Azem Syla në mesin e personaliteteve shtetërore ?!…

[R17]

Azem Syla në mesin e personaliteteve shtetërore ?!…
Derguar nga kosova.info on 26th, 2010 Ne kategorine Kosova. Ju mund te ndjekni shenimet ne kete artikull me abonim RSS 2.0. Ju mund te ndjekni shenimet ne kete artikull me abonim


Në përurimin solemn të autostradës, Morinë-Merdare që u mbajt dje në Vërmicë të Prizrenit, në kufirin Kosovë – Shqipëri, solemnitet i cili është mbajt nën përkujdesjen e Qeverisë së Republikës së Kosovës, përveç personaliteteve më të larta shtetërore, si presidentit të Republikës, Fatmir Sejdiut, Kryeparlamentari Krasniqi, Kryeministri Thaçi, Kryeministri i Republikës së Shqipërisë Sali Berisha, Ambasadori i SHBA-ve Kristofer Dell, atij të Turqisë si dhe shumë personalitete tjera, në mesin e tyre, afër presidentit Sejdiu ishte një person fare pak i njohur për nga paraqitjet e tija publike, për të cilin vazhdimisht pyesnin gazetarët dhe gjithë të tjerët se kush mund të ishte ai person që ishte në rendin e parë ulur në mesin e personaliteteve më të larta shtetërore dhe ndërkombëtare?
Më vonë kuptuam se ai ishte Azem Syla, komandant “Daja” dhe ministër i Mbrojtjes në Qeverinë e Përkohshme të pasluftës dhe një ndër krerët e SHIK-ut tani i akuzuar nga Nazim Bllaca si urdhër dhënës për shumë vrasje enigmatike që kanë ndodhur që nga paslufta e këtej në Kosovë.
Tani ky person nuk ka ndonjë post shtetëror përveç që është në Këshillin Drejtues të PDK-së, dhe mu për këtë pyesnin, pse këtij personi i bie që të ulet pranë kreut shtetëror, ku në rendin e dytë dhe të tretë kishte personalitete të rëndësishme të jetës politike dhe publike të Kosovës dhe më tej që nuk kanë akuza në gjyq.


Cili ka qenë qëllimi i paraqitjes së tij aty ende nuk dihet dhe se, a është bërë me protokoll të organizatorëve apo jo?!
Ishte figura më e ngurtë në mesin e të gjithëve, ku të gjithë ishin të ngazëllyer për atë ditë festive përveç tij, se asnjëherë në pamjen e tij nuk u vërejt ndonjë buzëqeshje në dallim me të gjithë të tjerët. Ai nuk duartrokiti për Sali Berishën dhe Fatmir Sejdiun. N.R./ K.I


Derguar nga kosova.info on 26th, 2010 Ne kategorine Kosova. Ju mund te ndjekni shenimet ne kete artikull me abonim RSS 2.0. Ju mund te ndjekni shenimet ne kete artikull me abonim
Në përurimin solemn të autostradës, Morinë-Merdare që u mbajt dje në Vërmicë të Prizrenit, në kufirin Kosovë – Shqipëri, solemnitet i cili është mbajt nën përkujdesjen e Qeverisë së Republikës së Kosovës, përveç personaliteteve më të larta shtetërore, si presidentit të Republikës, Fatmir Sejdiut, Kryeparlamentari Krasniqi, Kryeministri Thaçi, Kryeministri i Republikës së Shqipërisë Sali Berisha, Ambasadori i SHBA-ve Kristofer Dell, atij të Turqisë si dhe shumë personalitete tjera, në mesin e tyre, afër presidentit Sejdiu ishte një person fare pak i njohur për nga paraqitjet e tija publike, për të cilin vazhdimisht pyesnin gazetarët dhe gjithë të tjerët se kush mund të ishte ai person që ishte në rendin e parë ulur në mesin e personaliteteve më të larta shtetërore dhe ndërkombëtare?
Më vonë kuptuam se ai ishte Azem Syla, komandant “Daja” dhe ministër i Mbrojtjes në Qeverinë e Përkohshme të pasluftës dhe një ndër krerët e SHIK-ut tani i akuzuar nga Nazim Bllaca si urdhër dhënës për shumë vrasje enigmatike që kanë ndodhur që nga paslufta e këtej në Kosovë.
Tani ky person nuk ka ndonjë post shtetëror përveç që është në Këshillin Drejtues të PDK-së, dhe mu për këtë pyesnin, pse këtij personi i bie që të ulet pranë kreut shtetëror, ku në rendin e dytë dhe të tretë kishte personalitete të rëndësishme të jetës politike dhe publike të Kosovës dhe më tej që nuk kanë akuza në gjyq.
Cili ka qenë qëllimi i paraqitjes së tij aty ende nuk dihet dhe se, a është bërë me protokoll të organizatorëve apo jo?!
Ishte figura më e ngurtë në mesin e të gjithëve, ku të gjithë ishin të ngazëllyer për atë ditë festive përveç tij, se asnjëherë në pamjen e tij nuk u vërejt ndonjë buzëqeshje në dallim me të gjithë të tjerët. Ai nuk duartrokiti për Sali Berishën dhe Fatmir Sejdiun. N.R./ K.I

[L-7]

kjo tregon qarte se ne nuk jem te intersuar te hyme ne Europ dhe po i trgojm qarte Europes se nuk duam te jemi me ju , sepse bashkimi europian nuk e don krimin askundë .

Kjo tergon qatrt se sa thell eshte rasti Bllaca i implikuar edhe shteti i Kosoves duke u bazuar vetem ne ato prova qak thoshte dhenderri i Azem Syles Shpresim Uka lidhur me vrasjet e pas luftes .

Kjo foto nuk e tremb aspak Bllacen mos u habiteni ju SHIKIsta se ai po te frigohej nuk do te dilte edhe pse disa her i ka shpetuar atentateve.

Paska harru me marr Fatmir Sejdiu dhe antarin e LDK-se Ismet Arifin e mi ba bashk me Azem SYLEN ne vermic hehehehehhe

[Llapi]

Azem Syla në mesin e personaliteteve shtetërore ?!…

valla koke munue qe kishe po e hapi nji tem e po them diqka
po ne realitet spaske than kurgja
po qfar te keqje ka ketu more qunqiq
qe paska marr pjes ne ate gezim
ishe Komandanti i Pergjithshem e njeri nder themeluesit e UÇK-se z.Azem Syla
po ti a mendove qe po ta thrret Thaçi e Limaj naj shok e mik tanin nga shaumadia a haaaaaaaaaaa
ah edhe ti ne ket forum po i thoishe veti shqiptar
hajde tash vazhdoje tu me sha mue e Azem Sylen e te gjith ata qe kontribuan ne ket liri qe e gezoim ne sot
dhe ata te cilet e nisen e do ta pergundoin ket atoban
qe i lidh shqiptaret
e qe disa me te vertet po i pengon
sikur qiftin tan psh.

Urime Shqiptar Autobani
e ti plas more morri i vogel perse ka marr pjes ne ate gezim Azem Syla

[ZKZ]

L-7 , nese nuk je Latif Gashi (Lata) i cili ka qene edhe shef i ketij sektori ne Shik ,ahere ti do te duhet te na thuash se ke qene nje oficier i ketij, sektori dhe ke operuar ne kete rajon as ate rajon se ti e din se Azem Syla perseshpejti do te ballafaqohet me Bllacen dhe Bllaca ua hapi kutine e pandore krimenenlve duke u penduar; dhe then se gjithe veprimtarija e tije ne kuader te SHIKUT ishte anti -shqiptare....

Aspak, befasuese nuk ishte renditja , ani e kishin hedhur; aty prane Fatmir Sejdiut , Jakup Krasniqit ,nejse aty afer, tij ishte edhe zonja Kr.....i por syte ju kishin bere Azem Syles sikur te ishin shkerdhyer me ****; djallin me nete te tera. Vendosja ne mes Presidentit dhe Kryeparlamentarit Krasniqi ishte nje skenar i pergatitur nga vet SHiku dhe i inicuar nga : Azem Syla se kinse ai akoma po frymon edhe ai demek Azemi eshte pjese e zhvillimeve aktuale.Ah sa shume qesha kur e pash prane Fatmirit se ne dhomen 2.. vetem para nje jave ishte marre ne pytje per krimet qe kishte urdheruar Nazim Bllacen dhe per krimet e luftes , per te cilat tha se Fatmir Limaj eshte pergjegjes ...Sipas,kalkulimeve politike te Hashim Thacit dhe klanit te tij te ri ne PDK, i cili cdo dite eshte duke progresuar ne drejtim te pastrimeve te tepricave ekstreme 'teknologjike' brenda PDK-se ...Hashimi me nje kalkulim konkret , hodhi grupin e gardes se vjeter brenda PDKse edhe fizikisht afer njeri- tjetrit ne ceremonine e "Atutostrades". Isha vetem pak centimetra larg tyre kur Jakup Kr....i u thire per te lexuar pamfletin politik ,dhe nje perqeshje e kordinuar filloj ne mes Fatmir Sejdiut dhe Hashim Thacit bile ata qe ishin afer e degjuan Hashimin duke then tash Kupi do e lavderoje Enver Hoxhen per 'atostraden' dhe aty i plasi gazi Fatmir Sejdiut , gje qe kjo u pa publikisht ....Tere ceremonia ishte nje hajgare dhe Azem Syla e perjetoje sulm ne zemer ngase nuk e kishte afer Nazim Bllacen ...Por Azem Syla duhet te falenderoje se skenaristet e SHIKUT akoma jane ne dispozicion te Qeverise per te konstruktuar skenare por Azem Syla do te jete kurbani i Fatmir Limes ne te ardhmen;- kete plan e ka Fatmir Limaj ne tavoline.

