A jemi ne vete?

[Bel ami]

Sot ne "Facebook" dikush kishte postuar kete mesazh qe po e shkruaj me poshte
U nda nga jeta edhe nje nga te medhenjte, Profesor Peter Prifti. Kur presidendi Klinton kerkoi te lexonte dicka serioze mbi Shqiptaret ne veren e vitit '98, mbi tavoline ju vendosen dy libra; "Shqiptaret" i profesor Stavro Skendos dhe doreshkrimi i Profesor Priftit "Ballafaqime ne Kosove". Shqiperia dhe Kosova do te duhej te mbanin zi, por kryeministrat tane jane te zene me prerje shiritash...!
Nuk ke se cfare ti thuash. Vdekja e Profesorit ishte tejet e madhe dhe humbja e tij i ben traret e kombit te renkojne pak.Por me teper se humbja e ketij njeriu eshte harimi qe i beri shoqeria shqiptare dhe vecanerisht politika shqiptare si ne Prishtine ashtu edhe ne Tirane.A thua i falet klases politike kjo?
Sigurisht qe i falet. Dje gazetat i kishin mbushur faqet e para te tyre me nje tjeter ngjarje te rende per kombin tone.Nje shtetas shqiptar qe ishte kthyer nga emigrimi ( per te mbledhur pak kockat) kishte qelluar me shpulle deputetin Erion Brace sepse u ngratruan per parkingun me para qe ka shpallur Rama.Po dje nga bregdeti yne, kryeministri i vendit me nje pale gershere ne dore inaguroi nje ruge qe nuk duhet se kur ka nisur dhe se kure do perfundoi.Nga Presidenca doli lajmi i bujshem se zoti Topi ishte teper i shqetesuar nga problemet e brendeshme te Tiranes.Qe te mos ngatroheni edhe ju, behet fjale per Sport Klub Tiranen dhe jo per kryeqytetin .
SWic e shikoni, politika eshte e zene me pune dhe me halle.Nuk ja ka ngene se kush lind dhe kush vdes.
Vdiq Profesor Prifti dhe askush nuk u kujtua. As nje telegram ngushellimi nuk u botua neper gazeta nga qeveritaret tane, qe per interesin e tyre paguajne te dalin pak ne faqen e pare te ndonje gazete.Gjithashtu paguajne edhe shuma te majme neper televizionet kombetare, mjafton qe te nxjerin pak qafen e tyre te dhjamosur nga kusuret e popullit.
Per Profesorin nuk u kujtua kush.
Pervec kesaj nuk u kujtua as edhe nje OJQ.Nga ato qe i kemi pare shpesh te mbajne konferenca per shtyp tek Sheratoni apo Hotel Tirana.Mesa duket nga vdekja e Profesorit keto shoqata nuk perfitojne asgje.
Nuk po flas per klasen politke te Prishtines sepse ajo me klasen politike te Tiranes jane bere tamam si vellezerit siameze.Thaci shkoi te falte Iftarin dhe nuk ja kishte ngene te nderonte njefare Peter Prifti ne muajin e Madhnueshem te Ramazanit.
Fundja ckishte bere ai per Kosoven.Asgje,thjesht nje doreshkrim qe e lexoi Presidenti Bill Klinton .Pune e madhe.Sa te kete Umnikun Thaci, nuk do tja dije per nje Peter dhe aq me keq Prifti.
E them me sinqeritetin me te plote kete pyetje, a jemi ne vete ne Shqiptaret?
Qofte edhe ne ketu ne nje forum virtual.E shijkoj sesi kacafytemi per nje cope kurvar si Ylli Pango, per nje dylber si Edi Rama, per njw vend parkingu ne Tirane, po si nuk tha njeri nje fjale te mire per Profesor Peter Priftin?

