Masakra e Qyshkut

[fattlumi]

“Shakallët” ua vinin thikën në fyt fëmijëve shqiptarë

Beograd, 21 dhjetor - Toplica Miladinoviq, i njohur me nofkën “Top”, i lindur në Rakosh të Pejës, tani pensionist ushtarak, për rreth tri orë ka treguar për organizimin dhe mobilizimin ushtarako-policor në qytetin e Pejës gjatë vitit 1999. Ai është i akuzuari i parë dhe në bazë të aktakuzës ka dhënë urdhra për vrasje të ndryshme në masakrën e Qyshkut në Pejë. Megjithatë, Miladinoviq ka mohuar të gjitha akuzat lidhur me këtë ngjarje. “Nuk e kam ditur që ka ndodhur kjo ngjarje derisa jam arrestuar...”, ka thënë ai në Gjykatën Speciale për Krime të Luftës në Beograd. Ka mohuar të ketë lidhje edhe me grupin e njohur si “Shakalli”. Ai ka treguar se mobilizimi i njerëzve ka zgjatur disa ditë më shumë sesa procedurat e parapara, ndërkaq për vullnetarët ka pasur një procedurë të veçantë. Ka pranuar se ka qenë në Qyshk, por para kësaj ngjarjeje, dhe se nuk e di çfarë ka ndodhur.
Në procesin gjyqësor të udhëhequr nga gjyqtarja Snezhana Nikoliq-Garotiq dhe në të cilin prokuror është Dragolub Stankoviq, kanë marrë pjesë edhe mbrojtësi Mustafa Radoniqi, avokat nga Kosova dhe përfaqësuesja e të dëmtuarve Natasha Kandiq, drejtoreshë e Fondit për të Drejtën Humanitare.
“Ky është një proces shumë i rëndësishëm jo vetëm për nga vepra, por edhe për faktin që është duke ndodhur”, ka thënë avokati Radoniqi.
Në këtë rast janë 26 persona të dyshuar, ndërkohë që 17 prej tyre konsiderohen në arrati dhe ndaj tyre është lëshuar kërkim arrest ndërkombëtar.
Ky grup në bazë të aktakuzës është i përbërë edhe nga Sreçko Popoviq, i njohur me nofkën “Çalle” (baba v.j.), i lindur në Prizren në vitin 1955, nga Slavisha Kastratoviq, i lindur në vitin 1972 në fshatin Gorazhdec, i njohur me nofkat “Gjura” dhe “Kastro”, Boban Bogiçeviq, 1974 nga Peja, Zvonimir Cvetkoviq, i njohur si Njonja, i lindur në vitin 1953 në Pejë, Radoslav Branoviq , 1950, i lindur në fshatin Raushiq, Vidoja Koriqanin, 1966, i lindur në Pejë dhe me vendbanim në Klinë, Velko Koriqanin, i njohur si Velo, i lindur në vitin 1960 në fshatin Zahaq dhe Abdullah Sokiq, i njohur me nofkën “Bosanac”, “Bashko” apo “Vampir”, i lindur në Breza, në Bosnjë-Hercegovinë.
Aktakuza për të cilën deri tani janë arrestuar këta persona thekson se vrasjet janë bërë me qëllim të përfitimit të pronës dhe pasurisë dhe për të futur frikën në mesin e civilëve shqiptarë në mënyrë që ata të dëbohen për në Republikën e Shqipërisë.
E tërë ngjarja ka nisur më 14 maj të vitit 1999, kur është kryer një aksion lidhur me kërkimin e armëve dhe të pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, por pa ndonjë dyshim të bazuar. Pjesëtarët e kësaj njësie akuzohen së në mënyrë brutale kanë kryer vrasjen e civilëve në afërsi të qytetit të Pejës në Kosovë, duke u vënë thikën në fyt foshnjave dhe duke vrarë e djegur meshkujt me qëllim të pamundësimit të identifikimit të tyre. Në këtë proces do të ketë dëshmitarë të mbrojtur dhe po ashtu ka edhe dëshmitarë shqiptarë nga Kosova që kanë mbijetuar masakrën. Në këtë proces përfshihet edhe vrasja e Hasan Çekut, i ati i ish-kryeministrit të Kosovës, Agim Çeku.
Aktakuza saktëson se Toplica Miladinoviq, komandant i degës territoriale ushtarake me numër 177, së bashku me të ndjerin Nebojsha Miniq, komandant të çetës së parë të grupit 177 të njohur si “Shakalli”, dhe pjesëtarët e akuzuar dhe të dyshuarit Ranko Momiq, Pregdrag Vukoviq, Zoran Obradoviq, Milojko Nikoliq, Sinisha Mashiq, Sinisha Dunxher, ndaj të cilëve është duke u zhvilluar një proces i ndarë, kanë kryer dëbimin e shqiptarëve nga kjo zonë dhe kanë kryer spastrim etnik. Këta persona nuk janë sjellë në mënyrë njerëzore pavarësisht përkatësisë etnike, por kanë kryer dhe kanë urdhëruar një sulm të armatosur ndaj tërë popullsisë civile, më pas kanë kryer vrasje, kanë djegur shtëpi, makina, kanë marrë para nga viktimat, stoli, vetura, duke mos pasur asnjë arsyetim ushtarak dhe kanë shpërngulur popullatën për në Republikën e Shqipërisë.
I akuzuari Toplica Miladinoviq, së bashku me Nebojsha Miniqin, më 13 maj të vitit 1999, në fshatrat Qyshk, Pavlan dhe Zahaq, kanë filluar të përgatisin këtë ngjarje, ndërkaq më 14 maj kanë filluar bastisjet nëpër shtëpitë e këtyre fshatrave me qëllim të pabazuar, siç thuhet në aktakuzë, gjetjes dhe ekzekutimit të pjesëtarëve të UÇK-së dhe marrjes së armëve, por paraprakisht nuk ka pasur njohuri se atje gjenden pjesëtarë të UÇK-së pasi disa herë më parë kjo njësi ka bërë bastisje të fshatrave dhe është konstatuar se nuk ka pasur pjesëtarë shqiptarë të armatosur. Kjo njësi që nga marsi 1999 ka shkelur urdhrat e së drejtës ndërkombëtare duke kryer aksione ndaj popullatës civile, duke kryer vrasje individuale apo masive. Nebojsha Miniq ndërkaq së bashku me njësitin e tij kanë kryer sulme të armatosura pavarësisht se u është tërhequr vëmendja nga komandanti i policisë në Pejë.
Në orët e paradites, sipas aktakuzës, të datës 14 maj, Miniq ka urdhëruar njësitin e tij që të nisen për në Qyshk së bashku me të dyshuarit e Mbrojtjes territoriale, Zoran Jashoviq dhe Vidoje Jashoviq, pjesëtarë të Stacionit policor të fshatit Kliqinë. Këta persona janë ndarë në katër grupe dhe kanë detyruar të gjithë civilët që gjenden në fshat të mblidhen në qendër të fshatit afër varrezave dhe shtëpitë e tyre të digjen. I akuzuari Abdulah Sokiq, kur është nisur në bastisjen e shtëpive ka vrarë dy civilë që kanë qenë në rrugë dhe janë nisur në drejtim të tyre, identiteti i të cilëve nuk dihet. Sreçko Popoviq së bashku me Boban Bogiçeviq së bashku me të dyshuarin Zoran Obradoviq dhe NN Bullatoviq dhe një grup të paidentifikuar të udhëhequr nga Popoviq afër pjesës së fshatit ku jetonte familja Gashi dhe familja e Ibish Kelmendit, kanë urdhëruar që civilët të grumbullohen në oborrin e familjes së Brahim Gashit dhe është urdhëruar që të mbahen në shenjë, ndërkaq më pas u janë marrë dokumentet dhe paratë e stolitë.
Popoviq ka urdhëruar që së pari të vritet Rasim Rama, ndërkaq më pas Muhamet Shala dhe në fund Brahim Gashi. “Mund t’u bëni çfarë të doni, mund t’i vrisni, t’i digjni, të pritni, mund të bëni çfarë të doni me këta njerëz”, ka urdhëruar Popoviq. Më pas është urdhëruar në një grup prej rreth njëqind civilësh që të largohen nga aty duke shtënë mbi kokat e tyre.
Ndërkaq dy grupe më pas kanë arritur te zona e fshatit ku kanë jetuar familja Çeku dhe kanë urdhëruar që banorët të mblidhen në oborrin e shtëpisë së Kadri Çekut dhe i kanë plaçkitur. Popoviq ka detyruar Kadri Çekun të futet në shtëpi, ku edhe e ka vrarë me gjashtë plumba. Ndërkaq Miniq dhe i dyshuari Mashiq kanë detyruar Hasan Çekun, babën e ish-kryeministrit të Kosovës, Agim Çeku, të futet në hambar dhe Miniq e ka prerë me thikë gjuetie në fyt, ndërkaq Sinisha Mashiq ka shtënë tri herë në të me pushkë automatike. Më pas në një shtëpi janë vrarë Haki Gashi dhe Selim Gashi në shtëpinë e Halit Gashit.
Ngjarja ka vazhduar pasi janë grumbulluar rreth 300 civilë dhe janë detyruar të futeshin në oborrin e shtëpisë së Ajet Gashit ku janë ndarë meshkujt që janë vlerësuar si ushtarakisht të aftë. Aty fillimisht janë vrarë Sylë Gashi, Skënder Gashi dhe Muharrem Gashi. I dyshuari Zoran Obradoviq, së bashku me dy pjesëtarë të paidentifikuar të njësisë nga Qaush Lushi kanë marrë 100 mijë marka gjermane dhe një automobil sportiv, ndërkohë që Ibish Gashi është detyruar të futej në shtëpinë e Sali Rexhës që ka qenë e përfshirë nga flakët dhe e ka vrarë me një pushkë automatike. Ndërkaq më pas, rreth 250 banorë janë detyruar të largoheshin me 12 traktorë. Aty është vrarë edhe Qaush Lushi pasi e kanë detyruar të futej në nevojtore dhe kanë shtënë në të. Ndërkaq nga një distancë prej 30 metrash është vrarë edhe Avdi Berisha.
Më pas nga meshkujt janë marrë të gjitha paratë dhe është detyruar Erzen Lushi që t’i mblidhte rreth 20 mijë marka gjermane dhe të gjitha automjetet e tyre. Më pas është vrarë një grup prej dymbëdhjetë personave që janë detyruar të futeshin në shtëpinë e Azem Gashit. Aty është shtënë në Emin, Jashar, Ramë, Halil Gashin, Iber Kelmendin, Skëndër, Demë Kelmendin, Ukë, Osman Lushi, Ismet Dinaj, Gani Avdijaj dhe Isa Gashin, i cili ka arritur të hidhet nga dritarja. Për të fshehur gjurmë mbetjet mortore janë mbuluar me batanije dhe dyshekë dhe janë djegur. Ndërsa grupi prej dhjetë personash është futur në dhomën tjetër (Ahmet Gashi, Brahim Gashi, Besim Kelmendi, Erdogan Kelmendi, Brahim Kelmendi, Mentor Kelmendi, Sefedin Lushi, Hasan Avdijaj, Ramiz Lushi dhe Rexhë Kelmendi), në të cilët është shtënë. Edhe nga ky grup ka mbijetuar Rexhë Kelmendi, që është arratisur nëpër dritare.
Në grupin e tretë kanë qenë Musa Gashi, Xhafer Gashi, Abdullah Lushi, Xhafer Lushi, Arijan Lushi, Zeqir Alijaj, Isuf Shala, Emrush Krasniqi, Skënder Alushi dhe Hazir Berisha. Ata janë dërguar në shtëpinë e Sahit Gashit dhe aty i akuzuari Popoviq ka lexuar “aktvendimin”, duke thënë se “në emër të shtetit të Serbisë të gjithë do të vriteni” dhe më pas është shtënë në ta nga pushkë automatike dhe nga pistoleta për t’u siguruar se kanë vdekur. Edhe në këtë rast Hazir Berisha, i plagosur në të dy këmbët, ka arritur të arratiset nga dritarja. Procedura e veprimit me kufomat ka qenë e njëjtë.
Të akuzuarit, sipas aktakuzës, kanë vrarë gjithsej 43 persona dhe janë larguar nga Qyshku me mbi 125 mijë marka dhe stoli në vlerë të panjohur. Kanë djegur mbi 40 shtëpi, 40 objekte të tjera, kanë dëbuar rreth 400 civilë.

