Përse e pranova islamin

[ximi_abedini]

Pranoi Islamin, bëri sexhde dhe vdiq

Një natë para se të vija te ju e pashë Isain, alejhis salatu ue selam, në ëndërr dhe më tha: “Bëhu musliman...

Një ditë një djalosh amerikan erdhi në qendrën islame në qytetin e Nju-jorkut dhe iu tha vëllezërve në xhami: “Dua të bëhem musliman, dua ta pranoj Islamin por mos më pyetni për shkakun”, dhe dëshmoi shehadetin (Dëshminë se nuk ka te adhuruar tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është i dërguari i Allahut).

Ata ia mësuan mënyrën e marrjes së abdesit dhe faljen e namazit e ai u tha atyre: “Dua të qëndroj me ju disa ditë në qendër.” I dëshiruan mirëseardhje. Ai prej ditës së parë iu ra në sy të gjithëve në qendër me namazin, duanë dhe të qarët e tij të shumtë.

Në ditën e katërt ai erdhi te njëri prej vëllezërve në xhami dhe i tha: “Dëshiroj të dëgjoj Kur’an, më lexo mua prej Kur’anit.” Ai ia ktheu: “O vëllai im, pasha Allahun, unë jam musliman që prej dhjetëra vitesh por unë e përçmoj veten dhe ibadetin tim në krahasim me ty. Të betohem në Allah, më trego se cila është ngjarja jote? Ai u përgjigj: “Unë qysh prej katër vitesh nuk kam fjetur vetëm se duke qarë dhe duke e lutur Allahun që të më udhëzojë në fenë e vërtetë, dhe një natë para se të vija te ju e pashë Isain, alejhis salatu ue selam, në ëndërr dhe më tha: “Bëhu musliman, bëhu musliman, se unë dhe Muhamedi alejhi selam jemi vëllezër, dhe Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është dërguar për mbarë botën si paralajmërues dhe përgëzues e unë do të zbres në fund të kohës dhe do të gjykoj me sheriatin e tij.”

Pasi që hyra në Islam dhe fillova të falem gjeta rehati, lumturi dhe ndjenjë të çuditshme të cilën nuk e kam ndier gjatë gjithë jetës sime. Ky është shkaku i faljes dhe lutjes sime të shumtë. Shejhu tha: “Në këtë ditë, në namazin e jacisë u ngrit ky djalosh për t’u falur dhe në rekatin e parë ra në sexhde e nuk u ngrit prej sexhdes së tij. Pasi që përfundoi namazi, e thirri imami djaloshin për t’u ngritur por ai nuk u ngrit. U afruan për ta lëvizur por ai kishte vdekur.

Prej fryteve të kësaj ngjarjeje:

- Vlera e sinqeritetit dhe se ai e udhëzon njeriun për në të drejtë dhe në të mirë.Vlera e qendrave islame dhe xhamive në thirrjen për Allahun. -


- Mesazhi i të dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është mesazh i vërtetë e i përjetshëm siç u shfaq në ëndrrën të cilën e kishte parë djaloshi.
- Manifestimi se lumturia e birit të njeriut nuk mund të jetë vetëm se në
Islam.
- Manifestimi i begatisë së Allahut, butësisë së Tij dhe mëshira e madhe
që ka Ai mbi robërit e Tij.

Kjo ngjarje është treguar nga Shejh Muhammed Hassan. Përshtati: Merita Rexha

[Milkway]

Pranoi Islamin, bëri sexhde dhe vdiq

Një natë para se të vija te ju e pashë Isain, alejhis salatu ue selam, në ëndërr dhe më tha: “Bëhu musliman...

Një ditë një djalosh amerikan erdhi në qendrën islame në qytetin e Nju-jorkut dhe iu tha vëllezërve në xhami: “Dua të bëhem musliman, dua ta pranoj Islamin por mos më pyetni për shkakun”, dhe dëshmoi shehadetin (Dëshminë se nuk ka te adhuruar tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është i dërguari i Allahut).

Ata ia mësuan mënyrën e marrjes së abdesit dhe faljen e namazit e ai u tha atyre: “Dua të qëndroj me ju disa ditë në qendër.” I dëshiruan mirëseardhje. Ai prej ditës së parë iu ra në sy të gjithëve në qendër me namazin, duanë dhe të qarët e tij të shumtë.

Në ditën e katërt ai erdhi te njëri prej vëllezërve në xhami dhe i tha: “Dëshiroj të dëgjoj Kur’an, më lexo mua prej Kur’anit.” Ai ia ktheu: “O vëllai im, pasha Allahun, unë jam musliman që prej dhjetëra vitesh por unë e përçmoj veten dhe ibadetin tim në krahasim me ty. Të betohem në Allah, më trego se cila është ngjarja jote? Ai u përgjigj: “Unë qysh prej katër vitesh nuk kam fjetur vetëm se duke qarë dhe duke e lutur Allahun që të më udhëzojë në fenë e vërtetë, dhe një natë para se të vija te ju e pashë Isain, alejhis salatu ue selam, në ëndërr dhe më tha: “Bëhu musliman, bëhu musliman, se unë dhe Muhamedi alejhi selam jemi vëllezër, dhe Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është dërguar për mbarë botën si paralajmërues dhe përgëzues e unë do të zbres në fund të kohës dhe do të gjykoj me sheriatin e tij.”

Pasi që hyra në Islam dhe fillova të falem gjeta rehati, lumturi dhe ndjenjë të çuditshme të cilën nuk e kam ndier gjatë gjithë jetës sime. Ky është shkaku i faljes dhe lutjes sime të shumtë. Shejhu tha: “Në këtë ditë, në namazin e jacisë u ngrit ky djalosh për t’u falur dhe në rekatin e parë ra në sexhde e nuk u ngrit prej sexhdes së tij. Pasi që përfundoi namazi, e thirri imami djaloshin për t’u ngritur por ai nuk u ngrit. U afruan për ta lëvizur por ai kishte vdekur.

Prej fryteve të kësaj ngjarjeje:

- Vlera e sinqeritetit dhe se ai e udhëzon njeriun për në të drejtë dhe në të mirë.Vlera e qendrave islame dhe xhamive në thirrjen për Allahun. -


- Mesazhi i të dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është mesazh i vërtetë e i përjetshëm siç u shfaq në ëndrrën të cilën e kishte parë djaloshi.
- Manifestimi se lumturia e birit të njeriut nuk mund të jetë vetëm se në
Islam.
- Manifestimi i begatisë së Allahut, butësisë së Tij dhe mëshira e madhe
që ka Ai mbi robërit e Tij.

