Bedri Pejani (1885-1946)

[fegi]

Bedri (Abdi) Pejani (1885-1946), publicist, diplomat dhe atdhetar i shquar.
Biografia
Bedri Pejani shkollën e Mesme e kreu në Robert Kolezh dhe studimet e larta ne Degën e Historisë në Universitetin e Stambollit. Delegat në Kongresin e Manastirit (1908), dhe sekretar i Komitetit i Komitetit të Kosovës (1918-1924). Gjithe jeten e vuri ne sherbim te kombit e te atdheut dhe per kete qellim bashke punoi edhe me Kominternin dhe me LNÇ. Nga janari deri ne mes te qershorit 1944 ishte kryetar i Lidhjes se Dyte te Prizrenit . Me 1945 u arrestua nga Sigurimi i Shtetit Shqiptar, dhe ju dorezua autoriteteve jugosllave qe e denuan me vdekje. Vdiq ne spitalin e Prizrenit.]

Komiteti Mbrojtja Kometare e Kosoves, 1.Sali rama, 2.Bajram Curri, Kadri Prishtina, Hasan Prishtina, Bedri Pejani, etj

[DYDRINAS]

Delegat i Kosovës në Kuvendin e Shpalljes së Pavarësisë në Vlorë me 28 nëntor 1912!

Nënshkruës i Aktit të Pavarësisë!

[Brari]

a nuk mundet me ja vu emrat krejtjve ne ate foto o feg..?
apo e veshtir se nuk dallohen qarte..
por ndonji historian dhe mundet ta plosoje me emra..

bedri pejani ka qen vertet atdhetar i madh..

kurse ky hasani ..ma shum e ka pengue komitetin e mbrotjes se sa i ka sherbye..
sic duket ishte natyre qe gjithkund ka dasht me qen nr 1.. e kur nuk ishte nr 1 bahej armik nr 1 i asaj qe ma pare desh ti bahej shef nr 1..

tipa till i kemi dhe sot..

nuk i ve sala ministra.. te nesermen fillojn ta luftojn pd e saliun si gramoza te vertete..bile ma me zell..

prandaj studiohet historia..qe me gjet perafrime.. e qe me i dal para te kqijave..

[fegi]

Konferenca e Ambasadorëve të Londrës (1913), pse është e paligjshme ndërkombëtarisht
Nga:Prof. Bedri PEJANI

Kombi shqiptar e ka luftuar gjithmonë pushtimin dhe kolonializmin, duke arritur në pikën e shpalljes së pavarësisë së vet, më 28 nëntor 1912, në një shtet të vetëm etnik kombëtar i gjithë trojeve shqiptarëve. Delegatët të ardhur kështu në Vlorë prej tërë hapësirës kombëtare shqiptare kanë ushtruar kështu të drejtën e vetëvendosjes së kombit shqiptar. Kurse sulmet e sllavo-grekëve mbi trojet shqiptare ishin legjitimuar vetëm përmes “të drejtës së okupimit”, “të drejtës së aneksimit të një territori të huaj, për qëllime ekspansioniste koloniale, për mbushjen e planit pansllavist “Nacertanije”, i hartuar nga ministri i jashtëm serb Ilija Garashnini, sipas “Këshillave për Serbinë” të ministrit të jashtëm të Rusisë, çekut Adam Cartojski dhe agjentit të tij në Beograd.
Për hir të interesave të “diplomacisë së bërllogjeve”, Fuqitë të Mëdha të “Koncertit Evropian” nuk kanë marrë në konsideratë vendimet mbarëkombëtare shqiptare, trojet shqiptare i kanë ndarë në copa-copa: Kosova e dhanë Serbisë, Çamëria – Greqisë, sipas të “drejtës së kompromisit”.

