Nje copy-paste nga interwebi i gjere, koment nga nje anonim:
-SHBA: Greva e Urise e demshme per Shqiperine !!!!!
-BE: Dialogu ne Parlament konfliktet ne Gjykata
-250 intelektuale : Mos demtoni imazhin e vendit !
-13 dite greve dhe ansje perfaqesues nderkombetar nuk ka shkuar te vizitoje grevistet !
Nuk e kuptoni se po ktheheni kunder Shqiperise dhe botes per karriken e Edi Rames ???
13 dite dhe asnje FATALITY nuk ka mundesi mer jahu.
Cdo gje eshte relative...
...Ore po i lexoni mesazhet qe vin nga Amerika...Po ç'na flisni per patriotizem ju qe deri tani ju ka mbeshtetur vetem pasoku...do digjemi te gjithe per dy karrige...
Ej, se mos harron njeri ketu: Me luften dhe gjakun e Amerikaneve bashke me Uçk u be KOSOVA E PAVARUR...dikush na jep Token e ne themi jo duam buke (lexo duam karrige)...ç'fare varferie shpirterore na ka fidel-izuar!...meqe "duket" e pavarur ballkan web
12/05/2010
ORA 08:00 SHBA: GREVA E URISE E DEMSHME PER SHQIPERINE
Shtetet e Bashkuara të Amerikës nuk shprehen dakord me grevën e urisë së 22 deputetëve dhe 180 mbështetësve të Partisë Socialiste, të cilët prej 12 ditësh janë ngujuar në çadra para Kryeministrisë, në përpjekje për të bindur qeverinë lidhur me nevojën e transparencës së zgjedhjeve parlamentare të 28 qershorit. Zëvendës/ndihmës sekretari i Shtetit për çështjet e Europës dhe Euroazisë, Stjuart Xhons tha dje se greva e urisë dhe bojkoti i parlamentit nga ana e opozitës shqiptare janë të dëmshme për integrimin europian të vendit. “Tani po shohim mosmarrëveshje serioze politike në Shqipëri. Greva e urisë, bojkoti, mendoj se janë shumë të dëmshme për perspektivën e Shqipërisë në integrimin europian. Por,faji nuk mund t’i vihet askujt përveçse vetë shqiptarëve”, - deklaroi Xhons. Qëndrimin e tij lidhur me situatën politike në vendin
tonë ai e shprehu në konferencën mbi Ballkanin dhe sfidat e tij në rrugën e integrimit europian, që u organizua nga Qendra për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare në Uashington. Ndërkohë që lajmi është bërë publik në faqen zyrtare të ‘Zërit të Amerikës’ në internet.
Hitler ka per tu bere dhe Sala nese cifuti Rama pengon liberalizimin e vizave.Do ja djegi breket cdo kriptocifuti shqiptar qe pengon liberalizimin e vizave.Sepse nuk ka krim me te madh per popullin shqiptar ku gjysma e tij eshte emigracion dhe del nje cifut si Edvin rama dhe pengon liberalizimin kur te gjithe familhjet shqiptare deshirojne te takojne te afermit te tyre.
"Shoku Mjekesise"
pa koment - u pritka holokausti shqiptar nashi ...Postuar më parë nga Mjekesia
Nashi ....
Ska nevoje per Holokaust rrine vete pa buke ato.
"Shoku Mjekesise"
Shumica e njerezve me logjike qofshin keta analistë, diplomatë, artiste, punetore, bujq, etj. etj. që menduan dhe besuan për një kohë te shkurtër se opozita shqiptare kishte filluar 10 muaj më parë një betejë morale të drejtë, për çështjen e transparencës së votës, kuptuan në fund të fundit se qëllimi kryesor i gjithë kësaj strategjie rreth transparencës së kutive të votimit nuk ishte gjë tjetër veçse strategji politike për destabilizim dhe futjen e vendit në një krizë politike dhe institucionale.
