Çfarë libri po lexoni apo kini lexuar kohët e fundit?

[MaDaBeR]

Cila vepër e Volterit është shqipëruar MaDaBeR, meqë e përmende... pyes sepse unë s'kam hasur asnjë të shqipëruar dhe kam shumë dëshirë ta gjej një të tillë, kështu që nëse ke gjetur ndonjë të shqipëruar, ma thuaj. Unë Volterin e kam lexuar vetëm në anglisht, dhe ka qenë vepra "Candide" që më ka lënë vërtetë mbresa.

Nuk më tregove përshtypjet mbi "Idioti"... si t'u duk trajtimi, ndonjë pjesë/fragment që të ka pëlqyer më shumë? Po nga personazhet cili të hyri më në zemër?

Jam i sigurt qe tek Bookstore e kam pare Voltaire por qe te bindem 100% kur te shkoj heren tjeter do te shikoj dhe do te te them me siguri. Edhe per Kandidin do te pyes ne nja vende qe shiten libra te vjeter e do te te them, qe te mos mundohesh çdo jave ne Tirane . Mund te permendesh edhe ndonje veper tjeter nderkohe qe kur te shkoj te pyes.

Sa per Idiotin. Çuditerisht, personazhi qe me pelqevi me shume, dhe qe me terhoqi dhe qe me erdhi inat, po ama shume inat qe Dostojevski nuk e ka shtjelluar sa duhet, eshte vajza e madhe e Lebedjevit. Me hyri menjehere ne zemer ne çastin kur shkon ti takoje Princi pas kthimit nga Moska, dhe gjen vajzen e Lebedjevit me foshnjen e vogel ne duar. Gjithashtu me pelqen shume momenti kur i çon pushkinin Gjeneraleshes Epançina dhe kur kujdeset per princin ne fshetesi. Mu duk shume e embel si personazh.

Idioti per mendimin tim, eshte nje veper qe duhet ta lexoje e gjithe bota, sidomos sot, ne ditet e sotme, pasi ky roman eshte nje thesar diturie, shpirtmadhesie, njohje e botes shpirterore te njerezve. Duhet studiuar veçanerisht Princi Mishkin, pasi ne ditet e sotme e gjithe bota ka nevoje qe te kete pak Mishkin brenda vetes, pasi njerezit sot jane bere shume pragmatiste e materialiste dhe "shpirti" i botes po humb çdo dite e me teper. Nje nga momentet me te bukura eshte kur Princi u shpjegon zonjushave Epançina çastet e denimit me vdekje. Ai momenti kur thote qe: "Te denosh me vdekje per vrasje, eshte ku e ku me krim se sa vete krimi i kryer", dhe pastaj jep arsyet per kete. Eshte vertet tronditese. S'dua t'ua shuaj kuriozitetin atyre qe nuk e kane lexuar.

Pastaj, eshte tronditje me vete momenti kur shkon Burdovski per t'u sqaruar bashke me shoket e tij per pasurine. E gjithe ajo skene me kujton paskrupulltesine e njerezve te sotme. Shume nga njerezit e sotem jane gati ta bejne me vetedije ate qe Burdovski beri pa vetedije dhe krejt naiv.

Casti kur Gjeneraleshes i dhimbset Ipoliti. Gjithe romani eshte trondites. Por, me tronditese eshte padyshim mbyllja. Kur Princi shkon tek Rogozhini dhe atje gjen...