[Llapi]

Intervistë me Z. Azem Syla – Ish Komandant i Përgjithshëm i UÇK –së Dhe Ministri i Mbrojtjes

Lajme nga Kosova

Pyetje: Jashtë Kosovës njiheni si njeriu i luftës,- po kush është në gjithë gjërësinë e vet Azem Syla?


Përgjigje: Azem Syla është një shqiptar, është një ushtar i Kosovës, është një luftëtar dhë është një qytetar, që jetën e tij e ka shfrytëzuar dhe do ta shfrytëzojë gjithë potencialin fizik e mendor për interesat e Atdheut e popullit të tij.

Më duket se Azem Syla duke qenë një fëmijë Kosove u bë një burr kosove.
Ju më thoni që unë jashtë Kosovës njihem si njeriu i luftës. Po cili njeri mund të isha tjetër, veçse njeriu i luftës. Atdheu im i robëruar kishte nevojë për liri. A mund të jesh i lirë nëse nuk lufton kur je i pushtuar? Natyrisht që jo. Kështu që në Kosovë dhe për Kosovën të cilësohesh sot njeriu i luftës e konsideroj lavdi.
Nëse ju doni të dini për jetën time, mund të ju them se kam lindur në një familje të varfër, por me traditë e shpirt kombëtar. Jam arsimuar për Kimi në Universitetin e Prishtinës me shumë mundime të familjes time. Por nuk kam patur fatin të ushtroj për shumë kohë profesionin sepse vendi im, Kosova ishte e pushtuar dhe unë ju përkushtova që në rini përpjekjeve për të bërë diçka me vlerë për daljen nga robëria. Veprimtaria ime nuk ka qenë individuale, por në bashkëpunim më shumë shokë të tjerë, të cilët ishin të përkushtuar për të arritur në ditën e çlirimit të Kosovës prej kolonizimit serb.
Ndër shokët e mi të veprimtarisë patriotike e luftarake për Kosovën kanë qenë disa, prej të cilëve veçoj: Xhavit Halitin, Nait Hasanin, Hashim Thaçin, Xheladin Gashin, Kadri Veselin, Jashar Salihun, Adem Grabovcin, Rexhep Selimin, etj, të cilët nuk kanë qenë të vetmit. Dhe të rënët, të cilët patën fat më të madh se unë, pasi arritën ti falin Kosovës jetën e tyre. Prej tyre veçoj: Adem Jasharin, Luan Haradinaj, Skënder Çeku, Zahir Pajaziti, Bekim Berisha, Bedri Shala, Muj Krasniqi, Agim Bajrami, Jetë Hasani, Afrim Musliu, Agim Ramadani, etj, kontributi i të cilëve ka marrë edhe dafinat e të qenit dëshmor i atdheut.
Veprimtarinë time, pasi jam detyruar të largohem nga Kosova për tu shpëtuar burgjeve të mëtejshme serbe dhe ndjekjeve të UDB – së, ka qenë në kuadër të Lëvizjes Popullore të Kosovës. Aty unë kam gjetur programin të cilit i jam kushtuar për ta realizuar. Në kuadër të kësaj lëvizje kam marrë edhe detyrën për të qenë drejtuesi i krahut ushtarak në vendimin për themelimin e UÇK – së. Prej këtej kam punuar bashkë me shokët e mi të luftës, për ti dhënë UÇK – së, fizionominë e një ushtrie serioze, dinamike e massive.
Duke qenë në detyrën e Komandantit të Përgjithshëm të UÇK – së, unë kam patur fatin të njoh një mori luftëtarësh. Ata janë aq shumë sa që unë ndoshta një ditë do të arrijë të bëj prezente veprimtarinë e tyre. Por ajo që unë kam dobësi për momentin e për gjithë jetën është respekti për dëshmorët, kujdesi për invalidët dhe mbajtja e lidhjeve shoqërore e ligjore me ish-luftëtarët. Të gjithë i konsideroj elitë dhe meritojnë respektin dhe konsideratat e mia më të larta. Pak kush e din se çdo të thotë të të besojnë jetën njerëzit për ti çuar në luftë. Të shpresoj dhe të punoj që UÇK – ja, luftëtarët, dëshmorët dhe invalidët të marrin vlerat që u takojnë në shoqërinë kosovare e mbarë shqiptare ashtu siç i kishin vlerat në epopenë e luftës së lavdishme Çlirimtare të Kosovës.


Pyetje: Ç’raporte ka politika me ushtrinë, lufta si “filozofi” e paqes me ç’rast u bë prezente me UÇK – në në Kosovë?


Përgjigje: Duhet ditur që politika dhe ushtria janë dy instrumenta të cilët në kushtet tona kanë një objektiv për të realizuar. Ky objektiv në kushtet e Kosovës është çlirimi i Kosovës dhe ndërtimi i një shteti modern për popullin që e banon Kosovën. Vetëm se politika ka për mision të sjellë në tavolinë argumentet që e favorizojnë këtë domosdoshmëri. Ndërsa ushtria ka për mision, që kur politika nuk arrinë të realizojë misionin me argumenta, të mundësojë realizimin e tij me forcën e armëve, për të bërë që të fitojë e drejta dhe e vërteta. Politika prej momentit që kur arrinë të përcaktojë saktë momentin kur është e pa aftë të ndryshojë situata në interest e saj, nuk mund të quhet me politikë.
Dihet nga të gjithë që në kushtet e Kosovës, u bënë të gjitha tratativat për të arritur lirinë duke u përpjekur që të arrihej mirëkuptimi me pushtuesin serb, që ata ta kuptonin se nuk mund të vazhdonte edhe më gjatë kolonizimi i tokave shqiptare. Por për fat të keq nuk u arrit në asnjë përfundim. Përkundrazi serbët përpjekjen tonë për dialog e morën për dobësi dhe intesifikuan represionin dhe shtypjen duke na mohuar edhe ato pak të drejta që i kishim fituar si koloni nga regjimi titist. Kjo situatë e bëri luftën të domosdoshme. Kështu që është shumë i mirëkuptuar fakti që lufta në Kosovë lindi si një alternativë e paqes, pasi në të kundërtën kurrë nuk do të kishte paqe në Kosovë.
UÇK – ja mori për mission që të zhvillonte një luftë për tu dhënë fund të gjitha luftrave që ishin zhvilluar në Kosovë gjatë gjithë historisë së pushtimit të saj. Ky fakt e vë Luftën Çlirimtare të Kosovës në piedestalin e lavdisë shqiptare. Por ajo ishte një luftë që nuk çliroj vetëm Kosovën nga pushtimi serb. Ajo çliroj edhe vetë Serbinë nga diktatura e Millosheviçit dhe nga kriminalizimi i mëtejshëm i tij.


Pyetje: UÇK – ja u bë faktor politik në Kosovë, pse e pranoi faktori ndërkombëtar, ndërkohë kur kishte edhe shumë hezitim për këtë?


Përgjigje: Do ta filloj përgjigjen nga fundi i pyetjes tuaj. Pse faktori ndërkombëtar kishte shumë hezitim për ta pranuar UÇK – në në fillimet e saj? Kuptohet që nuk duhet paragjykuar. Në çdo rast kur ka një dukuri të veçantë ka edhe tronditje. Natyrshëm edhe faktori ndërkombëtar me dukjen e UÇK – së, pati hezitim. Ky hezitim vinte nga që jetojmë në kohë të vështira, ku përveç përpjekjeve për të fituar të drejta, apo lirinë si në kushtet e Kosovës, po duken edhe mjaftë struktura terroriste të cilat në mjaftë raste nuk kuptohet se çfarë kërkojnë . Kështu që faktorit ndërkombëtarë i duhej një kohë që të përcaktonte qëndrimin e tij. Njëkohësisht duhet patur parasysh që ne kemi qenë të pushtuar. Dihet që pushtuesi nuk flet kurrë mirë për popullin që e ka kolonizuar dhe që e mban të shtypur. Serbia pushtuese e Kosovës prej një shekulli, ka bërë një propagandë të fuqishmë për diskriminimin e popullit shqiptar në arenën ndërkombëtare.
Serbia gjithnjë e ka paraqitur në opinion popullin shqiptar si një popull kriminel, si një popull të egër, si një popull pa kulturë, si një popull të pa bazë, si një popull të pa disiplinuar, si një popull që nuk njeh asnjë lloj ligji, si një popull që nuk njeh qytetarinë, si një popull që nuk di e nuk mund të qeveriset, si një popull që po nuk u mbajt nën shtypje e terror mund të jetë problematik, si një popull që përbën rrezik për Ballkanin, si një popull që nuk mund të mirëkuptohet, si një popull që nuk punon, si një popull që nuk ka histori, si një popull që është uzurpues trojesh si në rastin e Kosovës, si një popull që nuk di të falenderojë, si një popull që nuk ka lider, si një popull që di vetëm të vrasë, etj. Të gjtha këto sado kanë ndikimin e tyre mbi opinionin e kombeve. Ata duke qenë të ngarkuar me gjthë këtë barrë të rëndë të këqijash për shqiptarët nuk mund të kishin besim as tek UÇK – ja, si një strukturë që kishte dalë nga ky popull.
Por kur ata duke bërë vëzhgime mbi veprimtarinë e UÇK – së, krijuan mendimin se kjo ushtri nuk ishte një organizëm terrorist, por një ushtri çlirimtare, kur panë që ne ishim të vendosur për të qenë dinjitoz në luftën tonë dhe nuk kishim asnjë mendim për të shfrytëzuar armët ashtu siç pretendonin serbët, kuptohet që të gjitha ato që kishin ngritur në art serbët ranë dhe UÇK – ja, doli para botës me figurën e saj sa luftarake, aq edhe qytetare. Pikërisht në këto momente edhe faktori ndërkombëtar ndryshoi mendim për UÇK – në, dhe doli me tjetër qëndrim.
Por asnjëherë nuk duhet harruar edhe se në përbërje të faktorit ndërkombëtar nuk ka vetëm qytetarë. Në këtë përbërje ka edhe fashistë siç ishte Serbia, apo mbështetës të tyre siç ishte Rusia, Kina, etj. Përveç tyre në këtë përbërje ka edhe nga ata që kanë interesat e tyre në Serbi e që janë gati të bëjnë sakrifica edhe të qytetarisë së tyre duke vënë në satër një popull të tërë siç ishte në fakt populli i Kosovës, vetëm që të mos kenë humbje ekonomike në bizneset që lidhin me Serbinë.
Pra me gjithë këtë ngarkesë, siç e thatë edhe ju në pyetjen tuaj UÇK - ja, arriti të bëhet faktor politik që të tregojë para gjithë botës se ishte i vetmi instrument që kishte marrë në dorë fatet e vendit e të popullit dhe se nuk do të kishte alternativë tjetër vetëm faktit se të gjithë duhet të pajtoheshin me të për të arritur në atë që ishte objektivi strategjik politiko – ushtarak i saj në interes të Kosovës. Kuptohet ky ka qenë një imponim, jo një vullnet. Dhe ky imponim nuk mund ti bënte dhe natyrisht nuk i bëri të gjithë miq e dashamirës të UÇK – së, Kosovës e popullit të saj. Por faktet ishin aq kokëforta sa që nuk lejonin asnjë alternativë përveç faktit që të mbështetej kjo luftë dhe të arrihej deri atje sa të bëhej gjithë bota bashkëluftëtare e saj.


