Profecite , mrekulli profetike dhe mrekullite shkencore

[_Mersin_]

Profecia e renies se Shamit, Persise dhe Jemenit ne duart e muslimaneve

El-Beraeh rrëfen: “Ndërsa germonim në hendek, hasëm në një shkëmb, të cilin nuk mund ta thyenim me kazmë. Iu ankuam Resu-lullahut a.s. Ai e kapi kazmën e tha: “Në emër të Allahut!”, pastaj i ra një herë shkëmbit duke thënë “Allahu ekber!” e nga shkëmbi u thye një copë. Resulullahu a.s tha: “I fitova çelësat e Shamit, pasha Allahun, në këtë çast jam duke parë pallatet e kuqe të tij.” Pastaj i ra gurit për të dytën herë, e përsëri u thye një pjesë, e ai tha: “Allahu ekber! Do ta pushtojme Persinë, pasha Allahun, tani jam duke parë pallatet e bardha në sheshet e saj.” Mandej i ra gurit për të tretën herë duke thënë: “Bismilahi - në emër të Allahut”, kurse shkëmbi u thërrmua e ai tha: “I fitova çelësat e Jemenit, betohem në Allahun se nga ky vend po i shoh dyert e San’asë.”


Referenca


Sunenu-n-Nesai: II/56; Ahmedi në Musnedin e vet transmeton hadithin e njëjtë, por me tjetër tekst. Tek ai qëndron: prej ndonjë as’habi...
Ibni Hisham: II/219.

[_Mersin_]

Muhamedi a.s ka thënë per renien e Konstandinopojes ne duart e muslimaneve.Ajo ra rreth vitit 1453, mbi 800 vjet mbas nderrimit jete te profetit Muhamed a.s.

“Ndërtimi i Kudsit(Palestinës) , pastaj shkatarrimi i Medinës.Pas shkatarrimit të Medinës pason beteja e thertores.Pas betejës së thertores pason pushtimi i Konstandinopjës e pas pushtimit të Konstandinopojës pason paraqitja e Dexhallit(antikrishtit) .[trans Ahmedi dhe Ebu Daudi, Albani thotë se është sahih]


Mbasi Muhamedi a.s po tregontë për shenjat e Kijametit është pyetur: “ O i dërguari i Allahut cili qytet do të merret i pari Konstandinopja apo Roma?” Ai tha: “Qyteti i Herakliut do të pushtohet i pari” (Kostandinopoja) (trans Hakimi dhe Darimi ndërsa Hakimi,Edh-Dhehebiu dhe Albani kanë vërtëtuar autencitetin e tij.)

[_Mersin_]

Mrekullitë e Muhamedit a.s.


Mrekullive të shumta të profetit Muhamed (a.s.) janë edhe shembujt e transmetuara me unanimitet se të sëmurët dhe të plagosurit kanë gjetur shërim përmes frymës së tij të bekuar.
--------------------------------------------------------------------------------

Shërimi i të sëmurëve (me lejen e Zotit) nuk ka qenë mrekulli të treguara vetëm nga Isai (a.s.), por mrekulli të tilla, Allahu (xh.sh) ia ka mundësuar edhe Krenarisë së njerëzimit, Profetit të fundit, Mëshirës së gjithë botërave, Muhamedit (a.s.). Le të përmendim disa shembuj të cilët janë transmetuar nga librat më të saktë të hadithit.

Transmetohet me një zinxhir të saktë se Sa'd bin Ebi Vakas ka thënë: "Unë isha me Profetin (a.s.) gjatë luftës së Uhudit. Profeti i Nderuar (a.s.) gjuajti me shigjeta kundër jobesimtarëve derisa iu thye harku. Atëherë ai m'i dha mua shigjetat duke më thënë t'i gjuaja unë. Shigjetat që më dha ishin pa majë. Ai më urdhëronte t'i gjuaja dhe shigjetat fluturonin duke shpuar trupat e jobesimtarëve. (Muslimi).
Në ato momente Katade bin Numan u qëllua me një shigjetë në sy duke ia nxjerrë syrin nga vendi. Profeti (a.s.) e mori syrin në dorën e tij të bekuar dhe e vendosi në gropën e syrit; ai u shërua sikur të mos i kishte ndodhur asgjë.
(Bejhakiu, Kadi Ijad)

Imam bin Ueheb tregon se: Muavidh bin Afra, njëri nga 14 dëshmorët e Bedrit, i ishte prerë dora nga Ebu Xhehli i mallkuar teksa luftonin me njëri-tjetrin. Ai e mori dorën e prerë me dorën tjetër dhe shkoi te Profeti i Nderuar (a.s.). Profeti e vendosi dorën në vend dhe e shpërndau pështymën e tij të bekuar sipër saj. Dora e tij u shërua menjëherë. Muavidhi u rikthye sërish në luftë dhe luftoi derisa ra dëshmor në rrugë të Allahut."
(Kadi Ijad- Shifa sherif)


Gjithashtu Imam bin Uehebi njofton se: "Gjatë së njëjtës betejë, Hubejb bin Jesaf u godit në shpatull me një shpatë dhe mori plagë të rënda saqë iu bë sikur ajo pjesë iu nda nga trupi. Profeti (a.s.) e ktheu prapa atë pjesë duke e bashkuar me krahun dhe shpatullën, pastaj i fryu dhe ajo u shërua."(Bejhakiu)]

