Përse e pranova islamin

[ximi_abedini]

Dr. R. L. MELLEME, antropolog (Holandë)


Dr. R.L. Melleme është një intelektual i shquar evropian nga Holanda, me profesion linguist dhe antropolog, autor i disa veprave. Prej tyre, më të njohura janë: “Wayang Puppets”, “Grondwet von Pakistan”, “En Interpretatie van de Islam”, “A Short Gude on Islam in Jave” etj. Dr. Melleme është drejtor i Muzeut Tropikal në Amsterdam, Holandë.

Si e zbuloi të Vërtetën ky shkencëtar i shquar holandez? Ja dëshmia e tij:
“I fillova studimet e gjuhëve të Lindjes në Universitetin e Leidenit, te profesori Snouck Hurgonje, një arabolog i mirënjohur, e njëkohësisht studiova edhe gjuhën sanskrite, malaje dhe javaneze. Më vonë qëndrova një kohë bukur të gjatë nëpër të gjitha vendet ku fliten këto gjuhë aziatike. Qëndrova edhe në Kajro të Egjiptit, ku dhe qëndrova në Universitetin “El-Az’har.” Pas këtyre vizitave studimore, ku përjetova vështirësi e peripeci të ndryshme, u ktheva në Holandë, dhe u punësova në “The Royal Tropical Institute” të Amsterdamit. Këtu, në këtë institut, gjeta rastin të vazhdoja studimet islame. Po këtu, ndërkohë, përpilova një libër me titull “Islami në ishullin Java, Indonezi”.

Në dimrin e vitit 1954/1955 fillova të punoj në Lahore, në fakt të studioj shtetin e ri të posaformuar, Republikën Islame të Pakistanit. Unë deri më atë ditë e njihja Islamin vetëm nga librat e shkrimtarëve evropianë. Me të ardhur këtu, menjëherë hasa në vështirësi të ndryshme, kështu që u detyrova të kërkoj ndihmën e miqve të mi pakistanezë, të cilët jo vetëm që më ndihmuan, por edhe më lejuan të marr pjesë në lutjet e tyre në xhami... Këtu në xhami, ditën e premte, në namazin e xhumasë, fillova t’i zbuloj vlerat e larta dhe të vërteta të Fesë Islame. Nga ky moment i paharrueshëm, jo vetëm që e ndjeva veten musliman, por pa hezitim dëshmova se jam musliman!

Pas një kohe m’u dha rasti të predikoj nga minberi i xhamisë në Lahore, që bëri jehonë dhe la përshtypje të madhe te dëgjuesit, që ishin me qindra, të cilët m’i shtrëngonin duart e më përafonin vëllazërisht.

Predikimi që mbajta në këtë xhami u botua në revistën “Pakistan Quarterly”, vëll. V./1955. Pas këtij botimi m’u shtuan edhe miq të tjerë, në mesin e të cilëve ndihesha si në mes të vëllezërve. Populli i Pakistanit, më la përshtypje të thellë, më bëri t’i njoh edhe më mirë vlerat e Fesë Islame, shumë më tepër seç i njihja prej librave të shkruara nga autorët e ndryshëm evropianë.

Më pyesin shpesh: “Cila është madhështia dhe bukuria e Islamit, e në veçanti ç’është ajo që më joshi ta përqafoj këtë fe? “Është njohuria e saktë për Zotin, i Cili është Një. Prej Madhërisë së Tij të pakufishme varemi të gjithë. Ai nuk ka lindur e as që është i lindur. Atij askush nuk i ngjason. Ai është i Gjithëdijshëm, i Plotfuqishëm, bamirësia e mëshira e Tij nuk njohin kufij. Këto cilësi të Tij, e shumë të tjera, janë të qarta dhe të pranueshme për çdo njeri me arsye të shëndoshë.

Besimtari në Fenë Islame nuk ka nevojë për ndërmjetësim apo ndërmjetës dhe kjo fe nuk njeh kler fetar, si fetë e tjera. Kontaktet me Zotin janë të drejtpërdrejta, pa ndërhyrjen apo ndërmjetësimin e askujt. Njeriu në këtë botë duhet të bëjë përpjekje të vazhdueshme dhe të përgatitet për botën tjetër. Për veprat e mira do të shpërblehet, ndërsa për veprat e liga do të ndëshkohet. Askush s’mund t’i kompensojë ose t’i falë asgjë askujt! Askush nuk ngarkohet përtej mundësive që ka...

