Muslimani i pergjigjet librit te kristianit

[_Mersin_]

PËRGJIGJE AUTORIT TË SHKRIMIT
“NJË PREZANTIM I VEÇANTË MUSLIMANËVE”

Përmes një dialogu imagjinar me një musliman, autori në fjalë kërkon ta bindë atë se:
1- Bibla është fjala e vërtetë e pandryshuar e Zotit.
2- Krishti është Zoti.
3- Krishti u kryqëzua për të paguar mëkatet e njerëzve dhe u ringjall ditën e tretë.
4- Parajsa kushtëzohet nga besimi në Krisht.
Ajo që na shtyn t'i përgjigjemi është hyrja e autorit ‘Jeta e tyre laike’.
Autori i quan muslimanët laikë dhe dëshiron ti ingranojë ata në fe, por jo në fenë e tyre Islame, por në fenë e vet kristjane, pasi me qenien e tyre muslimanë, ai nënkupton të qenurit e tyre të pafe.
---------------------------------------------------
Autori pyet muslimanin:
A e dini me siguri se pas vdekjes do te jeni në parajsë?
Muslimani përgjigjet: Zoti e di.
Autori: A më lejoni tju tregoj si e mësova unë se çfarë do të ndodhë me mua dhe që ta mësoni edhe ju?
Muslimani: Sigurisht
Autori: Bibla na mëson për këtë.
Ajo thotë:“jua shkrova këto gjëra… që të dini se keni jetën e përtejshme”.
Muslimani: Të lutem, prit pak, çfarë është Bibla për të cilën flet? Mos do të thuash Kurani i Shenjtë? Autori: Miku im, dua të them Bibla të cilës Kurani i drejtohet:Tora (Teurati) Zebur dhe Engel (Inxhil) dhe u kërkon të besoni në këto libra.
Muslimani: Po ky libër është deformuar.
Të krishterët e ndryshuar Biblën.
Autori: Unë mundem t'i përgjigjem shumë lehtë kësaj akuze, përmes Kuranit, Historisë dhe Biblës.
-------------------------------------------------
~~~ Meqë autori i drejtohet muslimanit ‘miku im’ edhe ne po ashtu po i drejtohemi atij. Miku im!

Përmes Kuranit nuk mund t'i përgjigjesh akuzës së ndryshimit, sepse Kur'ani ua zbuloi këtë muslimanëve, përndryshe kush do tu tregonte atyre se Bibla është e ndryshuar nga kristianët?
Nëse Bibla do ishte Teurati, Zeburi dhe Inxhili, ju do ishit muslimanë, por ajo nuk është përmbledhëse e këtyre librave me autor Allahun zbritur Musait, Dautit dhe Isait, por është një bibliotekë librash dhe me shumë autorë. Zoti nuk zbriti ndonjë libër me emrin “ Bibël”. Këtë emer ia vunë kristianët bashkimit që i bënë testamentit të vjetër me testamentin e ri në shekullin e XVI (16) pas shfaqjes se protestantizmit.
Kur emrin librit ia vënë njerëzit e jo Zoti, ç’pritet nga përmbajtia e tij?
Bashkimi i librave, duhej të çonte në bashkimin e feve, dhe të jepnin një fe me një emër të ri siç na dhan një libër me emër të ri.
Pak a shumë këtë gjë e kanë realizuar dëshmitarët e Jahovait, të cilët kanë bashkuar Jehovain e judenjëve me Krishtin e kristianëv.
~Sa për historinë miku im, ajo dëshmohet me fakte e jo me fjalë.
Ku është Tora (Teurati) pllakat që iu dhanë Moisiut(Musait)?
Po Ungjilli (Inxhili) që iu dha Jezusit (Isait)?
Nëse do të ishte Ungjilli i Krishtit, a do të kishte Ungjill të Mateut?
Ungjilli është një apo ishin katër?
Nëse jan katër a jan të ndryshëm apo njësoj? Nëse janë njësoj perse duhen katër!?
Nëse janë të ndryshëm atëherë Bibla është e ndryshuar.
~Nga Bibla për t’iu përgjigjur akuzës, autori shkruan: “I gjithë shkrimi është i frymëzuar nga Perëndia.”(IITimoteu 3:16).
Por këtë thënie të Biblës e hedh poshtë vetë Bibla, ku thotë: “Pasi shumë vetë ndërmorën renditjen e ngjarjeve siç na i përcollën dëshmitarët okularë, mu duk e mirë të ti shkruaj…i nderuar Teofil.”(Luka 1:1-3). Pra i gjihë shkrimi nuk qenka frymëzim, por raportim dhe ungjijtë qenkan shumë dhe jo vetëm këto. Ku janë ungjijtë e tjerë me dëshmi, të vërteta, dëshmitarësh okularë?
A mund të flitet më për saktësi, seriozitet të Biblës?
Autori e njofton muslimanin se parajsa është një dhuratë falas, “…sepse paga e mëkatit është vdekja,por dhuntia e Perëndisë është jeta e përjetshme.” (Romakëve 6:23).
~Jeta e përjetshme, miku im, nuk është cilësi vetëm e banorëve të parajsës, por edhe e atyre te ferrit dhe mëkatet nuk shlyhen me vdekje por me ferr, përndryshe ekziztenca e tij do ti ishte e panevojshme.