Pyetje: Si e gjykoni Dejtonin dhe Rambujenë?


Përgjigje: Dejtonin për çështjen e Kosovës e konsideroj një operacion fshesë të hekurt për të zhdukur popullin shqiptar në trojet e tij në Kosovë dhe për të tjetërsuar Kosovën nga tokë shqiptare në tokë serbe. Dejtoni është një turp për politikën ndërkombëtare. Nuk mund të arsyetohet që të mbahej një qëndrim i tillë siç u mbajt në Dejton nga asnjë lloj politike. Dejtoni ishte akti i fshirjes së ekzistencës shqiptare në ish-Jugosllavi, ku shqiptarët në pikëpamje numerike ishin popullsia e tretë. Dejtoni ishte antishqiptarizmi evropian dhe amatorizmi politik gjithëshqiptar.
Rambujeja ishte një konferencë që përbënte aktin e ndryshimit të mendimit politik ndërkombëtar, por për fat të keq jo të mendimit politik gjithëshqiptar. Rambujeja ishte një konferencë që UÇK – ja, ja imponoi faktorit ndërkombëtar me forcën e armëve. Nuk kishte rrugë tjetër, ose Evropa duhet të hiqte dorë nga të quajturit Evropë, ose NATO do të hiqte dorë nga të quajturit NATO, ose OKB – ja do të hiqte dorë nga të quajturit OKB, ose SHBA do të hiqte dorë nga të quajturit fuqia më e madhe botërore, ose do të shkohej tek Rambujeja. Kjo besoj është e qartë për të gjithë. Këtë nuk duan ta pranojnë dhe nuk e pranojnë vetëm ata që janë antishqiptarë, ata që janë antilogjik, ata që janë miopë politikë, ata që janë utopist dhe ata që nuk i njohin armët. Arma të bënë gjëmën, arma të merr jetën, arma të nxinë jetën, arma të jep lirinë. Këtë e vërtetoj UÇK – ja. Kush nuk e ka vërtetuar akoma, le të shkelë në gjithë Kosovën ku UÇK – ja, ka bërë luftën e saj dhe të kuptojë se cila është e vërteta. Le të ngrejë e të pyes të gjithë të rënët, le të takojë e le të bisedojë me ish luftëtarët, le të shkojë në familjet e dëshmorëve, le të ulet në kuvendet e popullit të Kosovës.


Pyetje: Ciat figura historike shqiptare dëshironi të vlerësoni dhe pse, kur shqiptarët në përgjegjësi ushqejnë dashuri dhe ngrenë këngë për këto figura?


Përgjigje: Në radhë të parë unë vlerësoj figurat historike të gjithë luftëtarëve të UÇK – së. Për mua nuk mendoj se mund të ketë figura më të mëdha historike se figurat e atyre djemëve e vajzave të cilët kanë luajtur rolin vendimtar në ekzitencën e Kosovës e pse jo të gjithë Kombit shqiptar, të cilët tentuan ti merrnin e ti likujdonin edhe shtetin amë në mars të vitit 1997.
Por nëse ju dëshironi të dini se cilat nga figurat historike shqiptare të të gjitha kohrave unë vlerësoj dhe i kam idhuj, mund të ju përmend një mori. Unë mund të filloj me Priamin e Dardanëve, Teutën e Ilirëve, Gjergj Kastriotin – Skëndërbeun e mesjetës, Abdyl Frashërin e Sulejman Vokshin të shtetit të parë gjithë shqiptar, Ismail Qemalin e Flamurit, Isa Boletinin e Bajram Currin, Idriz Seferin e Ded Gjolulin, Hasan Prishtinën e Azem Galicën, Tahir Mehën e Shaban Polluzhën, Jusuf Gërvallën e Kadri Zekën, etj. Të më falni por populli ynë ka aq shumë figura që duhet të përulem çdo ditë me respekt para tyre sa që pretendimi për ti përmendur të gjithë është i pa realizueshëm. Nga duhet filluar më përpara, nga ajka e luftëtarëve disa prej të cilëve i përmenda më parë, nga politika, nga arti, nga shkenca, nga ekonomia, nga filosofia, nga pedagogjia etj.
Kombi shqiptar është mjaftë i pasur me figura të ndritura. Me rëndësi është që ne të shkojmë në gjurmët e tyre. Nuk ka rëndësi nëse i përmend unë apo jo. S’ka nevojë për mua Sami Frashëri, ai është i madh vetë. Për mua me rëndësi është që të njoh veprën e tij “Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e ç’do të bëhet” dhe të punoj e të luftoj, që ajo që Samiu parashikonte të bëhet realitet. Kështu mund të thuhet për mjaft prej figurave të ndritura kombëtare shqiptare.
Ju thatë që populli u thurë këngë bëmave të figurave. Kjo është një e vërtetë e pa mohueshme. Për ne është me vlerë që këto këngë ti këndojmë jo vetëm në koncerte, por të jenë lejtmotiv për të bërë vepra në interes të Atdheut.
Pyetje: Si e vlerësoni klimën politike në Kosovë pas gati katër vjet çlirim të saj, a po e realizon ajo misionin e saj të nevojshëm për ta çuar Kosovën drejt Pavarësisë?


Përgjigje: Politika është një veprimtari që nuk mund të ketë përcaktime standarte. Në politikë ajo që është me dobi sot është pa dobi nesër, ajo që është me interes sot është pa interes nesër, këtë duhet ta kemi në konsideratë.
Po të bëjmë një pasqyrë të gjendjes politike sot në Kosovë, do të ballafaqohemi me një gjendje as mish as peshk. Pra nuk mund të konstatohet akoma se cila është gjendja poltike në Kosovë, për faktin se atje akoma nuk bëhet një politikë e Kosovarëve. Akoma bëhet një politikë e OKB – së. Kështu që nuk mund të thuhet se cili është niveli politik i strukturave qeverisëse kosovare, pasi ata akoma janë garnityrë. Akoma politika nuk bëhet nga kosovarët, ata janë në politikë se duhet të jenë, por në fakt vendimet i marrin ndërkombëtarët. Pa folur që në mjaftë raste edhe ndërkombëtarët bëjnë një politikë personale ose sipas direktivave të shtetit të cilit i përkasin. Unë nuk dua të paragjykoj askënd por fakti tregon se në Kosovë bënë ligje parlamenti dhe i kthen si të pa qena Kryeadministratori, merr vendime qeveria dhe i hedh poshtë kryeadministratori, pushteti lokal është akoma thuajse në agoni, pushteti gjygjësor funksionon akoma me ligjet e Serbisë. A mund të jap unë një prononcim të saktë për evolimin politik në Kosovë? Natyrisht që nuk mund ta jap. Unë mund të them se kam qenë Komandant i Përgjithshëm i UÇK – së, që thamë se ka vlerat e çlirimit të Kosovës nga pushtimi serb dhe sot nuk kam asnjë status, nuk kam asnjë fuqi, nuk kam asnjë mundësi që të ndikoj në ecurinë politike të vendit tim. Përse? Sepse dikush mendon se Azem Syla është i rrezikshëm. Përse? Sepse dikujt i paskam prishur interesat pse kam luftuar për vendin tim. Megjithatë unë deklaroj se edhe sikur njëmijë jetë të kisha të gjitha do ti zhfrytëzoja për Atdheun, për popullin tim, për lirinë, për paqen, për mirëkuptimin, për jetën, për fëmijët, për qetësinë, për stabilitetin, për qytetarinë, por deri në kufijtë e tyre. Përtej tyre edhe unë nuk kam asnjë obligim, pasi nuk mund të jemë i lirë kur më marrin lirinë, nuk mund të jemë paqësor kur më luftojnë, nuk mund të kërkoj mirëkuptimin kur nuk duan të më mirëkuptojnë, nuk mund të kemë jetë kur ma marrin, nuk mund të kem fëmijë kur mi vrasin, nuk mund të jem i qetë kur më shqetësojnë, nuk mund ti shërbej stabilitetit kur më mohojnë identitetin, nuk mund të jemë qytetar me jo qytetarët. Pra këtu është kufiri, prej këtej pastaj duhet luftuar. A mendoni se ka njeri që nuk do të kishte këtë pikëpamje në kushtet që parashtroj? Unë besoj se nuk gjendet një njeri me logjikë të shëndoshë që do të ishte dakort që të tjerët të bënin ç’të donin me të, me fatin e tij, me familjen e tij, me pasurinë e tij, me atdheun e tij, me kombin e tij dhe të rrinte e të ishte i qetë, jo luftarak dhe i bindur. E kam studiuar historinë e popujve dhe nuk e kam gjetur një njeri të tillë, përveç atyre që janë të shitur e gjakprishur, që vjenë një ditë dhe u kërkohet llogari edhe nëse kanë shekuj që nuk janë në këtë jetë. Nuk dua të jemë nga të tillët dhe nuk do të jem i tillë.