[number]

Fleur Blanche
Te felenderoj per pergjigjen te sakte te paster te qarte te gjitha mbrenda keshtu qe mund te presim nga MaDaBeR te na tregon per librin Candide se ndoshta vi ne tirane per 28 nentor dhe duhet per me e ble.
Tet tregoj te verteten nuk i kam lexuar vellimet tjera te mjeret hmm katastrof, kam pas disa pune te mijat cashtu jam mar me profesionin tim, kam pas edhe disa libra ketu ne shpi per ti lexuar, por edhe i kam kerkuar ketu ne maqedoni ne disa librari ne tetov ne shkup nuk i kan pas asnjerin volum.. Vitin 93 e lexova dhe e kam bere librin vija vija njelloj si librat e tjere duke nenvizuar fjale thenie etj. Tash per tash jam te Stieg Larsson - Vajza qe luante me zjarrin

Ky shkrim i Hugoit nuk e di a gjendet ketu ne forum diku nuk e kam par ... nuk e di ndoshta e ke lexuar por shpresoj ndoshta nuk e ke lexuar

DITËN E NISJES SIME - Viktor Hygo

Krijesa ka dy gjendje të mundshme: të qenit dhe të jetuarit. Të jesh është gjendja pasive, të jetosh është gjendje aktive. Të jetosh, do me thënë të kesh ndërgjegjen e të qenit. Ndërgjegjja është parimi i veprimit. Ai që nuk ka ndërgjegjen, mund të përmbushë një funksion, por nuk mund të bëjë asnjë veprim. Të bësh është saktësisht të jetosh. Të jetosh do me thënë të veprosh. Të veprosh do me thënë të duash.

Vullneti fillon tek veprimi dhe provohet nga ai. Mendimi fillon tek vullneti dhe afirmohet nga ai. Atje ku nuk ka veçse veprim dhe vullnet, nuk ka ende veçse instinkt. Instinkti është nocioni fillestar i mendimit. Instinkti është gjithë sasia e mendimit të mundshëm në qenien pa liri.
Vullneti gjen, liria zgjedh.
Të gjesh dhe të zgjedhësh, do me thënë të mendosh.
Njeriu ka lindur skllav. Ai është skllav i domosdoshmërisë absolute, skllav i egoizmit të tij dhe skllav i ndërgjegjes së tij. Liria e tij konsiston në të zgjedhurit ndërmjet këtyre skllavërimeve.
Egoizmi është tirani, ndërgjegjja është despoti. Bruti është skllav i virtytit, Katoni është skllav i detyrës, Uashingtoni është skllav i lirisë. Nën emrat virtyt, detyrë, liri, është koshienca që mbretëron mbi këta njerëz.
Ndërgjegjja juaj u gjykon dhe u ekzekuton. Kur ajo është e egër, atëherë është e mirë. Ndërgjegjja i jep skllavit të saj varfërinë, rrënimin, mërgimin, gjithë mohimet, gjithë mjerimet, gjithë torturat. Ajo do që ai ta vuajë dhe ajo kërkon ngultas që ai të qeshë. Dhe sa më shumë që ai është skllav, aq më shumë ai është hero. Ndërgjegjja thotë: shko. Duhet shkuar. Ndalo. Duhet ndaluar. Mos fol. Duhet heshtur. Vdis. Duhet vdekur.
Egoizmi thotë: rrej, tradhto, vidh, vra. Bindmu mua. Unë quhem haku yt. Pi, ha, fli. Dhe njeriu bie të flejë. Dëfre dhe njeriu ia shtron të dëfrejë. Kjo është skllavëria e njeriut. Ndërgjegjja, edhe ajo gjithashtu, kërkon nënshtrim total.
Robëri e pafund, totale absolute; të themi e verbër, në qoftë se kjo nuk është bindje karshi dritës. Ç'është kjo skllavëri? Skllavëria e zotit.
Ai që zgjedh këtë skllavëri, është njeriu i lirë.

