Shkrime (Poezi)!!!

[fisniku-student]

Islami (paqe)

Mrekullia e nenqmuar
Si loti i paster dhe i kulluar
E verteta e injoruar
Si uji I kthjellet dhe pastaj I turbulluar

Thesari I porositur dhe I dedikuar
Per njeriun mesim se si eshte krijuar
Te meson se pse jeton
Dhe te njofton me Zotin qe lindjen dhe vdekjen e dhuron

Drita qe ndriqoi mendjen
Ngjalli dashurin dhe gjeneroi endjen
Keshilla qe ia ndriqoi rrugen njerzimit
Ngjalli shpresen me ndihmen e pendimit

Udherrefyes per ata qe mendojne
Shperblim per ata qe besojne
Suksese per ata qe meditojne
Dhe rezultat te pritura per ata qe shpresojne

Te mbeshtetesh tek islami
E ndaluara quhet harami
Nese per te bukuren te ka marr malli
E lejuara quhet hallalli

Te ofron zgjidhje ne veshtiresi
Te ofron force ne trimeri
Te ofron drejtesi ne padrejtesi
Dhe ofron perkrahje ne dituri

Kjo bote ka nevoje per nje tjeter faqe
Eshte ne kerkim te arsyes ,po kerkon shkaqe…
Islami eshte shpresa e fundit ,qe ofron paqe

[fisniku-student]

Oh Zot , më fal kur të Ankohem

Sot ,ne nje Autobus isha I ulur,
E pashë nje vajzë me flokë te arta dhe e bukur
Dhe deshiroja qe te jemë aq I dëlirë dhe të I buzeqeshi
Kur papritur ajo u ngritë per tu larguar
E pashë atë duke qaluar per gjatë shtegut.
Ajo kishte vetem nje kemb dhe barte nje mbeshtetëse
Por derisa ajo kaloi, buzëqeshi…
Unë i prekur nga kjo thash ne vete
Oh Zot me fal mua ,kur te ankohem,

A, i kam dy këmb ?, Bota eshte e imja.


>>
Vazhdova rrugën ngadal
U ndala per ti blerë disa sheqerka tek nje djalë,
Djaloshi qe shiste ishte shumë I bukur
Bisedova me të,ai dukej shumë kenaqur
Me tha Edhe nese vonohem ,- I thash ska dëm
Dhe derisa largohesha ,ai me tha mua
Te falenderohem ,ju ishit shumë I sjellshem
E verejtet, “tha ai, ”unë jam I verbër”
Ah sa me preku kjo thell ne zemer,
Oh Zot me fal mua,kur te ankohem..
Unë jam I pasur dhe duhet te gezohem,

A , i kam dy sy ?, bota eshte e imja

>>
Derisa ecja ,ne nje vend te afert
E pash nje femijë me sy te kaltërt
Ai qendronte dhe shikonte te tjeret se si luanin
Ai nuk dinte se qfar te bente dhe perpjekjet e tij shuanin
U ndala per nje moment dhe pastaj I thash!
Pse nuk ju bashkangjiteni te tjereve, I dashur ?
Ai shikoi para ,pa asnje fjalë,I stepur,
Dhe ateher e kuptova. Ai nuk mund te degjonte
Ishte perseri kjo qe ne zemer me rendonte
Oh Zot me fal mua,kur te ankohem.
Unë jam I pasur dhe duhet te gezohem.

A, i kam dy vesh ?, bota eshte e imja

>>Me kembë qe te me shpiejn ku te dojë.
Me sy qe te shoh shkelqimin e perendimit te diellit.
Me vesh qe te degjoj qka te dojë.
Oh Zot më fal mua ,kur te ankohem.

Unë me te vertet jam I bekuar dhe bota eshte e imja

Shikoni Video Clipin ne Vazhim ne Gjuhen Angleze>>

[**tesa**]

...........................................LETER NENES.............................................





Biri im,kjo eshte nje leter,


nga nena jote,nje plake e gjore.


Mbas kohes qe na largoi,si askend tjeter,


me ne fund lapsin mora ne dore!


Sa here loti rrugen ma preu


mjegull e syve shikimin vodhi.


Dielli zjarrte acarin theu,


zemer e nenes tutje s'te hodhi!


O biri im,shoh qe je rritur,


je bere i madh,ne trup e mendje..


