Jomedh-hebizmi

[mujoislam]

Jomedh-hebizmi
Pyesim: çka do të ndodhë sikur të hiqnim dore prej këtyre argumenteve e t'i thirrnim njerëzit (sipas mendimit tonë) që të lirohen prej medhhebeve dhc imitimit të tyre. dhe të lundronin në hapësirën e ixhtihadit?.

Duke iu përgjigjur kësaj pyetjeje them: اka do të ndodhte sikur të kërkonim prej të gjithë njerëzve që në projektet e tyre ndërtimore, të heqin dorë prej imitimit të inxhinierëve dhe mbështetjes në ta. اka do të ndodhte sikur të kerkonim prej të gjithë njerëzve që në çështjet e tyre shëndetësore të heqin dorë prej imitimit të mjekëve, mbështetjes në ta dhe veprimit sipas këshillave të tyre. Po ashtu në zanatet e ndryshme nëse heqin dorë prej imitimit të njerëzve të specializuar të secilit zanat, duke hedhur poshtë aftësitë dhe njohuritë e tyre? اka do të ndodhë nëse kërkojmë prej të gjithë njerëzve që të heqin dorë prej imitimit të këtyre specialistëve e në vend të saj të bënin ixhtihad dhe të mbëshleten në bindjen vetjake që del si rezultat i këtij ixhtihadi, dhe më pas të na besojnë njerëzit në këtë thirrje dhe të veprojnë ashtu?

Ajo që do të ndodhë si pasojë e kësaj, padyshim se do të ketë çrregullime shkatërruese në ndërtimtari, bujqësi dhe në jetën shoqërore: në këtë mënyrë njerëzit do t'i prishnin shtëpitë e tyre duke menduar se janë duke ndërtuar, do t'i mbytnin njerëzit në emër të mjekimit dhe do të sjellnin varferi dhe humnerë për veten e tyre në emër të punës dhe aktivitetit. E gjithë kjo do të ndodhë. sepse ata ixhtihadin e kanë vendosur jo në vendin e vet dhe e kanë praktikuar pa kushtin e tij. E kanë injoruar sunnetin (ligjin, rregullin) e Allahut në këtë botë kur ka vendosur që grupet njerëzore të jenë të lidhura mes veti, në sferën e të ndihmuarit, arsimit dhe këshillimit. Këtë realitet e dinë të gjithë njerëzit, edhe femijët e vegjël, bile edhe vetë thirrësit e jomedhhebizmit. Mirëpo, për çka ata njerëz nuk e kuptojnë të njëjtin ligj dhe rregull ne sferën e specializimeve fetare dhe dispozitave të hallallit dhe haramit?!. Nuk e dimë?!. Sikur të gjithë njerëzit të futeshin në hapësirën e ixhtihadit në shkencat fetare dhe në dispozitat e hallallit dhe haramit, pasojat që do të ndodhin, janë të njëjtat që ndodhin sikur gjithë njerëzit të futeshin në hapësirën e ixhtihadit në specializimet e kësaj bote. Ne sot posedojmë një fikh të kompletuar që përfshinë të gjitha gjendjet e njerëzve në mënyrë individuale dhe shoqërore. Fikh, të cilin e kanë nxjerrur dhe e kanë shkruar imamët muxhtehidë dhe shokët e tyre dijetarë. Ai sot është para neve i kompletuar dhe sikur me gjuhën e tij na thotë: "Mes juve dhe praktikimit të këtij fikhu në çështjet civile, penale etj., nuk ka diç tjetër pos ta formuloni në mënyrën që ju e dëshironi"!.

Nëse këtë pasuri të fikhut ia paraqesim erërave të forta që përfaqësohet në ixhtihadin e përgjithshëm të të gjithë muslimanëve, atëherë fundi i këtij fikhu do të jetë sikur fundi i pluhurit që e bartë era e fortë.. Do të shohim se pasi që ishim para një fikhu të fortë e të paluhatur, tashmë jemi para një mbeturine që përbëhet prej pluhurit, gurëve të shpërndara atje këtu. Kjo është një pasojë, të cilën nuk e kundërshton atë pos mendjemadhi i ndonjë tipit të çuditshëm. Sot, para muslimanit ekziston një rrugë e lehtë për të kuptuar dispozitat e namazit, agjërimit, zeqatit dhe të gjitha çështjet që kanë të bëjnë me jetën e tij personale, nëpërmjet një libri të vogël, i përgatitur sipas rregullave të ndonjë medhhebi prej katër medhhebeve, që përmbanë në mënyrë të shkurtër dispozitat e sheriatit. Në këtë rast, personi nuk është i obliguar që t'i mësojë argumentet e këtyre dispozitave, përderisa ai nuk është muxhtehid, sikur që ishte rasti me shumë njerëz kur kërkonin fetva prej sahabëve dhe tabiinëve, pa kërkuar argumente. Nëse e angazhon secilin musliman që të bëjë ixhtihad dhe hulumtime në argumente dhe e largon prej këtyre librave, prej të cilave ka pasur mundësi që të mësojë dispozitat e hallallit dhe haramit duke imituar ndonjërin prej imaraëve muxhtehidë, kjo do të thotë se ti në mënyrë të qartë i ke thënë atij: Hukmi i Allahut rreth problemeve me të cilat ballafaqohesh është ajo që të ka udhëzuar në të bindja jote vetjake!. Pas kësaj. prite që të gjesh sheriatin islam vetëm emër pa pasur diç për të emërtuar, titull pa tema dhe ndërtesë sikur varri i Nasredin Hoxhës: mur në të cilin është vendosur një derë ndërsa pas murit tokë e gjerë në të cilën jetojnë egërsirat dhe ujqit.

Por nësë, pasi që e ke larguar prej këtyre librave dhe imamëve të tyre, e merr atë person për të kërkuar prej tij që të mësojë prej librave tjera që i kanë shkruar njerëz të tjerë dhe e obligon atë që t'i imitojë ata, ti me këtë nuk ke bërë asgjë më tepër, pos asaj se e ke obliguar që të heqë dorë prej imitimit të Shafiiut Ebu Hanifes, Malikit dhe Ahmedit e të imitojë filanin dhe filanin prej bashkëkohorëve. Kjo gjë nuk ka kuptim tjetër pos urrejtje ndaj katër imamëve dhe imituesve të tyre si dhe fanatizëm për filanin dhe filanin. Një herë një studentit, i cili u fal afer meje dhc i cili e lëvizte gishtin pandalë në teshehud (et-tehijjat), i thashë: "Pse e lëviz gishtin kështu"? Tha: "Sepse është sunnet i transmetuar nga Resulullahi a.s." I thashë: "Cili është hadithi i transmetuar në këtë çështje, çfarë grade të saktësisë ka dhe ku është fjala që tregon se është për qëllim kjo lëvizje e pandërprerë"? Studenti Iha: "Nuk e di, por do të pyes për të dikë prej njerëzve."!. Sikur ai kur e sheh veten se nuk e di argumentin të thoshte: E imitoj në këtë çështje medhhebin e imam Malikut, do të rehatonte veten, do të na rehatonte neve dhe do ta kryente obligimin e tij. Pra, ky njeri është larguar nga imitimi i njërit prej katër medhhebeve, jo për diç tjetër, përpos që të lidhet me imitimin e një personi tjetër.

Sikur ky njeri të vazhdonte tërë jetën e tij duke imituar vetëm këtë person, nuk do t'i thonin atij ata njerëz: E ke haram të imitosh një medhheb të caktuar, sikur që thonë për ata që imitojnë imamët e katër medhhebeve!!. Pra, a nuk e sheh fanatizmin në format dhe dukuritë më të këqija të tij?!. Nuk na dëmton që këta jomedhhebistë të kenë ixhtihade të veçanta në dispozitat e sheriatit islam, me të cilat kundërshtojnë xhumhurin e imamëve dhe pajtohen në mendime me kë të dojnë prej të tjerëve. Kjo nuk na dëmton, sepse ndoshta disa prej tyre mund të hulumtojnë dhe të përpiqen deri në maksimum në disa çështje të fikhut, gjë që e bënë të aftë për ixhtihad, së paku sipas indjes së tij. Ne mund të pranojmë ndonjë mendim që është në kundërshtim me mendimin e tyre, mund që mendimin e xhumhurit ta konsiderojmë më të pranuar, mund që të mos pranojmë aftësinë e tyre për ixhtihad, mund që në të gjitha këto çështje të diskutojmë me ta në mënyrë vëllazërore dhe të qetë nëse e kërkon nevoja. Mirëpo, ne mendimin e tyre që e kanë zgjedhur në emër të ixhtihadit nga Kur'ani dhe sunneti nuk e marrim si temë për të nxitur përçarje dhe mosmarrëveshje.