Kjo ngjarje është treguar nga Shejh Muhammed Hassan. Përshtati: Merita Rexha

Desha te pyes vetem nje gje , si e diti ky djaloshi qe ka pare ne enderr Isain a.s ?? Apo nje ngjashmeri prej fotove qe bejne te krishteret per Isain ??

Apo ndoshta edhe kjo nje histori e pavertet ??

[ximi_abedini]

http://sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-..._5031821_n.jpg
JOHN WEBSTER, filozof (Angli)

Kam lindur në Londër dhe jam rritur e edukuar si i krishterë, por me bindje protestante. Në vitin 1930, si çdo i ri, fillova të ballafaqohem me problemet e jetës dhe në këtë kohë i vërejta dobësitë e Krishterimit.

Krishterimi është një dualizëm i cili e paraqet botën si mëkatare dhe kërkon ta kthejë realitetin e jetës duke i projektuar shpresat në një botë të ardhshme.
Më tepër emocional sesa racional, nën ndikimin e entuziazmit rinor, refuzova Kishën (protestante), Krishterimin dhe u bëra komunist. Komunizmi deri diku më solli kënaqësi, por, për shkak të materializmit e refuzova edhe këtë. Më vonë fillova të studioj filozofinë dhe religjionin...

Gjatë kohës që jetova në Australi, u interesova të gjej Kur’anin e Shenjtë në Bibliotekën Publike të Sidneit. Nuk gjeta asnjë përkthim të bërë nga muslimanët. Disa javë më vonë, në qytetin e Pertit, Australia

Perëndimore, përsëri e kërkova Kur’anin e përkthyer nga ndonjë musliman dhe e gjeta.
Nuk mund ta shpreh me fjalë, as ta përshkruaj, atë ndryshim të përnjëhershëm që më ndodhi kur lexova suren El-Fatiha, shtatë ajetet e para të Kur’anit...! Lexova edhe disa faqe të tjera rreth jetës së Muhammedit (a.s.). Në librari atë ditë i kalova disa orë, por me mëshirën dhe ndihmën e Allahut e gjeta atë që po e kërkoja që sa kohë. U bëra musliman! Deri në atë moment unë ende nuk kisha takuar ndonjë musliman.

Kur dola nga libraria e ndjeva veten shumë të lodhur e të tronditur, nga pikëpamja emocionale dhe intelektuale, si pasojë e asaj që përjetova në librari duke lexuar vetëm një sure të Kur’anit dhe disa faqe rreth jetës së Pejgamberit (a.s.). Menjëherë e pyeta veten: “Ishte e vërtetë apo ëndërr ajo që lexova, ajo që më transformoi menjëherë?!”

Dola nga libraria me qëllim që të pi një kafe diku dhe të pushoj pak. Duke ecur rrugës, për ku isha nisur, më shkuan sytë në një ndërtesë ku shkruante: “Muslim Mosque” (Xhamia e Muslimanëve). Aty për aty i thashë vetes: “E njeh të Vërtetën, pranoje!” Me mëshirën e All-llahut u bëra musliman.
Dëshmoj se s’ka zot tjetër veç All-llahut dhe dëshmoj se Muhammedi (a.s.) është i Dërguari i Tij.”


Marr nga faqja islame ne facebook ( islami,feja e vertet)

[ximi_abedini]

FATIME KAZUEI (Tokio, Japoni)


Japonezët atdheun e tyre, të cilin e duan shumë, e quajnë Nipon, që në gjuhën shqipe do të thotë: Vendi i lindjes së Diellit. Por, në Japoni po shndrit një Diell tjetër, rrezet e të cilit po i ngrohin zemrat dhe po i ndriçojnë shpirtrat e qindra, mijëra japonezëve, në çdo skaj të vendit të tyre aq të zhvilluar ekonomikisht dhe me teknologji aq të sofistikuar. Është ky diell, Dielli i Fesë Islame...!

një japonez i pari Fenë Islame, më 1896 , që shënohet si një ditë me rëndësi historike në Japoni! Sipas Ebu Bekër Morimotus, historian, ekspert për historinë islame në Japoni, japonezi i parë që e kishte pranuar Fenë Islame ishte Hachiro Ariga, i cili ishte bërë musliman në vitin 1896, në Bombei, Indi. Kurse haxhiu i parë nga Japonia, që kishte shkuar për vizitë në vendet e shenjta, Mekke dhe Medine, sipas urdhrit të Krijuesit të Gjithësisë, ishte një djalosh 29 vjeçar dhe quhej Umer Jamavika. Ky haxhi, i pari në Japoni, e kishte vizituar Kaben e Bekuar dhe kishte bërë ibadet aty në vitin 1909.

Në Japoni, për nevojat shpirtërore dhe për zhvillimin e veprimtarive të ndryshme fetare-kulturore, u ndërtua edhe xhamia e parë që në vitin 1935, në qytetin Kobe, kurse tre vjet më vonë, më 1938 u hapën themelet e xhamisë së kryeqytetit, Tokios.
Në vitin 1941, pasi shumë të rinj japonezë kishin pranuar Fenë Islame, rinia islame e këtij vendi e pa të dobishme të organizohen dhe kështu e themeluan Shoqatën e Studentëve Muslimanë. Më vonë u themeluan edhe shoqata e qendra islame nëpër qytete të ndryshme, ku të gjitha kishin të njëjtin qëllim: përhapjen e Fesë Islame në Japoni. Këta besimtarë japonezë me punën, sjelljen e shembujt personalë po ndikojnë në popullatën japoneze dhe kanë suksese të vazhdueshme në përhapjen e Fesë Islame. Si fryt i kësaj veprimtarie të organizuar, për çdo ditë po shtohet numri i besimtarëve muslimanë japonezë, të cilët vijnë nga shtresa të ndryshme të shoqërisë japoneze: ka studentë, punëtorë, intelektualë të lëmenjve të ndryshëm dhe ndonjë shkencëtar!

