Mazhoranca refuzon Vangjel Kosta, kandidatin e presidentit per Gjykaten Kushtuese

[kikirik]

dhe ja c'thote wikipedia per kete ceshtje ..... ja c'fare zgjidhje i dha Rusvelti

.........
As a result, The Court continued to enforce a Federal laissez-faire approach, overturning many of President Franklin D. Roosevelt's New Deal programs, which were designed to combat the Great Depression, by 5–4 margins.

Most notably, the National Industrial Recovery Act was overturned in Schechter Poultry Corp. v. United States (1935), and the Agricultural Adjustment Act was struck down in United States v. Butler (1936).

In response, President Roosevelt proposed the Judiciary Reorganization Bill (called the "court-packing bill" by its opponents), which would have increased the size of the Supreme Court and permitted the appointment of additional (presumably pro-New Deal) Justices. The bill, however, had many opponents, including Roosevelt's own Vice President John Nance Garner, and was defeated in Congress.

http://en.wikipedia.org/wiki/History..._United_States

mesuesi...Si "mesues" qe je, duhet te dish qe wikipedia nuk citohet asnjehere edhe per debate te thjeshta. Shumica e te dhenave jan te gabuara e te politizuar shume. Un me dash mund te ndryshojn cfar te dua aty. Eshte e thjeshte fare.

[mesuesi_1]

mesuesi...Si "mesues" qe je, duhet te dish qe wikipedia nuk citohet asnjehere edhe per debate te thjeshta. Shumica e te dhenave jan te gabuara e te politizuar shume. Un me dash mund te ndryshojn cfar te dua aty. Eshte e thjeshte fare.

kiri-ki-ki-kiiiiiiiii!!!!
une nuk merrem me te mbush mendjen ty ..... historia eshte histori dhe nuk ka nevoje te harxhojme kohe te kote ketu ..... ti po pate ndonje prove qe kundershton kete gje je i mirepritur ta besh ....

[Duaje Siveten]

S H Q I P ,26/05/2010

BERISHA, XX VJET KUNDËR GJYQËSORIT

Andrea Stefani

Pasi Kryeministri Berisha rrëzoi në Kuvend kandidaturën për anëtar të Gjykatës Kushtetuese të juristit Vangjel Kosta është edhe ambasadori amerikan, Withers, që sapo ka dhënë alarmin për këtë refuzim “befasues” dhe të “pakuptueshëm” të shumicës. Dhe po Withers kërkoi edhe ndihmën e gazetarëve për të zbuluar nëse “u bazua ky vendim mbi arsyet apo ishte një tjetër shembull i ushtrimit të trysnisë politike mbi procesin e përzgjedhjes për gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese”? Në fakt, për jo pak njerëz që jetojnë në Shqipëri të paktën 20 vjetët e fundit, nuk ka asgjë as të pakuptueshme dhe as befasuese në këtë ndodhi. Ndaj dhe përgjigjja vjen e drejtpërdrejtë për ambasadorin Withers: kemi të bëjmë, si përherë në këta 20 vjet tranzicion, me ripërtëritjen e presionit politik të autoritaristit Sali Berisha për të sunduar gjyqësorin dhe në këtë rast, edhe Gjykatën Kushtetuese.

Befasuese dhe e pakuptueshme do qe sikur të mos ndodhte kjo që po ndodh pra, që Berisha të mos ushtronte trysni politike mbi procesin e përzgjedhjes së anëtarëve të Gjykatës Kushtetuese. Dhe që frika e një trysnie të tillë politike të pritshme provohet nga paralajmërimet e bëra në media si edhe organizmi para pak kohësh i një tryeze të ish-presidentit Moisiu, me disa ambasadorë, juristë dhe pjesëtarë të shoqërisë civile, pikërisht për t’i dalë përpara rrezikut që po materializohet sot.

* * *

Kapja e të gjitha hallkave të pushtetit gjyqësor për ta shndërruar atë nga një mbrojtës në një zinxhir të skllavërimit dhe dhunimit të lirive dhe të drejtave të qytetarëve, mbetet ylli polar i fiksuar i strategjisë politike berishiste. Berisha e demonstroi pasionin për kapjen e gjyqësorit në 6 vitet e para të qeverisjes. Dhe 6 vjet më parë, ata po e trukonin që të vinte në pushtet, kishin si refren “ndryshimin” e Berishës. Autori i këtyre radhëve nuk ka pasur kurrë iluzione të tilla. Ai ka ardhur me kohë në përfundimin se tendenca e fiksuar e Berishës për shkatërrimin e lirisë së pushtetit të drejtësisë, është shfaqje e karakterit, pra e pakorrektueshme, e asaj që, Erich Fromm, e cilëson si agresion malinj dhe që është prirja “për të shkatërruar dhe synuar kontrollin absolut”. Agresioni i keq dhe shkatërrues është që e bën Berishën një lider dhe Kryeministër autoritarist shumë të rrezikshëm për demokracinë. Edhe në rastin e Vangjel Kostës, Berisha tregoi se nuk ka lidhje fare me të vërtetën dhe të drejtën. Praktikisht mbi juristin e njohur, Kosta, shumica berishiste aplikoi një lustracion të pabazuar në ligj, duke e akuzuar se ka dhënë dënime politike gjatë diktaturës komuniste. Po përse e bën këtë Berisha? Mos vallë i udhëhequr nga qëllimi i lartë që krimet e diktaturës të mos përsëriten më? Aspak! Është krejt e kundërta. Sulmi ndaj Kostës bëhet në vazhdën e përpjekjeve patologjikisht të paepura të Berishës, për mbushjen e aulave të gjyqësorit (tamam ashtu si mbushet fshehtazi barku i një Kali Troje me ushtarë) me juristë servilë dhe të bindur ndaj pushtetit berishist. Dhe që pastaj Berisha të ketë mundësi të sillet si të dojë me njerëzit, me të drejtat dhe liritë e tyre, t’i nëpërkëmbë dhe dhunojë thelbësisht si dikur nën diktaturë, duke pasur edhe bekimin e “drejtësisë” dhe të gjykatave.