Toleranca, aq e nevojshme për të gjithë, në Fenë Islame është përcaktuar qartë:
“Në fe nuk ka dhunë, është sqaruar e vërteta nga rrena...” (Kur’ani, 2:256)
Besimtari është i porositur, i obliguar që të kërkojë e të hulumtojë të vërtetën, të kërkojë diturinë qoftë edhe në Kinë.

Feja Islame na vëllazëron të gjithëve sepse nuk njeh kufij gjuhësor, kombëtar, racor as pozitë shoqërore, ekonomike e po¬litike. Të gjithë në këtë botë jemi të njëjtë para të Madhit Zot! Vetëm Feja Islame e realizoi këtë doktrinë në praktikë. Muslimanët, kudo në botë, e konsiderojnë njëritjetrin si vëllezër! Ky vëllazërim, kjo barazi, manifestohet më së miri në Haxhxh, ku të gjithë haxhilerët janë të veshur me të njëjtin petk (ihramin).

Ndalimi i pijeve alkoolike dhe konsumimi i narkotikëve është një veçanti në Fenë Islame, e cila në të ardhmen do t’ia shtojë nderin dhe do ta lartësojë edhe më tepër këtë fe. Kjo dëshmon qartë se Islami është para kohës...”


marr nga faqja islame ne facebook; ISLAMI, feja e Vërtetë!

[ximi_abedini]

Camilla (Aminah)


Edukatore çerdheje, lindur më 1973, u bë muslimane në vitin 1998, Danimarkë


Unë jam një grua daneze. Kur kujtoj të kaluarën time, mbaj mend që isha një e re që shkoja në diskoteka dhe kërkoja kënaqësitë e jetës me shokët. Thjesht nuk dija se çfarë duhet të bëja dhe çfarë dëshiroja. I lashë prindërit e mi kur isha 17 vjeçe, por u ktheva kur mbusha 18. Pastaj fillova të lexoja për Islamin dhe fillova të mësoja mbi mundësitë dhe resursin jetësor në Islam.

Unë gjeta çdo gjë në Islam. Njeriu aty gjen udhëzimin për tërë jetën, përmirësohet nga dita në ditë. Më parë shoqërimi nuk kishte domethënie të madhe, por tani në Islam shoqërimi me vëllezër e motra ka domethënien e vet të madhe. Konsiderata dhe ndihma ndaj tjetrit është pika e fortë e Islamit.

Në Islam njeriu mendon për të tjerët dhe bën gjithçka për dobi të njerëzve. Unë besoj se kur njeriu beson në Zot, atëherë kjo i duket e lehtë.

Prindërit e mi nuk besojnë aspak në Zot. Nëse beson ndonjë njeri, në sytë e tyre ai duket njeri i marrë. Kur morën vesh se unë kisha pranuar Islamin, u hidhëruan me mua.

Për herë të parë ndieja gëzim për veten time, por merakosesha për reagimin e prindërve. Bisedova me tim atë dhe ai më ndihmoi. Ai e dinte se unë doja të vija mbulesën. Veprimet e mia në Islam unë i bëja shkallë-shkallë. Fillova me mbulesën (hixhabin) dhe me pesë kohët e namazit. Në fillim ata u hutuan plotësisht, por pastaj, kur vërejtën se unë isha e gëzuar, shprehën edhe ata gëzimin e tyre. Në fillim e patën të vështirë të më kuptojnë, por koha bëri të vetën dhe ata ndryshuan mendimin e tyre.

Kur thashë shahadetin (dëshminë islame), fitova një jetë tërësisht të re. Muslimanët më pranuan pa rezerva. Tani çdo gjë ka vlerën e vet, familja, jeta dhe ajo që na rrethon. Tani dua t’i takoj sa më shpesh prindërit e mi. Unë kujdesem shumë më tepër për ta tani. Më parë nuk mendoja thuajse fare për këtë, por tani që u bëra muslimane mendoj shumë për ta dhe kujdesem për mirëqenien e tyre. P.sh., babai im ndonjëherë nuk ka para dhe unë me burrin tim i dërgojmë ushqim. Këtë nuk e kam bërë asnjëherë më parë. Ata e vërejnë që unë jam çdo ditë më e lumtur se më parë. Edhe miqtë e mi e kanë vënë re që jetoj një jetë stabile.

