I Falem Nderes Zotit!

[marcus1]

Te dashtun vllazen e motra,

Jam tuj e hape nji kyt teme per me hedh shkrime inkurajuese per te gjithe ata qi e duen Jezu Krishtin. Jeni te inkurajuem edhe ju per me postue ne njikyt teme shkrime qi ju mendoni se jane te vlefshme per inkurajim. ----------------------------------------------------------------------------------
"Unë u kam dhënë atyre fjalën tënde dhe bota i ka urryer, sepse nuk janë prej botës, ashtu si edhe unë nuk jam prej botës." (Gjoni 17:14)


Kur jemi thirrur të veshim Njeriun e Ri, jemi sfiduar me dicka radikale, diçka që për shkak te Personit të Tij, mund të rezultojë në çrregullimin e gjërave natyrale, në çrregullimin e rregullit tokësor të gjërave. Kjo është një përmbysje madhore. Pse? Sepse ky Njeri i Ri është i huaj për këtë botë. Dhe kur ne veshim këtë Njeri të Ri, menjëherë do shkëputemi nga kjo botë dhe do kemi një damkë për diçka shumë më të madhe se mund të imagjinojmë me mëndjen tonë, diçka e ndarë nga mishi dhe gjaku, diçka që ne e quajmë “Frymë dhe Jetë”.

[marcus1]

"Jo se unë tashmë e fitova çmimin ose jam bërë i përsosur, por po vazhdoj të rend për ta zënë, sepse edhe unë u zura nga Jezu Krishti." (Filipianet 3:12)

Shumë vite pasi Pali kishte veshur Zotin Jezus, deklaron se ai ende po vazhdon të mundohet të kapë (kuptojë) Atë që tashmë ka kapur Palin. Lartësia, gjerësia, gjatësia dhe thellësia e këtij Njeriu të Ri, këtij Njeriu Qiellor, është tërësisht përtej asaj që ne mund të masim pa pasur një zbulim nga Fryma. Ne jemi më të familjariyuar dhe kemi më shumë siguri në njeriun e vjetër sesa kemi në Njeriun e Ri. Me hirin e Perëndisë kjo gjë duhet të ndryshojë. Kur ne me të vërtetë shohim Njeriun e Ri, atëhere kapërcejmë njeriun e vjetër. Me pak fjalë, kjo është mënyra se si Perëndia përmbush veprën e zvogëlimit tonë dhe zmadhimit të Krishtit.

[marcus1]

"Por i ati u tha shërbëtorëve të vet: "Sillni këtu rrobën më të bukur dhe visheni, i vini një unazë në gisht dhe sandale në këmbë."

Të vishesh me Jezu Krishtin do të thotë të vishesh me rrobën më të mirë. Kjo rrobë na bën që të dukemi më të mirë se ç'jemi në të vertetë. Por kur vishemi me rrobat më të mira, na bën që të sillemi ndryshe. Sjellja dhe veprimet tona janë fruti i asaj që ne jemi, jo arsyeja për cfare jemi. Pali nuk na ka dhënë kurrë urdhërimi për hir të urdhërimeve. Ai na jep shumë udhëzime për sa i përket sjelljes sonë, por këto janë bazuar gjithmonë ne faktin se cilët jemi ne ne Krishtin, jo në çfarë shpresojmë të bëhemi ne veten tonë. Duke qenë veshur me Jezu Krishtin, ne jemi mbështjellur prej Tij dhe karakteri ynë zëvëndësohet me karakterin e Tij. Jeta e Tij është marrë si shkëmbim me jetën tonë. Nëse ne bashkëpunojmë me Jetën, do të shohim se sjellja jonë do të ndryshojë në mënyrë spontane.

Po me djalin me të madh, çfarë ndodh? " Atëherë i ati i tha: "O bir, ti je gjithmonë me mua, dhe çdo gjë që kam është jotja." (Luka 15:31) Lavdi Zotit! Nuk ka njëanshmëri me Perëndinë, sado që mund të mendojmë ne se Zoti po sillet më mirë me një vëlla apo motër tjetër. Nuk është kështu, rroba, unaza dhe sandalet perfaqësojnë "Gjithçka", plotësinë e Atit. "Dhe nga plotësia e Tij, ne të gjithë kemi marrë. (Gjoni 1:16) Ati thotë: "Gjithçka që kam është e jotja" Kush guxon dhe kërkon një gjë të vetme të veçuar nga Biri?