Po, nuk kemi punë me ata që e konsiderojnë lëvizjen e gishtit në teshehud si më të pranuar, ose faljen e namazit të teravisë tetë rekatë si më të pranuar, ose nuk është i mendimit sipas tij se ka arsyetim falja e namazeve farze kaza që janë të lëna me qëllim. S'ka dyshim se në mesin e imamëve dhe fukahave ka pasur që i kanë dhënë këto mendime. Nuk është risi në historinë islame që disa njerëz të konsiderojnë veten sejanë muxhtehide, e të zgjedhin për vete disa medhhebe në disa çështje të fikhut, pa marrë parasysh se a janë njerëz që në realitet mund të bëjnë ixhtihad apo jo. Mirëpo, ata që e refuzojmë dhe që na dëmton është kur ata njerëz i konsiderojnë mendimet e tyre si armë për të luftuar imamët e medhhebeve, bëjnë ndërprerjen e fortë mes tyre dhe mes popullatës islame dhe nxisin fitne dhe përçarje në xhamia dhe vende të ndryshme sa herë që u jepet mundësia, plolësisht siç është rasti i shumicës së tyre tash. E kanë lenë da'ven per në rrugë të Allahut dhe në fenë e Tij, kanë hequr dorë prej te devijuarve që kanë rënë në dalalet dhe dyshime të ndryshme dhe merren me ata njerëz fetarë që i kundërshtojnë ata në mendime ose është i vendosur në imitimin e ndonjërit prej katër medhhebeve ose deklarohet haptazi se është i pamundur për ixhtihad dhe se ka nevojë për imitim. Me këta njerëz nxisin diskutime të pafund që rezultojne urrejtje të paarsyeshme.

I akuzojnë ata se janë në dalalet, imamët e tyre me injorancë dhe librat e tyre i cilësojnë si të ndryshkura dhe të devijuara!!. Nëse në dorën e ndonjërit shohim ndonjë tespih, me të cilën rregullon dhikrin e tij, i vërsulen atij dhe e akuzojnë se është në dalalet dhe bid'atxhi. Nëse muezini pas ezanit haptazi çon salavate për Muhamcdin a.s., i sinjalizojnë atij me akuzën e shirkut dhe ia tërheqin vërejtjen që të mos e përsërisë. Nëse njerëzit e preferojnë që të falin namazin e teravisë në xhaminë e tyre njëzet rekate, nxisin në xhami fitne që s'ka fillim e as mbarim, derisa brenda xhamisë njerëzit nervozohen dhe e ngrisin zërin me sharje dhe fyerje. Ende më kujtohet kur një natë prej netëve të Ramazanit më vizituan pas namazit të jacisë një grup prej njerëzve të rëndomtë që ishin mbi pesëmbëdhjetë burra. Në fytyrat e tyre shiheshin shenjat e një konfrontimi që kishte ndodhur para se të vijnë tek unë. Kërkuan prej meje që të bëj diçka që të ndali fitnen dhe grindjet që kishin ndodhur në xhaminë e tyre për shkak se një njeri në atë vend kishte sjellë vendim se është haram të falet namazi i teravisë mbi tetë rekate.

Ky njeri kishte qëndruar i vendosur në vendimin e tij derisa kishte filluar kacafytja mes tyre brenda xhamisë dhe se shtëpia e Allahut ishte shndërruar në ring, në rrugë të shejtanit!. اka i dëmton ata që të falin namazin si të dojnë, e të na lënë neve të qetë që të falim edhe ne si e besojmë, qoftë me anë të imitimit ose ixhtihadit?!. A nuk është i gjithë interesimi i tyre që ta konsiderojnë veten se kanë fuqi për të kuptuar dispozitat e sheriatit prej Kur'anit dhe sunnetit pa iu përmbajtur medhhebit të ndonjë imamit muxhtehid? Ja pra ne i lamë që të supozojnë për vete këtë, atëherë le të themelojnë për vete -siç dëshirojnë- një medhheb të ri dhe të fortë krahas katër medhhebeve ckzistuese. Le ta formulojnë atë vetëm prej dhjetë çështjeve prej çështjeve të fikhut dhe le të shëtiten në to si të dojnë e të largohen prej fikhut të imamëve dhc ixhtihadeve të tyre sa të dojnë!. Mirëpo, pas gjithë kësaj, për çka i akuzojnë të tjerët se janë injorantë dhe të devijuar?!. Për çka i zgjatin gjuhët c tyre me tallje dhe nënçmim ndaj imamëve të katër medhhebeve, librat dlie imituesit e tyre?!. Për çka humbin kohë që t'i gjejnë atë që e quajnë gabimet e Ebu Hanifes?!. Për çka në mexhlise të ndryshme cenojnë integritetin e Shafiut dhe tallen me fikhun e tij... Mund të thotë dikush si shejh Naseri: "Ruana Zot, ne nuk i bëjmë të padrejtë imamëve e as medhhebet nuk i zhvlerësojmë"!. Po, diç të tillë e thotë në disa raste, por reliteti nuk e vërteton atë që e thotë, bile e vërteton të kundërtën.

Ai i cili i respekton katër imamët dhe respekton mundin e tyre qe e kanë dhënë për sqarimin e dispozitave të sheriatit islam si dhe nxjerrjen e tyre nga Kur'ani dhe sunneti - nuk thotë gjatë një komentimit të tij në lidhje me zbritjen e Isail a.s. pa fare arsyetimi: "Shihet qartë se Isa a.s. do të gjykqjë me sheriatin tonë, me Kur'an dhe sunnet e jo me diç tjetër siç janë Inxhili, fikhu hanefi ose diç të ngjashëm me to"!!. Mendo në këtë fjali!!. Mendo në kuptitnin e thënies së tij: ...jo me diç tjetër siç janë Inxhili, fikhu hanefi...!!. Pra, njeriu ka bindje se fikhu hanefi është i ngjashëm me Inxhilin.. Diç që nuk ka lidhje fare me sheriatin islam ose me Kur'anin dhe sunnetin!!. A ekziston musliman që i frikësohet Allahut në njohjen e të vërtetës e mandej nuk e di se fikhu hanefi nuk është asgjë tjetër pos dispozita të nxjerra nga Kur'ani, sunneti dhe kijasi (analogjia). Po ashtu a ka musliman që nuk e di se imami i këtij fikhut -Ebu Hanifeja r.a.- me punën e tij që e ka bërë për nxjenjen e dispozitave prej Kur'anit dhe sunnetit, është afruar tek Allahu e jo te shejtani duke shpikur fikh tjetër që e ka vendosur krahas Inxhilit për të kundërshtuar me të vendimet e Kur'anit, pa marrë parasysh se ai a ka gabuar në ixhtihadin e tij apo e ka qëlluar?!.

Mandej, kush është ai që ka thënë se Isa a.s. do të jetë më i paaftë se shejh Naseri në njohjen e Kur'anit dhe sunnetit që të mos ketë mundësi të bëjë ixhtihad e të detyrohet që të imitojë imamët në dispozitat e sheriatit e të zgjedhë në mesin e tyre pikërisht imam Ebu Hanifen? A është e vërtetë se në mesin e dijetarëve të hanefive ka ndonjë që e ka supozuar këtë fjalë..? Ndoshta është e mundur që të gjendet ndonjë jashtë normave normale e të thotë këtë fjalë të pavërtetë. Mirëpo, sjellja e drejtë shkencore në këte rast është që shejh Naseri të na e tregojë emrin e këtij thënësi, të na e tregojë vendin se në cilin libër është thënë e mandej t'i përgjigjet atij me fjalë shkencore që është në mundësinë e çdo personi të sinqertë në fenë e Allahut dhe në respektimin e imamëve islam. Qëndrimi islam në këtë çështje është se Isa a.s. është i aftë për të nxjerrë dispozitat e sheriatit drtjtëpërdrejtë prej Kur'anit dlie sunnetit dhe se kjo është më së paku që duhet të cilësohet me të pejgamberi i Allahult, Isa a.s. Në bazë të kësaj Isa a.s. nuk ka nevojë që të imitojë imamët. Nuk është vepër shkencore e as islame që shejh Naseri të shfrytëzojë rastin e të sulmojë flkhun e imam Ebu Hanifes e të supozojë se është diç tjetër nga sheriati islam, sikur Inxhili osc diç tjetër. Lexues i nderuar musliman, ndoshta e sheh për të madhe që këtë fjalë të thotë ndonjë njeri musliman. Atëherë lexo librin "Muhtesar Sahih Muslim" të Mundhiriut dhe lexo komentin që e ka shkruar shejh Naseri në faqen 308. Kemi njohuri se njëri prej dijetarëve të mëdhenj, botuesit ia ka tërhequr vërejtjen për këtë fjalë të çuditshme dhe ia ka sqaruar domosdoshmërinë e heqjes së saj në botimin e dytë që do të dalë së shpejti. Nuk e dimë, botuesi a do të jetë besnik ndaj çdo gjëje që e ka shkruar shejh Naseri e të mos e heqë këte fjalë të rezikshme apo do të jetë besnik ndaj sheriatit të Allahut dhe të vërtetës që e dinë të gjithë muslimanët edhe pse ndoshta ajo kërkon që të sakrifikohet ndonjë vijë prej asaj që e ka shkruar dora e shejh Naserit?!. Nuk e dimë, por dalja e botimit të dytë do t'i japë fund kësaj çështje dhe do të na japë mundësi për komentim!.

