Mendime nga Fadil Lushi mbi problematiken shqiptare

[fadil lushi]

I nderuar "smokkie", te lus ma "zberthe" fjaline: "Pordhe me rigon". Une nuk e kuptoj dot. Qofsh i respektuar.

[white_snake]

I nderuar "white snake", po zoterote eshte e drejte e yte te parashtrosh pyetjen se c'lidhje kane lojerat olimpike me faktet historike.., ja po te pergjigjem: thjeshte kane lidhje me koincidencat.., me vjen keq qe edhe kete nuk do e kuptosh.

Te kerkoj ndijes per injorancen.
C'lidhje kane faktet historike me sportin? Cila eshte koicidenca ne artikullin tuaj?

Apo do te thuash qe ata para 100 vjetesh na coptuan e ne krye te 100 vjeteve te coptimit tone, per koicidence, ata po gezojne fatin e organizimit te lojrave olimpike?

[derjansi]

propozoj qe kto lojra olimpike te bojkotohen nga shqiptaret

[fadil lushi]

Te kerkoj ndijes per injorancen.
C'lidhje kane faktet historike me sportin? Cila eshte koicidenca ne artikullin tuaj?

Apo do te thuash qe ata para 100 vjetesh na coptuan e ne krye te 100 vjeteve te coptimit tone, per koicidence, ata po gezojne fatin e organizimit te lojrave olimpike?

Koincidenca perkon me 100 vjetorin e Konferences se Londres si dhe me copetimin e trevave shqiptare. Nuk e kuptoj dot fjalen "injorance"!???

[white_snake]

Koincidenca perkon me 100 vjetorin e Konferences se Londres si dhe me copetimin e trevave shqiptare. Nuk e kuptoj dot fjalen "injorance"!???

Injoranca ime pra, qe s'jam ne gjendje te kuptoj kete koicidence shprehur kaq qarte ne shkrimin tuaj.

[fadil lushi]

Fadil LUSHI



GADISHULLI ILIRIK, STREHË E INJORANCËS POLITIKE?