Tashmë ka fakte se nuk është puritanizmi demokratik, por autoritarizmi si neokomunizëm, ai që frymëzoi edhe hedhjen poshtë të kandidaturës së Kostës. Sepse ka pasur raste të tjera gjyqtarësh që edhe pse kanë dhënë dënime me vdekje në komunizëm, janë promovuar nga Berisha në majat më të larta të pushtetit gjyqësor. Përse? Sepse që të promovohesh nga Berisha ke si kusht thelbësor, shërbimin, servilizmin ndaj tij. Të tjerat nuk kanë asnjë rëndësi. “Njollat në biografi” i përmenden si shantazh, vetëm atij që nuk pranon të shërbejë. Por nëse pranon të shërbejë, kushdo është i mirë, “demokrat”, edhe në qoftë vërtet kriminel. A nuk po mban Berisha në zyrat e tij jo vetëm individë të akuzuar për korrupsion, por deri edhe të akuzuar për vrasje?

Por le t’i kthehemi standardit të dyfishtë që Berisha aplikon ndaj gjithkujt që akuzohet për krime gjatë kohës së komunizmit. Një rasti i tillë është ai i juristit Rustem Gjata, i emëruar vite më parë nga Berisha (s’është lapsus kur themi “i emëruar”) kryetar i Gjykatës Kushtetuese. Për Berishën dhe berishistët Gjata, qe i denjë për këtë post shumë të rëndësishëm edhe pse në vitin 1973, ai kishte dënuar me vdekje priftin katolik, At Gjoni. Të paktën kështu thonë raportet e Helsinki Watch. Dhe ndryshe nga Kosta, që duke punuar si gjyqtar në kohën e diktaturës është orvatur të zbutë dënimet për njerëz që kishin tentuar të arratiseshin, Gjata është treguar i zellshëm ndaj regjimit komunist duke i dërguar në plumb a litar “armiqtë e popullit”. Sipas një raporti të “Human Rights Watch” të publikuar në vitin 1996, gjatë zhvillimit të gjyqit të At Gjonit “prokurori i kësaj çështjeje kërkoi një dënim prej 15 vjetësh burg, kurse Gjata e ktheu në dënim me vdekje”. Që Berisha dhe qeveritë apo bashkëqeveritë me të nuk kanë asnjë lidhje me ndëshkimin e krimeve të komunizmit, provohet edhe nga fakti se edhe kur familja e martirit At Gjoni paraqiti pretendimet e saj në prokurori nga fundi i vitit 1995, prokuroria nuk veproi. Përse? Sepse e kish kapur ish-Presidenti Berisha dhe ajo nuk mund të hetonte mëkate të kryera nga njerëz që i shërbenin pushtetit të tij neokomunist me po të njëjtin zell që i kishin shërbyer atij komunist.

* * *

Pra pse nuk u pranua kandidatura e Kostës nga shumica “demokrate”? Mos vallë për krimet që paska kryer nën diktaturë? Jo, por për shkak se nuk jep shenja se mund të përdoret nga Berisha për maskimin me vendime gjykate të padrejtësive që ai planëzon. Veç incidenti me Kostën është vetëm një nga hapat që pritet se do të ndërmarrë Berisha për të thelluar kapjen e pushtetit gjyqësor. Në këtë moment, Berisha është shumë pranë një kapjeje totale të pushtetit të drejtësisë. Ky është alarmi. Shenjat dhe gjurmët e kësaj kapjeje të frikshme janë sheshit. Me anë të infiltrimit të juristëve të tij në gjykata, ai ka mundur të pezullojë, ndalë dhe zvarrisë gjykimin dhe ndëshkimin e skandaleve kriminale sikundër janë ato të korrupsionit me paratë publike të rrugës Durrës-Kukës, çështjen “Fazlliç”, apo tragjedinë e Gërdecit. Në sajë të kësaj kapjeje të gjyqësorit, ministra dikur nën akuzë për korrupsion e trafiqe armësh, sot janë përsëri ministra. Në sajë të kapjes së gjyqësorit që e ngre “stekën” vetëm aq sa i thotë Berisha, drejtësia merret vetëm me “zhan van zhanët” e krimit, ndërkohë që bosët e tij “qeverisin” Shqipërinë.

Edhe vendimi i sapomarrë nga Gjykata e Lartë për të hedhur poshtë akuzën për fyerje të ngritur nga Aneta Rama kundër Kryeministrit, është një sinjal që denoncon këtë kapje alarmante. Kjo do të thotë që nëse Berisha arrin të ketë edhe në Gjykatën Kushtetuese një shumicë gjyqtarësh të kallëpit të Gjatës, pra të zellshëm për t’i shërbyer Berishës dhe planeve të tij autokratike e jo drejtësisë, atëherë shteti ligjor do të jetë përfundimisht një utopi në Shqipëri. Pastaj Kryeministri do ta ketë fare të lehtë të bëjë të gjitha prapësitë autoritariste, të shesë detin, tokën dhe ajrin e Shqipërisë për të marrë me të mirë të huajt në funksion të qëndrimit sa më pafundësisht në pushtet, dhe askush të mos ketë ku të ankohet.