Kush është ai njeri i drejtë dhe objektiv që pranon t'i hedhë të gjitha argumentet të cilat flasin për domosdoshmërinë e imitimit të njërit prej imamëve muxhtehidë përderisa ai është i pamundur për ixhtihad, mandej i thërret të gjithë njerëzit që të bëjnë ixhtihad edhe pse nuk janë të asaj kategorie. Po ashtu kërkon prej atyre të lirohen nga imitimi i imamëve muxhtehidë edhe pse para tyre i kanë imituar miliona njerëz. Si dhe kërkon prej tyre që t'i nxjerrin dispozitat e hallallit dhe haramit prej Kur'anit dhe sunnetit siç kuptojnë dhe siç fantazojnë, edhe pse me anë të saj mund ta coptojnë sheriatin e Allahut?!. Cili njeri nuk e di se hapja e kësaj dere para të gjithë njerëzve do të thotë që armiqve të sheriatit islam t'ua mundësosh që ta coptojnë atë, pjesë pjesë me thikën e ixhtihadit?!.

A ka në botën arabe ndonjë i kulturuar që kupton diçka nga realiteti i historisë moderne e që nuk e di mënyrën se si ka depërtuar Britania e Madhe pas pushtimit të Egjiptit në sheriatin islam duke e keqpërdorur atë siç ka dëshiruar?. Islami në sytë e Lord Kromerit ishte i prapambetur, i ngurtë që nuk mund të ecë baraz me kohën. Ai kërkonte ndonjë mënyrë të përshtatshme për largimin e popullit të Egjiptit prej islamit. Mënyra më e përshtatshme ishte përhapja e idesë së ixhtihadit në mendjet e atyre njerëzve që kishin besuar se është e domosdoshme që jeta të zhvillohet sipas modelit te shoqërive evropiane moderne. Posa iu dorëzuan këtyre njerëzve pozitat e ndieshme fetare siç ishin muftillëku, pleqësia e Ez'herit dhe administrata e tij, përnjëherë ata burra, të cilët kishin besuar në shumë prej dukurive dhe vlerave të shoqërisë evropiane, kërkonin prej kryepleqëve të Ez'herit dhe dijetarëve të tij që të bëjnë ixhtihad pa i plotësuar kushtet e tij, derisa shejhul-Ez'heri El-Meragi ishte i mendimit se nuk është kusht për muxhtehidin që ta njohë gjuhën arabe. Filluan misionarët e Britanisë të bëjnë ixhtihad në sheriatin islam dhe përfunduan me disa risi: ndryshuan ligjet e të drejtës civile, ndaluan poligaminë, të drejtën e shkurorëzimit, bënë barazimin mes burrit dhe gruas në trashëgimi.

Po ashtu u dhanë fetva për ndalimin e hixhabit (mbulesës), lejonin një përqindje të caktuar të kamatës në banka. Autorët e këtyre fetvave i vlerësonin se janë njerëz me diapazon të gjerë dhe kuptues të mirë të shpirtit të islamit.35 Cili është leksioni që duhet ta mësojmë nga ky realitet? اka është arsyeja që të shkatërrojmë këtë pasuri të madhe të fikhut që e kanë ndërtuar duart e muxhtehidëve të sinqertë sipas konsenzusit të gjithë shekujve të kaluar, mandej të hapet dera e ixhtihadit para të gjithëve e të lihet anësh kapja për katër medhhebet. Sëmundja e cila e kaploi derën e ixhtihadit dje, e njëjta ekziston edhe sot. Duart të cilët janë të përgatitura për të copëtuar dispozitat e islamit me thikën e ixhlihadit sot janë për disa herë më shumë se duart që vepruan dje?! O ju njerëz, lini muslimanët që të ecin pas imamëve të tyre, që njerëzit gjatë gjithë këtyre shekujve e kanë pranuar imitimin e tyre dhe bëni ixhtihad, nëse dëshironi ixhtihad në nxjerrjen e dispozitave rreth problemeve bashkëkohore, të cilat nuk kanë ekzistuar dje, e as që kanë diskutuar rreth tyre imamët në kohërat e tyre.

Nëse e bëni këtë do të lutemi për ju që të keni sukses në punët tuaja. Mirëpo, ju -për çudi- largoheni prej këtyre gjërave të reja për të cilat nuk kanë diskutuar imamët e mëparshëm dhe që është obligim të bëhet ixhtihad për ta ditur vendimin islam në këtë kohë, siç janë sigurimi i jetës dhe pasurisë, kontratat e ndryshme për tokë mes pronarëve dhe qiraxhinjve etj. Gjithë këtë e lini anësh dhe merreni me nënçmimin e katër imamëve duke ua tërhequr vërejtjen njerëzve që të mos i imitojnë ata. Po për Allahun, nuk kam parë asnjë prej jomedhhebistëve ndonjë ditë që të merret me studimin e ndonjë çështje prej çështjeve të reja për të cilat pyesin njerëzit e rëndomtë çdo ditë për vendimin e tyre. Ata gjithë potencialin e tyre mendor e drejtojnë për të prishur dispozitat që janë vendosur paluhatshëm dhe atë që është ndërtuar. Po ashtu secili prej muxhtehidëve dhe imituesve kanë arsyetim para Allahut si dhe e kanë hequr borxhin që e kanë pasur mbi supat e tyre!. O ju njerëz!

Lërini dispozitat e paluhatshme të cilat i kanë shkruar imamët më të zgjedhur të muslimanëve, dispozita të cilat i kanë pranuar muslimanët gjeneratë pas gjenerate dhe përvishni mëngët e juaja që të bëni ixhtihad në çështjet e reja për të cilat nuk ka folur më parë asnjë prej imamëve, çështje që njerëzit e rëndomtë kërkojnë të dinë hukmin e Allahut për to. Nëse nga ixhtihadi juaj mund të nxjerrni diçka dhe mund të bëni lidhshmëri mes këtyre dispozitave dhe argumenteve nga Kur'ani dhe sunneti, duke na treguar mënyrën e nxjerrjes së këtyre dispozitave, atëherë do t'ua dorëzojmë juve qafet e katër imamëve dhe do t'u lëmë që të derogoni ixhtihadin e tyre me ixhtihadin tuaj dhe do t'i thërrasim të gjithë njerëzit që t'u imitojnë juve në vend të tyre. Bënie këtë... kushti është në duart tuaja.

Shkëputur nga libri: JOMEDHHEBIZMI

[ramazan_it]

Jomedh-hebizmi
Pyesim: çka do të ndodhë sikur të hiqnim dore prej këtyre argumenteve e t'i thirrnim njerëzit (sipas mendimit tonë) që të lirohen prej medhhebeve dhc imitimit të tyre. dhe të lundronin në hapësirën e ixhtihadit?.

Duke iu përgjigjur kësaj pyetjeje them: اka do të ndodhte sikur të kërkonim prej të gjithë njerëzve që në projektet e tyre ndërtimore, të heqin dorë prej imitimit të inxhinierëve dhe mbështetjes në ta. اka do të ndodhte sikur të kerkonim prej të gjithë njerëzve që në çështjet e tyre shëndetësore të heqin dorë prej imitimit të mjekëve, mbështetjes në ta dhe veprimit sipas këshillave të tyre. Po ashtu në zanatet e ndryshme nëse heqin dorë prej imitimit të njerëzve të specializuar të secilit zanat, duke hedhur poshtë aftësitë dhe njohuritë e tyre? اka do të ndodhë nëse kërkojmë prej të gjithë njerëzve që të heqin dorë prej imitimit të këtyre specialistëve e në vend të saj të bënin ixhtihad dhe të mbëshleten në bindjen vetjake që del si rezultat i këtij ixhtihadi, dhe më pas të na besojnë njerëzit në këtë thirrje dhe të veprojnë ashtu?