Në një moment kur te gjithe shqiptaret kudo qe ndodhen,presin me padurim levizjen e lire ne Europe, PSSH me anë të mosbindjes civile kërkon t’i imponojë shtetit të shkelë ligjin, çka është antidemokratike.
Vetvetiu lind pyetja:
A kemi shtet?
Dhe nese po ku eshte, perse ben sehir?
Policia ka nderhyre me shkopa gome dhe gaz lotesjelles ne Korce.
Po pse o Korcen gjetet ju o pse si bini ne Tirane mo para kryeministris
Grevistët e urisë, përballë Ramës, Berishës, Ndërkombëtarëve dhe Medias
GREVISTËT DHE RAMA
"Instancë më vete" e quante pardje në artikullin e tij, Preç Zogaj, çadrën e grevistëve të urisë. Preçi është si gjithmonë i qartë dhe inteligjent, por ka diçka që ai nuk e thotë akoma. Edhe të tjerë nga opozita stepen ta thonë.
Dyshoj se do mund ta mbajnë të ndrydhur për shumë kohë, me gjasë qysh nesër ky "zbulim" mund të jetë vjetruar. Bëhet fjalë për një distancë të qartë mes lidershipit të PS-së dhe grevistëve. Distanca nuk është mbi atë që duan; ajo është e njëjtë dhe e qartë. Distanca është në mënyrën se si ajo që duan, DUHET arritur.
Disa shenja të jashtme, ndoshta të vogla të kësaj distance të rëndësishme, mund të kapen edhe në gjuhën e parullave: "Hap kutitë ose largohu" - është "parulla zyrtare" e lidershipit të PS. "Hap kutitë ose këput qafën", - shkruanin në parullat e tyre protestuesit lezhjanë e shkodranë pak ditë më parë.
Qëndrimi i grevistëve të urisë (sidomos i qytetarëve jo-deputetë) dhe i protestuesve jashtë çadrës, - mbi mënyrën si duhet vepruar dhe si duhet të sillen përballë shurdhërisë së qeverisë - është shumë më radikal se ai që kumton lidershipi i PS-së.
Mjaftojnë pak orë brenda çadrës së urisë që të kuptosh se distanca mes dy kumteve jo vetëm ka marrë formë tashmë, por po bëhet e papërballueshme edhe për vetë Ramën.
S.Berisha po e sulmon Ramën egërsisht. Ashtu siç i ka hije, në fund të fundit. Berisha nuk të zhgënjen kurrë në këtë pikë. Ka ngritur kundër Ramës, një koalicion anti-njeri të paprecedent që i ka kaluar tashmë edhe kufijtë e absurdit. Në fakt, S.Berisha bën mirë ta falënderojë Edi Ramën.
Sepse Rama sot, si me post-Gerdecin dje, është moderuesi, madje frenuesi, i një energjie popullore antiqeveritare që është ku e ku më e fortë dhe më radikale se kumti i tij politik, kumt ky, i kompleksuar jo pak nga formimi i tij qytetar dhe nga qëndrimi i faktorit ndërkombëtar.
Por, është e vërtetë gjithashtu që kjo distancë mes Ramës dhe qëndresës, - deri më tash shpëtimtare për Berishën - po zvogëlohet me shpejtësi. Sa më shumë kalojnë orët, aq më shumë i afrohemi asaj pikës që një pushtet i mençur do ta shmangte: pikës ku qëndresa nuk ka më asgjë për të humbur.
GREVISTËT DHE S. BERISHA
"...Vetëm një popull shpirtmadh do t'i jepte kaq shumë mundësi këtij burri të vogël..."- thotë një varg i një përralle të vjetër arabe. Vetëm Shqipëria mund të vazhdojë të bashkëjetojë me një politikan si kryeministri i sotëm.
Do mjaftonte vetëm 1 maji i këtij viti që marrëdhënia të thyhej përjetë. Një kryeministër që vë gjysmën e popullit të këndojë kundër gjysmës tjetër që vuan, mund të jetë çfarë të dojë, por jo kryeministër.
