Sparks porosit Thaçin: Prej fjalëve në vepra

[Kasumi]

Jo i nderuar nuk te bera thumbe ty po ti bera thummbat se edhe ti nuk mundesh me fole pa fakte vetem me ja fute koti si ti dhe disa si ti eshte turp..
Kur te gjithe jo po jane nje pjes e tyre si jeni jashte ti se di sa i ndihmon familjes sat nuk e di po nese i ndihmon eshte mire,,,po une kame shume prevoj se atat te cilet thojen si shume i kame ndihmuar familjes dhe te aferme shume pak i ndihmojen mos te them hiq ,po gjithe here jane shtire dhe shtiren se nuk ka pune e keshtu se jane mesuar te marrin para te gateshme nga socilai gjerman dhe aj zvicrran,apo suedez, dhe kjo ndihem po i vije fundi dhe po i kthejen dhe ata kur te vijen ndonje pushim kety shesin mende kur familejt e tyre jan llam me sen mire jo ,po kur te rrishi dikune me ta shum,e shesin mende jo keshtu jo ashtu shiten shume te meqem thuja se keta jane qevritaret se shqiptaret jane mesuar te flasin te gjithe a me punu nuk e dojen asnje hiq vetem te gateshme,dhe keshtu mendova dhe mendoj se mundesh te je e dhe ti pasi qenke jasht po prap po them ishall nuk je i till si te tjeret po njeriu gjithe here para se me be nje veprim duhet me dite qellimin dhe pune me pas me fakte e jo me rrena te njerzve dhe te tradhtareve

p.s. kete lehte mund taa argumentosh shiqo postimet e mia a jane bere ndonje here diten apo pas orarit te punes ose ne mbremje , une qe kritikoj kete e bej nga kureshtja se duhet edhe me teper per te punuar se edhe ne Kosove ka qe nuk e dojne punen dhe thojne nuk ka llogari me punue por keshtu nuk shkohet perpara , e sa per te shitur mend per qka dhe me qka po ka edhe shume te tille ne Kosove qe shume me mire i kane punet se ata qe punojne me vite te tera ne perendim ..,,

[kruja78]

Çdo njeri se pari duhet ta kshilloje vete veten e pastaj te tjret se qe te gjithe si shkruajen dhe flasin ata mendojen se ashtu siq flasin edhe jane po jo,ata te cilet flasin pa fakte dhe pa te drejt se pari ata vete vetja jane njerzi jo te ndershem dhe jo real ne 90 perqinde te tyre....
Psë more njerzi nuk e folni drejtsin po gjithe here vetem te keqen dhe mendoni keq per veten dhe te tjeret..
Po ju more forumista nga Qyteta apo fshatra te gjithe jeni te njetit ,te gjithe keni te afermit e juaj te cilet punojen dhe te cilet nuk punojen dhe jane mesuar lemoshe qe te ju oferoj dikush ndonje lek apo diq tjeter,po shikoni more forumista ata te afermit e juaj te cilet nuk punojen shikoni se sa shume flasin dhe i rrokin te tjeret per goje ,se ata nuk i kqyrin punet e vetea familjet e veta po i shikojen te tjereve qofte ne fshat apo qytete...
Shikoni more forumista qe Shqiptaret ne keto 5 vitet e fundit nuk jane kerka hiq ama bash kerka hiq,nje njeri i cili nuk e don te afermin e vete nuk e don vllavin e vet ku aje don ta don diken tjeter jo,se eshte ne pytje interesi i tyre personal,dhe nuk kane fije te nderit dhe ta trimerise as nje here ne jeten e tyre,ata te cilet i bajen gajlet e te tjerev ata nuk jane njerzit e kombit dhe te fese te ciles i perkasin...
Shqiptaret nese nuk eshte keshtu une qka po them me thuani se jo nuk eshte,,,gjdo njeri lyp pune kur punen e gjen aj nuk punon se i till eshte krijuar dhe eshte mesuar lemosh nga te tjeret,prej tyre nuk ka pasur kurr kurgjo as qe do te kete kurr ne historin e kombit...
Po njeriut nese eshte i ndershem dhe puntor se pari shikoj ne oborr dhe kqyre se si eshte aty dhe e din se qafre eshte aj dhe familja e ti,,,njeriu aty shikohet dhe jepet vlersimi i ti apo i saj,,,,

[toni karlosi]

Jo i nderuar nuk te bera thumbe ty po ti bera thummbat se edhe ti nuk mundesh me fole pa fakte vetem me ja fute koti si ti dhe disa si ti eshte turp..
Kur te gjithe jo po jane nje pjes e tyre si jeni jashte ti se di sa i ndihmon familjes sat nuk e di po nese i ndihmon eshte mire,,,po une kame shume prevoj se atat te cilet thojen si shume i kame ndihmuar familjes dhe te aferme shume pak i ndihmojen mos te them hiq ,po gjithe here jane shtire dhe shtiren se nuk ka pune e keshtu se jane mesuar te marrin para te gateshme nga socilai gjerman dhe aj zvicrran,apo suedez, dhe kjo ndihem po i vije fundi dhe po i kthejen dhe ata kur te vijen ndonje pushim kety shesin mende kur familejt e tyre jan llam me sen mire jo ,po kur te rrishi dikune me ta shum,e shesin mende jo keshtu jo ashtu shiten shume te meqem thuja se keta jane qevritaret se shqiptaret jane mesuar te flasin te gjithe a me punu nuk e dojen asnje hiq vetem te gateshme,dhe keshtu mendova dhe mendoj se mundesh te je e dhe ti pasi qenke jasht po prap po them ishall nuk je i till si te tjeret po njeriu gjithe here para se me be nje veprim duhet me dite qellimin dhe pune me pas me fakte e jo me rrena te njerzve dhe te tradhtareve

O analfabet i tu kusuves,shko se hasha ta jep naj diplome per kontributin tuaj ne mbrojtjen e hajnave tu kusuves.

[extreme]

haaaaa
jo tybe ne jeten e ti kurr ma mire punt si ka pas Hashimi
edhe do ti ket edhe shum koh
edhe populli veq tash e ka pa dhe i ka ra pishman qe se kan votue prej qe e Çliroi Hashimi venden e e deri sot edhe ate me 90% te votave
syt jan me pa kush nuk eshte qorr
Kosoves se shpejti do tia ka lakmi edhe zvicra

PO PO kah na thojm qito 100 vjet e para osht pak zor se mas 100 vjete bohet mire .

Ah mor llap , hajt pash ni Zot kallxona sa e ki rrogen ?!?!

[Llapi]

Partia Demokratike e Kosovës, qeverisja e mirë dhe lidershipi i saj

Shkruan: Ismail Syla

Uniteti partiak dhe brishtësia analitike

Stabiliteti i brendshëm i Partisë Demokratike të Kosovës (PDK) është bërë obsesion i pashmangshëm i disa analistëve dhe ish liderëve të partive politike dhe analistëve të shndërruar së fundi në udhëheqës partish politike. Ky obsesion është duke u shoqëruar edhe me një dozë të theksuar animoziteti, urrejtjeje dhe mosdurimi, me interes për analizë shumëplanëshe, politike, psikologjike dhe sociologjike.