Listës së gjatë të të konvertuarve iu shtua edhe një zonjushë japoneze, e cila, pasi e pranoi Fenë Islame, e ndërroi emrin dhe tani quhet Fatime Kazuei. Kjo zonjushë e ndershme, pasi u bë muslimane dhe e përqafoi Islamin, dha këtë deklaratë:

“Pasi filluam të pranojmë stilin amerikan të jetesës, edhe unë ndjeva se diçka po më mungonte, po më shqetësonte... Në fillim nuk e kisha të qartë se ç’më mungonte, ç’më shqetësonte. Ishte ky qëllimi i pastër që kisha në shpirt që më dha përgji-gjen ndaj këtij shqetësimi...!
I
sha fatlume që u njoha me një besimtar musliman, i cili banonte përkohësisht në Tokio. Sjellja e tij e shkëlqyeshme dhe mënyra e adhurimit ndaj Zotit më la përshtypje të thellë dhe u bëra kureshtare, aq sa u detyrova t’i shtroja shumë pyetje. Përgjigjet e tij ishin të sakta, të drejta, të kënaqshme dhe aq bindëse, saqë më transformuan menjëherë! Ky transformim më solli një qetësi, rehati, në mendje e në shpirt! Kurrë nuk kam menduar, e as që do të besoja, se jeta ime do të ndryshonte aq shu¬më dhe aq shpejt, ashtu siç ndodhi me mua kur fillova të jetoj si besimtare muslimane...”

Përshtypje të veçantë zonjushës Fatime i ka lënë përshëndetja islame “Es-Selamu Alejkum”, për të cilën thotë: “Shiko si përshëndeten muslimanët: “Es-Selamu Alejkum ue Rahmetull-llahi ue Berekatuhu” (Paqja, Mëshira dhe Bekimi i Zotit qofshin mbi ju). Kjo përshëndetje nuk u ngjason atyre të tjerave si “mirëmëngjesi” a “mirëdita” që i ka bota, të cilat kufizohen me mëngjesin ose me një pjesë të ditës dhe kanë vetëm kuptim materialist. Këto përshëndetje nuk përmbajnë ndonjë urim ose dëshirë të përhershme dhe as që kanë ndonjë lutje ndaj Zotit për bekim...!

Nga miku im musliman unë mësova shumë gjëra të dobishme, si nga ana teorike ashtu edhe nga ajo praktike, që të jem një besimtare e devotshme. Unë e dua shumë mënyrën islame të jetesës, jetesë e cila është e pastër, e thjeshtë dhe kryesisht paqedashëse!
Jam plotësisht e bindur se vetëm Feja Islame mund të sjellë paqe, paqe për çdo njeri, për çdo shoqëri. Vetëm Feja Islame mund t’i sjellë paqe mbarë botës, për të cilën njerëzimi ka aq shumë nevojë.”
Në fund të deklaratës, zonjusha Fatime thotë:

“Jam shumë e lumtur që po e gëzoj këtë paqe dhe po përpiqem, aq sa kam mundësi, ta përhap Fenë Islame në Japoni, në mesin e popullit tim...”

marr nga faqja islame ne facebook; ISLAMI, feja e Vërtetë!

[ximi_abedini]

MARGARET MARCUS, shkrimtare (Nju-Jork, SHBA)

“E kush kërkon fe tjetër përveç Fesë Islame, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpëruarit.” (Kur’ani, 3:85)
Me këtë ajet nga Kur’ani i Madhërueshëm, që është Fjala e All-llahut, e fillon librin e saj me titull Islam and Modernism (Islami dhe Modernizmi), ishstudentja amerikane e Universitetit të Nju-Jorkut, zonja Merjem Xhemileh, libër që bëri jehonë e që u botua në gjuhën angleze në qytetin Lahore të Pakistanit.

Kush është zonja Merjem Xhemileh? Zonja Merjem Xhemileh është një e konvertuar amerikane, autore e rreth dyzet librave. U lind nga prindër amerikanë, me prejardhje gjermane-hebraike, në Nju-Jork, në vitin 1934. Si nxënëse, e më vonë edhe si studente në Universitetin e Nju-Jorkut, dallohej prej të gjithëve me zgjuarsinë e seriozitetin e saj në mësime e studime. Ishte adhuruese e madhe e librit, vazhdimisht lexonte, ngase ishte e pangopur për dituri.

Kur lindi, prindërit e saj e emëruan me emrin Margaret Marcus, por erdhi një ditë kur ajo e ndërroi emrin dhe fenë e saj. Rruga deri në agimin e asaj dite ishte e gjatë, e mundimshme, përplot dëshpërime e zhgënjime. Më në fund u bë ashtu siç dëshiroi i Madhi Zot: Feja Islame, Drita e saj, ngadhënjeu mbi errësirën e filozofisë, humanizmit ateist, materializmit, baha’izmit dhe cionizmit.

Në librin e lartpërmendur, “Islami dhe Modernizmi”, zonja Merjem Xhemileh përshkruan rrugën e vet jetësore në kapitullin e parë, me titullin: Përse e pranova Islamin? Një përshkrim interesant, prekës dhe frymëzues, ku ajo ndër të tjera thotë:
“Gjatë adoleshencës isha nën ndikimin e filozofisë humaniste. Kur fillova të përkryhem intelektualisht nuk kënaqesha më me ateizmin e kësaj filozofie. Pas një kohe iu bashkangjita grupit të baha’ive në Nju-Jork. Në fillim, Baha’izmi më dukej tërheqës, meqë edhe prejardhjen e kishte islame... Por, kur zbulova sesa keq kanë devijuar e dështuar, pas një viti u largova tejet e dëshpëruar prej tyre.

Në moshën 18-të vjeçare u bëra anëtare e lëvizjes fetare të quajtur “Mizrachi hatzair”, që ishte një lëvizje cioniste. Kur e kuptova natyrën e vërtetë të cionizmit, i cili nxit dhe farkon armiqësinë ndërmjet hebrenjve dhe arabëve, pas disa muajsh e braktisa këtë lëvizje dhe prej tyre u ndava e mërzitur dhe e zhgënjyer.