Ndoshta, kjo është disi "e hollë" për t'u vënë re në një CV politike si ajo e Berishës.
Ai është shndërruesi i partisë së shpresës post-diktaturë në një sekt torollakësh dhe hajdutësh; është krye-shtetari i dështuar i 97-ës së tmerrshme; opozitari i papërmbajtshëm i grushteve të shtetit, klouni i "sukseseve" ku gëlojnë fantazmat e Gërdecit.
Sot na fton t'i harrojmë këto të gjitha. Madje i kërkon popullit të tij të shkatërruar, ta trajtojë si ajatollah, duke shtuar se i dëshiron edhe 20 apo 30 vjet të tjera mundësish politike (!).
PS e sotme kërkon ndjeshmëri dhe përgjegjësi nga njeriu i kontrastit të mësipërm. Kurse grevistët e urisë e kanë të qartë që nuk kanë ç'presin prej tij.
Ai nuk ka asnjë përgjigje për ta.. Siç nuk ka përgjigje për izolimin që vazhdon ende pas 20 vitesh, për 97-ën, për 98-ën, për humbjen e dinjitetit, për kaosin me pronat, për shitjen e tregjeve dhe interesave shqiptare, për përçarjen e re klasore, për Gërdecin, përmbytjet, përdhunimin e Kushtetutës, tentativën për të prekur deri edhe integritetin territorial të vendit, mungesën e drejtësisë, të shanseve të barabarta, gjendjes së mjerë të arsimit, të shëndetësisë, konfliktit të ri të sotëm etj, etj - shkurt për një katrahurë ku fajtor, sipas personazhit grotesk që qeveris sot vendin, mund të jetë gjithkush e gjithçka, që nga komunistët, bijtë e komunistëve, nipat e komunisteve, CIA, Asfalia, eklipsi hënor, UFO-t, etj., por kurrë ai vetë. Sepse ai harron që është shtetar.
Harron që paguhet, jo për të gjetur justifikime, por për ta mbrojtur popullin e tij nga këto, edhe sikur të jenë të gjitha të vërteta. Pra, nuk ka asgje te re në shurdhërinë e tij përballë grevistëve. Ai prapë nuk do sillet si shtetar. Ai do vazhdojë të tentojë të bëjë atë që ka bërë këto 20 vjet: të mbështetet tek VESET e shoqërisë, tek ngacmimi dhe aktivizimi i tyre si themel dhe kolonë pushteti.
Shqipëria e sotme ka dy bashkautorë të njohur, dy protagonistë politikë të këtyre 15-20 viteve të fundit, ish-kryeministrin e djeshëm, mëtuesin e sotëm presidencial F. Nano dhe ish-presidentin e djeshëm, kryeministrin e sotëm S. Berisha. Në këtë thelb, të aktivizimit dhe përdorimit të VESEVE të shoqërisë për të organizuar dhe kontrolluar pushtetin dhe shoqërinë, këta të dy janë krejtësisht të njëjtë.
Janë po kaq të ngjashëm edhe në mitomaninë që shoqëron fundin e tyre. Fatos Nano ishte kryeministri turist i një populli emigrantësh, ky i sotmi është kryeministri me Ipad i një vendi ku studentët e shkëlqyer vrasin veten.
Shqipëria ndihet sot e lodhur përballë asaj që këta të dy kanë prodhuar. E lodhur prej atyre që i ngulen pushtetit si mizat në kakë e nuk të lenë rrugë tjetër për t'i hequr prej andej, veç t'i godasësh fort e të bësh *** dynjanë.
GREVISTËT DHE NDËRKOMBËTARËT
Në disa intervista në "Shekullin" e djeshëm, grevistët e urisë e artikulonin qartë atë pyetjen që e bëjmë sot të gjithë: "Si është puna me këta ndërkombëtarët ?". Vërtet si është puna me ndërkombëtarët?
Dhe për cilët ndërkombëtarë e kemi fjalën?