[fattlumi]

Lus moderatoret qe edhe temen me poshte ta bashkangjisin me kete teme,pasi shtjellon te njejten ngjarje.

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=122875

[fegi]

Arrestohet i dyshuari për masakrën e Qyshkut
24-12-2010
Një nga të dyshuarit kryesorë për krime lufte në fshatin Qyshk të Pejës, Zoran Obradoviq, është arrestuar në Gjermani, ka bërë të ditur Prokuroria serbe për Krime Lufte.

“Në Gjermani është arrestuar dje një nga protagonistët kryesore të ngjarjes në fshatin Qyshk”, ka thënë prokurori Vladimit Vukçeviq.

Ai ka thënë se individë të këtij krimi janë të vendosur në shumë vende, jashtë Serbisë.

Më 20 dhjetor ka filluar në Gjykatën në Beograd gjykimi i nëntë pjesëtarëve të njësitit të quajtur “Çakalli”, për krimet në fshatin Qyshk, ndërsa janë lëshuar fletarreste të Interpolit edhe për 17 të dyshuar që gjenden në arrati.

Sipas Prokurorisë, pjesëtarët e “Çakalit” më 14 maj të vitit 1999 kanë vrarë 44 civilë, kanë shkatërruar dhe djegur deri në 40 shtëpi, rreth 400 civilë shqiptarë, gra, fëmijë dhe pleq i kanë dëbuar, dhe kanë marrë nga ta para dhe gjëra tjera të çmuara. /rel/

[trestenik]

edhe une vih afer qyshkut te pejes edhe vet kam ndegjuar prej njerzit te atyhit per keto masakra metvertet tmerr i keq asht kan aty,se stacioni policor ne kliqin ka qen gjithmon ni stacion i keq policor ne te gjthra kohrat,edhe serbet e cverrkes se that kan qen serb shum te kqi ndaj neve,ne at koh esht vra edhe qel desku vitin 97 ne kliqin prej paramilitarve serb qe ishin mbledhur te stacioni policor,por edhe ne staraduran afer istogut kan bah serb tortura te rana ndaj civilis te shprengulur gjat luftes,prej keti katundit asht i vrar demush mavra ni profesor i edukates fizike qe kufoma e ti ish gjetur shum me von pas luftes .