Këta analistë i pengon anëtarësia, siç shprehen ata, e disiplinuar me cilësi gati ushtarake e PDK-së. I pengon mungesa e përçarjes, e mbi të gjitha i pengon ekzistenca e PDK-së. Pikërisht këtu qëndron burimi i nervozizmit dhe mostolerancës së tyre. Mbi këtë ekzistencë dhe realitet të pashmangshëm ata po vërsulen me mllef dhe vrull të papërmbajtshëm urrejtjeje, mallkimi dhe etiketimi.

Kjo sjellje është çështje e tyre, është e drejtë e tyre, është njëkohësisht edhe krizë e tyre. Deshëm ose jo Kosova ka hyrë në proceset më normale të mundshme të asaj që quhet dhe synohet – botë demokratike. Për gjithçka mund të flitet në Kosovë, por kurrsesi nuk shitet as një tezë se këtu mund të instalohet kjo ose ajo formë diktature, kjo ose ajo formë e sundimit të shoqërisë me mjete policore, agjenci sekrete, inteligjente a forma tjera parapolitike.

Kosova është e minitorueshme dhe e kontrollueshme në mënyrë të mjaftueshme për të mos qenë i mundshëm asnjë lloj instalimi i sistemit politik monist, diktatorial, anarkist apo çdo formë tjetër pa bazë demokratike. Nëse nuk u besojmë një varg zgjedhjesh për pushtet qendror dhe për pushtet lokal, që prodhuan qeverisje të caktuara, me konkurrencë partish politike të Kosovës, duhet besuar së paku në prezencën e bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë, në formë UNMIK-u, OSBE-je, EULEX-i, ICO-je dhe KFOR-i.

Kosova nuk është pronë e askujt që në mënyrë të përjetshme ta drejtojë dhe ta përvetësojë pafundësisht. Forcat politike, liderët dhe format legale të qeverisjes së saj kanë një histori të caktuar dhe në saje të një kontributi të caktuar arrijnë në sipërfaqe dhe marrin përgjegjësinë për drejtimin e shoqërisë kosovare. Dhe në fund të fundit gjithçka sprovohet përmes besimit të elektoratit. Elektorati gjithmonë e përcakton përmasën, fuqinë, legjitimitetin dhe kohëgjatësinë e secilës forcë politike.

Partia Demokratike e Kosovës (PDK) është profili më serioz i mundshëm i skenës politike të Kosovës. Është parti vërtet stabile, sepse në përbërjen e saj ka elementin më të qëndrueshëm politik, që nuk ka eksperimentuar andej e këndej, por me përkushtimin më të plotë dhe të gjithanshëm ka bërë rezistencë në vijën themelore të çlirimit të Kosovës nga pushtimi serb. PDK-ja në mënyrë krejt të natyrshme ka tubuar rreth vetvetes gjenerata e gjenerata që vendosmërinë e çlirimit të Kosovës e kanë pasur busull dhe identitet të pathyeshëm. Elementin njerëzor që ka sakrifikuar realisht për Kosovën ajo ka në qelizat, indet dhe organizmin e saj të fuqishëm. PDK-ja në strukturën, thelbin dhe vizionin e saj ka filozofinë çlirimtare dhe realizimin e çlirimit të Kosovës. Të gjitha fazat e rëndësishme të historisë së fundit të Kosovës e vërtetojnë tezën e sipërthënë. PDK-ja, sot, si asnjë subjekt tjetër ka lidhur natyrshëm në strukturat e saj brezat e përkushtimit të thellë politik me gjeneratat e inteligjencies kombëtare dhe brezin e frymës evropiane.

PDK-ja që në vjeshtën e vitit 2000 ka treguar kulturën e lartë demokratike me filozofinë e njohjes së realitetit zgjedhor. Ajo i ka kontribuuar realitetit politik, i ka dhënë shtytje, forcë, trajtë dhe ide deri në vitin 2007, kur u promovua si forcë e parë politike. Që prej themelimit të saj deri në ardhjen legjitime në krye të qeverisë, PDK-ja ka paraqitur forcë të rëndësishme, dhe pikërisht vizioni i saj demokratik, evropian dhe kombëtar e ka bërë forcë konstruktive. Ajo ka pasur fuqinë që në çdo kohë ka mund ta kontestojë dhe bllokojë realitetin politik, por kurrë nuk ka vepruar kundër frymës legjitimuese dhe legale të shoqërisë.

PDK ka strukturë të qëndrueshme politike e cila mbahet mbi bazamentin e demokracisë së brendshme dhe “ligjeve” të brendshme. Uniteti i saj nuk shpjegohet me nocione e terma ushtarake, por me faktin se brenda saj është e rrënjosur kultura e përkushtimit të plotë dhe serioz ndaj sferës së veprimit publik. Ky unitet i pengon ata analistë që ligjet e demokracisë kosovare i kanë nxjerrë në margjina, në periferi dhe në skaje të parëndësishme të jetës politike. Ata kanë pasur kohë dhe sprova politike përballë realitetit politik të Kosovës së paku prej viteve të tetëdhjeta ta shekullit të kaluar. Se janë të dështuar politikisht nuk u ka faj PDK-ja.

Është për keqardhje që përpos faktit që i pengon uniteti i PDK-së këta analistë vërsulen me spekulime dhe etiketime për antievropianizmin e PDK-së. Dy moralizimet më të shëmtuara që janë duke ndodhur në Kosovë konsistojnë në dy linja të mendimit primitiv mbi demonizimin e PDK-së. Linja e parë që trumbeton antievropianizmin e PDK-së është linja e shkollës jugosllave (UJDI) dhe ata analistë që “formimin” e tyre filozofik e bënë përmes serbishtes së Beogradit, dhe që kanë menduar se qendra e mendimit botëror nuk del përtej Beogradit dhe Zagrebit (dhe se rruga e Kosovës për në Evropë kalon nëpër Beograd).

Linja e dytë e demonizimit është djathtizmi i shpifur. Dhe ku i ka rrënjët ky “djathtizëm”. Pa shkuar më larg, ky djathtizëm ende në dhëmbët e palarë e ka miellin, vajin dhe makaronat e shoqatës humanitare “Nëna Tereze” të Vranjevcit dhe vranjevcave të tjerë anembanë Kosovës, që për dhjetë vjet jete paralele (1990 1999) kishte korruptuar edhe atë pak frymë kryengritëse të lagjeve të varfëra të Kosovës.



Opozitë e pastër

Si në çdo sferë të veprimit publik, është me rëndësi të veçantë hedhja e hapit të parë, arritja e efektit të parë të paraqitjes publike në sytë e botës. PDK-ja që në gjenezë, që në sekondën e parë të përshtypjes dhe perceptimit ka dalë me imazh të forcës politike autentike, me identitet të qartë, qëndrueshmëri dhe vizion të ecjes me hap të sigurt dhe afatgjatë në jetën politike të Kosovës. Pavarësisht se nuk doli forcë e parë politike në zgjedhjet e para lokale në vjeshtën e 2000- ës, PDK-ja u shqua që herët për dy tipare dalluese. Ajo atë kohë doli forca e dytë politike, me një kuotë dyshifrore dhe instaloi kulturën e njohjes së rezultatit zgjedhor.