Bashkimi Europian sot është në ditë të këqija. Kriza e fortë ekonomike në përgjithësi dhe ajo greke në veçanti, kanë shkaktuar çarje të eurozonës, ngacmim të plagës së vjetër identitare, forcim të euroskepticizmit, etj.
Sa për parantezë, në rrethanat e sotme, qeveria jonë na nxjerr ne shqiptarëve edhe pak nastradinër në këtë trokitjen tonë të nxituar e të paduruar në derën e një shtëpie të mbytur në hallet e veta. Është njësoj si të dëgjosh zhurmë, potere dhe kambana morti në vilën e fqinjit tënd dhe ti nga kasollja jote të shkosh e të trokasësh në derë me saze e me këngë e t'i thuash: "Erdha unë, të pimë nga një lëng..."
Ka që thonë se në këto rrethana, situata në Shqipëri nuk i intereson askujt. Në fakt, jo tamam, askujt. Fqinjët tanë, i kanë kthyer sytë këtej. Shumë aktive Italia, p.sh. Të dërguarit e Berluskonit premtojnë viza, afate pas afatesh dhe flasin si zëdhënës të qeverisë së Tiranës.
Si është e vërteta? E vërteta është që deti është bërë kos. Shqipëria ka sot një kryeministër që firmos gjithçka, në këmbim të "mbeshtetjes nderkombetare". Ardian Klosi në artikullin e djeshëm në "Shekulli" për nënshkruesit e një letre të hapur kundër grevës së urisë, shkruan: "...
Nënshkruesit e kësaj letre të hapur janë të shqetësuar për shtyrjen e liberalizimit të vizave, por jo për legjitimitetin e pushtetit që kemi mbi kokë sot, të shqetësuar për shëndetin e grave në çadër, por jo për shëndetin e keq të Shqipërisë, të shqetësuar për nocione të përgjithshme si destini ose liria, por jo të shqetësuar se kryeministri i tyre u fal fqinjëve të jugut DET dhe fqinjëve të perëndimit TOKË nga të SHQIPËRISË që ta kthejnë në depozitë mbeturinash...". etj.
Po, e vërtetë! Det, fqinjëve të jugut, Tokë fqinjëve të Perëndimit. Kërkesa që fqinjët tanë kanë shekuj që i bëjnë pa i arritur dot, i firmosi kryeministri i sotëm brenda pak muajsh. Këto firma jane edhe pergjigja për disa nga qendrimet e sotme "nderkombetare". Për disa, sigurisht. Në përgjithësi qëndrimi ndërkombëtar është pro transparencës.
Se nuk ka si të jetë ndryshe. Por, mes tyre, ka nga ata që, Shqiperia u intereson vetem për aq kohë sa në pushtet është një firmosës i zellshëm si Berisha, politikani që në gjithë karrierën e tij, armikun numër 1 ka opozitën e popullit të vet.
Meqë jemi këtu, po e ndajmë me lexuesit e Shekullit, një pyetje. Kërkoj ndjesë nëse duket pak bizarre, por më duket e drejtë. Pak javë më parë patëm një vizitë qeveritare në Beograd e më pas një lajm zyrtar për një ftesë në Tiranë për kryeministrin serb. Garnitura ishte ajo e përhershmja: shumë buzëqeshje, shumë dashuri, shumë suksese, marrëdhënie të shkëlqyera etj.
Serbia është një vend që ende nuk ka kërkuar falje zyrtare për genocidin në Kosovë, spastrimin, vrasjet, përdhunimet, gjymtimet e atjeshme që tronditën botën. Pyetja është kjo: Si ka mundësi që kryeministri i Shqipërisë gjen forca të tejkalojë këtë dramë të madhe ende të freskët dhe të jetë i gatshëm të ftojë, të lusë, të presë, të falë kryeministrin e Serbisë dhe nuk e gjen këtë forcë për t'u ulur me shefin e opozitës së popullit të tij? As duke pasur 200 shqiptarë që po sakrifikohen përpara zyrës së vet.
