Freski shpirti

[mujoislam]

Në jetën plot begati, plot shpërblime e sprova, në netët e errëta, në të bardhat e të freskëta njeriu sërish mbetet njeri. Mbetet njeri sepse nuk mund të dalë nga lëkura e tij.

Në jetën plot begati, plot shpërblime e sprova, në netët e errëta, në të bardhat e të freskëta njeriu sërish mbetet njeri. Mbetet njeri sepse nuk mund të dalë nga lëkura e tij. Ai në çdo kohë dhe çdo vend mund të bëjë shumë të mira dhe të liga; kjo, varësisht se cilës rrugë i rreket më shumë dhe më me pasion, asaj të mirës e cila shpie në xhennetet e All-llahut xh.sh. me plot shpërblime dhe huri, apo asaj rruge e cila në këtë dhe në botën tjetër të bën ta poshtërosh veten duke pranuar fajin e duke kërkuar shpëtim.

Në shumicën e rasteve njerëzit, jo që duan të bëhen pre e së keqes por thjeshtë gabojnë, bëhen pre e ndonjë mëkati të madh apo të vogël. Për besimtarët të cilët e kanë kuptuar kulturën morale dhe kënaqësinë shpirtërore, kjo është vetëm një rrugë përmes së cilës u lehtësohet rruga për në xhennetet e Adnit duke kërkuar falje tek All-llahu xh.sh. me përgjërim të thellë i cili rrjedh mu nga zemra, dhe për pasojë All-llahu ua pranon lutjen dhe i fal ata; All-llahu xh.sh. është Falës e Mëshirues i Madh i Cili i fal robërit e Tij kur i luten me përgjërim për falje dhe mëshirë.


Besimtarët duhet ta kuptojë një herë e përjetë se Ai është Krijuesi dhe kjo t’u mbillet në mendje se nuk ka fuqi tjetër e cila do të mund të bënte diçka të madhe apo të vogël përveç Tij. Ai është ngadhënjyesi dhe vetëm Atij i takon falënderimi dhe madhërimi. Besimtari, duke kuptuar këtë është në gjendje dhe i gatshëm që të gjitha ndodhitë në këtë botë t’i pres e t’i përcjellë me bindje ndaj All-llahut xh.sh., kështu duke e dëshiruar dhe kërkuar Mëshirën e Tij të pafundme. Në këtë formë besimdrejti e madhëron Atë edhe duke bërë durim me të cilin hyhet në xhennet.


T’ua hapësh derën ngjarjeve të cilat All-llahu xh.sh. ka dashur që ty të bien në qafë do të thotë të pajtohesh me caktimin e Tij, gjë e cila është shumë e lartësuar në Islam. Për këtë flasin shumë ajete Kur’anore dhe hadithe të Muhammedit a.s. (Paqja dhe mëshira e All-llahut xh.sh. qoftë mbi të)


Duke ditur këtë, gjenerata e artë e ka kuptuar shumë mirë se me punën në këtë botë nuk mund të arrihet as edhe një grimcë e të mirave të xhenetit pos me Mëshirën e All-llahut; dhe duke ditur se njeriu është gabimtar dhe se nuk mund t’i shpëtoje zjarrit të xhehenemit pos me Faljen e Tij. Duke patur parasysh të gjitha këto ata i drejtuan lutjet e tyre te Zoti për Falje e Mëshirë. Vetëm kështu u bënë ata njerëz të cilët sot e gjithë bota i merr për referencë, pas Muhammedit a.s.


Edhe sundimtarët e mëdhenj të cilët ishin shumë të suksesshëm në misionin e tyre për ngritjen e fjalës (fesë) së All-llahut xh.sh. në çdo vend ku kishin mundësi, me dëshirë që atë ta zgjerojnë deri në çdo pëllëmbë toke ku bie drita e diellit. All-llahu xh.sh. u ka ndihmuar atyre në sundim dhe i ka lartësuar me grada të larta në xhennetet e Tij. Kështu, sepse sundimtarët e drejtë janë ata të cilët All-llahu xh.sh. njeriun e ka lënë mëkëmbës në tokë dhe se njeriu nuk do të mund të ishte mëkëmbës derisa të jetë i padrejtë. All-llahu xh.sh. ata i shpërbleu që në këtë botë duke i bërë krenarë me atë se janë besimdrejti dhe se kanë marrë përgjegjësi për ngritjen dhe shpërndarjen e fjalës (fesë) së Tij. I ka shpërblyer ata duke i lënë afër këshillues të mirë shpirtëror dhe të udhëheqësisë.