[Fleur Blanche]

Jam i sigurt qe tek Bookstore e kam pare Voltaire por qe te bindem 100% kur te shkoj heren tjeter do te shikoj dhe do te te them me siguri

Tek katalogu i bksh qenka edhe "filozofi i paditur" që e paska përkthyer Erion Kristo. Që këtu më iku krejt frymëzimi sepse, e marr me mend se çfarë përkthimi do i ketë bërë. S'dua të më shpifet Volteri
Pashë që qenkan shqipëruar edhe këto veprat e tjera dhe, gjenden po në Bibliotekën Kombëtare:
"Traktat mbi tolerancën"
Autorët: Voltaire
Gjergj Sinani (përkth.)
Mirela Sinani (red.)
Botuar
Tiranë : ISP; Edlora, 2011
Të dhëna fizike
143 f. ; 20 cm.
Ky "traktat mbi tolerancën", besoj se do gjindet në librari duke qenë se qenka përkthyer në 2011, por as bëhet fjalë ta kam lexuar dhe s'ia kam idenë kësaj vepre por, ma ha mendja se do ia vlejë, nëse shqipërimi është i duhuri

"Karli XII, mbret i Suedisë" / Voltaire; Luan Omari
dhe "Zadigu ose fati" : (përrallë orientale) / Voltaire; Çezar Kurti
Tani që më kujtohet, s'kam pyetur tek biblioteka "Luigj Gurakuqi" sepse tek ajo "Marin Barleti" s'shkoj më, janë ca punonjëse që s'i duroj dot; njerëz të paedukatë.
Do pyes pas një jave, se tani jam e zënë me Niçen.

Edhe per Kandidin do te pyes ne nja vende qe shiten libra te vjeter e do te te them, qe te mos mundohesh çdo jave ne Tirane

Rrofsh! mgjs sërish jam dyshuese nëse mund të gjindet për t'u blerë. Në fillim si libër, është pak kanibalesk, mgjs është plot të papritura. Kur kam lexuar historinë që rrëfente ajo shërbërtorja që ndihmoi Miss Cunegund dhe Candide (mgjs më parë kishte qenë fisnike por që tashmë e katandisur si mos më keq), kam thënë me mend, sikur të më kishte ndodhur mua veç 1/10 e peripecive të kësaj, do kisha vrarë veten! Tmerr i vërtetë se çfarë mund të durojë një njeri, sa i fortë tek njerëz të tillë instinkti i mbijetesës, dashuria për jetën dhe shpresa se një ditë do bëhet më mirë.
Trajton shumë gjëra të tjera por s'kam shumë durim tani, gjss desha të të përmend një pjesë timen shumë të parapëlyqer tek ky libri; është kur personazhi kryesor Candide gjatë aventurave/peripecive të shumta - sa nga një vend në një tjetër, sa nga një rrezik në një tjetër, i kishte qëlluar gjithashtu të takonte një fisnik venetian (zotin Pococurante) që i kishte lënë tej mase përshtypje për kulturën e tij të gjërë. Candide i rrëfen Martin (edhe ky i fundit kishte hequr të zinjtë e ullirit në jetë dhe s'i ngjallte asgjë emocion apo ngazëllim, shpresë në jetë) në lidhje me këtë fisnikun dhe bashkë me Martin shkojnë ta takojnë. Ai fisniku venetian i pret mjaft mirë dhe kur janë duke biseduar, Candide shumë i entuziasmuar dhe me një admirim të madh fillon e flet për kryevepra botërore dhe autorë të famshëm që i kishin shkruar, ndërsa hovi i pritet pikërisht nga ky fisniku venetian i cili shihte shumë të meta dhe i trajtonte të rëndomta pothuajse shumicën e këtyre librave dhe autorët etj etj... dhe në fund i shprehet kështu : "Vetëm injorantët i gjykojnë librat nga fama/reputacioni i shkrimtarit. Sa për mua, unë lexoj vetëm për të kënaqur veten time. Pëlqej vetëm atë që më shërben mua... nuk kam nevojë për një guidë të më mësojë injorancën..."