Sepse edhe po të ankohen në Gjykatën Kushtetuese se Kryeministri po shet Shqipërinë, kjo e fundit do t’i japë të drejtë Berishës. Dhe ky i fundit ndërsa bën pazare me detin, ajrin dhe tokën e Atdheut, do të mund t’i mbrojë veprimet e tij, dhunën dhe korrupsionin duke u thënë jo vetëm kundërshtarëve, por edhe Amerikës dhe Europës: “Edhe gjykata është dakord”. Dhe a nuk është pushtet absolut pikërisht ai, vendimet e të cilit nuk atakohen dot askund? Do të jetë e njëjta skemë si kjo me Kolegjin Zgjedhor, ku dhunimi i ligjit dhe i transparencës, vjedhja e votës maskohen me vendim gjykate dhe me Kushtetutë, duke na futur në një krizë që nuk po ka mbarim. Ky është plani absolutist i Berishës që fshihet pas rrëzimit të kandidaturës së Kostës nga marionetat e tij në Kuvend. Një plan që këmbëngul, për të keqen e demokracisë dhe integrimit të Shqipërisë në Europë, tash e 20 vjet.

[ASrock4u2]

..a nuk e shikoni se cili eshte Sali Berisha?

..ju lutem lexojeni edhe nje here dhe
nese vetem njeri nga ju shikon dicka te thjeshte fare
qe nuk eshte dakort,
ju lutem nenvizojeni, arsyetoni pse nuk jeni dakort
dhe une premtoj qe nuk do te diskutoj me asnjehere ne kete forum.

Respekt dhe dashamiresi secilit nga ju.

Pasi Kryeministri Berisha rrëzoi në Kuvend kandidaturën për anëtar të Gjykatës Kushtetuese të juristit Vangjel Kosta është edhe ambasadori amerikan, Withers, që sapo ka dhënë alarmin për këtë refuzim “befasues” dhe të “pakuptueshëm” të shumicës. Dhe po Withers kërkoi edhe ndihmën e gazetarëve për të zbuluar nëse “u bazua ky vendim mbi arsyet apo ishte një tjetër shembull i ushtrimit të trysnisë politike mbi procesin e përzgjedhjes për gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese”? Në fakt, për jo pak njerëz që jetojnë në Shqipëri të paktën 20 vjetët e fundit, nuk ka asgjë as të pakuptueshme dhe as befasuese në këtë ndodhi. Ndaj dhe përgjigjja vjen e drejtpërdrejtë për ambasadorin Withers: kemi të bëjmë, si përherë në këta 20 vjet tranzicion, me ripërtëritjen e presionit politik të autoritaristit Sali Berisha për të sunduar gjyqësorin dhe në këtë rast, edhe Gjykatën Kushtetuese. Befasuese dhe e pakuptueshme do qe sikur të mos ndodhte kjo që po ndodh pra, që Berisha të mos ushtronte trysni politike mbi procesin e përzgjedhjes së anëtarëve të Gjykatës Kushtetuese. Dhe që frika e një trysnie të tillë politike të pritshme provohet nga paralajmërimet e bëra në media si edhe organizmi para pak kohësh i një tryeze të ish-presidentit Moisiu, me disa ambasadorë, juristë dhe pjesëtarë të shoqërisë civile, pikërisht për t’i dalë përpara rrezikut që po materializohet sot.


* * *

Kapja e të gjitha hallkave të pushtetit gjyqësor për ta shndërruar atë nga një mbrojtës në një zinxhir të skllavërimit dhe dhunimit të lirive dhe të drejtave të qytetarëve, mbetet ylli polar i fiksuar i strategjisë politike berishiste. Berisha e demonstroi pasionin për kapjen e gjyqësorit në 6 vitet e para të qeverisjes. Dhe 6 vjet më parë, ata po e trukonin që të vinte në pushtet, kishin si refren “ndryshimin” e Berishës. Autori i këtyre radhëve nuk ka pasur kurrë iluzione të tilla. Ai ka ardhur me kohë në përfundimin se tendenca e fiksuar e Berishës për shkatërrimin e lirisë së pushtetit të drejtësisë, është shfaqje e karakterit, pra e pakorrektueshme, e asaj që, Erich Fromm, e cilëson si agresion malinj dhe që është prirja “për të shkatërruar dhe synuar kontrollin absolut”. Agresioni i keq dhe shkatërrues është që e bën Berishën një lider dhe Kryeministër autoritarist shumë të rrezikshëm për demokracinë. Edhe në rastin e Vangjel Kostës, Berisha tregoi se nuk ka lidhje fare me të vërtetën dhe të drejtën. Praktikisht mbi juristin e njohur, Kosta, shumica berishiste aplikoi një lustracion të pabazuar në ligj, duke e akuzuar se ka dhënë dënime politike gjatë diktaturës komuniste. Po përse e bën këtë Berisha? Mos vallë i udhëhequr nga qëllimi i lartë që krimet e diktaturës të mos përsëriten më? Aspak! Është krejt e kundërta. Sulmi ndaj Kostës bëhet në vazhdën e përpjekjeve patologjikisht të paepura të Berishës, për mbushjen e aulave të gjyqësorit (tamam ashtu si mbushet fshehtazi barku i një Kali Troje me ushtarë) me juristë servilë dhe të bindur ndaj pushtetit berishist. Dhe që pastaj Berisha të ketë mundësi të sillet si të dojë me njerëzit, me të drejtat dhe liritë e tyre, t’i nëpërkëmbë dhe dhunojë ////////////////thelbësisht si dikur nën diktaturë, duke pasur edhe bekimin e “drejtësisë” dhe të gjykatave. Tashmë ka fakte se nuk është puritanizmi demokratik, por autoritarizmi si neokomunizëm, ai që frymëzoi edhe hedhjen poshtë të kandidaturës së Kostës. Sepse ka pasur raste të tjera gjyqtarësh që edhe pse kanë dhënë dënime me vdekje në komunizëm, janë promovuar nga Berisha në majat më të larta të pushtetit gjyqësor. Përse? Sepse që të promovohesh nga Berisha ke si kusht thelbësor, shërbimin, servilizmin ndaj tij. Të tjerat nuk kanë asnjë rëndësi. “Njollat në biografi” i përmenden si shantazh, vetëm atij që nuk pranon të shërbejë. Por nëse pranon të shërbejë, kushdo është i mirë, “demokrat”, edhe në qoftë vërtet kriminel. A nuk po mban Berisha në zyrat e tij jo vetëm individë të akuzuar për korrupsion, por deri edhe të akuzuar për vrasje? Por le t’i kthehemi standardit të dyfishtë që Berisha aplikon ndaj gjithkujt që akuzohet për krime gjatë kohës së komunizmit. Një rasti i tillë është ai i juristit Rustem Gjata, i emëruar vite më parë nga Berisha (s’është lapsus kur themi “i emëruar”) kryetar i Gjykatës Kushtetuese. Për Berishën dhe berishistët Gjata, qe i denjë për këtë post shumë të rëndësishëm edhe pse në vitin 1973, ai kishte dënuar me vdekje priftin katolik, At Gjoni. Të paktën kështu thonë raportet e Helsinki Watch. Dhe ndryshe nga Kosta, që duke punuar si gjyqtar në kohën e diktaturës është orvatur të zbutë dënimet për njerëz që kishin tentuar të arratiseshin, Gjata është treguar i zellshëm ndaj regjimit komunist duke i dërguar në plumb a litar “armiqtë e popullit”. Sipas një raporti të “Human Rights Watch” të publikuar në vitin 1996, gjatë zhvillimit të gjyqit të At Gjonit “prokurori i kësaj çështjeje kërkoi një dënim prej 15 vjetësh burg, kurse Gjata e ktheu në dënim me vdekje”. Që Berisha dhe qeveritë apo bashkëqeveritë me të nuk kanë asnjë lidhje me ndëshkimin e krimeve të komunizmit, provohet edhe nga fakti se edhe kur familja e martirit At Gjoni paraqiti pretendimet e saj në prokurori nga fundi i vitit 1995, prokuroria nuk veproi. Përse? Sepse e kish kapur ish-Presidenti Berisha dhe ajo nuk mund të hetonte mëkate të kryera nga njerëz që i shërbenin pushtetit të tij neokomunist me po të njëjtin zell që i kishin shërbyer atij komunist.