[fattlumi]

Gjykimi për masakrën e Qyshkut me dëshmitarë të rinj



Beograd, 12 prill - Procesi gjyqësor për masakrën e Qyshkut të 14 majit të vitit 1999 në afërsi të qytetit të Pejës ka vazhduar dje në Gjykatën Speciale për Krime Lufte në Beograd me disa dëshmitarë të mbrojtjes të të akuzuarve, të cilët janë munduar të tregojnë se disa prej personave kanë pasur alibi dhe nuk kanë qenë në vendin e ngjarjes kur ka ndodhur masakra. Grupi i udhëhequr nga Nebojsha Miniq dhe i akuzuari kryesor Toplica Miladinoviq, por edhe Sreqko Popoviq, Slavisha Kastratoviq, Boban Bohiçeviq, Zvonimir Cvetkoviq, Radoslav Branoviq, Vidoja Koriqanin, Veljko Koriqanin dhe Abdullah Sokiq, ngarkohen për vrasjen e 43 personave, sipas aktakuzës, dhe plaçkitjen e qindra mijëra markave gjermane dhe djegien e kufomave. E tërë ngjarja ka nisur më 14 maj të vitit 1999 kur është kryer një aksion lidhur me kërkimin e armëve dhe pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, por pa ndonjë dyshim të bazuar. Pjesëtarët e kësaj njësie akuzohen së në mënyrë brutale kanë kryer vrasjen e civilëve në afërsi të qytetit të Pejës në Kosovë, duke vrarë e djegur meshkujt, me qëllim të pamundësimit të identifikimit të tyre. Javën e fundit të gjykimit kanë marrë pjesë edhe dëshmitarët nga Qyshku, që i kanë mbijetuar masakrës, por edhe që kanë parë të akuzuarit të kenë marrë pjesë në këtë proces. Aty ka marrë pjesë një dëshmitar që është detyruar të mbledhë paratë për policët, por edhe i cili ka pasur familjarë të vrarë në këtë ditë të sulmit. Ndërkaq edhe dy persona që kanë parë dhe kanë qenë pjesë e grupeve ku janë ekzekutuar meshkujt dhe janë djegur, por kanë arritur të arratisen nga vendi i ngjarjes përkundër faktit që kanë qenë të plagosur. Dhe, po ashtu dëshmitarë të tjerë që kanë parë vrasjet ndërkohë që fshiheshin në vende të ndryshme. Por, edhe xhaxhai i Agim Çekut, për vrasjen e vëllait të tij. Procesi gjyqësor pritet të përfshijë edhe dy persona që janë arrestuar më parë, por sipas trupit gjykues, kjo gjë është duke u shqyrtuar ende në proces dhe do të shikohet nëse mund të jetë pjesë e përbashkët e procesit. Gjatë kësaj jave pritet të dëshmojnë dëshmitarë që kryesisht kanë të bëjnë me alibinë e të akuzuarve, pasi shumica e tyre kanë deklaruar se nuk kanë qenë në atë vend në momentin kur ka ndodhur ngjarja dhe as që kanë dëgjuar ndonjëherë për të, përveç njërit nga të akuzuarit që ka pranuar që ka qenë i pranishëm, por kur ka parë se çfarë po ndodh është larguar dhe ka akuzuar policët që tashmë nuk janë identifikuar apo nuk janë në jetë sikurse Nebojsha Miniq. Branko Saiqiq, i cili ka punuar në Birrarinë e Pejës, ka thënë se ka njohur Velko Koraqanin dhe Sreqko Popoviqin, i cili akuzohet si pjesëmarrës dhe ka thënë se ai është paraqitur çdo ditë në punë, porse nuk kanë pasur detyrim të regjistrohen kur vinë dhe kur dalin punëtorët. Ai ka theksuar se Sreqko ka qenë një nga punëtorët mjaft të rregullt dhe nuk kanë munguar gati asnjëherë. Sipas tij, i pandehuri Popoviq ka qenë punëtor në depot e Birrarisë dhe dëshmitari ka thënë se nuk është në dijeni të ketë munguar ndonjë ditë. “Punëtorët e kanë pasur për detyrë të lajmërohen te shefat e tyre”, ka thënë ai. Dëshmitari ka qenë edhe vetë i mobilizuar si rezervist, por sipas tij, drejtori ka kërkuar që ta kthejnë në Birrari dhe ka premtuar se do ta rregullojë këtë me Miladinoviqin. Ndërsa dëshmitari tjetër, Slaxhan Mashiq, polic në Stacionin policor të Klinës, ka dëshmuar se Koriqanin ka qenë polic i rregullt në njësinë e posaçme të policisë dhe se në gjendje lufte ata kanë bërë punë të zakonshme policore. Sipas tij, ka dëgjuar për një lëndim, por nuk ka dëgjuar asnjëherë të ketë munduar apo të ketë qenë pjesë e ndonjë aksioni. “Ne kemi qenë bashkë tërë kohës dhe nuk kemi pasur asnjë lidhje me Pejën dhe nuk kemi shkuar atje, pasi ne jemi stacion i pavarur policor. Ka qenë rregull që çdo ditë është dashur të vijmë në punë për shkak të rrethanave”, ka thënë ai.
Në procesin gjyqësorë nga Kosova ka marrë pjesë avokati Mustafa Radoniqi, në cilësinë e përfaqësuesit të viktimave. Ndërkaq edhe në ditët në vijim do të ketë dëshmi nga persona të tjerë që janë përmendur në proces dhe janë ftuar si dëshmitarë.

Koha ditore

[trestenik]

KUSH ËSHTË RAMIZ MURIQI?!


Ramiz B. Muriqi (1951) nga Koshutani i Rugovës, me banim në Lagjen Fidanishte në Pejë ka qene lidhje e ngushtë e Tahir Zemajt e Vesel Muriqit. Edhe para luftës i njohur për koketimet me organet e sigurimit serb dhe për marrje me kontrabandë me drogë, falsifikim devizash, rrahje e keqtrajtime të shumta të qytetarëve në Pejë. Ramiz Muriqi është i vëllazëruar me Hysen Fazliun, apo siç njihet në Pejë me emrin Hysen Maxhupi, me të cilin bashkëvepron qe shumë vite. Mbi familjen e vëllezërve Hysen e Ibrahim Fazlia, ka pasë kontroll direkt, oficeri i sigurimit serb të Pejës, Sllavko Baleviq, të cilët kanë punuar dhe punojnë nën urdhrat e tij. Hysen Fazlia gjatë muajve mars – qershor 1999 bashkë me Ramiz Muriqin është marrë me trafikimin e shqiptarëve nga Shqipëria për në Itali, ku shumë prej tyre i mbytën në det, duke i kaluar ilegalisht me skafa. Përderisa, gjatë vitit 1998/99 për të kaluar përmes Malit të Zi, qytetarët shqiptarë për të pasë udhë pa pasoja nga policia serbe është dashur të marrin vërtetime tek gjinekologu Ibrahim Fazlia në Pejë. Hyseni me Ramizin edhe para luftës bashkë janë marrë dhe merren me kontrabandë droge, armësh etj. Ata janë të pandarë në veprimet e krimit të organizuar dhe kriminalitetit ekonomik. Ramiz Muriqi me Hysen Maxhupin, Zenel Kelmendin e Hamid Kajtazin që nga ditët e para të pasluftës në lidhje direkte me Vesel Muriqin janë marrë me trafikim armësh me shumicë, duke filluar nga revolet me shurdhues, pushkët automatike deri tek armët më të rënda. Ramiz Muriqi ka edhe një punëtori në Pejë për prodhimin e pjesëve të revoleve “TT” dhe atyre “shutgun”. Të gjithë pjesëtarët e grupit të Ramiz Muriqit e të Musajve të Strellcit kane qarkulluar të armatosur me revole e pushkë automatike, mortaja krahu, pushkomitralozë, me këmisha antiplumb e gjëra të tjera pa pasë asnjëherë probleme me “ligjin”. Disaherë janë zënë edhe nga vetë policia e UNMIK-ut dhe KFOR-i me armë të tilla. Nuk është e qartë se këta gangsterë kanë apo nuk kanë leje për veprime të tilla nga ata që janë të ngarkuar për ruajtjen e rendit dhe qetësisë në Kosovë, apo kanë mbrojtjen e ndonjërit prej tyre. Anëtarët e këtij rrjeti rregullisht marrin paga mujore nga Ramiz Muriqi. Këta persona pase lufte vazhdimisht kanë qarkulluar me automjete me targa të Malit të Zi e Serbisë. Një gjë të tillë e dëshmon edhe fakti i gjetjes së targave serbe e maqedone, drogës e armve nga policia gjatë bastisjes në lokalin e Isuf Kelmendit në Pejë, bazë ku rrinë Muriqët e Kelmendët, në fillim të vitit 2001: Targat serbe UR 120-70; BG 415-035; BG 361-973; BG 305-689; BG 423-714; BG 325-249; BG 144-805; BG 220-800; BG 136-279; BG 333-044; BG 203-419; BG 328-607; AR 181-33; NI 104-95; PE 136-00; targat maqedone SK 945-A9 dhe një sasi droge, dy armë automatike dhe patentëshoferë e pasaporta fallso jugosllave. Ramiz Muriqi, më 1 gusht 2000 në Katundin e Ri në Pejë tenton ta vrasë me armë zjarri qytetarin Shefqet Veseli nga Qyshku i Pejës, duke e plagosur në shpatullën e djathtë. Këtë akt Ramiz Muriqi e kishte bërë vetëm pse viktima Shefqet Veseli i kishte kërkuar që t’ia lironte rrugën për të kaluar, që e kishte bllokuar me makinën e tij “Ford Scorpio” në mes të rrugës. Mirëpo pas kësaj Ramizi i afrohet Shefqet Veselit duke i thënë “a e di kush jam unë dhe si guxon të më thuash ta largoj makinën nga rruga”, duke e grushtuar, por edhe duke e qëlluar me armë. Më 23 prill 2000, Ramiz Muriqi kishte mbajtur një takim në shtëpinë e tij në Lagjen Fidanishte, ku merrnin pjesë; Rexhep Kelmendi- Xheka, Sadik Musaj, Vesel Muriqi, Sadik Muriqi, Mehmet Sadrijaj, Hysen Kurbogaj, Skënder Muriqi, Ahmet Mala, Bedri Podrimçaku etj., rreth organizimit të sulmeve kundër disa pjesëtarëve të TMK-së. Ka dhene urdher personalisht per vrasjen e trimit AVNI ELEZI. Kete vrasje e kryen REXHEP KELMENDI-XHEKA nga Peja. Në dhjetor të vitit 2000, në bodrumin e shtëpisë së Rexhep Muriqit (kushëri i afërt i Ramiz Muriqit), në lagjen Fidanishte në Pejë, policia e UNMIK-ut ka zbuluar një poligon ku pjesëtarët e grupit të Vesel e Ramiz Muriqit kanë kryer stërvitje me armë zjarri, me ç’rast është gjetur edhe një sasi armësh. Enver Shkreli nga Peja, pronar i kafiterisë “Elan” bashëkveprues i ngushtë i Ramiz Muriqit, i njohur si bashkëpunëtor i policisë serbe dhe kontrabandist në zë. Në lokalin e tij që gjendet përballë Shkollës Bujqësore në Pejë, Enveri, u ofron shërbime pa pagesë, pastaj u jep vetura, por edhe financime të tjera. Vazhdimisht për nevoja të Ramiz Muriqit me shokë ka bërë dhe bën kalimin e mallrave të padoganuara nga Mali i Zi në Kosove. Për t’iu bërë barazpeshë UÇK-së nëpër fshatra, në shtator te vitit 1998, policia serbe do t’i emërojë përgjegjës në radhët e „policisë lokale serbe“ personat: Brahim Tetaj, Elez Balaj, Maxhun Muqaj (vella i Uke Muqajt-Prokurorit), Naser Hoxhaj, Sali Haxhosaj etj. Me keta persona Ramiz Muriqi ka edhe sot lidhje te ngushta pune dhe veprimi.