Kuota dyshifrore e PDK-së ka shënuar vetëm ngritje. Është krejt çështje tjetër pse nuk arriti që të jetë forcë e parë politike, por është me rëndësi se fenomeni i “mallkimit shifror” nuk ra mbi PDK-në, ashtu siç ra dhe siç i ngriu shumë parti që për jetë e mot mbetën të vogla, të dorës së tretë, të katërt, të pestë e dhe që përfunduan deri në moratorium, shkrirje me parti të tjera dhe madje edhe asgjësim. PDK-ja, me gjithë pozicionin politik ende të pakonfirmuar meritor, në asnjë palë zgjedhje nuk shënoi rënie, përkundrazi. Kjo është natyra e saj e qëndrueshme.

Kjo qëndrueshmëri është bazë e forcës politike të anëtarësisë së saj, e cila nuk është e rreshtuar në radhët e saj vetëm për dobinë dhe privilegjet që vijnë nga ushtrimi i pushtetit. Anëtarësia e gjerë e ka mbështetur lidershipin e PDK-së me vjet të tëra, deri tek momentumi i fitores. Por edhe lidershipi i saj ka kaluar nëpër sprova të rëndësishme dhe të ndjeshme, dhe ka përballuar të gjitha sfidat me maturi, vizion dhe qëndrueshmëri të lartë. Të kujtojmë vetëm një pjesë të gjuhës së shtypit kosovar dhe të propagandës së zezë kundër kreut të PDK-së. Ka qenë obligim ditor i atij shtypi që të përtyp emrat e disa liderëve të PDK-së, që për nga niveli i ulët dhe diskursi nuk kanë dalluar nga gjuha e Beogradit, e të gjitha viteve antishqiptare.

PDK-ja me vizion dhe qëndrueshmëri ka përballuar pozicionin e të qenit në opozitë dhe malin e shpifjeve kundër saj për vite të tëra. Nganjëherë ia vlen të bëhet një paralele e përpjekjeve për nxirosje të PDK-së nga oponentët ziliqarë me nxirosjen që politika antishqiptare serbe ia bënte shekuj me radhë shqiptarëve përgjithësisht: në shtyp, botime akademike, diplomaci botërore dhe qendrave të vendosjes. Nëse shqiptarët në çdo kontekst ishin armiq të Serbisë, nëse ata ishin irredentistë, nacionalistë, separatistë dhe forma tjera “anti”, në shpifjet dhe etiketimet e brendshme gjuha kundër PDK-së nuk ka dalluar shumë nga kjo gjuhë.

Në qarqe diplomatike, në takime formale dhe joformale, në Kosovë dhe jashtë saj nuk ka ngurruar kjo gjuhë që PDK-në dhe kreun e saj ta etiketojë dhe njollos për gjoja ekstremizëm, për ideologjizëm majtist, dhe për të gjitha “izmat” që janë të refuzueshëm për botën e demokracisë perëndimore. Por, është fat që bota e përparuar nuk punon dhe mendon me të njëjtin stil dhe model të kësaj goje dhe gjuhe të prishur dhe sipas modelit dhe formave stereotipe të tyre. Ata të dëgjojnë, e kuptojnë se je i gatshëm për ta sharë vendin tënd, por, për fatkeqësinë e tanëve, gjithnjë dhe gjithnjë formimin dhe orientimin e politikave e bëjnë sipas kritereve dhe interesave të tyre. Madje, të huajt, nuk hezitojnë ta denoncojnë këtë psikologji vetërrënuese tek aktorët e anatemuar, duke i zhveshur shpifësit e tillë, që në emër të të qenit të moderuar shajnë, etiketojnë dhe përmbysin imazhin e së vërtetës, dhe kështu faktikisht njollosin vetveten, vendin e tyre.

PDK-ja ka arritur që me maturi dhe vizion t’i kapërcejë sfidat e trysnisë së skenës kosovare dhe ato që kanë ardhur edhe nga faktori i jashtëm. Që në krijimin e qeverisë së parë qendrore PDK-ja ka treguar forcë dhe zotësi për të qëndruar unike, më vete dhe parti e cila e bën politikën në mënyrë autentike. Në këtë periudhë ajo ka ditur me urtësi ta përballojë qenien në qeverinë e zgjeruar, duke dhënë një kryeministër, i cili e mbajti mandatin e plotë dhe pa eksperimente. Mbajtja e këtij mandati nuk arriti që të krijojë erozion të brendshëm, edhe pse është investuar nga anë të ndryshme për të krijuar psikologji për forcimin e dikujt dhe dobësimin e dikujt tjetër në PDK. Ruajtja e balancit, nga njëra anë qenia në qeveri, dhe ruajtja e frymës së partisë , qenia në opozitë, nga ana tjetër, janë treguesi i pjekurisë, fuqisë dhe vizionaritetit të PDK-së. Kanë rënë në ujë dhe nuk kanë arritur të krijojnë vijë ndarëse në PDK ato tentativa psikologjike, taktika dhe spicëvënëse që kanë trumbetuar hapur e fshehtas se gjoja NN personaliteti i PDK-së është i mirë, por partinë e ka të gabuar, se XY është i mirë por kryesinë e ka të këtillë apo atë atillë.

PDK-ja me zgjuarsi dhe dinjitet është përballur edhe me përpjekjet e Prokurorisë së Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës për ta goditur lidershipin e saj. Dihet se shumëkush ka ndenjur me vesh të mprehur për të parë pasojat goditëse të kësaj Prokurorie. I kanë ndenjur “mirë” këtij momenti, iu kanë gëzuar, dhe vetën sa nuk kanë pasur fytyrë për t’i duartrokitur publikisht (Vendi juaj nuk është në Parlament, por në Hagë!!!). Tentativat e kësaj Prokurorie shumëkush është përpjekur që t’i përdor si mjet dhe propagandë për të frenuar veprimin politik të lidershipit të PDK-së. Por, vetë thelbi i drejtësisë politike dhe pastërtia e filozofisë politike të ish-drejtuesve të UÇK-së ka bërë që me këtë kartë të mos mund të përfitojnë ata që i kontribuuan trashjes së dosjeve antiUÇK dhe që drejtësia e luftës të fitojë edhe një shkëlqim të ri, duke u shpallur të pafajshëm figura të larta të skenës politike.

PDK-ja ka luajtur një rol të pastër opozitar, atëherë kur rezultati zgjedhor krijoi kushtet që dikush duhet të jetë opozitë e pastër. Ajo ka kontribuar në të gjitha fazat e procesit që çoi drejt kushteve për të përmbyllur statusin përfundimtar të Kosovës, si forcë reale dhe me peshë në skenën politike. PDK-ja u tregua si parti parlamentare serioze, duke luajtur rolin opozitar në Kuvendin e Kosovës, me qëndrim kritik të bazuar. Ajo nuk e mallëngjeu dhe as e trishtoi asnjëherë skenën politike duke kërkuar zgjedhje të parakohshme, përkundër faktit se qeveria e atëhershme ishte qeveri e skandaleve, e kryeministrave që ndërroheshin si rojtarët e ndërrimeve të kompanive private të sigurimit të Kosovës.

Por, është me shumë rëndësi se në mandatin e pastër opozitar, PDK-ja ka përpunuar strategjinë e ardhjes në pushtet përmes fitores së pastër.