[Hyllien]

Sot ne "Facebook" dikush kishte postuar kete mesazh qe po e shkruaj me poshte
U nda nga jeta edhe nje nga te medhenjte, Profesor Peter Prifti. Kur presidendi Klinton kerkoi te lexonte dicka serioze mbi Shqiptaret ne veren e vitit '98, mbi tavoline ju vendosen dy libra; "Shqiptaret" i profesor Stavro Skendos dhe doreshkrimi i Profesor Priftit "Ballafaqime ne Kosove". Shqiperia dhe Kosova do te duhej te mbanin zi, por kryeministrat tane jane te zene me prerje shiritash...!
Nuk ke se cfare ti thuash. Vdekja e Profesorit ishte tejet e madhe dhe humbja e tij i ben traret e kombit te renkojne pak.Por me teper se humbja e ketij njeriu eshte harimi qe i beri shoqeria shqiptare dhe vecanerisht politika shqiptare si ne Prishtine ashtu edhe ne Tirane.A thua i falet klases politike kjo?
Sigurisht qe i falet. Dje gazetat i kishin mbushur faqet e para te tyre me nje tjeter ngjarje te rende per kombin tone.Nje shtetas shqiptar qe ishte kthyer nga emigrimi ( per te mbledhur pak kockat) kishte qelluar me shpulle deputetin Erion Brace sepse u ngratruan per parkingun me para qe ka shpallur Rama.Po dje nga bregdeti yne, kryeministri i vendit me nje pale gershere ne dore inaguroi nje ruge qe nuk duhet se kur ka nisur dhe se kure do perfundoi.Nga Presidenca doli lajmi i bujshem se zoti Topi ishte teper i shqetesuar nga problemet e brendeshme te Tiranes.Qe te mos ngatroheni edhe ju, behet fjale per Sport Klub Tiranen dhe jo per kryeqytetin .
SWic e shikoni, politika eshte e zene me pune dhe me halle.Nuk ja ka ngene se kush lind dhe kush vdes.
Vdiq Profesor Prifti dhe askush nuk u kujtua. As nje telegram ngushellimi nuk u botua neper gazeta nga qeveritaret tane, qe per interesin e tyre paguajne te dalin pak ne faqen e pare te ndonje gazete.Gjithashtu paguajne edhe shuma te majme neper televizionet kombetare, mjafton qe te nxjerin pak qafen e tyre te dhjamosur nga kusuret e popullit.
Per Profesorin nuk u kujtua kush.
Pervec kesaj nuk u kujtua as edhe nje OJQ.Nga ato qe i kemi pare shpesh te mbajne konferenca per shtyp tek Sheratoni apo Hotel Tirana.Mesa duket nga vdekja e Profesorit keto shoqata nuk perfitojne asgje.
Nuk po flas per klasen politke te Prishtines sepse ajo me klasen politike te Tiranes jane bere tamam si vellezerit siameze.Thaci shkoi te falte Iftarin dhe nuk ja kishte ngene te nderonte njefare Peter Prifti ne muajin e Madhnueshem te Ramazanit.
Fundja ckishte bere ai per Kosoven.Asgje,thjesht nje doreshkrim qe e lexoi Presidenti Bill Klinton .Pune e madhe.Sa te kete Umnikun Thaci, nuk do tja dije per nje Peter dhe aq me keq Prifti.
E them me sinqeritetin me te plote kete pyetje, a jemi ne vete ne Shqiptaret?
Qofte edhe ne ketu ne nje forum virtual.E shijkoj sesi kacafytemi per nje cope kurvar si Ylli Pango, per nje dylber si Edi Rama, per njw vend parkingu ne Tirane, po si nuk tha njeri nje fjale te mire per Profesor Peter Priftin?

A mund ta shtjellosh pak temën, jam shumë i interesuar të dijë më shumë. Për shtypin as mos u lodh. Shtypi në përgjithësi përfaqëson interesa anti-kombëtare tek ne.