Pyetje: Çfarë kërkoni tjetër gjygjit të Hagës, kur Millosheviçi është atje si i akuzuari i parë?


Përgjigje: Për Gjygjin e Hagës kam shumë kërkesa. Të cilat mendoj se janë jo vetëm kërkesat e mia, por të gjithë popullit të Kosovës. Ato kërkesa kanë një gamë të gjërë që lidhet me jetën e gjithë popullit, me historinë, me kulturën dhe me të ardhmen e kombit shqiptar e stabilitetit ballkanik.
Ju më thoni çfarë i kërkoj Gjygjit të Hagës.Unë po ju them se më jep kënaqësi që gjakatari i Kosovës, Millosheviçi është në Hagë. Por kjo nuk më jep siguri. Unë kërkoj nga Gjygji i Hagës që të më japë siguri. Këtë siguri unë e konceptoj si diçka të domosdoshme. Ajo do të vijë në Kosovë, kur të gjithë kriminelët të shkojnë në gjygj. Të gjithë ata që kanë larë duart me gjakun e popullit tim të jenë në bangën e të akuzuarit. Po ç’po ndodhë? Po arrestohen djemtë e luftës, po arrestohen ushtarët, po arrestohen komandantët e lavdishëm të çlirmit të Kosovës. Në Hagë sot është shoku im i armëve Fatmir Lima, një nga djemtë më me prespektivë të Kosovës, një nga djemtë që pasqyruan faktin se ne dimë të jemi edhe ushtarë por edhe politikanë të mirë. Fatmiri ka qenë ushtar, ka qenë komandant ka patur uniformë, ka luftuar armikun pushtues, ka luftuar për çlirimin e Atdheut të tij, kujt i bëri keq? Pse duhet të ishte në Hagë? Këto janë pyetje që mua nuk më lënë të qetë. Këto janë pyetje që unë ia bëj edhe Gjygjit të Hagës. Mua nuk më intereson nëse është ose jo në Hagë Millosheviçi. Mua më intereson që Haga të kuptojë mirë se Kosova ka qenë e pushtuar dhe do të luftonte për tu çliruar. Haga të kuptojë se nuk është normale dhe qytetare që të përpiqet të vendosë balance kriminaliteti midis serbëve dhe shqiptarëve. Nuk i kishim pushtuar ne serbët, ata na kishin pushtuar neve. Nuk u kishim uzurpuar e tjetërsuar trojet tona. Në këtë kuptim, më duket absurd fakti që të tentohet të arrihet një balancë kriminaliteti. Fatmir Lima nuk mund të jetë në të njëjtin gjygj me kriminelin më të madh të Evropës prëj luftës së dytë botërore e deri në ditët tona, i cili besoj se do të jetë krimineli i fundit. Por fakti që edhe sot në Beograd deklarohet një politikë kriminale dhe opinioni evropian e quan të mirëqëna, nuk ka asnjë kundërvënie, por dëgjohet kur Beogradi deklaron se Kosova është tokë serbe, kur Beogradi deklaron se do të rikthehet pronësia e tij mbi Kosovën. A ky është efekti i Gjygjit të Hagës, që paska mbyllur Millosheviçin brenda e do ta dënojë? Për mua le ta lëshojnë që sot, as ai as dikush tjetër me petkun e tij, nuk do të arrijnë kurrë, të bëjnë më krime në Kosovë, se Kosova nuk do të jetë kurrë më pronë e tyre, Kosova ka filluar jetën e saj.
Por ju duhet të dini se ne e kemi Hagën edhe në Kosovë. Këtu po arrestohen, po burgosen e po dënohen ish – komandantët e UÇK – së, vetëm pse kanë qenë luftëtarë. Ata po i dënon kodi penal serb. Ata po spiunohen nga spiunë që kanë qenë kontigjente të UDB – së, po dënohen me dëshmitarë të rremë që kanë qenë edhe më parë në shërbim të pushtuesit e që mjaftë nga djemtë e Kosovës i kanë mbytur me dëshmitë e tyre nëpër burgjet serbe.
Pra duke e nderuar Hagën për misionin e saj. Duke e nderuar për atë që ajo bënë për të dënuar kriminelët, dua ti bëjë apel që të mos merret me ne, se nuk kemi bërë asnjë krim. Nuk kemi vrarë asnjë njeri që të mos ketë qenë me uniformë në llogoret e armikut. Nuk kemi djegur, nuk kemi përdhunuar, se nuk e kemi në karakter. Nuk kemi qenë kurrë të pa besë as me armikun. Dihet mjaftë mirë që edhe kur ishim në luftë, nëse do të shpallej një vetëpërmbajtje ne nuk i kemi dhënë edhe betejë armikut, vetëm që të jemi serioz e të mbajmë fjalën e dhënë. Prandaj Haga të mos na sjellë në bangën e kriminelit, unë kam bindjen se po tentohet të bëhet një balancim kriminaliteti e kriminalizimi. Nuk i kuptoj ata që tentojnë të bëjnë një gjë të tillë, pasi vetëm kjo mund të justifikohet, nuk mund të motivohet e të ketë qytetëri, besoj që do të kuptohet nga të gjithë kjo që unë e di mirë.


Pyetje: Destinacioni që UÇK – së, ju dha pas çlirimit të Kosovës, a duket se i shërben qëllimit të saj të domosdoshëm, ndofta mos qe pak i shpejtë ky destinacion?


Përgjigje: Fakti që UÇK – ja, nuk ishte e vetmja fitimtare në luftë, siç ishte parashikuar që të ndodhte sipas programit ushtarako – politik, që ne kishim pregatitur në fillim të luftës, bëri që të ndodhnin edhe ndryshime në vlerat e kësaj lufte. Kjo bëri që në veprimet tona të kishte disa probleme që duhet të sqarohen. Në radhë të parë duhet sqaruar opinioni mbarë kosovar, pastaj edhe ai mbarë shqiptar, për arsyen e thjeshtë se ka disa që po përpiqen të thjeshtësojnë deri në minimum vlerat e UÇK – së.
UÇK – ja, meqenëse e përfundoi misionin e saj duke patur partnere edhe NATO – n, kuptohet që do do të kishte probleme me të cilat do të ballafaqohej. Ajo në radhë të parë u ballafaqua me Rezolutën 1244 të OKB –së. Prej kësaj rezolute ishte e kuptueshme që UÇK – ja, do të pranonte shpërbërjen e saj. Kjo për faktin se ashtu ishte rënë dakort që në Konferencën e Rambujes.
Megjithatë UÇK – ja, do të ruante një strukturë pasardhëse që u quajt Trupat Mbrojtëse të Kosovës (TMK). Natyrisht kjo strukturë nuk mund të justifikojë e të zëvendësojë UÇK – në. Por në kushtet tona do të mbetej e pranueshme.
Nëse ju doni të dini a jamë unë dakort me mënyrën si u trajtua UÇK – ja, pas përfundimit të luftës, unë ju them pa hezitim jo. Kjo, jo e fortë e imja bazohet në disa arsye, prej të cilave veçoj:
Së pari: UÇK – ja ishte një strukturë që e kishte krijuar fizionominë e saj në luftë dhe askush nuk kishte të drejtë të ndryshonte atë përveç popullit të Kosovës që e kishte lindur, ushqyer e rritur atë, i cili edhe kishte parë veprën e madhe që kreu në interest ë lirisë e pavarësisë së tij.
Së dyti: UÇK – ja, edhe sot e kësaj dite akoma nuk është dorëzuar nga Shtabi i Përgjithshëm i
saj. Ajo ka një bagazh të madh luftarak, i cili është detyrë të dorëzohet. Por asgjë nuk mund të dorëzohet në rrugë, çdo gjë u dorëzohet institucioneve. Institucionet në Kosovë vërtetë u krijuan. Por ato u krijuan vetëm në vitin 2001, gjë që la pa mbrojtje ata që kishin investuar më së shumti për të arritur ditën kur nuk do të ishim më të shtypur nga serbët.
Së treti: UÇK – ja, kishte një hierarki e cila me shpërbërjen e saj nuk u respektua dhe nuk u vlerësua për atë që kishte arritur. Kjo bëri që mjaftë nga djemtë e luftës të zhgënjehen dhe të mendojnë se nuk kishin bërë asgjë për të cilën kishin sakrifikuar.
Së katërti: Ish – luftëtarët, invalidët, dëshmorët dhe familjet e dëshmorëve, mbetën jashtë vëmëndjes. Atyre jo vetëm nuk iu dha asnjë ndihmë, por nuk morën as falenderimet e duhura për sakrificat e bëra.
Së pesti: Ju la fushë e lirë opinioneve jo kombëtare të vënë shumë pik-pyetje për luftën, për ushtrinë dhe për prespektivën e Kosovës. U gjallëruan mjaftë tendenca fashiste serbe, që po vazhdojnë akoma avazin e vjetër, duke harruar se ç’ka ndodhur dhe duke shkuar me mendimin se mund të kthehet dhe një herë prapa historia e Kosovës. Këto idera banale i kanë ata që nuk e dinë se vërtetë UÇK – ja, është shpërbërë, por djemtë që e kishin përbërë atë janë në Kosovë dhe të gatshëm të rreshtohen edhe njëmijë herë nëse i thërret Kosova.
Pra në përfundim ju them se akti i shpërbërjes së UÇK – së, nuk ka qenë një akt me interes për Kosovën, por një akt i diktuar nga situata në të cilën përfundoi lufta. Nuk kishte alternativë tjetër në kushtet tona. Por një gjë është e sigurtë UÇK – ja nuk mund e nuk do ti humbasin vlerat. Ajo do të jetë githnjë në Kosovë dhe do të kontribojë për Kosovën. E ardhmja do të ketë gjithnjë prezente UÇK – në, luftëtarët, dëshmorët dhe komandantët e saj. Asnjë alternativë tjetër nuk ka. Historia e Kosovës nuk mund të zhbëhet.