Kur isha 20 vjeçe, e njëkohësisht studente në Universitetin e Nju-Jorkut, profesori im, Rabbi Abraham Isaak Katch, përpiqej në çdo mënyrë të na bindte se Islami rrjedh nga Judaizmi! Aq më tepër edhe tekstet universitare, që ishin të shkruara prej tij, kishin atë përmbajtje dhe synonin atë qëllim, që studentët të binden se Judaizmi është burim i Islamit dhe se është superior ndaj tij! Sa më përket mua, në vend që të më bindnin, fjalët dhe veprat e profesorit arritën efekt të kundërt!

Megjithëse kisha dëshirë që të bëhem muslimane që në atë kohë, pra kur isha studente 20-të vjeçare, pengesë e pakalueshme m’u bë familja. Ata më qortonin, më paralajmëronin se Feja Islame do ta ndërlikojë jetën time dhe se ajo fe nuk është si Judaizmi e Krishterimi, që janë pjesë e traditës amerikane. Më tho¬shin se Feja Islame do të më tjetërsojë dhe si pasojë e kësaj do të armiqësohem me familjen dhe do të izolohem nga rrethi e komuniteti...
Besimi im në atë moshë nuk ishte aq i fortë sa t’u bëja ballë këtyre presioneve. Pjesërisht si rezultat i këtyre presioneve, pata një tronditje të brendshme, u sëmura rëndë dhe u detyrova t’i ndërpres studimet... Për afër dy vjet isha në depresion të thellë. Gjatë viteve 1957 - 1959, prindërit më vendosën në spitale private dhe shtetërore. Ndërsa qëndroja në spital, një ditë u betova: “Nëse ndonjëherë shërohem, përmirësohem dhe dal nga spitali, do ta pranoj Fenë Islame.”

Deshi i Madhi Zot dhe gjendja shëndetësore e Margaretës u përmirësua dhe ajo doli nga spitali. Porsa doli nga spitali, filloi të hulumtojë nëpër Nju-Jork se ku mund të takojë besimtarë e besimtare të Fesë Islame. Për fat të mirë gjeti ata që ishin ndër njerëzit më të mirë, për të cilët vetëm se kishte shpresuar se mund t’i gjente ndonjëherë.
Ndërkohë, ajo filloi të shkruajë për Fenë Islame dhe ta mbrojë atë nga akuzat e rënda që i bëheshin nga të gjitha anët, sipas direktivave të aleancës hebraiko-krishtere dhe qarqeve sekullariste anti-islame. Botoi shumë punime e studime në revista islame dhe emri i saj u bë mjaft i njohur. Njëkohësisht, mbante korrespondencë me udhëheqësit më eminentë të rizgjimit islam në mbarë botën. Mbante letër-këmbime me Shejh Ibrahimin, lider i ulemave në Algjeri, dr. Muhammed e Al-Az’-harin, Egjipt, dr. Mahmud F. Hoballahun, drejtor i Qendrës Islame në Uashington, dr. Hamidullahun e Parisit, dr. Said Ramadanin, drejtor i Qendrës Islame të Gjenevës dhe me dijetarin e mirënjohur Mevlana Sejjid Ebul Ala Meududiun , në Pakistan.

Betimin që kishte dhënë studentja Margaret Marcus sa ishte në spital, se nëse shërohet dhe lëshohet nga spitali do ta pranojë Fenë Islame, All-llahu (xh.sh.) ia kishte dëgjuar dhe ia realizoi. Ditën e Madhërueshme të Kurban Bajramit, në praninë e dy dëshmitarëve, studentja amerikane Margaret Marcus e tha me gojë e me zemër Fjalën e Dëshmisë: “Dëshmoj se s’ka zot tjetër veç All-llahut dhe se Muhammedi është i Dërguari i Tij” dhe kështu, pas Fjalës së Dëshmisë, ajo u bë muslimane edhe zyrtarisht.

Në Qendrën Islame në Bruklin, Nju-Jork, mori certifikatën me emrin e ri musliman, Merjem Xhemileh, të cilën ia lëshoi udhëheqësi i Qendrës, Shejh Daudi.
Merjem Xhemileh thotë se krenohet me emrin e ri musliman, sikurse edhe me Fenë Islame, të cilën e përqafon me gjithë shpirt! Këtë e dëshmoi edhe me vepra, duke shkruar rreth dyzet libra...

Më në fund, zonja Merjem Xhemileh thotë:
“Nuk e pranova Fenë Islame nga urrejtja ndaj të parëve të mi, ose ndaj popullit tim, por për mua kjo do të thotë kalim nga një fe që po jep shpirt dhe që është aq e kufizuar, në një fe dinamike e plot gjallëri... Feja Islame është e Vërteta Hyj-nore Universale, e cila vlen për çdo vend e për çdo kohë...”

marr nga faqja islame ne facebook; ISLAMI, feja e Vërtetë!
__________________

[ximi_abedini]

SUZANNE HANEEF, gazetare (SHBA)


Përkundër propagandës së paskrupullt e tepër të fëlliqur që po zhvillohet në Perëndim, me të gjitha mjetet e fuqishme dhe të sofistikuara kundër muslimanëve dhe Fesë Islame, megjithëkëtë muslimanët po shtohen dhe Feja Islame po gjallërohet duke përfituar çdo ditë anëtarë të rinj!

Ninian Smart, profesor i religjioneve në Universitetin e Kalifornisë, në SantaBarbara, në lidhje me këtë i dha këtë deklaratë revistës më të njohur amerikane, të përjavshmes “TIME” (KOHA): “Është tradicionale paraqitja e shtrembëruar e Islamit në Perëndim. Aq më tepër, viteve të fundit po paraqitet edhe si terroriste...”

Por, kush po e kërkon të vërtetën nuk po e përfill fare këtë propagandë të filliqtë... Virginia Martson, (tani quhet Kerima Omar Kameuneh, ish-anëtare e Kishës Episkopale) nga Burbanku, Kaliforni, Ogen Davis nga Atlanta, Xhorxhi, dr. Stejf Xhonson, (tani quhet dr. Faruk Abdullah) dhe shumë të tjerë nuk i pengoi fare propaganda anti-islame për ta përqafuar të Vërtetën, Fenë Islame. Të konvertuarit amerikanë janë jo me dhjetëra, por me qindra e mijëra, bile edhe me tituj të lartë shkencor. Por, ne veçuam në këtë rast një gazetare. Përse kjo gazetare amerikane e pranoi Fenë Islame?