Në librat e tyre të hadithit Imam Bejhakiu dhe Imam Nesaiu transmetojnë nëpërmjet një zinxhiri të saktë se një fëmijë me emrin Muhamed bin el-Hatib ishte djegur me ujë të valuar dhe të gjithë krahun e kishte të djegur. Profeti Muhamed (a.s.) ia mori dorën dhe duke shpërndarë mbi të pështymëne tij të bekuar krahu i djaloshit u rikthye siç kishte qenë më parë sikur të mos kishte ndodhur asgjë.
(Kadi Ijad-Shifa Sherif)

[_Mersin_]

Pesë vite para së të bënte hixhretin (migrimin) Pejgamberi, alejhis-selam, nga Mekkeja e nderuar në Medinen e shëndritëshme, i erdhi një grup nga fisi Kurejsh dhe i thanë: o Muhammed, nëse ti je vërtetë pejgamber na sjell mu’xhize që ta dëshmon ti pejgamberllëkun dhe mesazhin (shpalljen kur’anore)!

Ai i pyeti: e çka dëshironi?

Ata i thanë: ”na e copto Hënën”, duke menduar që kështu ta bëjnë të pamundëshme dhe ta sfidojnë.

U ndal Muhammedi, alejhis-selam, duke e lutur Allahun që ta ndihmojë në këtë rast dhe e frymëzoi Allahu, subhanehu ve teala, që me gishtin e tij të ndershëm të bëjë me isharet kah Hëna, dhe u coptua Hëna në dy pjesë dhe njëra nga tjetra u larguan për disa orë të tëra dhe pastaj u ngjitën përsëri…

Qafirët thanë: na ka bëri magji Muhammedi.

Kurse disa të mençur thanë se magjia mund të ndikojë tek ata që janë prezent por jo edhe tek të gjithë njerëzit,dhe i pritën udhëtarët që vinin nga jashtë. Udhëtari i parë që hyri e pyetën qafirët: a keni parë diç të çuditshme që i ka ndodhur kësaj Hëne?

Ata thanë: po, e pamë se në filan natën u coptua në dy pjesë dhe njëra nga tjetra u larguan e pastaj u ngjitën.

Sërrish disa prej tyre besuan e disa mohuan.

Prandaj Allahu, subhanehu ve teala, thotë në Librin e Tij fisnik: ”Është afruar çasti (Kijameti) dhe u shky Hëna (në dysh). Po ata (qafirët) edhe nëse shohin ndonjë argument (mrekulli) zbrapsen e thonë: ”Kjo është magji e vazhdueshme”. Dhe përgënjeshtruan dhe i ndoqën dëshirat e veta, por çdo çështjë arrin cakun e fundit”…(el Kamer:1-3)

[_Mersin_]

Një fëmijë që nuk fliste dot erdhi pranë Muhamedit (a.s.). Ai iu drejtua fëmijës duke i thënë: "Kush jam unë?" Ai fëmijë që nuk fliste dot, iu përgjigj: "Ti je i Dërguari i Allah-ut" dhe filloi të fliste.

- Prijësi i besimtarëve, Omeri tregon se një beduin erdhi tek Profeti me një zvarranik në dorë (arabisht-dabb) dhe i thotë: "Në qoftë se ky zvarranik do të dëshmojë ty atëherë edhe unë do të të besoj." Profeti ia kërkoi këtë kafshës dhe zvarraniku dëshmoi profetësinë e tij në mënyrë shumë të qartë.

- Në një hadith tjetër transmetohet se kur Profeti po udhëtonte mbi kalë rastisi koha e faljes. Ai e urdhëroi kalin e tij : "Ndalu". Kali ndaloi dhe gjatë kohës që Profeti po falej nuk bëri lëvizjen më të vogël.

- Buhariu dhe Alame Kadi Ijad transmetojnë nga Abdullah ibn Mes'udi i cili ka shërbyer në shtëpinë e Profetit (a.s.) se: Ndërsa po hanim së bashku me Profetin e Nderuar (Alejhi Salatu ue Selam), ne e dëgjonim ushqimin të bënte tesbih (lavdëronte dhe madhëronte Allahun xh.sh).

- Librat e saktë të hadithit transmetojnë nga Enesi dhe Ebu Dherri se: Ishim me Profetin e Nderuar (a.s.) dhe ai mori një grusht gurësh të vegjël në dorë dhe ato menjëherë nisën të bëjnë tesbih. Pastaj ai i vendosi ato në dorën e Ebu Bekrit (r.a ) dhe ato sërish vazhdonin të bënin tesbih. Ndërsa në rrëfimin e Ebu Dherrit ai tregon se më pas Profeti ia dha gurët Omerit (r.a) dhe ato bënin tesbih akoma; i mori i vendosi në tokë dhe ato heshtën. Pastaj ia dha Osmanit (r.a) dhe ato filluan të bënin rishtazi tesbih. Më pas i vendosi në duart tona dhe gurët heshtën. (Bejhekiu)

- Profeti i Nderuar tregon se para se t'i shpallej revelata kur ecte rrugëve të Mekes, gurët dhe pemët e përshëndetnin atë.

- A'idh bin Amr mori njëherë një plagë në fytyrë gjatë betejës së Hunejnit. Profeti i Nderuar (a.s.) ia fshiu gjakun në fytyrë me dorën e tij. Pjesa e fytyrës së tij që kishte prekur Profeti fitoi një shkëlqim vezullues.