PDK-ja prodhon fitore


Data e 17 nëntorit 2007 ka rëndësi të dyfishtë për Partinë Demokratike të Kosovës, datë që shënon fitoren në rrafshin e zgjedhjeve lokale dhe atyre parlamentare dhe promovimin e saj si forcë e parë politike. Mbi rrafshet praktike, që i dhanë rastin për të udhëhequr në shumicën dërrmuese të komunave dhe krijimin e qeverisë qendrore, për PDK-në është me rëndësi prodhimi i fitores së pastër. Është fitorja morale dhe filozofike. Organizmi i saj i shëndetshëm gjithsesi do të arrinte finishin një ditë me fitore në garën e rëndë, të gjatë dhe të lodhshme politike. Në këtë fitore ajo erdhi pa spekulime, pa kalkulime, pa koalicione paraprake me forca të mëdha politike. Profili i saj i rëndë dhe serioz mori peshë edhe më të madhe, sepse ajo respektoi lojën demokratike, dhe, me ligjet e konkurrencës dhe ofertës arriti mbështetjen e duhur të elektoratit.

Janë spekulative dhe jo relevante ato supozime dhe hamendësime që fitoren e PDK-së e shpjegonin me vdekjen e ish-liderit të LDK-së, ose qenien në burg të Hagës të liderit të AAK-së. Nëse 2007-a ishte e tillë, gjërat morën verifikimin e dytë në zgjedhjet lokale të nëntorit 2009, me të cilin u rivërtetua fakti se PDK-ja e ka të përbrendësuar tashmë, dhe madje imanent, mekanizmin e fitores. Fitorja e 2007 është satisfaksioni më i madh moral dhe filozofik për ato struktura të gjera të PDK-së, që me aq durim e urtësi kishin përballuar të gjitha periudhat e pasluftës, të gjitha sfidat, etiketimet dhe të qenit gjatë në opozitë. Fitorja e 2007 është e rëndësishme sepse PDK-ja depërtoi me legjitimitet në qendrat kryesore urbane të Kosovës duke vërtetuar faktin se ajo ishte parti e përmasave nacionale, e shtrirë anembanë Kosovës.

Baza themelore e kësaj fitore qëndronte në ruajtjen e identitetit politik, korrektësinë e vijës politike dhe mosrënien në asnjë gabim të natyrës politike, edhe pse Kosova ishte në një gjendje statusore të ndërlikuar. Lideri i PDK-së, profilit politik të të cilit do t’i bëhet analizë në një shkrim të veçantë, arriti që në mënyrë sistematike të prek jetën reale me kërkesa dhe shtrëngesa të shoqërisë kosovare në tri dimensione: arsimtarët biznesmenët dhe ekspertët e shkolluar në botën perëndimore. Këtyre shtresave më vonë (2009) do t’u shtohen gjerësisht edhe fermerët dhe personeli shëndetësor. Të gjitha takimet vërtetonin domosdoshmërinë e kontaktit me subjektet shoqërore të Kosovës për të kapërcyer diku paragjykimet, për të thyer keqkuptimet, për të krijuar afërsinë dhe për të mirëkuptuar statusin e tyre social. Këto takime afronin natyrshëm, me respekt dhe konsideratë shtresat e shoqërisë me liderin dhe konceptin e PDK-së.

Takimet e tilla kanë dëshmuar se ajo perde e hollë ndarjeje është dashur të hiqet dhe të dalë në pah një filozofi e pranimit të ndërsjellë. Vlerat që përçon thelbi i PDK-së bëhen vlera të të gjithë shoqërisë kosovare, por duhej vetëm punë me takt dhe prekje spontane e natyrës së njëri tjetrit. Atëherë ishte ende faza e konfirmimit të vlerave morale, e njohjes dhe pranimit të punës fisnike të mijëra e mijëra punëtorëve të arsimit, që kishin mbajtur gjallë një sistem të tërë me një shpërblim material tepër modest. Tek biznesmenët shpalosej një botë interesante, dhe evidentonin në mënyrë ekzakte vështirësitë reale me të cilat ballafaqoheshin, duke vënë në pah edhe pengesa që u bëheshin nga politika, e cila në vend që t’u krijonte kushte për të punuar dhe zgjeruar veprimtarinë, ata duhej të punonin për të, frikësoheshin dhe nuk besonin se mund të ndryshojë lehtë klima politike në Kosovë.

Një kapitull i veçantë është hapja e PDK-së për brezin e shkolluar në botën perëndimore, për ekspertët dhe kuadrot elite të Kosovës. Kjo shtresë delikate, e brishtë dhe ndonjëherë tekanjoze e ka të zhvilluar dhe të sensibilizuar ndjenjën e akceptimit të politikës si botë burokratike, refuzuese ndaj mendjeve të lira, të hapura dhe profesionalisht të ngritura. Krijimi i paktit të besimit me këtë shtresë është delikat, dhe arrihet vetëm me kualitetin themelor të të qenit figurë publike e përmasave kombëtare, me ndjenjën e besueshmërisë. Ata kanë nevojë që të krijojnë idenë e besueshmërisë në politikë. Ata vihen në shërbim të çështjes vetëm atëherë kur e shohin vetveten të përfillur, të çmuar dhe realisht aktorë në fushat e caktuara. Si seriozitetin ashtu edhe manipulimin kjo shtresë e lexon shpejt. Ardhja e ekspertëve në PDK ishte tregues se ky lloj pakti mbi bazën e besueshmërisë nisi të funksionojë realisht në Kosovën e 2007-ës.

Të gjitha këto veprime të lidhura me shtresat e gjera të shoqërisë ndodhnin në kohën kur ende nuk ishte provuar qeverisja nga Partia Demokratike e Kosovës. Në kuadër të PDK-së funksiononte Kabineti i Qeverisjes së Mirë, i cili në fillim kishte dobësinë e punës fillestare, por që me kalimin e kohës, me mbajtjen e mbledhjeve të rregullta, me evidentimin e keqfunksionimit të institucioneve nisi të jap rezultate të dukshme, dhe prononcimet, reagimet, argumentet e sektorëve të tij nuk ishin të pavërejtura nga syri dhe veshi i opinionit të gjerë publik. Shtypi i Kosovës, me atë nivel që kishte, nuk mund ta përballonte keqqeverisjen dhe me vullnet e pa manipulim ishte në favor të ndryshimit të klimës. Është interesant mendimi i një qeveritari që thoshte atëherë se ishin të kota drekat që iu servoheshin gazetarëve, ata i hanin ato, por shpirtin e kishin të shitur tek opozita, thoshte ai, në kohën kur edhe klima mediatike ishte kthyer kundër tyre.

Edhe në kohën kur të gjitha të dhënat tregonin për krijimin e klimës së fituesit nuk reshtnin së trumbetuari vesh më vesh në qarqe “të larta” politike brenda Kosovës qëndrimet antiPDK, sipas të cilave edhe në këtë mandat PDK-ja dhe lideri i saj nuk preferohen që të drejtojnë vendin, sepse nuk janë të pranueshëm për shefat e zyrave dhe shteteve që ata përfaqësojnë në Kosovë. Përhapja e këtyre opinioneve bëhej edhe nga njerëz të cilët hiqeshin të përngjashëm nga formimi me vetë PDK-në, por që në këto rrethana një PDK jashtë institucioneve qendrore u vinte për shtati, për qëllime private, meskine, grupore, klanore dhe të ngushta. Ky soj, mbi interesin e vendit e vë interesin e çastit, ndonëse e di se proceseve me të cilat ballafaqohej Kosova as nuk mund t’ju vejë trajtë, as nuk mund a bart barrën e rëndë të kthesave, e lëre më kundërshtimin e së keqes që e kërcënon Kosovën.