[PLAKU]

Hyllien provo kete adres ;

About the Author
Peter R. Prifti is a member emeritus of the department of linguistics at the University of California, San Diego.
Profile: Peter R. Prifti
Peter R. Prifti was a participant or observer in the following events:
October-December 1968: Major Demonstrations for Albanian Self-Determination Held in Yugoslavia Ethnic Albanians demonstrate for self-determination in over nine cities in the Autonomous Socialist Province of Kosovo and the Republic of Macedonia. Violence erupts at the demonstrations and Yugoslav authorities say that at least one person dies, 40 are injured, others are arrested, and property is destroyed. Author Peter Prifti, of the University of California at San Diego, will find other reports that five people are killed and hundreds arrested. The demonstrators’ demands include the creation of an Albanian language university in Pristina, making Albanian an official language of government in Kosovo, self-determination for Kosovo and the Albanian areas of Macedonia and Montenegro, and the status of a republic within Yugoslavia, with its own constitution. Some reportedly call for the unification of Yugoslav Albanian areas with Albania. Most of the 5,000-7,500 demonstrators are students, intellectuals, and professionals, according to Prifti. Following the demonstrations, and in the context of improved Yugoslav relations with Albania, there will be improvements. The Yugoslav Federal Constitution will be amended in 1968 and 1971 to allow more local control in autonomous provinces and the University of Pristina will be founded in November 1969. [Prifti, 1978, pp. 222]
Entity Tags: Yugoslavia, Peter R. Prifti
Timeline Tags: Kosovar Albanian Struggle




http://cup.columbia.edu/book/978-0-8...vo/reviews#top










Me hidherim dhe dhimbje te madhe mesova lajmin e ndarjes nga kjo jete te prof.Peter R Priftit
E Enjte, 19-08-2010, 06:36pm (GMT+1)


Me hidherim dhe dhimbje te madhe mesova lajmin e ndarjes nga kjo jete te prof.Peter R Priftit. Prof.Peter R Prifti do te ngelet ne kujtesen e shume miqve te tij dhe gjithe Diaspores shqiptare si nje figure shembullore, qe me mencurine dhe fjalen e urte qe la, do t’i sherbej dhe me shume Kombit shqiptar…
I shprehim ngushellimet tona vellait te tij, shkrimtarit te mirenjohur z.Naum Priftit dhe gjithe familjes dhe te afermve te prof.Priftit qe i qendruan prane gjer ne momentet e fundit te jetes.
Iu prefte ne Paqe shpirti i tij!

Me dhimbje,

Familja Zylo

Po risjellim per publikun nje Interviste me Prof.Peter R Priftin, botuar ne gazeten “Illyria”

Prof. Peter Prifti, nje nder bashkepunetoret e ngushte te Nolit

Bisedoi Keze Kozeta Zylo

Prof. Peter Prifti është një nga figurat më të njohura të Diasporës shqiptare në Amerikë, është shkrimtari, studjuesi dhe bashkëpunëtori i imzot Fan Nolit, qe i kanë dhënë aq shumë Kombit shqiptar.

Puna e tij studimore dhe akademike ka filluar me botimin e studimit: "Kosova në Tronditje", qysh në vitin 1969, që bëri përshtypje ndër intelektualët e Amerikës. Në bashkëpunimin me Nolin ai shkruan: …Gjatë intervistës Noli tha se ai e konsideronte anëtarësimin e Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve (më 1920) si fitoren më të madhe në veprimtarinë e tij kombëtare, ndërsa trishtimi i tij më i madh ishte largimi nga Shqipëria (më 1924), sepse – sikundër u shpreh ai – “ajo i dha fund punës sime në Atdhe”.

Kur keni ardhur në Amerikë dhe si e përjetuat ndarjen me Atdheun?

Unë erdha në Amerikë më 1940 për të banuar me atin tim dhe vëllanë e madh në Philadelphia, Pennsylvania. Unë isha atëhere 15 vjeç, një moshë delikate, dhe ndarja nga familja dhe të afërmit, si gjithmonë në raste të tillë, ishte e dhimbshme.