Autori shkruan Perëndia është i mëshirshëm ndaj s’do na dënojë, “Perëndia është dashuri”(Gjoni 4:9), por është edhe i drejtë ndaj duhet të dënojë mëkatin
“Nuk lë pa ndëshkuar fajtorin”(Eksodi 34:7).
Perëndia e zgjidh këtë problem me personin e Jezu Krishtit, atë që është "i përjetshëm", njeriu-Perëndi.
A ju duket zgjidhje e drejtë, miku im, të dënosh mëkatin dhe jo mëkatarin, të ndëshkosh të pafajshmin e jo fajtorin?!
Ndëshkimi i të pafajshmit nuk e shlyen mekatin por e dyfishon atë.
Muslimani i thotë: Si goxoni ta quani Krishtin Zot të përjetshëm?
Po bëheni politeistë(me tjetër Zot veç Perëndisë Një i Vetëm).
Autori përgjigjet: Për disa minuta do ju dëshmoj nga Kurani dhe Bibla që Krishti është Zot.
~Ti kërkosh Kuranit të të vërtetojë që Krishti është Zot, do të thotë të jeshë i sëmurë, kur dihet mirë që deviza e Kuranit është LA ILAHE IL-LALLAH
"Nuk ka te adhuruar tjeter me te drejte perveç ALLAHUT" që do të thotë: as Zeusi,as Buda,as Krishti dhe askush tjetër veç Allahut nuk është Zot dhe nuk meriton të adhurohet me të drejtë.
Nga Kurani citon një ajet që konfirmon se Krishti është fjalë e Zotit dhe jo Zot, nga Bibla citon:“Në fillim ishte fjala dhe fjala ishte pranë Perëndisë dhe fjala ishte Perëndi…dhe fjala u bë mish e banoi ndër ne”(Gjoni1:1-14).
Në tekstin origjinal siç konfirmon Kurani dhe llogjika ka qenë
“Dhe fjala ishte e Perëndisë” dhe jo fjala ishte Perëndi sepse:
1- Fjala ose të folurit, nuk është qënie më vete por cilësi e qënies.
2- Fjala ishte pranë Perëndisë dhe jo Perëndia ishte pranë Perëndisë se do kishim dy Perëndi pranë njëri-tjetrit.
3- Fjala u bë mish e jo Perëndia u bë mish, sepse mund ta hante ujku e të ngelnim pa Perëndi.
4-Kur thuhet:‘Në fillim ishte fjala’ nuk bëhet më fjalë për Perëndinë, se Perëndia nuk ka fillim. Në fillim ishte fjala që del nga Perëndia, pastaj mishi(njeriu) Jezusi që del nga Maria dhe fjala ishte pranë Perëndisë pastaj dërgohet pranë Maris.
Atëherë: Cila ishte fjala dhe kush e dërgoi?
-Kurani dhe llogjika konfirmojnë se Shpirti i Shenjtë dhe engjëlli Gebrail (Xhebrail) janë e njëjta gjë që sollën të njëjtën fjalë.
“Do të mbetesh shtatzënë dhe do të lindësh një djalë”.
Nëse Shpirti i Shenjtë dhe engjëlli Gebrail do të ishin dy qenie të ndryshme do të kishim dy djem, d.m.th. dy Jezusa.
Maria mbeti shtatzën dhe e gjithë kjo ndodhi që të përmbushej fjala e Perëndisë që thotë:
“Ja virgjëresha do të mbetet shtatzënë dhe do të lindë një djalë.” (Mateu 1:18-23)
Perëndia dërgoi engjëllin Gebrail tek Maria dhe i tha: “Ja,ti do të mbetesh shtatzënë dhe do të lindësh një djalë e do tia lësh emrin Jezus.” (Luka 1:26-31).
Fjala mbartte në vetvete proçesin e ngjizjes, gjininë e fëmijës dhe emrin e tij.
Si mundet të ndodhë kjo pa rolin e burrit?
Edhe vet Maria habitet ndaj pyet engjëllin
“Si do të ndodhë kjo përderisa nuk njoh burrë?” por “Me Perëndinë asgjë s’është e pa mundur.”(Luka 1:34-37).
Jezusi(Isai) është fjala e Perëndisë, jo biri i Perëndisë, se tek Maria nuk shkoi Perëndia, por fjala e Tij që hyri tek Maria përmes engjëllit Gabriel (Xhebraili në daç thuaj Shpirtit të Shenjtë) dhe që andej doli mish-fëmijë-Jezus, pra hyri fjalë e doli djalë, ndaj Jezusi është fjala e Perëndisë dhe biri i Marisë.
Këtë dëshmon Kurani e Bibla e përforcon.
Autori vazhdon:Krishti është i përjetshëm.
~Miku im! Po si qenka i përjetshëm kur për ju kristianët vdiq (dhe u ringjall të tretën ditë), e për muslimanët do të vdesë pas zbritjes në tokë?
Pra kur vdes, fjala “jetë” zëvendësohet me fjalën “vdekje” dhe në vend të shprehjes: “Krishti është i përjetshëm” kemi shprehjen “Krishti është i përvdekshëm”.
Miku thotë:Krishti vdiq për të paguar mëkatet tona.
Po a vdiq Zoti? Jo të thonë se ai është Zot dhe njeri dhe ai që vdiq ishte Krishti njeri dhe jo Krishti Zot.