Por, mbi të gjitha përpjekjet dashakeqëse, mbi të gjitha pengesat artificiale, mbi të gjitha shpifjet dhe denigrimet, ka një matës të së vërtetës, ka një zë që nuk mund ta korruptosh, ka një deklarim të mirëfilltë me votën e lirë, me vullnetin e lirë, me përcaktimin e lirë, që realitetit politik i jep kahe. Është vota e sovranit, e cila, në një çast, ata që kanë psikologji dhe shpirt sovrani i legjitimon për të ardhur në krye të institucioneve. Pra, PDK-ja di të fitojë. Edhe të qeveris.



Qeverisja e mirë


Derisa PDK-ja kishte ruajtur substancën e saj elektorale për vite të tëra, në skenën politike kishte ndodhur mrekullia e spastrimit të LDK-së dhe largimit të një pjese të saj të kriminalizuar. Pas 17 nëntorit 2007 Kosova do të hynte në një fazë të përmbylljes së projekteve kombëtare dhe historike, që do të kulmonte me procesin e shpalljes së pavarësisë më 17 shkurt 2008. PDK-ja si forcë e parë politike krijoi qeverinë e koalicionit me LDK-në, duke treguar pjekurinë dhe mbizotërimin e interesit kombëtar mbi atë të ngushtë partiak. Duke zgjedhur partner LDK-në e qëruar, në fakt Kosova po tregonte shkallën e pjekurisë që në momentet kryesore ishte përgatitur për realizimin e projekteve madhore. Koalicioni me LDK-në e Sejdiut ishte mesazh i respektit të ndërsjellë të punës vigane që kishin bërë struktura të të dy subjekteve nëpër një periudhë të gjatë historike.

Ky koalicion e çmontoi me natyrshmëri një lloj acarimi, tendosjeje dhe afroi një lloj hendeku të krijuar, duke relaksuar relacionet, dhe njëkohësisht duke prodhuar stabilitet të madh në nivel vendi. Tërë zinxhiri i strukturave, prej lart deri poshtë në strukturat bazë, ndiente shlirësinë psikologjike. Aktorët që projektuan këtë relaksim raportesh treguan konkretisht se politika kosovare po maturohej çdo ditë e më shumë dhe se vetëdija shtetformuese i nxirrte në periferi teket dhe trillet terciare. Respektimi i vlerave të njëri tjetrit tregonte se të dy këto subjekte kanë rezerva të mëdha kuadrosh, veprimtarësh dhe strukturash që kishin bartur procesin e rezistencës dhe të luftës kundër sundimit serb për vite e dekada të tëra. Kosova kishte hyrë në hapat e fundit të një procesi që ishte përpunuar një shekull të tërë.

Shpallja e pavarësisë së Kosovës, stabiliteti politik dhe kombëtar, menaxhimi i këtij procesi është kryevepër politike, në të cilën u treguan cilësi e vlera të larta qytetarie e kombëtare të popullit të Kosovës. Kurorëzimi i këtij procesi historik nuk ishte rastësi koniunkturale e aktorëve, përkundrazi ishte reflektim adekuat i rrethanave dhe momenteve që sollën deri në këtë ngjarje supreme me vlerë politike, historike, kombëtare, me arritjen e institucionalizimit të shtetësisë së Kosovës. Ky është projekti më kulmor i historisë politike të Kosovës sepse definitivisht u themeluan dhe u jetësuan bazat e shtetit të Kosovës. Por, me qeverisjen e mirë dhe menaxhimin e duhur realizimi i një projekti madhor nuk nuk mbaron. Vetëm akti i shpalljes dhe themelimi i shtetit të Kosovës nuk janë akte të mjaftueshme. Funksionalizimi i shtetit të Kosovës është po aq vepër madhore, që nuk mund të bëhet pa projekte kombëtare.

Nën qeverisjen e kabinetit Thaçi u promovuan vlera të reja qeverisëse. Stabiliteti i qeverisë, adresa e saktë dhe autonomia qeverisëse e kryeministrit ishin parakushte të mjaftueshme për fillimin e jetësimit të funksionimit të shtetit të ri të Kosovës. Në këtë moment të rëndësishëm të hapave të parë të Kosovës së pavarur, sovrane dhe demokratike fillo realizimi projekteve të rëndësishme të funksionimit të shtetit të ri. Nuk do të numërohen dhjetëra e dhjetëra veprime që e dallonin modelin e ri të qeverisjes nga e kaluara, por vetëm ato madhoret, që i japin shenjën dhe identitetin e qeverisjes Thaçi. Bërja e Kosovës me dokumentin më të rëndësishëm juridik dhe politik, Kushtetutën e Republikës së Kosovës ishte hapi i parë madhor pas shpalljes dhe fillimit të njohjes së pavarësisë nga shtete më të përparuara të botës demokratike.

Pas kushtetutës dhe stabilitetit të vendit, Qeverisja e Mirë u dallua me fillimin e jetësimit dinamik të projekteve të rëndësisë kombëtare me dy investime themelore, në edukim dhe infrastrukturë rrugore. Licencimi dhe procesi i akreditimit të institucioneve arsimore është shembull i suksesit dhe avancimit në rajon. Madje, pa dashur të hyhet në detaje për përmirësimin e pagave të të gjitha kategorive shoqërore, që ishin takuar në një fazë më të hershme paraelektorale, dëgjuar dhe konsultuar në periudhën 2007, është në nderin e kësaj qeverie fakti që statusi i profesorit universitar më i avancuari në rajon. Fillimi i ndërtimit të objekteve shkollore dhe ai infrastrukturës rrugore është treguesi më i mirë se me një qeverisje racionale, me një buxhet që është ai që është, qeverisja e mirë mund të ta ndryshojë fizionominë e vendit, duke hapur kantiere pune anembanë Kosovës.

Qeverisja e mirë u bë e prekshme për herë të parë për punëtorin e arsimit, sepse për herë të parë po ndodhte ngritja e të ardhurave, po bëhej e prekshme për punëtorin shëndetësor, për shërbyesin civil, për familjet e dëshmorëve dhe invalidët e luftës, kujdesi ndaj së cilës është tregues i mirë për vlerën e një shoqërie, qeverisjeje që mbrojtjen e tyre e ngre në nivel institucional. Qeverisja e mirë u tregua e kujdesshme ndaj zhvillimit harmonik të të gjitha rajoneve të Kosovës, duke tejkaluar praktikën e ndarjes, izolimit dhe diskriminimit të rajoneve që më parë pushteti serb i kishte lënë në prapambetje të qëllimshme. Qeverisja e mirë ndikoi në lehtësimin e jetës së bizneseve, në uljen e taksave dhe në zhvillimin e ekonomisë së vogël, duke mënjanuar shumë dukuri negative, që më parë i ngulfatnin me veprime burokratike dhe antiligjore.

Në këtë periudhë të qeverisjes së mirë u krijuan të gjitha parakushtet që Kosova të bëhet pjesë e organizmave të rëndësishëm ndërkombëtarë, duke u pranuar në Fondin Monetar Ndërkombëtar, në Bankën Botërore. Me qeverisjen e mirë u qartësua perspektiva evropiane e Kosovës në Raportin e fundit të studimit të Komisionit Evropian për vendosjen e marrëdhënieve tregtare me BE-në, fillimin e dialogut të Stabilizim Asociimit, që më së miri u shpreh së fundi nga përfaqësuesja e lartë e BE-së, baronesha Catherine Ashton, e cila tha se së shpejti institucioneve të Kosovës do t’u dorëzohet udhëzuesi zyrtar për liberalizimin e vizave.

