Postuar më parë nga
shoku_tanku
Lubonja kunder Lubonjes!
Fatos Lubonja është analisti im më i preferuar, pavarësisht se në shumicën e rasteve mendimet dhe përqasjet tona rreth çështjeve të caktuara mund të jenë të ndryshme. Vet jeta e Lubonjës, formimi i tij intelektual dhe profesional, dhe angazhimi i tij si qenie politike në jetën shoqërore dhe politike më kanë imponuar respekt dhe admirim për këtë figurë. Por, ky shkrim nuk ka për qëllim t'i thuri lavde Lubonjës, jo, sepse ai nuk i ka merituar ato, por sepse as ai vetë, ma merr mendja, nuk do ta dëshironte një gjë të tillë.
Kam përshtypjes se Lubonjës nuk i interesojnë më shumë lavdet dhe konfirmimi i mendimeve sesa përplasja e mendimeve të ndryshme apo të kundërta, përplasje e cila do të promovonte të menduarin kritik dhe gjenerimin e ideve dhe mendimeve të reja. Duke u nisur nga ky qëllim, dëshiroj t'i paraqes lexuesit mendimet e mija në lidhje me përqasjet dhe pozicionimin e Lubonjës, për sa i përket krizës politike që ka pllakosur vendin. Ka një sërë arsyesh përse unë e kundërshtoj (dhe dyshoj) fuqishëm pozicionimin e Lubonjës në lidhje me situatën aktuale të politikës Shqiptare. Këto arsye fokusohen tek pozicionimi i Lubonjës në lidhje me çështjen e transparencës së zgjedhjeve parlamentare të 28 qershorit dhe nevojën për qarkullimin e elitave të pushtetit.
Në lidhje me çështjen e transparencës së zgjedhjeve parlamentare të 28 qershorit, Lubonja shprehet kundër iniciativave politike të opozitës dhe ka hedhur tezën e tij që të arkivohet çdo gjë e lidhur me procesin dhe politika të vazhdojë përpara, duke përmirësuar kuadrin ligjor dhe Kodin Zgjedhor. Kjo lëvizje e Lubonjës të kujton "qetësimin" që Europianët i bën Hitlerit në vitin 1938, duke i hapur rrugë babëzisë Hitleriane për pushtet. Ky pozicionim e komprometon figurën e Lubonjës, duke u nisur jo vetëm nga aspekti ligjor i çështjes, por edhe nga ai moral dhe shoqëror.
Parë nga këndvështrimi ligjor, transparenca e procesit zgjedhor dhe hapja e kutive është një e drejtë kushtetuese e opozitës dhe e çdo shtetasi të Republikës. Kjo e drejtë i jepet opozitës përmes hetimit parlamentar bazuar në Nenin 77, pika 2, i cili thekson shprehimisht se "kuvendi ka të drejtë dhe, me kërkesën e një së katrës së të gjithë anëtarëve të tij, është i detyruar të caktojë komision hetimi për të shqyrtuar një çështje të veçantë. Përfundimet e tyre nuk janë detyruese për gjykatat, por mund t'i njoftohen prokurorisë, e cila i vlerëson sipas procedurës ligjore."
Gjithashtu, kërkesat e kryeministrit Berisha dhe e zyrtarëve Europianë që i sugjerojnë Partisë Socialiste të dërgojë çështjen e hapjes së kutive në Gjykatë Kushtetuese është një kërkesë e pavlefshme juridikisht, pasi një veprim i atillë nuk ka bazë kushtetuese. Nëse gjykata është shprehur njëherë për antikushtetutshmëri të hapjes së kutive të zgjedhjeve të 28 qershorit (pretendimi i Berishës), atëherë përse duhet të shkojë Partia Socialiste në Gjykatë Kushtetuese? Kjo Gjykatë nuk mund të shprehen dy herë për të njëjtën çështje! Nga ana tjetër, nëse Gjykata Kushtetuese nuk është shprehur për kutitë e votimit të 28 qershorit, atëherë kryeministrit Berisha i lind detyrimi kushtetues të provojë këtë pretendim dhe të mos mbajë mbyllur kutitë deri në një vendim të gjykatës.