Pyetje: Si e vlerësoni në kushtet e sotme, oponentët dhe kundërshtarët politik?


Përgjigje: Në kushtet e demokracisë oponenca dhe kundërshtimi politik është normë. Unë e kuptoj mjaftë mirë se në politikën pluraliste nuk mund të ketë unitet. Disa ndjekin një linjë politike, disa të tjerë një linjë tjetër. Kështu që nuk mund të shkohet me mendimin e shpalljes armiq të të gjithë atyre që kanë pikpamje e programe politike ndryshe. Aktualisht unë e konsideroj normë mendimin ndryshe edhe brenda një strukture politike (një partie politike), kështu që nuk ka asgjë për të vlerësuar në këtë koncept.
Por një gjë duhet mbajtur gjithnjë parasysh, që pavarësisht se mund të kesh pikëpamje të ndryshmë politike, pavarësisht se mund ti përkasësh një strukturë politike, pavarësisht se mund të kesh ambicie, pavarësisht se dëshiron të marrësh e të mbash pushtetin, asnjëherë nuk duhet abazuar me kundërshtarët. Ata duhen respektuar, ata duhen vlerësuar, pasi kjo është edhe vetë vlera e demokracisë, që të udhëheqësh me oponencë, ose të jesh oponencë e atij që udhëheqë.
Njëkohësisht, pavarësisht nga ndasitë politike, në çdo moment duhet të jemi kombëtar. Kjo duhet kuptuar në mënyrë të tillë, që pavarësisht nga ambiciet e nga pozicionet në të cilat gjendesh me momentin e dhënë, në asnjë rast nuk duhet të godasish mbi ta elementë që përbëjnë interesat kombëtare. Ato interesa janë, mbi të gjithë ekziston Kombi, prandaj duhet edhe shteti, ekziston Kombi, ndaj bëhet edhe politikë, ekziston Kombi ndaj kërkohet edhe udhëheqje. Asgjë nuk mund të ngrihet mbi asgjënë. Nëse me interesat e Kombit luan për interesa të partisë, kujt do ti shërbejë ajo parti dhe ajo politikë që do të ndërtosh nëse merr pushtet? Mendoj se mund ti shërbejë çdo kujt, por vetëm Kombit, jo. Po kështu të mbajmë parasysh se kemi edhe momente të tjerë, të cilat nuk lejojnë tolerim. Askush nuk mund të mbajë pushtet, duke bërë moralin e asj që e ka mohuar e kundërshtuar deri ditën e marrjes së pushtetit.
Në Kosovë sot bëhet politkë. Akoma nuk mund të konsiderojmë se ka një politikë të pavarur. Por në asnjë mënyrë nuk duhet të jemi neglizhent në politikë, pse ajo nuk e ka fuqinë e duhur sot. Nuk e ka sot, por do ta ketë nesër. Por ne, nëse mesohemi të punojmë me neglizhencë, dihet se kjo neglizhencë do të na shoqërojë edhe kur ne, të jemi fuqiplotë për të ndërtuar Kosovën si duam ne e si është dëshira e popullit të saj. Prandaj unë duke e vlerësuar politikën kosovare në tërësi e kundërshtarët politik shqiptar në veçanti kam të drejtën të apeloj në çdo kohë. Kujdes me interesat kombëtare. Por a i kemi ne të qarta interesat kombëtare? Këtu mendoj se duhet të ndalemi. Ata sipas meje në politkën aktuale nuk janë ligjëruar. Pavarësisht se në formë leksionesh ne mund të flasim sa të duam e si të duam, por ligjërisht akoma flasim si duam e si na intereson për momentin. Interesat kombëtare janë ligjësi. Populli i Kosovës, pavarësisht nga etnia të cilës i përket ka një interes. Kosova të jetë e lirë, të jetë e pavarur, të jetë shtet dinjitoz, të ketë siguri, të ketë zhvillim, të ketë pastërti në drejtim, të ketë forcë politike, diplomatike, morale, ekonomike, ushtarake, policore, shkencore dhe kulturore. Këto janë standarte, askush nuk ka të drejtë të bëjë anashkalime. Vetëm nëse sigurohen këto populli do të jetë i qetë, i lumtur dhe do ta pranojë politikën e liderëve. Në të kundërtë asgjë nuk është e sigurtë.
Në Kosovë sot bëhet politikë. Por në mjaftë raste ajo në vend që të konsumojë kohë duke ngritur alternative për të zhvilluar rrugët në linjat që parashtrova më lartë, e konsumon atë me sulme të pabazuara kundër kuadrove të luftës, kundër luftës e luftëtarëve, kundr UÇK – së, në tërësi e kundër politikës së dalë nga lufta në veçanti. Në këtë linjë është rasti të ju them se UÇK – ja, e ka bërë një gabim. Gabimi i saj qëndron në mirëdashjen ndaj popullit të saj, e infrastrukturës së ndërtuar prej tij. E them këtë se sot ata kuadro politik kundër luftë, që i kemi edhe në parlamentin e Kosovës, as nuk e kanë parë luftën, as nuk e kanë dëgjuar gjëmën e saj. Kjo për faktin se ne kishim dhënë direktivën që tu qëndrohej sa më larg qyteteve, për të mos krijuar premise që të bëhen dëme. Pra ne e përqëndruam luftën kryesisht në fshat dhe në male.Kjo bëri që politikanët e mediatikët e salloneve të na quajnë ne luftëtarëve “disa fshatarë” që nuk dinë të bëjnë gjë tjetër vetëm të qëllojnë me armë. Ky është gabimi ynë, pse nuk e përqëndruam luftën në qytete. Të jeni të bindur se asnjë nga ata që bëjnë moral politik sot duke hedhur harresë e denigrim mbi UÇK – në, nuk do të ishin në Kosovë. Ata do të ishin jashtë Kosovës, në Beograd apo diku tjetër e dinë ata.
Megjithatë unë ju them se ne bëmë shumë mirë që e përqëndruam luftën kryesisht në fshatra e në male. Strategjia jonë ishte mjaftë e saktë. Çdo gjë do të marrë vlerat e duhura në kohën e ardhëshme. Por i thashë këto më tepër për të sqaruar që të kihet parasysh edhe kjo. Pasi ne vërtetë erdhëm nga malet por erdhëm të ndershëm, ne erdhëm nga malet por erdhëm atdhetarë, ne erdhëm nga malet por erdhëm me dinjitet. Ku ishin ata që bëjnë politikë sot kundër nesh, kur ne erdhëm nga malet?


Pyetje: A besoni realisht se kosovarët kanë dimensionin, vlerësimin dhe potencialin për të vetëqeverisur, kur ka një këmbë ngulje të vazhdueshme të Beogradit për ta mbajtur atë nën Serbi?