- Një herë tjetër Profeti i nderuar (sallallahu alejhi ve sellem) e vendosi dorën e tij në kokën e Umejr b. Sa`d-it dhe i bëri dua. Me bereqetin e kësaj duaje dhe vendosjen e dorës së Tij të nderuar mbi kokën e tij, ai person kur vdiq në moshën tetëdhjetvjeçare nuk kishte asnjë thinjë në kokë.

- Imam Ahmed bin Hanbeli transmeton në librin e tij nga Ebu Said el-Hudri se: "Një natë të errtë të stuhishme Profeti i dha sahabes Katade bin Numan një shkop duke i thënë: "Ky shkop do të ndriçojë përreth teje (afro një metër). Kur të arrish në shtëpinë tënde do vëresh një hije të zezë, ajo hije është vetë shejtani. Prandaj flake atë jashtë shtëpisë tënde e dëboje atë." Katade (r.a) mori shkopin e u nis për në shtëpi. Shkopi lëshonte dritë si dora ndriçuese e Hz. Musait. Ai pastaj erdhi te shtëpia, ku pa figurën me hije dhe e dëboi.


- Gjatë luftës së Bedrit, Ukkash b.inMuhasit i thyhet shpata. Profeti i Nderuar i jep atij një kërrabë të trashë në vend të shpatës duke i thënë: "Lufto me këtë!" papritmas, me lejen e Zotit kërraba u kthye në një shpatë të bardhë të gjatë, dhe Ukkashi luftoi me të. Ai e përdori këtë shpatë deri në betejën e Jemames ku dhe ra dëshmor, kjo ngjarje është e sigurtë sepse ai gjatë gjithë jetës e mbajti me krenari atë shpatë të mirënjohur e cila u quajt 'el-Aun (ndihma)'.

Mrekulli si këto të lartpërmendurat mund të shpjegohen me qindra. Kemi besimin se kur të ftojmë në brendësinë tonë Profetin (sallallahu alejhi ve sellem), inshalla si ne, ashtu dhe brendësia jonë do të ringjallet.

[_Mersin_]

Ndryshe nga mrekullitë e profetëve të tjerë si shkopi i Musait; sundimi i kafshëve, xhindëve dhe erës nga Sulejmani (a.s.); shërimi i të verbërve, lebrozëve dhe ringjallja e të vdekurve me lejen e Zotit nga Isai (a.s.), të cilat janë të ditura nga shumë njerëz, për Profetin tonë mrekulli të tilla megjithëse janë të shumta, janë pak të njohura. Le të mundohemi të përmendim disa prej tyre me qëllim që të mbushim sadopak vakumin e njohurive në këtë fushë. Ngjarjet të cilat do përmenden janë të marra nga transmetime autentike:

Begatia e ushqimit

- Në kohën që Profeti dhe Ebu Bekri qëndronin tek shtëpia e Ebu Ejjubi'l-Ensari, vetë i zoti i shtëpisë tregon: Përgatita ushqim sa t'i mjaftonte vetëm atyre të dyve. Profeti më tha të thërrisja tridhjetë vetë nga të parët e Medines. Erdhën dhe hëngrën. Pastaj më urdhëroi të thërrisja edhe gjashtëdhjetë të tjerë. Edhe ata erdhën dhë hëngrën. Më pas më tha të thërrisja edhe nëntëdhjetë vetë; erdhën dhe hëngrën. Në enë kishte mbetur ende ushqim. Të gjithë ata që erdhën hynë në Islam. Nga ai ushqim për dy vetë hëngrën 180 vetë.

- Abdurrahman bin Ebi Bekr tregon se gjatë një ekspedite ishin njëqind e tridhjetë vetë bashkë me të Dërguarin e Allahut. Ai na pyeti nëse kishim diçka për të ngrënë. Dikush nga ne kishte miell. Menjëherë zumë brumë sa për një bukë të vogël. Më pas blemë dhe therëm një dele. Profeti urdhëroi t'i skuqej mëlçia. Pastaj i Dërguari i Allahut i dha secilit nga ne një copë nga mëlçia e pjekur dha la mënjanë edhe për ata që nuk ndodheshin aty. Pastaj mishin e gatuar e ndau në dy çanakë. Të gjithë hëngrëm dhe u ngopëm, kurse enët vazhdonin të rrinin plot sikur nuk ishin prekur fare.

- Xhabir el-Ensari transmeton se një burrë shkon tek Profeti dhe i kërkoi diçka për të ngrënë për familjen e tij. Profeti i dha një sasi buke elbi. Ai person hëngri nga ajo copë me familjen dhe mysafirët e tij për një kohë të gjatë. Ai e kontrolloi ushqimin dhe pa se nuk kishte mbaruar, pastaj e peshuan për ta parë sa ishte pakësuar. Më pas humbi begatia dhe buka filloi të pakësohej. Pastaj burri shkoi dhe ia rrëfeu të Dërguarit të Allahut ngjarjen. Profeti ia ktheu: "Sikur të mos e kishit peshuar do t'ju mjaftonte për gjithë jetën".

[_Mersin_]

Profeci biblike per haxhin e lamtumires


2 Pastaj pashë një engjëll tjetër që ngjitej nga lind dielli e që kishte vulën e Perëndisë së gjallë; dhe u thirri me zë të madh të katër engjëjve, të cilëve u qe dhënë të dëmtojnë dheun dhe detin,

3 duke thënë: "Mos dëmtoni dheun, as detin, as pemët, deri sa t'i vulosim në ballë shërbëtorët e Perëndisë tonë".