Një miku im, sa herë që nuk i dalin “hesapet” e shtëpisë në “çarshi”, aq herë mëton t’i referohet “kështjellës së rrënuar të folk-patriotizmit ballkanas”. Sa herë që do të mëtojë të ndërtojë “thashetheme”, aq herë për kryefjalë dhe kallëzues të monologut të tij do ta ketë katrahurën e Ballkanit të rebeluar dhe të trazuar. Nuk do pushojë së foluri edhe atëherë kur do bëhet tapë dhe “surrati” karikaturë. Gojën do ta mbyllë në momentin kur kamerieri do t’i avitet për t’ia sjellë llogarinë. Ai është pjesë i asaj krahinës që i është ngjitur dhe ka zënë vend në bisht të demokracisë dhe të kulturës së civilizimit evropian..., në një krahinë ku ka shumë folk-patriotizëm, pseudo-kulturizma, pseudohistori..., një hapësirë biblike, gjysmë e urbanizuar dhe provinciale!? Nuk pandeh të thotë se toptan këto hapësira që moti strehojnë gjithfarë popujsh “ardhacakë dhe në mes tyre njerëz të papunë”! Nuk mund të thuash se prononcimet e tij duhet t’u përngjajnë atyre “muhabeteve” që dikur bëheshin nëpër ndejat e katundeve, ku nuk dihej se kush fliste, kush dëgjonte e kush kuptonte.
“Monologun” gjithmonë e fillon duke iu referuar një thënieje të një analisti politik nga Tirana, në të cilën, pos të tjerash, thuhet: “Gjithsecili që ka bërë jetë plehu nuk mund të pretendojë (mëtojë) vdekje patrioti”..., ose madje edhe asaj fjalës së haxhi babës së mëhallës sonë: “Secili “edepsëz” që ka bërë jetë mondane prej komunisti, sot nuk e ka teserën të ndihet atdhedashës”!? Ka të drejtë, pasi që nga këto dy thënie të lartpërmendura, do të prodhojë një “furgon” vështrimesh a analizash sa i përket politikës aktuale të një shteti biblik. Është një politikë e sëmurë të cilës sot e gjithë ditën e Perëndisë nuk i gjendet dot derman, një politikë që nuk pranon të “kurohet” as nga mjeku, as nga prifti, as nga “hajmalia” e hoxhës, por as nga ana e Brukselit, ose edhe nga ana Shteteve të Bashkuara të Amerikës..., ndonëse ky kurim bëhet hiç pa pare!?
Kryefjala dhe kallëzuesi i “dërdëllitjeve” të tij politike do të jenë rrugët e ca qyteteve të Maqedonisë, ku kohë më parë qytetarët e “saj” kishin dalë të protestojnë. Ai vazhdon të thotë se të rinjtë joshqiptarë, ishin të nxitur të dalin në rrugë me urdhër të disa politikanëve të rrjedhur (nga mendja), sidomos nga ata që u mungon vendi në kryeminderin e pushtetit, nga ata “të pakënaqurit”..., nga ata të cilët nuk arrijnë “kollaj” ta gjejnë derën e banjës e lëre më të futen brenda..., por edhe sikur të futen brenda, nuk dalin dot prej aty, sepse kanë halle me prostatën, siç do të thotë analisti i nderuar Mentor Nazarko nga Shqipëria.
Ata që kishin qenë “dëshmitarë okularë të këtyre vakive” do të thonë se të rinjtë kishin dalë (a edhe në të ardhmen ndoshta do dalin) në “protesta” për të shfryrë dufin e tyre të akumuluar, të prindërve, të partive politike, qofshin ato në pozitë a në opozitë, ose edhe për të rebeluar egërsinë e fjalorit të tyre rrugaçëror, shovinist, fyes a ofendues. Për këtë dhe arsye të tjera, këtu nuk ka vend për kurrfarë dyshimi. S’do mend se të gjitha këto sharje nuk janë kurrgjë tjetër pos krime verbale, që një shtet sado qoftë “pak normal”, pak demokratik dhe me një legjislacion të brishtë, pak të përfillshëm dhe të qëndrueshëm, assesi nuk do të duhej të lejonte një veprim të tillë (me kusht, nëse paraprakisht nuk do qëndronte pas këtyre veprimeve të kurdisura!).
Se të rinjtë maqedonas kanë të drejtë të protestojnë, këtë askush nuk mund ta kontestojë, por nuk mund dhe nuk kanë të drejtë që tok me Ministrinë e Punëve të Brendshme të jenë në cilësi të hetuesit, hetuesisë, gjyqësisë dhe së fundi në cilësi të kërkuesit të fajtorit a fajtorëve të krimit që kishte ndodhur në Smilkovc..., pavarësisht se te mendja e tyre tashmë është ngulitur “besimi dhe bindja” se në këtë zallahi dhe të tjera të tilla si kjo, fajtorë kujdestarë na paskëshin qenë vetëm shqiptarët dhe askush tjetër. Për këtë dhe arsye të tjera të paqena (sipas tyre), Maqedonia mund të shpëtojë vetëm nëse shqiptarët do dëboheshin nga trevat e tyre autoktone..., apo edhe me zgjerimin e hapësirave të “Shutkës”, ku do “strehoheshin” shtetas shqiptarë, gjithsesi të pafajshëm. Në instancë të fundit, askush nuk mund të quhet fajtor para se të vërtetohet fajësia e tij, siç thonë juristët.