Përgjigje: Ju lutem. Nuk duhet të më bëhej një pyetje e tillë. Pasi mua më lind e drejta të përgjigjem ndoshta ashtu siç nuk do të jetë e pëlqyeshmë për juve. Megjithatë unë do të përgjigjem fare qartë. Kosovën nuk duhet ta matim me metrin e Beogradit. Metri i Beogradit u thye në Kosovë.
Kosova ka qenë e aftë të zhvillojë njëqind vite luftë me pushtuesin. Kosova ka qenë e aftë të ruaj etnitetin duke patur parasysh që 75% të popullsisë pushtuesi i ka asgjësuar e shpërngulur nëpër botë. Kosova ka qenë e aftë të ruaj flamurin e saj kombëtar duke qenë e kolonizuar. Kosova ka qenë e aftë të zhvillojë kulturën e saj duke i djegur jo librat por edhe shkollat. Kosova ka qenë e aftë të ngrejë universitet e Akademi Shkencash nën pushtim. Kosova ka qenë e aftë të ketë biblotekën e saj shqip, kur gjuha e saj ishte e anatemuar. Kosova ka qenë e aftë të ngrejë Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës ka qenë e aftë të zhvillojë Luftën Çlirimtare të Kosovës. Kosova ishte e aftë të ballafaqohej me politikën e madhe botërore në Rambuje kur toka digjej e djemtë luftonin. Kosova ka qenë e aftë të zhduk sundimin shekullor serb. Si ka mundësi të më bëhet pyetja, a e besoj unë se kosovarët kanë dimensionin, vlerësimin dhe potencialin për të vetëqeverisur?
Kosova e ka qeverisur vetëveten nën pushtim. Janë ata potenciale që e sollën deri në ditët tona. Nëqoftëse nuk do të ishte vetëqeverisur nën pushtim, të jeni e bindur se sot nuk do të kishte më Kosovë por disa shqiptarë gjysëm të sllavizuar të shpërndarë nëpër serbi. Sepse kjo lojë është përpjekur të bëhet. Pra Kosova ka potenziale të qeverisë vetëveten dhe të japë kontribute stabiliteti edhe për të tjerët. Kjo nuk është thjeshtë bindje, është një realitet, ju do të bindeni për këtë të vërtetë.
Po çfarë thonë të tjerët. Ka edhe nga ata që kanë dëshirë të sjellin argumente të kësaj natyre. Ata janë argumente të dështuara. Unë nuk preferoj të merrem me ta. Le të vrojtojmë kohën dhe Kosovën në kohë për të dalë në konkluzione, të cilat do të vërtetojnë ato që parashtrova.
Sipas mendimit tim edhe faktori ndërkombëtar e di mirë këtë. Por akoma nuk ka hequr dorë nga mendimet e vjetra nga trysnia që ka prej atyre që kanë akoma lidhje shpirtërore apo interesash me Serbino e mendojnë se mund të kthejnë rrotën e historisë prapa. Këtë e ka argumentuar Serventesi me “Don Kishotin e Mançes”, unë nuk kam arguente më të forta se ai… Kështu që edhe ky faktor do të arsyetojë më se fundi kur të kuptojë se çdo kthim prapa ka vdekur njëherë e përgjithmonë. Se vdekja është në të vëtetë në çdo rast njëherë e përgjithmonë, unë nuk kam asnjë të dhënë se të vdekurit ngrihen.
Ndërsa përsa i përket Beogradit, as që më shkon menda se mund të flasë ndryshe për Kosovën e kosovarët. Ai do të mbajë atë qëndrim që ka mbajtur gjithnjë, sepse nuk ka mundësi të bëjë menjëherë ndryshimin e mentalitetit. Ndryshimi i mentalitetit serb do të ndryshojë në atë kohë kur do të kuptojë se Kosova është një shtet fqinjë që duhet respektuar. Se Kosova është një vend që e banojnë pronarët e saj, ka interesat e saj dhe mund të na ndihmojë nëse ia kërkojmë një gjë të tillë. Kur Serbia të kuptojë këtë edhe ai do të flasë ndryshe. Personalisht pak besim kam se mund të arrihet një gjë e tillë edhe për shumë kohë. Ne jemi vigjilent, nuk i besojmë uniformës që vesh, por asaj çfarë bën. Aktualisht Serbia që po tenton të vesh uniformë demokracie, nuk ka ndryshuar asgjë nga mentaliteti i saj kriminal.


Pyetje: Në jo pak raste për UÇK – në janë përcjellë edhe keqkuptime, deri edhe hakmarrje (ka patur disa vrasje të mistershme), ka gjasa të ketë edhe segmente të tilla?


Përgjigje: UÇK – ja, nuk është importuar. Ajo ka lindur në Kosovë. Është pjesë e Kosovës dhe e kanë përbërë djemtë dhe vajzat e Kosovës. Pse duhet folur për të sikur ajo ka ardhur nga diku dhe po na sjellë probleme?
Pra nuk arrij të kuptoj këtë llogjikë, që në fakt është jo llogjike, që të merremi me deklarime sikur UÇK – ja, po bënë destabilizime. Ajo për stabilitet, për siguri, për qetësi, për unitet, për lumturi, për zhvillim, për miqësi, zhvilloi një luftë të tërë kundër pushtuesit. Nuk ka asnjë arsye që kjo ushtri të kthehet tani në një element destabiliteti. Nëse do të jemi mirëdashës të historisë së Kosovës dhe të ecurisë së saj do të kuptojmë se nuk ka vend të rrijë asnjë arsyetim se UÇK – ja po bënë vepra që dëmtojnë imazhin e Kosovës. Për këtë imazh djemtë dhe vajzat e inkuadruara në radhët e UÇK – së, dje, janë të gatshëm të bëjnë edhe një luftë tjetër nëse u imponohet nesër.
Është e vërtetë që ka patur disa vrasje në Kosovë si në çdo vend tjetër. Por kjo nuk i jep askujt të drejtën të paragjykojë e të akuzojë ish luftëtarët. A mos në Kosovë qenkemi të ndarë, në disa që paskan aftësi të përdorin armë dhe disa të tjerë që nuk dinë ti përdorin? Të kemi të qartë, ata që dinë të luftojnë përballë armikut, nuk janë në gjendje të bëjnë krime. Ata nuk mund të identifikohen me kriminelët. Por edhe në Kosovë, ka segmente politike, që për interesat e tyre janë të gatshëm të bëjnë çdo gjë. Ata janë në gjendje të bëjnë edhe krime, vetëm që të mund të ua faturojnë ato të tjerëve.
UÇK – ja, është lavdia e Kosovës dhe e Kombit shqiptar. Kush kërkon të bëjë vlerësime negative për të dhe për ish luftëtarët e saj bën një faj ndaj Atdheut. Por individët nuk janë përfaqsues të UÇK – së. Secili përfaqson vetëveten. Në rastet kur bëhen vrasje në Kosovë, ata që kanë detyrën duhet të gjejnë vrasësit. Ata vrasës motivojnë ose jo aktin e tyre është punë e tyre. Por në emër të UÇK – së, askush nuk ka e nuk ka patur dhe as do të ketë të drejtë të vrasë shqiptar, apo pjestarë të etniteteve të tjera në Kosovë. Në emër të UÇK – së, vritet vetëm armiku me armë në front. Këtë UÇK – ja, e ka bërë mirë. Ndryshe UÇK – ja, nuk di të luftojë.


Pyetje: Vazhdimisht, madje edhe sot na është kërkuar që të jemi unik, a keni vlerësim të veçantë për këtë? Mendoni se kushtet e sotme në Kosovë janë pjesë e kësaj strategjie politike?


Përgjigje: Uniteti është vlerë kombëtare dhe shtetërore.Çdo veprim ndryshe të heq të drejtën të jesh komb e shtet. Ju thashë që ne kemi një difekt se jo të gjithë e kanë të qartë se kush janë interesat politike të Kosovës. Këto interesa në disa raste identifikohen me interesat e partisë politike që përfaqson. Ne duhet të kemi të qartë se të qenit parti politike ka me vete si bashkë – udhëtare edhe të qenit pjesë e atij kombi apo shteti. Nëse është e qartë kjo puna është më e lehtë pasi secili do të dijë të zërë pozicionin e tij.
Në Kosovë sot më shumë se kurrë ka nevojë për unitet për të pasqyruar publikisht para faktorit ndërkombëtar që na vrojton, vlerat tona. Ato vlera që vërtetë nuk na mungojnë. Por në disa raste duket se vlerat identifikohen me interesat. Ky është akt i shëmtuar që mbart edhe mjaftë probleme.
Por njëkohësisht unitetin prap nuk duhet ta banalizojmë siç përpiqen ta banalizojnë disa segmente ndërkombëtare, kur edhe debatet politike në Kosovë i quajnë mungësi uniteti, kur në parlamentet e tyre në asnjë moment nuk gjenë qetësi. Ky pretendim është abuzim. Këtë abuzim mundohen të zgjerojnë ata që në Kosovë me ecurinë normale u prishën interesat. Në radhë të parë, për këtë investojnë ata që po paguhen në Kosovë, me parat e Kosovës, po marrin në Kosovë, atë që trajtohet si ndihmë për Kosovën. Kjo është e thjeshtë për tu kuptuar, pasi po të vepronin ndryshe duhet të largohen. Por po të largohen nuk kanë më ato privilegje që i kishin tani tek ne. Fati i keq i yni është se në disa raste ne harrojmë se të tilla probleme të ngritura në art na bëjnë dëm dhe për rrjedhojë i përkrahim apo edhe investojmë për ti fuqizuar. Këto janë akte që nuk duhet të ndodhin. Por unë mund të them se të tilla akte nuk po ndodhin prej atyre që erdhën në politikë prej luftës, por prej atyre që erdhën në politikë duke qëndruar afër kulltukut. Por nëse kërkohet një unitet ky është me vlerë. Atë kërkesë duhet ta përkrahin të gjithë. Kush nuk mendon se mund të udhëheqë pa qenë në unitet absolut për interesat e Kosovës gabon. Kush nuk korigjohet bën faj. Por unitet formal në poitikën pluraliste nuk mund të ketë. Kështu që nevoja jonë për ecuri nuk mund të ngrihet mbi formalitete, ajo do të ngrihet e duhet të ngrihet mbi të vërtetën e forcës së Kosovës ndër kohra. Uniteti i saj është i spikatur në të gjitha planet. Nuk e quaj prishje uniteti nëse grinden dy persona nëse kishte kafja shumë sheqer apo pak. Në këtë plan është detyrë e të gjithë politikanëve dhe intelektualëve të bëjnë arsyetimet e tyre. Është detyrë e mediave të mos bëjnë biznes në kurriz të Kosovës, por të jenë realiste dhe dinjitoze. Pra strategia jonë e unitetit është e realizuar, taktikat kanë akoma disa probleme që mendoj se gradualisht do të bëhen pjesë e strategjisë duke i dhënë asaj përsosmërinë që i duhet.


Pyetje: Sa efiçente ju duket qeveria – Rexhepi?