4 Dhe dëgjova numrin e atyre që u vulosën: njëqind e dyzet e katër mijë të vulosur nga të gjitha fiset e .... .

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,
..........
9 Pas këtyre gjërave, pashë një turmë të madhe, të cilën askush nuk mund ta numëronte, prej të gjitha kombeve, fiseve, popujve dhe gjuhëve; këta qëndronin në këmbë përpara fronit dhe përpara Qengjit, të veshur me rroba të bardha dhe me palma në duart e tyre.

10 Dhe thërrisnin me zë të madh, duke thënë: "Shpëtimi është i Perëndisë tonë që është ulur mbi fron dhe i Qengjit".

11 Dhe të gjithë engjëjt rrinin në këmbë përqark fronit, dhe pleqve dhe katër qenieve e gjalla, dhe ranë përmbys mbi fytyrën e tyre përpara fronit dhe adhuruan Perëndinë,

12 duke thënë: "Amen! Bekimi, dhe lavdia, dhe dituria, dhe falendërimi, dhe nderimi, dhe fuqia dhe forca janë te Perëndia ynë në shekuj të shekujve. Amen!".

13 Pastaj një nga pleqtë m'u drejtua, duke më thënë: "Cilët janë këta që janë veshur me rroba të bardha, dhe nga kanë ardhur?".

14 Dhe unë i thashë: "Imzot, ti e di". Atëherë ai më tha: "Këta janë ata që kanë ardhur nga shtrëngimi i madh, dhe i kanë larë rrobat e tyre dhe i kanë zbardhur në gjakun e Qengjit.

15 Prandaj edhe janë përpara fronit të Perëndisë dhe i shërbenin atij ditë e natë në tempullin e tij; dhe ai që rri ulur mbi fron do të banojë në mes tyre.

16 Ata nuk do të kenë më uri, as nuk do të kenë etje, as nuk do t'i godasë më dielli, as kurrfarë vape,

17 sepse Qengji, që është në mes të fronit, do t'i kullosë dhe do t'i çojë te burimet e gjalla të ujërave; dhe Perëndia do të thaijë çdo lot nga sytë e tyre".(Zbulesa 7)

Per hire te se vertetes keto versete biblike i perkasin profecise se bibles per haxhin e lamtumires.Ia kam hequr versetet biblike qe cifutet kane ndryshuar dhe i kam lene me pika-pika.Per arsyen e thjeshte sepse cifutet kurre nuk do jene me ndonje profet te ardhshem sipas bibles.Dhe vete Jezusi ka profetizuar per vrasjen e tyre.Kjo profeci permend nje numer te ketyre njerzve, permend veshjen e tyre dhe tempullin e tyre.te gjitha keto te perputhura ekzaktesisht me nurmin e haxhinjve ne haxhin e lamtumires, me veshjne haxhinve te bardhe si bora qe cifutet se kane pasur zakon dhe se kane ta mbajne veshjen e bardhe, dhe me tempullin te cilin i falen Zotit dite e nate i cili eshte Kabja e mallnueshme ne Meke.Cifutet nuk kane akoma tempull.

Po ta shikoni dhe renditjen e ketyre fiseve nuk ka asnje lidhje me gjenalogjite e Jezusit ose me ndonje gjenalogji tjeter qe permendet ne bibel jane fise ter marra per qejfin e cifuteve.


5 Nga fisi i Judës, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Rubenit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Gadit dymbëdhjetë mijë të vulosur;
6 nga fisi i Asherit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Neftalit, dymbëdhjetë mjië të vulosur; nga fisi i Manasit, dymbëdhjetë mijë të vulosur;
7 nga fisi i Simeonit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Levit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Isakarit, dymbëdhjetë mijë të vulosur;
8 nga fisi i Zabulonit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Jozefit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Beniaminit, dymbëdhjetë mijë të vulosur.


Qe nuk jane cifute kete e tregon verseti biblik pasardhes

9 Pas këtyre gjërave, pashë një turmë të madhe, të cilën askush nuk mund ta numëronte, prej të gjitha kombeve, fiseve, popujve dhe gjuhëve; këta qëndronin në këmbë përpara fronit dhe përpara Qengjit, të veshur me rroba të bardha dhe me palma në duart e tyre.

Pra njerez me kombe dhe gjuhe te ndryshem.nese do ishte ashtu nuk do thoshte bibla nga te gjitha kombet, gjuhet dhe fiset por do thoshte vetem prej kombit hebre.

Me poshte do ju paraqes dhe versionin Islam

[_Mersin_]

Ditën e tetë të muajit dhul-hixhxhe, në ditën e tervijetit (dita në prag të Arafatit), Resulullahu  shkoi në Minne. Në Minne fali drekën dhe ikindinë së bashku, kurse akshamin dhe jacinë së bashku. Aty bujti dhe fali namazin e sabahut (në Minne ka falur pesë na¬ma-ze). Kur lindi dielli, u nis për në Arafat. Aty gjeti çadrën e përgatitur bardh e zi. Aty u vendos dhe kur dielli iu afrua perëndimit kërkoi devenë e vet, i hipi asaj dhe u nis nga qendra e luginës Arafat.