...edhe mbyllja e librit më pëlqen: "...le të kujdesemi tani për 'kopështin' tonë"


Sa për "Idioti", mua më ka pëlqyer shumë Nastasia, e mrekullueshme vërtetë! Është personazhi femër që e adhuroj nga të gjithë romanet e tjera që kam lexuar, për mua është padyshim më e veçanta. Femër e paparashikuar, sa e fortë aq e brishtë, sa me plot urrejtje ndaj gjithë servilëve dhe hipokritëve, dhe nganjëra anë me sa dashuri të pamatë për një njeri të vetëm, për atë që të gjithë e tallnin, ndërsa Nastasian vetë të gjithë e kishin frikë.
Nastasia është shembulli sesi mund të arrijë një femër aq e zgjuar, aq me ndjenja, aq e fortë - të shndërrohet në një qenie cinike dhe me plot urrejtje ndaj shoqërisë njerëzore të zhytur në vese, në paragjykime dhe materialiste. Një urrejtje e përbindshme dhe dëshirë për hakmarrje ndaj kësaj dukurie. S'kursente cinizmin ndaj hipokritëve, ua përplaste fytyrës, i dinte pikat e tyre të dobëta, veset dhe aty i godiste pa mëshirë që t'u çirrte maskën. Ishte aq e adhuruar dhe aq e urryer nga të gjithë.

Por, dashuria që ushqeu ajo për princin, e gjeti tërësisht të papërgatitur. Atëherë kur princi i propozon martesë që herën e parë (e fortë shumë ajo pjesa, në atë darkë prisnin që Nastasia të pranonte të martohej me Ganjan, duke qenë se për këtë bëhej darka, ndërsa na del princi me fjalë që belbëzonte, gjithë guxim ) për një çast ajo iu rikthye ëndrrave të saj: të takonte dhe jetonte me një njeri si princ Mishkini, por ajo i trembet kësaj ndjenje, lumturie, kësaj ëndrre dhe menjëherë e braktis nga frika se ngaqë ishte shndërruar në një krijesë aq cinike ndaj shoqërisë njerëzore, mund ta lëndojë princin.

Jo më kot e gjitha sjellja e saj është aq paparashikuar, aq kontradiktore, sepse brenda saj bëhej një luftë: ose të sillej ashtu siç ishte në të vërtetë, një të vërtetë që veç princi e kishte vënë re që me shikimin e parë, pra të një femre me plot ndjenja, të brishtë por që kishte vuajtur shumë në jetë... ose të vazhdonte të vetshkatërrohej vetëm duke u sjellur si njeri negativ që të përqeshë atë rreth shoqëror ku jetonte, të sillej si e pandershme, të ishte një femër e urryer prej tyre vetëm që të shijonte teatrin që luanin të gjithë. Gjithë helmin që kishte marrë prej tyre, tashmë ajo ua kthente të shumëfishuar. Bënte atë që asnjë femër s'guxonte ta bënte nga frika e paragjykimit shoqëror.

Ajo ishte një njeri i vërtetë përballë një njeriu të vërtetë – princit, dhe ishte një bishë përballë kafshëve në formë njeriu që e rrethonin.
Por zgjedh të vetshkatërrohet nga frika se mos e lëndonte më shumë princin; ajo kishte frikë nga lumturia sepse s'kishte qenë kurrë vërtetë e lumtur. Një fund i tillë edhe mund të pritej për një femër si ajo (mgjs princi e parashikon që në çastin kur e sheh për herë të parë në foto) sepse e tillë ishte: ose ta dashuroje pa kushte dhe të jetoje me të, ose ta vrisje; nuk ishte femër që mund ta lije.

Sa për librin e Mirela Sulës, mos trajtonte gjë Mirela atë çështjen e psikovampirëve dhe që s'duhet ta harxhojmë, shpërdorojmë gjithë energjinë tonë mendore ndaj kësaj kategorie? Për këtë e kishte pak a shumë fjalën Mirela?