Vec mos harro,gjykim i ndritur,


t'keqen flak nga shpirti,pa fjale,me endje!


Si te gjithe nenat,ashtu edhe une,


shikimin tres tutje,larg,tek e ardhmja...


Kurre mos harro,te dua shume,


e drejta e nenes eshte me e madhja!


Te pakten kete leter,ti bir,lexoje,


aty,vec dhimbjes,ka plot urime.


Me pas,ne do,grise,coptoje,


sic ke coptuar dhe zemren time!


Para 40 vitesh,kur nje doktoreshe,


per shtatzenine me lajmeroi,


mes shoqesh u ndjeva si luaneshe,


krah'i gezimit boten pushtoi!


Te gjitha nenat e dine se e mira,


merr tjeter vlere kur pret nje femije.


Bashke me agimet me te bukura,me te dlira


dhe det i trazuar i shqetesimeve do te vije!


Ne trup te mbajta jo pak,nente muaj,


flija e ngrihesha me veshtiresi.


Si mund te mendoja qe do t'behesha e huaj,


kur vuajtjet me shtonin vec dashuri!?


Asgje s'ma zvoglonte dashurine per ty,


dita-dites mezi prisja te te shihja.


E ku kish me te lumtur se ne te dy,


per te varrosur djallin rremihja,rremihja!...


Gezohesha tek ndjeja t'emblat levizje,


per peshen tende,qe shtohet cdo dite.


Te ndjeja tek rriteshe dhembje pas dhembjeje,


mes momentesh te mbushura plot shpresa e frike!


Me ne fund erdh' casti kur ankthi larg humbi,


mes dhembjesh qe as lapsi,as gjuha s'mund t'i shprehe.


mbas shume mundimesh jeta vdekjen mundi,


dhuraten qe ta jep Zoti askush s'mund ta bjerre!...


E qara jote u perzie me lotet e mi,


te shihja e s'ngopesha nga gezimi,mrekullia...


Per vite te tera te mbajta ne gji,


te lava,te shplava me duart e mia!


Prehrin e bera shtrat per ty,o bir,


qumeshtin tim ushqimin me te preferuar.


Ne netet e gjata t'i ndrisje si xhevahir,


une vigjeloja e qete,e lumtur!...


Lodhesha aq shume,qe ti te gezoje,


miresite e mesimit prisja te shijoja.


Prisja me padurim dic te me kerkoje


e me gjithe shpirt,bir,te ta dhuroja!


Kaluan mjaft vite e une me kete gjendje,


mendeshe e gezuar,durimtare e mire.


Per ty s'ndjeja lodhje,medyshje e hamendje,


sherbetore e papertuar,pa sqime,pa smire!...


Dhe nuk te vonuan shenjat e burrerise,


kish ardhur koha per te te martuar.


Me ne fund po ndaheshe nga krahet e djalerise


nje agim i ri te ishte afruar!


Martesa s'vonoi,ky ligj i bekuar,


por,oh,qe n'diten e dasmes zemra m'u therrmua.


Lote gezimi me dhembje rridhnin ngatarruar,


nje re e cuditshme prane m'u afrua!...


Dhe sot,sa keq qe s'je me ai qe njoh,


me braktise dhe e harrove,ti bir,hakun tim.


Kalojne vite te tera e une nuk te shoh,


zerin s'ta degjoj e kridhem ne trishtim!...


O bir i dashur,s'te kerkoj shume,vec pak,


kete sjellje nenemira kurre nuk e priti.


Tashme jam e lodhur,e dobesuar,plake,


si e mohove ate qe te rriti!?


Nese nje e huaj dic do te dhuronte,


do t'i ishit mirenjohes,si ti edhe femija.


Valle,si mundi djali kaq shpejte te harronte,


miresite e nenes,nga zemerligesia!?


Sa here qe zemra ime per ty mire degjon,


sa shume qe gezohet,aq shtang e hutuar.


Cfare gjynahu kam bere qe nuk me viziton,


mos valle hakun tend s'e kam plotesuar?!..


O biri im i shtrenjte,dua te te shoh,


ne mes besimtaresh e jo me qafiret.


Me jep shperblimin e mos me moho,


meshira e All-llahut eshte per te miret!


A s'ka ardhur koha qe zemra te te zbutet,


per nje plake te pervuajtur qe e coptoi malli?


Zemra e njeriut si aspak nuk tutet,


kur nenen e ka flakur porsi nje gur zalli!?...