Përgjigje: Qeveria Rexhepi është një qeveri me detyrën për të qeverisur pa kostumin qeverisës. Cila mund të jetë efiçenca e kësaj llojë qeverie? Pa marrë parasysh faktin edhe se ajo është një qeveri e ngritur mbi bazën e një konsensusi, që natyrisht e le këtë severi pa oponencën e saj. Sidoqoftë ajo është e para qeveri e Kosovës së çliruar nga pushtuesi serb, pas qeverisë së përkohëshme të Kosovës të drejtuar nga Hashim Thaçi, që ishte qeveria që doli nga lufta dhe pati detyrën e vështirë të menaxhonte luftën e UÇK- së, dhe jetës së Kosovës në luftë e gjatë daljes nga lufta, të cilës ia mori pushtetin UNIMIK – u, pasi situata u muar në dorë nga OKB – ja.
Megjithatë unë konstatoj se si qeveri me shumë probleme për vetë kushtet nëpër të cilat kalon Kosova, qeveria Rexhepi ka arritur disa rezultate në sigurimin e qeverisjes brenda kopetencave që i janë dhënë sipas Kornizës Kushtetuese të Kosovës. Për të trajtuar këtë fakt duhet të kemi parasysh të paktën se tashmë kjo qeveri e ka prezantuar veten në ambientet kombëtare e ndërkombëtare. Duhet mbajtur gjithashtu parasysh se kjo qeveri mbështetet mbi Kosovën që ka dalë prej lufte dhe mbi një popull që ka dalë nga një sundim shekullor, që nuk është mësuar të qeverisë vetëveten, por ka qenë i detyruar të ulë kokën nën sundimin serb, duke bërë njëkohësisht edhe një luftë të pashembullt për të fituar lirinë.
Unë kam një bindje të pa diskutueshme se qeveria Rexhepi me gjithë shkopinjët që i kanë vënë nën rrota deri tani e që natyrisht do ti vënë edhe në të ardhmen, do të bëjë një figurë dinjitoze, duke hyrë në historinë e Kosovës si një qeveri e unitetit në Kosovë e që do të merret si një shembull për të gjitha kohërat.


Pyetje: A vazhdon të “gabojë” politika shqiptare në Kosovë, lidhur me qëndrimet koherente të korrektimit perëndimorë?


Përgjigje: Gjithnjë në politikë ka gabime. Me rëndësi është që këto gabime të mos ndikojnë në ecurinë e Kosovës. Të mos ndikojnë në ardhmërinë dhe në realizimin e synimeve për të cilat jemi deklaruar.
Aktualisht në Kosovë ka një politikë që bënë një punë intensive për të arritur në realizimin e aspiratës së popullit të Kosovës, që është Pavarësia e Kosovës, njohja e shtetit të saj dhe evidentimi e programi i zhvillimit të saj për të arritur në ato parametra që i interesojnë vetë popullit të Kosovës, pavarësisht nga etnia kombëtare.
Natyrisht që sot po flitet edhe për gabime të politikës në Kosovë. Por kjo nuk do të thotë që vërtetë po bëhen gabime të tilla që prishin ekulibra. Përkundrazi në Kosovë ka një politikë që e vlen të quhet politikë. Por kjo nuk do të thotë se nuk është me vend të gjenden edhe struktura që po bëjnë një politikë interesash.

Pyetje: Gjithëpërfshirja është pjesë e realitetit demokratik në çdo vend demokratik, për Kosovën sa hapësirë zë kjo gjerësi?


Përgjigje: Unë mendoj se në Kosovë ka një gjithëpërfshirje tepër normale. Por kjo nuk do të thotë se nuk duhet bërë kujdes, pasi në të kundërtën ne do të humbisnim atë që kemi fituar deri tani. Për mua gjithëpërfshirja fillon tek vlerësimi i luftës çlirimtarë të Kosovës, tek vlerësimi i luftëtarëve të UÇK – së, tek vlerësimi dhe nderimi i dëshmorëve e familjeve të tyre, tek vlerësimi i invalidëve, tek vlerësimi i ish luftëtarëve. Këtë duhet ta kuptojnë mirë të gjithë. Nuk mund të ketë politikë gjithëpërfshirëse, pa vlerësimet që parashtrova. Kush mendon se mund të bëjë politikë në Kosovë pa këto vlerësime, gabon. Askush nuk mund të gëzojë pushtet në Kosovë pa këto vlerësime.
Pra duket se në Kosovë akoma nuk është një gjithëpërfshirje, pasi nuk ka një gjithëvlerësim. Nuk ka një pozicion të saktë të të gjithëve për të gjithë. Ndoshta duket si absurde, por sot akoma në Kosovë ka politikanë që merren vetëm me vlerësime të vetëvetes, kur duhet të merren me politikën e Kosovës, me interesat e Kosovës, me të ardhmen e Kosovës. Por mendoj se kjo është e përkohëshme. Çdo gjë do të korigjohet. Siç e sheh edhe unë në këtë bisedë me juve po përpiqem të jemë sa më konstruktiv.


Pyetje: Përfeksioni demokratik kalon dhe përmes “sëmundjeve sociale të korrupsionit, trafiqeve, abuzimeve, etj, sa konsiderohet se dhe Kosova është prekur nga këto “vese” të themi?


Përgjigje: Këto vese sot po shoqërojnë gjithë shoqërinë njerëzore, pavarësisht se dikush është i pa mundur të kamuflohet e dikush tjetër mund të kamuflohet në mënyrë të tillë sa që çdo gjë të duket normale.
Mendoj se nuk është as në natyrën e as në funksionin tim që të merrem me këtë llojë analize.
Këtë analizë mund ta bëjnë më mirë specialistët, mediat dhe ata të cilët kanë një natyrë që manifeston dëshirën për tu marrë me të gjitha problemet dhe natyrisht kanë edhe për vete interesa. Unë nuk dua të bëj kopetentin për këto probleme. Vetëm di se nuk do të kisha dëshirë që Kosova e cila ngrihet mbi gjakun e dëshmorëve e sakrificat e luftëtarëve, të ruaj përjetësisht freskinë e atij gjaku e të atyre sakrificave.


Pyetje: Kur pritet Pavarësia e Kosovës, a ka kohë të humbur Kosova?


Përgjigje: Kosova ka shumë kohë të humbur se ka qenë një shekull koloni, që ka shërbyer për të pasuruar Serbinë. Ajo tashmë nuk ka asnjë minute kohe për të humbur. Nuk mendoj se duhet qëndruar në pritje që dikush jashtë nesh të marrë vendime për jetën tonë. Ne provuam se për një shekull askush nuk u kujtua për Kosovën, deri ditën kur djalëria e Kosovës mori armët dhe doli në sheshin e mejdanit për të fituar lirinë me forcë.
Pavarësia e Kosovës është një proçes. Ajo nuk pritet që të vijë. Për të punohet çdo ditë në të gjitha fushat e jetës në Kosovë për të arritur tek Pavarësia. Ne do të arrijmë tek Pavarësia me punën tonë. Për të realizuar këtë detyrë të vështirë duhet të punojmë të gjthë. Të punojmë politikanët, intelektualët, mediat, shkenca, qeveria, pushteti local, shkollat, ekonomia, gjithë populli. Por nuk ndjemë detyrë të gjithë si qytetarë të Kosovës, për të ecur pa mëdyshje drejtë Pavarësisë, as që mund të shkohet atje. Kjo rrugë është shumë e lehtë për tu ndjekur, por në asnjë mënyrë nuk mund të presim që Pavarësia të duket një ditë në horizontin e Kosovës si një dhuratë e qiellit.


Pyetje: Nga ushtria në politikë, patjetër është ndryshim, ç’mund të thonë për këtë?


Përgjigje: Për mua nuk ka ndonjë ndryshim, mendoj se edhe politika në një farë mënyre është luftë, ashtu si edhe lufta nuk është gjë tjetër veçse politikë, këtu ndryshimi qëndron në mjetet që përdoren.


Pyetje: A besonit se programi politik i UÇK – së mund të realizonte dhe drejtimin e vendit pas çlirimit të Kosovës?


Përgjigje: Tani mendoj se nuk ka nevojë për një analizë të tillë. Unë jam i bindur për atë që në luftë nuk shkuam me mendimin se ne do të çlirojmë Kosovën dhe pas lufte nuk shkuam me mendimin se ne do të çlirojmë Kosovën dhe pas lufte do të importojmë ata që do ta udhëheqin atë.
Ne kur filluam luftën kishim programuar edhe si do ta udhëhiqnim e zhvillonim Kosovën. Aktualisht po të fillojmë të flasim se si do të kishim udhëhequr ne Kosovën do të duket sikur po flasim sepse asgjë nuk mund të provohet.
Por ne tashmë jemi në fushën e politikës dhe në këtë kuadër një ditë do të jemi në drejtim të plotë të Kosovës ku do të tregojmë se sa rendimental do të jetë drejtimi nga ne në udhëheqje dhe se si do ti bëjmë realitet ato objektiva që i kemi përcaktuar me kohë.


Pyetje: Sllobodan Millosheviçi po gjykohet në Hagë, ç’prisni j unga ky gjygj, kush mngon tjetër në gjygjin e Hagës?