Ajo që do të ndodhë si pasojë e kësaj, padyshim se do të ketë çrregullime shkatërruese në ndërtimtari, bujqësi dhe në jetën shoqërore: në këtë mënyrë njerëzit do t'i prishnin shtëpitë e tyre duke menduar se janë duke ndërtuar, do t'i mbytnin njerëzit në emër të mjekimit dhe do të sjellnin varferi dhe humnerë për veten e tyre në emër të punës dhe aktivitetit. E gjithë kjo do të ndodhë. sepse ata ixhtihadin e kanë vendosur jo në vendin e vet dhe e kanë praktikuar pa kushtin e tij. E kanë injoruar sunnetin (ligjin, rregullin) e Allahut në këtë botë kur ka vendosur që grupet njerëzore të jenë të lidhura mes veti, në sferën e të ndihmuarit, arsimit dhe këshillimit. Këtë realitet e dinë të gjithë njerëzit, edhe femijët e vegjël, bile edhe vetë thirrësit e jomedhhebizmit. Mirëpo, për çka ata njerëz nuk e kuptojnë të njëjtin ligj dhe rregull ne sferën e specializimeve fetare dhe dispozitave të hallallit dhe haramit?!. Nuk e dimë?!. Sikur të gjithë njerëzit të futeshin në hapësirën e ixhtihadit në shkencat fetare dhe në dispozitat e hallallit dhe haramit, pasojat që do të ndodhin, janë të njëjtat që ndodhin sikur gjithë njerëzit të futeshin në hapësirën e ixhtihadit në specializimet e kësaj bote. Ne sot posedojmë një fikh të kompletuar që përfshinë të gjitha gjendjet e njerëzve në mënyrë individuale dhe shoqërore. Fikh, të cilin e kanë nxjerrur dhe e kanë shkruar imamët muxhtehidë dhe shokët e tyre dijetarë. Ai sot është para neve i kompletuar dhe sikur me gjuhën e tij na thotë: "Mes juve dhe praktikimit të këtij fikhu në çështjet civile, penale etj., nuk ka diç tjetër pos ta formuloni në mënyrën që ju e dëshironi"!.

Nëse këtë pasuri të fikhut ia paraqesim erërave të forta që përfaqësohet në ixhtihadin e përgjithshëm të të gjithë muslimanëve, atëherë fundi i këtij fikhu do të jetë sikur fundi i pluhurit që e bartë era e fortë.. Do të shohim se pasi që ishim para një fikhu të fortë e të paluhatur, tashmë jemi para një mbeturine që përbëhet prej pluhurit, gurëve të shpërndara atje këtu. Kjo është një pasojë, të cilën nuk e kundërshton atë pos mendjemadhi i ndonjë tipit të çuditshëm. Sot, para muslimanit ekziston një rrugë e lehtë për të kuptuar dispozitat e namazit, agjërimit, zeqatit dhe të gjitha çështjet që kanë të bëjnë me jetën e tij personale, nëpërmjet një libri të vogël, i përgatitur sipas rregullave të ndonjë medhhebi prej katër medhhebeve, që përmbanë në mënyrë të shkurtër dispozitat e sheriatit. Në këtë rast, personi nuk është i obliguar që t'i mësojë argumentet e këtyre dispozitave, përderisa ai nuk është muxhtehid, sikur që ishte rasti me shumë njerëz kur kërkonin fetva prej sahabëve dhe tabiinëve, pa kërkuar argumente. Nëse e angazhon secilin musliman që të bëjë ixhtihad dhe hulumtime në argumente dhe e largon prej këtyre librave, prej të cilave ka pasur mundësi që të mësojë dispozitat e hallallit dhe haramit duke imituar ndonjërin prej imaraëve muxhtehidë, kjo do të thotë se ti në mënyrë të qartë i ke thënë atij: Hukmi i Allahut rreth problemeve me të cilat ballafaqohesh është ajo që të ka udhëzuar në të bindja jote vetjake!. Pas kësaj. prite që të gjesh sheriatin islam vetëm emër pa pasur diç për të emërtuar, titull pa tema dhe ndërtesë sikur varri i Nasredin Hoxhës: mur në të cilin është vendosur një derë ndërsa pas murit tokë e gjerë në të cilën jetojnë egërsirat dhe ujqit.

Por nësë, pasi që e ke larguar prej këtyre librave dhe imamëve të tyre, e merr atë person për të kërkuar prej tij që të mësojë prej librave tjera që i kanë shkruar njerëz të tjerë dhe e obligon atë që t'i imitojë ata, ti me këtë nuk ke bërë asgjë më tepër, pos asaj se e ke obliguar që të heqë dorë prej imitimit të Shafiiut Ebu Hanifes, Malikit dhe Ahmedit e të imitojë filanin dhe filanin prej bashkëkohorëve. Kjo gjë nuk ka kuptim tjetër pos urrejtje ndaj katër imamëve dhe imituesve të tyre si dhe fanatizëm për filanin dhe filanin. Një herë një studentit, i cili u fal afer meje dhc i cili e lëvizte gishtin pandalë në teshehud (et-tehijjat), i thashë: "Pse e lëviz gishtin kështu"? Tha: "Sepse është sunnet i transmetuar nga Resulullahi a.s." I thashë: "Cili është hadithi i transmetuar në këtë çështje, çfarë grade të saktësisë ka dhe ku është fjala që tregon se është për qëllim kjo lëvizje e pandërprerë"? Studenti Iha: "Nuk e di, por do të pyes për të dikë prej njerëzve."!. Sikur ai kur e sheh veten se nuk e di argumentin të thoshte: E imitoj në këtë çështje medhhebin e imam Malikut, do të rehatonte veten, do të na rehatonte neve dhe do ta kryente obligimin e tij. Pra, ky njeri është larguar nga imitimi i njërit prej katër medhhebeve, jo për diç tjetër, përpos që të lidhet me imitimin e një personi tjetër.

Sikur ky njeri të vazhdonte tërë jetën e tij duke imituar vetëm këtë person, nuk do t'i thonin atij ata njerëz: E ke haram të imitosh një medhheb të caktuar, sikur që thonë për ata që imitojnë imamët e katër medhhebeve!!. Pra, a nuk e sheh fanatizmin në format dhe dukuritë më të këqija të tij?!. Nuk na dëmton që këta jomedhhebistë të kenë ixhtihade të veçanta në dispozitat e sheriatit islam, me të cilat kundërshtojnë xhumhurin e imamëve dhe pajtohen në mendime me kë të dojnë prej të tjerëve. Kjo nuk na dëmton, sepse ndoshta disa prej tyre mund të hulumtojnë dhe të përpiqen deri në maksimum në disa çështje të fikhut, gjë që e bënë të aftë për ixhtihad, së paku sipas indjes së tij. Ne mund të pranojmë ndonjë mendim që është në kundërshtim me mendimin e tyre, mund që mendimin e xhumhurit ta konsiderojmë më të pranuar, mund që të mos pranojmë aftësinë e tyre për ixhtihad, mund që në të gjitha këto çështje të diskutojmë me ta në mënyrë vëllazërore dhe të qetë nëse e kërkon nevoja. Mirëpo, ne mendimin e tyre që e kanë zgjedhur në emër të ixhtihadit nga Kur'ani dhe sunneti nuk e marrim si temë për të nxitur përçarje dhe mosmarrëveshje.

Po, nuk kemi punë me ata që e konsiderojnë lëvizjen e gishtit në teshehud si më të pranuar, ose faljen e namazit të teravisë tetë rekatë si më të pranuar, ose nuk është i mendimit sipas tij se ka arsyetim falja e namazeve farze kaza që janë të lëna me qëllim. S'ka dyshim se në mesin e imamëve dhe fukahave ka pasur që i kanë dhënë këto mendime. Nuk është risi në historinë islame që disa njerëz të konsiderojnë veten sejanë muxhtehide, e të zgjedhin për vete disa medhhebe në disa çështje të fikhut, pa marrë parasysh se a janë njerëz që në realitet mund të bëjnë ixhtihad apo jo. Mirëpo, ata që e refuzojmë dhe që na dëmton është kur ata njerëz i konsiderojnë mendimet e tyre si armë për të luftuar imamët e medhhebeve, bëjnë ndërprerjen e fortë mes tyre dhe mes popullatës islame dhe nxisin fitne dhe përçarje në xhamia dhe vende të ndryshme sa herë që u jepet mundësia, plolësisht siç është rasti i shumicës së tyre tash. E kanë lenë da'ven per në rrugë të Allahut dhe në fenë e Tij, kanë hequr dorë prej te devijuarve që kanë rënë në dalalet dhe dyshime të ndryshme dhe merren me ata njerëz fetarë që i kundërshtojnë ata në mendime ose është i vendosur në imitimin e ndonjërit prej katër medhhebeve ose deklarohet haptazi se është i pamundur për ixhtihad dhe se ka nevojë për imitim. Me këta njerëz nxisin diskutime të pafund që rezultojne urrejtje të paarsyeshme.