KUSH ËSHTË VESEL MURIQI?


Vesel Muriqi, i lindur më 15 mars të vitit 1961, në fshatin Koshutan, komuna e Pejës (të zhvendosur me banim në Vitomiricë), nga baba shqiptar dhe nëna serbe. I regjistruar në librin amzë të të lindurve në Zahaç me emrin Veselin Todoroviq (Todoroviq, mbiemri i vajzërisë së nënës), kombësia “jugosllave”, e më vonë do të marrë edhe emrin Vesel Muriqi (Muriqi, mbiemri i babës). Për periudhën kohore deri në vitin 1999, të paktë janë ata që e kanë ditur se çfarë përkatësie kombëtare ka Vesel Muriqi, pasi ai tërë kohën ka qenë i shoqëruar me serbë e malazez, shumica prej tyre më postë zyrtare në polici e administratën jugosllave. Edhe ata pak shqiptarë me të cilët shoqërohej Veseli i përkisnin të njëjtës kategori shoqërore. Duke gëzuar privilegjet e shoqërisë së kohës, Vesel Muriqi si punëtor i UDB-së në Pejë, qëndronte mbi ligjin, apo ligji mbyllte sytë para veprimeve të tij, i përzier gjer në maje me kontrabandë droge, armësh, prostitucion e çka jo tjetër, pa u ndarë asnjëherë nga bashkëkombasit nga nëna Bozhana Todoroviq. Ndërsa pas luftës del në skenë me lansimin se Vesel Muriqi i paska shpetuar një atentati dhe disa bashkëpunëtorëve të tij nga ana e UÇK-së. Mirëpo, fatin e Veselit nuk e paskan pas Bashkim Balaj, Rexhë Osaj, Sinan Musaj dhe Ramë Idrizaj. Një lansim të tillë, Vesel Muriqi e bën nga kryqendra e Malit të Zi, Podgoricë, në fundin e vitit 1999, duke qenë në “mbrojtje” të ushtrisë dhe sigurimit serb, njëkohësisht duke shfrytëzuar rastin sipas diktatit të atyre që e humbën luftën, për të akuzuar persona të njohur të UÇK-së, edhe në Tribunalin e Hagës. Dhe, në këtë drejtim trumbetuesit më të medhenj do të jenë Tahir Zemaj e Ramiz Muriqi me bashkëpuntorët e vet. Duke parë rrjedhën e mëvonshme të ngjarjeve, shihet se denoncimi dhe akuzimi i bërë nga ana e Vesel Muriqit (alias Veselim Todoroviq) ka pasë një prapavijë të madhe, me pasoja tragjike. Përderisa Vesel Muriqi, në shtypin e kohës, sidomos në “Bota Sot” lavdërohet si një shenjtor e luftëtar i dalluar për lirinë e Kosovës (jashtë saj), si i tillë gjen strehim dhe përkrahje në Mal të Zi, pa u ndarë asnjeherë nga sigurimsat serbë e malazez, duke kontrolluar vijat Titograd-Beranë-Rozhajë, për t’u futur herëpashere edhe ne Kosovë, gjë që nuk ka ndodhur me persona të tjerë. Gjatë qëndrimit në Mal të Zi, shumicën e kohës në Beranë, por edhe në Rozhajë e Bellopole Vesel Muriqi organizon njerez të veçantë në rrjetin e mbledhjes së informatave për shërbimet sekrete serbe. Njëkohësisht bashkë me ortakët e tij serbë blen 60 hektarë mal nga komuna e Rozhajës, por që mali gjendej brenda territorit të Kosovës, për t’i përpunuar në Mal të Zi dhe futur në Kosovë. Duke qenë gjatë gjith kohës në krye të agjendave për kontrabandë droge e armësh, madje i zënë disaherë radhazi nga KFOR-i dhe policia e UNMIK-ut, por i liruar menjëherë dhe duke i lënë hapësirë të pakufizuar veprimi. Duke poseduar leje për armëmbajtje (revole, automatik, pancir) edhe këndej e andej kufirit Kosovë - Mal i Zi, bile duke qenë pjesëmarrës në një varg aksionesh të armatosura, edhe në vrasje, të cilat i kam paraqitur me lart. Vesel Muriqi ka lidhje të mira me tre personat më të urryer në komunën e Istogut e me gjerë, veprimet kriminale të të cilëve i ka përjetuar në kurriz popullsia shqiptare e kësaj ane, siç janë Ahmet Mala, Muhamet Zekaj dhe Avdi Rexha, me të cilët ka mbajtur dhe vazhdon të mbajë kontakte të rregullta, si në Mal të Zi ashtu edhe në Kosovë, të cilët pos të tjerave i ndihmojnë edhe në kontrabandën e armëve e drogës nga Mali I Zi në Kosovë.