Unë mendoj që nuk është e vështirë të jetosh si musliman në Danimarkë. Unë punoj, kam hixhab dhe ndihem mirë. Më e vështirë është kur e vendos hixhabin dhe thua: “Çfarë do të mendojnë të tjerët? Ata do të më shohin dhe do të thonë fjalë të çuditshme”. Por shumica e njerëzve janë të sjellshëm. Më parë kisha një parafytyrim se Islami është i çuditshëm, por tani e shoh se asgjë në Islam nuk është e çuditshme.

Në Perëndim gruaja e sheh si të nënçmuar gruan që kujdeset për familjen e saj dhe rri në shtëpi. Ato mendojnë se ajo është e marrë dhe e çuditshme. Ajo duhet që patjetër të bëjë atë që bën një burrë. Perëndimi do që gruaja të bëjë më tepër në krahasim me atë që Islami i kërkon asaj, do që ajo të ndihet si një burrë, të shndërrohet në burrë. Kjo bën që në Perëndim gruaja të ketë dy detyrime. Ndërsa në Islam gruaja ndihet shumë më mirë sepse i mundësohet komoditeti i jetës.

Sa i përket shoqërimit me motrat në Islam, kjo më duket gjë shumë e çmueshme pasi del në pah ndihma e ndërsjellë. Nëse dikujt i ndodh diçka në shtëpinë e vet, të tjerët shkojnë dhe e ndihmojnë. Këtë s’e gjen te të tjerët.

Islami më ka dhënë afërsi me shoqet e mia. Më parë gati sa nuk më binin të fikët kur mendoja se po të më ndodhte diçka në shtëpi, nuk do të ndihmonte kush dhe shqetësohesha shumë. Tani ndiej rehati në shpirt. Pesë kohët e namazit më japin qetësi dhe bëjnë që të ndihem e lirë. Nëse jam nervoz, namazi më qetëson. Nëse nuk falem, atëherë s´ndihem mirë, brengosem.

Dëshiroj që edhe familja imë të bëhet muslimane. Sa të bukura janë në Islam marrëdhëniet mes njerëzve, me veten tënde dhe me Zotin!

Unë punoj me fëmijët. Dua që prindërit muslimanë t’u tregojnë fëmijëve për bukurinë e Islamit në çdo sferë të jetës, që të flijojnë pak kohë kushtuar fëmijëve të tyre. Dallimi mes Islamit dhe religjioneve të tjera është se këtu jeton në një sistem që flet për çdo gjë dhe ka të bëjë me të gjitha çështjet jetësore.

Unë isha si prindërit e mi, nuk besoja në asgjë. Por, tani Islami ka domethënie të madhe për mua sepse është gjëja më e rëndësishme në jetën time për mua. Ndihem shumë e sigurt. E di se ku e kam vendin (në atë botë) inshaAllah.

Është kënaqësi të jesh siç thotë Islami dhe të veprosh ashtu si do Zoti. Natyrisht që u gëzova kur u martova dhe u bëra me fëmijë, pastaj kur unë dhe burri im mësonim gjëra të reja në Islam dhe bënim vepra të mira bashkërisht. Dita më e lumtur për mua pasi u bëra muslimane ishte kur mbeta shtatzënë. Duke më kontrolluar, mjeku më tha se diçka jo e natyrshme po ndodhte me foshnjën në barkun tim. Ata më kontrolluan pandërprerë gjatë nëntë muajve të shtatzënisë, por kurrë nuk arritën ta identifikojnë gjininë e foshnjës. Mjekët më thanë: “Kjo është një mrekulli dhe po qe se lejohet të besojmë në një gjë, atëherë del se dikush ka bërë lutje për këtë fenomen.” Atëherë më ra ndërmend se unë i isha lutur Zotit gjatë gjithë asaj kohe. Kjo është një dëshmi që Ai është me ne dhe i pranoi lutjet e mia.

Kur´ani është libri im, ku unë gjej përgjigjen për çdo gjë që më mundon. E lexoj atë pas namazit të sabahut. Surja që më pëlqen më shumë është Al-Kafirun [109]. Unë e dua Islamin sepse është fe perfekte dhe nuk ia vlen të bësh kompromis me të tjerët në dëm të kësaj feje. Një gjë është e qartë: kjo është rruga e vetme.

Ajo që më ka lënë pa fjalë në Islam është raporti mes burrit e gruas. Unë kisha informacion të gabuar nga një i afërm rreth kësaj dhe ia kisha frikën bashkëshortësisë në Islam. Tani jam shumë e lumtur që babai im e kish gabim sa i përket Islamit. Relacioni burrë-grua, të qenët prindër dhe roli i burrit janë krejt në rregull.