Jo bir,jo,s'do ankohem e lutem kunder teje,


s'do e shfaq zemerimin,do e bluaj ne vetvete.


Asgje s'ka fuqi te te ndaje prej meje,


packa se pikellimi po me tret nder vete!


Dyert e qiellit do te hapeshin shpejt,


s'do te kish pengese per lutjet e mia.


All-llahu do t'i pergjigjej kesaj nene te shkrete,


mbi ty e familjen tende do zbriste fatkeqesia!


Oh,jo,nuk do ta bej,se ti je biri im,


ke qene dhe do te mbetesh pranvere e jetes sime.


Ke ndritur e me ndrit porsi xhevahir,


packa se me ke lene mes detit plot gulcime!


Kthe rruge,biri im,thinjat po te dalin,


vitet kalojne shpejt e do te behesh plak.


Me lot te merzise ke per ta lutur edhe ti djalin,


e verteta eshte e vertete dhe haku eshte hak!


Ki frike te madhin Zot ndaj nenes qe te pret,


besimi i vertete di t'i mposhte pengesat.


Pendohu tek Krijuesi,si rob i sinqerte,


e dije se tel All-llahu grumbullohen ankesat!


Kushdo qe ben mire,qofte sa nje therrmije,


do ta shohe ate,pa me te voglin dyshim.


Por dhe denimi shpejt do ta arrije,


ate qe ben keq e s'ngutet ne pendim!...

[LOGIC]

I dashuri vëlla!
Ne nuk po dimë të përgjigjemi, sepse kemi harruar si pyetet,
Nuk po e shohim më të vërtetën si qiellin mbi det,
sepse po shikojmë pa menduar për sytë,
e sytë shohin shumë por jo veten,
I dashuri vëlla!
në mes të shkretëtirës është lodhur një deve
duke bartur ujë mbi shpinë dhe po vdes nga etja ,
ndoshta, ndoshta edhe peshku do të vdisej,
sikur të ngopej me ujë, e uji lagë gjithçka përveç vetes,
I dashuri vëlla!
Kam qeshur pa e kuptuar pse erdha në këtë botë duke qarë
Kam qarë pa e kuptuar pse kam qeshur symbyllur në djep,
E dua dhimbjen që më zgjoi nga gjumi i jetës,
i asaj jete që nuk do të doja të ishte e imja
sepse kafazi sado që të jetë i gjërë prap kafaz është,
I dashuri vëlla!
Duke u mahnitur që po i dallojmë të gjitha ngjyrat harruam të
mendojmë për dritën që na e mundësoi dallimin, rrugën e pishtarit ndriçues
Ka dritë për të gjithë ata që nuk i mbyllin sytë para saj
Dritës nuk i duhet dikush të dëshmoj që ajo ekziston,
sepse ajo vet dëshmon për veten, prandaj,
prandaj ka kohë që nuk po dimë të përgjigjemi
sepse kemi harruar se çdo pyetje ka mbrenda edhe përgjigjen,
I dashuri vëlla!
Nëse jeton si ishull në mes të shkretëtirës, në mes të detit, pa ankth
Një ditë do të vijnë anijet të të parkohen tek ti, sepse nuk kanë ku tjetër!
Në rrugën e jetës mund të ecin mirë vetëm ata, vetëm ata që dijnë ku shkojnë,
Ata që nuk dinë të ngrohen digjen, digjen pa menduar se zjarri djeg gjithçka përveç vetës,
I dashuri vëlla! Duhet ta pranosh:
Duhet ta pranosh tri herë se je i padijshëm për ta
kuptuar se padituria është sëmundje pa dhimbje,
Por më e dhëmbshmja, duhet të shkurërzohesh tri herë nga kjo botë për ta kuptuar se kjo i ngjan një plake, një plake e cila është fshehur nën vellon e nusërisë,
I dashuri vëlla! Kur ndjehesh i vetmuar mes qiellit dhe tokësmendo!
Mendo si ndjehen qielli dhe toka që të kanë në mes
Toka s‘është e jotja po ti ,ti je nga toka...
Prandaj thuaj ballit:
Thuaj ballit le ta puth tokën, e atëherë, atëherë do ta ndjesh dashurinë e qiellit.
I dashuri vëlla! Nëse mendja nuk mund ta qetësojë zemrën, atëher thuaj zemrës le ta qetësojë mendjen
sepse atë që kërkon mendja,e gjen zemra
të gjitha vitet që shkuan i takojnë vdekjes,
çdo perëndim i diellitështë edhe lindje e tij,
nëse nuk don ta humbasësh kohën lutju, lutju Atij që është betuar në Të,
O Zot, më jep aq mend,ta kuptoj sa i pa mend që jam!
më jep aq dije ta kuptoj që sa i padijshëm që jam,
më jep aq forcë ta kuptoj që sa i pa fuqishëm që jam,
E kur të ngadhënjej mbi tokë, më bëj të mos harroj se prap do të bëhem tokë…
O Zot unë që të kam vetëm Ty.
I shikoj me dhimbje, i shikoj me dhimbje të gjithë ata që kanë përveç Teje çdo gjë, e çfarë mund të kenë përveç Teje,
çfarë?!
Çfarë mund të kenë përveç Teje,
O ZOT?!