Në qeverisjen e mirë, e cila është shkollë krejt ndryshe nga shkollat e mëparshme qeverisëse, u krijuan dhe u rriten me sukses kapacitetet e reja institucionale qeverisëse si Ministria e Jashtme e Kosovës, Forca e Sigurisë së Kosovës dhe AKI-ja.



Zgjedhjet 2009


Janë interesante zgjedhjet e lokale 2009 për mënyrën si u zhvilluan, për debatin dhe rezultatin zgjedhor. Brenda subjekteve politike ishin akumuluar disponime dhe aspirata të ndryshme, duke prodhuar situatë interesante me 15 nëntor. Zgjedhjet e 2007 kishin qenë të pamëshirshme për disa parti që nuk arritën ta kalojnë as pragun zgjedhor, gjë që shkakton luftë brendshme psikologjike dhe frymë dëshpëruese sot e asaj dite. Ana pozitive zgjedhjeve të 2009 është fakti se qenë tipike lokale, sepse fatbardhësisht statusi i Kosovës ishte i rrumbullakuar.

PDK-ja në këto zgjedhje doli sërish forcë e parë, dhe këto zgjedhje janë të rëndësisë së veçantë për të për të parë dhe testuar vetveten, por edhe skenën politike në periudhën dyvjeçare pas pavarësisë, si dhe një pasqyrë e PDK-së në gjysmën e mandatit qeverisës qendror. PDK-ja në këto zgjedhje e barti me vete nga njëra anë shpërblimin e punës së mirë, por nga ana tjetër, edhe dëmin kolateral të të qenit në pushtet, që duke mos mundur të realizojë njëqind për qind premtimet, natyrshëm se prodhohet një dozë zhgënjimi nga elektorati.

Këto zgjedhje përpos që dhanë një pasqyrë të disponimit elektoral, nxorën në sipërfaqe akumulimin negativ kundër PDK-së i cili ishte shtresuar ditë për ditë e ngadalë andej e këndej, që natyrën e egër e dëshmoi posaçërisht pas 15 nëntorit. Një analist tepër njëanshëm, kundërshtar i papërmbajtur kundër PDK-së, shkroi për një momentum të tillë, duke ia qarë hallin PDK-së, e cila, sipas tij ishte kundër të gjithëve, duke e devijuar të vërtetën, sepse, në fakt të gjithë ishin bërë kundër saj, nga ambicia për ta nxjerrë jashtë pushtetit.

Situata e krijuar në Prishtinë, i kishte dhënë gabimisht zemër një pjese të përbetuar antiPDK për ta shtrirë gjithandej disponimin nëpër komuna të ndryshme. Mbi të gjitha, me rëndësi të veçantë u konfirmua fakti se fitorja e PDK-së në vitin 2007 nuk ishte e rastit dhe as aksidentale, por e merituar dhe e qëndrueshme. Periudha ndërmjet 15 nëntorit dhe 13 dhjetorit 2009 është periudhë e nderjes së nervave politike, e lojërave joparimore, intensive si asnjëherë më parë, për t’u komplikuar me rezultatin zgjedhor të Prizrenit, Lypianit dhe Gjilanit pas balotazhit.

Fenomen shoqërues i zgjedhjeve 2009, gjatë fushatës parazgjedhore dhe në periudhën ndërmjet balotazhit, ishte një lloj lazdrimllëku: ikjet nga boshti qendror i politikës unike dhe sjelljet kundërthënëse që ndodhën në disa parti politike. PDK-ja është me rëndësi se gjatë gjithë fushatës ka pasur një strategji, një koncept dhe një gjuhë politike, ashtu siç preferohet, udhëzohet dhe veprohet kurdoherë edhe teorikisht me fushatat zgjedhore. PDK-ja nuk ka bërë asnjë hap eksperimental, me prapakthime, sulme dhe taktizime të tjera, gjë që u vërejt dukshëm sidomos në partinë e dytë politike, e cila nuk kishte strategji unike, por një, dy e shpesh edhe tre zëra në artikulimin politik të problemeve.

Kjo fushatë zgjedhore me ikje nga boshti qendror u shfaq në disa figura të dorës së dytë brenda LDK-së, por, në fund të fundit nuk prodhuan rezultatin e duhur, të pritur apo të paraprojektuar. Janë tri katër përfaqësues të dorës së tretë të cilët i treguan dhëmbët më dukshëm duke kritikuar qeverinë qendrore, në të cilën kishin përfaqësuesit e vet në rang ministrash. Me këto qëndrime taktizuese veçsa e dëmtuan imazhin e LDK-së së qëruar në vitin 2007. Ishin këto shmangie nga boshti i politikës qendrore të LDK-së, dhe bën që pjesa e moderuar dhe e dorës së parë të dalë në fushatë për të korrigjuar shkarjet e dorës së dytë. Fitorja e Prishtinës u lexua si shpresë për ta reformuar dhe bërë LDK-në fuqi të parë politike.

Ishin këto disa figura që kishin shijuar pushtetin në mandatet e qeverive të kaluara, si, bie fjala, Lutfi Haziri, shembulli eklatant, të të cilit mirëqenia e ish-pushtetit ia kishte qëruar fytyrën dhe ndarë vetullat e ngjitura. Apo, shembulli tjetër e këndit ekstrem, i vullnetit për të kthyer kohët e tensionimeve dhe acarimeve midis LDK-së e PDK-së së para 2006-ës, i ish-ministrit Fatmir Rexhepi, i cili në çdo paraqitje publike, si kandidat për komunën e Gjilanit, ra në sy me buzëqeshjen cinike dhe zdeshjen e dhëmbëve duke reflektuar urrejtjen raciste kundër PDK-së.

Po ashtu, qëndrimi verbal kundër qeverisë së Kryeministrit Thaçi nga ana e kryetarit të Komunës së Prishtinës, kishte krijuar efektin e guximit për goditje (të parakohshme) kundër integritetit politik të liderit të PDK-së. Kjo psikologji e lazdrimllëkut, përpos në tubimet elektorale në terren, u shfaq sidomos në seancat e Kuvendit të Kosovës, kur filluan provokacionet, mosdisiplinimi dhe krekosja me fitoren e Prishtinës. U krijua iluzioni i rikthimit të ditëve të hershme të fuqisë politike të ish-partisë shumicë. Tentativat për lëkundje të autoritetit të pakontestuar qeveritar të kryeministrit Hashim Thaçi u vërejtën në periudhën pas 15 nëntorit deri në fitoren përfundimtare në Prizren dhe Lypian. Rikonfirmimi i fitores së PDK-së në Prizren dhe Lypian bëri që të tërhiqet maska e krekosjes së të lazdruarëve, të ndodh vyshkja e përkohshme dhe u dogj kredibiliteti dhe aduti i armës për të sulmuar qeverinë qendrore, konkretisht autoritetin dhe integritetin e pakontestueshëm të kryeministrit Thaçi.