Fakti që Islami e ndalon alkoolin është diçka e shkëlqyer sepse alkooli e prish familjen. Është vështirë kur njeriu harron Zotin dhe bën diçka të shëmtuar. Por kur ti e pason Islamin, atëherë është e lehtë. Në raste hidhërimi, bashkëshortët duhet ta dëgjojnë njëri-tjetrin. Profeti Muhamed, paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të, ishte njeriu më perfekt, nëse mund të cilësohet dikush kështu. Unë ndiej respekt të lartë ndaj Profetit Muhamed alejhi selam dhe Aishes.

Atyre që duan të lexojnë u rekomandoj librin e një amerikani me emrin Jeffrey Lang. Ai u bë musliman dhe ky libër është një autobiografi dhe titullohet në anglisht ”My struggle to overcome”.

Këshillë fëmijëve të mi: Ta keni Islamin në zemër dhe të veproni atë që Zoti do dhe kujtoni Zotin dhe urdhrat e Tij.

Atyre që kërkojnë kuptimin e jetës: Ju këshilloj të vini në xhami e t’i pyesni muslimanët. Fillimisht kuptohet se do të ishte e vështirë shkuarja në xhami, por aty mësohet realiteti. Nuk mjafton vetëm leximi mbi Islamin, por u duhen parashtruar edhe pyetje muslimanëve.

Muslimanëve që nuk praktikojnë Islamin: Kur largoheni nga Islami, atëherë e keni të vështirë të mbaheni me të. Ndoshta nuk dini asgjë rreth fesë apo keni shoqëri të keqe, por më mirë për ju është që nga dita në ditë të vini nëpër xhami se kështu bëhet mirë për ju.

Atyre që janë praktikues të Islamit: Ia vlen të punojmë së bashku si një UMET. Unë mendoj se ardhmëria i takon Islamit. Rinia po i kthehet Islamit dhe po e forcon imanin. Muslimanët duhet të punojnë së bashku dhe jo të kundërshtohen mes tyre. Pastaj ne duhet të sillemi mirë me të tjerët (jomuslimanët) dhe të tregojmë Islamin e vërtetë.

Unë ndihem krenare që jam bërë muslimane. Me Islam u bëra e fortë, nuk ndihem aspak keq, edhe pse njerëzit thonë gjithçka. Islami është fe kuptimplotë dhe krenohem me të. Shtetet që i përkasin Islamit nuk tregojnë fenë islame, madje i japin pamje të keqe Islamit. Shtetet islame dhe muslimanët duhet ta studiojnë që prej themelit Islamin sepse thuajse gjithçka është gabim tek ata. Shkurt, s´ka asgjë të përbashkët me Islamin. Ata duhet të kenë frikë Allahun!

[ximi_abedini]

[ximi_abedini]

Nje femer nga Gjermania ka pranuar Islamin sot ne Prishtine pas dersit te hoxhes Dr. Shefqet Krasniqi ne xhamin e Muhaxherve.
Elhamdulilah

[ximi_abedini]

http://www.facebook.com/?ref=home#!/...35308729840248

[ximi_abedini]

[ximi_abedini]

[ximi_abedini]

MUHAMMED A. RUSSEL WEBB, diplomat (SHBA)


Alexandër Russel Webb, amerikan, lindi në qytetin Hadson të shtetit Nju-Jork, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Pas diplomimit merrej me krijimtari letrare-artistike, duke shkruar ese dhe tregime të ndryshme. Më vonë filloi të merrej edhe me gazetari dhe ishte mjaft i suksesshëm. Arriti të udhëheqë dy gazeta të njohura “Saint Joseph Gazzette” dhe “Missouri Republican”. Dikur, pasi u bë mjaft i njohur, e la gazetarinë dhe kaloi në diplomaci. U emërua konsull dhe e caktuan të shërbejë në Manilë të Filipineve. Gjatë kësaj kohe, sa ishte duke kryer shërbimin diplomatik, filloi të interesohej për Fenë Islame. Sa më mirë që e njihte Islamin, aq më tepër i shtohej dashuria për të! Dhe një ditë e pranoi Islamin me zemër e me shpirt!

Pasi e pranoi Fenë Islame, amerikani Alexandër Russel Webb e ndërroi edhe emrin dhe tani gëzon emrin e lavdëruar Muham-med Webb. Ky zotëri i ndershëm, tani besimtar, ia mësyu Botës islame prej skajit në skaj! Vizitoi shumë vende e popuj dhe, kudo që shkonte, ato vizita merrnin edhe karakter studimor.
Pjesën që i mbeti prej jetës tokësore, dhe atë që i kishte mbetur prej kursimeve jetësore, vendosi që ta shpenzojë për çështjen islame, me të vetmin qëllim: Që me përkushtim të thellë ta përhapë kudo Fenë Islame!