P.S.- Për number: Të falenderoj për pjesën që solle nga Hygo, i mrekullueshëm si gjithmonë... e pamundur mos ta dashurosh këtë shkrimtar ))

[Toffee]

Tek katalogu i bksh qenka edhe "filozofi i paditur" që e paska përkthyer Erion Kristo. Që këtu më iku krejt frymëzimi sepse, e marr me mend se çfarë përkthimi do i ketë bërë. S'dua të më shpifet Volteri
Pashë që qenkan shqipëruar edhe këto veprat e tjera dhe, gjenden po në Bibliotekën Kombëtare:
"Traktat mbi tolerancën"
Autorët: Voltaire
Gjergj Sinani (përkth.)
Mirela Sinani (red.)
Botuar
Tiranë : ISP; Edlora, 2011
Të dhëna fizike
143 f. ; 20 cm.
Ky "traktat mbi tolerancën", besoj se do gjindet në librari duke qenë se qenka përkthyer në 2011, por as bëhet fjalë ta kam lexuar dhe s'ia kam idenë kësaj vepre por, ma ha mendja se do ia vlejë, nëse shqipërimi është i duhuri

Punon ne bibloketek qe paske skedat e librave te gatshme??

[Fleur Blanche]

Punon ne bibloketek qe paske skedat e librave te gatshme??

Është e kollajtë fare, klikoj tek katalogu OPAC, shkruaj autorin dhe më dalin veprat e tij, klikoj mbi veprën dhe dalin këto të dhëna, një copy paste dhe ja ku e ke

Po ti, i ke kap në dorë ndopak ato libra që duhet të kapësh, apo vazhdon të gënjehesh me këto kopertinat e bukura që më pas s'të ecin, aq më tepër del i zhgënjyer

[Toffee]

Është e kollajtë fare, klikoj tek katalogu OPAC, shkruaj autorin dhe më dalin veprat e tij, klikoj mbi veprën dhe dalin këto të dhëna, një copy paste dhe ja ku e ke

Po ti, i ke kap në dorë ndopak ato libra që duhet të kapësh, apo vazhdon të gënjehesh me këto kopertinat e bukura që më pas s'të ecin, aq më tepër del i zhgënjyer

Jo i lexoj kur marr transportin publik. Vajta te faqja e 100 sot te nje liber vec se e harrova ne pune sot.

[Fleur Blanche]

Dmth, e paske filluar drogën ë? Hë se kështu fillon edhe me këtë, pas kësaj me rradhë... pa e kuptuar do bëhesh edhe ti qafir lol

[Toffee]

Dmth, e paske filluar drogën ë? Hë se kështu fillon edhe me këtë, pas kësaj me rradhë... pa e kuptuar do bëhesh edhe ti qafir lol

Qafir jo se ka kuptim tjeter...
Le te themi bookworm

[Fleur Blanche]

Qafir jo se ka kuptim tjeter...
Le te themi bookworm

Une e di c'kuptim ka fjala qafir , por e kisha fjalen qe ashtu sic t'u rikthye pasioni per te lexuar, ashtu ngadale e ngadale... kshu si pa e kuptuar... ke per t'u bere edhe qafir
Kujdes edhe me ate pasionin e fotografise, se mbase si pa e kuptuar do shnderrohesh si ai personazhi qe luan Bradley Cooper ne filmin "The Midnight Meat Train" :P

Qe mos dal nga tema: se fundi kam marre per te lexuar "Keshtu foli Zarathustra" nga Nice (Nietzsche)
U bera shume kureshtare nga ajo cfare ka shkruar Martin Heidegger lidhur me kete, dhe do e keshilloja botimin e plote te kesaj vepre te Nice, botim i 2008 nga shtepia botuese Plejad, me perkthim te Dritan Thomollari dhe Iliriana Angoni, madje per fat libri hapet pikerisht me shkrimin e Heidegger kushtuar vepres "Keshtu foli Zarathustra".
Perkthimi eshte shume cilesor, keshtu qe ia vlen.