Bazuar për sa më sipër, Lubonja në mënyrë direkte nënvlerëson, injoron dhe mohon (moralisht) të drejtën kushtetuese të një individi apo grupimi politik. Nëse ai ka objeksione rreth grevës si instrument politik, Lubonja duhet ta kuptojë se nuk ekziston asnjë mundësi ligjore dhe mjet tjetër demokratik për opozitën që do të funksiononte më mirë. Si i persekutuar i regjimit komunist, ai duhet të kuptojë se respektimi i të drejtave të gjithsecilit (inkluduar e drejta për të protestuar) është baza e demokracisë. Rëndësinë e asaj të drejte kushtetuese e kupton dhe e vlerëson vetëm ai që e vuan atë mbi supe.
Nëse për Lubonjën ajo gjë nuk është e rëndësishme, atëherë ai ka detyrim moral (apo edhe kushtetues) që të respektojë moralisht dhe kushtetutshmërisht të drejtat e të tjerëve, sepse ndryshe nuk do të mund të dallonim diktatorët nga demokratët. Dikush mund të thotë se "jemi në demokraci dhe Lubonja do të flasë si i do qejfi". Nëse përgjigja do të ishte e tillë, atëherë nuk do të kishte ndryshim midis moralit të dikujt që punonte dhe brohoriste dje për "partinë" dhe "shokun Enver" me moralin e atij që sot nuk respekton të drejtat e të tjerëve. Njerëzit nuk bëhen diktatorë nga Kushtetuta, por nga vlerat dhe morali i tyre.
Por, çështja nuk qëndron vetëm këtu. Një mëndje ma thotë se reagimet e Lubonjës kundër grevës janë të kondicionuara nga "urrejtja" politike që Lubonja ushqen për liderin socialist, Edi Rama. Personalizimi i kauzës së opozitës nga ana e Lubonjës për hir të "urrejtjes" politike që ai ka kundër Ramës e komprometon moralisht dhe intelektualisht figurën e Lubonjës. Në aspektin më të mirë të çështjes, Lubonja i hakmerret Ramës; kurse në aspektin më të keq, ai i shërben Sali Berishës, me ose pa dashje. Lubonja duhet ta dijë se dy të këqija nuk bëjnë një të mirë, por dy të këqija të mëdha.
Hakmarrja e Lubonjës kundër Ramës po zhvillohet duke shkelur mbi të drejtat e mijërave dhe milionave të tjerëve. Përmes këtij pozicionimi të Lubonjës nuk humbet vetëm Edi Rama, por edhe mijëra e miliona Shqiptarë të tjerë. I vetmi fitues real është Sali Berisha dhe pushteti i tij. Me një fjalë, nëse i marrim të qëna pretendimet e Lubonjës, duket se ai po ndjek parimin që "për një plesht djeg gjithë jorganin". Në vazhdën e personalizimit të kauzës së opozitës, Lubonja shprehu antipatinë dhe inatin ("nuk e duroj dot këtë...") e tij kundër një deputeti grevist për shkak se ky deputet i ri është i pasur dhe me burim pasurie të panjohur. Nëse dikush deklaron se është i pasur, është e papranueshme që ai/ajo të etiketohet dhe vlerësohet siç bëhej me "kulakët" dhe "bejlerët" që moti. Gjithsesi, ç'lidhje ka kauza e transparencës me pasurinë e një deputeti grevist?
Lubonja shprehet se transparenca e procesit zgjedhor është një mjet për Ramën për të ardhur në pushtet. Lind pyetja: Përse? Përse transparenca e zgjedhjeve të 28 qershorit na sjellka Ramën në pushtet? Nëse numërohen votat dhe prej andej del se numërimi është i rregullt dhe Berisha i ka fituar zgjedhjet, atëherë si do të vijë Rama në pushtet? Nëse kjo është e vërtetë, Rama jo vetëm që nuk do të vinte në pushtet, por ai do të merrte fund si figurë politike. Mos vallë Lubonja e thekson këtë nga bindja se transparenca do të zbulonte që Rama ka qenë fituesi real të zgjedhjeve të 28 qershorit dhe jo Berisha? Mos vallë Lubonja ka frikë se nëse Rama rezulton fitues real i zgjedhjeve, atëherë të gjithë tezat e tij dhe të kopesë së analistëve, mjekëve, dhe artistëve do të shndërroheshin në një turp mediatik dhe politik?