Për shqiptarët e shkretë që ndodhen në udhëkryq, të hutuar, të mashtruar dhe shumë të dëshpëruar, më poshtë po paraqesim dëshminë e të konvertuarit të fundit të këtij libri, po u paraqesim dëshminë e diplomatit amerikan, se si erdhi deri tek e Vërteta Islame dhe për çfarë arsye u bë musliman!

“Përse unë, një amerikan i lindur në një vend kryesisht të krishterë, ku jam edukuar e ku jam rritur në një rreth ku dominon Kisha Protestante Presbitariane, e pranova Fenë Islame si të vetmen udhërrëfyese të jetës?

Mund t’ju them menjëherë me krenari, sinqeritet e vërtetësi, se këtë fe e pranova sepse në të zbulova, pas studimeve serioze e të thella, se Feja Islame është feja më e përsosur dhe i vetmi sistem jete që u përshtatet nevojave shpirtërore.
Që në moshën njëzetvjeçare kur praktikisht, si thonë, u bëra i zoti i vetvetes, në atë kohë isha aq i mërzitur, i penguar, i kufizuar dhe i zhgënjyer nga Kisha Protestante Presbitariane, saqë u detyrova ta braktis e të largohem njëherë e përgjithmonë, për të mos u kthyer kurrë më tek ajo...!

Ndonëse isha një djalë i sjellshëm, tolerant, i kthyeshëm, unë dëshiroja shpjegime për pyetjet që i shtroja por, mjerisht, asnjëri, qoftë nga kleri ose laikët, nuk ishin në gjendje të më shpjegonin ose të më jepnin përgjigje të duhura e të kënaqshme! Nuk ishin në gjendje të ma shpjegonin në mënyrë racionale këtë fe (Krishterimin), por, në vend të ndonjë përgjigjeje, më thonin: “Këto gjëra janë të shenjta, janë misterioze” ose, kinse, “pakuptueshmëria ime s’mund t’i përfshijë...!”

Para rreth një dekade filluan të zgjohen tek unë dëshira dhe interesimi për studime orientale, në veçanti për religjionet e Lindjes (Orientit). Shkrimtarët e mëdhenj dhe dijetarët e njohur si Milli, Locku, Kanti, Hegeli, Fichte, Huxley dhe shumë të tjerë, kush më pak e kush më shumë, rreth çështjeve të ndryshme e më delikate ligjëronin me shumë urtësi, por asnjëri prej tyre nuk qe në gjendje të shpjegojë se: Ç’është thelbi i së Vërtetës?


Thelbi i së Vërtetës është bindja ndaj Vullnetit të All-llahut dhe baza e saj është Namazi. Namazi me përkushtim sjell vëllazërimin e përgjithshëm, dashurinë universale dhe sjell mirësi të shumta: pastërtinë e mendjes, të zemrës e të shpirtit. Pra, kuptohet, sjell pastrim të përgjithshëm dhe të përsosur.
Feja Islame, pa dyshim, është më e thjeshta, më e lehta dhe më e larta, prej të gjitha feve qiellore që ka njohur njeriu...”.

marr nga faqja islame ne facebok
ISLAMI, feja e Vërtetë!

[ximi_abedini]

Vajza bëhet një muslimane"



Fëmijëri
Unë nga femirija besojnë në zot. Unë e kisha ndjekur gati çdo e diel, s në shkollë biblike, dhe këndoim me korin. Megjithatë, feja nuk ishte një pjesë e vërtetë e madhe e jetës sime.

Ka pasur raste kur kam menduar veten i afërt me Zotin. Unë shpesh jam lut tek ai për udhëzim dhe forcën në kohën e dëshpërimit ose për një dëshirë në kohën e duan. Por unë shpejt e kuptuan se kjo ndjenjë e afërsisë së shpejti avullohem, kur unë nuk ishte më e lutur Zotin për diçka. Unë kam kuptuar se edhe pse kam besuar, kam besim mungonin.

Botërore ishte një "Game"
I perceptuar në botë të jetë një lojë në të cilën Perëndia iu kushtua temës në kohë pas kohe. Ai i frymëzuar njerëzit për të shkruar një Bibël dhe disi njerëzit ishin në gjendje të gjejë besim brenda këtij Biblës.