Në këto zgjedhje u vërejt fenomeni i argatllëkut vullnetar për ta ndihmuar largimin e PDK-së nga pushteti nëpër disa komuna, kur liderët e AAK-së dolën në terren për të bërë fushatë për LDK-në pa përfaqësuesit e saj (p.sh. Prizren). Në fushatën e 2009 do të mbahet mend përpjekja për etiketimin e PDK-së si vjedhëse votave, e që ishte mjaft intensive. Nga kjo propagandë përpiqej të zbehej fitorja e 2007, të cilën gjoja ia lëshuan PDK-së, për shkak të momentit historik. Ripërsëritja e zgjedhjeve të fituara në Prizren dhe Lypian e mbyti definitivisht këtë etiketim, duke i bërë më të ndritshme fitoret e PDK-së më 2007 dhe 2009.

Edhe fitorja e 2007 edhe ajo e 2009, nuk mund të kuptimësoheshin pa politikën unike, vizionare dhe shumë dinamike të liderit të PDK-së, kryetarit Hashim Thaçi.



Profil politik i një lideri

Gjatë një interviste televizive, në oborrin e shtëpisë së tij, lideri i Partisë Demokratike të Kosovës, Hashim Thaçi nuk e vuri në celuloid një kujtim të luftës, por e shpjegoi me natyrshmëri në pauzë, një motiv që në fakt ishte margaritar. Bëhej fjalë për ofensivën e shtatorit 1998 kur gjashtë ditë me radhë Brigadat e UÇK-së: ajo 114, 113 dhe 112 ballafaqoheshin me sulme brutale të makinerisë serbe. Për drejtuesit e luftës, koordinimit dhe ruajtjes së formacioneve të UÇK-së i bashkohej gjithmonë fati i popullatës civile, që lëvizte dhe qëndronte në një rrethim të hekurt, dhe, ku, aq më e rëndë ishte pozita e të plagosurve të luftës.

Shpëtimi i jetëve të të plagosurve që shëroheshin apo strehoheshin në baza e “ambulanca” të improvizuara ishte detyra më e vështirë në atë gjendje rrokopujë. Ishte barrë e llojit të vet, që e prodhon vetëm lufta. Duhej lëvizur nëpër territore të ndjeshme, të sulmuara nga forcat serbe, në një kohë kur transporti bëhej ose me bartje në shpinë, ose me qerre kuajsh. Duheshin dhënë instruksione si të vepronin qindra e qindra ushtarë që ballafaqoheshin me vështirësi të papara e me sulme të përditshme. Dhe përpos barrës së luftës, edhe moti me shira, moti i vjeshtës e komplikon edhe më shumë butaforinë dhe skenën e luftës. Në mot të vështirë, nga një anë e rrezikuar duhet lëvizur në anën tjetër, që të plagosurit të mos bien në duart e armikut. Në tërë këtë stinë lufte, drejtori i Drejtorisë Politike është aty: te ushtari, te i plagosuri, te i zhvendosuri.

Pas një odisejade, me të plagosurit arrijnë në një luginë, ku ishte strehuar popullata civile, që vëren ardhjen e të plagosurve dhe me tërë hallet, i mirëpret me ngrohtësi, me bukë dhe strehë në një vend të pastrehë. Në kujtesën drejtorit të Drejtorisë Politike të UÇK-së është i mbjellë thellë imazhi i gjendjes reale në të cilën popullata civile po kalonte ditët e luftës. Por, përkundër të gjithave, ai edhe në këtë çrregullim, lexon një kuptim të thellë të jetës. “Kur e kam parë shporetin e zi, zjarrin e druve, gatuarjen e bukës dhe kujdesin e nënave për fëmijë rreth atij shporeti, e kam pa se fitorja është jona” thotë ai, duke e mbuluar këtë tregim me pjesë tjera rrëfimi, dhe duke mos i dhënë shumë theks këtij motivi, që në fakt ishte një margaritar, aso që e prodhon jeta pa asnjë ndajshtesë artificialiteti. Kjo kishte ndodhur në një luginë të një fshati të Drenicës, (Lugu i Ramadanëve) në Baicë.

Nga ky motiv, mes motiveve të shumta, që rrjedhin në tregimin e tij, të lë përshtypje të veçantë fundi i ditëve të rënda të asaj vjeshte dhe takimi me nënën, e cila së bashku me babain e tij ishin pjesë e popullatës civile që jetonte herë në këtë luginë e herë në atë fushë, lëndinë, kodër a mal të Drenicës. Prindërit e tij kishin hequr të zitë e ullirit dhe tërë kohën e luftës e kaluan ashtu si gjithë njerëzit tjerë, pa ditur se ku është njëri nga djemtë e tyre. Pas lodhjes dhe rraskapitjes ai gjen “kampin” kur rrinte popullata dhe në mesin e tyre e takon nënën, e cila nuk kishte ditur asgjë për të një kohë të gjatë. Edhe në këtë rrëfim del një margaritar i pavërejtshëm, por tepër njerëzor. Nuk ka kohë për të qëndruar më gjatë dhe për t’u çmallur me nënën. Ajo, më t’u ndarë, i jep një grusht kumbulla.

Janë këto dy motive të anës ndjenjore, pa skenë dhe pozë politike që shkëputen nga rrëfimi që nuk e përfshin intervista, e cila zakonisht fokusohet tek datat e rëndësishme historike, te qëndrimet politike, emrat e veprimtarëve politikë, tek emrat e themeluesve të UÇK-së etj. etj. Motive të tilla, njerëzore dhe të ngrohta ka me dhjetëra e dhjetëra, për të treguar se jeta që e kishte formuar, ishte jetë e njerëzve të kësaj toke, me halle dhe probleme që i preokuponin vetë njerëzit e këtij vendi. Dhe formimi nëpër këtë përditshmëri lë gjurmë, që me kalimin e kohës dinë të nyjëtohen në kërcen e fortë të karakterit të njerëzve, në moralin dhe temperamentin e tyre, për t’u kthyer në identitet që ideal kanë marrjen me çështje të mëdha.

Respekti ndaj gjeneratave që kanë sakrifikuar për çështjen e Kosovës, nuk është rastësi për liderin e sotëm, apo djaloshin e formimit fillestar, që si nxënës filloreje, në moshën 13 vjeçare shkruan parulla për Republikën e Kosovës. Respekti për ish të burgosurit politikë dhe gjeneratën e viteve që bënë demonstratat e 1981-ës, por edhe më gjerë, nuk është rastësi për Hashim Thaçin. Ky respekt kulmoi me institucionalizimin e përpjekjeve të tyre, me bërjen e tyre deputetë, ministra, dhe pjesë e trajtuar dinjitetshëm aty ku shtrihet mundësia e të institucionalizimit të tyre. Respekti i përhershëm ndaj ikonës së të burgosurve të ndërgjegjes, Adem Demaçi, i cili me kryengritësinë e tij imanente kritikon sa herë të dojë edhe vetë liderin e PDK-së, është shenja më e mirë se ky lider njeh dhe çmon vlerat dhe sistemin e vlerave.

Në jetën studentore do të kalojë nëpër shkollën e ilegalitetit fillestar të LPK-së, duke njohur figura që me përkushtim permanent kishin kaluar vite e vite nëpër veprimtari politike, nëpër burgje, dhe prapë, pas burgjeve në veprimtari politike. Si student do të kalojë nëpër demonstrata dhe protesta, duke sprovuar fuqinë e energjive rinore, vrullin dhe potencën që rinia studentore kishte akumuluar kundër forcave policore serbe, kundër establishmentit politik vendor dhe serb, jugosllav. Shkolla kryengritëse e fillimit të studimeve do të disiplinohet në kuadër të LPK-së, si pjesë e sektorit të veçantë, i cili që në fillim të viteve të nëntëdhjeta, në kushte tepër të turbullta politike, po hapte një horizont të veçantë politik, idenë e rezistencës së armatosur.