Në Arafat ishin tubuar njëqind e dyzet e katër mijë njerëz, haxhilerë me rroba te badha. Resulullahu  iu drejtua njerëzve si ligjërues dhe mbajti një hutbe universale dhe koncize. Ai tha: “O njerëz dëgjoni ligjërimin tim, sepse unë nuk e di nëse, pas këtij haxhi, do takohem më me ju në këtë vend.

Gjaku dhe pasuria juaj janë të shenjta për ju, ashtu siç është e shenjtë kjo ditë në këtë vend tuaj. A thua nuk u rrëzua nën këm¬bën time (u anulua dhe u dëbua) çdo gjë nga koha paraislamike (bes¬tyt¬nia dhe zakonet e vjetra, edhe gjakmarrja, nga koha para¬isla¬mike është rrëzuar)? Gjakmarrja e parë e këtillë e cila anulohet, është gjaku i Ibni Rebiah b. El-Harithit. Ai ka qenë në tajisje te fisi Be¬nu Sa’d, ndërsa e vranë njerëzit nga fisi Hudhejl.
Kamata paraislamike është anuluar. Kamata e parë që anulohet ësh¬të kamata e Abbas b. Abdul-Muttalibit, e tëra është rrëzuar.

Kini frikë Allahun për sjelljet tuaja ndaj grave. Ju i keni ma¬rrë ato në besë të Allahut dhe me to keni marrëdhënie me lejen e Alla-hut. Ato janë të obliguara që në shtëpinë tuaj të mos ua le¬joj¬në hyr-jen askujt. Ju këtë e urreni, andaj keni të drejtë ta kër¬ko¬ni këtë prej tyre. Nëse këto nuk veprojnë kështu, goditini ato me go¬ditje e cila nuk është e fuqishme. Ato kanë të drejtë që ju t’i ush¬qeni dhe t’i vishni, ashtu siç është e drejtë. Juve po ua lë Librin e Allahut, dhe nëse i përmbaheni fuqishëm atij, nuk do të devijoni.

O njerëz, me të vërtetë, pas meje nuk do të ketë më Pejgam¬berë, e as pas jush nuk do të ketë umet (popull) tjetër. Për këtë arsye besoni Krijuesin tuaj, falni pesë kohët e namazit, agjëroni gja-të muajit ramazan, jepni zekatin në pasurinë tuaj. Kështu i pas¬troni shpirtrat tuaj, dhe vizitoni (kryeni haxhin) shtëpinë e Kri¬jue¬sit tuaj. Bëhuni të dëgjueshëm ndaj udhëheqësve tuaj të drejtë. Nëse të gjitha këto i respektoni, do të hyni në Xhenetin e Krijuesit tuaj.”

“E nëse do të pyeteni për mua, çfarë do të thoni?” Ata u për¬gjigjën: “Do të dëshmojmë se na ke komunikuar e na ke këshilluar dhe se e ke zbatuar misionin tënd.”

Resulullahu , duke treguar me gisht nga qielli e pastaj nga po¬pulli, tha: “O Zoti im, Ti je Dëshmitar.” Këtë e përsëriti tri herë.

Njeriu i cili kishte zërin më të lartë, e që i përcillte fjalët e Resulullahut , ishte Rebiah b. Umejje b. Halefi. Pasi e kreu fjali¬min e vet, Allahu  i zbriti Shpalljen: “Sot jua përsosa dispozi¬tat e fesë suaj dhe jua plotësova dhuntinë Time ndaj jush, dhe jam i kënaqur që feja Islame të jetë feje juaj.” (El-Maide: 3).

Kur e dëgjoi Umeri  këtë ajet, filloi të qante. Njerëzit e pye¬tën: “Ç’të shtyri në vaj?” Ai u përgjigj: “Pas plotësimit dhe përsos¬jes nuk mund të ketë asgjë tjetër, përveç mungesës dhe pakësimit.”

referenca
Nektari i vulosur i xhenetit fq 561

[_Mersin_]

Prifti behira dhe Profeti Muhamed a.s


Udhëtimi për në Sham dhe takimi me priftin Ebu Talibi do të shkonte për tregti me një vargan të Kurejshve deri në Sham (Siri).
Muhamedi në atë kohë ishte dymbëdhjetë vjeç. Dikush ka thënë se ishte dymbëdhjetë vjeç e dy muaj dhe dhjetë ditë.
Ebu Talibi nuk duronte dot që të largohej nga Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!). Nga dhembshuria që kishte për të, e mori me vete. Kur vargani arriti afër qytetit Basra, në kodrat e Shamit, u doli përpara një nga priftërinjtë e mëdhenj të krishterëve, që quhej Behira. Ai hyri midis varganit, shkoi te Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), e mori për dore dhe i tha: “Ky është më i madhi i njerëzimit. Ky është i dërguari i Zotit të botëve. Këtë e dërgon Allahu mëshirë për të gjithë botët.” Ata që qenë aty, e pyetën: “Ku e di ti këtë?” “Kur ju dolët prej qafës së malit,- tha prifti, nuk mbeti gurë e dru pa rënë në sexhde. E, gurët e drurët bëjnë sexhde vetëm për profetët. Unë, e njoh atë, sepse ka vulën e profetësisë pas shpine, nën shpatull; ajo është sa një mollë; e kemi të shkruar në librat tanë.” Pastaj, prifti Behira i nderoi ata me mikpritjen e tij. Ai i tha Ebu Talibit që ta kthente Muhamedin dhe të mos shkonte me të në Sham, sepse kishte frikë mos i ndodhte gjë nga jehudinjtë dhe romakët. Ebu Talibi e ktheu Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) në Mekë.

