Ruleti i dashurisë - krijimtaria ime

[pranvera bica]

Sot, paraqes para jush, nje poezi me nje tematik shume aktuale dhe shume vrasese.. Flitet per Alkoolin, pasojat dhe viktimat qe i terheq pas vetes... U dedikohet te gjithe atyre qe kan qene pjese ne nje menyre apo tjeter e alkoolit....

“Alkooli me emër baba”

Gris për të sdi saten herë kujtesën e fëmijërisë,
dhe mundohem të të kuptoj;-
Çfarë të shtyri të pish, o baba?!
Ishte varfëria, përbuzja apo heqja dorë nga jeta?!.
Ishte qejfllëku yt, pangopësia, apo edhe palët e treta?!

Nuk do e kuptoj dot, edhe pse sot jam e ngritur’
si mund të hidhen pamëshirshëm rrugëve fëmijët e urritur!
Çfarë të shtyri të torturosh, o baba?!..
Ishte gruaja të cilën ke rrah çdonatë, buzë një mali?!
Apo ishin shtatë fëmijët që i le pa babë, për së gjalli?!.

Nuk do e kuptoj dot, çfarë shpirti një njeri mund të ketë;
të ulët pranë sofrës e të ha bukën, vetë.
Çfarë të shtyri të vrasësh, o baba?!...
Ishin fëmijët që shihnin me barkun e tyre të zbraztë, hi?!..
Apo ishte gruaja me fytyrën, trupin dhe sytë zi?!...

Nuk do e kuptoj dot, edhepse po mundohem aq shumë;
Si munde t’i hidhje jashtë fëmijët natën, derisa t’i flije në gjumë!
Çfarë të shtyri të lëndosh, o baba?!...
Ishte gruaja te cilës çdogjë të gjallë ia more?!..
Apo ishin shtatë krijesat tua që i le pas dore?!...

Akrepat tikë- tak... Tani ti po vdes!...

Kisha aq zemërim, që më mbushte tërë brendësin;
Por prap, sonte, nuk dua të të humbas;-
Mundohem të mos qaj, o baba!...
Tani rrethuar je pranë gruas, fëmijëve, si një kala,-
Edhepse atyre u ke vjellur më shumë se çdo para!...

Tani ti po pyet pse jam kaq e trishtuar, edhe atëherë kur nuk isha;-
Unë po humbas o baba, diçka që kurr nuk e kisha;
E kisha dhe nuk e kisha, o baba!...
E gjitha që kam kërkuar ishte të kisha një baba, një inspirim
E në fund e tëra që ndjej tani është vetëm një ZHGËNJIM…


© V.P. - 15 Gusht 2010

Poezi aktuale!Fatkeqesisht raste te tilla ka pambarim...alkoli eshte leng qe te mpin trurin dhe nuk di c`ben!Urime Valentina!

[Nanushi]

POETE...
Mrekullueshem na i dhuron poezit , pergezimet e mija.
Paq driten e botimeve shpejt....

Çaush te falenderoj shume per urimet e juaja.... Zemra me behet mal kur shohe qe se paku po arrij te dergoje qofte dhe nje mesazh te vogel tek lexuesit....

Dhashte zoti qe te gjithe ne nje menyre apo tjeter te shohim driten e bardhe!...


Me shume respekt
V. P.

[Nanushi]

Poezi aktuale!Fatkeqesisht raste te tilla ka pambarim...alkoli eshte leng qe te mpin trurin dhe nuk di c`ben!Urime Valentina!

Shume e vertete Pranvera, ka pambarim raste te tilla, dhe dhasht zoti qe nje dite te sensibilizohen se paku ata qe kan nisur tani, apo pretenduesit e ardhshem te mendohem paraprakisht per pasojat afatgjate te pijes..

Te falenderoj shume ..


Gjithe te mirat

V.P.

[Nanushi]

-Të urrej-

Pa fjalë!
Ec pa fjalë;
Ëndrroj pa fjalë;
Ulërijë pa fjalë;
Jetoj në heshtje.
Pushoj së ekzistuari, shpirti im pre djalli,
emblemë simboli qëndisur në kurrizin e një të gjalli!..


Nuk mund të rri dot dhe të aktroj dramën e nisur nga filli tjetër;
“Ik o satan” ofshaj dhe qaj;
Cigarja në taketuke të kristaltë,-
digjet!.
Është errët në këtë dhomë të boshatisur dhe të braktisur;
Lotët rrjedhin poshtë fytyrës ndërsa buzëqesh në ironi,-
Çmenduri.

Dhimbje me peshë bote m’bart koka ime, ndërsa-
zemra më rrah sikur e shtën armësh;
Një çast! Bing Beng..!
Marr tymin e fundit të cigares ndërsa ndjej se si më djeg mushkërit.
Jam shtrirë, jam mpirë...
Më në fund e lirë!

Pa hezitim bërtas “Të urrej”!....
Bie në gjunjë;
E ndjej jetën sesi ngadalë ikën, çast që dot nuk gënjejë,-
Me frymën e fundit them përsëri “Të urrej”!...”Të urrej”..

© V.P. - 23 Gusht 2010

[Nanushi]

-Hipokriti-

Hipokritë që predikon, një imazh prej kukulle të ndyrë
më thuaj të lutëm, e shiqon dot vetën në pasqyrë!.

Deri dje askushi, e sot në piedestal t’drurit m’shet kurum,
ulu pash zotin, e ngrite dorën, kur të flas unë!..

Dy e dy bëjnë katër, këtë edhe mësuesja të ka mësuar,
por me trurin sa të peshkut që ke, nuk është mëkat që e ke harruar!.

Shtatë jan ditë të javes, po edhe shtatqind tjera të vijnë,
aty ku shkel këmba jote, as therrë e as hithera nuk mbinë!...

Ti je një turp prej njeriu, njollosur, shigjetë pa predh,
një fytyrë prej balte që më bënë të vjell…

Nuk ke fajin ti, fajin e mbanë pjesa tjetër e shoqërisë,
që të japin luksin ty, t’u shitesh shembullin e krenaris!.

Ik! Shporru! Lule’therrë që edhe në gurri mbin,
kush jam unë e kush je ti, këtë të gjithë e dijn!

Stop vërdallisjeve tua, përhirë të gjysmë’emrit që t’është harruar,
nuk e vrenë dot, o gjysmakë, që edhe zoti të ka mohuar!.

Je shembull i poshtërsisë, djall, egërsirë, njeri i ultë,
t’i ktheheshe njëherë jetës sate, do ishte moment kult!

Nuk më intereson fare, çka, qysh, kush e kënd,
jam shumë lart për ty, dhe nuk bie dot në nivelin tënd!

Ik! Fshehu! Mbyllu! Mëshirë për shpirtin tënd ALLAH,
krejt në fund mund të të them që për njerëzit si ti më vie GJYNAH!..

© V.P. - 24 Gusht 2010

[Nanushi]

Me dedikim te plote, per mikeshen time me te mire, Fetanete (Tani) Nushi...

-Ti je e imja-

Ti je e imja, mikesha ime më e mirë, pafundësisht,-
ajo të cilës i besoj edhe pa sy, verbërisht;
Ajo që ka parë trishtimin, edhe atëherë kur e kam fshehur,
duart e të cilës me guxim për mua edhe në zjarr jan hedhur!.

Ti je e imja, gjysma tjetër e imja që më bënë të plotë,
ajo që nuk lejon të ndjehem e rrahur nga dhimbjet në këtë botë;
Ti je ajo që ka qënë gjithnjë aty për mua, edhe në dhomën time të territ,
ajo që u kujdes që të mos më përpijë edhe zjarri i ferrit…

Ti je e imja, lumturia në mua, mirësia në jetë,
e cila më ka hapur sytë dhe më ka bërë të shohë vërtetë;
Dhembshuria dhe dashuria jote kan shpërthyer tej përtej venave të mia,
duke më mbështjellur dhe fshehur nga frika dhe dyshimet e këqija!.

Ti je e imja, engjëll për mua, krijesë e dëlirë,
buzëqeshja e cila është dërguar për të më lumturuar kohën e vështirë;
Ajo që gjithnjë ka besim në mua, edhe kur shpërthime kam,
ajo që gjithnjë më deshti e më don për atë që jam!.

Ti je e imja mikeshë, fortesë mbi këtë perandori,
ajo që më jep përqafime dhe dashuri të sinqert, pakufi;
nuk arrij dot të të falenderoj, dhe të themë tërë atë që zemra ima mbartë,
por më e pakta që mund ta them tani është “ti je globi im i artë”!.

Të dua, Fetanete Tani Nushi! Falemnderit për gjithçka!

© V.P. - 25 Gusht 2010

[Nanushi]

Sot, paraqes para jush nje poezi qe prek nje pjese goxha te madhe te njerzve, viktima te jetes, qe fatkeqsisht nuk kan gjetur dot asnjehere mbeshtetje tek shoqeria jone....Sot shkruaj per JETIMAT.... Dhasht zoti qe nje dite te bekohen me lumturin qe u eshte mohuar...

“Fjalët e jetimit”

Lumturi e humbur, skëterrë gjithandej,
një këmbë e zbathur, fytyrë e verdhë,
lecka prej një veshjeje, një trup i njomë,
një gjysmëshpirt prej fëmiu para një varri vajton!.

O nanë, nëna ime e dashur, o jetë e mjerr,
e dëgjon britmën time, zërin tim të çjerr?!
E sheh dot si më shkelmojn? E sheh dot oj nanë?!
E sheh dot si më torturojnë? Si po thërras për din e iman?!...

Kam harru oj nanë erën e bukës së nxehtë,
fati im destin qenka shkruar për me hjek!.
Kam harru oj nanë shijën e gjumit në shtratë,
tani trupi im gjenë gjumin vetëm në sokak!.

Vrapoj rrugëve nanë, dorën kam coptuar,
lëmoshë të huajve nanë, duke u kërkuar;
Kam vjedhur o nanë, edhe vetën tani urrej,
por nuk kam pas rrugë tjetër, motrën ta ushqej!..

Më kan rrahur o nanë, me drurë e me hekur,
të tjerët shkelen mbi trupin tim si mbi njeri të vdekur;
Të tjerët fëmijë vrapojnë, të lumtur nëpër barë lëdinash,
ndërsa unë mbledh ushqimin nëpër shporta mbeturinash!

Më thanë “Je Jetim” dhe zoti të ka harruar;
ma thua dot o nanë, e kisha merituar?!
Kopshtet e fëmijëve në strehë pa kulm shëndruar;-
Athua shpirti im prej një fëmiu kaq shumë mund t’kishte qënë mallkuar.

E mbaj në mend o nanë prehërin tënd të ngrohtë,
edhe tani kur bjen shi, bënë acar, dhe e kam të ftohtë;
Shtrëngojë fort oj nanë motrën, edhepse larg votrës,-
s’mund t’i dal ball e t’i them që jemi jetima të botës.

S’mund t’i dal ballë e t’i themë që s’ka bukë as sot,
na shpëto e na merr shpirtërat, të lutëm o zot!
Për varfërin ishim drekë e lehtë, që as qentë dot s’i han,
më fal që nuk ia dola mban n’këtë jetë, më fal shumë o nanë!

© V.P. - 25 Gusht 2010

[Annika]

nje mrekulli......

[Nanushi]

Te falemnderit Annika...

[Nanushi]

”Pavdekësia ime”

Eja, dhe-
sonte
siç bëje,-
dhe shumë netë tjera;
Në ëndrra të mia
më zgjo,
valëzuar nëpër errësirë!..

Më vjedhë pasionin.
Veç edhe njëherë;
Na bëjë,-
njësh,-
përsëri!!.

Ti!
I tejdukshëm,
bezdisës
madhështor,
akullë,
i prekshëm;
Zjarri,
në sytë e tu të errët,
tradhëtonë ftohësin tënde!.

Më prek;
Më ngrijë;
Engjëll errësire!

Trupi yt,
prej mermeri
injektuar me dritë të hënës,
shkel këtë natë të zezë, -ndërsa
buzët e kuqe vere-
m’pijnë frymën e rreckosur…

Më puthë!..
Më helmo!..
Më mbushë,-
me dhuratën
e ndjenjës së-
Asgjës!..

© V.P. - 26 Gusht 2010