Parashtrohet pyetja se kush janë njerëzit që qëndrojnë pas këtyre protestave!? “Gojëkëqijtë” dhe njohësit e mirë të historisë së rrethanave politike të Gadishullit Ilirik do të thonë se ata “mund të jenë” titullarë të Ministrisë së Punëve të Brendshme, (gjysmë) titullarë të përfaqësive diplomatike, titullarë të botës së biznesit të luftës a luftërave ose edhe titullarë të sportit. Ty, i nderuar lexues, a mos vallë kjo që u tha më lart nuk të jep të “dyshosh” se para një dekade disa titullarë të Ministrisë së Punëve të Brendshme nuk inskenuan likuidimin e ca shtetasve pakistanezë, te Vreshtat e Rashtakut..., ose a mos vallë procesi i Sopotit nuk ishte i kurdisur. Sot, kush mund ta mohojë të vërtetën se gjatë dhe pas rebelimit të shqiptarëve në vitin 2001, disa titullarë të Ministrisë së Mbrojtjes nuk abuzuan mjetet (dollarët) e asaj ministrie, a mos vallë nuk profituan nga ajo luftë. Kush mund ta shtrembërojë të vërtetën se disa muaj më parë disa titullarëve të sportit maqedonas “u mungoi guximi” rreth pengimit të tifozëve të hendbollit kombëtar, të cilët në palestrat e Nishit dhe Beogradit fyenin shqiptarët në baza kombëtare. Tekembramja “titullarët” nuk kanë brirë.
Nëse neve na jepet e drejta do të pyesim se cili ishte a është vendi dhe roli (episodik a kryesor) i shqiptarëve të Republikës së Maqedonisë në këtë rrëmujë dhe zhurmë të madhe!? A mos vallë edhe ata janë të nxitur të dalin në sheshe, rrugë a rrugica, nga ndonjë titullar (politik dhe fetar) i brendshëm apo edhe i jashtëm, a kanë ata të drejtë të protestojnë duke e (keq) përdorur flamurin, në krah të të cilit qëndronin edhe ca mbishkrime me alfabet arab. Që të mos krijoj keqkuptime te lexuesi, më duhet të them se flamuri e koncepton identitetin kombëtar, ndërkaq parullat e shkruara arabisht, përkatësinë fetare (mbase, së fundi librat e shenjtë, qoftë Kurani a edhe Bibla, si të tilla, kurrën e kurrës nuk e kanë ushqyer të keqen e as radikalizmin islam dhe atë të krishterë). Dhe, këtu nuk ka kurrgjë të keqe, pavarësisht se kjo nuk do t’u pëlqejë kundërshtarëve tanë historikë..., të cilët do të thonë se protestat shqiptare kishin karakter fetar!???
Para se ta përfundojmë këtë shkrim gazete, duhet të parashtrojmë edhe një pyetje: a mos vallë këto protesta janë një kopje e zbehtë dhe e pjesshme e “pranverës arabe”, a mos vallë këto protesta mund të kenë gjë të përbashkët me ato që organizohen në Evropë, qoftë në aspekt të nivelit të kulturës a të ndonjë aspekti tjetër me prapavijë politike, sociale, fetare e tjerë. A mos vallë kanë një “emërues të përbashkët” apo diçka tjetër. Disa prej këtyre protestave kishin për qëllim ta kundërshtojnë dhe ta shtrembërojnë atë tregimin e vërtetë, një tregim që duhet të jetë pronë e shqiptarëve që jetojnë në shtetin që gjendet në një hapësirë në rrezik. Protestat e fundit të adoleshentëve maqedonas i përngjanë atij shpjegimi të vetëm, siç i ndodhte dikur Jake la Mottos: “Familja ime ishte e varfër sa çdo Vit të Ri, im atë dilte nga shtëpia dhe shtinte disa herë në ajër me pistoletë. Pastaj kthehej dhe neve, fëmijëve, na thoshte se Plaku i Vitit të Ri kishte vrarë veten”. Në ditën e protestave të fundit, të rinjtë maqedonas “nuk dinin se ç’kërkonin..., ata dinin se çka nuk kërkonin!” Prej kësaj që u tha më lart, neve s’na mbetet tjetër gjë pos të shohim se ky shtet, në një të “ardhme të afërt”, o do të bëhet, o do zhbëhet, o do të “divorcohet” politikisht dhe territorialisht nga shqiptarët.
Me sa duket, ashtu si miku im që në fillim të këtij shkrimi ishte bërë tapë, ashtu edhe toleranca jonë e tepruar po bëhet tapë... Ku ta dijë njeriu!