[burbuqe1]

Ti thua

E ndrojtur me hapa të ngadalshëm e të lehtë, riktheheshe.

E mbyllur si guaskë, pëshpërite ne hapësirën e pafund...

Ti thua

Ti e do dritën - çiltërsinë

Por nëse shkëlqen – ta fal

Ti thua

Ti e do miqësinë për hir të Allahut

Por nëse humbet dhe shkëputet si meteor

E kërkon nxehtësinë në errësirën e dheut.

[burbuqe1]

Selam, meqe tema eshte per shkrime, nuk ju ngelet hatri qe nuk eshte poezi...


Qytetit tim


I mbërthyer me besëtytni dhe verbëri po gjëmon, i dënuar nga sprovat po rënkon...

Si fëmije tek shkoja ne shkollë me kanë ngel në kujtesë ato kasollet e vogla të cilat më ngjanin si shtëpi lodrash apo si kasollet në përralla, ishte diçka krejt ndryshe, çka kuptova më vonë në te vërtet. Njerëzit afroheshin verbërisht bënin lëvizje rrethore, pëshpëritnin lutje, i flisnin dikujt pa e ditur se nuk mund t’i dëgjoje njeri, e lere më ti bëj dobi diçka.

"Kush është më i humbur se ai që pos Allahut lut diçka që nuk i përgjigjet atij deri në kiamet, pse ata (që luten) janë gafilë ndaj lutjes së tyre." (El Ahkaf, 5)

Pejgamberi alejhi selam ka thënë: "Ai i cili vdes duke e lutur dikë tjetër përveç Allahut xh.sh., do të hyjë në zjarr." (Buhariu, shih Fet'h el Bari 176/8)

"Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij..." (El Isra, 23).

Allahu xh.sh. thotë: "Nëse Allahu të provon me ndonjë të keqe, atë s’mund ta largojë kush pos Tij, po nëse dëshiron të japë ndonjë të mirë, s’ka kush që mund ta pengojë dhuntinë e Tij." (Junus, 107)

Hidhnin të holla ne to pa pasur ide se kujt po ia dhurojnë kush do t’i merr dhe për çka do ti shpenzojë ato...

"Andaj ti falu dhe prej kurban për hir të Zotit tënd!" (El Keuther, 2),

Pejgamberi alejhi selam ka thënë: "Allahu xh.sh. e ka mallkuar çdo person që ther për hir të tjetërkujt e jo për hir të Allahut." (Muslimi nr: 1978)



Allahu kishte zbritur mëshire, elhamdulilah, kisha kuptuar dhe mësuar qe ai veprim, ishte nga mëkatet e mëdha-shirku. Isha e irrituar nga ato veprime dhe sa here që më vinte rasti mundohesha t’iu hapja sytë njerëzve përreth. Po fatkeqësisht ai ishte një numër shumë i kufizuar dhe vetëm shoqëri e afërt e imja.


Transmeton Ebi Bekre, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi alejhi selam ka thënë: "A dëshironi t’ju tregoj për (tre) mëkatet më të mëdha?” Thanë: “Gjithsesi, o i Dërguar i Allahut.” Tha: "...(ndër to) t’i përshkruash Allahut shok (shirku)…" (Muttefekun alejh, Buhariu nr: 2511)

Çdo mëkat Allahu xh.sh. ka mundësi t’ia falë njeriut, përveç shirkut; shirku nuk falet përveçse me pendim të sinqertë.