Ahmet Mala, nga Istogu, bashkëveprus i forcave paramilitare serbe gjatë lufte në Istog me rrethinë dhe njëri prej informatorëve kryesor të kësaj ane që vazhdimisht kontakton me oficertë e MUP-it serb që gjenden në Mal të Zi, ku qysh pas përfundimit të luftës qëndron në Rozhajë e Tutin pjesën më të madhe te kohës. Në Kosovë (në Pejë e Istog) hyn vetëm për të kontaktuar me lidhjet e shërbimeve serbe. Me Ahmet Malën, Vesel Muriqi ka lidhje të ngushta pune.

Muhamet Zekaj nga fshati Sushicë (Istog), disa herë gjatë vitit 1998 i prezentuar përmes ekranit televiziv të TV Beogradit, si shqiptar lojal i Serbisë. Bashkëveprues i forcave policore, ushtarake e paramilitare serbe gjatë luftës, të cilin policia serbe e kishte caktuar edhe “mbikëqyrës” të popullatës civile të zënë rob nga policia serbe në Istog. Muhamet Zekaj bashkë me policin paramilitar Millosheviq e policë të tjerë kanë dhunuar dhjetëra vajza shqiptare të zëna rob.

Avdi Rexha nga fshati Staradran (Istog), bashkveprus i hapt i forcave serbe, tezak i inspektorit te MUP-it serbë Demë Muja, i cili edhe sot e kësaj dite mban kontakte të rregullta me inspektorët e MUP-it serb Demë Muja e Raçiq qe gjenden ne Tutin.



KUSH ISHTE TAHIR ZEMAJ?


Tahir Zemaj, ishte i lindur më 28. 12. 1952 në fshatin Strellc i Epërm të komunës së Deçanit me profesion ka qene ushtarak. Ka të kryer Akademinë Ushtarake (drejtimi i këmbësorisë) në Beograd në vitet (1970-1974). Ka punuar si oficer i Ushtrisë Jugosllave në vende të ndryshme të Jugosllavisë me detyra të veçanta. Ka shërbyer një kohë në Zajeçar, Knjezhevac dhe Negotin. Nga viti 1983-84, me gradën major caktohet me detyrë në Prishtinë, ku për disa vite ka qenë kryeshef i Qendrës së Mbrojtjes Territoriale në Hajvali, i emëruar nga ana e serbëve, në krizën më të madhe për Kosovën. Tahir Zemaj ka qenë komandant i Njësisë Speciale të Policisë Jugosllave me veprim në Kosovë, për shtypjen e “nacionalizmit dhe irredentizmit shqiptar”. Ishte ndër oficerët shqiptarë më të privilegjuar nga qeveria serbe. Kryesisht ka punuar në linjën e KOS-it me projektet e Klubit të Ushtarakëve Serbë „Shigjeta e vdekjes“. Kjo ishte edhe arsyeja pse Tahir Zemaj shërbente në Kosovë. Si i tillë Tahir Zemaj në krye të Njësisë Speciale të Policisë merr pjesë në drejtimin e operacionit per vrasjen e Rexhep Malës dhe Nuhi Berishës në Prishtinë. Tahir Zemaj ishte i martuar me serbe. Gruaja e parë quhej Gordana Travica – Zemaj; ndërsa e dyta Liljana Stankoviq – Zemaj. Pas lufte ai mori edhe nje shqiptare, si grua te trete. Krahas detyrave speciale ushtarake Tahir Zemaj në fund të viteve 80-ta lidhet ngushtë me nëntokën jugosllave e ruse në Gjermani, duke hyrë thellë në rrjetin e trafikimit të drogës që i sillte fitime të mëdha, rrjet ky që edhe sot është funksional. Për këtë, më; 04. 05. 1988, Prokuroria Publike e Qarkut në Prishtinë kishte ngritur aktpadi kundër grupit të Tahir Zemajt dhe Daut Kadriovskit, të cilët e mbanin linjën kryesore të kontrabandës me drogë në relacionin Stamboll – Prishtinë – Beograd – Madrid - Itali. Destinacioni bazë i kësaj vije të trafikimit të drogës ishte Italia. Në aktakuzën e shpallur publikisht më 14 deri më 19 korrik 1988, Prokuroria Publike e Qarkut në Prishtinë kishte shpallur publikisht aktgjykimin kundër 24 të akuzuarve nga Kosova, për çka Tahir Zemaj burgoset, por pas një kohe të shkurtër në rrethana misterioze i mundësohet “ikja” nga burgu i Dubravës së Istogut për të kryer detyra të veçanta. Kalon në Republikën Federale të Gjermanisë dhe shumë shpejt i bashkohet prapë mafias në Hamburg e Berlin, ku në shërbim të vetin e kishte edhe bandën e drejtuar nga Musajt e Strellcit. Atje vepron deri në korrik të vitit 1998 kur hyn ne Kosovs, me detyra të sabotimit dhe dështimit të luftës së UÇK-së. Gjatë qëndrimit dymujor në Kosovë, Tahir Zemaj në muajin gusht të vitit 1998 dy herë kishte kontaktuar përmes OSBE-së, me oficerin serb Vllastimir Gjorgjeviq - RAXHA, shef i resorit për Sigurim Publik në Kosove. RAXHA karrierën policore e filloi në Zajeçar. Punoi në Beograd me detyra të veçanta, ku brenda një kohe të shkurtër u gjet në detyra të larta të shërbimit policor serb. Ishte i ngarkuar për çështje të Kosovës, sidomos për ta shtypur kryengritjen e UÇK-së. Më vonë e shohim me detyra edhe në Kosovën Lindore. Vllastimir Gjorgjeviq, ishte edhe në Isniq, kur u bë dorëzimi i armëve dhe iniciator për formimin e të ashtuquajturës „lokalno obezbedjenje“ (polici lokale), të përbërë nga shqiptarët lojalë të Serbisë. Ne operacionin për eliminimin e UÇK-së në Rrafshin e Dukagjinit morën pjesë mbi 15.000 policë, ushtarë e paramilitarë serbë. Në kuadër të këtij plani Tahir Zemaj organizoi dorëzimin masiv të armëve të fshatrave të Rrafshit të Dukagjinit në Isniq dhe formimin e „policisë lokale serbe“, ku pjesa dërrmuese e njerëzve që i kishte caktuar Tahir Zemaj në kuadër të Mbrojtjes Territoriale pas 15 gushtit 1998 për t’iu bërë barazpeshë UÇK-së nëpër fshatra, në shtator policia serbe do t’i emërojë përgjegjës në radhët e „policisë lokale serbe“ personat: Brahim Tetaj, Elez Balaj, Maxhun Muçaj, Naser Hoxhaj, Sali Haxhosaj etj. Gjatë gjithë qëndrimit të Tahir Zemajt në Kosovë, i vetmi veprim (antiveprim) “ushtarak” ishte lëvizja e tij dhe ushtarëve të tij nga Prapaqani deri përtej kufijve të Kosovës. Mirëpo shumicën e ushtarëve i braktisi në Bjeshkët e Nemuna, ndërsa vetë me një grup të ngushtë prej 7-8 vetash, me ndihmën e Ramiz e Sadik Muriqit, përmes Ministrit të Punve të Brendshme të Malit të Zi kaloi në Shqipëri përmes pikës kufitare në Han të Hotit, kur, ne te vetmin rast në histori dekorohet tradhtia. Për veprimet dezertuese dhe shkatërruse të UÇK-së, Tahir Zemaj dekorohet nga kolonel Ahmet Krasniqi, me gradën kolonel. Edhe pas përfundimit të luftës (kur një kohë qëndron në Shkup) Tahir Zemaj, vazhdon veprimtarinë e vet, duke qëndruar në krye të kriminalitetit të organizuar në Kosovë, por njëkohësisht duke përdor të gjitha mjetet për shkatërrimin e pjesëtarëve të UÇK-së. Duke organizuar marrjen e deklaratave të ndryshme me dhunë, por edhe me pagesa të majme deri në 100 mijë marka gjermane, kinse persona të caktuar të UÇK-së kanë kryer vrasje të ndryshme gjatë luftës. Tahir Zemaj bashkë me Sadik Musajn e kane patur mik te ngushte zëvendëskomandantin e policise te rajonit te Pejes, i cili ishte nga Jordania. Poashtu Tahir Zemaj ka patur lidhje të ngushta me policin ndërkombtar, pakistanezin Vahid, me shërbim në policinë rajonale të Pejës, i cili bashkë me përkthyesin Rifat Berisha nga Klina, në Pejë gjatë viteve 1999 –2001
kanë marrë para të majme për pranimin e njerëzve në polici, duke tentuar me çdo kusht mospranimin e pjesëtarëve të UÇK-së në SHPK, por të njerëzve të shërbimeve serbe. Edhe femrat që janë pranuar në SHPK përmes kësaj linje së pari është dashur të kalojnë nëpër “duart” e Vahidit, Veselit e Rifatit, duke paguar edhe tarifën prej 500 – 1000 DM, varësisht prej pamjes fizike të tyre. Dhe nuk është çudi që përqindjen më të madhe të vendeve në SHPK në rajonin e Pejës, e zënë pikërisht ato femra që janë të njohura për historitë e tyre me policë, sigurimsa e paramilitarë serbë.