Përgjigje: Më vjenë mirë që më së fundi po shoh se një kryekriminel po jep llogari. Megjithatë ndoshta do të kisha më tepër dëshirë që ai të jepte llogari në gjygjin serb, kur edhe ky popull me tendenza kriminalizimi të normalizohet e të kuptojë se sa dëme i ka sjellë Millosheviçi, sa djem i ka vrarë pa arsye, sa familje serbe i ka lënë rrugëve, sa nëna serbe i ka lënë pa djem e të shkreta, sa armiqësi ka arkivuar për serbino, sa shumë i ka izoluar serbët, sa pabesi ka mbjellë në Serbi, sa vlerë i ka hequr kombit të tij. Një ditë serbët do jenë zgjuar nga gjumi tetargjik, një ditë do të jenë zhveshur nga kriminalizimi që u kanë veshur udhëheqësit e tyre i fashistizuar. Do të vijë ajo ditë, kur megjithëse është dënuar në Hagë, Millosheviçi do të dënohet prap në Serbi. Të rrojmë e të shohim.
Sidoqoftë Haga ka misionin e saj dhe atë po përpiqet ta kryej. Por në Hagë duhet të venë edhe mjaftë të tjerë. Duhet të shkojë në Hagë Arkani, megjithëse thuhet se është vrarë, unë mendoj se ai duhet dënuar në Hagë pas vdekjes. Duhet të vejë në Hagë Rankoviçi, Shesheli, gjeneralët kriminelë serb të cilët kanë drejtuar në Kosovë fushatën ushtarake e vrasjet musive. Janë shumë që duhet të venë. Por nuk është ky problemi. Problemi më imediat është që çdo serb duhet ti bëjë gjygjin vetëvetes për ato që ka bërë në Kosovë, që nga ushtari i thjeshtë e deri tek eprori më i lartë ushtarak e politik. Duhet ti bëjë gjygjin vetes edhe ai fshatari serb i Kosovës që ka marrë armën për të vrarë fqinjin e vet.
Pra nuk është Haga ajo që mund të sjellë drejtësinë në Kosovë, në Serbi e në ballkan. Ajo bënë aq sa mun të bëjë. Por në dorë e kemi ne qytetarët ballkanas që të bëjmë hije secili në pjesën e trojeve të tij e të respektojmë pjesën e tjetrit. Nuk është një Millosheviç ai që është i vetmi fajtor, janë shumë Millosheviçë, janë shumë Arkanë, janë shumë Sheshelë, ata të gjithë nuk mund të venë në Hagë. Ata duhen dënuar këtu në Ballkan, ata duhet ti dënojnë ligjet e shteteve të tyre. Këtë do ta arrijmë, por kjo do të arrihet kur të kuptohet nga të gjithë se një diktator e fashist para se të skllavërojë një komb tjetër, në radhë të parë skllavëron kombin e tij, këtë më së miri e ka bërë Millosheviçi.
Nuk është pra Haga ajo që mund të na sigurojë qetësinë dhe ardhmërinë. Nuk arrinë dot Haga të mbyllë në burg gjithë kriminalitetin. Pra duket se njerëzimi duhet ta konceptojë Hagën ndryshe. Të konceptojë që secili ta ketë Hagën në prakun e shtëpisë së tij. Prandaj edhe them që gjygjin e kriminelëve duhet ta bëjë dhe do ta bëjë vetë populli serb. Prisni sa të zgjohet. Prisni sat ë kuptojë se megallomania është portret i kriminelit. Prisni sat ë ndjejë dhëmbjet e krimeve që ka bërë. Ne ndihmuam që të shikojë vetëveten. Ne e dhamë kontributin tonë. Ai tashmë është në rrugën e të kuptuarit të gjëndjes në të cilën ka rënë, vrojtoni dhe do të shikoni çdo të ndodhë.


Pyetje. Keni qenë drejtues në UÇK, a është vështirë të drejtosh në kohë lufte, kur e din që para ke armikun i cili nuk ta fal jetën?


Përgjigje: Mendoj që nuk ka detyrë më të vështirë se të jesh drejtues në luftë. Sidomos në një luftë, siç ishte Lufta Çlirimtare e Kosovës. Ajo ishte një luftë kun ë terren gjithkund ishte armiku. Armatimi, municionet, instrumentat, aparaturat, paisjet e pajimet ishin shumë të pakta. Dihet që një luftë pa një logjistikë të fuqishme është e destinuar të dështojë. Por që të kesh logjistikë të duhen dy elementë që janë domosdoshmëria e çdo momenti.
Së pari, duhet të kesh depo dhe ti kesh plot ato, me të gjitha ato mjete që i ke të nevojshme për luftë.
Së dyti, duhet të kesh mundësi transporti, që do të thotë të kesh mjete për transport dhe rrugë nga duhet të lëvizin mjetet. Të gjitha këto UÇK – së, i mungonin. Kështu që të jesh drejtues në një ushtri si UÇK – ja, është vërtetë një detyrë e vështirë.
Të marrësh përgjegjësinë për të nisur djemtë drejtë frontit, duhet pa tjetër të sigurosh edhe kushte për ta. Porn ë kushtet e luftës tonë e kishim të vështirë të krijonim komoditet të tillë, prandaj edhe duhet të merrnim përgjegjësi që duke luftuar armikun ti shkaktonim atij humbje të tilla që ai ti kishte frikë armët tona. Dhe vërtetë e arritëm qëllimin tonë duke bërë një luftë të vështirë por epope.
Ne kishim edhe favour në kushtet e Kosovës, kështu që nuk mund të them se kemi qenë në një terren të vështirë. Të paktën ky është një tregues që ka favorizuar luftën tonë. Ky terren ishte yni. Mbi këtë tokë banonte populli ynë. Armiku ishte në terren të huaj. Ai e kishte çdo prag e plis kundër. UÇK – ja ishte populli i Kosovës, ishte djalëria e Kosovës, ishte shpresa e Kosovës. Luftëtarët e dinin mirë këtë. Ata kishin një moral për tu admiruar. Mbi moralin e tyre u mbështet edhe furnizimi rrugë pa rrugë. Mbi moralin etyre u mbështet edhe rezistenca nga të pa ngrënët, ndaj të ftohtit, ndaj zjarrit të armëve të armikut, ndaj superoritetit numerik të armikut etj.
Përgjegjësia e drejtuesit është përgjegjësi. Por të jesh drejtues në kushtet siç isha unë, është lavdi. Them kështu sepse të gjithë luftëtarët e kishin shumë të qartë se mund e do të vriteshin dhe nuk hezitonin të shkonin në front. Ata nuk hezitonin të ndesheshin me superioritetin numeric e të zjarrit të armëve të armikut, ti shkaktonin atij humbje dhe të siguronin fitoren e betejave. Djalëria dhe vajzëria kosovare që vullnetarisht erdhi në luftë për çlirimin e Kosovës, ishin plejada më e lavdishme e këtij Kombi të lashtë. Ata ishin luanë në luftë aq sa janë të thjeshtë e pa pretendime sot, të jesh komandant i të tillëve është lavdi. Është i nderuar ai që i takon një fat i tillë. Mua më takoi.


Pyetje: Një ushtri e motivojnë cilësitë e nevojshme, çfarë veçoni ju për UÇK – në?


Përgjigje: Ushtria Çlirimtare e Kosovës është ushtria e vullnetit të popullit për të çliruar trojet e tij nga kolonizimi. Ajo ka lindur vetëm për të mbrojtur jetën e popullit të saj nga asimilimi dhe për të çliruar tokën e Kosovës nga skllavërimi. Në këto kushte kjo ushtri, ka disa veçori të cilat nuk gjenden në një ushtri klasike të një shteti të organizuar. Ishin pikërisht ato veçori, të cilat nuk u kuptuan as nga politika serbomadhe e as nga gjeneralët e kolonelët e armatës e të policisë serbo – sllave. Disa nga këto veçori janë:
UÇK – ja ishte ushtri vullnetare.
Në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, u radhitën djemë e vajza të zgjedhur, që përbënin ajkën e djalërisë e vajzërisë kosovare.
Disiplina ishte e ndërgjegjëshme dhe në parametra optimale.
Dëshira për të njohur artin ushtarak të luftës, ishte pjesë kryesore e karakterit të çdo luftëtari.
Uniteti midis ushtarëve e kuadrove ishte monolit.
Humanizmi ishte prezent në çdo hap të UÇK – së.
Dashuria për Atdheun e për lirinë ishte lejtmotivi i jetës së çdo ushtari.
Besimi tek shoku, tek vartësi dhe tek eprori, besimi në drejtësinë e luftës së UÇK – së, besimi në arritjen e fitores, besimi në pashmangësinë e çlirimit.
Marrëdhëniet me popullin dhe mbështetja e plotë e ndërsjelltë në kuadër të zhvillimit të luftës.
Vlerësimi e respektimi i armikut dhe lufta e ashpër në kuptimin më të plotë ndaj tij.
Njohja e ligjësisë dhe nënshtrimi ndaj politikës në momentet e duhura e të përshtatëshme.
Respektimi absolute i synimeve politico – ushtarake dhe vënia e të gjitha forcave për realizimin e tyre, etj
Këto veçori mund të zbërthehen dhe të jepet nja panoramë e plotë e gjithë aktivitetit të UÇK – së, duke plotësuar figurën e saj. Por mendoj që në këtë bisedë të mbeten kaq, për të gjetur kohë më vonë për të bërë një trajtim më të mirë.


Pyetje: Dhe një mesazh …


Përgjigje: Unitet dhe vigjilencë në emër të Kosovës. Dasiuri për njëri – tjetrin, se jemi nginjur me urrejtje, me vrasje, me zhdukje, me uri, me pabesi, me djegie, me shkatërrime, me shpërngulje, me pasiguri. Dashrui për Kosovën. Respekt për jetën. Nderim për historinë, për luftëtarët, për gjakun e të rënëve. Dëshirë për zhvillim.




Intervistoi : Rajmonda Maleçka



Kjo intervistë është marrë gjatë vitit 2003 në Prishtinë
Posted by AGJENCIONI FLOART-PRESS