[fadil lushi]

Fadil LUSHI


SHQIPTARËT, SËRISH (NUK) LIDHIN BESË NË PRIZREN?


I nderuar lexues, këtë shkrim të radhës po e filloj duke iu referuar një thënieje proverbiale të të urtit Llukman: “Dy gjëra duhet t’i harrosh: mirësinë që dikujt ia ke bërë dhe padrejtësinë të cilën dikush ta ka bërë ty”! Kjo e para disi harrohet, por e dyta nuk të ikën dot kollaj nga mbamendja, qoftë ajo individuale, qoftë kolektive.
Para katër dekadash një bashkëvendës yni, kishte bërë një dasmë të madhe. Në të kishte ftuar të gjithë shokët e klasës e të gjeneratës. Mua dhe dy të tjerë nuk na ftoi, unë, pse isha “ ish i burgosur politik dhe irredentist”, Sazani pse ishte “katundar”, ndërkaq N.N. pse ishte jetim nga babai dhe nga nëna. Në vazhdim të këtij shkrimi, nuk do pretendoj t’i bëj “post homazh a postskriptum” një ceremonie që u organizua ditë më parë në Prizren, dedikuar abetares së ashtuquajtur mbarëshqiptare. Nuk do t’i bëj vlerësim, qoftë ai të jetë i lartë, i drejtë, i njëanshëm a edhe rrënues. Do të bëj përpjekje të hetoj vetëm një shqetësim të intelektualëve, mësuesve dhe nxënësve të tyre këtej gardhit.
Në atë ceremoni festive, që më vonë u shndërrua në një gazmend të “pakontrolluar”, respektivisht në “një tubim folk-patriotik, u prezantua a u përurua Abetarja historike e ashtuquajtur mbarëshqiptare!? (lexo Shqipëri-Kosovë). Në atë tubim ishin të ftuar: Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga, kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi, ministra, diplomatë të huaj si dhe Kryeministri i Shqipërisë, z. Sali Berisha, i cili në fjalimin e tij, pos të tjerash, do të thotë: “..., abetarja shënon arritjen historike të përpjekjes së shqiptarëve për mbrojtjen, zhvillimin, kultivimin e kulturës së tyre, për vendosjen e saj në themelet e së ardhmes së tyre... Abetarja është margaritari i kurorës së 100-vjetorit të Shqipërisë së pavarur, dhurata më e bukur që njerëzit e dijes mund t'i bënin Shqipërisë dhe shqiptarëve dhe..., ne jemi më të vendosur se kurrë të punojmë për projektin e bashkimit kombëtar të shqiptarëve, në projektin e madh europian”.
Në fund të fjalimit të tij z. Sali Berisha, duke e sulmuar ashpër Beogradin, e tha edhe këtë: “Ne nuk jemi kombi i zgjedhur i Zotit, por jemi në të drejtën tonë, ne jemi në trojet tona. Sot jemi më të vendosur se kurrë që të punojmë për projektin e BASHKIMIT të shqiptarëve në kuadër të projektit të Unionit Evro-
pian. Të punojmë për paqen e stabilitetin në rajon e më gjerë. U themi fqinjëve, çlirohuni nga shqiptarofobia, ajo është pleh i primitivizmit të së kaluarës suaj! Shqiptarët janë një komb që dinë të ruajnë dhe të mbajnë miqësira, por gaboheni rëndë në qoftë se vazhdoni të shfaqni shqiptarofobinë tuaj me skena si ato të Preshëves (Maqedonisë-nënvizim i ynë), të cilat faktojnë se jeni akoma shumë në stadet primitive! Ju falënderoj që zgjodhët Prizrenin, kryeqytetin shpirtëror, kryeqytetin e idealit kombëtar të bashkimit të shqiptarëve, për promovimin e abetares”!