[_Mersin_]

Perandori Herakli dhe Profeti Muhamed (s)(628 e.s.)


Profetit Muhamed (s) i erdhen vargjet me poshte pas humbjes se romakeve nga persianet. Ajo profetizoi fitoren finale te romakeve. Keto jane nga sure Er-Rum (Romaket) ajetet (vargjet) 1-6 te Kur'anit:


Elif, Lam, Mim.

Romaket jane mundur ne token e afert, dhe pas kesaj humbje te tyre ata do te jene fitimtare brenda dhjete vjetesh. Urdheri i Allahut eshte si ne ngjarjen e meparshme po ashtu edhe ne ate qe do te vije. Dhe ate dite besimtaret do te gezohen per ndihmen e Allahut. Ai ndihmon ate qe Ai do dhe Ai eshte i gjithfuqishem, meshirues. Ky eshte nje premtim i Allahut. Allahu asnjehere nuk i thyen premtimet e Tij, por shumica e njerezve kete nuk e kuptojne.


Allahu (Nje dhe i Vetmi Zot) dergoi Muhamedin (s) si Profet te gjithe njerezimit. Per kete, Muhamedi (s) dergoi letra te kater mbreterit fqinje, duke i thirrur ata ne Islam. Dy nga keto vende ishin superfuqite e kohes, Bizanti (Perandoria Romake Lindore) dhe Persia. Letra e tij per Herakliun, perandorin bizantin, iu dha nga Dihjah ibn Halifah el Kalbi (r.a) Guverantorit te Bostras, dhe ai e kaloi ate per ne Jeruzalem. Kjo ngjarje ndodhi me 628 e.s kur Herakliu ishte duke u kthyer fitimtar pasi mundi Kosroes II te Persise. Ai ishte ne ate kohe ne Homs, nga i cili beri nje pelegrinazh ne rreze te Qytetit te Shenjte per te falenderuar Zotin per shpetimin e Kryqit dhe gjerave te tjera te shenjta qe kishin humbur.

Nje nate ne kete udhetim, Herakliu pa nje enderr e cila i mbeti ne mendje. Duke pare shprehjen e shqetesuar te fytyres, keshilltaret e pyeten se cfare kishte ndodhur. Ai tha se ai bllokohej nga mbreteria fitimtare e nje burri te bere synet ne nje enderr nje nate me pare. Pastaj ai i pyeti ata se cilet popuj praktikonin synetllekun. Gjeneralet dhe keshilltaret e tij qe ishin atje i thane se vetem cifutet ishin te bere synet, dhe u perpoqen qe t'i mbushnin mendjen qe te ndermerrte ndonje fushate kunder tyre. Ne kete kohe, nje i derguar nga governatori i Gasanit arriti, duke sjelle me vete nje arab. Herakliu urdheroi nje perkthyes qe ta pyeste ate, dhe ai u pergjigj: "Nje njeri eshte shfaqur ne mesin tone dhe ai pretendon se eshte profet. Disa e ndjekin dhe i besojne, por ka dhe te tjere qe i kane dale kundra." Herakliu atehere u tha keshilltareve te tij qe te konfirmonin nese ai njeri ishte i bere synet apo jo, dhe kur pergjigja ishte pozitive, ai tha: "Ky, per Zotin, eshte vizioni qe une pashe dhe jo ajo qe thonit juve."


Herakliusi ne nje nga posteret e kohes se tij


Pikerisht gjate ketij pelegrinazhi ne Homs, Herakliu mori letren e Profetit Muhamed (s). Perandori mbasi mori kete mesazh, thirri shefin e tij te policise dhe i tha atij qe te kontrollonte neper vendin e tij nese kishte ndonje njeri nga i njejti fis me Profetin. Ebu Sufjani, kryetari i 'Abdu Shemseve dhe udheheqesi i kurejshiteve, rastisi duke bere tregti ne Gaza me disa nga shoqeruesit e tij nga Meka. Skuadra e perandorise e kerkimit arriti qe t'i gjente ata atje dhe ata menjehere u moren per ne Jeruzalem.

Ngjarja e pershkruar me poshte u tregua nga Ebu Sufjani ne nje kohe kur ai ishte armik i betuar i Profetit Muhamed (s). Kjo permendet ne Sahih Bukhari dhe eshte permbledhur nga 'Abdullah ibn 'Abbas (r.a).

Ebu Sufjan bin Harbi tregon se Herakliu dergoi nje person tek ai gjate kohes qe ai shoqeronte nje karvan nga kurejshitet. Ata ishin tregtare dhe benin biznes ne Sham (Siri, Palestine, Liban, dhe Jordani), ne kohen kur Apostulli i Allahut (Muhamedi (s)) ishte ne armiqesi me Ebu Sufjanin dhe kurejshitet. Herakliu i thirri ata ne oborrin e tij mbreteror ku kishte rreth tij te gjithe njerezit me te vjeter dhe te shquar te Romes. Ai thirri perkthyesin e tij, i cili duke perkthyer pyetjen e Herakliut u tha atyre, "Cili nga ju eshte i afert me ate njeri qe pretendon se eshte Profet?" Ebu Sufjani u pergjigj, "Une jam kusheriri me i afert i tij (ne kete grup)."