GREVISTËT DHE MEDIA
Nëse dikush do të donte sot të ndërtonte një identikit gazetari shqiptar do ta kishte të pamundur. Por, në vend të këtij identikiti të munguar, do gjente lehtësisht një model të rremë, mjafton të kërkonte në kufijtë mes Çilit të koncerteve të majit dhe Çilit të debateve televizive. Pushtetit i duhen me aq mend sa e para ose me aq interesa biznesi sa i dyti.
Të parët sajdisen e më pas shpërdoren si fasadë torollakësh, të dytët janë të kapur për shkak të shndërrimit në biznesmenë me nevojë të pashmangshme për të pasur akses në buxhete, licensa e shërbime të tjera të administratës shtetërore.
Mes dy çilave të mësipërm, çilen turli tipash të tjerë, tregtarët e përhershëm të flamujve, aplikantë për maskë politikani, mitomanë me paga pornostaresh etj.
Për publikun janë të gjithë "gazetarë".
Në kaosin e 20 viteve të fundit, ky publik nuk pati as rastin të merrte vesh kush quhet gazetar. E jo vetëm publiku. Në këtë pikë, ka një problem të madh që nuk nisi sot. Se kush quhet gazetar në këtë vend është ende e pamundur ta thuash. Nuk ka ende një deontologji precize për të qenë "ligjërisht gazetar".
Ka plot që e kanë vjedhur përgjatë këtyre viteve emrin "gazetar" dhe ia kanë dhënë vetes pa merak. Janë pikërisht këta në krye të sulmeve ndaj opozitës së sotme, e disa prej tyre janë ç'njerëzorë, janë skandalozë dhe të turpshëm në fyerjen që u bëjnë grevistëve të urisë.
Nuk i njohëm sot, sepse këta kanë kohë që sillen vërdallë në një karnaval të madh të përnatshëm televiziv, ku secili ka zgjedhur maskën e vet dhe feston. Populli opozitar, grevistët e urisë, kritikët e këtij absurdi që po qeveris, kanë të drejtë që habiten e irritohen me ta.
Por, së paku duhet bërë e qartë që ky soj nuk ka të bëjë me gazetarinë. Edhe nëse kanë ndonjë lidhje me të, ata janë tredhur tashmë në "gazetarinë" e tyre nga i njëjti sistem i vesit, që premion maskën, abuzimin, patetizmin, urrejtjen, por kurrë të vërtetën, meritën, zotësinë, bashkëjetesën.
Kolegu B.Prifti botoi tri ditë më parë një shënim për sjelljen e mediave shqiptare këto muaj. Nuk kam çfarë të shtoj se ai i ka thënë të gjitha. Media e ka humbur edhe busullën edhe moralin. Kjo është e vërteta. Dhe ka ndodhur, sepse në media gazetarët janë racë në zhdukje.
Këtij reparti pseudo-mediatik, që i është bashkuar ushtrisë me pagesë anti-Ramë, i mbivendoset sot për fat të keq edhe paaftësia e stafit të Ramës që merret me mediat. Ky staf dështoi fatalisht të bënte pjesën e vet në fushatën elektorale të 2005-ës dhe po dështon edhe tani në menaxhimin mediatik të protestave. Nuk e gjen dot sot një kronikë televizive apo një lajm pro opozitës në median ndërkombëtare.
Nuk ka asnjë kundërveprim ndaj propagandës së absurdit qeverisës, që sajon përditë "letra" e "deklarata". Dhe është e pashpjegueshme gjithashtu sjellja e tyre në disa raste edhe ndaj mediave që kanë qenë historikisht mike të opozitës në këtë vend, si "Shekulli". Aftësia e tyre duhet ritestuar.
Adrian Thani\Shekulli
Muri i absurdit
Greva e urisë e deputetëve socialistë dhe qytetarëve nga të gjitha rrethet e vendit, po hyn në një fazë kritike. Kjo grevë që po zhvillohet në një çadër të ngritur në Bulevardin "Dëshmorët e Kombit", mes Kryeministrisë dhe Kuvendit të Shqipërisë, po ndodh 20 vjet pasi Shqipëria doli nga grahmat e diktaturës komuniste.