Po, i nderuari zoti kryeministër, me gjithë respektin dhe dashamirësinë Tuaj, më duhet të ju them se ne shqiptarët këtej gardhit, ditë për ditë ballafaqohemi me “shqiptarofobinë”, por nuk e kemi “ditur” se duhet të ballafaqohemi me harresën, me mospërfilljen dhe inferioritetin tonë të pafund, gjithsesi jo Tuajin. A nuk ju shkoi ndërmend ta pyesni “organizatorin e kësaj ceremonie” se ku janë shqiptarët e tjerë. Qofsha i gabuar..., ndonëse nuk dua të jetoj në kohë dhe në hapësirë të gabuar.
Se fjalimi i z. Sali Berisha rreth “abetares mbarëshqiptare” ishte politik, nacionalist, emocional dhe racional, është më shumë se e vërtetë dhe asnjeri nuk e ka teserën që ta kontestojë këtë. Asnjeri nuk ka të drejtë të kërkojë që të (ri) redaktohet ky prononcim i tij, por ama parashtrohet pyetja: kujt ia dedikoi këtë fjalim kryeministri. A mos vallë këto fjalë duhej t’i kushtoheshin vetëm shqiptarëve të Kosovës dhe të Shqipërisë(!??) apo edhe për shqipfolësit e tjerë që nuk kanë shtetet e tyre. Nëse është kështu, atëherë ai fjalim i tij, në instancë të fundit, do të konceptohet si i “pashëndetshëm” së paku për shqiptarët e Maqedonisë, Malit të Zi, si dhe për “legjendat provinciale” të Luginës së Preshevës, të cilët nuk u dukën në këtë tubim, ose, po deshe ti, i nderuar lexues, thuaj në këtë “zijafet shehërlinjsh”!
A mos vallë “organizatori”, me a pa qëllim, kishte harruar t’i ftojë këta shqiptarë në këtë eveniment, sa “historik po aq edhe kombëtar”? A mos vallë shqiptarët që jetojnë jashtë shtetit shqiptar, që në fillim i kishte konceptuar si jetimët e Jetimores së Tiranës, të cilët ditë më parë kishin dalë rrugëve në kërkim të dollarëve që ua kishin “abuzuar” burokratët e bllokut të kryeqytetit të shqiptarëve!? A mos vallë “organizatorit” nuk i shkoi ndërmend të ftojë zyrtarë të Ministrisë së Arsimit të Shkupit, së paku shqiptarët që punojnë në të, në jo një ftesë për zyrtarët në fjalë, ka mundur të ftojë së paku një mësues tok me nxënësit e tij, qoftë të ishte nga Shkupi, nga Tetova, nga Gostivari, nga Poroji, nga Tanusha ose edhe nga ndonjë fshat shqiptar këtej afër nesh. Ndoshta (nuk) është njerëzore ndonjëherë edhe të harrosh “fqinjin ta ftosh në dasmë”!? Ç’i duhej “organizatorit” të zgjedhë qytetin e Prizrenit për promovimin e abetares..., ç’iu desh kjo “përzgjedhje gjeografike” e tij dhe të tjerëve të tillë si ai!? A mos vallë me këtë nuk u denigrua dhe u shtrembërua historia e lavdishme e Lidhjes së Prizrenit? A mos vallë me këtë deshën të ndërtojnë një paralelizëm historik, paralelizëm të kotë, të figurshëm dhe të sajuar. Po, mbase edhe e bënë këtë.., ata duhej ta kishin parasysh se 100 vjet më parë, gjegjësisht më 10 qershor të vitit 1878, Abdyl Frashëri (kryetar i Komitetit të Stambollit dhe delegat i Toskërisë a vilajetit të Janinës) në ditën e parë të punimeve të Kuvendit të Lidhjes së Prizrenit, duke e