Lexim te kendshem te gjitheve

[MaDaBeR]

Tek katalogu i bksh qenka edhe "filozofi i paditur" që e paska përkthyer Erion Kristo. Që këtu më iku krejt frymëzimi sepse, e marr me mend se çfarë përkthimi do i ketë bërë. S'dua të më shpifet Volteri
Pashë që qenkan shqipëruar edhe këto veprat e tjera dhe, gjenden po në Bibliotekën Kombëtare:
"Traktat mbi tolerancën"
Autorët: Voltaire
Gjergj Sinani (përkth.)
Mirela Sinani (red.)
Botuar
Tiranë : ISP; Edlora, 2011
Të dhëna fizike
143 f. ; 20 cm.
Ky "traktat mbi tolerancën", besoj se do gjindet në librari duke qenë se qenka përkthyer në 2011, por as bëhet fjalë ta kam lexuar dhe s'ia kam idenë kësaj vepre por, ma ha mendja se do ia vlejë, nëse shqipërimi është i duhuri

"Karli XII, mbret i Suedisë" / Voltaire; Luan Omari
dhe "Zadigu ose fati" : (përrallë orientale) / Voltaire; Çezar Kurti
Tani që më kujtohet, s'kam pyetur tek biblioteka "Luigj Gurakuqi" sepse tek ajo "Marin Barleti" s'shkoj më, janë ca punonjëse që s'i duroj dot; njerëz të paedukatë.
Do pyes pas një jave, se tani jam e zënë me Niçen.



Rrofsh! mgjs sërish jam dyshuese nëse mund të gjindet për t'u blerë. Në fillim si libër, është pak kanibalesk, mgjs është plot të papritura. Kur kam lexuar historinë që rrëfente ajo shërbërtorja që ndihmoi Miss Cunegund dhe Candide (mgjs më parë kishte qenë fisnike por që tashmë e katandisur si mos më keq), kam thënë me mend, sikur të më kishte ndodhur mua veç 1/10 e peripecive të kësaj, do kisha vrarë veten! Tmerr i vërtetë se çfarë mund të durojë një njeri, sa i fortë tek njerëz të tillë instinkti i mbijetesës, dashuria për jetën dhe shpresa se një ditë do bëhet më mirë.
Trajton shumë gjëra të tjera por s'kam shumë durim tani, gjss desha të të përmend një pjesë timen shumë të parapëlyqer tek ky libri; është kur personazhi kryesor Candide gjatë aventurave/peripecive të shumta - sa nga një vend në një tjetër, sa nga një rrezik në një tjetër, i kishte qëlluar gjithashtu të takonte një fisnik venetian (zotin Pococurante) që i kishte lënë tej mase përshtypje për kulturën e tij të gjërë. Candide i rrëfen Martin (edhe ky i fundit kishte hequr të zinjtë e ullirit në jetë dhe s'i ngjallte asgjë emocion apo ngazëllim, shpresë në jetë) në lidhje me këtë fisnikun dhe bashkë me Martin shkojnë ta takojnë. Ai fisniku venetian i pret mjaft mirë dhe kur janë duke biseduar, Candide shumë i entuziasmuar dhe me një admirim të madh fillon e flet për kryevepra botërore dhe autorë të famshëm që i kishin shkruar, ndërsa hovi i pritet pikërisht nga ky fisniku venetian i cili shihte shumë të meta dhe i trajtonte të rëndomta pothuajse shumicën e këtyre librave dhe autorët etj etj... dhe në fund i shprehet kështu : "Vetëm injorantët i gjykojnë librat nga fama/reputacioni i shkrimtarit. Sa për mua, unë lexoj vetëm për të kënaqur veten time. Pëlqej vetëm atë që më shërben mua... nuk kam nevojë për një guidë të më mësojë injorancën..."

...edhe mbyllja e librit më pëlqen: "...le të kujdesemi tani për 'kopështin' tonë"

Sepse nuk e duroj dot dhe une kte Kriston. Se si me duket, si nga ata egoistet qe ç'nuk bejne per te treguar vlerat e "Belulit"

Po ku i gjeten te paedukatet atje ku jeton ti per ti punesuar ne Biblioteke? Po me habit vertet. Te paedukate ne biblioteke, vetem ne Shqiperi ndodh kjo. Mos i ka futur ne pune partia kta? LSI dmth?