Cili ka qënë bashkëpunimi juaj me Imzot Fan Nolin dhe Vatrën?

Me Imzot Fan Nolin unë u njoha pasi ika nga Philadelphia dhe u vendosa në Boston, për të punuar në zyrën e Vatrës si sekretar i federatës dhe si bashkë-redaktor i gazetës “Dielli” me Qerim Panaritin (G. M. Panarity). Ishte viti 1958. Noli në atë kohë ishte Kryetar Nderi i Vatrës, dhe ishte në komunikim të përhershëm me zyrën e Vatrës.

Pata fatin të ndodhesha në praninë e Nolit shumë herë, qoftë në lidhje me punët e Vatrës, qoftë në Kryekishën Shën Gjergji ku ai meshonte nga koha në kohë, po ashtu dhe në mbledhjet që bënin shqiptarët e Bostonit me rrethet, për të festuar ditë të shënuara të Kombit shqiptar, si Ditën e Flamurit, etj. Takimet me Nolin u dendësuan sidomos në vitin 1959, kur Vatra përgatitej për të festuar 50-vjetorin e "Diellit" dhe Noli ftohej në mbledhjet që bëmë atë vit për t'u këshilluar me të, si dhe për të stimuluar bashkatdhetarët që të merrnin pjesë në ngjarjet e përvjetorit që kishim planifikuar.

Mbaj mend sidomos dy takime që pata me Imzot Nolin: Herën e parë, kur vajta në shtëpinë e tij, në vjeshtën e vitit 1958, për të marrë një intervistë me të (apo “audiencë”, siç e quajta unë). Ishte shumë interesante, jo vetëm për shkak të intervistës, por edhe sepse pata rastin të njihesha personalisht me banesën e Nolit, me mobiljet e shtëpisë, me bibliotekën e tij, me mjedisin. Gjatë intervistës Noli tha se ai e konsideronte anëtarësimin e Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve (më 1920) si fitoren më të madhe në veprimtarinë e tij kombëtare, ndërsa trishtimi i tij më i madh ishte largimi nga Shqipëria (më 1924), sepse "sikundër u shpreh ai – “ajo i dha fund punës sime në atdhe". Këto fjalë të Nolit më bënë përshtypje më shumë se çdo gjë tjetër nga intervista. Herën e dytë e takova në shtëpi i shoqëruar nga një shoku im, Peter Vangel. Ishte viti 1960 dhe unë, si sekretar i Vatrës, isha duke organizuar Seminarin e Parë të Studimeve Shqiptare në historinë e Federatës. Peter dhe unë shkuam te Noli për ta ftuar që të merrte pjesë në seminarin si folës mbi ndonjë temë shkencore, sipas dëshirës së tij. Noli erdhi në seminarin dhe e bëri për vete gjendjen me fjalimin që mbajti për Skënderbeun.

A keni pasur lidhje të tjera me intelektualë shqiptarë?

Po. Unë e kam për nder të them se kam patur lidhje me intelektualë si Arshi Pipa, Sami Repishti, Nicholas Pano, Stavro Skendi, Elez Biberaj, Gjon Sinishta, si dhe me Prof. Safete Juka. Më vonë, hyra në marrëdhënie shkencore ose letrare me bashkatdhetarë të tjerë që emigruan në Amerikë, sidomos me shkrimtarin e njohur Naum Prifti. Ai më ka dhënë një ndihmë të veçantë në lidhje me përgatitjen e dorëshkrimeve të librave që kam botuar gjatë 10 – 12 viteve të fundit. Me të gjithë këta kam patur korrespondencë dhe kam bashkëpunuar në fusha të ndryshme, nga të cilat kryesore ishin çështja e Kosovës, demokratizimi i qeverisë shqiptare, dhe studime për historinë dhe letërsinë shqiptare.

Po me Prof. Safete Juka jeni takuar?