[marcus1]

"Vishni gjithë armatimin e Perëndisë që të mund të qëndroni kundër kurtheve të djallit" (Efesianet 6:11)

Më lejoni të jemi i sinqertë me ju duke ju thënë se kushdo që ka besim në "armatim frymor" duke e parë atë si një diçka ne vete do të dështojë tmerrësisht. Kushdo që mbështetet në formula besimi apo metoda lufte frymore do të shohin se të dyja këto gjëra do dështojnë. Pse? Sepse Perëndia nuk na ka dhënë një formulë apo një metodë, Ai na ka dhënë Birin e Tij. Ai nuk na kërkon që të ndjekim një rit apo një ceremoni, Ai thotë: "Vishni Zotin Jezus". Duke pasur Zotin Jezus, unë kam tërë armatimin e Perëndisë. Nuk është e nevojshme të kërkoj çdo pjesë të armatimit, apo të rrëfej çdo gjë, apo të bëj çdo gjë, por është e nevojshme, pasi të kem veshur të gjithë armatimin e Perëndisë, "të qëndroj". Është e nevojshme vetëm të qëndroj në Të.

[marcus1]

"Por vishuni me Zotin Jezu Krisht dhe mos tregoni kujdes për mishin, që t`ia kënaqni lakmitë." (Romakët 13:14)

Zgjidhja e Perëndisë përsa i përket problemit të mëkatit, mishit dhe djallit, është që ne të kemi veshur Zotin Jezus. Vetëm përmes Tij ne mund të "mos tregojmë kujdes për mishin", dhe vetëm përmes Tij ne mund t'i "përballojmë dinakërisë së djallit". Nuk mund të guxojmë ti bëjmë gjërat me të komplikuara kur Zoti i ka bërë të thjeshta. Të fokusohesh ne mishin tënd dhe ne armikun tënd, është një humbje kohe. Në vënd të kësaj duhet të kuptojmë sa i lavdishëm është Biri i Perëndisë dhe të ngulmoj thellë drejt Tij. Çfarë keni ju, një metodë apo një Njeri? Këtu nuk ka të bëjë me mua, me mishin tim apo me të keqin - gjithçka ka të bëjë me Krishtin; dhe ndërsa Ai zmadhohet, çdo gjë tjetër nuk mund veçse të zvogëlohet.

[marcus1]

Atëherë Pjetri kujtoi atë që i kishte thënë Jezusi: ``Para se të këndojë gjeli, do të më mohosh tri herë``. Dhe ai doli përjashta dhe qau me hidhërim. (Mateu 26:75)

Jezusi nuk u çudit dhe as nuk u zhgenjye kur Pjetri dështoi. Po kështu, Ai nuk çuditet dhe as nuk zhgënjehet kur ju dështoni. Përkundrazi, Ai pret që ju të dështoni kështu që ju të ktheheni tek Ai. Ai nuk ka iluzione për ju dhe Ai ju njeh juve tej për tej. Ai e di, pavarësisht se sa shumë mund të jetë e gatshme fryma juaj, se mishi është i dobët. Dobësia jonë nuk është problem, problem është mos dëshira jonë për të parë dobësitë tona. Pali nuk ka konfidence në mish, prandaj ai thotë: "Prandaj me kënaqësi të madhe do të krenohem më tepër për dobësitë e mia, që fuqia e Krishtit të rrijë tek unë." (IIKor. 12:9) Por ne nuk gëzohemi me dobësitë tona ashtu si Pali bënte. Ne, nuk i pranojmë ato, apo i fshehim ato, apo mundohemi t'i ndreqim ato, apo mundohemi t'i shlyejme ato duke bërë diçka tjetër në një fushë tjetër. Njerëzit do debatojnë dhe do më kundërshtojnë në këtë çështje sepse ata, ne mënyrë të dëshpëruar, duan të ruajnë diçka për veten e tyre. Ata kanë një vetëvlerësim delikat dhe këto të reja që unë u jap, janë shumë të dhimbshme për ti mbajtur.