Si unë u rrit dhe u bë më e vjetër në dijeni të botës, më shumë kam besuar në Zot. Unë besoja se nuk duhej të ishte Perëndia për të sjellë rregull në botë kaotike. Po të mos kishte Zot, kam besuar se bota do të ketë përfunduar në anarki e plotë të mijëra vjet më parë. Ajo ishte ngushëllim për mua të besoj se ka pasur një forcë mbinatyrore drejtues dhe mbrojtjen e njeriut.

Fëmijët e marrin fenë prej prindërve
Fëmijët zakonisht marrin fenë e tyre nga prindërit. Unë nuk ishte ndryshe. Në moshën 12, fillova të jap në të menduarit thellë në shpirtin tim. Unë e kuptoi se ishte një zbrazëti në jetën time, ku një besimi duhet të jetë. Sa herë që unë isha në nevojë apo dëshpërim, unë thjesht iu lut Zotit të quajtur dikush. Por kush ishte ky Zot të vërtetë? Unë një herë ka bërë nëna ime që të luten për të, Jezusi ose Zoti. Duke besuar nëna ime të jetë e drejtë, unë iu lut Jezusit dhe për atë kam dhënë të gjitha gjërat e mira.

Unë kam dëgjuar se feja nuk mund të argumentohet. Miqtë e mi dhe unë u përpoq për të bërë këtë shumë herë. Unë shpesh kishte debate me miqtë e mi për protestantizëm, katolicizmit, dhe judaizëm. Nëpërmjet këtyre debateve kam kërkuar brenda veten gjithnjë e më shumë dhe vendosi që unë duhet të bëjë diçka për zbrazëti e mia. Dhe kështu në moshën 13, unë filloi kërkimin tim për të vërtetën.

Njerëzimit është gjithmonë në kërkim të vazhdueshëm të dijes apo të vërtetën. kërkimi im për të vërtetën nuk mund të konsiderohet si një ndjekje aktiv të njohurive. Unë e vazhdueshme që ka debateve, dhe kam lexuar Biblën më shumë. Por kjo nuk ka të vërtetë shtrihet nga kjo. Gjatë kësaj periudhe kohore nënës sime, mori njoftimin e sjellje e mia dhe prej atëherë e tutje unë kam qenë në një fazë "fetare." sjellja ime ishte larg nga një fazë. Unë thjesht e përbashkët të sapo fituar njohuritë e mia me familjen time. Kam mësuar në lidhje me besimet, praktikat, dhe doktrinat brenda Krishtërimi dhe besimet minimale dhe praktikat brenda judaizëm.

Disa muaj brenda e kërkimit tim kam kuptuar se në qoftë se unë besoj në krishterim kam besuar veten të jetë dënuar në ferr. Nuk është konsideruar edhe mëkatet e kaluara ime, unë isha në një rrugë "në një mënyrë në Xhehennem" si ministrat e jugut kanë tendencë për të thënë. Unë nuk mund të besoj se të gjitha mësimet brenda krishterimit. Megjithatë, unë u përpoqa.

Telefononi për "shpëtimin?"
Unë mund të mbani mend shumë herë, duke qenë në kishë dhe luftën me veten gjatë vëmendjen për Dishepullizimi. Unë u tha se thjesht duke rrëfyer Jezusi është Zoti im dhe Shpëtimtari unë do të garantohet jeta e përjetshme në Qiell. Unë kurrë nuk kam ecni nëpër pjesë të shtrirë duart e pastorit, dhe ngurrimin e mia edhe rritur frikën time të drejtuar për në Xhehennem. Gjatë kësaj kohe unë isha në nervozizëm. Unë shpesh e kishte këqija alarmante, dhe u ndjeva shumë i vetëm në botë.

Por jo vetëm që me mungon besimi, por unë kam shumë pyetje që kam paraqitur për çdo të krishterë njohuri unë mund të gjeni dhe të vërtetë kurrë nuk ka marrë një përgjigje të kënaqshme. Unë u tha thjesht gjëra që i hutuar mua edhe më shumë. Unë u tha se unë jam duke u përpjekur për të vënë logjikën në Perëndinë dhe në qoftë se kam pasur besim unë thjesht mund të besoj dhe të shkojnë në qiell. E pra, që ishte problemi: unë nuk kam besim. Unë nuk besoj.