Me Prof. S. Juka u takova në Konferencën Ndërkombtare për Kosovën ("International Conference on Kosova"), që u mbajt në City University of New York, më 6 nëntor 1982. Ajo bëri studime origjinale për të sqaruar problemin e Kosovës para opinionit publik ndërkombëtar. Më vonë unë botova një recensim të librit të saj, The Albanians in Yugoslavia in Light of Historical Documents.

Mund të them se kam përfituar shumë nga intelektualët e diasporës shqiptare në Amerikë. Marrëdhëniet e ngushta me ta kanë qënë ndihmë e frymëzim për mua.

Cfare kujtoni nga Penn State University?

Prof. Prifti: Kujtimet e mia për Penn State University janë mjaft të lashta , pas gati 60 vjetëve, qëkur u diplomova në degën "Arts & Letters" më 1949. Një nga kujtimet më të bukura është ai i peisazhit rreth e përqark "kampusit", që është shumë tërheqës me panorama madhështore të natyrës, dhe me një mjedis ekologjik të pastër. Më kujtohet gjithashtu se universiteti ishte shumë i fortë nga ana sportive, sidomos me ekipin e futbollit. Por mbi të gjitha, unë ruaj kujtime të veçanta për profesorët e mi, jo vetëm si pedagogë, por edhe si njerëz, si individë me tiparet e ndryshme të karakterit që kishin.

Ka të ngjarë që unë të kem qënë i pari shqiptar që u regjistrova dhe u diplomova nga Penn State. Sidoqoftë, për ata që nuk e dinë, dëshiroj të vë në dukje se sot gjendet atje një zonjushe shqiptare e quajtur Valbona, bija e Qemal Zylos me banesë në New York. Valbona jep mësime si profesore, dhe njëkohësisht ndjek studimet për doktoraturën. Domethënë, ajo ka shkuar nja dy-tre hapa më larg se unë, kur isha student në Penn State.

Ju jeni autor i shume librave, cilin keni me shume per zemer?

Në të vërtetë, unë kam për zemër tre nga librat që kam botuar, por për arsye të ndryshme: Socialist Albania Since 1944 (1978), sepse ky është libri im i parë; Confrontation in Kosova: The Albanian-Serb Struggle, 1969-1999 (1999), sepse ky ka të bëjë me një çështje jetike për kombin shqiptar; pra, me përpjekjet e shqiptarëve të Kosovës për të fituar lirinë dhe pavarësinë e tyre nga Serbia; dhe libri i tretë, Mozaik shqiptar (2003), nga që ky është i vetmi libër që kam botuar në gjuhën amtare, dhe si i tillë zë një vend të veçantë në krijimtarinë time.

Në vitin 1978 keni publikuar librin Socialist Albania Since 1944 (Shqipëria Socialiste që nga viti 1944). Si u prit nga publiku amerikan? Keni informacion se si reagoi shteti shqiptar?

Ky libër u prit mirë si nga lexuesit e thjeshtë, ashtu dhe nga specialistët apo ekspertët në lëmin e shkencës politike. Reagimet ishin pozitive pothuaj pa përjashtim. Arsyeja kryesore ishte se deri atëhere, librat që ishin botuar për Shqipërinë Socialiste, si nga të huajt ashtu dhe nga shqiptarët, nuk mbanin qëndrim vërtet shkencor. Në përgjithësi, ata mbanin qëndrim të prerë, ose në favor, ose kundër Shqipërisë komuniste; pra ishin të njëanshëm, dhe kjo u ra në sy lexuesve dhe recensistëve amerikanë. Ndërsa në librin tim, unë u përpoqa të nxirja në shesh si anët pozitive, ashtu dhe anët negative të regjimit të Enver Hoxhës. Dhe pikërisht ky qëndrim asnjanas, neutral si me thënë, tërhoqi vëmendjen e lexuesve. Si pasojë, më të shumtët e komplimentave që mora nga lexuesit, bënin fjalë pikërisht për këtë aspekt të librit.