Mos vallë ka dy Krishta, një Zot dhe një njeri? Nëse ka vetëm një, a është gjysma Zot dhe gjysma njeri?
Nëse është një i plotë a bëjnë 1-1=1 ?
Të thuash Krishti është Zot dhe njeri është sikur thua dyshi është një.
Po ç’shtë kjo për ju miku im?
Ju thoni që treshi është një: “Unë dhe Ati jemi nje.” (Gjoni 10:30).
Unë (një) dhe Ati (një) jemi një ose 1+1=1.
Edhe fëmijët, akoma pa hyrë në shkollë të thonë se 1+1=2.
Por tek njëshi nuk hyn vetëm Ati por edhe shpirti i shenjtë ndaj kemi: 1+1+1=1.
Kur përmendim birin, pse ta lemë nënën?
Po të mos ishte nëna s’do të ishte as biri ndaj kemi: “Unë dhe Ati dhe Nëna dhe Shpirti i Shenjtë jemi një, ose: 1+1+1+1=1.
Sikur ç’ështja të mbaronte këtu?!!!:
“Kush ha mishin tim (bukën), dhe pi gjakun tim (verën), ai është në mua dhe unë jam në të”.(Gjoni 6:56).
Atëherë kemi: Unë dhe Ati dhe Nëna dhe Shpirti i Shenjtë dhe ngrënësit e mishit tim (që e hëngrën) jemi një ose 1+1+1+1+1+1+1………n=1.
A hahet Zoti miku im???

~Ideja, që Krishti vdiq për të shlyer mëkatet, e hedhur nga Pali do të ndryshonte jo thjeshtë natyrën e misionit të Krishtit, përcaktuar në vetë termin Krisht=Mesih=i Prekur(me vaj)= i zgjedhur Mbret,
por edhe natyrën e vetë Krishtit.
Shlyerja e mëkateve nuk mund ti atribohej Krishtit si njeri se bëhet fjalë për mëkatet e gjithë njerëzve por Krishtit si Perëndi a Bir i Perëndisë që së bashku me Atin dhe Shpirtin e Shenjtë do të formonin Zotin Krisht që bëhet njeri për të shpëtuar botën nga mëkati që kish kryer Adami, përmes vdekjes në kryq (të Jezusit).
A ka kuptim miku im të vritet Perëndia, që të shpëtojë njerzia?
Po sikur Krishti të besohej, e të zgjidhej Mbret, kush do ti paguante mëkatet?
Kështu mëkati prodhoi(solli) Zotin e ri (Krishtin), të pa njohur e të pa njoftuar mëparë as nga Abrahami (Ibrahimi), as nga Moisiu, as nga askush tjetër përveçse si mbret, për pasojë edhe të dërguarin e ri të këtij Zoti (Palin) madje me misionin më të madh se vëtë Krishti. “Zoti (Jezusi) i tha (Ananisë): Shko sepse ai (Pali) është vegla që kam zgjedhur për ta sjellë emrin tim para johebrenjve, mbretërve dhe bijëve të Izraelit”.(Veprat e Apostujve 9:15).
Ndërsa misjoni i vetë Krishtit ishte: “Nuk jam dërguar gjëtiu përveçse tek delet e humbura të shtëpisë së Izraelit”(Mateu 15:24). A është logjike që misioni i Palit të jetë më i madh se misioni i Krishtit?
Që të dërgohet i dërguari i Krishtit tek izraelitët që nuk besuan Krishtin?
Që të besohet Krishti si Zot kur nuk u besua nga ata si i dërguar e mbret, edhe pse e kishin rritur vetë?
Zoti që predikon Pali ndryshon nga Zoti i Krishtit.
Pali predikon një Zot natyror, të dukshëm, të prekshëm, të lindshëm, të vdekshëm, zot që adhuron.
Nëse Krishti ishte Zot, përse ka adhuruar, është falur, është lutur dhe ka agjëruar?
Zoti nuk adhuron, Atë të tjerët e adhurojnë, prandaj është Zot.
Po të ishte Zot përse flinte gjumë?
Kush e drejton botën kur Zotin e zë gjumi?
Po të ishte Zot, pse erdhi me libër?
Kujt i duhej libri kur ishte vetë Zoti?
Kur është ujku kujt i duhen gjurmët?
Po të ishte Zot përse ishte i dukshëm?
Po ta shohësh Zotin kush kërkon të besosh?
Ç’vlerë ka besimi në gjërat që shihen?
Gjërat që shihen nuk i mohon dot.
Ndërsa Krishti predikoi Zotin e mbinatyrshëm, Zotin e vërtetë që s'kapet nga shqisat: “Dhe Ati që më dërgoi, Ai vet ka dëshmuar për mua, ju nuk e keni dëgjuar kurrë zërin e Tij dhe as se keni parë fytyrën e Tij”(Gjoni 5:37)
Pali predikoi një fe të ndryshme nga feja e Krishtit.
Pali predikoi një kristianizëm pa vepra, pa urdhëra, pa ndalime, pa ligje: “Ne pra konkludojmë se njeriu është shfajsuar nëpërmjet besimit, pa veprat e ligjit”(Romakëve 3:28).
A konkluzionet e njerëzve quhen fe miku im?
A konkluzionet e Palit i besoni si fe?