Herakliu tha, "Silleni ate (Ebu Sufjanin) afer meje dhe shoqeruesit e tij le te qendrojne pas tij." Ebu Sufjani shtoi, "Herakliu i tha perkthyesit te tij tu thoshte shoqeruesve te mi se ai donte te me bente disa pyetje persa i perkiste atij burri (Profetit) dhe se ne qofte se une do te thoja ndonje genjeshter ata (shoqeruesit) duhej qe te me nderprisnin dhe thonin te verteten." Ebu Sufjani shtoi, "Per Allah! Ne qofte se une nuk do te kisha frike se shoqeruesit e mij do me damkosnin per genjeshtar, une nuk do te thoja te verteten per Profetin.

Pyetja e pare e Herakliut per mua ishte: "Cfare statusi ka familja e tij ne mesin tuaj?" Une u pergjigja, "Ai i perket nje familjeje te mire (fisnike) ne mesin tone."

Herakliu vazhdoi me tej, "A ka pretenduar ndonje midis jush me pare te njejten gje (qenien Profet)?" Une u pergjigja, "Jo." Ai tha, "A ka qene ndonje nga parardhesit e tij mbret?" Une u pergjigja, "Jo."

Herakliu pyeti, "A e ndjekin ate te pasurit apo te varferit?" Une u pergjigja, "Jane te varferit ata qe e ndjekin me shume ate." Ai tha "Po numri i ndjekesve te tij a vjen duke u rritur apo duke u zvogeluar (dite per dite)?" Une u pergjigja, "Numri i tyre gjithmone rritet." Atehere ai pyeti, "A ben vaki qe ndonje nga ata qe futen ne beimin e tij merziten me te dhe e hedhin poshte me mbrapa?" Une u pergjigja, "Jo."

Herakliu tha, "Po ju a e kini akuzuar ndonjehere si genjeshtar para pretendimit te tij (te qenurit Profet)?" Une u pergjigja, "Jo." Herakliu tha, "A i thyen ndonjehere premtimet qe jep?" Une u pergjigja "Jo." Ne jemi ne armiqesi me te por nuk e dime cfare do te beje ai me te." Une nuk pata mundesi qe te thoja ndonje gje tjeter kunder tij pervec kesaj.

Herakliu tha, "A kini patur ndonjehere lufte mes jush?" Une u pergjigja, "Po." Atehere ai tha, "E si kane qene rezultatet e ketyre luftrave?" Une u pergjigja, "disa here ka fituar ai e disa here ne." Herakliu tha, "Cfare ju kerkon ai juve qe te beni?" Une thashe, "Ai na thote qe te adhurojme Allahun dhe vetem Allahun dhe asgje tjeter pervec Tij, dhe te hedhim poshte te gjitha ato qe na kane thene te paret tane. Ai na thote qe te falemi, te jemi te ndershem dhe te kemi marredhenie te mira me njerezit e afert dhe fqinjet."


Herakliu u mendua nje here mire qe t'i mblidhte te gjitha dhe i tha perkthyesit te tij qe te me thoshte mua keto me poshte:


"Une te pyeta ty per familjen e tij dhe pergjigja jote ishte se ai vinte nga nje familje e mire dhe fisnike. Ne fakt te gjithe profetet kane ardhur nga familje te tilla te respektuara. Une te pyeta nese ndonje nga ju ka pretenduar te njejten gje, dhe pergjigja kote ishte negative. Ne qofte se pergjigja jote do te ishte pozitive, une do te kisha menduar se ky njeri ishte duke perseritur pretendimin e atij te meparshmit. Pastaj une te pyeta nese ndonje nga te paret e tij ishte mbret. Pergjigja jote ishte negative, ne qofte se do te kishte qene pozitive, atehere une do te kisha menduar se ky njeri deshiron qe te marre mbrapsht mbreterine e te pareve te tij. Po ashtu une te pyeta nese ai ka qene akuzuar ndonjehere per shpifje para se te thoshte ato qe ka thene, dhe pergjigja jote ishte perseri negative. Keshtu qe une jam i cuditur se si nje person qe nuk genjen per te tjeret do te guzonte te thoshte genjeshtra per Allahun. Me tutje une te pyeta se a e ndjekin te pasurit apo te varferit. Pergjigja jote ishte se ate e ndiqnin te varferit. Dhe me te vertete, te gjithe profetet kane qene ndjekur nga kjo klase njerezish. Me mbrapa une te pyeta nese numri i ndjekesve te tij vinte duke u rritur apo duke u pakesuar. Ti u pergjigje qe ai sa vinte e rritej, dhe ne fakt kjo eshte rruga e besimit te vertete, derisa te jete i plote ne te gjitha aspektet. Po ashtu une te pyeta nese kishte ndonje, i cili, pasi pranon besimin e tij, merzitet dhe e hedh poshte besimin. Pergjigja jote ishte negative, dhe ne fakt kjo eshte (shenja e) besimit te vertete, kur drita e tij futet neper zemrat dhe behet njesh me to. Po ashtu te pyeta nese ai pati tradhtuar ndonjehere. Pergjigja jote ishte negative dhe e njejta gje vlen per gjithe profetet, ata asnjehere nuk kane tradhetuar. Me mbrapa te pyeta se cfare ju urdheronte ai qe te benit. Ti u pergjigje qe ai ju urdheron te adhuroni Allahun dhe vetem Allahun dhe asgje tjeter njesoj si Ai dhe po ashtu ju ndalon juve adhurimin e idhujve dhe ju urdheron qe te faleni, flisni te verteten dhe te jeni te paster.