* * *

Pra pse nuk u pranua kandidatura e Kostës nga shumica “demokrate”? Mos vallë për krimet që paska kryer nën diktaturë? Jo, por për shkak se nuk jep shenja se mund të përdoret nga Berisha për maskimin me vendime gjykate të padrejtësive që ai planëzon. Veç incidenti me Kostën është vetëm një nga hapat që pritet se do të ndërmarrë Berisha për të thelluar kapjen e pushtetit gjyqësor. Në këtë moment, Berisha është shumë pranë një kapjeje totale të pushtetit të drejtësisë. Ky është alarmi. Shenjat dhe gjurmët e kësaj kapjeje të frikshme janë sheshit. Me anë të infiltrimit të juristëve të tij në gjykata, ai ka mundur të pezullojë, ndalë dhe zvarrisë gjykimin dhe ndëshkimin e skandaleve kriminale sikundër janë ato të korrupsionit me paratë publike të rrugës Durrës-Kukës, çështjen “Fazlliç”, apo tragjedinë e Gërdecit. Në sajë të kësaj kapjeje të gjyqësorit, ministra dikur nën akuzë për korrupsion e trafiqe armësh, sot janë përsëri ministra. Në sajë të kapjes së gjyqësorit që e ngre “stekën” vetëm aq sa i thotë Berisha, drejtësia merret vetëm me “zhan van zhanët” e krimit, ndërkohë që bosët e tij “qeverisin” Shqipërinë. Edhe vendimi i sapomarrë nga Gjykata e Lartë për të hedhur poshtë akuzën për fyerje të ngritur nga Aneta Rama kundër Kryeministrit, është një sinjal që denoncon këtë kapje alarmante. Kjo do të thotë që nëse Berisha arrin të ketë edhe në Gjykatën Kushtetuese një shumicë gjyqtarësh të kallëpit të Gjatës, pra të zellshëm për t’i shërbyer Berishës dhe planeve të tij autokratike e jo drejtësisë, atëherë shteti ligjor do të jetë përfundimisht një utopi në Shqipëri. Pastaj Kryeministri do ta ketë fare të lehtë të bëjë të gjitha prapësitë autoritariste, të shesë detin, tokën dhe ajrin e Shqipërisë për të marrë me të mirë të huajt në funksion të qëndrimit sa më pafundësisht në pushtet, dhe askush të mos ketë ku të ankohet. Sepse edhe po të ankohen në Gjykatën Kushtetuese se Kryeministri po shet Shqipërinë, kjo e fundit do t’i japë të drejtë Berishës. Dhe ky i fundit ndërsa bën pazare me detin, ajrin dhe tokën e Atdheut, do të mund t’i mbrojë veprimet e tij, dhunën dhe korrupsionin duke u thënë jo vetëm kundërshtarëve, por edhe Amerikës dhe Europës: “Edhe gjykata është dakord”. Dhe a nuk është pushtet absolut pikërisht ai, vendimet e të cilit nuk atakohen dot askund? Do të jetë e njëjta skemë si kjo me Kolegjin Zgjedhor, ku dhunimi i ligjit dhe i transparencës, vjedhja e votës maskohen me vendim gjykate dhe me Kushtetutë, duke na futur në një krizë që nuk po ka mbarim. Ky është plani absolutist i Berishës që fshihet pas rrëzimit të kandidaturës së Kostës nga marionetat e tij në Kuvend. Një plan që këmbëngul, për të keqen e demokracisë dhe integrimit të Shqipërisë në Europë, tash e 20 vjet.

[SKRAPARI]

ca jane gjithe keto mundime qe beni ju anit-berishianet
pse si doni ju qe seleksionimet ti bejne organizatat e huaja mafioze apo parlamenti i zgjedhe nga populli?