Allahu xh.sh. thotë: "S’ka dyshim se Allahu nuk fal (mëkatin) t’i përshkruhet Atij shok (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) i fal kujt do." (En-Nisa, 48

O shpirtra të gjallë meditoni thirrni arsyes se shëndoshë: lexo, studio, medito dhe kërkoje të vërtetën. Mos i ndjekeni verbërisht te parët tuaj. Thirrni mendjes së shëndoshë, mendoni kujt ia drejtoni lutjet e juaja. Cili është qëllimi qe keni ardhur përkohësisht ne ketë jete? Pse duhet te prisni ndonjë aksident apo një vdekje të hershme për t’ju rikujtuar që nuk do të kurseheni edhe ju herët a vonë nga ajo.

A nuk keni frike se një ditë mund te bëheni ju një rikujtim për dike?!

A nuk keni frike se ai moment mund t’ju zëre ta pa penduar - papërgatitur?!...

Kam shumë frike!...
Po ti vesh një vështrim të shpejte, gati qyteti me i sprovuar në luftë, ende ka trupa të zhdukur të cilët priten mes ankthit dhe shpresës qe iu vret çdo moment. Nder vendet me ekonomi me të rrënuar. Përveç restoranteve e kafiterive asgjë tjetër nuk funksionon më mirë. Rini e helmuar, fenomenet e pasluftës, të panjohura më herët për ne. Varfëri e skajshme, te “ç’veshur” me “firmat” me të fundit, të lustruar dhe të parfumosur për t’ju përshtatur shumicës për të qenë me “trendy” çoftë ajo edhe shfrenim vetëm e vetëm që të jesh pjesë e shoqërisë...

Pendohu oj krijese e Allahut, kërkoje te vërtetën, largohu nga injoranca se për Një Allah

"All-llahu nuk e ndryshon gjendjen e një populli përderisa ata nuk e ndryshojnë vetveten" (Er-Ra'd, 11).

Nëse nuk e bëni një hap pozitiv e ti hapni sytë nga e vërteta, do të humbni, zymtësia e kohës do t’ju mbërtheje.

Allah jepu dritë te kuptojnë urtësinë tende.

Allah na mëshiro të gjithëve!...

Udhëzona (përforcona) ne rrugën e drejte! Ne rrugën e atyre, te cilët i begatove me te mira, jo ne te atyre qe kundër veti tërhoqën hidhërimin, e as ne te atyre qe e humben veten! ( El-Fatiha, 5-7)


02 Maj 2008

[burbuqe1]

Nuk dua te qaj por, sonte s’ndaloi dot.

E rrethuar me zymtësi,

zbrazëtia dhe tingujt e djallit i shoqërojnë kudo...

Me fal Krijues i vetëm, nuk di si t’ia beje tani.

Ti je komunikimi im i vetëm, te lutem me udhëzo...

Bote e egër, me duhet te të luftoi.

Tani, pothuajse te gjithë kundrejt meje

Zëra të shumtë pëshpëritin e bërtasin ...

Dallgë, rrebeshe, së reshuri s’pushoni!

E dëshiroj shume të bej atë hap,

po ende...

çka duhet te pres?!!...

Allah mbështetem tek Ty, do te me mjaftoje ndihma Yte

[Archicad]

Më fal



Ahmed Bukhatir





Sot, në një autobus

E pashë një vajzë me flokë të artë

Dhe dëshirova të isha aq i mirë.

Në atë çast ajo u ngrit të shkonte,

E pashë, ajo qalonte

E kishte njërën këmbë dhe tjetrën të ngjitur

Por derisa kalonte, ajo buzëqeshte

O Zot , më fal , kur unë ankohem.

I kam të dy këmbët dhe bota është e imja.

Me këmbët të më qojnë kah të du.

Me sytë për ta parë vezullimin e diellit.

Me veshtë për të dëgjuar qka dua të di.

O Zot , më fal , kur unë ankohem.

Në të vërtetë unë jam i bekuar se bota është e imja.






U ndala të bleja pak bonbone.

Djaloshi që i shiste kishte aq sharm.

Fola me të , dukej shumë i hareshëm.

Sa të rrija, nuk do ta pengoja,

Dhe kur morra të shkoj, ai më tha

“Të falenderoj, keni qenë shumë të përzemërt.

“E shihni” ai më tha “Unë jam i verbër”

O Zot , më fal , kur unë ankohem.

