Perfundimi i Burrave te Medhenj

[_Mersin_]

Pergatitur nga Klubikulturor.com



Pejgamberi Muhamed, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!


Momentet e fundit të jetës së Pejgamberit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të
Ditën e hënë, 12 Rebiul Euel të vitit të 11-të pas hixhretit, gjendja e Pejgamberit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, nisi të keqësohej. Lajmi i sëmundjes së tij u përhap te shokët e tij dhe i shqetësoi pa masë. Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, kishte porositur që Ebu Bekri të bëhej imam i besimtarëve në namaz, pasi sëmundja nuk e lejonte të merrte pjesë në namaz.


Në mëngjesin e po asaj dite, kur Ebu Bekri ishte duke falur namazin me xhemat, u habitën muslimanët kur papritur Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, e hapi perden e dhomës së Aishes dhe shikoi safat e tyre duke u falur dhe buzëqeshi. Ebu Bekri mendoi se Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, dëshironte të falte namazin dhe filloi të tërhiqej dhe të futej në saf, por edhe besimtarët për pak sa nuk u shpërqendruan nga namazi i tyre prej gëzimit të daljes së Pejgamberit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të. Ai u dha shenjë që të vazhdonin, u ul në të majtë të Ebu Bekrit dhe u fal. Pastaj u kthye në dhomën e tij. Besimtarët u gëzuan shumë dhe menduan se Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, ishte shëruar.

Më vonë, Pejgamberit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, iu kthyen dhembjet dhe ftoi Fatimen, të bijën, dhe i tregoi një fshehtësi, se ai do të vdiste nga ajo sëmundje. Ajo qau. Pastaj i tregoi se e para që do të vdiste pas tij nga familja e tij ishte ajo. Dhe ajo qeshi.
Dhembjet e Pejgamberit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, u shtuan, pastaj Fatimja tha: “Ah, shumë ke dhembje!” Kurse Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, ia ktheu duke i thënë: “Nuk do të ketë dhembje pas ditës së sotme babai yt.”


Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, i porositi besimtarët para se të vdiste duke thënë: “Namazin, namazin… dhe ato që keni në pronësi (gratë dhe robëreshat)… Namazin, namazin… dhe ato që gjenden në pronën tuaj…” Ai e përsëriti këtë disa herë.
Abdurrahman ibn ebi Bekri u fut brenda dhe kishte në dorën e tij një misvak. Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, e shikonte atë. Aishja i tha: “A ke për qëllim misvakun?” Ai bëri me kokë që po. Aishja tha: “A ta zbus atë?” Ai prapë bëri me kokë që po. Ajo e pastroi dhe ia dha.



Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, fuste dorën e tij në kovën e mbushur me ujë dhe fërkonte fytyrën me dorë të lagur dhe thoshte: “LA ILAHE ILA ALLAH… vërtet vdekja ka fshehtësitë e saj.”
Dhe në fund e ngriti shikimin lart dhe lëvizi buzët e tij duke thënë: “Me ata që i begatove nga Pejgamberët, të sinqertët, dëshmorët dhe njerëzit e mirë, o Allah! Më fal mua dhe më mëshiro… dhe më bashko në shoqërim me të lartësuarit!O Allah, zgjedh shoqërimin e lartësuar (botën tjetër)!
O Allah, zgjedh shoqërimin e lartësuar!
O Allah, zgjedh shoqërimin e lartësuar!
Dhe doli shpirti i krijesës më të mirë të Allahut të Madhëruar, doli shpirti më i pastër që është krijuar për Zotin e tij, doli shpirti i atij që Allahu e dërgoi mëshirë për tërë botën, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të!

[_Mersin_]