I akuzojnë ata se janë në dalalet, imamët e tyre me injorancë dhe librat e tyre i cilësojnë si të ndryshkura dhe të devijuara!!. Nëse në dorën e ndonjërit shohim ndonjë tespih, me të cilën rregullon dhikrin e tij, i vërsulen atij dhe e akuzojnë se është në dalalet dhe bid'atxhi. Nëse muezini pas ezanit haptazi çon salavate për Muhamcdin a.s., i sinjalizojnë atij me akuzën e shirkut dhe ia tërheqin vërejtjen që të mos e përsërisë. Nëse njerëzit e preferojnë që të falin namazin e teravisë në xhaminë e tyre njëzet rekate, nxisin në xhami fitne që s'ka fillim e as mbarim, derisa brenda xhamisë njerëzit nervozohen dhe e ngrisin zërin me sharje dhe fyerje. Ende më kujtohet kur një natë prej netëve të Ramazanit më vizituan pas namazit të jacisë një grup prej njerëzve të rëndomtë që ishin mbi pesëmbëdhjetë burra. Në fytyrat e tyre shiheshin shenjat e një konfrontimi që kishte ndodhur para se të vijnë tek unë. Kërkuan prej meje që të bëj diçka që të ndali fitnen dhe grindjet që kishin ndodhur në xhaminë e tyre për shkak se një njeri në atë vend kishte sjellë vendim se është haram të falet namazi i teravisë mbi tetë rekate.

Ky njeri kishte qëndruar i vendosur në vendimin e tij derisa kishte filluar kacafytja mes tyre brenda xhamisë dhe se shtëpia e Allahut ishte shndërruar në ring, në rrugë të shejtanit!. اka i dëmton ata që të falin namazin si të dojnë, e të na lënë neve të qetë që të falim edhe ne si e besojmë, qoftë me anë të imitimit ose ixhtihadit?!. A nuk është i gjithë interesimi i tyre që ta konsiderojnë veten se kanë fuqi për të kuptuar dispozitat e sheriatit prej Kur'anit dhe sunnetit pa iu përmbajtur medhhebit të ndonjë imamit muxhtehid? Ja pra ne i lamë që të supozojnë për vete këtë, atëherë le të themelojnë për vete -siç dëshirojnë- një medhheb të ri dhe të fortë krahas katër medhhebeve ckzistuese. Le ta formulojnë atë vetëm prej dhjetë çështjeve prej çështjeve të fikhut dhe le të shëtiten në to si të dojnë e të largohen prej fikhut të imamëve dhc ixhtihadeve të tyre sa të dojnë!. Mirëpo, pas gjithë kësaj, për çka i akuzojnë të tjerët se janë injorantë dhe të devijuar?!. Për çka i zgjatin gjuhët c tyre me tallje dhe nënçmim ndaj imamëve të katër medhhebeve, librat dlie imituesit e tyre?!. Për çka humbin kohë që t'i gjejnë atë që e quajnë gabimet e Ebu Hanifes?!. Për çka në mexhlise të ndryshme cenojnë integritetin e Shafiut dhe tallen me fikhun e tij... Mund të thotë dikush si shejh Naseri: "Ruana Zot, ne nuk i bëjmë të padrejtë imamëve e as medhhebet nuk i zhvlerësojmë"!. Po, diç të tillë e thotë në disa raste, por reliteti nuk e vërteton atë që e thotë, bile e vërteton të kundërtën.

Ai i cili i respekton katër imamët dhe respekton mundin e tyre qe e kanë dhënë për sqarimin e dispozitave të sheriatit islam si dhe nxjerrjen e tyre nga Kur'ani dhe sunneti - nuk thotë gjatë një komentimit të tij në lidhje me zbritjen e Isail a.s. pa fare arsyetimi: "Shihet qartë se Isa a.s. do të gjykqjë me sheriatin tonë, me Kur'an dhe sunnet e jo me diç tjetër siç janë Inxhili, fikhu hanefi ose diç të ngjashëm me to"!!. Mendo në këtë fjali!!. Mendo në kuptitnin e thënies së tij: ...jo me diç tjetër siç janë Inxhili, fikhu hanefi...!!. Pra, njeriu ka bindje se fikhu hanefi është i ngjashëm me Inxhilin.. Diç që nuk ka lidhje fare me sheriatin islam ose me Kur'anin dhe sunnetin!!. A ekziston musliman që i frikësohet Allahut në njohjen e të vërtetës e mandej nuk e di se fikhu hanefi nuk është asgjë tjetër pos dispozita të nxjerra nga Kur'ani, sunneti dhe kijasi (analogjia). Po ashtu a ka musliman që nuk e di se imami i këtij fikhut -Ebu Hanifeja r.a.- me punën e tij që e ka bërë për nxjenjen e dispozitave prej Kur'anit dhe sunnetit, është afruar tek Allahu e jo te shejtani duke shpikur fikh tjetër që e ka vendosur krahas Inxhilit për të kundërshtuar me të vendimet e Kur'anit, pa marrë parasysh se ai a ka gabuar në ixhtihadin e tij apo e ka qëlluar?!.

Mandej, kush është ai që ka thënë se Isa a.s. do të jetë më i paaftë se shejh Naseri në njohjen e Kur'anit dhe sunnetit që të mos ketë mundësi të bëjë ixhtihad e të detyrohet që të imitojë imamët në dispozitat e sheriatit e të zgjedhë në mesin e tyre pikërisht imam Ebu Hanifen? A është e vërtetë se në mesin e dijetarëve të hanefive ka ndonjë që e ka supozuar këtë fjalë..? Ndoshta është e mundur që të gjendet ndonjë jashtë normave normale e të thotë këtë fjalë të pavërtetë. Mirëpo, sjellja e drejtë shkencore në këte rast është që shejh Naseri të na e tregojë emrin e këtij thënësi, të na e tregojë vendin se në cilin libër është thënë e mandej t'i përgjigjet atij me fjalë shkencore që është në mundësinë e çdo personi të sinqertë në fenë e Allahut dhe në respektimin e imamëve islam. Qëndrimi islam në këtë çështje është se Isa a.s. është i aftë për të nxjerrë dispozitat e sheriatit drtjtëpërdrejtë prej Kur'anit dlie sunnetit dhe se kjo është më së paku që duhet të cilësohet me të pejgamberi i Allahult, Isa a.s. Në bazë të kësaj Isa a.s. nuk ka nevojë që të imitojë imamët. Nuk është vepër shkencore e as islame që shejh Naseri të shfrytëzojë rastin e të sulmojë flkhun e imam Ebu Hanifes e të supozojë se është diç tjetër nga sheriati islam, sikur Inxhili osc diç tjetër. Lexues i nderuar musliman, ndoshta e sheh për të madhe që këtë fjalë të thotë ndonjë njeri musliman. Atëherë lexo librin "Muhtesar Sahih Muslim" të Mundhiriut dhe lexo komentin që e ka shkruar shejh Naseri në faqen 308. Kemi njohuri se njëri prej dijetarëve të mëdhenj, botuesit ia ka tërhequr vërejtjen për këtë fjalë të çuditshme dhe ia ka sqaruar domosdoshmërinë e heqjes së saj në botimin e dytë që do të dalë së shpejti. Nuk e dimë, botuesi a do të jetë besnik ndaj çdo gjëje që e ka shkruar shejh Naseri e të mos e heqë këte fjalë të rezikshme apo do të jetë besnik ndaj sheriatit të Allahut dhe të vërtetës që e dinë të gjithë muslimanët edhe pse ndoshta ajo kërkon që të sakrifikohet ndonjë vijë prej asaj që e ka shkruar dora e shejh Naserit?!. Nuk e dimë, por dalja e botimit të dytë do t'i japë fund kësaj çështje dhe do të na japë mundësi për komentim!.

Kush është ai njeri i drejtë dhe objektiv që pranon t'i hedhë të gjitha argumentet të cilat flasin për domosdoshmërinë e imitimit të njërit prej imamëve muxhtehidë përderisa ai është i pamundur për ixhtihad, mandej i thërret të gjithë njerëzit që të bëjnë ixhtihad edhe pse nuk janë të asaj kategorie. Po ashtu kërkon prej atyre të lirohen nga imitimi i imamëve muxhtehidë edhe pse para tyre i kanë imituar miliona njerëz. Si dhe kërkon prej tyre që t'i nxjerrin dispozitat e hallallit dhe haramit prej Kur'anit dhe sunnetit siç kuptojnë dhe siç fantazojnë, edhe pse me anë të saj mund ta coptojnë sheriatin e Allahut?!. Cili njeri nuk e di se hapja e kësaj dere para të gjithë njerëzve do të thotë që armiqve të sheriatit islam t'ua mundësosh që ta coptojnë atë, pjesë pjesë me thikën e ixhtihadit?!.