Por unë po ju sjell një sihariq të madh të dashur miq të krishterë. Dështimi në veten tonë është çelësi për të jetuar jetën e krishterë. Megjithëse është e dhimbshme, lotët e hidhur të dështimit na sigurojnë ujin për të vaditur Farën e Çmuar që është mbjellur në qëndrën e zemrës suaj duke e bërë atë që të rritet. Dëshpërimi i vetes sonë është çelësi që i hap derën të gjithë pushtetit, fitores dhe frytshmërisë në Krisht që ne kaq shumë kërkojmë. "E DI se në mua (dmth në mishin tim) nuk banon asgjë e mirë." Pali thotë "E DI". Asgjë e mirë. E di se në mua, në mishin tim, në veten time nuk ekziston asgjë e mirë. I veçuar nga Ai unë jam një hiç. Ai është Gjithçka. KRISHTI NË MUA është e vetmja SHPRESË e imja. Në njërën pjesë timen, në mishin tim, nuk banon asgjë e mirë. Në pjesën tjetër jeton Krishti.

[marcus1]

"Sepse dëshmia e Jezusit është frymë e profecisë" (Zbulesa 19:10)

I gjithë qëllimi i të folurës dhe të shkruarës profetike është t'i sjellësh kishës dhe botës një zbulim më të gjërë të Jezusit. Ne i referohemi kësaj si Dëshmia e Jezusit. Pjesa më e madhe e atyre që quhen "profetike" sot është thjeshtë eskatologjike, d.m.th. e frymëzuar nga studimet e kohëve të fundit, por jo domosdo e frymëzuar nga Fryma që të na sjellë neve një zbulesë më të madhe të Jezu Krishtit. Ne i bëjmë dëm Kishës nëse trazojmë ujrat midis asaj që është profetike dhe asaj që është eskatologjike, sepse Kisha nuk është themeluar mbi kuptimin e kohëve të fundit, por mbi zbulesën e njohjes së Jezu Krishtit.

[Matrix]

amen vlla
falemnders qe je tuj i nda kto me ne

[marcus1]

"dhe u shpërfytyrua përpara tyre: fytyra e tij shkëlqeu si dielli dhe rrobat e tij u bënë të bardha si drita." (Mateu 17:2)

Të vishesh me Zotin Jezus do të thotë të shpërfytyrohesh. Ne që deklarojmë se kemi një thirrje qiellore, shtetësi qiellore dhe një lindje hyjnore, për shumë kohë kemi jetuar si njerëz tokësorë. Ajo dritë që ne kemi është e fshehur poshtë minderit; nuk ka asnjë shkëlqim rreth nesh. Nuk e kam fjalën për ndonjë shkëlqim të jashtëm apo diçka që del nga mishi, por për një Dritë dhe një Jetë që demonstron prezencën e Krishtit. "Në Të ishte jeta dhe ishte drita e njerëzve" (Gjoni 1:4)

[marcus1]

"Të dashurit e mi, tani ne jemi bij të Perëndisë, por se çfarë do të jemi, kjo nuk është bërë ende e njohur. Veçse dimë që, kur të shfaqet Ai, do të jemi të ngjashëm me Të, sepse do ta shohim Atë ashtu siç është." (IGjoni:3:2)

Nëse qëndrojmë në Të ne do bëhemi ashtu siç është Ai. Nëse kemi veshur Zotin Jezus, atëhere ne po shndërrohemi në ngjashmërinë e Tij, po bëhemi sipas shëmbëlltyrës së Tij dhe jeni në proçesin e shndërrimit. Pas një kohe të mirë që kemi ndjekur Zotin nuk kemi nevojë të pyesim veten: "Çfarë do bënte Jezusi". Nëse po shndërrohemi atëhere Drita dhe Jeta do t'i përgjigjen vetvetiu dhe në mënyrë të pamundimshme çdo lloj pyetje.