Gazetarja amerikane, Suzanne Haneef (Hanif), e kërkoi të Vërtetën dhe e gjeti në Fenë Islame. Si gazetare ajo kishte mundësinë për të udhëtuar shumë dhe nëpër vende të ndryshme të botës islame. Ajo atje u njoh për së afërmi me muslimanët dhe me Fenë Islame. Në fillim nga kureshtja, e më vonë nga dashu-ria, ajo iu përkushta me gjithë shpirt studimeve për Fenë Islame dhe, më në fund, me ndihmën e All-llahut, u ndriçua me Dritën e saj dhe e pranoi Islamin, këtë fe të vërtetë, fe e cila po dëshmohet çdo ditë se po i përshtatet natyrës njerëzore, në çdo vend e në çdo kohë.

Muslimania e re amerikane, Suzanne Haneef, pasi e gjeti atë që e kërkonte - qetësinë shpirtërore, dëshironte që edhe të tjerët në Amerikë dhe kudo në botë ta kuptojnë e ta pranojnë këtë fe të përsosur. Si rezultat i kësaj dëshire të zjarrtë ajo shkroi një libër për Fenë Islame, i cili u botua në gjuhën angleze në qytetin Lahore të Pakistanit.
Gazetarja amerikane, pasi e falënderoi All-llahun e Madhërueshëm, i lutet Atij për mirëkuptim dhe udhëzim dhe për pranimin e Fesë Islame, ndër të tjera, thotë:

“Jetojmë në shekullin e ndërrimeve të mëdha e të shpejta dhe në pasiguri të plotë. Njerëzit janë shumë të shqetësuar. Megjithëkëtë, ka njerëz që po përpiqen të gjejnë rrugëdalje, që njerëzimi të shpëtojë nga kjo rrugë qorre ku është katandisur. Është e vërtetë se sot po jetojmë në kohën kur përparimi dhe civilizimi materialist kanë arritur kulmin, por, njëko¬hësisht, cilësia e jetës, morali njerëzor, kanë rënë aq poshtë, saqë racës njerëzore po i afrohet kataklizma...

Feja Islame ofron zgjidhje! Vetë fjala Islam do të thotë Paqe, Bindje...! Kur besimtari jeton në paqe, dhe i bindet Zotit, i Cili është Një dhe i Vërtetë, atëherë Feja Islame ndikon intensivisht në mendimet dhe sjelljet e tij. Vetëm Zoti është Krijues, Sundues i Gjithësisë dhe njeriu vetëm Atij i përgjigjet...

Feja Islame e udhëzon njeriun, e drejton kah përparimi dhe zhvillimi i vazhdueshëm. Parimet e kësaj feje janë të arsyeshme, të dobishme për shën¬detin fizik e psikik dhe i përshtaten plotësisht natyrës njerëzore.

Kjo fe nuk është vetëm një sistem fetar, një ideologji apo një religjion, siç jemi mësuar ta quaj¬më, por është tërësia e jetës së njeriut, është një sistem i gjithëmbarshëm, gjithëpërfshirës, i cili të udhëzon, të drejton në çdo fushë të jetës, qoftë si individ, shoqëri apo bashkësi.
Përmes obligimeve fetare, të cilat i ka caktuar Zoti, marrëdhëniet në jetë kanë një optimizëm, një shpresë dhe përmes tyre krijohet një identitet i veçantë në dobi të vetvetes, shoqërisë dhe natyrës.

Feja Islame në Amerikë dhe në Evropë kuptohet gabimisht, sepse si e tillë edhe prezantohet! Shumë njerëz në Amerikë mendojnë se kjo fe është ndonjë sekt apo ndonjë kult! All-llahu për ta është një hyjni pagane, kurse për Muhammedin (a.s.) kujtojnë se është një person që adhurohet nga paganët e tejdetit, tejoqeanit...! Pse ndodh kështu?

Ndodh kështu sepse ka lënë pasoja e kaluara historike me plot paragjykime, kryqëzatat shekullore, propaganda e vazhdueshme me qëllime të caktuara, hegjemonizmi e të tjera...
Por e vërteta është se Feja Islame njeriun si krijesë e liron nga prangat e sundimit material, nga epshet e shfrenuara shtazarake dhe e humanizon. Sinqerisht i lutem Zotit që të ma pranojë këtë përpjekje modeste dhe të më ndihmojë që edhe të tjerët ta kuptojnë Fenë Islame, e cila u sjell dobi dhe është e vetmja rrugë për paqe dhe shpëtim...”

marr nga faqja islame ne facebook; ISLAMI, feja e Vërtetë!

[_MALSORI_]

Pranoi Islamin, bëri sexhde dhe vdiq

Një natë para se të vija te ju e pashë Isain, alejhis salatu ue selam, në ëndërr dhe më tha: “Bëhu musliman...

Një ditë një djalosh amerikan erdhi në qendrën islame në qytetin e Nju-jorkut dhe iu tha vëllezërve në xhami: “Dua të bëhem musliman, dua ta pranoj Islamin por mos më pyetni për shkakun”, dhe dëshmoi shehadetin (Dëshminë se nuk ka te adhuruar tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është i dërguari i Allahut).

Ata ia mësuan mënyrën e marrjes së abdesit dhe faljen e namazit e ai u tha atyre: “Dua të qëndroj me ju disa ditë në qendër.” I dëshiruan mirëseardhje. Ai prej ditës së parë iu ra në sy të gjithëve në qendër me namazin, duanë dhe të qarët e tij të shumtë.

Në ditën e katërt ai erdhi te njëri prej vëllezërve në xhami dhe i tha: “Dëshiroj të dëgjoj Kur’an, më lexo mua prej Kur’anit.” Ai ia ktheu: “O vëllai im, pasha Allahun, unë jam musliman që prej dhjetëra vitesh por unë e përçmoj veten dhe ibadetin tim në krahasim me ty. Të betohem në Allah, më trego se cila është ngjarja jote? Ai u përgjigj: “Unë qysh prej katër vitesh nuk kam fjetur vetëm se duke qarë dhe duke e lutur Allahun që të më udhëzojë në fenë e vërtetë, dhe një natë para se të vija te ju e pashë Isain, alejhis salatu ue selam, në ëndërr dhe më tha: “Bëhu musliman, bëhu musliman, se unë dhe Muhamedi alejhi selam jemi vëllezër, dhe Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është dërguar për mbarë botën si paralajmërues dhe përgëzues e unë do të zbres në fund të kohës dhe do të gjykoj me sheriatin e tij.”