A ka në botën arabe ndonjë i kulturuar që kupton diçka nga realiteti i historisë moderne e që nuk e di mënyrën se si ka depërtuar Britania e Madhe pas pushtimit të Egjiptit në sheriatin islam duke e keqpërdorur atë siç ka dëshiruar?. Islami në sytë e Lord Kromerit ishte i prapambetur, i ngurtë që nuk mund të ecë baraz me kohën. Ai kërkonte ndonjë mënyrë të përshtatshme për largimin e popullit të Egjiptit prej islamit. Mënyra më e përshtatshme ishte përhapja e idesë së ixhtihadit në mendjet e atyre njerëzve që kishin besuar se është e domosdoshme që jeta të zhvillohet sipas modelit te shoqërive evropiane moderne. Posa iu dorëzuan këtyre njerëzve pozitat e ndieshme fetare siç ishin muftillëku, pleqësia e Ez'herit dhe administrata e tij, përnjëherë ata burra, të cilët kishin besuar në shumë prej dukurive dhe vlerave të shoqërisë evropiane, kërkonin prej kryepleqëve të Ez'herit dhe dijetarëve të tij që të bëjnë ixhtihad pa i plotësuar kushtet e tij, derisa shejhul-Ez'heri El-Meragi ishte i mendimit se nuk është kusht për muxhtehidin që ta njohë gjuhën arabe. Filluan misionarët e Britanisë të bëjnë ixhtihad në sheriatin islam dhe përfunduan me disa risi: ndryshuan ligjet e të drejtës civile, ndaluan poligaminë, të drejtën e shkurorëzimit, bënë barazimin mes burrit dhe gruas në trashëgimi.

Po ashtu u dhanë fetva për ndalimin e hixhabit (mbulesës), lejonin një përqindje të caktuar të kamatës në banka. Autorët e këtyre fetvave i vlerësonin se janë njerëz me diapazon të gjerë dhe kuptues të mirë të shpirtit të islamit.35 Cili është leksioni që duhet ta mësojmë nga ky realitet? اka është arsyeja që të shkatërrojmë këtë pasuri të madhe të fikhut që e kanë ndërtuar duart e muxhtehidëve të sinqertë sipas konsenzusit të gjithë shekujve të kaluar, mandej të hapet dera e ixhtihadit para të gjithëve e të lihet anësh kapja për katër medhhebet. Sëmundja e cila e kaploi derën e ixhtihadit dje, e njëjta ekziston edhe sot. Duart të cilët janë të përgatitura për të copëtuar dispozitat e islamit me thikën e ixhlihadit sot janë për disa herë më shumë se duart që vepruan dje?! O ju njerëz, lini muslimanët që të ecin pas imamëve të tyre, që njerëzit gjatë gjithë këtyre shekujve e kanë pranuar imitimin e tyre dhe bëni ixhtihad, nëse dëshironi ixhtihad në nxjerrjen e dispozitave rreth problemeve bashkëkohore, të cilat nuk kanë ekzistuar dje, e as që kanë diskutuar rreth tyre imamët në kohërat e tyre.

Nëse e bëni këtë do të lutemi për ju që të keni sukses në punët tuaja. Mirëpo, ju -për çudi- largoheni prej këtyre gjërave të reja për të cilat nuk kanë diskutuar imamët e mëparshëm dhe që është obligim të bëhet ixhtihad për ta ditur vendimin islam në këtë kohë, siç janë sigurimi i jetës dhe pasurisë, kontratat e ndryshme për tokë mes pronarëve dhe qiraxhinjve etj. Gjithë këtë e lini anësh dhe merreni me nënçmimin e katër imamëve duke ua tërhequr vërejtjen njerëzve që të mos i imitojnë ata. Po për Allahun, nuk kam parë asnjë prej jomedhhebistëve ndonjë ditë që të merret me studimin e ndonjë çështje prej çështjeve të reja për të cilat pyesin njerëzit e rëndomtë çdo ditë për vendimin e tyre. Ata gjithë potencialin e tyre mendor e drejtojnë për të prishur dispozitat që janë vendosur paluhatshëm dhe atë që është ndërtuar. Po ashtu secili prej muxhtehidëve dhe imituesve kanë arsyetim para Allahut si dhe e kanë hequr borxhin që e kanë pasur mbi supat e tyre!. O ju njerëz!

Lërini dispozitat e paluhatshme të cilat i kanë shkruar imamët më të zgjedhur të muslimanëve, dispozita të cilat i kanë pranuar muslimanët gjeneratë pas gjenerate dhe përvishni mëngët e juaja që të bëni ixhtihad në çështjet e reja për të cilat nuk ka folur më parë asnjë prej imamëve, çështje që njerëzit e rëndomtë kërkojnë të dinë hukmin e Allahut për to. Nëse nga ixhtihadi juaj mund të nxjerrni diçka dhe mund të bëni lidhshmëri mes këtyre dispozitave dhe argumenteve nga Kur'ani dhe sunneti, duke na treguar mënyrën e nxjerrjes së këtyre dispozitave, atëherë do t'ua dorëzojmë juve qafet e katër imamëve dhe do t'u lëmë që të derogoni ixhtihadin e tyre me ixhtihadin tuaj dhe do t'i thërrasim të gjithë njerëzit që t'u imitojnë juve në vend të tyre. Bënie këtë... kushti është në duart tuaja.

Shkëputur nga libri: JOMEDHHEBIZMI

A ka mundësi me na tregu se kush janë këta imamët e paluhatshëm dhe çka don me thanë i paluhatshëm???

[paridi26]

1) Ebu Hanife [rahimehullah]

I pari prej tyre është Imami Ebu Hanife Nu'man ibën Thabiti [rahimehullah], shokët e të cilit kanë përcjellur nga ai thënie të ndryshme dhe shprehje të shumta, të gjitha këto shpien në një gjë, e kjo është: domosdoshmëria për të pranuar hadithin dhe per të hequr dorë nga ndjekja e mendimit të imamëve që e kundërshton atë:
1. "Nëse vërtetohet se një hadith është sahih, atëherë ai është medh'hebi im."
2. "Nuk i lejohet askujt që t'i pranojë fjalët tona, nëse nuk e di se ku i kemi marrë ato".
Në një transmetim, "është e ndaluar për dikë, që nuk e njeh argumentin tim, të sjellë gjykime duke u bazuar në fjalët e mia."
Një transmetim tjetër shton, "Sepse ne jemi njerëz: e themi një gjë një ditë dhe e tërheqim atë ditën tjetër".
E në një rrugë tjetër, "Mjer për ty, o Jakub! Mos shkruaj çdo gjë që dëgjon prej meje, se ndodh që tëpërvetësoj një mendim sot e t'a hedh poshtë të nesërmën, ose të mbaj një mendim nesër e t'a hedh poshtë pasnesër".
3. "Kur them diç që kundërshton librin e All-llahut të Lartësuar ose atë që është transmetuar nga i Dërguari [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem], atëherë mos e përfillni fjalën time.


Ibën Abidini në "El-Hashije" (1/63) dhe në esenë e tij "Resmul-Mufti" (1/4 nga përmbledhja e eseve të Ibën Abidinit), shejh Salih El-Ful-lani në "Ikadh El-Himem" (f.62) dhe të tjerët. Ibën Abidini ka cituar nga "Sharpul-Hidaje" të Ibën el-Shahane el-Kebirit, mësuesit të Ibën EI-Humamit, këtë: "Kur një hadith që është në kundërshtim me medh'hebin vërtetohet se është sahih, atëherë duhet të veprojë sipas tij dhe ta bëjë atë medh'heb të tij. Të vepruarit me hadith nuk do të zhvleftësojë të qenët e tij hanefi, ngase është transmetuar në mënyrë të sigurt se Ebu Hanifja ka thënë: "Kur për një hadith vërtetohet se është sahih, atëherë ai është medh'hebi im" dhe kjo është transmetuar prej Imam Ibën Abdul-Berrit nga Ebu Hanifja dhe imamët e tjerë." Unë thash, kjo është shenjë e diturisë së plotë dhe e devotshmërisë së Imamëve, sepse ata duke e thënë këtë, kanë bërë me dije se nuk e kanë njohur në tërësi Sunnetin, dhe Imam Shafiu e ka shprehur qartazi këtë siç do ta shohësh më vonë. Ka ndodhur që ata të kundërshtonin ndonjë Sunnet, sepse nuk kishin dije për të. Prandaj ata na kanë urdhëruar që t'i pëmbahemi Sunnetit dhe ta konsiderojmë atë si pjesë të medh'hebit të tyre. All-llahu i mëshiroftë ata të gjithë!