Nga ana tjetër, qëndrimi im objektiv nuk u prit mirë nga shteti i kuq shqiptar. Tirana zyrtare u zemërua kur pa se libri im kishte kritika ndaj regjimit. Ata donin vetëm lëvdata për sistemin e tyre, dhe një vërejtje negative mjaftonte që të hyje në listën e kundërshtarëve ose njerëzve të dyshimtë, nga kendvështrimi i regjimit.

Në vitin 1969 ju keni shkruar studimin Kosovo in Ferment (Kosova në tronditje). Si u prit ai studim nga Perëndimi dhe nga Diaspora shqiptare?

Përgjigjja është "shumë mirë". Ai ishte studimi im i parë serioz në botën akademike, dhe pati jehonë ndër shtresat intelektuale të Amerikës. Në atë kohë unë punoja në Institutin Teknologjik të Masaçusets (M.I.T.). Me botimin e monografisë, fillova të njihesha nëpër universitetet dhe qendrat shkencore të vendit që interesoheshin për problemin e Kosovës dhe për Shqipërinë.

Monografia u prit mirë dhe nga Diaspora shqiptare. Ai shënoi fillimin e njohjes sime dalëngadalë me intelektualët shqiptarë më të dëgjuar në Amerikë. Ishte pikënisja e një faze të re për mua si shkrimtar dhe si studiues në fushën e studimeve shqiptare.

Libri juaj i fundit që lexova në Amazon.com ka qënë Unfinished Portrait of a Country. Si e keni pasqyruar kulturën shqiptare në këtë libër?

Unë mendoj se kultura shqiptare paraqitet mjaft e pasur në këtë libër. Në të vërtetë, pjesa më e madhe e lëndës së librit i përket kulturës shqiptare. Ajo pasqyrohet aty me shkrime për figurën e Nolit, midis tyre dhe intervista që mora nga ai kur isha redaktor i Diellit. Aty ka një seksion të tërë me studime dhe kritika letrare, përfshirë dhe një përmbledhje të historisë së letërsisë shqiptare. Mandej, ka disa recensione librash që kanë për temë kulturën shqiptare, si dhe material për besimet popullore të arbëreshëve dhe botën para-kristiane të ilirëve.

Por ndofta lënda më e pasur e librit në lëmin e kulturës janë përkthimet në anglisht nga poezia dhe proza shqipe, përkthime këta që janë botuar faqe-për-faqe me tekstet origjinalë. Është fjala për poema të Naim Frashërit, Nënë Terezës, etj., dhe pjesë nga proza klasike e letërsisë shqipe.

Kur dhe pse e keni perkthyer vjershen e Vaso Pashes "O moj Shqypni"?

Vjershën e Vaso Pashës e përktheva në vitin 1980. E përktheva sepse ajo ka vlera të shquara historike dhe letrare. Ajo u hartua dhe u botua më 1878; pra, në vitin që u themelua Lidhja e Prizrenit, pikënisja e lëvizjes për pavarësinë e Shqipërisë nga Turqia.

Veç kësaj, vjersha është ndërtuar bukur, si një dramë e vogël me disa akte, dhe duke e lexuar të prek dhe të frymëzon, sidomos përfundimi që ka karakterin e një vepre epike. Ajo është nga ato vjersha që nuk harrohen.

Shoqata e Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikanë ka nderin që t'ju ketë anëtar të saj. Si ndiheni midis shkrimtarëve shqiptaro-amerikanë?

Fare mirë. Shoqata ka mbledhur në gjirin e saj shkrimtarë të vjetër e të rinj. Mua më kujtohet veçanërisht konferenca e shoqatës që u mbajt në Dallas, Teksas më 2005. Ajo më dha rast të takohesha dhe të bisedoja me shkrimtarë të cilët deri atëhere unë i dija vetëm me emër. Njohja nga afër me ta ishte kënaqësi dhe nder për mua.