Në këtë jetë All-llahu xh.sh. nuk i ka bërë të gjithë dijetarë, kështu duke i lënë një shumicë bukur të madhe praktikant dhe luftëtarë të cilët janë në gjendje dhe të gatshëm të vdesin në emrin e Tij. Këta praktikant, së bashku me dijetarët e luftarakët kanë shijuar qetësinë e shpirtit të tyre në këtë botë në veprën më vlefshme në Islam, namaz. Ata kanë gjetur qetësinë dhe mirësinë e All-llahut xh.sh. edhe në buzëqeshjen më të thjeshtë të dhuruar të varfrit dhe të shtypurit. Kur me gjëra kaq të thjeshta në shikim të parë të fitohet një gjë aq e shtrenjtë vetëm paramendoni se çfarë shpërblimi, shpëtimi dhe mirësie do të ketë besimdrejti për vepra më të mëdha, si: xhihadi, marrja e përgjegjësisë, etj.


Nga të gjitha këto dhe shumë gjëra tjera të cilat mund të bëhen në këtë botë vetëm për hir të All-llahut xh.sh. shpirti do të gjejë prehjen dhe freskinë në amshim kur do të rrethohet me të mirat e Krijuesit.

[mujoislam]

Arsyetimet pa bazë kundër mbulesës së kokës
Presidenti francez Nicolas Sarkozy shprehet se burka cenon vlerat e traditat laike të Republikës franceze, çka të bën të vësh buzën në gaz; nëse do të ishte vërtet kështu, do të ishte po aq e nevojshme që të ndalohej mbulesa e kokës edhe për motrat(suorat) katolike...do të duhej të ndalohej rreptësisht edhe ‘qaforja’ që përdorin priftërinjtë katolikë? 1



Lietta Tornabuoni



Janë thuajse të gjitha arsyetime boshe me anë të të cilave, në Francë dhe tashmë edhe në Itali, dënohet e kërkohet të ndalohet veshja myslimane ‘burka’, shamia me të cilën shpesh mbulohet fytyra dhe qafa, duke lënë të dukshme vetëm pjesën e syve. Presidenti francez Nicolas Sarkozy shprehet se burka cenon vlerat e traditat laike të Republikës franceze, çka të bën të vësh buzën në gaz; nëse do të ishte vërtet kështu, do të ishte po aq e nevojshme që të ndalohej mbulesa e kokës edhe për motrat(suorat) katolike...do të duhej të ndalohej rreptësisht edhe ‘qaforja’ që përdorin priftërinjtë katolikë? Më konkretisht, ministri italian shprehet se ligji ynë ndalon daljen me mbulesë në publik, ngaqë e bën të vështirë të dallosh pamjen e individit...Epo atëherë, çfarë do të ndodhë vallë me motoçiklistët italianë me kaskë mbrojtëse në kokë, nëse do të vihej në zbatim një ligj i tillë? Ç’mund të ndodhte me mafiozët po italianë që venë syze dielli të përmasave të mëdha, e që në çdo stinë mbulojnë apo fshehin gjysmën e fytyrës? Përjashto këtu faktin se një identifikim i tillë për një person të huaj, vetëm duke e parë në fytyrë, do të lehtësonte paksa punën e policisë.



Ndërkohë, zinxhiri i fakteve hipokrite shkon më tej: të ndalosh mbulesën e kokës për të lehtësuar integrimin e grave të huaja në jetën e përditshme italiane. Le të ndalemi pak këtu, integrimi nuk është një dukuri që kryhet me një të lëvizur të qepallave të syrit, me hedhjen në publik të një komunikate apo edhe me votimin e një projektligji.Cilido që ka qenë qoftë edhe një herë të vetme në “Italinë e vogël” të Nju Jorkut - apo që e ka parë nëpërmjet fotografive - e njeh situatën në majë të gishtave. Pas një shekulli e gjysmë të emigracionit masiv italian në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, lagja “Little Italy” ngjan të jetë më pak e integruara në botë: atje zhvillohen aktivitete fetare, kafenetë ofrojnë kafe ekspres, dyqanet ushqimore janë fanatikë ndaj llojeve të makaronave tradicionale italiane, të djathit të bardhë e të butë karakteristik(mozzarella), të vajit të ullirit të shtypur edhe me këmbë. Askush atje larg nuk ndjehet i ofenduar, nuk përpiqet të ndalojë këtë lloj tradite apo t’i tregojë italiano-amerikanët me gisht, si të paintegrueshëm. Askush nuk përpiqet të bëjë zgjidhje me gjuhën e forcës . E njëjta gjë ndodh edhe me kinezët në “Chinatown” apo me rusët apo ukrainasit në “Little Odessa”.



Përtej pasionit për të ngulur këmbë si mushka ndaj problemeve të pabaza dhe llafeve pa bukë, duket qartë se në Evropë teka e kapriço të tilla po bëhen gjithnjë më ndjellakeqe, duke shfaqur në këtë mënyrë ndjenja të revanshit apo hakmarrjes ndaj emigrantëve pak të vlerësuar. Është shumë për të thënë se kemi të bëjmë me mllef, por mund të thuhet pa frikë se kjo urrejtje gati e verbër e shprehur ndaj emigrantëve të huaj, duhet të na bëjë të gjithëve të na skuqet faqja nga turpi.



Lietta Tornabuoni - Kritike italiane e artit pamor

Përktheu: Enkelejda Avxhiu

“LA STAMPA”