Ebu Bekër Es-Sidiku

Kur ishte Ebu Bekri, Allahu qoftë i kënaqur me të, në agoninë e vdekjes, tha: “Agonia e vdekjes i vjen me atë të vërtetën (i zbulohet çështja e ahiretit); kjo është ajo prej së cilës ke ikur.”
Dhe i tha Aishes: “Shikoji këto dy copa rrobash të miat, pastroji të dyja dhe më vendos në to kur të vdes (bëji qefin për mua), sepse i gjalli ka më shumë nevojë për rroba të reja sesa i vdekuri.”
Para se të dilte nga kjo botë, e porositi Omerin, Allahu qoftë i kënaqur me të, duke i thënë: “Unë po të këshilloj me një këshillë, nëse ti e pranon atë nga unë. Vërtet në mbrëmje Allahu ka një të drejtë dhe nuk e pranon atë ditën dhe ka një të drejtë ditën, që nuk e pranon natën. Ai nuk e pranon nafilen derisa nuk e ke kryer obligimin (farzin). Vërtet u janë bërë të frytshme veprat atyre që janë peshuar në ahiret duke pasuar të vërtetën në këtë botë. Është reale që peshorja të bëhet e rëndë (me peshë) prej tyre. Por u janë pakësuar veprat në peshore Ditën e Gjykimit atyre që kanë pasuar të pavërtetën dhe u janë pakësuar edhe në këtë botë. Është e drejtë e peshores që të pavërtetën ta bëjë të lehtë (pa peshë).”

[_Mersin_]

Omer ibn Hatabi



Kur u plagos Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, Abdullah ibn Abasi erdhi dhe i tha: “O prijësi i besimtarëve, ke pranuar Islamin kur njerëzit bënin kufër dhe ke luftuar me të Dërguarin e Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, atëherë kur njerëzit e kishin braktisur atë. Je duke vdekur si dëshmor, gjë që nuk e kundërshton askush dhe se Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, kur vdiq, ishte i kënaqur me ty.”
Omeri tha: “Ma përsërit edhe një herë këtë.” Ia përsëriti edhe një herë, pastaj Omeri tha: “I mashtruar është ai që mashtrohet pas këtyre fjalëve. Pasha Allahun, sikur të posedoja krejt sa sheh Dielli, që të shpëtoj nga vdekja, do ta bëja.”
Abdullah ibn Omeri tha: “Koka e Omerit ishte në kofshën time para se të vdiste dhe ai më tha:
“Vendosma kokën në tokë.” I thashë: “Çfarë dallimi ka nëse është në tokë apo në kofshën time?
Ai tha: “Vendose në tokë.” Abdullah ibn Omeri tha: “E vendosa kokën e tij në tokë.”
Pastaj Omeri tha: “Mjerë për mua dhe nënën time, nëse nuk më mëshiron Zoti im!”

[_Mersin_]

Othman ibn Afani

Prijësi i besimtarëve Othman ibn Afani, Allahu qoftë i kënaqur me të, kur u godit nga të pabesët dhe i rridhte gjaku në mjekër, tha: “O Zot, unë kërkoj ndihmën Tënde në të gjitha çështjet e mia dhe kërkoj nga Ti të më shtosh durimin në sprovën time.”
Kur ra dëshmor, ata kontrolluan dollapin e tij, ku gjetën një sënduk të mbyllur me dry. Pasi e hapën, në të gjetën një copë letër, ku ishte shkruar testamenti i Othmanit.
“Në emër të Allahut Mëshiruesit Mëshirëbërësit!
Othman ibn Afani dëshmon se s’ka zot që meriton të adhurohet përveç Allahut të vetëm dhe të pashoq dhe se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij dhe se xheneti është realitet. Allahu do t’i ringjallë të gjithë të varrosurit atë ditë që s’ka dyshim në të dhe Allahu nuk e thyen premtimin e Tij.”

[_Mersin_]

Ali ibn ebi Talibi

Prijësi i besimtarëve Ali ibn ebi Talibi, Allahu qoftë i kënaqur me të, pasi u plagos, tha:
“Çfarë bëtë me atë që më goditi?” I thanë se e kishin zënë. Tha: “Ushqejeni nga ushqimi im dhe jepini të pijë nga uji im. Nëse unë jetoj, do të mendoj rreth tij (se çfarë të ndërmarr), por nëse vdes, atëherë vriteni me një goditje dhe mos shtoni më tepër.”
Pastaj e porositi Hasanin që ta pastrojë pasi të vdesë duke i thënë: “Mos e tepro me qefinin sepse kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, duke thënë: “Mos e teproni me qefinin sepse ai prishet shumë shpejt (kalbet në varr).”
Dhe porositi: “Më dërgoni në varr duke mos nxituar e as duke u ngadalësuar. Nëse është mirë, ma mundësoni më shpejt atë. E, nëse është keq, më largoni nga supet tuaja.”