KUSH ËSHTË FATMIR FERIZI?!


Fatmir Ferizin nga lagjja Kapeshnicë e Pejës, të gjithë në Pejë e më gjerë e njohin si bashkëpunëtor dhe bashkëveprues të hershëm të forcave serbe, madje edhe gjatë kohës së luftës, i cili gjatë gjithë jetës së tij është marrë me gjërat më të ndyra. Fatmir Ferizi i ashtuquajtur “RASHA” gjatë luftës ishte i pandarë me policët kriminelë serbë të MUP-it të Pejës Mishko Ivanoviq (Pejë), Miqo Martinoviq (Vitomiricë) dhe me kriminelin e njohur Vidomir Shalipur. Familja Ferizi apo siç njihet në Pejë e më gjerë Familja e Ullukxhinjve të Pejës, është e njohur në gjithë Pejën si familje që ka bashkëpunuar haptazi me policinë serbe. Janë marrë me kontrabandë të drogës, të veturave, të të hollave që i kanë sjellë nga Nishi, por edhe që kanë bashkëpunuar ngushtë me sigurimin dhe policinë serbe.

RIZA FERIZI, djali i axhës së Fatmir Ferizit, i ashtuqujtur “KOSTA” bashkëveprues i forcave serbe para dhe gjatë luftës, është larguar nga Kosova bashkë me forcat serbe në qershor të vitit 1999, për t’u kthyer në Pejë në vitin 2001. Lokali i tij “Bar RATKO” (afër spitalit të Pejës), gjithnjë ka qenë çerdhe e policve dhe punëtorëve të sigurimit serb. Edhe më 4 dhjetor 1998, Myrvete Maksutaj, vritet nga njësia intervenuese serbe që gjendej me qëndrim në lokalin e “Kostës”, siç e thërrisnin gjithnjë serbët. I këtillë ishte edhe Filo Ferizi. Njekohe, deri vone ka qene ne sherbim te plote te Ramiz Muriqit. Bashkëveprues në vjedhjen e makinave të shtrenjta, dërgimin e tyre në Shqipëri dhe këmbimin me drogë gjithnjë do ta ketë djalin e Ramiz Muriqit, Musajt e Strellcit dhe një varg banditësh në zë nga Shqipëria. Do të vazhdon vjedhjet, plaçkitjet, dhunimet, trafikimin e drogës, për të arritur kulmin me vrasjen kriminale të ish-ushtarit të UÇK-së, Xhemajl Buçolli. Menjëherë pas lufte në lagjen Kapeshnicë, Filo Ferizi, Nexhat Belegu, Mirsad Honsiq – „KALA“, me urdhër të Ramiz Muriqit në Kapeshnicë e formojnë të ashtuquajturin „shtab paralel të UÇK-së“ në Pejë - „Kobra“, ku mblodhën bashkëpuntorët e policisë serbe për të vazhduar avazin e mëhershëm të maltretimeve të qytetarve, kërcënimeve dhe plaçkitjes së pasurisë së tyre, sidomos të asaj shtrese që ua dinin bëmat e tyre me policinë e paramilitarët serbë. Bashkëunëtore e këtij shtabi ishte edhe Zyrafete Rraci - “Zuki”, e cila haptazi edhe gjatë lufteës ka shkuar me policë e paramilitarë serbë.



KUSH ËSHTË MEHMET SADRIJAJ – “TUSHI”?!



Mehmet Sadrijaj (1973) – “Tushi”, është nga fshati Lëbushë i Deçanit, me banim në fshatin Kryshec të Pejës. Nip i Ramiz Muriqit. Para luftës kishte lidhje të ngushtë me shefin e Sigurimit Publik të MUP-it të Pejës, Bato Bullatoviq. Tushi bashkë me të vëllanë më të madh Ilir Sadrijajn ka vite që janë marrë me kontrabandë droge dhe me kriminalitet të organizuar, duke qenë në bashkëveprim të ngushtë me Sadik Musajn, Xhavit Musajn, Xheladin Musajn, Sami Musajn e të tjerë në kuadër të mafias të drejtuar nga Tahir Zemaj me qendër në Berlin të Gjermanisë, të cilët ishin në lidhje të ngushtë me mafian serbo-jugosllave. Për shkak të veprimtarisë së tillë Ilir Sadriaj është dënuar disaherë me burgim nga gjykatat gjermane, duke përfshirë edhe dënimin e fundit me burg te perjetshem nga gjykatat gjermane bashkë me Xhavit Musajn (alias Xhavit Pashën) e Strellcit në vitin 1997, pasi ishin zënë nga Interpoli në Shkup. Edhe para kësaj kohe në Kosovë i arrestuar disaherë bashkë me Sami Musajn (gjatë viteve 1992, 1993) për akte kriminale. Me bashkëvepruesit e mësipërm. Mehmet Sadriaj nuk do të ndahet asnjëherë as pas lufte në Kosovë. Duke qenë në lidhje të ngushtë familjare me Ramiz Muriqin, si nip i tij dhe me veprimtari të përbashkët disavjeçare, Mehmet Sadriaj u bë njëri ndër ekzekutuesit më në zë të urdhrave të Tahir Zemajt dhe Ramiz e Vesel Muriqit. Vlen të theksohet se më 26 tetor 2000 në tubimin promovues të LDK-së të mbajtur në palestrën sportive në Pejë, kryetari i kësaj partie Ibrahim Rugova truproje i kishte Mehmet Sadriajn “Tushin”dhe Fatmir Ferizin “Rashën”, të dy të implikuar në një varg aktesh kriminale në Pejë e më gjerë. Më 21 qershor 2000, rreth orës 17.00, Mehmet Sadriaj pas një rrahje që e kishte nxitur vetë në Pejë, e qëllon me arm zjarri Blerim Elshanin, duke e plagosur në këmbë. Katër ditë pas kësaj, policia e UNMIK-ut e bastis shtëpinë e Mehmet Sadriajt në Kryshec, ku e gjejnë edhe armën gjysemautomatike me të cilën i kishte sulmuar Blerim e Adem Elshanin. Më 26. 6. 2000 Mehmet Sadrijaj paraburgoset nga policia për t’u liruar pas disa ditësh. Më 26 qershor 2000, fill pas arrestimit të Mehmetit, Sadik Musaj i ishte kërcënuar me likuidim fizik, prokurorit publik të gjykatës në Pejë, Flamur Kelmendit, që të mos merret me ta, në të kundërtën e pret vdekja. Në ndërkohë tre muaj pas vrasjes së Virgjil Elshanit, ku në dy tentim-vrasje ndaj Elshanëve merr pjesë edhe Mehmeti (Tushi), më 4 janar 2001, në orën 17 e 15 minuta nga burgu hetues i Pejës arratisen Mehmet Sadriaj – Tushi nga Krysheci dhe Behar Badallaj nga Prizreni, të dy të akuzuar për vrasje, të cilëve dikush prej personelit të burgut ua kishte hapur portën e burgut. Para se Mehmeti të “arratiset” nga burgu, Sadik Musaj i Strellcit dhe Habib Gashi nga Qyshku i Pejës, prej orës 13.00 – 14.00, e kanë vizituar në burg Mehmet Sadriajn – Tushin.