[Abdulrrahmani]

1) Ebu Hanife [rahimehullah]

I pari prej tyre është Imami Ebu Hanife Nu'man ibën Thabiti [rahimehullah], shokët e të cilit kanë përcjellur nga ai thënie të ndryshme dhe shprehje të shumta, të gjitha këto shpien në një gjë, e kjo është: domosdoshmëria për të pranuar hadithin dhe per të hequr dorë nga ndjekja e mendimit të imamëve që e kundërshton atë:
1. "Nëse vërtetohet se një hadith është sahih, atëherë ai është medh'hebi im."
2. "Nuk i lejohet askujt që t'i pranojë fjalët tona, nëse nuk e di se ku i kemi marrë ato".
Në një transmetim, "është e ndaluar për dikë, që nuk e njeh argumentin tim, të sjellë gjykime duke u bazuar në fjalët e mia."
Një transmetim tjetër shton, "Sepse ne jemi njerëz: e themi një gjë një ditë dhe e tërheqim atë ditën tjetër".
E në një rrugë tjetër, "Mjer për ty, o Jakub! Mos shkruaj çdo gjë që dëgjon prej meje, se ndodh që tëpërvetësoj një mendim sot e t'a hedh poshtë të nesërmën, ose të mbaj një mendim nesër e t'a hedh poshtë pasnesër".
3. "Kur them diç që kundërshton librin e All-llahut të Lartësuar ose atë që është transmetuar nga i Dërguari [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem], atëherë mos e përfillni fjalën time.


Ibën Abidini në "El-Hashije" (1/63) dhe në esenë e tij "Resmul-Mufti" (1/4 nga përmbledhja e eseve të Ibën Abidinit), shejh Salih El-Ful-lani në "Ikadh El-Himem" (f.62) dhe të tjerët. Ibën Abidini ka cituar nga "Sharpul-Hidaje" të Ibën el-Shahane el-Kebirit, mësuesit të Ibën EI-Humamit, këtë: "Kur një hadith që është në kundërshtim me medh'hebin vërtetohet se është sahih, atëherë duhet të veprojë sipas tij dhe ta bëjë atë medh'heb të tij. Të vepruarit me hadith nuk do të zhvleftësojë të qenët e tij hanefi, ngase është transmetuar në mënyrë të sigurt se Ebu Hanifja ka thënë: "Kur për një hadith vërtetohet se është sahih, atëherë ai është medh'hebi im" dhe kjo është transmetuar prej Imam Ibën Abdul-Berrit nga Ebu Hanifja dhe imamët e tjerë." Unë thash, kjo është shenjë e diturisë së plotë dhe e devotshmërisë së Imamëve, sepse ata duke e thënë këtë, kanë bërë me dije se nuk e kanë njohur në tërësi Sunnetin, dhe Imam Shafiu e ka shprehur qartazi këtë siç do ta shohësh më vonë. Ka ndodhur që ata të kundërshtonin ndonjë Sunnet, sepse nuk kishin dije për të. Prandaj ata na kanë urdhëruar që t'i pëmbahemi Sunnetit dhe ta konsiderojmë atë si pjesë të medh'hebit të tyre. All-llahu i mëshiroftë ata të gjithë!

Te kater medhhebet ne fikh (hanefi, maliki, shafi, hanbeli) dhe dy medhhebet ne akide (ashari, maturidi) jan shkollat e pranuara te ahli suneti dhe xhematit. Per tu kuptuar nje hadith duhet qe te ket tefsir. Abu Hanifa dhe te gjith dijetaret qe kan ber pjes ne shkollat e lartepermendura i jane mbeshtetur ixhmase, dhe kjo shkon ne kundeshtim te plote te psedu selefive te sotcem.

Nje shembull shum shum i thjeshte eshte hadithi me bashkimin e kembeve ne namaz. Kete hadith Albani e ka kuptuar literalisht dhe nuk e ka kuptuar praktiken e vertete se si eshte praktikuar dhe si interpretohet hadithi. TE KATER imat dhe talebet e tyre e kan ditur kete hadith dhe ansnjeri prej asalafi salhinve nuk eshte falur si falen sot pseudo salafit duke i bashkuar kembet ne namazet farze. VET Imam Maliku, eshte falur me qindra tabiine ne xhamine e medines, dhe kuptohet ata asnjehere nuk jane falur si falen sot pseudo selefite, dhe ne fikhun maliki bashkimi i kembeve eshte makruh dhe i pa lejushem ne namaz, sikur eshte makruh edhe ne te tre medhbebet e tjera. Ne qoftese din anglisht, ja linku dhe ne menyre te terthorte eshte dhene pergjigja prej ulemave Hanefi. http://deoband.org/2009/07/fiqh/sala...he-prayer-row/

Probelemi me pseudo selefi eshte se nuk ndjekin Islamin tradicional dhe mundohen te interpretojne literalisht hadithet dhe ajet kuranore qe ne fakt eshte ne kundershtim me praktiken e Resulullahut s.a.v.s si ne rastin konkret qe permendem me larte.

Muhamedi s.a.v.s. ka thene

- mos u nda pre shumices te Muslimanve (prej As sawad al adham).
- "Dora" e Allahut eshte me shumicen e Muslimaneve.
- Umeti im nuk do te bie dakort ne gabim.
- Shumica e Muslimaneve do te jen ne hak derin ne diten e kijametit.
- Nuk i frigohem umetit tim prej shirkut. Edhe shejtani e ka humbur shpresen per ti devijuar Muslimanet per ne shirk.

Dhe si perfundim Allahu subhanuhu wa teala thot ne Kuran, ne Suren Ali Imran, ajeti 103.

103. Dhe kapuni që të gjithë ju për litarin (fenë dhe Kur’anin) e All-llahut, e mos u përçani!Përkujtomie nimetin e All-llahut ndaj jush, kur ju(para se ta pranonit fenë islame) ishit të armiqësuar, e Ai bashkoi zemrat tuaja dhe ashtu me dhuntitë e Tij aguat të jeni vëllezër. Madje ishit në buzë të greminës së Xhehennemit, e Ai ju shpëtoi prej tij. Po kështu All-llahu ua shqaron juve argumentet e veta që ju të gjeni të vërtetën e lumtur.

وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا ۚ وَاذكُروا نِعمَتَ اللَّهِ عَلَيكُم إِذ كُنتُم أَعداءً فَأَلَّفَ بَينَ قُلوبِكُم فَأَصبَحتُم بِنِعمَتِهِ إِخوٰنًا وَكُنتُم عَلىٰ شَفا حُفرَةٍ مِنَ النّارِ فَأَنقَذَكُم مِنها ۗ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُم ءايٰتِهِ لَعَلَّكُم تَهتَدونَ ﴿١٠٣

[paridi26]

2) Malik ibën Enesi (rahimehullah)

Sa i përket Imam Malik ibën Enesit, ai ka thënë:
1. "Vërtet, unë jam vetëm një njeri: gaboj dhe ia qëlloj, andaj vështroni mendimet e mia, atë që pajtohet me Librin dhe Sunnetin pranojeni, dhe atë që nuk pajtohet me Librin dhe Sunnetin braktisne.
2. "çdokujt pas Pejgamberit [sal-lAll-Ilahu alejhi ve sel-lem] do t'i do t'i pranohen fjalët e tij dhe t'i refuzohen, përveç të të Dërguarit [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem]".
3. Ibën Vehbiu ka thënë: "Kam dëgjuar kur Maliku është pyetur për pastrimin midis gishtërinjve të këmbëve gjatë abdestit. Ai tha: "Njerëzit nuk janë të detyruar ta bëjnë këtë." U largova prej tij derisa turma u pakësua, e atëherë i thashë: "Ne dijmë një sunnet në lidhje me këtë." Ai tha: "E çfarë është ai"? Unë i thashë: "Na kanë rrëfyer Lejth ibën Sa'di, Iën Lehi'a dhe Amër ibën el-Harithi nga Jezid ibën Amër El-Me'afiriu, e ky nga AbdurrRrahman Al-Hubuliu, ky nga El-Mustevrid ibën Shaddad el-Kureshiu, i cili ka thënë: "Kam parë të Dërguarin e All-Ilahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] duke fërkuar me gishtin e tij të vogel mes gishtërinjve të këmbëve të tij." Ai tha: "Ky hadith është i mirë; Nuk kam dëgjuar për të fare deri me tash." Pas kësaj, e dëgjova duke u pyetur për të njëjtën gjë, e ai urdhëronte fërkimin mes gishtërinjve të këmbëve".