Shtoj këtu se me themeluesin e shoqatës, z. Gjekë Marinaj, unë u njoha dhe u miqësova më se dhjetë vjet të shkuar, kur ai banonte në San Diego, dhe që atëhere kemi mbajtur lidhje të ngushta me njeri tjetrin.

Çfarë mendime keni në lidhje me disidencën e letërsisë shqiptare?

Disidentët janë pjellë e natyrshme e realitetit politik të diktaturës në Shqipëri. Unë kam simpati për disidentët e sinqertë që u bënë viktima të monizmit, dhe tash reklamojnë vuajtjet e tyre nëpërmjet shtypit, librave dhe me mënyra të tjera. Ata kanë plot të drejtë të kërkojnë nga shteti shqiptar që të marrë masat e duhura për të gjykuar dhe dënuar njerëzit që u bënë vegla të diktaturës për të shtypur bashkatdhetarët e tyre të pafajshëm.
Shkrimtarët disidentë meritojnë jo vetëm simpatinë, por edhe solidaritetin e komunitetit shqiptar në Amerikë, në përpjekjet e tyre për të bindur udhëheqësit e Shqipërisë se e kanë për detyrë të tunden e të shkunden për të mbyllur sa më shpejt këtë faqe të zezë në historinë e kombit shqiptar.

Për mendimin tim, simboli i dramës së disidentëve në Amerikë sot është Dr. Sami Repishti, pedagog, shkrimtar dhe aktivist i respektuar në fushën e të drejtave njerëzore; madje dhe viktim e regjimit monist. Puna e tij disa-vjeçare, si dhe ajo e kolegëve dhe shokëve të tij, për rigjenerimin shpirtëror të shtetit dhe shoqërisë shqiptare, meriton përkrahjen e plotë të diasporës sonë. Zgjidhja me nder e drejtësi i këtij problemi, si rezultat i angazhimit të shqiptarëve të Amerikës, do të jetë një fitore e shkëlqyer për ta, si dhe një fitore historike për Shqipërinë.

Ju falemnderit për intervistën!
Ishte kenaqesia ime zonja Zylo!

San Diego, Kalifornia
Dhjetor, 2007

Intervistoi Keze Kozeta Zylo
Botoi gazeta "Illyria"

[Besoja]

Ngushëllime familjes së të ndjerit dhe u prehtë në paqe!
Nuk kam çfarë të shtoj më shumë Bel ami.
Jam plotësisht dakort me ty.
Klm

[SERAFIM DILO]