Zakonisht kta qe shesin libra ne rruge s'para jane te informuar mbi ato qe kane. Jane kshu si tip shitesash kokoshkash. Po une kam gjet njerin qe merte vesh dhe ishte i lexuar. Do shkoj ta pyes se cfare mund te kete ai nga Voltaire dhe nese mund te me gjeje ndonje veper te tij te Shqiperuar.

Sa për "Idioti", mua më ka pëlqyer shumë Nastasia, e mrekullueshme vërtetë! Është personazhi femër që e adhuroj nga të gjithë romanet e tjera që kam lexuar, për mua është padyshim më e veçanta. Femër e paparashikuar, sa e fortë aq e brishtë, sa me plot urrejtje ndaj gjithë servilëve dhe hipokritëve, dhe nganjëra anë me sa dashuri të pamatë për një njeri të vetëm, për atë që të gjithë e tallnin, ndërsa Nastasian vetë të gjithë e kishin frikë.
Nastasia është shembulli sesi mund të arrijë një femër aq e zgjuar, aq me ndjenja, aq e fortë - të shndërrohet në një qenie cinike dhe me plot urrejtje ndaj shoqërisë njerëzore të zhytur në vese, në paragjykime dhe materialiste. Një urrejtje e përbindshme dhe dëshirë për hakmarrje ndaj kësaj dukurie. S'kursente cinizmin ndaj hipokritëve, ua përplaste fytyrës, i dinte pikat e tyre të dobëta, veset dhe aty i godiste pa mëshirë që t'u çirrte maskën. Ishte aq e adhuruar dhe aq e urryer nga të gjithë.

Por, dashuria që ushqeu ajo për princin, e gjeti tërësisht të papërgatitur. Atëherë kur princi i propozon martesë që herën e parë (e fortë shumë ajo pjesa, në atë darkë prisnin që Nastasia të pranonte të martohej me Ganjan, duke qenë se për këtë bëhej darka, ndërsa na del princi me fjalë që belbëzonte, gjithë guxim ) për një çast ajo iu rikthye ëndrrave të saj: të takonte dhe jetonte me një njeri si princ Mishkini, por ajo i trembet kësaj ndjenje, lumturie, kësaj ëndrre dhe menjëherë e braktis nga frika se ngaqë ishte shndërruar në një krijesë aq cinike ndaj shoqërisë njerëzore, mund ta lëndojë princin.

Jo më kot e gjitha sjellja e saj është aq paparashikuar, aq kontradiktore, sepse brenda saj bëhej një luftë: ose të sillej ashtu siç ishte në të vërtetë, një të vërtetë që veç princi e kishte vënë re që me shikimin e parë, pra të një femre me plot ndjenja, të brishtë por që kishte vuajtur shumë në jetë... ose të vazhdonte të vetshkatërrohej vetëm duke u sjellur si njeri negativ që të përqeshë atë rreth shoqëror ku jetonte, të sillej si e pandershme, të ishte një femër e urryer prej tyre vetëm që të shijonte teatrin që luanin të gjithë. Gjithë helmin që kishte marrë prej tyre, tashmë ajo ua kthente të shumëfishuar. Bënte atë që asnjë femër s'guxonte ta bënte nga frika e paragjykimit shoqëror.

Ajo ishte një njeri i vërtetë përballë një njeriu të vërtetë – princit, dhe ishte një bishë përballë kafshëve në formë njeriu që e rrethonin.
Por zgjedh të vetshkatërrohet nga frika se mos e lëndonte më shumë princin; ajo kishte frikë nga lumturia sepse s'kishte qenë kurrë vërtetë e lumtur. Një fund i tillë edhe mund të pritej për një femër si ajo (mgjs princi e parashikon që në çastin kur e sheh për herë të parë në foto) sepse e tillë ishte: ose ta dashuroje pa kushte dhe të jetoje me të, ose ta vrisje; nuk ishte femër që mund ta lije.