[Abdulrrahmani]

2) Malik ibën Enesi (rahimehullah)

Sa i përket Imam Malik ibën Enesit, ai ka thënë:
1. "Vërtet, unë jam vetëm një njeri: gaboj dhe ia qëlloj, andaj vështroni mendimet e mia, atë që pajtohet me Librin dhe Sunnetin pranojeni, dhe atë që nuk pajtohet me Librin dhe Sunnetin braktisne.
2. "çdokujt pas Pejgamberit [sal-lAll-Ilahu alejhi ve sel-lem] do t'i do t'i pranohen fjalët e tij dhe t'i refuzohen, përveç të të Dërguarit [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem]".
3. Ibën Vehbiu ka thënë: "Kam dëgjuar kur Maliku është pyetur për pastrimin midis gishtërinjve të këmbëve gjatë abdestit. Ai tha: "Njerëzit nuk janë të detyruar ta bëjnë këtë." U largova prej tij derisa turma u pakësua, e atëherë i thashë: "Ne dijmë një sunnet në lidhje me këtë." Ai tha: "E çfarë është ai"? Unë i thashë: "Na kanë rrëfyer Lejth ibën Sa'di, Iën Lehi'a dhe Amër ibën el-Harithi nga Jezid ibën Amër El-Me'afiriu, e ky nga AbdurrRrahman Al-Hubuliu, ky nga El-Mustevrid ibën Shaddad el-Kureshiu, i cili ka thënë: "Kam parë të Dërguarin e All-Ilahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] duke fërkuar me gishtin e tij të vogel mes gishtërinjve të këmbëve të tij." Ai tha: "Ky hadith është i mirë; Nuk kam dëgjuar për të fare deri me tash." Pas kësaj, e dëgjova duke u pyetur për të njëjtën gjë, e ai urdhëronte fërkimin mes gishtërinjve të këmbëve".

kjo nuk ka te bej fare me ate qe u shkruajt. Zakonisht personat e indoktrinuar dhe tru shperlare nuk bejne debat, por jane njelloj si ata personat qe dalin bertasin me ze te larte dhe veshet i kan te mbushur me pamuk, dhe bertasin duke mos dashur te ndigjojne se cfar u thuhet; edhe ne te bertiturat e tyre nuk ka origjinalitet sepse i marin kallep prej dikuj tjeter. Shiko ta thash edhe diku tjeter, do te kesh pergjegjesi para Allahut, sepse ndoshta ketu mund te injorosh faktet, por para Allahut sdo te kesh mundesi te besh nje gje te tille.

As mos u mundo ta krahasosh Imam Malikun r.a. me Albanin!

Dhe ngadhnjimi vjen fal Allahut subhanuhu we teala.

[paridi26]

3) Shafiu [rahimehull-llah]

Sa i përket imam Shafiut, citimet nga ai janë më të shumtat dhe më të bukurat ndërsa pasuesit e tij qenë më të mirët në ndjekjën e tyre:
1. "Sunnetet e të Dërguarit [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] sikurse që mbërrijnë, ashtu edhe i ikin secilit prej nesh. Prandaj, sa herë që e them një mendim ose formuloj ndonjë parim, në kundërshtim me atë që ekziston nga i Dërguari [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem], atëherë pikëpamje e saktë është ajo çka i Dërguari [sal-lall-Ilahu alejhi ve Set-1em] ka thënë, dhe ajo është pikëpamje imja".
2. "Muslimanët janë pajtuar njëzëri që nëse një sunnet i të Dërguarit të All-llahut [sal-lAll-Ilahu alejhi ve sel-lem], i është qartësuar dikujt, nuk është e lejuar për të që të lë atë për fjalët e dikujt tjetër".
3. "Nëse gjeni në shkrimet e mia diçka në kundërshtim me Sunnetin e të Dërguarit të All-llahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem], atëherë flitni duke u bazuar në Sunnetin e të Dërguarit të All-llahut [sal-lAll-Ilahu alejhi ve sel-lem] dhe lini atë që unë kam thënë."
Në një transmetim thuhet: "... atëherë pasojeni atë (sunnetin) dhe mos shikoni në thëniet e askujt".
4. "Nëse vërtetohet se një hadith është sahih, atëherë ai është medh-hebi im".
5. "Ju keni më shumë se unë njohuri për Hadithin dhe transmetuesit, prandaj kur një hadith është sahih, më informoni për të, qoftë ai nga Kufa, Basra a Siria, që ta marrë atë hadith, përderisa ai është i vërtetë".
6. "Në çdo çështje, për të cilën burrat e hadithit gjejnë një transmetim nga i Dërguari i All-llahut [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] të jetë sahih, i cili është në kundërshtim me atë që unë kam thënë, atëherë unë tërhiqem nga mendimi im, qoftë gjatë jetës sime, apo pas vdekjes".
7. "Nëse më shihni duke thënë diçka dhe në kundërshtim me të është transmetimi autentik nga i Dërguari [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem], atëherë të dini se më ka lënë mendja".
8. "Për çdo gjë që them, nëse ekziston diçka e saktë nga Pejgamberi [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] e kundërt me fjalët e mia, atëherë hadithi i Pejgamberit [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-Iem] vjen në rend të parë, prandaj mos e pasoni mendimin tim".
9. "çdo hadith nga Pejgamberi [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] është gjithashtu mendim i imi, edhe nëse ju nuk e dëgjoni atë nga unë".

[ramazan_it]

A ka mundsi me na e tregu se ku gjindet ky hadith dhe se a është sahih a jo?

Muhamedi s.a.v.s. ka thene

- mos u nda pre shumices te Muslimanve (prej As sawad al adham).
- "Dora" e Allahut eshte me shumicen e Muslimaneve.
- Umeti im nuk do te bie dakort ne gabim.
- Shumica e Muslimaneve do te jen ne hak derin ne diten e kijametit.
- Nuk i frigohem umetit tim prej shirkut. Edhe shejtani e ka humbur shpresen per ti devijuar Muslimanet per ne shirk.


Pyetja e dytë është se a e pranoni fjalën e Ebu Hanifes r.a., se ka thënë:

"Çdo hadith sahih është i medhebit tim?"

Pres përgjigje prej ju hanefive!!!

[The Boy]

hahahahahah....o MUJOOO, je bere per te ardhur keq....
o MUJO, por na zuri goja LESH more, se po flasim ne kete menyre metaforike, duke te thene ty dhe atyre te tjereve si puna jote, qe LARG , LARG, dhe vetem LARG nga MEDHHEBIZMAT dhe pasimet e verbera, por te ndiqet VETEM ARGUMENTI i qarte dhe i sqaruar nga Allahu dhe i Derguari i tij nepermjet HADITHEVE, dhe i kuptuar kjo nga SAHABET E NDERUAR, kurse ti thua qe JE EHLISUNNEH uel XHEMAH ne MEDHHEB mirepo, na qenke MATURIDI ne AKIJDE....
Po cfare eshet kjo? A nuk eshet pasim i verber me mbyllje te syve dhe te vesheve dhe te zemres nga ARGUMENTET dhe ARGUMENTIMET e Dijetareve te Ehlisunnetit? Kush ka qene me perpara, SAHABET apo MATURIDI? CFARE kane qene sahabet? mos do te thuash qe kane qeen MATURIDINJ? PERGJIGJU pra, se po presim pergjigje nga "hiresia juaj"...
Nuk e kupton sa qesharak je bere, sa poshte ke rene, ku je katandisur, dhe vjen dhe na tregon dhe na flet neve ketu qe GJOJA se ti je kunder "MEDHHEBIZMIT".......SA larg qe je more Mujo nga e VERTETA......Kam meshire per ty, Allahu te udhezofte qe ta kuptosh se SA SHUME INJORANT qe je, se po arrite ta kuptosh kete gje, kjo eshet FITORE e MADHE per ty, se atehere fillon edhe REFLEKTIMI dhe NDRYSHIMI, kur njeriu e kupotn poziten e tij, dhe jo te KAKARISI kot se koti si papagall, me copy- past, duke ja futur ne tym.......
ALLAHU TE UDHEZOFTE O MUJOOOOOOO

[The Boy]

Nje pershendetje per vellain Ramazanin it, Allahu ia shperblefte qe perpiqet te MBROJE ceshtjen e Ehlisunetit dhe te mbroje AKIJDEN e PASTER te SELEFUS-SALIH, d.m.th te te pareve tane te mire, Sahabeve dhe Tabi-ineve dhe Dijetareve te Selefit qe i pasuan ata me te mira, dhe jo vetem Ramazanit por et gjithe vellezerve te tjere qe e duan AKIJDEN E SELEFEVE, menhexhin e tyre, dhe ecin ne kete RRUGE (menhexh= metodologji=medhheb) te NDRICUAR nga Argumentet e qarta te Kur`anit dhe te Sunnetit.