Pasi që hyra në Islam dhe fillova të falem gjeta rehati, lumturi dhe ndjenjë të çuditshme të cilën nuk e kam ndier gjatë gjithë jetës sime. Ky është shkaku i faljes dhe lutjes sime të shumtë. Shejhu tha: “Në këtë ditë, në namazin e jacisë u ngrit ky djalosh për t’u falur dhe në rekatin e parë ra në sexhde e nuk u ngrit prej sexhdes së tij. Pasi që përfundoi namazi, e thirri imami djaloshin për t’u ngritur por ai nuk u ngrit. U afruan për ta lëvizur por ai kishte vdekur.

Prej fryteve të kësaj ngjarjeje:

- Vlera e sinqeritetit dhe se ai e udhëzon njeriun për në të drejtë dhe në të mirë.Vlera e qendrave islame dhe xhamive në thirrjen për Allahun. -


- Mesazhi i të dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qofshin mbi të, është mesazh i vërtetë e i përjetshëm siç u shfaq në ëndrrën të cilën e kishte parë djaloshi.
- Manifestimi se lumturia e birit të njeriut nuk mund të jetë vetëm se në
Islam.
- Manifestimi i begatisë së Allahut, butësisë së Tij dhe mëshira e madhe
që ka Ai mbi robërit e Tij.

Kjo ngjarje është treguar nga Shejh Muhammed Hassan. Përshtati: Merita Rexha

vertete nje perralle e bukur ximi i abedinit...te kenaq sidomos aty ku paska takuar hazreti isane...ne e dime se hazreti isaja nuk ka imazh dhe po bej qudi si arriti ky njeri ta identifikonte se pikerisht ishte hazreti isaja...mos eshte edhe ky si baca adem ..me duket se ti na ke thane ( ndoshta gaboj dhe te kerkoj falje nese gaboj )se edhe baca adem mori abdes, fali namazin dhe vdiq ne llogoren e tij...sa interesante a....

na ishte nje here.......

[ximi_abedini]

PËRSE PRIFTI PROTESTANT, RABINI ÇIFUT DHE NJË GJYSHE GJERMANE E PRANUAN FENË ISLAME?

Feja Islame është fe e mbarë njerëzimit, fe e shpallur nga i Madhi Zot, Krijues i çdo krijese.

Është një fe pa mitologji, pa kler e pa hierarki.

Mësimet e kësaj feje janë të përsosura, të thjeshta, të arsyeshme e të dobishme për të gjithë. Ato bazohen në Librin e Shenjtë, Kur’anin, i cili na mëson të lutemi: “O Zoti im! Më shto diturinë.” (20:114). Atyre që u shtohet dituria, kuptohet nëse përpiqen për të, u është shtuar mirësia e madhe, këta e kanë më lehtë për ta pranuar Fenë Islame. Përse? Sepse janë më të kuptueshëm dhe kuptueshmëria e tyre ua gjen rrugën për t’i udhëzuar drejt Zotit. All-llahu i Madhërueshëm urdhëron e thotë:

“Atyre që u është dhënë dituria, e dinë se kjo që të është shpallur ty është nga Zoti, është e vërtetë dhe se udhëzon për në rrugën e Fuqiplotit, të Lavdishmit.” (Kur’ani, 34:6)

E Vërteta Islame që iu shpall Muhammedit (a.s.) në formën e plotësuar, përfundimtare dhe të përsosur, udhëzon çdo ditë për në Rrugën e Drejtë të Zotit Fuqiplotë e të Lavdishëm, edhe prijës fetarë të krishterë, çifutë dhe zonja të moshuara. Kur dëshiron Zoti, çdo gjë bëhet!
Quhej Philip John Halford. Në moshën 63 vjeçare e pranoi Fenë Islame dhe tani ka emër të ri, Abdul Ehad. Ky burrë anglez kishte kryer Fakultetin Teologjik dhe kishte shërbyer si prift protestant më se dyzet vjet!

Kur e pyetën se për ç’arsye e ndërroi fenë, z. Abdul Ehad tha: “E kuptova se Islami është Fe e Vërtetë dhe u bëra musliman. Në vitin 1988 për herë të parë u njoha me Fenë Islame. Bëra analiza të thella për veçoritë e Krishterimit dhe të Islamit. Interesimi im u shtua kur i dëgjoja ligjëratat me përmbajtje islame, të cilat i zhvillonin vëllezërit muslimanë.

Përmes tyre u lidha me Qendrën Islame në qytetin e Birmingenit të Anglisë. Fillova ta studioj Kur’anin me të vetmin qëllim: që të njihem për së afërmi, nga vetë burimi, me Fenë Islame... dhe aty e gjeta Qetësinë Shpirtërore...!”
Më në fund, ishprifti protestant z. Philip John Halford, kurse tash me emrin e ri musliman, Abdul Ehad, tha: “Edhe pse isha i edukuar që nga fëmijëria në frymën e krishterë, kurrë nuk munda ta pranoj idenë se Krishti është bir i Zotit. Mendoj se shumica e besimtarëve të krishterë nuk janë asnjëherë të sigurtë në besimin e tyre...”

Me shpërbërjen e Bashkimit Sovjetik dhe me shembjen e komunizmit, në ish-republikat sovjetike numri i besimtarëve po shtohet, sidomos numri i besimtarëve të Fesë Islame. Po, kjo tani është dukuri normale, pasi liria e besimit është e garantuar me ligj për të gjithë. Por a mund të jetë normale që Fenë Islame ta pranojë një rabin çifut, prijës fetar, i cili kishte shërbyer në një sinagogë tridhjetë vjet me radhë?

Dihet urrejtja e çifutëve ndaj të gjitha besimeve, e sidomos ndaj Besimit Islam, sepse ata e konsiderojnë veten si “Popull i zgjedhur”. Atëherë, pranimi i Fesë Islame nga një hebre nuk është tjetër veçse një bekim, një udhëzim nga All-llahu, i Cili është Burim i Dashurisë, Mëshirës e Dritës. Ai nxjerr nga errësira në dritë kë të dëshirojë...!