[Albo]

Sa shume energji harxhohet per gjera qe nuk jane aspak problem, ne fakt, lajme si keto me lart mua me gezojne. Dhe ajo qe me gezon mua nuk ka lidhje fare me kandidatin apo te shkuaren e tij, ka te beje me faktin qe mbase per here te pare pas 20 vjetesh, Kuvendi i Shqiperise po i kthen mbrapsht kandidaturen e presidentit per Gjykaten Kushtetuese. Kjo deshmon dy gjera qe jane pozitive ne vetvete: a) qe institucioni i presidentit dhe ai i kuvendit jane te pavarura b) qe mazhoranca merr ne shqyrtim seriozisht kandidatet, e nuk i kalon ne Kuvend pa vemendjen e duhur. Me pak fjale, mazhoranca vlereson rolin e jashtezakonshem qe luan Gjykata Kushtetuese ne demokracine shqiptare.

Persa i perket kandidatit ne fjale dhe te shkuares se tij politike gjate rregjimit komunist, ai nuk duhet te beje me faj mazhorancen ne Kuvend, ai duhet te beje me faj per mosemerimin e tij te gjithe gjyqtaret aktuale te Gjykates Kushtetuese, qe vetem pak muaj me pare kthyen mbrapsht si antikushtetues ligjin e hapjeve te dosjeve te komunizmit ne vend. Nje vendim qe eshte ne vetvete nje puc politik qe keta gjyqtare bene ndaj sovranit popull te perfaqesuar ne ate parlament.

Turpi i ngelet ne dere presidentit te vendit, qe duke e ditur shume mire qe ne Gjykaten Kushtetuese ka plot gjyqtare qe kane sherbyer si gjyqtare e prokurore te rregjimit te Enver Hoxhes, kerkon te shtoje ne kete Gjykate nje tjeter gjykates se asaj kohe. Ka plot kandidate te tjere te rinj ne moshe e te shkolluar ne Perendim, pa asnje te shkuar komuniste dhe pa asnje konflikt interesi politik apo ekonomik me klasen aktuale politike ne vend, qe mund te emeroheshin ne kete post. Pra presidenti duhet ta marri me seriozisht detyren e tij kushtetuese te emerimit te nje kandidati ne Gjykaten Kushtetuese.

Albo

[mesuesi_1]

Turpi i ngelet ne dere presidentit te vendit, qe duke e ditur shume mire qe ne Gjykaten Kushtetuese ka plot gjyqtare qe kane sherbyer si gjyqtare e prokurore te rregjimit te Enver Hoxhes, kerkon te shtoje ne kete Gjykate nje tjeter gjykates se asaj kohe.

kam pershtypjen se nuk ke kuptuar gje deri tani .... kjo nuk eshte pune turpi fare ..... strategjia eshte e thjeshte .... duke bere propozime te tilla Kuvendit ben qe Kushtuesja te mos funksionoje dhe si rrjedhim ben qe te shtohen presionet ndaj demokrateve qe te bejne gjera qe nuk mund te behen ne Parlament ....

[Station]

[QUOTE=Albo;2733416]Sa shume energji harxhohet per gjera qe nuk jane aspak problem, ne fakt, lajme si keto me lart mua me gezojne. Dhe ajo qe me gezon mua nuk ka lidhje fare me kandidatin apo te shkuaren e tij, ka te beje me faktin qe mbase per here te pare pas 20 vjetesh, Kuvendi i Shqiperise po i kthen mbrapsht kandidaturen e presidentit per Gjykaten Kushtetuese. Kjo deshmon dy gjera qe jane pozitive ne vetvete: a) qe institucioni i presidentit dhe ai i kuvendit jane te pavarura b) qe mazhoranca merr ne shqyrtim seriozisht kandidatet, e nuk i kalon ne Kuvend pa vemendjen e duhur. Me pak fjale, mazhoranca vlereson rolin e jashtezakonshem qe luan Gjykata Kushtetuese ne demokracine shqiptare.

Ti Albo i beson vertet te gjitha keto qe shkruan ??
Nese vertet i beson atehere me vjen keq por nuk je gjekundi i lidhur me realitetin ne Shqiperi.

[palushi]

Liria e pestë e ambasadorit amerikan

E Enjte, 27 Maj 2010 00:00

Nga Kastriot MYFTARAJ

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Presidenti amerikan Roosevelt shpalli se SHBA-të do të luftonin që bota të kishte ato që ai i quajti “Katër Liritë” (liria e shprehjes, besimit fetar,