Po Nastasia bashke me Princin jane personazhet kryesore aty. Domsdo qe do dashurohesh pas te dyve. Nastasia eshte fiks tipi i femres qe duhet te ekzistoje sot per nje lloj specie meshkujsh llupesa, "don zhuanesh", fshatar, pa dinjitet, mashtrusa, hipokrit etj etj. Burra t'martum, me fmi, etj qe sillen si adoloshenta. Kta e meritojne vertet nje Nastasia Filpnovna. Ajo darka pastaj ku do i jepej fjala Ganjeckes, ajo eshte madheshtore. Sa me pelqen kur tallet dhe i poshteron gjithe sa jane, duke filluar me Tockin, me Gjeneralin hipokrit te paditur dhe i dhene vetem pas Rublave me te cilat vlereson dhe 3 bijat e veta. Menyra se si e terheq per hundesh Ganjeckene dyzuar i cili i perngjan shume ktyre hipokriteve te sotem. E mbi te gjitha, se si e tall, perqesh dhe legenos nje tip si Rogozhini, qe u ngjan shume ktyre fshatareve te diteve tona. Ajo darka per mua eshte kryevepra e gjith romanit.

Pastaj, dashuria qe ndjen per Princin eshte me te vertete e habitshme. Ajo pranon te vetesakrifikohet, sepse ajo e dinte shume mire qe Rogozhini do ta vriste, vetem e vetem per te mos lenduar Princin. Me pak fjale, Nastasia eshte heroina qe lufton kunder te gjitheve. Bota e detyron ate te behet cinike, tallese dhe shpirtkazme, pavaresisht se dashuria qe ajo ndjen per Princin eshte shume me e forte se te gjitha keto virtytet e tjera. Ajo per ta bere Princin te lumtur i nenshtrohet dhe Agllajes, duke i kerkuar te fejoheshin bashke. Por, perseri ne vend qe te gjeje nje njeri te kuptueshem, gjen nje egoiste. Dhe kur shikon qe Agllaja nuk e kupton per e perbuz Nastasian, tregohet egoiste me te, atehere Nastasia ja tregon dhe asaj vendin, te cilen deri ne ate moment e kishte vleresuar ndryshe.

Gjithashtu me pelqen edhe Kolja se harrova ta cek me lart. Eshte shume e veshtire te gjendet sot nje njeri i tille. Besnik, dashamires dhe i gjendur ne çdo kohe. Kolja dhe vajza e Lebedjevit jane dy personazhet plotesues me te kendshem te tegjithe romanit, ku sa here lexon pjeset e tyre ne roman sikur te kalon nje buzeqeshje neper fytyre. Jane te rralle njerez si keta sot.

Sa për librin e Mirela Sulës, mos trajtonte gjë Mirela atë çështjen e psikovampirëve dhe që s'duhet ta harxhojmë, shpërdorojmë gjithë energjinë tonë mendore ndaj kësaj kategorie? Për këtë e kishte pak a shumë fjalën Mirela?

Vetem titullin lexova dhe mu duk terheqes, nuk e kam hapur akoma ta lexoj pasi po ri-merem me Raskolnikovin Lexova per kte nje artikull tek gazeta MAPO, dhe sa lexova aty thoshte qe diten e 3-te te panairit (diten qe isha dhe une), ishin shitur te gjitha kopjet e ketij libri. Aty ajo tregon ngjarjet klinike te pacienteve te saj, domosdo me emra e skena te ndryshuara e te pershtatura ne menyre qe privacia e klienteve te jete e blinduar. Po ashtu eshte dhe liber pakez biografik, dmth ka treguar dhe nga ngjarjet e jetes se saj ne kete liber. Gjithashtu ka dhe ca fraza nga autore te njohur boteror. Mu duk interesant per t'u lexuar.