Ju jeni palianë apo kristianë? Konkluzionet e Palit kontrastojnë me misionin e Krishtit. Krishti erdhi dhe do të vijë që ligji të bëhet i përbotshëm dhe jo të hiqet fare.
A ata që zbatojnë konkludimet e Palit janë fetarët (jolaikët) që do të hyjnë në parajsë?
“Po a dëshiron të kuptosh o njeri i kotë se besimi pa vepra është i vdekur” (Jakob 2:20).
-Ndërsa krishti predikoi fenë tradicionale të gjyshit dhe vëllezërve të tij; Abrahamit, Muisiut, Davidit, Solomonit, fenë e vërtetë të Zotit të vërtetë; “Mos mendoni se erdha të shfuqizoj ligjin ose profetët, por për t'i plotësuar” (Mateu 5:17).
Ska dyshim që Krishti nuk erdhi për të shlyer mëkatet por për të plotësuar dhe krishteruar = mbretëruar me ligjin e Zotit siç mbretëron ligji i Tij në qiell… “Ati ynë që je në qiej, u shenjtëroftë emri yt, ardht mbretëria jote, u bëft vullneti yt edhe në tokë si në qiell, dhe na i fal mëkatet tona siç ua falim ne mëkatarëve tonë”(Luka 11:2-4)
~Nëse mëkatet do të ishin shlyer, Bibla, mësimet e saj dhe lutjet nuk kanë më kuptim. Lutjet “Na i fal Zot mëkatet tona” bëhen qesharake.
Ideja e shlyrjes së mëkatit kundërshtohet nga realiteti.
Njeriu erdhi nga parajsa në tokë si dënim për mëkatin, por kur mëkati u shlye përse nuk u rikthye njeriu në parajsë?
~Pali thotë: “Me anë të një njeriu të vetëm mëkati hyri në botë”. (Romakëve 5:12)
A është kjo e vërtetë? A nuk ishin dy ata që mëkatuan, Adami dhe Eva? Nëse mëkatin e Adamit e pagoi Krishti, mëkatin e Evës kush do ta paguaj?
A nuk i përmbyti Zoti mëkatarët në kohën e Noes (Nuhut)? Njerëzit pas tij janë trashëgimtar të mëkatarëve që u mbytën apo të jomëkatarëve?
Mëkati a nuk pati shtysë të jashtme djallin? Por shtysat e jashtme nuk trashëgohet se nuk jan në gen. Njeriu lindi me thonjë por jo edhe me këpucë.
A nuk ishte dëbimi nga parajsa për të paguar mëkatin?
Po si trashëgohet mëkati që është paguar?
Nëse trashëgohet e njeriu lind mëkatar, s’është faji i tij ndaj s’duhet dënuar, pra s’duhet të ketë ferr por vetëm parajsë, ndaj u kryqëzua Krishti apo jo, s’do të kishte rëndësi.
A nuk mund ta falte Perëndia mëkatin pa qenë e nevojshme të sakrifikonte veten ose birin? A meritonte mëkati gjithë atë dënim?
A nuk është djalli për të shkaktuar mëkatin? Kur ishte mëkati përse duhej djalli?
Djalli është i pranishëm që të dallohen mëkatarët nga jo mëkatarët: “Kush bën mëkat është nga djalli, kush lindi nga Perëndia nuk bën mëkat. Nga kjo njihen bijt e Perëndise nga bijt e djallit”(Gjoni 3:8-10).
Do me thënë; adhuruesit e Perëndisë nga adhuruesit e djallit.
Fjalët Atë, Bir, Bij asnjëherë nuk kanë kuptim real por figurativ për të treguar më shumë afërsi, afrimitet, dashuri e bindje, nëse në tekstin origjinal nuk ka qenë: “Zot, rob, adhurues”.Dhe u thuaj atyre se unë po ngjitem te ati im dhe ati juaj (Zoti juaj Ai të Cilit i bindeni).” (Gjoni 8:44).
Edhe shprehjet “A nuk besoni se un jam në Atin dhe Ati është në mua” dhe “Unë dhe Ati jemi një” (Gjoni 14:10 dhe 10:30), në të cilat bazoheni për të treguar se Krishti është Zoti, kanë kuptime figurative e jo reale.
Ata janë një si qëndrim e jo si qenie. Krishti nuk ishte në Atin, se Ati ishte në qiell ndërsa krishti në tokë. “Ati ynë që je në qiej u shejteroftë emri yt” (Luka 11:2),
dhe Ati nuk ishte në Krishtin se Ati është më i madh e më të madhin nuk e nxë më i vogli:
“Po shkoj tek Ati se Ati është më i madh se unë” (Gjoni 14:28)
--------------------------------------------------Muslimani i thotë autorit: E vërteta është se dikush u kryqëzua.Ne nuk e dimë nëse ishte Juda, apo dikush tjetër.
E rëndësishme është se dikush tjetër u kryqëzua e jo Krishti.
Autori i përgjigjet: Ka dëshmi se ishte Krishti ai që u kryqëzua; “Afër kryqit të Jesusit qëndronin nëna dhe motra e nënës së tij, Maria Kleopes dhe Maria Magdalena. Kur Jezusi pa nënën e tij, dhe pranë saj dishepullin që donte i tha nënës: “O grua ja biri yt” pastaj i tha dishepullit:
“Ja nëna jote” (Gjoni 19:25).