Muslimani i ri, ish-rabini çifut, pasi e pranoi Fenë Islame, e ndërroi emrin dhe tani quhet Ibrahim Ismail. Meqë kishte zë të bukur, të lartë e tingëllues, z. Ibrahim Ismaili e caktuan muedhdhin (myezin) në Xhaminë e Madhe, në qytetin Margelanu të Uzbekistanit. Këtë detyrë, sa të shenjtë aq edhe fisnike, ai po e kryen me nder e me përkushtim.

Një zonjë gjermane, pasi e pranoi Fenë Islame, tha: “Një ditë, djali im me sy të përlotur më tha: “Nuk dua të jem më i krishterë. Unë dëshiroj të bëhem musliman, të kaloj në Fenë Islame. Edhe ti, nëna ime e dashur, duhet t’i bashkohesh kësaj feje, bashkë me mua!”

Kaluan vite dhe erdha në përfundim se Feja Islame është Fe e Vërtetë! Për këtë fe së pari dëgjova nga djali im, kur më erdhi i përlotur e më tha: “Nuk dua më të jem i krishterë...!”

Pasi e studiova Fenë Islame thellësisht, menjëherë e refuzova të rrefyerit, pagëzimin, shenjtërinë e Papës...! Besimi për Trininë (Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë) ishte i papranueshëm për mua, jobindës, qysh kur isha e re, që në moshën njëzetvjeçare.

Me ndihmën dhe në praninë e imamit të Xhamisë së Berlinit thashë Fjalën e Dëshmisë:
“S’ka zot tjetër përveç All-llahut dhe Muham¬medi (a.s.) është i Dërguari i Tij”.
Kështu edhe zyrtarisht u bëra muslimane, dhe tani quhem Amina Mosler. Jam tejet e gëzuar, fatlume dhe kam qetësinë e duhur. Kështu si jam e falënderoj All-llahun që më udhëzoi. Sot unë jam një gjyshe e lumtur, sepse kam një nip i cili është musliman i lindur...!”

marr nga faqja islame ne facebook; ISLAMI, feja e Vërtetë!

[ximi_abedini]

Pse e pranova Islamin - Akifah Baxter, ish-krishtere,

Kam vizituar shume kisha. Kam degjuar, jam lutur, kam biseduar me njerez te besimeve te ndryshme.
Duke shetitur neper biblioteke ne kerkim te udhezimit, Akifja gjeti nje liber rreth Islamit.

Une gjithmone kam qene e vetedijshme per ekzistencen e Zotit. Gjithmone e kam ndier kete. Nganjehere kjo ndjenje ishte e larget dhe shpeshhere e kam injoruar ate. Por kurre nuk e kam mohuar kete njohuri. Sepse, gjate tere jetes sime une kam qene duke e kerkuar te verteten.

Kam vizituar shume kisha. Kam degjuar, jam lutur, kam biseduar me njerez te besimeve te ndryshme. Dukej se gjithmone kishte dicka qe nuk ishte e drejte; ndihej nje crregullim, sikur kishte dicka qe mungonte. Kam degjuar shume njerez duke me thene ne te kaluaren: "Une besoj ne Zot, por nuk i perkas asnje feje. Te gjithe me dukej se gabonin." Kjo ishte pikerisht ndjenja ime, sidoqofte, nuk deshiroja qe vetem ta leja apo ta pranoja. E dija se nese Zoti ekziston atehere Ai nuk do te na linte ashtu pa orientim ose ne nje version te shtremberuar te se vertetes. Duhej te ishte nje plan, nje "fe e vertete." Une vetem duhej ta gjeja ate.

Kishat e ndryshme te krishtere ishin vendet ku une e koncentrova kerkimin tim, thjesht sepse kjo ishte ajo ne te cilen isha rritur dhe dukej te kishte dicka te vertete ne disa prej mesimeve te tyre. Sidoqofte, kishte shume pikepamje te ndryshme, shume mesime kontradiktore ne ceshtjet themelore si p.sh. si te falesh, kush do te shpetoje dhe kush jo dhe cka duhej te bente personi per te shpetuar. Dukej shume e nderlikuar. Po ndjeja se isha afer dorezimit. Sapo isha kthyer nga nje kishe tjeter, pikepamjet e te ciles per Zotin dhe qellimin e ekzistences sone me irrituan plotesisht sepse e dija se ata ishin duke mesuar te paverteten.

Nje dite, endesha neper librari dhe shkova te sektori fetar. Derisa qendroja duke veshtruar koleksionin e madh te shumices se librave te krishtere, me ra ndermend te shoh nese ata kishin dicka rreth Islamit.

Ne te vertete, une nuk dija asgje rreth Islamit dhe kur e mora librin e pare nuk me ngjalli kureshtje. Por une u emocionova me ate qe po lexoja. Njera prej gjerave te para qe me goditi mua ishte fjalia: "Nuk ka zot tjeter pervec Zotit," Ai nuk ka ortak, dhe te gjitha lutjet dhe adhurimet i jane te drejtuara vetem Atij. Kjo dukej shume e thjeshte, shume e fuqishme, shume e drejtperdrejte dhe me beri shume pershtypje. Keshtu prej atehere fillova te lexoj cdo gje rreth Islamit.

Cdo gje qe e lexoja bente pershtypje te madhe ne mua. Ishte sikur papritmas te gjitha pjeset e ketij misteri ishin pershtatur ne menyre te persosur dhe nje ide e paster po dilte ne shesh. Isha shume e emocionuar, zemra me rrahte me shpejtesi sa here qe lexoja dicka rreth Islamit. Pastaj, kur e lexova Kur'anin, e ndjeva se isha me te vertete e bekuar qe mund ta lexoja ate. E dija se ai kishte ardhur drejtperdrejt nga Zoti permes Pejgamberit te Tij (Allahu e lavderofte!), Kjo ishte ajo, e verteta. Po ndjeja se gjithmone kisha qene muslimane por vetem nuk e kisha ditur deri tani. Tani kur e kam filluar jeten sikur muslimane, kam ndjenjen e paqes dhe sigurise duke e ditur se ajo cka jam duke e mesuar eshte e vertete e paster dhe do te me afroje te Zoti. Zoti me udhezofte!
Amin!