[_Mersin_]

Muadh ibn Xhebeli


Muadh ibn Xhebeli, Allahu qoftë i kënaqur me të, kur ishte në agoninë e vdekjes, luti Zotin e tij duke thënë: “O Zoti im, unë vërtet jam frikësuar nga dënimi Yt, por tani po shpresoj te Ti . O Zoti im, Ti e di se unë s’e kam dashur dynjanë për lumenjtë e saj e as për mbjelljen e pemëve…, por për etjen në ditët me vapë, për qëndrimin e gjatë natën (në namaz) dhe për udhëtimin për marrjen e diturisë.”
Pastaj i doli shpirti pasi tha “LA ILAHE ILA ALLAH”.
Transmeton Tirmidhiu, se Pejgamberi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Sa burrë i mirë është Muadh ibn Xhebeli!” Kurse Buhariu shënon se i Dërguari, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Më i mëshirshmi për umetin tim është Ebu Bekri…” Vazhdoi derisa tha: “Dhe më i dijshmi për hallallin dhe haramin është Muadhi.”

[_Mersin_]

Bilal ibn Rebaha


Para se të vdiste Bilali, gruaja e tij u mërzit dhe e shprehu mërzinë, kurse Bilali zbuloi kokën, të cilën e kishte mbuluar pasi ishte në agoninë e vdekjes, dhe tha: “Mos thuaj mjerë për mua, por thuaj e lumja unë.”
Pastaj tha: “Nesër do të takojmë të dashurit… Muhamedin dhe shokët e tij.”

[_Mersin_]

Ebu Dherr el Gafari

Kur ishte Ebu Dherri në agoninë e vdekjes, qau gruaja e tij dhe ai e pyeti: “Përse po qan?”
Ajo tha: “Si të mos qaj kur ti po vdes në këtë vend dhe ne nuk kemi as rroba që të të mjaftojnë si qefin?!”Ai tha: “Mos qaj dhe po të përgëzoj se kam dëgjuar Pejgamberin, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, duke i thënë një grupi, në mesin e të cilit isha edhe unë: “Do të vdesë njëri nga ju në një shkretëtirë dhe do të dëshmojnë një grup besimtarësh në varrimin e tij.” Të gjithë pjesëtarët e atij grupi që kanë vdekur, kanë vdekur në fshatra ku kishte popullatë, kurse unë po vdes në shkretëtirë. Pasha Allahun, s’po gënjej e as kam gënjyer. Shiko në rrugë.” Ajo tha: “Sikur kanë shkuar të gjithë haxhilerët dhe s’ka njeri.”
Ai tha: “Shiko…” Papritmas pa disa burra, të cilët u afruan afër tyre dhe i thanë: “Çfarë bën oj robëresha e Allahut?”
U thashë: “Është një besimtar, duhet ta futni në qefin.” Thanë: “Kush është ky?” U thashë: “Ebu Dherri…” Ata thanë: “Shoku i të Dërguarit të Allahut.” Atëherë u futën tek ai, kurse Ebu Dherri nuk kishte vdekur ende dhe ua transmetoi hadithin dhe u tha: “Kërkoj nga ju që të mos më fusë në qefin asnjë nga ju që ka qenë prijës ose në delegacion.”
Të gjithë kishin diçka nga kjo, përveç një fëmije ensari. Ai e futi në qefin nga dy tesha të tij. Namazin e xhenazes ia fali Abdullah ibn Mesudi, i cili ishte njëri nga ai grup. Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë!

[_Mersin_]

Ebu Darda


Kur ishte Ebu Darda në agoninë e vdekjes, tha: “A ka kush që punon për një udhëtim si ky? A ka kush që punon për një ditë si kjo? A ka kush që punon për një moment si ky?”
Pastaj vdiq, Allahu e mëshiroftë.

[_Mersin_]

Selman el Farisi


Selman el Farisi qau në agoninë e vdekjes dhe u pyet: “Përse po qan?”
Ai tha: “I kemi dhënë besën Pejgamberit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të, që të përgatitemi si udhëtarë dhe unë përreth kam vetëm këtë përgatitje.”
Dhe nga të pranishmit iu tha: “Përreth vetes ti ke vetëm një enë për ujë, një për ushqim dhe një tjetër për pastrim.”