sfiduar fuqinë e Perandorisë Otomane, ndër të tjera, do të thotë: “Qëllimi i Kuvendit është që t’ua presim hovin armiqve të pashpirt, duke LIDHUR BESËN SHQIPTARE dhe duke u betuar që t’i mbrojmë me gjak trojet që na kanë lënë gjyshërit dhe stërgjyshërit tanë”! Historianët, këtij paragrafi sot do t’ia bashkëngjisin edhe faktin se në Këshillin e Përgjithshëm të Lidhjes së Prizrenit u zgjodhën 56 anëtarë (shqiptarë) nga krahinat shqiptare të katër vilajeteve: të Kosovës, Shkodrës, Janinës dhe nga vilajeti i Manastirit, aty në qytetin e Manastirit, ku në vitin 1908, u thirr tubimi i dijetarëve shqiptarë për përcaktimin e Alfabetit të Gjuhës Shqipe, aty ku edhe u ndërtua KËSHTJELLA E PAMPOSHTUR e Abetares! Për fat të keq, Prizreni i 1878, nuk u “përsërit”!
“Thashethemexhinjtë” do të thonë se në Prizren, në muajin e pestë të vitit 2012, nuk u “lidh BESA SHQIPTARE”!? Fatkeqësisht kjo nuk ndodhi sepse në atë tubim munguan “legjendat urbane” të Shkupit, Podgoricës dhe të Luginës së Preshevës, një tubim a ceremoni që u shndërrua në politikë provinciale dhe ditore, në një “zijafet” ku mungoi “bashkimi i kokave shqiptare..., aty ku u LËNDUAN plagët e vjetra të Abdylit, aty ku sërish u lënduan krahët e Besës së lidhur shqiptare të vitit 1878”!? Nëse shqiptarët, që jetojnë dhe veprojnë jashtë trojeve të Shqipërisë dhe Kosovës, “me hir a me pahir” u përjashtuan nga ky eveniment, atëherë, abetarja e gjuhës shqipe, nuk mund të jetë pjesë a pjellë e manifestimit të 100-vjetorit të mëvetësimit të Shqipërisë londineze!
Dikur një moderator i një televizioni prestigjioz të Tiranës, në një emision debati, kishte ftuar një politikan të njohur shqiptar. Pos të tjerash ia kishte parashtruar pyetjen me sa vijon: “Pse ju zotërote, derisa ishit ulur këmbëkryq në “kryeminderin” e pushtetit ekzekutiv, dy herë radhazi kishit gënjyer trupin votues gjegjësisht kishit abuzuar votën deliberative të tyre”! Ai, duke e patur përgjigjen në majë të gjuhës, tha: “Është e vërtetë se i gënjeva, por ju premtoj se në mandatin tjetër këto gënjeshtra nuk do t’i përsëris..., përkundrazi do të sajoj gënjeshtra të reja”! Meqenëse, unë jam paksa “kokëtrashë” dhe rrjedhimisht nuk i kap lehtë fjalët kur thuhen me “temsil”, do të them se në përgjigjen e politikanit të intervistuar, megjithatë kishte pasur sadopak moral dhe korrektësi politike.
Në fund do të themi se ne që nuk u dukëm atypari Shatërvanit të Prizrenit, s’jemi as jetimë, as qaramanë e as mëkatarë e lypsarë, pavarësisht se nuk na “sajdis vëllau i madh”..., edhe ne kemi abetaren tonë, pa marrë parasysh, se cili është niveli i cilësisë së saj. Këtejpari në Tetovë, një “tyxhar”, në (çdo) prag të festës së 28 Nëntorit, në derë të “dyqanit” të tij, do ta shpalosë flamurin kombëtar. Nëse ju, të nderuar lexues që lexoni këto shkarravina, nuk e dini pse ai e bën këtë, po jua themi: e bën për të shtuar “allishverishin” (pazarllëqet e politikës ditore dhe hileqare)!??