marr nga faqja islame ne facebook; ADHUROJ ALLAHUN

[ximi_abedini]

si e pranoj islamin Munira

Kam lindur per se dyti

Paqja dhe qetesia qofte me ju! Kur vendosa te shkruaja keto rrjeshta, nuk dija nga t’ia filloja me pare. Veshtroja karten e bardhe perpara meje dhe mendohesha sesi ta pershkruaja ndjesine kur ne zemren time zbulova besimin. Besimin ne Nje Zot te Vetem dhe tek Pejgamberi i Tij. Si ta pershkruaja gezimin e personit qe kishte gjetur rrugen e islamit? Ndoshta mund te dukem patetike, por me te vertete me duket se kam lindur per se dyti. U clirova nga nje mentalitet qe me bllokonte dhe kufizonte. eshte nje mrekulli, te ecesh ne kete bote me nje qellim te qarte, te bazuar ne mendimin, se mbi ne qendron Allahu, I cili na udhezon me miresine e Tij gjate gjithe jetes sone, te cilen Ai na e ka dhuruar me misionin obligues per ta jetuar ate me thjeshtesi, bindje ndaj Tij, duke kryer vepra te mira dhe duke u falur vazhdimisht. Shperblimi per kete na vjen ne forma te ndryshme gjate gjithe egzistences sone.

Kam udhetuar ne shume vende te botes, ne kerkim te lumturise, te vendit tim ideal, pa e ditur se ai ishte ‘strukur’ diku ne zemren time, duke pritur ne heshtje momentin e zbulimit. Asgje nuk krahasohet me qetesine shpirterore qe ndjen besimtari gjate faljes se mengjesit (sabahut) ndersa lind dielli dhe ai admiron mrekulline e Krijuesit dhe gjithepushtetin e Tij.

Opinionin tim mbi islamin, qysh ne femijeri e kane ndikuar gazetat dhe televizionet te cilet shpesh japin informacione te pasakta, tendencioze dhe te pamjaftueshme. Por une si njeri kureshtar, kerkova me tej ne libra per t’u gjetur pergjigje pyetjeve qe me interesonin.

Ne, krijesat njerezore, lindim me besimin ne Zot, i cili eshte si te thuash i vulosur ne shpirtin tone. Ky besim na shtyn ne kerkim te pergjigjeve per shume ceshtje.

Ne fakt une besoja, por nuk kuptoja shume gjera. Kam kerkuar pergjigje tek shume kultura apo kombe te ndryshme por ajo qe kam zbuluar eshte se filozofite dhe besimet e ndryshme fetare jane te kufizuara vetem per nje shkalle te ngushte grupesh etnike.

Por une kerkoja dicka universale, permanente, per te gjitha koherat. Doja dicka qe nuk do te me imponohej si besim i verber.

Rruga ime drejt islamit ishte si nje fjalekryq, me plot te papritura dhe takime vendimtare. Ne menyre krejt spontane, fillova te mesoja gjuhen arabe. Duke ‘shetitur’ neper librarite e Bratisllaves, ne kerkim te fjaloreve te arabishtes gjeta Kuranin (ne cekisht). Qendroja para vitrines dhe duke veshtruar ate liber me kapak te gjelber ndjeja se dicka e pazakonte po ndodhte ne jeten time. Qe atehere, gjate 2 muajve qe pasuan, Kurani gjendej gjithe kohen ne canten time dhe une iu futa studimit te islamit pa patur parasysh se ku ndodhesha, ne autobuz, ne stacion, kudo. Ne fakt ne autobus me ndodhi qe te ndodhesha para nje situate vendimtare e cila me dha nje shtyse per me tej. Por per kete, po ju tregoj me poshte...

Meqenese ne pune me konsideronin pak te ‘cuditshme’, nuk kisha frike te reagoja ndaj komenteve te kolegeve mbi terrorizmin. Lexoja shume dhe doja gjithnje e me shume te behesha myslimane, por s’e dija sesi.

Nje te shtune me shi, m’u desh te shkoja ne pune per te mbyllur nje projekt. Ndersa rrija ulur ne tramvaje, mendoja sesi diku ne vendet e jugut mund te ishte kohe me e bukur. Ne sediljen pas meje, rrinte nje femije i zhurmshem, te cilin po mundohej ta qetesonte e ema ne dy gjuhe sllovakisht dhe arabisht. Tere kureshtje ktheva koken pas dhe e befasuar, pashe nje grua te mbuluar myslimane, e cila duhej te ishte sllovake.

Kur zbritem, me pyeti per nje adrese dhe une me kenaqesi ia dhashe. Per fat kembyem edhe numrat e telefonit, e me pas secila shkuam ne udhe te vet. Pas tri oresh, mbarova pune dhe shkova ne stacionin e autobusit. Aty rastesisht u takova prape me te... Gjate rruges me tregoi historine e saj dhe me ftoi per vizite. Pranova me kenaqesi. Per 8 ore me radhe diskutuam me te dhe te shoqin e saj, mbi islamin. Meqenese ishte fundi i Ramazanit dhe te nesermen myslimanet festonin Fiter Bajramin, ata me ftuan ne xhami. Edhe sot e kesaj dite kujtoj me emocion viziten time te pare ne xhami (njelloj si nxenesja ne diten e pare te shkolles), ku me priten perzemersisht. Ndihesha pjesetare e nje familje te madhe.

Historite e grave rreth meje ishin te ndryshme, here te thjeshta, here te komplikuara, here te koklavitura, por qe kishin nje gje te perbashket ne thelbin e tyre: pranimi i islamit ishte gjeja me e rendesishme qe kishin bere ne jeten e tyre. Kjo me beri jashtezakonisht pershtypje dhe ate dite u ktheva me nje tufe librash ne shtepi. Naten e kalova duke lexuar. Te nesermen u zgjova me nje mendim te qarte: ne jeten time po fillonte nje kapitull i ri. Ne koke vura nje shami dhe shkova te vizitoja shoqen time te re dhe te shoqin e saj. Pas disa castesh thashe me ze, ate qe kisha filluar ta besoja me kohe, se: Aššhadu An La Illáha-il-l-Láh. Wa aššhadu Anna Muhammadan Rasúlu-l-láh (Deklaroj se s’ka Zot tjeter vec Allahut dhe se Muhamedi eshte i derguari i Tij).
Munira (2005)


marr nga faqja islame ne facebook; ADHUROJ ALLAHUN