Arsyjet e kësaj padrejtësie të madhe e bëri të ditur ministri i jashtëm anglez, Edward Grey, i cili duke folur për caktimin e kufive të Shqipërisë nga Konferenca e Londrës, deklaronte më 12 gusht në Dhomën e Komunave:

“Unë e di farë mirë se kur gjithçka do të bëhet të njohur, kjo (zgjidhje) në shumë pika do të japë shkas për kritika të mëdha, nga kushdo që e njeh vendin dhe që e gjykon çështjen nga një pikëpamje e ngushtë lokale. Duhet të mos harrohet se gjatë përpjekjeve për të gjetur një zgjidhje të tillë, qëllimi kryesor ka qenë që të ruhej marrëveshja ndërmjet vetë Fuqive të Mëdha dhe, në qoftë se vendimi për Shqipërinë e ka siguruar këtë, atëherë ai e ka bërë punën më të rëndësishme në të mirë të paqes së Evropës”. Jo vetëm se kjo marrëveshje nuk do të ndodhtë kurrë, sepse më pak se një vjet do te shpërthente luftën e parë botërore, por “vendimi i gjerë objektiv” i Londrës krijoi BALLKANIN FUÇI BARUTI.

Në Londër u përballën projektet kolonialiste serbo-greke me projektin etnik kombëtar shqiptar. Projekti kolonialist serb u mbështet nga Rusia, projekti etnik kombëtar shqiptar u mbështet nga Austro-Hungaria. Nga gërshetimi i së drejtës së okupimit me të drejtën e kompromisit lindi “foshnja” në paterica, Shqipërinë e sotme administrative, e cila nuk ka asnjë forcë të eci vet as politikisht, as ekonomikisht.

“U krijua një Shqipëri. Jo. Mos e besoni këtë, Zonja e zotërinj. E vërteta është që më 1913 u nda Shqipëria më dysh; njëra pjesë për t’i shërbyer si gjah imperializmit qesharak serbo-grek dhe tjetra, e quajtur e pavarur, në mënyrë mistifikuese, për të qenë një casus-belli për një luftë të ardhshme, botërore ose të pjesshme.”, thoshte Bedri Pejani në emër të “shqiptarëve irredentë”, më 1921, në Gjenevë.

Duke marrë parasysh se Konferenca e Londrës u ndërtua mbi shkeljen e së drejtës së vetëvendosjes së popullit shqiptar, e ushtruar nëpërmjet Kuvendit Kombëtar, ajo është e paligjshme ndërkombëtarisht dhe duhet të shpallet të tillë nga ana e Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, përkatësisht Komitetit dhe Dekolonizimit, sepse çështja shqiptare është koloniale, nëse mendojmë se pas pushtimit të trojeve shqiptare, pushtuesit dhe kolonizatorët sllavë e kanë zbatuar plane të vazhdueshme të dëbimit të shqiptarëve nga trojet e veta dhe të kolonizimit me popullatë sllave, përkatësisht greke, të këtyre trojeve.

Për të shuar një herë e përgjithmonë çështjen koloniale shqiptare, Asambleja e Përgjithshme e OKB-së duhet të shpallë një konferencë Londër 2, ku të shqyrtohen vendimet e mëparshme antishqiptare, duke shpallur ribashkimin e
Republikës së Shqipërisë, Republikës së Kosovës, Iliridës (trojet shqiptare nën IRJM), Preshevës – Bujanocit dhe trojeve shqiptare nën Malin e Zi në një shtet të vetëm kombëtar shqiptar – Shqipëria Natyrale. Kjo konferencë Londër 2 do të zbatojë të drejtën e vetëvendosjes së kombit shqiptar, e ushtruar në Vlorë, më 1912.



Materiali i përket muajit Shtator 1921

[fegi]

Vançe Stojçev: “Më 15 maj, 1922, ishte nënshkruar protokol për bashkëounim midis VMRO-së dhe Komitetit shqiptar, përmes të cilit, Maqedonia Perëndimore ishte shpallur për territor shqiptar dhe se kjo shihet nga letra e Todor Aleksandrovit, dërguar Komitetit Qëndror të VMRO-së me të cilën kërkohej nga çetat e Regionit Revolucionar të Manastirit që t’i përmbahen vendimit të lartpërmendur, përndryshe pason dënimi me vdekje” - shkruan historiani i lartpërmendur dhe shton se protokolin në fjalë e kishin nënshkruar profesori shqiptar Bedri Pejani, në emër të Komitetit të Kosovës dhe gjeneral Aleksandër Protogerov, në emër të VMRO-së”.