I kam të dy sytë, bota është e imja.

Me këmbët të më qojnë kah të du.

Me sytë për ta parë vezullimin e diellit.

Me veshtë për të dëgjuar qka dua të di.

O Zot , më fal , kur unë ankohem.

Në të vërtetë unë jam i bekuar se bota është e imja.







E pashë një djalë me sy të kaltër

Ai qëndronte dhe i shikonte fëmijët duke luajtur.

Nuk dinte qfarë të bëjë.

U ndala një çast dhe i thashë:

"Pse nuk luan me ta , i dashur?"

Ai shikonte përpara pa bërë fjalë.

Pastaj unë e kuptova.

Ai nuk mund të dëgjonte.

O Zot , më fal , kur unë ankohem.

I kam të dy veshtë, bota është e imja.

Me këmbët të më qojnë kah të du.

Me sytë për ta parë vezullimin e diellit.

Me veshtë për të dëgjuar qka dua të di.

O Zot , më fal , kur unë ankohem.

Në të vërtetë unë jam i bekuar se bota është e imja.








“Forgive me” - Ahmed Bukhatir (Nasheed)



Perktheu Kader Vogel

[Archicad]

"shkrimi i parë që atëhere"
Suheir Hammad
Përktheu Ardit Kraja

1. nuk pata asnjë fjalë
unë nuk kam shkruar asnjë fjalë
asnjë poezi në hirin e rrugës së kanalit të jugut
asnjë prozë në kamionët që ngarkojnë mbeturina dhe adn
asnjë fjalë

sot bëhet një javë dhe e shtata është e qiejve, Zotit, shkencës.
e dukshme jashtë kuzhinës sime është një realitet abstrakt
qielli kur dikur ishte hekur.
tym kur dikur kishte mish

zjarr në ajrin e qytetit dhe unë u frikësova për jetën e motrës sime
në një
mënyrë si kurrë më parë dhe atëhere dhe tani unë frikësohem për të
gjithë ne.

së pari, të lutem Zot, bë që të jetë një aksident, zemra e pilotit
dështoi, motori i avionit u prish.
pastaj të lutem Zot, le të jetë një ëndërr e keqe, më zgjo tani.
të lutem Zot, pas avionit të dytë, të lutem, mos bëj që të jetë
askush
që duket si vëllezërit e mi.

unë nuk e di sesa e keqe duhet të jetë jeta në mënyrë që të vrasësh.
unë nuk kam qenë aq e uritur që dëshiroja uri
unë nuk kam qenë aq e zemëruar aq sa të dëshiroja të kontrolloja një
armë mbi një pendë
jo me të vërtetë.
edhe si një grua, si një palestineze, si një qënie e thyer njerëzore
kurrë kaq e thyer.

më tepër sesa kurrë, unë besoi që nuk ka ndryshim
kombi më i privilegjuar, pjesa më e madhe e amerikanëve nuk e dinë
ndryshimin
midis indianëve, afganëve, sirianëve, muslimanëve, sikhve, hinduve.
më tepër sesa kurrë, nuk ka ndryshim.

2. faleminderit ty korea për kimçi dhe bibim bob dhe çajin e
kallamoqit
buzëqeshjet e këndshme e stafit pritës në uonxho – buzëqeshje qe
kurrë nuk tregonin
nxehtësinë e ushqimit ose sesa të lodhshme ata do të kishin qenë
duke punuar turne të gjata në qytet.
Faleminderit korea, për salcën që më solli mua në
qytet natën vonë përpara dhe shtrembëroj itinerarin tim të
përditshëm me tren në qendrën botërore të tregtisë.

3. të vdekurit po quhen të humbur dhe familjet e tyre mbahen duke u
lëkundur
printime përballë nesh përmes kornizave të tymosura.

Ne po shikonim për Irisin, nënën e treve.
Ju lutem telefononi për ndonjë informacion.
Ne po kërkojmë Pritin, për të fundit herë është
parë tek kati 103. ajo po i fliste burrit të saj në telefon dhe
linja ra. Ju lutem na ndihmoni të gjejmë gjorgjin, gjithashtu i
njohur si Adil. Familja e tij është duke pritur për të me ushqimin e
tij të preferuar. unë jam duke kërkuar për djalin tim, i cili
shpërndante kafe. unë po shikoi për motrën time, ajo filloi punë të
hënën.

unë jam duke kërkuar për paqe. unë jam duke kërkuar për mëshirë. unë
jam duke kërkuar për faktin e dhembshurisë. çdo fakt të jetës. unë
jam duke kërkuar për jetë.