Pyetje Besimi
Unë me të vërtetë nuk besojnë në asgjë. Unë nuk besoj se ka pasur një Zot dhe se Jezusi ishte biri i tij dërguar për të shpëtuar njerëzimin. Kjo ishte ajo. Pyetjet e mia dhe arsyetimi megjithatë, kalon bindjet e mia.

Pyetje vazhdoi dhe me radhë. hutim e mia në rritje. pasiguri e mia në rritje. Për pesëmbëdhjetë vjet kisha ndjekur verbërisht një besim thjesht, sepse ajo ishte besimi i prindërve të mi.

"Dialog muslimane - të krishterë"
Diçka ka ndodhur në jetën time, në të cilin pak besim unë nuk kam rënë me të gjitha, por asgjë. kërko ime erdhi në një ndalesë. Unë nuk kërkuar brenda vetes, e Biblës. ose kishë. Unë kisha dhënë për një kohë. Unë kam qenë një famullitar shumë e ashpër deri në një ditë një shok më dha një libër. Ajo u quajt "Dialogu të krishterë-myslimanë."

Mora librin dhe lexoni atë. Unë jam turp të them se kurrë gjatë e mia në kërkim nuk kam një herë në konsideratë një tjetër fe. Krishterimi ishte e gjitha e dinte, dhe unë kurrë nuk menduan për duke e lënë atë. njohuri im i Islamit ishte shumë minimale. Në fakt, ajo ishte e mbushur kryesisht me ide e gabuar dhe stereotipet. Libri i habitur mua. Kam gjetur se nuk isha i vetmi që besonte se ishte një thjesht një Zot. I pyetur për më shumë libra. I mori ata si dhe pamflete.

Nxjerra Islam
Kam mësuar rreth Islamit, nga aspekti intelektuale. Unë kisha një mik i ngushtë i cili ishte musliman dhe kam pyetur shpesh pyetjet e saj në lidhje me praktikat. Asnjëherë nuk kam një herë e konsiderojnë Islamin si besimin tim. Shumë gjëra në lidhje me Islamin tjetërsuar mua.

Pas dy muaj e leximit muajin e Ramazanit filloi. Çdo e premte Unë mund të bashkuar me bashkësinë lokale muslimane për thyerjen e agjërimit dhe të lexuar të Kur'anit. Unë shtruan pyetje se unë mund të ketë ardhur të gjithë për vajzat muslimane. Unë isha në frikë se si dikush mund të ketë siguri aq shumë në atë që ata besonin dhe ndjekur. Unë ndjeva veten tërhequr në fenë që tjetërsuar mua.

Islami Solli Comfort&Reminder
Duke besuar për kaq shumë kohë që unë isha i vetëm, Islami ka rehati mua në shumë mënyra. Islami u soll si një kujtesë për të botës. Ai u solli të udhëheqë njerëzit përsëri në rrugë të drejtë.

Besimet nuk ishin e vetmja gjë e rëndësishme për mua. Kam kërkuar një disiplinë për model jetën time nga. Unë nuk dua të besoj se dikush ishte shpëtimtar tim dhe nëpër këtë kam mbajtur biletë në Qiell. Kam kërkuar të dini se si të veprojnë për të marrë miratimin e Perëndisë. Kam kërkuar një afërsinë me Zotin. Unë dëshiroja që të jetë Perëndia ndërgjegje. Shumica e të gjithë kam kërkuar një shans për qiell. Kam filluar të mendojnë se Krishterimi nuk ka dhënë këtë për mua, por Islami e bëri.

Kam vazhduar të mësuar më shumë. Unë shkova në festimin e Bajramit dhe Jummah dhe klasa javore me miqtë e mi.

Nëpërmjet një fe merr paqe e mendjes. Një gjakftohtësi rreth tyre. Kjo I kishte herë pas here për rreth tre vjet. Gjatë herë jashtë unë kam qenë më të ndjeshëm ndaj tundimeve të djallit. Në fillim të shkurtit të 1997 kam ardhur për realizimin se Islami ishte e drejtë dhe të vërtetë. Megjithatë, unë nuk dua të bëjë çdo vendim të nxituar. Unë i vendosur për të pritur.

Satani tundoi
Brenda këtij Kohëzgjatja tundimeve të djallit rritur. Unë mund të sjell ndër mend dy ëndrrat në të cilat ai ishte një prani. Satani është duke bërë thirrje më tek ai. Pasi unë u zgjua nga këto ëndrra të këqija e kam gjetur ngushëllim në Islam. Kam gjetur veten përsëritjen e Shehadetit. Këto ëndrra gati më bëri të ndryshojë mendjen time. Unë confided tyre në musliman miku im. Ajo sugjeroi se ndoshta Satanai ishte atje për të udhëhequr mua nga e vërteta. Unë kurrë nuk menduan për atë në këtë mënyrë.