KUSH ËSHTË ILIR ISUFAJ – “ILIR SHTRIGA”?!



ILIR ISUFAJ i njohur në Pejë e më gjerë me emrin “ILIR SHTRIGA”, i lindur më 15. 8. 1974 në Katundin i Ri të Pejës, njihet si bashkëpunëtor i forcave serbe, i cili vazhdimisht është marrë me trafikun e drogës në bashkëpunim të ngushtë me Xhavit Musajn (Xhavit Pashën) e Strellcit, Ilir Sadriajn, etj. Është i njohur sidomos për lidhjet e tij të hapta me inspektorin e MUP-it serb të Pejës, Dushko Armush. Motra e Ilir Isufajt (Ilir Shtrigës), Kymetja, gjatë tërë kohës së luftës është shoqëruar me policë e paramilitarë serbë. Kymete Isufaj e martuar me policin serb Pajo Radulloviq, me të përfunduar të luftës largohet për në Serbi bashkë me forcat serbe. Ilir Shtriga, edhe pas lufte në Kosovë e vazhdoi të njëjtën veprimtari, me të njëjtin rreth bashkëvepruesish. Duke qenë i lidhur ngushtë me vëllezërit Musaj të Strellcit, Ramiz Muriqin, Mehmet Sadriajn (Tushin) dhe Habib Gashin e Çyshkut, ka vazhduar kontrabandimin e drogës, armëve, plaçkitjeve të armatosura, marrjen me prostitucion etj. Këtu duhet përmend plaçkitjet arkave në fabrikën e Tjegullave në Pejë (bashkë me Bedri Isufajn), në degën e Elektro-Kosovës në Pejë etj., gjatë vitit 2000 dhe dhjetëra raste të tjera të plaçkitjeve me maska në rajonin e Pejës. Ilir Isufaj (Ilir Shtriga) në rrjetin e vet ka edhe një grup kontrabandistësh të armëve dhe drogës nga Shqipëria. Ndër bashkëpunëtorët e tij më të ngushtë në këtë drejtim që ia sjellin dërgesat në Kosovë janë shtetasit shqiptarë Luan Tobli (1974) nga fshati Metali, komuna e Hasit; Xhevahir Sylaj (1979) nga fshati Mejdan i Tropojës, dhe Shkëlzen Ukëperaj (1976) nga Hasi. Më 30 tetor 2000 Ilir Isufaj, i kërkuar për disa plaçkitje e vjedhje të rënda në Pejë, zihet nga policia kosovare, duke hyrë në pikën doganore në Pejë, me pasaportë të huaj fallso me emër të serbit Goran Millaçiq, kriminel i njohur nga Katundi i Ri. Për falsifikim dokumentesh dhe sulm ndaj policëve, të njëjtën ditë Ilir Shtrigës i caktohet paraburgimi prej 40 ditësh. Mirëpo, më 24 dhjetor 2000, Gjykata e Qarkut në Pejë, duke qenë nën presion të vazhdueshëm të bashkëpunëtorëve të Ilir Shtrigës (por flitet edhe për marrje të shumave të mëdha të të hollave nga ana e gjykatësve) e liron si të pafajshëm Ilir Isufajn – “Ilir Shtrigën”, i cili në bazë të veprave për të cilat akuzohej pritej të dënohej së paku me 5 vjet burgim. Të njëjtën ditë e braktis Kosovën dhe kalon në Gjermani, ku është i martuar me një gjermane, për të hyrë herëpashere ilegalisht në Kosove. Në rrjetin e Ramiz Muriqit bën pjesë edhe Fetah (Halil) Kamaj – me banim në rrugën “Avdullah Shabani”, në Vitomiricë, i cili gjatë luftës ka vepruar me maska bashkë me forcat serbe.


VRASJA E VIRGJIL ELSHANIT


TENTIMVRASJA E PARË NDAJ FAMILJES ELSHANI


Më 18 tetor 2000, në orët e mbrëmjes në oborrin e shtëpisë së vetë Isuf Elshani nga Ozdrimi (Pejë) e gjen të vendosur një minë teledirigjuese të paaktivizuar, për çka e njofton policinë në Pejë, të cilët e bëjnë çmontimin e saj. Akterët, kur kishte dalë nga oborri i shtëpisë djali i Isufit, Demë Elshani, mbase për ndonjë gabim teknik nuk kishin mund ta aktivizojnë lëndën plasëse, por as ta tërheqin më vonë, sepse ishte vërejtur nga familjarët dhe në vendin e ngjarjes vie policia e SHPK-së dhe UNMIK-ut. Sipas deponimeve që do të bëhen më vonë në polici, por edhe në gjykatën e qarkut në Pejë, nga disa pjesëmarrësit në këtë akt. Në këtë tentimvrasje kanë marrë pjesë Vesel Muriqi nga Vitomirica, Rexhep Kelmendi – “Xheka” nga Peja, Mehmet Sadrijaj – Tushi (operues me teledirigjues), Ilir Selimi nga Vitomirica e Pejës bashkë me tezakun e tij Hysenin nga Isniqi me banim në Vitomiricë.


TENTIMVRASJA E DYTË


Pas tentimit të realizimit të atentatit me lëndë eksplozive, nga grupi i lartpërmendur pason atentati tjetër, kësaj radhe sulm me armë zjarri. Gjithçka ndodhi më 24 tetor 2000, rreth orës 22.30 minuta në qendër të Ozdrimit, me ç'rast në dy veturat e vëllezërve Elshani është qëlluar nga pusia njëkohësisht nga 5-6 armë automatike. Si pasojë e kësaj plagoset rëndë Visar Elshani, ndërsa më lehtë plagosen Demë Elshani dhe Ramadan Elshani (ushtar i Brigadës "Adrian Krasniqi" të TMK-së në Istog). Këtë akt e kryen Sadik Musaj, Mehmet Sadrijaj – Tushi, Vesel Muriqi, Rexhep Kelmendi – Xheka, bashkë me vëllain dhe një nip të vetin nga Potërçi, Ilir Selimi, Hyseni dhe një person tjetër. Pasi familja Elshani i zbulon disa prej pjesëmarrësve në dy sulmet e lartcekura, e lajmëron rastin në polici, me ç’rast arrestohen tre prej tyre (Mehmet Sadriaj, Ilir Selimi dhe Hyseni) të cilët në policinë e UNMIK-ut e pranojnë pjesëmarrjen e vet në këto dy sulme, por dëshmojnë edhe për pjesëmarrësit e tjerë, duke dhënë edhe detajet, se gjatë tërë kohës kanë komunikuar mesveti me radiolidhje, se e kanë formuar një grup prej 30 vetash me qellim që të kryejnë atentate kundër pjesëtarëve të UÇK-së, TMK-së, por edhe të LDK-së për të nxitur konflikte të hapta mes tyre etj. Lidhur me këtë rast inicohet procedura penale në Gjykatën e Qarkut në Pejë.