4. rikardoja në radio tha me theksin e tij të trashë si juka, "unë
do të ndjehem më mirë kur bombat e para të hidhen atje. dhe miqtë e
mi ndjehen njëlloj".

në bllokun tim, një grua po qante në një makinë të parkuar e
kërrysur nga dhimbja.
unë i ofrova ndihmën time, i zgjata një dorë që ajo nuk e pa
përpara se të thonte,
"ne do t'i djegim keq, unë të betohem, keq". dora ime shkoi mbi
kokën time tek numrat brenda saj të fëmijëve të vdekur iraken, të
vdekurit në nikaragua. Të vdekurit në ruanda të cilët rivalizoheshin
me sporte fallse për vëmendjen e amerikës.

përsëri kur njerëzit dërgonin emaila duke thënë, kjo kishte për të
ndodhur, mos harroni trasgresionin amerikan, për një gjysëm sekondi
ndjeva keqardhje.
mbaju ti, sepse unë jetoi këtu, këtu kam miqtë dhe familjen
dhe mund të isha unë në ato ndërtesa dhe ne nuk jemi njerëz të
këqinj, mos mbështet përqeshjen e amerikës. A mund të kem një gjysëm
sekondi të ndjejem keq?

nëse unë mund të gjej përmes këtij ekzuarimi njerëzish të cilët lanë
mbrapa
për të vajtuar dhe për t'i rezistuar vrasjes në masë, mund të jetë e
drejtë.

faleminderit gruas që më pau sytë e mija që lotonin. Ajo hapi krahët
e saj
përpara se të pyeste "a do një përqafim?" një grua e bardhë e madhe
dhe përqafimi i saj ishte ai i vetëm atyre njerëzve me gjak të
nxehtë. Unë nuk isha gati për të thënë jo ndaj çdo rehatie. "vëllai
im është në flotën detare", unë i thashë dhe ne jemi arab. "uau, ju
keni dyfish ngatërresë" fjalë.

5. edhe njëherë që një person më pyet nëse i njihja pengamarrësit.
edhe një herë një ....më pyet se ku është vëllai im në flotë.
edhe një herë që një person që supozon që asnjë arab ose mysliman
nuk është vrarë.
edhe njëherë që një person supozon që ata më njohin mua ose që unë
përfaqësoj një popull. ose që një popull përfaqëson një të keqe ose
që një e keqe është aq e thjeshtë sa një flamur dhe fjalë në një
fletë.

ne nuk i nënçmuam njerëzit e bardhë kur mekvein hodhi në erë
oklahomën
amerika nuk dha adresat e familjes së tij ose ku ai shkoi në kishë
ose të fajësonin biblën ose pat robertson .....

dhe kur rrjetet televize shfaqën palestinezët duke kërcyer në rrugë,
nuk kishte kërkim ndjesë që fëmijë të pangrënë që shëtisin rrugëve
që i kthejnë dhëmbët e tyre bojë kaf. që korrespondentët i
redaktojnë pamjet.
që arkivat janë atje për të lehtësuar gazetarinë dembele dhe të
pasaktë.

dhe kur në flasim rreth librave të shenjtë dhe burrat e maskuar dhe
vdekjen, pse nuk përmendim KKK?

nëse do të ketë ndonjë njeri mbi këtë tokë që kupton sesi nju jorku
po ndihet tani, ata janë në lumin perëdimorë dhe rripin e gazës.

sot është dita e dhjetë. natën e mbrëmshme bushi i shpalli luftë një
njeriu që dikur hapur financonte me cian. unë nuk e di kush është i
përgjegjshëm. kam lexuar shumë libra dhe njoh shumë njerëz për të
besuar atë që ata më thonë. unë nuk e çaj koken për bin ladenin.
vizioni i tij për botën nuk më përfshin mua ose ata që unë dua. dhe
peticionet janë zhvilluar me vite për të nxjerrë nga fuqia talibanët
e sponsorizuar nga amerikanët. .... kjo është e komplikuar dhe unë
nuk di çfarë të mendoj.

por unë e di me siguri të plotë se kush do ta paguaj.