A mund të pohojmë pas gjithë këtyre viteve se shqiptarët e fituan lirinë dhe demokracinë, për të cilën u ngritën dhe luftuan në vitin 1990? Me plot gojën, jo!
Liria dhe demokracia jonë, e të gjithë shqiptarëve pra, u manipulua rëndë nga ata komunistë, që morën flamurin t'i prijnë kësaj demokracie në vitin 1990.
Dhe më i dallueshmi ndër ata që e transformuan demokracinë në një kapje të shtetit ligjor, që e personalizuan dhe e personifikuan atë me një dhunim konstant të ligjit dhe të respektit për vlerat më të çmuara të kombit tonë, dhe që tani në fund, e kanë marrë shoqërinë peng është kryeministri aktual i Shqipërisë, Sali Berisha.
PS dhe opozita shqiptare nuk ka shumë mjete në dorë për të kërkuar e mbrojtur të drejtat, përballë një pushteti kriminel, arrogant e absurd. Ata janë shtrënguar të intensifikojnë protestat civile, të shoqëruara edhe me një grevë urie sublime, që simbolizon sfidën e tyre kundër frikës dhe tiranisë së re.
Kjo nuk nisi tani. Situata parazgjedhore u shoqërua me lirimin e të burgosurve kriminelë, me shantazhe, kërcënime e presione të shumanshme, deri me vrasjen e deputetit Xhindi, apo të veprimtarit të PDK-së, Aleks Keka. Ajo tregoi qartë se Berisha ishte i përgatitur ta rimerrte pushtetin me çdo çmim. Nuk kishte rëndësi nëse i fitonte apo i grabiste zgjedhjet.
Por, a i fitoi apo i dhunoi Berisha zgjedhjet? E vërteta ndodhet në kuti. Përpjekjet e opozitës shqiptare për 10 muaj me radhë, për transparencë, po hasin në murin e absurdit.
Edhe vetësakrifica sublime e grevistëve të urisë, siç edhe pritej, po ndeshet me cinizmin dhe mungesën e ndjeshmërisë së pozitës shqiptare dhe të kryeministrit të vendit.
Një veprim kaq i thjeshtë për hapjen e disa kutive, për të parë të vërtetën e një procesi elektoral, jo për të ndryshuar rezultatin e tyre, po ndeshet me një kundërshti absurde, me një fushatë të paprecedentë që në instancë të fundit, thjesht tregon qartë se Sali Berisha është i vetëdijshëm se çfarë ndodhet në ato kuti.
Në ato kuti ndodhet vjedhja e pushtetit, ndodhet krimi elektoral. Kam frikë se kryeministri i vendit, si komunist i vjetër që është, nuk do tregohet kurrë i gatshëm të përballet me krimin e tij, po nuk u detyrua me forcë.
PS dhe opozita shqiptare po luftojnë me vetësakrificë, pa armë, në mënyrën me paqësore dhe më demokratike të mundshme.
Situata kërkon më shumë se kaq! Rrënimi ekonomik i Shqipërisë është i frikshëm, një bandë sharlatanësh ka kapur me egërsi frerët e pushtetit në vend, arroganca dhe cinizmi banal kanë arritur majat.
Nëse Ramiz Alia, në 1990, tregoi arsyen e mjaftueshme për të ruajtur vetveten, duke ruajtur vendin e vet dhe duke shmangur gjakderdhjen e shqiptarëve, në transformimin demokratik, për të cilin përgatitej Shqipëria, 7 vjet më vonë, në vitin 1997, S.Berisha e çoi Shqipërinë në greminë. Tragjedia i kushtoi Shqipërisë miliarda lekë humbje ekonomike dhe mbi tre mijë të vrarë.
Në atë kohë ish-presidenti Berisha u detyrua të kapte "kallashin" për të mbrojtur jetën e vet. Pasoi një periudhë e vështirë për Shqipërinë dhe vetë PD u reduktua në vetëm 27 drejtues të guximshëm të saj.