------------------------------------------------
~A mendon se Juda në një moment të tillë do të shqetësohej për nënën e Jezusit?
Miku im! Po ti a mendon se Jezusi, njeriu model, do t'i thoshte nënës së tij: “O grua” aq më tepër në çastet e lamtumirës?
-Nëna e tij, nuk ka qenë fare aty, sepses s’ka mundur të shikojë skenën makabre të vrasjes së të birit, siç koptohet nga verseti vijues, por edhe nëse ka qenë nuk ka qenë afër që t'i thoshte sepse nuk i kanë lejuar pasi kështu dëshmon Bibla: “Aty ishin gjithashtu edhe gratë që shikonin nga larg mes tyre ishin Maria Magdalena dhe Maria nëna e Jakobit” (Marku 15:40).
Në fund autori shkruan: Të gjithë njerëzit e afërm të Jezusit armiqtë e tij dhe historia na dëshmojnë se ishte Jezusi ai që u kryqëzua, por ja që vjen dikush në Arabinë Saudite 600 vjet më vonë dhe pa asnjë lloj dokumenti thotë se nuk u kryqëzua Krishti.

~Miku im! Ai dikush e kishte një dokument, Kuranin, që është Libri i Fundit i Zotit, por problemi është se ju u besoni letrave të Palit dhe jo Librit të Zotit.
Sikur Krishti të mos ishte çështje e Zotit të Muhamedit, s’do të flitej fare për të siç nuk flitet për Budën, Zeusin e të tjerë, por Krishti është i dërguari i të njëjtit Zot që dërgoi dhe Muhamedin.
Krishti e quan ngushëlluesi tjetër=shpirti i së vërtetës: “Do ti lutem Atit dhe ai do tju japë një ngushëllues tjetër që do të qëndrojë përgjithmonë me ju, shpirtin e të vërtetës”. (Gjoni 14:15-16)
Shpirti i së vërtetës ose ‘Ngushëlluesi’ tjetër nuk është Shpirti i Shejtë siç thuhet se nuk ka një shpirt të shenjtë tjetër, por është profeti i të vërtetës që profetizon: “Ai do t’ju prijë në ç’do të vërtetë se nuk do të flasë nga vetja, por do të thotë të gjithë ato gjëra që ka dëgjuar dhe do t’ju kumtojë gjëra që do të vijnë”.(Gjoni 16:13) Zëvendësuesi i Krishtit ose Ngushëlluesi tjetër do të qëndronte përgjithmonë d.m.th do të ishte i fundit dhe nuk do të zëvendësohej nga një tjetër sepse do ta plotësonte ligjin dhe profetët dhe do të kumtonte gjërat që do të vijnë deri në fund.
Kur’ani dëshmon:
“ Sot përsosa për ju fenë tuaj… ”.
( El-Maide 3).
Për të njëjtin profet njoftoi edhe Moisiu: “Do tu dërgoj atyre një profet si ti nga vëllezërit e tyre dhe fjalët e Mia do ti vë në gojën e tij”. (Ligji i Përtërirë 18:18).
Ky profet nuk do të ishte nga Judenjtë por nga vëllezërit e tyre Arabët, trashëgimtarë të Abrahamit do të ishte si Moisiu në ç’do aspekt, si lindja normale dhe vdekje e tillë, të martuar dhe me fëmijë profetë dhe udhëheqës të pushtetshëm, të emigruar (të larguar nga vend i tyre) etj, dhe fjalët e Zotit do ti trasmetonte gojarisht siç i dëgjonte dhe jo të shkruara në pllaka se s’do dinte ti lexonte sepse Muhamedi (paqja qofte mbi të) ishte analfabet.
Ky profet si i fundit që është, është aktual edhe për judenjtë siç njoftoi Moisiu edhe për kristianët siç njoftoi Krishti edhe për të gjith njerëzit siç njoftoi Muhamedi (a.s).
Në Kur’an, ligjin e fundit të plutësuar, thuhet: “Thuaj (Muhamed): O ju njerëz! Unë jam i dërguari i Allahut tek ju të gjithë.”(El-Arafë 158).
Prandaj njoftuan Krishti “Ngushëlluesin tjetër” dhe Moisiu “profetin si vetja”, jo vetëm ta dini por ta besoni atë dhe ligjin, Librin që solli ai për tu mundësuar hyrja në parajsë pavarsisht nga besimi i mëparshëm.
~Ju thoni miku im se në parajsë, do të hyjnë vetëm kristianët, por edhe judenjtë thonë për veten e tyre të njëjtën gjë, atëherë kush ka të drejtë?: “Dhe thonë:‘nuk do të hyjnë në Xhenet vetëm ata që janë judë ose kristjanë.Këto janë dëshirat e tyre. Thuaju: Silleni dëshminë tuaj nëse thoni të vërtetën.” ( El-Bekare 111).
Kjo është dëshira e juaj miku im por dëshira nuk përbën dëshmi.
Judenjtë nuk mund të hyjnë në parajsë, se nuk besuan librin dhe profetin (Ungjillin dhe Krishtin) dhe mosbesimi të privon nga parajsa.
Por edhe kristijanët miku im për të njëjtën arsye nuk mund të hyjnë në parajsë, se nuk besojnë Librin dhe Profetin (Kur’anin dhe Muhamedin).
Përse u dashka përsëritur gabimi fatal i judenjëve? Ata (judenjtë) sikurse dhe ju nuk besuan se mendonin që e vërteta konsiston vetëm në librin e tyre dhe jo në tjetër, por a imagjinohet që libri që vjen nga Zoti të jetë jo i vërtetë?: “Dhe kur u thuhet atyre besoni në atë që zbriti Zoti thonë:
Ne besojmë në atë që na zbriti neve dhe mohojnë atë pas tij dhe pse ai është i vërtetë, konfirmues i atij (librit) që kanë ata…” (El-Bekare 91).
Ashtu siç Ungjilli ishte libër i vërtetë i zbritur nga Zoti po ashtu edhe Kur’ani është libër absolutisht i vërtetë i zbritur po nga Zoti.
Në Kur’an thuhet: “Dhe nëse ju dyshoni në atë që i zbritëm robit Tonë (Muhamedit) atëherë bëni një kapitull si të atij (Kur’anit) dhe thirni (për ndihmë) dëshmitarët tuaj (zotërat) pos Allahut, nëse jeni të sinqertë (në thëniet tuaja se Kur'ani nuk është prej Zotit).
Dhe nëse nuk e keni breë (deri më tash) dhe kurrë s’do ta bëni (edhe në të ardhmen), atëherë kijeni frikë zjarrin, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët që është përgatitur për mosbesimtarët.”(El-Bekare 23-24).
Parajsa nuk kushtëzohet nga qenia judë apo kristjanë por nga:
1-Besimi në Zotin, Librat, Profetët dhe mësimet e tyre.
2-Adhurimi i Zotit të vetëm dhe jo shejtanin,të shenjtin, ikonën apo idhullin: “Sepse është shkruar:Adhuro vetëm Perëndin tënd dhe shërbejë vetëm Atij.” (Mateu 4:10)
3- Zbatimi i urdhërave të Zotit: “Nëse ti do të hysh në jetën e përtejshme, zbato urdhërimet.” (Mateu 19:17)
4- Rezistenca ndaj tundimit të djallit. Edhe Adami po ti rezistonte atij do të qëndronte në parajsë,edhe pse nuk ishte as judë e as
kristjanë.
~Ligji ose libri është baza e mbretërisë. Atje ku do shkonte libri do të shkonte edhe mbretëria që do të hiqej nga judenjtë siç parashikon Kishti: “Prandaj po ju them se juve do tju hiqet mbretëria e Perëndisë dhe do ti jepet një kombi që do ta bëjë të japë frut.” (Mateu 21:43).
Rrjedhimisht ata që trashëguan mbretërinë dhe ligjin e shenjtë do të trashëgonin edhe selinë e mbretërisë tempullin e shenjtë dhe tokën e shenjtë.
Këto dëshmi nga Krishti dhe realiteti dëshmojnë qartë për profecinë e Muhamedit (a.s) vërtetësinë e Kur’anit të Shenjtë dhe qenien e muslimanëve në besimin e duhur.

~Nëse edhe pas gjithë kësaj miku im, nuk e konsideroni Kur’anin dokument nuk mund të thoni të njëjtën gjë edhe për Biblën, por ja seç thotë Bibla për kryqëzimin “Që nga ajo ditë ata vendosën ta vrasin.” (Gjoni 11:53)
Kush vendosi (ta vrasë)? Sinedri që u mblodh nga krerët e priftërinjëve dhe farisinjëve.Sikur Sinedri të mos vendoste të vritej Krishti, kush do të kryqëzohej për të paguar mëkatin?
Nëse vendoste Zoti, a i shmangej Krishti vendimit? “Për këtë arsye, Jezusi nuk ecte më haptazi mes judenjëve, por u tërhoq në një krahinë afër shkretëtirës dhe aty rrinte bashkë me dishepujt e tij”(Gjoni 11:54), Krishti pra po i shmangej jo vendimit të Zotit, por vendimit të judenjëve dhe ata nuk mund ta kapnin përveçse me dredhi, duke blerë personin që e dinte ku ish fshehur, për të cilin Jezusi kishte njoftuar se do ta tradhëtonte. “Atëherë një nga të 12-ët me emër Judë Iskanioti shkoi te krerët e priftërinjëve dhe u tha: “Sa do të më jepni që tjua dorëzoj? Ata numëruan 30 sikla argjendi.”(Mateu26:14-15) Por me Perëndine s’funksionon dredhia: “Dhe ata përdorën dredhinë por Allahu iu kundërvu dredhyisë së tyre.”(Ali Imran: 54).
Zoti transfiguron pamjen e Jezusit tek tradhtari të cilin e marrin për Jezusin: “Mjerë ai njeri me anë të të cilit tradhëtohet biri i njeriut, do te qe me mirë për të, të mos kish lindur kurrë.”(Marku 14:21).
Përse mjerë ai? Sepse do ta rrihnin e mundonin, do ta fyenin e do ta poshtëronin, do ta gjakosnin e do ta torturonin, do ta vrisnin e do ta kryqëzonin.