[Brari]

duajeni atdheun or enveroqosista.. edhe kur kryeministri nuk eshte antar i celulave tuaja..

[fadil lushi]

I nderuar z. "Brari", sinqerisht te them, se fare nuk e kuptova mesazhin tend..,

[Duaje Siveten]

Agjensia e Lajmeve SOT

Të destinuar të drejtohemi nga diktatore

Nga Ilirjan BLLOSHMI

Zheg, pluhur, acar, shi, baltë e pocaqi e gjallë, uri e skamje, inçest e përdhunim, sëmundje e lëngim, vrasje e luftë, urrejtje e egërsi shtazarake, si dhe pak, shumë pak dashuri (sa për të mos thënë hiçfare), dashuri njerëzore e lumturi. Ky është mikrokozmosi në Shqipërinë tonë...

Kemi që në vitin 2005, na ka rënë shpesh të dëgjojmë Berishën duke i thurur lavde të paqena vetes, qofte për luftën kundër korrupsionit, qoftë për sistemin e ekonomisë (dhe pse jam me profesion ekonomist) shumë gjëra nuk i kuptoj!!!... e deri te progresi i (pa)arritur për liberalizimin e vizave, integrimin në BE e lloj-lloj broçkullash të tjera.

Por asnjëherë nuk na ka rënë të dëgjojmë që ky zotëria të flasë për dështimet, dëmet e pasojat që i shkaktoi e vazhdon ti shkaktojnë popullit të tij. Por më skandalozet ishin lëvdatat (gënjeshtrat) e tij për gjysmë presidentin që na zgjodhi, një President që nuk i japin patentën për makinë. Berisha i jep të drejtën të drejtojë një shtet.

Pasi mblodhi kopenë e... upss, u shpreha alegorish, doja të thoja ministrat dhe deputetët e tij dhe i kërcënoi me zgjedhje të parakohshme, pa asnjë fije turpi i thuri aq shumë lëvdata vetes për këtë gjeni që ka gjetur për president. Vazhdoi me broçkullat e tij duke mos qenë në gjendje as për një kërkim falje për dështimet e shumta në të gjithë sistemet qeveritare, saqë për një moment të shtyjnë të mendosh se ku gjendesh: në ëndërr apo duke dëgjuar ndonjë përrallë fëmijërore. Është realiteti që e tregon të kundërtën, pa asnjë progres të arritur sa i përket zhvillimit ekonomik të vendit e mirëqenies qytetare. Kjo është më tepër se tallje që ju bëhet qytetarëve të varfër e të pashpresë për një ardhme të lumtur në këtë vend.

Të tillë janë njerëzit e pandërgjegjshëm, të cilët gënjeshtrën e mashtrimin e kanë çelësin e suksesit të tyre, si dhe ju pëlqen shume ti marrin meritat për bëmat e të tjerëve, e në asnjë rrethanë nuk janë të gatshëm ti pranojnë përgjegjësitë për dështimet e tyre. Ndërsa gjatë kësaj qeverisjeje (vrasëse), ju shtuan dukuritë negative, ju shtuan elementë tjerë si; korrupsioni, krimi i organizuar, kontrabanda, familjarizmi... etj., ku si rezultat i kësaj, pushtetarët (qeveritarët), nga barinj u shndërruan në milionerë, duke u shkëputur skajshmërisht nga lëkura e popullit, nga hallet e problemet e shumta të popullit në një varfëri ekstreme.

E quajta qeveri vrasëse sepse nuk kam si ta përshkruaj ndryshe për faktin se pas 21 Janarit, vendit i duhej një qeveri e re me një mentalitet të ri qeverisës, ku qytetarin e vënë në plan të parë në vend të interesave të ngushta personale. Nuk e patë fytyrën e kryeministrit tonë prej një tisi trishtimi ose dhimbjeje!? Megjithëse u shfaq në media për të vetëvlerësuar veten dhe gjysmë-presidentin, brenda syve dhe nofullave dukej një inat i madh ose një dëshpërim vrasës. Sepse ai e di mirë që ka një barrë me mëkate nga ky popull, ai e di që ka vrarë 4 njerëz me duar në xhepa, sepse ata po protestonin për skamjen e tyre. Ai e di mirë se Lili i LSI-së ka bërë pazare. Një ish-komunist që po kërkon të uzurpojë gjithë hallkat e pushtetit vetëm e vetëm të mos i dënojnë Zenin e tij.