Berisha shpëtoi bukur sërish dhe arriti më pas edhe të riciklohej. Ky ishte një gabim i pafalshëm për ata, të cilët i dhanë mundësinë një njeriu të paekuilibruar mendërisht të rivijë në pushtet. Dhe ja ku jemi sot, 20 vjet pas rënies së komunizmit, në një betejë për demokraci, në përballje me tiraninë e një kryeministri, që nuk është në gjendje t'i thërrasë arsyes, veçse përmes frikës.
Sot Berisha kujton për herë të dytë se askush nuk mund ta zbresë nga kali, ku ka hipur. Ai është sot një dorë e zgjatur kundër interesave të këtij vendi. Përveç se vjedh zgjedhjet dhe pasuritë kombëtare, gradualisht po vjedh jetën dhe lirinë tonë, dhe ka filluar edhe të tallet me fatkeqësitë, që ai vetë u shkakton shqiptarëve. Realisht, ai ka shkuar tepër larg në këtë lajthitje të dytë qeverisëse.
Çfarë mund të bëjmë ne për të shpëtuar Shqipërinë? Një nga parullat e PS-së dhe opozitës në këto protesta është "ndal rrënimit ekonomik".
Po si? Duke u vetësakrifikuar?! Nuk e di sa efektive mund të jetë kjo mënyrë, përballë absurdit të Berishës, pavarësisht se rruga paqësore e protestave të PS-së i bën apel në këtë mënyrë, më shumë ndërgjegjes kombëtare dhe ndërkombëtare.
Sepse përsa i përket çiftit çmendurak Berisha-Topalli, këto akte vetësakrifice, po nuk e cenuan pushtetin e tyre, janë vetëm material për batuta qesharake në cinizmin e radhës. Këtë e di edhe një qytetar i thjeshtë tropojan, që i thoshte Edi Ramës, "Berisha nuk largohet me lule...".
A ia vlen vetësakrifica e 200 socialistëve të ndershëm në një grevë urie?
Të mos harrojmë që sakrifica po konsumohet përballë një njeriu që e ka humbur arsyen dhe realitetin objektiv... A mos duhet që opozita shqiptare të fokusohet në gjetjen e rrugëve të tjera më efektive, më radikale, për të arritur objektivat e saj, që janë edhe objektivat më akute në interes të këtij vendi?
Unë jam shkodran, anëtar dhe mbështetës i Partisë Demokratike, që nga themelimi i saj. Nuk votova për të në zgjedhjet e fundit, pasi ka kohë që jam distancuar nga mënyra si qeveris çifti Berisha-Topalli.
Unë sot jam me protestat e opozitës, jo vetëm për faktin se vëllai im, Qemali, është pjesëtar i grevës së urisë dhe gjeti kurajën të sfidonte intrigat alla-Topalli në Shkodër, por, jam me protestat e opozitës, sepse ky proces i transparencës është një synim madhor, është në themel të demokracisë, nëse duam të jetojmë vërtet nën të.
Mjaft më! Ndryshe kurrë nuk do mund t'i vihet fre vjedhjes së votës, që çon në vjedhjen e pushtetit dhe të pasurisë së shqiptarëve, siç ka ndodhur vazhdimisht këto 20 vjet.
*Autori, një nga themeluesit e PD në Shkodër, është vëllai i një prej grevistëve të urisë
Arben Cokaj\Shekulli
Greva e urisë e deputetëve socialistë dhe qytetarëve nga të gjitha rrethet e vendit, po hyn në një fazë kritike. Kjo grevë që po zhvillohet në një çadër të ngritur në Bulevardin "Dëshmorët e Kombit", mes Kryeministrisë dhe Kuvendit të Shqipërisë, po ndodh 20 vjet pasi Shqipëria doli nga grahmat e diktaturës komuniste
Momenti i zgjedhur për të kaluar në protesta, megjithëse një e drejtë legjitime, është tërësisht i gabuar.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt