

Po flas dhe unë!... Blasfemi!
Nuk e bekoj dot as vetën!
Mëshiruar jam në asgjë..

Jam lodhur së qëni “e fortë”!..
Jam e dobtë, fragjile,
një pluhur vjetëruar prej argjile!…

Jam lodhur dhe nga pa’ndjesia!..
Ecë nëpër çmendin – mpirë,
Satan i shpirtit tim!.

Jam lodhur, o gjakëpirësa!...
Dot as këmbën nuk e vë në lëvizje!
Dorëzohem – ipem, o kopsht i Edenit mbamë,
Lodhur, jam…. Lodhur, jam!...

© V.P., 30 Gusht 2010

Shumë e fuqishme, sigurisht se jeni e lodhur nga një mijë e një arsye...dhe sa herë poeti lodhet, lindin vargjet e pa zëvendësueshme, atëherë pushon pak, pastaj prap prej fillimit e kështu sidhet në rrethin vicioz...fati i lexuesve...
Ju përshëndes Valentinë!

[Nanushi]

“Portet”

Jam fjalë pa rimë;
Një shpirt i pakëndshëm në lëkurën e vetë;
Një pjesë enigme që dot nuk përshtatet…

Unë jam një e dëbuar,-
Humbur në detin e fytyrave t’pafytyra;
Një fëmijë perendie rënë nga hiri.

Unë jam një ters;
Pa destinacion të pafund bredh,
duke u përpjekur të gjejë rrugën e shtëpisë sime.

Unë jam lodhur,
duke fjetur në diell të shkëputur nga drita,
e ringjallur si një krijesë e vërtetë e natës..

Unë jam mumje,
që feston mbi mishin e të pafajshmëve,
ekzistuese vetëm në kohën e kaluar!...

Une jam vampire,
që përpiqet të shuaj etjen e pashuar,
në pritje të agimit, duke lutur më të keqen.

Unë jam e humbur,
në kërkim të një qiriu të djegur shumë kohë më parë,
duke ndjer dhimbjen që shpresoj mos ta dish kurr.

Unë jam një asgjë!
Unë jam çdogjë!
Unë jam askushi!
UNË JAM DHE S’JAM TI!...

Unë jam e vdekur,
e vuajtjet e mia tani më kan marr fund, ndërsa
përshendes korrësin tim si një mikë të vjetër.
NUK JAM MË VETËM!..

© V.P. - 30 Gusht 2010

[Nanushi]

Shumë e fuqishme, sigurisht se jeni e lodhur nga një mijë e një arsye...dhe sa herë poeti lodhet, lindin vargjet e pa zëvendësueshme, atëherë pushon pak, pastaj prap prej fillimit e kështu sidhet në rrethin vicioz...fati i lexuesve...
Ju përshëndes Valentinë!

Po shiqo Z. Agim, pa kete rrethin vicioz do ishim memec, nuk do kishim se cfar te thonim, e shume me pak te shkruanim......

Te falenderoj shume shume per komentin...

V.P.