liria nga nevojat materiale, si dhe liria nga frika). Në mënyra të ndryshme, të gjithë presidentët e mëvonshëm e kanë rimarrë këtë tezë, duke bërë variacione retorike mbi të. Në Shqipëri SHBA-të nuk kanë bërë asgjë konkrete për njërën nga liritë më të rëndësishme të Roosevelt, atë të çlirimit të shqiptarëve nga nevojat materiale. Sa për tre liritë e tjera, amerikanët kanë investuar retorikë të madhe në Shqipëri. Ambasadori amerikan Withers u ka shtuar edhe një liri të pestë atyre rooseveltiane. Kjo është liria nga arsyeja.
Qëndrimi i ambasadorit amerikan ndaj kundërshtimit të Kuvendit për emërimin e Vangjel Kostës anëtar i Gjykatës Kushtetuese, është shembulli më i qartë i lirisë të pestë amerikane në Shqipëri. Withers zgjodhi që të prononcohet për këtë në tryezën “Media dhe sistemi i drejtësisë”, që u mbajt në 24 maj 2010, nga Instituti Shqiptar i Medias, përballë një auditori gazetarësh, gjyqtarësh, prokurorësh, ku tha:
“Para se të përfundoj fjalimin tim, unë dua të ngre një çështje konkrete të freskët, për të cilën mendoj se duhet të shqyrtohet nga media dhe gjyqësori. Pak ditë më parë emërimi i z. Vangjel Kosta u kundërshtua nga parlamenti në një votim afërsisht në linjë partiake. Sinqerisht, unë e gjej vendimin konfuz, nëse jo të pakuptueshëm. Qartësisht, vendimi nuk ishte për shkak të kualifikimit të z. Kosta, derisa eksperienca dhe aftësitë e tij janë përtej diskutimit dhe profile i tij si jurist është i nivelit më të lartë edhe në rrafsh ndërkombëtar. Dhe arsyet e dhëna për votimin parlamentar duken të jenë politike, çka është shqetësuese. Media dhe gjyqësori, duhet, besoj unë, së bashku të ekzaminojnë vendimin e pashpjegueshëm dhe në emër të publikut dhe tuajin të pyesni: A ishte vendimi i bazuar në arsye, apo ishte një tjetër shembull i ushtrimit të presionit politik në procesin e
përzgjedhjes së kandidaturave për Gjykatën Kushtetuese. Arsyet e dhënë për kundërshtimin çuditërisht ngjajnë me kriteret e ligjit të vitit të kaluar për lustracionin, që u deklarua jokushtetues nga Gjykata Kushtetuese dhe Komisioni i Venecias. A nuk duhet që ju të pyesni për këtë? A nuk duhet që ju të kërkoni faktet për atë që ndodhi? E gjithë kjo ngre çështjen e sundimit të ligjit në demokracinë në Shqipëri që është ende duke u rritur. Nuk më takon mua që t’ u jap ju përgjigjet për pyetjet që ju mund të ngrini, madje që disa nga ju i kanë ngritur. Gjyqtarët duhet t’ i bëjnë këto pyetje dhe po ashtu edhe gazetarët. Këto janë qendrore për rolin tuaj në ruajtjen dhe mbrojtjen e interesit publik të shqiptarëve”.
Siç shikohet, ambasadori amerikan, njëkohësisht, i ftoi gjyqtarët dhe gazetarët që t’ i drejtonin disa pyetje mazhorancës parlamentare dhe qeverisë, dhe në të njëjtën kohë u dha dhe përgjigje këtyre pyetjeve. Kjo është sjellja klasike e ambasadorëve sovjetikë në vendet satelite. Por tashmë kjo nuk ka rëndësi, se është gjë e njohur. Ajo që të bën përshtypje është shkujdesja për arsyen e ambasadorit amerikan, i cili e përdori disa herë fjalën “arsye” në fjalimin e vet. Rregullat elementare formale të arsyetimit të çojnë tek përfundimi se rrëzimi nga mazhoranca i kandidaturës së Vangjel Kostës, nuk tregon, siç pretendon ambasadori amerikan, se mazhoranca ka shkelur Kushtetutën, derisa ka përdorur ato shkaqe që u quajtën antikushtetuese nga Gjykata Kushtetuese dhe Komisioni i Venecias, në rastin e ligjit të lustracionit. Atëherë, si ambasadori amerikan dhe Komisioni i Venecias deklaruan se
ata e kundërshtonin ligjin e lustracionit për arsye proceduriale, se ai parashikonte shkarkimin me votim të thjeshtë të gjyqtarëve të cilët sipas Kushtetutës duhej të shkarkoheshin me votim të cilësuar.
Rasti i Vangjel Kostës tregoi se ambasadori amerikan ka gënjyer kur kundërshtoi ligjin e lustracionit. Në rastin e Vangjel Kostës mazhoranca parlamentare është krejtësisht korrekte në aspektin procedurial. Mzhoranca parlamentare ka ushtruar atributet e saj ligjore për të mos pranuar emërimin e një anëtari të Gjykatës Kushtetuese. Këtë herë ambasadori amerikan, duke mos patur mundësi të kapej në çështje proceduriale, e hoqi maskën dhe zbuloi se motivi i vërtetë i kundërshtimit të ligjit të lustracionit ka qenë mbrojtja e juristëve të inkriminuar të diktaturës komuniste, në mënyrë që ata të kenë në dorë çelësat e drejtësisë shqiptare. Madje jo vetëm të drejtësisë, se në rastin e Gjykatës Kushtetuese kemi të bëjmë me një gjykatë që ka marrë atributet e dhomës së lartë të parlamentit shqiptar, pra të Senatit, duke qenë se që kur ka ardhur PD në pushtet, ka rrëzuar më shumë ligje
se ç’ bën Senati në SHBA-të kur kontrollohet nga një parti e ndryshme nga ajo së cilës i përket presidenti dhe Dhoma e Përfaqësuesve.
A nuk duhet që media të ketë të drejtë t’ ia bëjë këto pyetje ambasadorit amerikan? Kështu, duhej, por ai ishte kujdesur që takimi të bëhej në një mjedis dhe me njerëz që as nuk u shkonte ndërmend të ngrinin këto pyetje. Takimi ishte thirrur nga instituti i drejtuar nga Remzi Lani, i cili ka qenë dëshmitar i gjyqeve politike të kohës së diktaturës komuniste, kur ka futur në bur mësuesin e vet në Lezhë, i cili e ka denoncuar publikisht. E kujt do t’ i shkonte ndërmend që të bënte pyetje të tilla në takim? Sigurisht jo Lorenc Vangjelit dhe Skënder Minxhozit, të cilit mezi po prisnin sa të mbaronte takimi që të shkonin e të shëtisnin qenin e Ramiz Alisë, bashkë me këtë të fundit. Se Lorenci dhe Skënderi i kanë zyrat e revistës pranë shtëpisë së Ramiz Alisë, dhe rrinë gjithë kohën në kafene me të, ose shëtisin me të dhe qenin e tij, të cilin ai shpesh ua beson dhe atyre të dyve, çka
tregon se i sheh si kuadro të besueshme. As analisti flokëgjatë Andrea Sahani nuk kishte ndërmend të bënte pyetje të tillë. Ai gjatë takimit mbante shënime me aq zell sa, sa doli nga fletët që kishte përpara dhe shkruajti edhe në mëngën e këmishës së bardhë të Mero Bazes. Nuk kishte faj, se të nesërmen do të bënte një artikull ku t’ i bënte jehonë fjalës së ambasadorit.
Ambasadori amerikan kishte në krah Prokuroren e Përgjithshme së cilës ju drejtua që në hapje të takimit me fjalët “Madame Prosecutor General”, sipas stilit amerikan, që do të thotë “Zonja Prokuror i Përgjithshëm”. E të mendosh që ambasadori ka folur shumë edhe për barazinë gjinore! A nuk mund të thonë këta amerikanët më në fund Zonja Prokurore e Përgjithshme? Por nuk është këtu problemi kryesor. Dalja e “Madame Prosecutor General”, në krah të ambasadorit amerikan në një takim të tillë, është prova më e mirë se shqetësimi i ambasadorit amerikan nuk është aspak shteti ligjor në Shqipëri. Nëse ambasadori amerikan ishte i interesuar për shtetin ligjor në Shqipëri, duhej që ai të respektonte marrëveshjet ndërkombëtare për marrëdhëniet diplomatike dhe t’ i përcillte shqetësimet e tij në linjë institucionale, madje me shkrim që të mbeten dokumente. Se kështu siç e ka bërë
traditë diplomacia amerikane, që ambasadorët flasin në shkallët e hoteleve, në dyert e sallave të koncerteve, apo takime OJF-sh, siç ishte rasti, ka humbur krejt sensi i seriozitetit të përfaqësisë diplomatike, e cila ka dhe një solemnitet dhe formalitet në ushtrimin e atributeve të saj.
Ambasadori amerikan kishte në krah edhe nënkryetarin e KLD, Kreshnik Spahiu, të cilit iu drejtua thjesht si “Zoti Spahiu”, çka e bëri këtë të rrudhej pak, se nuk u trajtua si Ina Rama. E pra, duke konsideruar se takimi ishte thirrur për të mbrojtur gjykatësin e diktaturës Vangjel Kosta, Kreshniku meritonte pak më tepër respekt se atë e bërë jurist vetë Sulo Gradeci, shefi i rojeve të Enver Hoxhës, dhe pas vdekjes së këtij, i familjes së tij. Po kjo histori do të tregohet gjerë e gjatë nëse Kreshniku vazhdon të intrigojë për të mbështetur mikun e vet, Erion Veliaj, në procese gjyqësore politike.
Ambasadori amerikan nuk na bind dot se vendi që ai përfaqëson ka interes për shtetin ligjor në Shqipëri, se pikërisht këto ditë, në vendin e origjinës së ambasadorit, në Xhamajkë po provohet se zhvillimi i shtetit ligjor në botë nuk është në interesin amerikan. Në Xhamajkë po bëhet një luftë e vërtetë civile për shkak se SHBA-të kërkuan dhe siguruan miratimin e autoriteteve xhamajkiane për ekstradimin në SHBA-të, të bosit (apo mos duhet thënë në mënyrë figurative Sekretarit të Departamentit) të drogës, Michael Christopher Coke, i cili sipas Prokurorit të Përgjithshëm të New York, kishte krijuar një rrjet droge në New York që në 1994. E megjithatë vetëm në gusht 2009, pas 15 vitesh amerikanët u kujtuan që të nxjerrin një urdhër arresti për Dudus-in, siç quhet ai. Kjo gjë nuk koinçidoi kot me kulmimin e krizës financiare në SHBA-të. Ndër klientët e mëdhenj e fondeve amerikane të
investimeve dhe bankave, të cilat falimentuan gjatë krizës, qenë edhe bosët narkotrafikantë, të cilët më pas filluan t’ i tërheqin me ngut paratë e tyre nga fondet e investimeve dhe bankat amerikane që vepronin në të famshmet “off-shores”, në ishujt e Karibbeve. Amerikanët u egërsuan me Dudus-in se ai i këshilloi dhe kolegët bosë narkotrafikantë që t’ i tërheqin paratë nga fondet dhe bankat amerikane. Atëherë amerikanët u kujtuan se Dudusi ishte narkotrafikant, gjë të cilën sigurisht që e dinin shumë kohë më parë!