ATENTATI I TRETË – VRASJA E VIRGJIL ELSHANIT



Më 10 nëntor 2000 (e premte), gjykimi kundër personave që ua kishin vënë minën në oborr dhe i kanë gjuajtur me armë zjarri më 18 e 24 tetor 2000, ishte paraparë të fillonte në orën 12.00, por që për arsye të panjohura ishte shtyer nga gjykatësi për dy orë. Në atë gjykim Demë Elshani me babain e tij Isufin kishin për të dalë në gjyq si dëshmitar. Pas përfundimit të seancës, rreth orës 16.20 min., duke u kthyer nga gjyqi, Elshani sërish sulmohen me armë zjarri. Ata ishin duke udhëtuar me dy vetura: në të parën ishin Isuf e Demë Elshani, ndërsa në të dytën Virgjil e Granit Elshani. Kur arrijnë në Ozdrim, vetëm disa dhjetëra metra larg nga shtëpia e tyre, disa persona nga një veturë „Alfa Romeo“ me ngjyrë të bardhë (pronë e Musajve të Strellcit), që vinte nga drejtimi i Pejës, në tejkalim e sipër qëllojnë me armë automatike dhe bomba dore në drejtim të veturave të Elshanëve. Nga shpërthimi i bombës dhe plumbat e automatikut plagosën rëndë Virgjil Elshani (19), ish-ushtar i UÇK-së, i cili vdes pas 12 orësh në spitalin ushtarak të KFOR-it në Pejë dhe Granit Elshani (15), të cilët gjendeshin në veturën e dytë. Ndërsa Demë dhe Isuf Elshani që ishin më përpara shpëtojnë, sepse vetura “Alfa Romeo” që ishte në tejkalim ndeshet ballë për ballë me një makinë kombi që vinte nga drejtimi i Mitrovicës dhe veturën e mbulon zjarri. Shoferi i vetures “Alfa Romeo” nga tronditja që merr nga ndeshja vetëm pas disa minutave që e nxjerrin nga vetura vdes, ndërsa tre të tjerët dërgohen në spitalin ushtarak italian. Në veturë policia dhe KFOR-i gjejnë tri pushkë automatike me tre karikatorë rezervë, një tjetër pushkë automatike të djegur në veturë, një revole gjysmautomatike dhe një bombë dore. Kësaj radhe kryesit e krimit ishin katër persona nga Shqipëria: Fatbardh Gabraj (1979), nga fshati Geghysen me banim në Tiranë, Gazmend Luma nga Bajram Curri, Shaqir Bajraj nga Tirana dhe një person tjetër.


VRASJA KRIMINALE E XHEMAJL BUÇOLLIT NGA RAUSHIQI I PEJËS



Xhemajl Buçolli nga një familje e njohur e fshatit Raushiq të Pejës, ishte njeri që kurrë nuk ishte përzie në punë të dikujt tjetër. Në kohën e luftës renditet në radhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ndërsa pas lufte i kthehet punës. Me djersë e mund duke punuar pandërprerë fitonte kafshatën e gojës. Por mizorisht ia ndërprenë jetën e punën. Derisa më 5 gusht 2000, ditë e shtunë, Xhemajl Buçolli si çdo ditë ishte duke punuar (duke bartë zallë) tek Agim Ganiqi në Pejë, pasdite, Fatmir Ferizi nga Kapeshnica e Pejës bashkë me tre persona të tjerë nga Puka e Shqipërisë shkojnë dhe e kërkojnë Xhemajlin kinse për të punuar diçka. Mirëpo, me t’u larguar Xhemajl Buçollin e vrasin dhe kufomën e tij e hudhin në një pus (bunar) në Brestovik të Pejës. Prej këtij grupi kriminelësh (tre nga Peja e tre nga Shqipëria) dy arrestohen nga policia në Pejë. Njëri prej tyre, Adrian Nela, tregon rastin e vrasjes, dhe në bazë të deklaratave të tij gjendet kufoma e masakruar e Xhemajlit dhe e hudhur në pus. Ndërsa krimineli Fatmir Ferizi pas zbulimit të vrasjes kalon në Shqipëri, ku një kohë qëndron tek Alfred Hasi në Fushë Arrëz, bashkëpjesëmarrës në vrasjen e Xhemajl Buçollit. E prej atje kalon në Bosnje e pastaj në Gjermani, ku qëndron deri në shkurt të vitit 2002, kur ekstradohet nga policia gjermane në Kosovë.



VRASJA MAKABRE NË STRELLC



Më 14 shkurt 2001, në orën 24.30 minuta nga shtëpia e Musajve të Strellcit shtihet me armë automatike në drejtim të veturës “Golf 2” me ngjyrë të bardh, me regjistrim; 145-KS-660, me ç’rast vriten vajzat Sanella Koiq dhe Vjollca Krasniqi, plagoset rëndë Kastriot Krasniqi, ndërsa më lehtë Alban Mulliqi dhe Riçard Krasniqi, të gjithë nga Peja. Djemtë që i shpëtuan vdekjes kanë treguar se pesë të rinjtë po shkonin në aheng për ta festuar Ditën e të Dashuruarve dhe ishin ndalur rastësisht para shtëpisë së familjes Musaj që gjendet bri rrugës magjistrale te stacioni i autobusëve. Mirëpo sapo vetura ishte ndalë në parkingun mu para shtëpisë, pasi që dikujt i kishte rënë gaca e cigares në veturë dhe vajzat kishin dalë jashtë për t’u shkundur, aty i kishte pritur breshëria e plumbave. Ata me vajzen e quajtur Sanella, e vdekur në makinë, kishin udhëtuar deri në Deçan për të kërkuar ndihmën e policisë. Ndërsa Vjollca kishte vdekur rrugës për në spitalin e Prishtinës. Për këtë vrasje, policia ka arrestuar Qazim Musajn dhe Isa Hoxhajn, të cilët edhe kësaj radhe kanë përsëritur slloganin e njohur “na kanë sulmuar”. Ndërsa nga Gjykata e Qarkut në Pejë, dënohet vetëm Isa Hoxhaj, i cili e merr përsipër aktin e kryer, ndërsa Qazim Musaj lirohet pa kusht. Gjatë procesit gjyqëor kundër Qazim Musajt, për të mos vuajtur dënimin, mbrojtësit kanë tentuar ta nxjerrin si person të sëmurë mental, gjë që ia kanë arritur, pas lëshimit të diagnozës nga psikiatrja kroate Nada Morina, duke ia dhënë asaj nje shume te konsiderushme marka gjermane mito.


VRASJA E SADRI AHMETXHEKAJT NGA ISNIQI


Më 10 korrik 2000, e martë, në pikë të ditës Besnik (Elez) Balaj nga Isniqi, në tavernën e lokalit hotelier “Deçani” në të hyrë të Deçanit vrau publikisht me armë automatike bashkëvendësin e vet Sadri Azem Ahmetxhekaj, luftëtar i UÇK-së. Lidhur me vrasjen e Sadri Ahmetxhekajt, të nesërmën më 11. 7. 2000, zëdhënësi i Komandës Italiane të KFOR-it në Pejë, koloneli Xhanfranko Skalas i tha agjencisë ANSA se fill pas vrasjes është ndalur shqiptari Besnik Balaj, i cili iu dorëzua menjëherë policisë së Kombeve të Bashkuara. Por deklarimin e bërë një ditë pas vrasjes, zëdhënësi i KFOR-it e mohoi të nesërmen, duke thënë se nuk është zënë vrasësi, por është marrë në pyetje një anëtar tjetër i familjes Bala. Në rastin konkret, përflitet se një deklarim i tillë është bërë me qëllim që Besnik Balaj pas vrasjes makabre të kalon në Shqipëri pa therrë në këmbë. Baba i vrasësit Besnik Balaj, Elezi gjatë luftës ka punuar haptazi me policinë serbe, sidomos me kryeshefin e sigurimit të MUP-it në Deçan Vukmir Mirçiq – VULA. Elezi e ka bërë dorëzimin e armëve te policia serbe në Isniq dhe është caktuar kryepolic lokal i Serbisë, për bashkësinë lokale të Isniqit duke poseduar librezë përkatëse, revole, por edhe pushkë automatike që ia jep policia serbe për të luftuar kundër UÇK-së