Nëse vërtetë e beson dhe e mendon vërtet një gjë të tillë, atëherë ky është turp i madh për Lubonjën! Nëse vërtetë e bën për këtë arsye, atëherë, mund të them pa frikë se Lubonja nuk është më i mirë sesa ata sekretarë partie dhe komunistë që e burgosën në kohën e regjimit. Kjo tregon se Lubonjën nga Rama nuk e ndajnë vlerat dhe idetë, por hakmarrja e verbër që nuk ndalohet edhe kur ajo prek dhe godet popullin e pafajshëm dhe principet e demokracisë, për të cilat ka luftuar dhe vuajtur Lubonja dje.
Ky mentalitet dhe nerv hakmarrës i Lubonjës pasohet nga një strategji e disa analistëve dhe artistëve të oborrit të pushtetit të djeshëm dhe atij të sotëm, të cilët përrallisin popullin, duke theksuar se gjoja edhe varfëria ekstreme e Shqiptarëve po përdoret nga opozita dhe Rama si koperturë për të mbuluar dëshirën për të ardhur në pushtet. Disa qyqe të tjera vazhdojnë këngët e tyre për arritjet e Shqipërisë nën udhëheqjen e "partisë" dhe shokut Sali. Me këto mend që kanë këta analistë dhe artistë oborresh, bota nuk do të kishte parë ndonjëherë rokadë pushtetesh e sistemesh dhe mbretëria do të ishte sistemi ideal i qeverisjes.
Të ishte për këta oborrtarë, sot ne do të ishim kthyer në një "Kubë e Dytë", ku do të ishim akoma duke parë filma të realizmit socialist dhe duke përshëndetur "Mirëmëngjes Shoku Lenin". Lubonja nuk bën pjesë tek kjo kategori dhe as tek ajo kategori që pasi i ka shërbyer regjimit të djeshëm, sot e kuptuar që një i ri duhet ndërtuar. Por, ashtu si Lubonja, edhe këta artistë e mjekë besojnë se dy të këqija bëjnë një të mirë.
Së fundmi, dy fjalë për qarkullimin e elitave të pushtetit. Lubonja ka ide shumë interesante, por që, fatkeqësisht, kundërshtohen nga retorika dhe veprimet e tij. Me një fjalë, Lubonja krijon një paradoks për sa i përket ideve në lidhje me qarkullimin e elitave. Qarkullimi i elitave nuk bëhet duke sulmuar opozitën dhe duke ruajtur status quo-në e politikës, por duke sulmuar pushtetin dhe duke promovuar përplasje brenda elitës. Disfatat politike të njëpasnjëshme në kampet politike krijojnë oportunitete politike për përplasje midis elitës së re me elitën e vjetër. Beteja e sotme midis Berishës dhe Ramës është një përplasje elitash, vlerash dhe filozofish politike, e cila do të bëjë të mundur zëvendësimin e njërës elitë me tjetrën.
Oportuniteti politik për këtë përplasje lindi menjëherë pas humbjes së Fatos Nanos dhe socialistëve në zgjedhjet e 2005-ës. Oportunitete të tjera politike do të lindin, pasi Berisha dhe elita që ai përfaqëson të largohet nga skena politike. Kjo është një dialektikë e pafundme dhe e paevitueshme zhvillimi që do ta perfeksionojë dhe sofistikojë elitën politike në të ardhmen. Në këtë proces, Lubonja i sotëm duhet t'i hapi rrugë Lubonjës së djeshëm dhe hakmarrja duhet t'i lëri vendin të mirës, arsyes dhe kompromisit.
Bledar H.Prifti\Shekulli
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt