Ruleti i dashurisë - krijimtaria ime

[Nanushi]

-Natë shpërthimesh-

Detyruar për të jetuar!
Ndaluar për të vdekur!
Bërtas! Ulëras! Asnjë zë nuk dëgjohet;
Një ferr ofruar si shkëmbim ledhatimi, prehjeje!
Dua më shumë që të rebelohem;
Të rebelohem pa kufi! Të zhgënjehem deri në palc!
Deri aty ku as dhimbja më nuk quhet dhimbje;-
Gjarpëruese dhe si spirale të derdhem në duart e tua t’fryera,
dhe si profete e vjetër vdekjeje, t’vizatohem në sytë e tua t’shkryera!

Nëse nata do zgjaste aq kohë,-
sa të më lejonte të pshtyja tërë helmin;
Fshehtësi errësire,
shqipsat e mia plotësisht në flakë;
Po sikur nata të më linte vetëm farën ta mbillja!..-
Do rrisja pemë të ndezura errësirash,
do haja frutat fluoreshentë, fshehtazi, të vjela pa shkund,
dhe do hyja përgjithmonë në fushën e çmendurisë së pafund!..

Përsëri vie deri këtu, pranga metali shkri ndër duar,
Jam me vetëvetën, vetëm!
Edhe zërat e çjerra paralajmërues ulëritës.
Por unë kam kthyer veshët në gurë.
Bërtas! Ulëras! Në sy shëndruar në gjakë jam,
derisa pranoj sesa budalla që jam!..-
Nuk do gëzoj dot as sekonden e gjumit, momenti rrëshqet,
sepse edhe dera e vdekjes është hapur dhe mua po më pret!...

Nëse vetëm edhe kjo natë e vetme të ishte një mantel,
unë do e qepja mbi lëkurën time,
dhe do shikoja sesi pushon muzgu në agim,
që më lejon të jetojë më në fund ankthin tim….

© V.P. - 13 Gusht 2010

[Nanushi]

Ju falemnderit Letaa dhe Serene....

V.P.

[Annika]

Urime Nanushi........

[Nanushi]

Falemnderit Annika, rrofsh!

V.P

[Nanushi]

-Më vrit-

Nënë, ku je?
Nënë, pse je kaq e heshtur?
Nënë, pse je kaq e qetë?
Nënë, nuk e sheh dot që jam e pafuqishme?

Më ndihmo..
Më ndihmo të jetoj;
Më ndihmo të vdes;
Shpartalluar jam mes zjarrit dhe ujit…

Shtrirë përtokë, bllokuar në një arkivol!
Nënë, është errët këtu;
Nënë, është ftohtë këtu;
Nënë, të lutëm jep paqë shpirtit tim!

Ata thonë se kam vdekur;
Ata më thonë se ky është varri im;
Ata më thonë se kaq kisha me jetën;
Xhelat pa pikë mëshire, isha me vetëvetën!

Shpirti im është i pavdekshëm,
dënuar të rilind kur trupi im të vdes,
dënuar që t’i rikthehet këtijë mjerrimi,
këtij ferri të përjetshëm!.

Nënë, më ndihmo…
Më ndihmo nga kjo dhimbje;
Nga e tërë kjo agoni;
Më vrit! Më vrit!

Pavdekësia, një barrë e rëndë mbi supe të mia;
Një mallkim për të dënuar shpirtin tim përgjithmon;
Nënë, më ndihmo, jepi fund ferrit tim;
Më vrit! Më vrit!


© V.P. - 14 Gusht 2010

[Annika]

mrekulli .......

[Nanushi]

Rrofsh, Annika...

[e panjohura]

-Më vrit-

Nënë, ku je?
Nënë, pse je kaq e heshtur?
Nënë, pse je kaq e qetë?
Nënë, nuk e sheh dot që jam e pafuqishme?

Më ndihmo..
Më ndihmo të jetoj;
Më ndihmo të vdes;
Shpartalluar jam mes zjarrit dhe ujit…

Shtrirë përtokë, bllokuar në një arkivol!
Nënë, është errët këtu;
Nënë, është ftohtë këtu;
Nënë, të lutëm jep paqë shpirtit tim!

Ata thonë se kam vdekur;
Ata më thonë se ky është varri im;
Ata më thonë se kaq kisha me jetën;
Xhelat pa pikë mëshire, isha me vetëvetën!

Shpirti im është i pavdekshëm,
dënuar të rilind kur trupi im të vdes,
dënuar që t’i rikthehet këtijë mjerrimi,
këtij ferri të përjetshëm!.

Nënë, më ndihmo…
Më ndihmo nga kjo dhimbje;
Nga e tërë kjo agoni;
Më vrit! Më vrit!

Pavdekësia, një barrë e rëndë mbi supe të mia;
Një mallkim për të dënuar shpirtin tim përgjithmon;
Nënë, më ndihmo, jepi fund ferrit tim;
Më vrit! Më vrit!


@ V. P. - 14 Gusht 2010

I pelqej shkrimet Tuaja,por kjo qe veqova me shtoj dhembje,nostalgji!Vazhdo,mos ndalo!Ju uroj muze te pashtershme!

[Nanushi]

Kush jam unë?

Kush jam unë?
Kush jam unë?!
Kush jam dhe nga shkoj?!...
Ku dreqi po vete?!...

Shikoj vetën në pasqyrë,
Dhe nuk shohë dot asgjë;
Vetëm ai zë i përçudnuar që nuk më lë dot të qetë;
“Ti do vish me mua”….Me mua!!!!...
Ik! Rrëzohem! Ngritem! Bërtas! Nuk duaaa…Nuk duaaa…

Ndjejë të rrahurat e errësirës që pas më ndjek!..
Qesh dhe tallet me mua!... S’ke ku vete!... Fati yt është shkruar;
Përpiqem! Luftoj! Jo….Jo….. Nuk dua ta dëgjoj..

Shpirti im pre errësire, që as çmim nuk i vë dot,
zvarritur tërhiqem pamëshirshëm, e në sytë e mi vorbull me lot’
e nga goja ime e tharë, gjysmëzëri që thrret “më ndihmo, o ZOT;

Po humbas dhe sonte, gjysmë’ ëndrres si bëjë dot ball;
Luft mes vetëvetes, meje dhe mua;
Dua një sekond qetësie, m’a ipni, mëshirohem për gjumë,
do dal dikush t’ma thotë sonte, kush jam unë?! Kush jam unë?


© V.P. – 14 Gusht 2010.

[Annika]

do na besh te qajme me gjith mend Nanushi.......te lutem do doja nje vjershe per prinderit po pate