Ne qofte se ato qe thua ti jane te verteta, shume shpejt ai do te pushtoje kete vend qe ndodhet nen kembet e mia dhe une e dija (nga librat e shenjte) se ai do te shfaqej por une nuk e dija qe do te ishte nga gjiri juaj, dhe nese une mund ta ndiqja ate pergjithmone, une do te shkoja menjehere qe ta takoja dhe nese do te isha me te, me siguri qe do i kisha lare kembet."


Herakliu kerkoi letren derguar atij nga Profeti i Allahut (Muhamedi (s)) e cila iu soll nga Dihja per Governatorin e Bostres te cilet ia derguan ate Herakliut per ta lexuar. Permbajtja e letres ishte si me poshte:


"Ne emer te Allahut, Meshiruesit, Meshireberesit. Kjo leter eshte nga Muhamedi Robi i Allahut dhe i Derguari i Tij per Herakliun, sunduesin e Bizantit. Paqja qofte mbi ate qe ndjek rrugen e drejte. Me tej, une te ftoj ty ne Islam dhe ne qofte se behesh nje musliman ti do te shpetosh, dhe Allahu do te te dyfishoje shperblimet, dhe ne se ti refuzon kete ftese ne Islam ti je duke bere nje mekat duke i cuar ne rruge te gabuar arisijinet (fshataret). Dhe une te recitoj ty fjalen e Allahut:

"O Njerez te Librave te Shenjte! Ejani ne nje fjale te perbashket per ju dhe per ne, qe ne nuk do te adhurojme asgje tjeter vec Allahut dhe se nuk i bashkengjitim asgje tjeter Atij ne adhurim, dhe asnje nga ne nuk duhet te njohe mbreter te tjere pervec Allahut. Atehere nese ata te kthejne shpinen, thuaju: deshmoni se ne jemi muslimane (ata qe i jane dorezuar Allahut)." (sure: 3, ajeti: 64)


Ebu Sufjani shtoi me mbrapa:


"Kur Herakliu pati perfunduar fjalimin e tij dhe pati lexuar letren, ne oborrin mbreteror u be shume zhurme dhe rremuje. Keshtu qe ne dolem jashte oborrit. Une u thashe shoqeruesve te mi se ceshtja e Muhamedit eshte bere aq me rendesi saqe edhe Mbreti i Bizantit ka frike nga ai. Atehere une fillova te sigurohesha ne vetvete se ai (Profeti (s)) do te ishte fitimtari ne te ardhmen e afert derisa une u futa ne Islam (Allahu me udhezoi per kete)."


Herakliu mbajti shenim te gjitha ato qe pati mesuar, perfshire ketu edhe nje histori per vizionin e tij, dhe ia dergoi ate nje njeriu ne Konstandinopoje tek njohuria dhe gjykimi i te cilit ai kishte shume besim. Ai u pergjigj:


"Ai eshte Profeti te cilin ne presim. Nuk ka asnje lloj dyshimi per te, pra ndiq ate dhe beso tek ai."

Herakliut i erdhi kjo pergjigje ne Homs. Ai ftoi te gjithe udheheqesit e Bizantit te cilet ishin ne ate qytet, qe te mblidheshin ne nje dhome ne pallatin e tij, dhe ai dha urdher qe te gjitha dyert te kyceshin. Atehere ai vete u foli atyre nga nje dhome e larte:


"Romake, nese suksesi dhe udhezimi i drejte jane qellimi juaj, dhe nese ju deshironi qe sovraniteti juaj te mbetet, atehere beni aleance me kete Profet (Muhamedin)."


Ata i kuptuan fjalet e tij sepse kishin dijeni per letren e Profetit (s). Pasi degjuan kete, ata u cuan dhe vrapuan drejt dyerve te cilat me kot u perpoqen qe t'i hapnin. Duke pare kundershtimin e tyre te madh, Herakliu vendosi qe mos t'i detyronte ata te besonin ate qe besonte ai. Pastaj ai i thirri ata dhe i siguroi: "Une i thashe keto qe te provoja fuqine e besimit tuaj, te cilin une tani e pashe." Ata u perkulen para tij dhe ishin te kenaqur me fjalet e Perandorit. Ai ne te njejten kohe kishte bindjen e plote se Siria pa dyshim qe do te merrej nga ndjekesit e Profetit (s).


Detyra e Herakliut per mbrojtjen e Sirise u influencua nga vizioni i tij i "mbreterise fitimtare te nje njeriu te bere synet" dhe besimi i tij se ky burre ishte me te vertete i Derguari i Zotit. Ai nuk beri me perpjekje qe te fitonte mbi njerezit e tij per pranimin e besimit te tij. Shume pak kohe para se te kthehej ne Konstandinopoje, ai u propozoi gjeneraleve te tij se nje marreveshje duhej te behej me Profetin (s), duke i dhene atij provincen e Sirise me konditen se do te ndalohej avancimi i tij ne drejtim te veriut. Gjeneralet e tij u cuditen me kete ide dhe e kundershtuan ne menyre te plote. Herakliu mbeti i bindur per vizionin e tij dhe profecine e Muhamedit (s). Thuhet se ne kthimin e tij per ne Konstandinopoje, kur ai arriti kalimin e njohur me emrin Dyert Siliciane ai hodhi syte mbrapa dhe tha: "O toka e Sirise, per here te fundit, une te le lamtumiren.