[PLAKU]

Reshat Kripa: Letër ambasadorit amerikan
E Enjte, 27-05-2010, 09:59pm


Letër ambasadorit amerikan


Para disa ditësh parlamenti shqiptar hodhi poshë kandidaturën e zotit Vangjel Kosta për në Gjykatën e Lartë, propozuar nga Presidenti i Republikës. Lidhur me këtë, ambasadori i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, zoti John Withers, lëshoi një deklaratë ku citonte se ky ishte një veprim politik.
U habitëm jashtë mase për një deklaratë të tillë. Në një kohë kur në Washington është ngritur një përmendore për viktimat e komunizmit, një deklaratë e tillë ne, viktimave të asaj diktature, na la një përshtypje të hidhur. Këtë e them se gjithmonë kemi patur besim se Shtetet e bashkuara të Amerikës do të jenë përkrah nesh në luftën kundër mbeturinave të komunizmit, pasi ishte politika amerikane ajo që i dha fund sundimit të kësaj diktature të egër, se ishte pikërisht ky synimi ynë gjatë gati pesedhjetë vjetëve robëri komnuiste.
Në këto kushte e ndiem veten mjaft të fyer. Na u duk sikur përfaqësuesi i Shteteve të Bashkuara të Amerikës harroi të vrarët tanë për liri dhe demokraci, harroi të burgosurit dhe të internuarit tanë që u ngritën burrërisht kundër totalitarizmit, duke patur besimin e plotë në përkrahjen që do i jepnin Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Nisur nga të gjitha këto, Kryesia e Shoqatës Antikomuniste e të Përndjekurve Politikë Demokratë të Tiranës më ngarkoi të shkruaj një letër për ambasadorin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, zotin John Withers. Këtë e letër e nisa më datën 25 maj 2010. Jemi në pritje të përgjigjes së tij. Është e drejta e tij nëse do të denjoj të kthejë përgjigje.
Më lejoni të paraqes letrën drejtuar ambasadorit:


I nderuar zoti ambasador!