Sot ne "Facebook" dikush kishte postuar kete mesazh qe po e shkruaj me poshte
U nda nga jeta edhe nje nga te medhenjte, Profesor Peter Prifti. Kur presidendi Klinton kerkoi te lexonte dicka serioze mbi Shqiptaret ne veren e vitit '98, mbi tavoline ju vendosen dy libra; "Shqiptaret" i profesor Stavro Skendos dhe doreshkrimi i Profesor Priftit "Ballafaqime ne Kosove". Shqiperia dhe Kosova do te duhej te mbanin zi, por kryeministrat tane jane te zene me prerje shiritash...!
Nuk ke se cfare ti thuash. Vdekja e Profesorit ishte tejet e madhe dhe humbja e tij i ben traret e kombit te renkojne pak.Por me teper se humbja e ketij njeriu eshte harimi qe i beri shoqeria shqiptare dhe vecanerisht politika shqiptare si ne Prishtine ashtu edhe ne Tirane.A thua i falet klases politike kjo?
Sigurisht qe i falet. Dje gazetat i kishin mbushur faqet e para te tyre me nje tjeter ngjarje te rende per kombin tone.Nje shtetas shqiptar qe ishte kthyer nga emigrimi ( per te mbledhur pak kockat) kishte qelluar me shpulle deputetin Erion Brace sepse u ngratruan per parkingun me para qe ka shpallur Rama.Po dje nga bregdeti yne, kryeministri i vendit me nje pale gershere ne dore inaguroi nje ruge qe nuk duhet se kur ka nisur dhe se kure do perfundoi.Nga Presidenca doli lajmi i bujshem se zoti Topi ishte teper i shqetesuar nga problemet e brendeshme te Tiranes.Qe te mos ngatroheni edhe ju, behet fjale per Sport Klub Tiranen dhe jo per kryeqytetin .
SWic e shikoni, politika eshte e zene me pune dhe me halle.Nuk ja ka ngene se kush lind dhe kush vdes.
Vdiq Profesor Prifti dhe askush nuk u kujtua. As nje telegram ngushellimi nuk u botua neper gazeta nga qeveritaret tane, qe per interesin e tyre paguajne te dalin pak ne faqen e pare te ndonje gazete.Gjithashtu paguajne edhe shuma te majme neper televizionet kombetare, mjafton qe te nxjerin pak qafen e tyre te dhjamosur nga kusuret e popullit.
Per Profesorin nuk u kujtua kush.
Pervec kesaj nuk u kujtua as edhe nje OJQ.Nga ato qe i kemi pare shpesh te mbajne konferenca per shtyp tek Sheratoni apo Hotel Tirana.Mesa duket nga vdekja e Profesorit keto shoqata nuk perfitojne asgje.
Nuk po flas per klasen politke te Prishtines sepse ajo me klasen politike te Tiranes jane bere tamam si vellezerit siameze.Thaci shkoi te falte Iftarin dhe nuk ja kishte ngene te nderonte njefare Peter Prifti ne muajin e Madhnueshem te Ramazanit.
Fundja ckishte bere ai per Kosoven.Asgje,thjesht nje doreshkrim qe e lexoi Presidenti Bill Klinton .Pune e madhe.Sa te kete Umnikun Thaci, nuk do tja dije per nje Peter dhe aq me keq Prifti.
E them me sinqeritetin me te plote kete pyetje, a jemi ne vete ne Shqiptaret?
Qofte edhe ne ketu ne nje forum virtual.E shijkoj sesi kacafytemi per nje cope kurvar si Ylli Pango, per nje dylber si Edi Rama, per njw vend parkingu ne Tirane, po si nuk tha njeri nje fjale te mire per Profesor Peter Priftin?

E mer Bel Ami,ke aq shum te drejte sa nu thuhet.
Profesori Nolist,Peter Prifti,ishte dhe do te mbetet nga figurat e shquara qe ka nxjerre "ai" komb.Ngushellime familjes.
(Bej mire qe nuk lexoj gazeta shqiptare).

[shigjeta]

Sic eshte thene me lart, shume e drejte ajo qe thua Bel Ami. Edhe une kur e degjova lajmin, u futa mos lexoja ndonje gje neper gazeta, por nuk kishte as edhe nje njoftim. Eshte e pafalshme per median dhe politiken.
Eshte nje humbje e madhe per komunitetin shqiptar, qe nuk duhej kaluar ne heshtje...

[Duaje Siveten]

Sic eshte thene me lart, shume e drejte ajo qe thua Bel Ami. Edhe une kur e degjova lajmin, u futa mos lexoja ndonje gje neper gazeta, por nuk kishte as edhe nje njoftim. Eshte e pafalshme per median dhe politiken.
Eshte nje humbje e madhe per komunitetin shqiptar, qe nuk duhej kaluar ne heshtje...

kam patur nderin (me shume e solli rasti aksidentalisht) te njihem shkurtimisht me prof. Popen ... percillte thjeshtesi, dashamiresi, optimizme ... une e konsideroj si nje nder rilindasit e fundit te kombit tone ...

u prefte ne paqe!

[shoku_tanku]

Ne vend te tij do te isha i lumtur nga nje "harrese" e tille.Do ta ndjeja veten fatkeq dhe do te ishte minus i madh ne boten e pertejme po te nderohesha nga klasa monster e parise shqiptare...

Ngushellime familjareve dhe atyre qe vertet ia ndjejne mungesen!