Më 19 mars 1997 pas kthimit nga një klasë javore, unë lexoheshin Shehadetit për veten time. Pastaj, më 26 mars, unë u lexohen atë para se dëshmitarët dhe u bë një muslimane zyrtare.

U bë musliman
Unë nuk mund të shprehin gëzim e ndjeja. Unë nuk mund të shprehë peshën që u hoq nga supet e mia. I kishte marrë fund paqen time e mendjes.

...
Ajo ka qenë rreth pesë muaj që kur kam lexoheshin Shehadetit. Islami ka bërë një person më i mirë. Unë jam e fortë dhe tani e kuptoj gjërat më shumë. Jeta ime ka ndryshuar dukshëm. Unë tani kanë qëllim. Qëllimi im është të provojë veten të denjë për jetën e përjetshme në Jennah. Unë kam kërkuar tim të gjatë pas besimit. Feja është një pjesë e mua gjatë gjithë kohës. Unë jam përpjekur çdo ditë që të bëhet muslimane të mira unë mund të jetë.

Njerëzit shpesh janë të habitur se si një vit pesëmbëdhjetë e vjetër mund të bëjë një vendim të tillë të rëndësishëm në jetë. Unë jam mirënjohës që All-llahu i bekuar mua me gjendjes sime shpirtërore që isha në gjendje për të gjetur atë në mënyrë të rinj.

Përpjekur që të jetë një shoqëri e mirë musliman - Në Jo-muslimanë
Është e vështirë të jetë një musliman i mirë në një shoqëri e krishterë dominuar. Të jetosh me një familje e krishterë është edhe më e vështirë. Megjithatë, unë nuk do të përpiqet të marrë dekurajohen. Unë nuk dua të ndalem në telash tim të pranishëm, por unë besoj se xhihadi im është thjesht duke e bërë më të fortë. Dikush një herë më tha se unë jam më mirë se disa njerëz të cilët kanë lindur në Islam, në të cilat unë kam për të gjetur, përvoja, dhe të kuptojë madhështinë dhe mëshirën e All-llahut. Unë kam fituar arsyetimin se shtatëdhjetë vjet të jetës në tokë është asgjë në krahasim me jetën e përjetshme në Xhennet.

Unë duhet të pranoj se unë mungesa aftësinë për të shprehur e madhështisë, mëshirës, dhe lavdia e All-llaut

marr nga faqja islame ne facbuk La ilahe il-lall-llah

[bani]

kjo jete ka nje fillim dhe nje mbarim;
fillimi.....................mbarimi

jeta tjeter ka nje fillim , por nuk ka mbarim;
dite e gjykimit..........................palimit................. ....................>>>>>>>>

ne diten e gjykimit nuk do te marre askush mbi vete asnje te mire ose te keqe te tjetrit,
nga kjo rrjedh se , nqs ke mundesi te besh dicka te mire , beje se per vete e ke ,
diten e kjametit do jete ajo e mire plus per ty,

tani , qe gjithe keta e pranuan islamin , neve a na shton ndonje te mire , apo na i pakeson,
pasi ata e paskan pranuar islamin dhe nuk ka me kuptim se pse ti reklamojme gjera qe jane krejtesisht personale sic eshte edhe feja,
ketu e kalojme cakun logjik se pse e ndjekim fene ,
a e ndjekim si parti politike , ku duam qe te shtojme sa me shume rradhet e votuesve , apo e ndjekim fene per t'i shpetuar xhehenemit,
nqs e ndjekim per t'i shpetuar xhehenemit, atehere keto shembuj jane humbje kohe , sepse kush e pranoi ,per veten e vet e pranoi , dhe neve nuk na shton asnje grame ne veprat tona para Zotit,
aq me teper kur behet propagande , sikur te jete parti politike ,
nuk jeni vetem ju qe besoni fort ne Zot dhe beni vepra te mira , ka edhe te tjere qe besojne bindshem edhe veprojne edhe me mire , por qe nuk e njohin fare Islamin ,por ama ata per vete e kane ,
ashtu sikurse cdo njeri per vete e ka ,
pra hiqjuni gjerave te kota , e hiqjuni flamujve , ashtu sikur bejne disa tifoze neper stadiume.