Ju drejtohem në emër të Shoqatës Antikomuniste të Përndjekurve Politikë Demokratë të Tiranës për disa probleme të politikës shqiptare që kanë dalë në skenë kohët e fundit.
Në këto çaste të vështira që po kalon vendi ynë, ne konstatojmë se shtresa e jonë, shtresa e ish të përndjekurve politikë nga rregjimi komunist, ka mbetur jashtë vëmendjes së politikës shqiptare. Ju informojmë se shoqata e jonë është përfaqësuesja e 6.023 të pushkatuarve me dhe pa gjyq, 1.065 të vdekurve nëpër burgjet e tmerrshme të diktaturës, 17.300 të burgosurve politikë, 260 të sëmurëve mendorë si pasojë e terrorit, 22.000 familjeve të internuara për motive politike dhe 9.000 të vdekurve nëpër kampet e internimit.
Si e tillë ajo, që në ditët e para të themelimit të saj, i ka vënë vetes si detyrë përfshirjen e kësaj shtrese në jetën politike, ekonomike dhe shoqërore të vendit tonë. Por për këtë ka hasur në pengesa të pallogaritëshme.
Në radhë të parë pengesat kanë ardhur nga përfaqësuesit e Partisë Socialiste. Këtë ata e kanë treguar në shumë raste që, në rast se nuk ju bezdis, më lejoni t’ju a radhis. Në miratimin e Rezolutës së Kuvendit të Shqipërisë në mbështetje të Rezolutës Nr. 1481 (2006) të Asamblesë Parlamentare të Këshillit të Europës dhe në miratimin e Ligjit Nr 9831 datë 12.11.2007 “Për dëmshpërblimi, e ish të dënuarve politikë të rregjimit komunist” si dhe në Ligjin Nr. 10111 datë 12.11.2007 Për disa shtesa dhe ndryshime në Ligjin Nr. 9831 datë 12.11.2007 “Për dëmshpërblimin e ish të dënuarve politikë të regjimit komunist”, deputetët socialistë braktisën sallën e parlamentit duke u treguar haptazi kundër rehabilitimit të plotë të kësaj shtrese.
Por, me keqardhje, ne konstatojme se edhe nga krahu i djathtë i politikës
shqiptare shpesh herë kanë ndodhur fenomene aspak të pranueshme prej nesh. Kështu mund të përmendim dekorimin nga ana e Presidentit të Republikës, zotit Bamir Topi, të disa prej figurave përgjegjëse të terrorit komunist në vendin tonë. Këtu përmendim dekorimin e ish prokurorit të rregjimit komunist Skënder Breca që çoi në ekzekutim tre intelektualë shqiptare, Xhelal Koprenckën, Fadil Kokomanin dhe Vangjel Lezhon. Po ashtu dekorimin e Njazi Jahos dhe Fatmira Laskajt që ishin shkaktarët e pushkatimit të Tom Ndojës dhe Sokol Sokolit në të ashtuquaturën revoltë të kampit të Qafës së Barit në vitin 1984. Nuk e dimë nëse kjo është vepër e zotit President apo e këshilltarëve të tij, sidoqoftë është një vepër e dënueshme, sidomos tani kur Këshilli i Europës dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës kërkojnë dënimin e krimeve të regjimit komunist. Të gjitha këto veprime na lenë një shije të hidhur në ndërgjegjen tonë.
Lidhur sa thamë më lart, nuk na erdhi aspak mirë kur dëgjuam prononcimin tuaj se gjoja hedhja poshtë e kandidaturës së zotit Vangjel Kosta për në Gjykatën Kushtetuese nga ana e Kuvendit të Shqipërisë qenka politike. Nuk e dimë ku jeni mbështetur që e bëtë një deklaratë të tillë, por ne nuk duam që një kandidaturë si ajo e Fehmi Avdiut që ishte përgjegjësi kryesor në varjen në litar të poetit Havzi Nela në vitin 1988, të zëvëndësohej me një tjetër ish pjesmarrës në gjyqet politike. Ne jemi për hapjen e të gjitha dosjeve të regjimit komunist, pa asnjë përjashtim. Jemi për një pastrim rrënjësor të administratës publike nga mbeturinat e ish regjimit komunist.
Pikërisht për këto parime kemi luftuar në kohën e diktaturës. Pikërisht këto parime kërkojmë të mbrohen edhe sot. Gjthmonë kemi patur besim te Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Për ne ajo ka qenë simbol i lirisë dhe demokracisë.
Personalisht jam dënuar qysh në moshën fëminore për motive politike. Isha vetëm 15 vjeç kur u detyrova të provoja prangat e rënda të burgut komunist. Megjithatë gjithmonë kam patur besimin se Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të ishin gjithmonë pranë shtresës së të përndjekurve politikë dhe për këtë isha i detyruar të duroja torturat e sigurimsave të zinj. Këto janë mendimet e mia dhe të shtresës që unë përfaqësoj. Në rast se e shifni të arsyeshme jam i gatshëm të bisedojmë për të gjitha temat e ngritura më lart. Mbetem me besim në personin tuaj dhe institucionin që përfaqësoni. Shtetet e Bashkuara të Amerikës i kemi ndjerë gjithmonë pranë çështjes tonë dhe këtë besim vazhdojmë ta ruajmë.


Me respekt!
Reshat Kripa
Kryetar i Shoqatës Antikomuniste të Përndjekurve Politikë Demokratë të Tiranës