në botë, do të jenë gratë, pjesa më e madhe me ngjyrë dhe të varfra.
gra të cilat do të kenë fëmijë për t'i varrosur dhe për ta
mbështetur veten përmes vuajtjes. "ose jeni me ne ose jeni me
terroristë" domethënë mbani njerëzit tuaj nën kontroll dhe
rezistenca juaj të censurohet. domethënë ne e kemi fyellin e edhe
nuklearet.

në amerikë, do të jenë ata midis nesh të cilët refuzojnë sulme të
paligjshme.
ata nga ne të cilët punojnë drejt drejtësisë sociale, në mbështetje
të lirive civile, në opozitë me politikat urryese të huaja.

unë nuk jam ndjerë më pak amerikane dhe më tepër nju jorkeze –
veçanërisht bruklini, sesa këto ditë. Yjet dhe rripat mbi të gjitha
ato makinat dhe dritaret e apartamenteve prezantonin të vdekurit si
qytetarë – jo anëtarët e familjes, jo të dashurit.

unë e ndjej që lëkura ime është shumë e hollë dhe sytë e mi janë
duke u errësuar. e ardhmja premton pak dritë.

vëllai i vogël tani është bërë burrë dhe i gatshëm dhe duke u falur
pesë vaktet e ditës që urdhrat që do të marrë për pak ditë të jenë
të drejta dhe nuk do ta lëshojë shpirtin poshtë prej pasjetës që ai
meriton.

të dy vëllezërit e mi – zemra ime ndalet kur unë përpiqem të falem –
aspak për të shqetësuar frikën time. njëri i madh, tjetri kapiten
dhe të dy palestinez, muslimanë praktikantë, burra të këndshëm. të
dy të lindur në bruklin dhe fytyrat e tyre janë tipik burrash arab,
me vetulla dhe hundë dhe ngjyrë të bukur dhe flokë kryeneç.

si do të jenë jetët e tyre tani?

atje është këtu.
gjithë ditën, përmes lumit, era e djegies së gomave. sirenat janë
ndalur tani. reklamuesit janë në ekran. zjarrfikësit janë të
traumatizuar. grataçelat jane kthyer edhe njëherë në masën
njerëzore. jo më aq të gjata me lartësitë e tyre.

unë nuk kam qarë aspak ndërsa po e shkruaja këtë. unë qava kur ato
ndërtesa ranë mbi veten e tyre si një zemër e thyer. unë nuk kam
përjetuar dhimbje që të përhapej si ajo dhe unë qaj për ditë që
vëllai im të kthehet tek nëna jonë i tëri dhe i shëndoshë.

nuk ka poezi në këtë. kushdo që e lexon këtë është duke marrë frymë,
ndoshta i vrarë, por sigurisht që merr frymë. dhe nëse është ndonjë
dritë që vjen, do të ndriçojë nga sytë e atyre të cilët shikojnë për
paqe dhe drejtësi pasi retorikat të jenë qartësuar dhe feniksi të
ngrihet.

afirmo jetën
afirmo jetën
ne duhet ta mbajmë njëri-tjetrin tani.
ose je me jetën ose je kundër saj
afirmo jetën.

marre nga libri i Suheir Hammad "Zaatar Diva", libri eshte vlersuar shume nga
kritike te ndryshem, nga gazetat dhe shkrimtaret me me fame ne ShBA.

[Archicad]

Poezi nga Flamur Maloku




Lutem

Kujtimit ndërtojn mure
Shiu i vjeshtës lot
Kërkoj harrimin e stinëve
Nga vjeshta e kujtimit
Shpëtomë Zot
Humbi në vjeshtë
Shihemi në vjeshtë
Çdo gjë është rrënuar
Shpëtomë ZOT











NË GLOB

Fjalën e mori mërzia
Së bashku me detin
Asnjë dorë nuk u prek
Vetëm hija ime rri pranë
njoha heshtjen e besimit
Bekimin e ALLAHUT kërkova
Për ne
Ti në fundin e botës
Bota u ngushtua në glob
Së bashku me heshtjen
Unë prita
Pa e ditur se ishe aty si më parë
Plotë neveri
mbete ti njeri






KËSHTJELLA

Ndërtohet kështjella ime
Ik drejt qiellit
Pa mure
Muret me mure rrëzohen
Ngatërrojnë shikime
Njerëzit flasin çuditërisht
kështjella e besimit të Allahu
e forte plotësishtë