Dëshira për të folur lirisht ishte aplikuar për herë të parë në ditët kur shqiptarët nisën të mendojnë për anti-diktaturë dhe anti-izolim, të shkaktuar nga regjimi komunist. Tani shikojmë se një grup ish-komunistash e presin lirinë e fjalës e si një kob të zi. Kjo çfarë po ndodh përditë rreth nesh, dmth., shumë afër rreth nesh, na tregon se ka politikanë të dëshpëruar, partiakë nervozë, të paduruar... Ndjejnë një dhimbje për lirinë e fjalës, për lirinë e popullit të tyre. Ata që ndodhen në kështjellën e pushtetit, shpesh afektohen negativisht dhe humbasin qetësinë shpirtërore që iu takon. Gete ka shkruar një poemë madhështore, sikur e ka shkruar për dhimbjen e pushtetit, dhe është kështu:

"Mos luaj me dhimbjen tënde
Që të shqyen jetën si një skifter
Edhe shoqëria më e keqe të bën të kuptosh
Që je një njeri mes njerëzve të tjerë".

Gjithë këto vite mbi shpinë po bëhen të mërzitshme për Shqipërinë. Në rrugë të zënë sytë lypës dhe ndihesh keq, pastaj dikush që nuk lyp, por duket se e ka humbur komplet; ca pleq që vitin e kaluar dilnin në Parkun e Madh nuk dalin më dhe nuk dihet gjë për ta; vox popet e disa ekraneve zgjedhin njerëz të rrënuar që japin mendime për vendin...

Të gjithë jemi dëshmitarë se Berisha në 2005 tha: "Ditën që marrim pushtetin, i japim fund korrupsionit dhe sjellim Mesinë", duke lënë të nënkuptohet se kataklizmoja ndodh atë ditë. E gjitha kjo u bë për karriget e pushtetit. A nuk mund të rrijë ky njeri për një kohë, pa pushtet?... Atëherë, sërish detyrohesh t'i kthehesh poemës së Gëtes: Po vallë, a janë "njerëz mes njerëzve të tjerë"? Pak më aktual se vetë Gëte: A nuk jetojmë të gjithë në këtë botë? Në këtë botë po ndodhin ngjarje që nuk të japin asnjë pikë hapësirë të mendosh për pushtet me dhunë. Rreth nesh, por jo aq shumë afër nesh, po ndodhin ngjarje të njëjta, fiks të njëjta me ngjarjet që ka projektuar ky njeri për të mbajtur pushtetin me forcë.

Instinkti i Berishës për të nxjerrë Shqipërinë si një model ekonomik i qëndrueshëm, është vetëm dhimbja e tij që ka lidhje me pushtetin, siç kishte lidhje dje me pushtetin komunist.

Paradoksi qëndron në atë se, në të dy rastet Berisha erdhi në pushtet pa vullnetin e popullit: Herën e parë në 2005, që erdhi përmes kompromisit, presioneve dhe shantazheve politike.

Ndërsa herën e dytë erdhi përmes vjedhjes e kontrabandimit të votës së lirë të qytetarëve të Shqipërisë. Mënyra diktatoriale e qeverisjes së Sali Berishës, përmes instalimit të sekretarëve (partiakë) permanentë në të gjitha ministritë, që nga ajo kohë e deri në ditët e sotme, janë pengesa kryesore e zhvillimit normal të hallkave kryesore të shtetit siç janë: shëndetësia, arsimi, drejtësia etj.