Po Jezusi, pas njoftimit që i bëri Zoti, për tradhëtinë e njërit nga dishepujt, do të fshihej edhe prej tyre: “Pas pak nuk do të më shihni më, e përsëri një kohë e shkurtër e do të më shihni.” (Gjoni 16:16). Nuk do ta shihni derisa të kryqëzohej sozija e tij (tradhëtari) pastaj ditën e tretë do u shfaqej dishepujve se tashmë s’kish Judë ta tradhëtonte, por vetëm dishepujve prej të cilëve nuk kish frikë se e diktonin: “Edhe pak kohe dhe bota nuk do të më shohë më por ju do të më shihni.”(Gjoni 14:19).
Nëse do të ringjallej, a nuk do i shfaqej botës mbarë për ta sfiduar e bota të mbetej me gisht në gojë.
Përse do të kishte frikë të shfaqej nëse do të ishte ringjallur?
Nëse e vrisnin sërish, do të ringjallej sërish.
Jezusi nuk ua tregon dishepujve planin e Zotit, që Juda do të merrte pamjen e Jezusit por u tha: “Ju do të qani e bota do gëzohet.Ju do të pikëlloheni por pikëllimi juaj do të kthehej në gëzim.”(Gjoni16:20). Të gjithë pra do të kujtonin se i kryqëzuari është Jezusi.
Armiqtë do gëzoheshin e dishepujt do të pikëlloheshin, por pikëllimi do të kthehej në gëzim kur Jezusi t’ju shfaqej dishepujve: “Ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq mes tyredhe u tha :Paqja me ju!”Por ata të tmerruar dhe gjithë frikë mendonin se po shihnin një fantazëm.Atëherë ai u tha: “Pse jeni shqetësuar dhe në zemrën tuaj po lindin dyshime? Shikoni duart dhe këmbët e mia, jam unë. Më prekni dhe binduni, se fantazma nuk ka mish e kocka siç po shihni se unë kam. Por meqë ata ende nuk besonin nga gëzimi dhe habia, u tha:A keni diçka për të ngrënë? Ata i dhanë peshk të pjekur dhe mjaltë. Dhe ai mori dhe hëngri para tyre.” (Luka 24:36-43).
Nëse do u shfaqej i ringjllur, përse do të lodhej aq shumë për ti bindur, kur ata i bindte vetëm një fjalë “Jam ringjallur”?
Dhe përse do të habiteshin e tmerroheshin aq shumë kur kishin përjetuar raste ringjallje,aq më tepër kur i paska njoftuar më parë Maria Magdalena që qenka takuar me Jezusin?
Jezusi tha: “Mari! Ajo i tha: Mësues!Atëherë Maria shkoi tu njoftojë dishepujve se kishte parë Jezusin.”(Gjoni 20:16-18).
- A është logjike që një grua të mos trembet fare e 11 burra të tmerrohen, aq më tepër pasi i ka njoftuar më parë?
A nuk duket si trillim ky takim?
Krishti njoftoi se do u shfaqej vetëm dishepujve, ç’farë kërkon Maria tek varri? “Si kaloi e shtuna Maria Magdalena dhe Maria, nëna e Jakobit dhe Soloneja blenë aroma për të shkuar të vajosin Jezusin dhe thonin: "Kush do ta lëvizë gurin nga hyrja e varrit?”(Marku 16:1-3). A i vajosnin të krishterët të varrosurit? Jo.A i vajosnin judenjtë?Jo.
Çkuptim ka zhvarrosja për ta vajosor?
Si do të hynin në varr kur nuk mund të lëviznin gurin? Ç’kuptim ka aroma në kërrmën(erën e keqe)që kundërmon?
Krishti s’duhej të vritej se duhej i gjallë.
~Nëse ligjin e Zotit e sillnin edhe të tjerë veç Krishtit, si Moisiu para tij, Muhamedi (a.s) pas tij, qenia Mbret=Krisht, i ishte rezervuar vetëm Jezusit ndaj Krishti do të vijë sërisht që të bëhet mbret dhe mbretëria u përgatit nga kombi që do të bënte të japë fryt.
Ardhja e sërishme e krishtit, dëshmon prerazi se krishti nuk është Zot dhe se mbretërimin ka patur dhe ka misionin e vërtetë të tij, të caktuar nga Zoti i Plotfuqishëm.
Po ku do të vijë? Në tokën dhe tempullin e shenjtë? Mes judenjëve? Jo. Sepse mbretëria u hoq prej tyre bashkë me tokën dhe tempullin e shenjtë.
Mes kristijanëve? Jo, sepse ata e shitën tokën dhe tempullin e shenjtë.Prifti Rreshat Fikri thotë: Ata gjyshërit e të cilëve organizonin kryqëzatat në shekujt e kaluar,për mbrojtjen e Jeruzalemit, ua shitën Palestinën judenjëve në shek.XX(20). (Koment i librit të Ezekielit f.59).
Vetë rikthimi i Krishtit mes muslimanëve, në tokën e tyre (Palestinën) me seli në xhminë e tyre 'Aksa' tempulli i shenjtë, është dëshmia më e qartë se muslimanët nuk shpikën fe të re, se Islami është feja tradicionale e Abrahamit, Moisiut, Krishtit, feja e buruar dhe e pranuar nga Zoti:
“E kush kërkon fe tjetër veç Islamit, atij kurrsesi nuk do ti pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të humburit (dëshpëruarit). ”( Ali-Imran 85).
Po kur do të vijë?" Kur të shfaqet njeriu i mëkatit……ai që e paraqet veten se është Perëndi(Antikrishti)".
Ju miku im, me besimin tuaj në njeriun Perëndi,ia keni përgatitur terrenin këtij njeriu që ta paraqesë veten se është Perëndi."Atëherë do të shfaqet ky i paudhë, të cilin Jezusi do ta shkatërrojë me hukatjen e gojës së Krishtit”(Thesalonikasve 2:3-4,8).
Krishti do ta vrasë Antikrishtin që të kuptojnë kristianët se njeriu nuk është Perëndi dhe të kuptojnë judenjtë se Krishti që duhet besuar ishte ai,të cilin paraardhësit e tyre deshën ta vrasin me dredhi.
“Dhe bënin mbledhje për ta zënë Jezusin me dredhi e ta vrisnin” (Mateu 26:4).
Po a shpërblehet dredhia përveçse me dredhi: “…Po ata as nuk e vranë dhe as nuk e kryqëzuan por (një tjetër) iu përngjau atyre identik.” (En-Nisa 157).
Vetëm atëherë do ta besojnë judenjtë, Krishtin e vërtetë dhe kristianët, ashtu siç duhej besuar: “Dhe s’ka nga ehlil-kitabët
(biblistët-judenjtë dhe kristianët) veçse do të besojnë në të Isain (Krishtin) para vdekjes së tij e në Ditën e Gjykimit ai dëshmon kundër tyre.” (En-Nisa 159 ).

Por deri atëherë miku im, ju u kërkohet të besoni ashtu siç urdhëron Zoti që nuk zbret në tokë përveç Ditës së Gjykimit.
Ju e keni në dorë të besoni ose të mohoni, por do të gjykoheni sipas veprave.
“Dhe ata u gjykuan secili sipas veprave të veta” (Zbulesa 20:13)
Ndërsa Allahu i Madhëruar Zoti i botëve thotë:

“Dhe thuaj: “E vërteta është nga Zoti juaj. Kush të dojë, le të besojë e kush të dojë le të mohojë…” (El-Kehf 29)
“Kush e udhëzon veten në rrugën e drejtë, ai e ka udhëzuar vetëm vetveten e vet, e kush e humb (rrugën), ai ka bërë humbjen kundër vetvetes së vet, e askush nuk do ta bartë barrën e tjetrit. E Ne nuk dënuam as një para se t’ia dërgojmë të dërguarin” (Isra 15)

~~~“Falënderimi i perket Allahut,
Zotit të botërave”

"elhamdulilahi rabil alemin"

[_Mersin_]

57. Kur iu përmend popullit tënd si shembull biri i Merjemes, ata brohoritën.
58. Dhe thanë: "A janë më të mirë zotat tanë apo ai?" Ata nuk të thanë atë, vetëm si polemikë, por ata janë njerëz ngatrrestarë.
59. Ai (Isai) ka qenë vetëm një rob, të cilin e bëmë pejgamber dhe e bëmë shembull të jashtëzakonshëm si përvojë për beni israilët.
60. Po sikur të duam Ne, do të bënim prej jush engjëj që do t'ju zëvendësonin në tokë.
61. E ai (Isai) është parashenjë e momentit (e kijametit), pra kurrsesi mos dyshoni në të (në katastrofë) dhe eni pas meje kjo është rrugë e drejtë.
62. E të mos u pengojë djalli, se ai për ju është armik i hapët.
63. Po kur Isai erdhi me argumente tha: "Erdha te ju me pejgamberllëk dhe erdha t'ju sqaroj atë pjesë që e kundërshtonit, pra kini frikë All-llahun dhe më respektoni mua!
64. S'ka dyshim, All-llahu është Ai Zoti im dhe Zoti juaj, andaj Atë adhuronie! Kjo është rrugë e drejtë!"

65. Dhe grupet u përçanë mes vete, e të mjerët ata që janë zullumqarë nga dënimi i ditës së dhembshme.
66. Nuk presim tjetër ato (grupe) përveç katastrofës t'u vijë befas duke mos e hetuar fare.
Zuhruf

Ne keto ajete tregohet se arabet ne kohen e profetit Muhamed a.s brohoriten kur profeti Muhamed a.s i tregoi per historine e Isait a.s.Meqe arabet injorante ishin mesuar me idene se kristianet e adhuronin Isain birin e Merjemes kujtuan se po ju ofrohej ta adhuronin dhe ato ne vend te idhujve.Me pas Allahu i sqaron arabet injorante se Isai, biri i Merjemes ishte vetem rob dhe i derguar i Zotit, ai do te vije si shenje para Kijametit dhe se ai i ka ftuar njerzit ne adhurimin e nje Zoti te vetem, .

30:32.
Të cilët e përqanë fenë e tyre dhe u ndanë në grupe, ku secili grup i gëzohet idesë së vet.



Me pas Allahu tregon se grupet kristiane u percane midis veteje duke bredhur secili ne mendimin e tij dhe jo sipas mesimeve te Isait a.s.


4:123.
Nuk është (shpëtim) sipas shpresave tuaja as sipas shpresave të ithtarëve të librit. Kushdo që bën keq, do të ndëshkohet me te dhe, pos All-llahut, nuk ka për t'i gjetur vetes as mbrojtës as ndihmës.