E shikuar nga perspektiva e kohës së atëhershme, ky horizont e vërteton maksimën e lashtë se në fillimin e ideve dhe të lëvizjeve të reja qëndrojnë të paktët, jo masat, jo shumica. Aq më vështirë që në kohën e shpërbërjes së sistemit monist në Kosovë, vazhdonte të ishte jo popullore ideja se ushtrisë dhe policisë serbe mund t’i kundërviheshe me formë të armatosur.


Midis Zürich-ut dhe Pashtrikut


Krijimi i identitetit dhe autoritetit politik brenda një organizate ilegale është sfidë dhe rrugë më vete nëpër të cilën nuk është e lehtë të kalohet. Gërshetimi i këtyre sfidave me jetën publike, padyshim që kërkon një talent dhe art të veçantë. Përpos aktivitetit në LPRK (më vonë LPK), Hashim Thaçi do ta kryej me sukses funksionin e studentit – prorektor, pikërisht në kohën kur Universiteti i Kosovës po ballafaqohej me largimin e dhunshëm nga institucionet. Nga pozita e studentit prorektor, më 30 maj 1992, në një fjalim të artikuluar publikisht në Llaushë, me rastin e vrasjes së të riut Sami Babaj, me mesazhe të pastra politike, para masës së tubuar në varrim, ai promovonte qartë idenë se populli një ditë do ta gjejë rrugën e reagimit, jo vetëm me dy gishtërinjtë e shenjës “V” (viktorisë, fitores) por edhe me gishtin e këmbëzës.

Përkundër zërave të tillë a të këtillë edhe vetë brenda LPK-së, që në fillim vitet e nëntëdhjeta, Hashim Thaçi do t’i përkas vijës politike sipas së cilës në asnjë moment nuk duhet lënë të qeta segmentet kryesore të sundimit serb. Ka qenë kjo kohë fillimisht e mundësive të kufizuara materiale, logjistike dhe financiare, por, përkundër kësaj pamjaftueshmërie në njerëz dhe mjete, drejtësinë e idesë se rezistenca e armatosur është formë e pashmangshme e çlirimit të Kosovës, veçse edhe më shumë do ta sprovojnë vitet që do të pasojnë. Në tërë këto përpjekje, dhe me gjithë goditjet që merr LPK-ja është me rëndësi se Hashim Thaçi i shpëton burgosjes, duke mos e ndalur veprimtarinë për asnjë çast.

Një përvojë shumë e rëndësishme dhe esenciale për formimin akademik dhe zhvillimin e botëkuptimit politik ishte qëndrimi i tij në Vjenë, ku studentët e Kosovës trajtoheshin me një frymë më liberale, si pasojë e shtypjes serbe të Kosovës. Por, më gjatë se në Vjenë, ai do t’i vazhdojë studimet postdiplomike në Universitetin e Zurich-ut, në degën e Historisë së Evropës Juglindore, ku do të përfitojë nga metodologjia moderne e hulumtimit dhe konkludimit të rezultateve. Sa herë që shkonte në ligjërata ose bibliotekë (kati i tretë), duhej të hynte në portën e lartë të Institutit Botanik, mbi të cilën ishte një reliev me figurën lakuriqe të Minervës së ulur mbi glob, perëndeshë e mitologjisë romake, që simbolizonte mençurinë, diturinë, por edhe shkathtësitë e luftës.

Ditët e studimeve postdiplomike ishin të rëndësishme, por Hashim Thaçi nuk mund të bënte jetë të plotë akademike. Disa herë iu desh që të merrte rrugën për në Kosovë. Duhej ta ndërpriste përditshmërinë e Universitetit, atë godinë që reflektonte të madhërishmen, klasiken dhe të bukurën, me pllaka të mëdha të mermerit, e granitit, me sallat e mësimit, shkallët dhe korridoret që të krijojnë atmosferën e urtësisë, heshtjes dhe qetësisë njohëse të jetës, shkencës dhe botës, për t’u nisur drejt Kosovës sa herë e kërkonte nevoja.

Pesë herë hyn në Kosovë ilegalisht ndërmjet periudhës 1994 - 1998, për të ndihmuar organizimin, strukturimin dhe për të dëshmuar se UÇK-ja është një kontinuitet i pandërprerë, si veprim, si politikë dhe si zgjerim. Janë lëvizje të mundimshme, që kërkojnë kujdes, durim dhe mundësi për të papritura. Kapërcimet e kufirit ndërmjet Shqipërisë dhe Kosovës në pikat më të vështira gjeografike, janë antologjia e udhëtimeve të vështira, që vetëm ata që i kanë kaluar dinë t’i tregojnë. Udhëtime të gjata, nëpër terrene tepër të rënda, në stinë dimri, me borë, shi, rraskapitje dhe rrezik, rrezik, rrezik.

Dhe një ditë i vjen fundi qëndrimit në Zurich, kur studenti Hashim Thaçi i mbledh librat dhe shënimet nga biblioteka, troket në derën kabinetit të Prof. Carsten Georke, dhe në vend të konsultimit për ndonjë tezë shkencore a paragraf teme, ngadalë, qetë më zë akademik i jep një sqarim: “Profesor, unë do të mungoj për një kohë, për arsye personale, ju lutem keni mirëkuptim!” Është koha kur Kosova po hynte në vitin e luftës së hapur me makinerinë e shtetit serb dhe kur UÇK-ja po dilte në skenë gjithnjë e më hapur, gjithnjë e me më vendosmëri.

Ushtria Çlirimtare e Kosovës u zgjerua në mënyrë dramatike pas rënies së Komandantit legjendar Adem Jashari. Betejat e saj po zhvilloheshin në dy drejtime. Në terren, në vise të ndryshme të Kosovës asaj i bashkoheshin vullnetarë të shumtë, që çdo ditë e rrisnin strukturën e saj. Ajo ndeshej me forcat serbe dhe kontrollonte disa territore me shumë sukses. Në planin e jashtëm ende nuk ishte e qartë se kush ishte kreu i UÇK-së, çka përfaqësonte ajo. Vera e vitit 1998 dhe vjeshta e atij viti ishin gur i sprovës për natyrën e pamposhtur të UÇK-së, pavarësisht se Kosova u ballafaqua me brutalitetin dhe ofensivat e ushtrisë dhe policisë serbe. Në këto zhvillime dinamike, është me rëndësi se përkundër rritjes, zgjerimit, forcimit, goditjes, ristrukturimit dhe riorganizimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, drejtimi politik i saj ishte në duar të sigurta, si parakusht i suksesit në rrafshin diplomatik, të njohjes dhe pranimit nga qarqet vendimmarrëse të botës perëndimore. Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ishte organ i lartë politiko – ushtarak që në kulmin e zhvillimeve sado dramatike dhe të komplikuara dhe të rënda arriti që të orientojë luftën e drejtë të UÇK-së në përputhje me vlerat e botës demokratike.

Në tërë strumbullarin e zhvillimeve politike e ushtarake, në involvimin e bashkësisë ndërkombëtare, të segmenteve të diplomacisë dhe qarqeve ushtarake botërore, u arrit qartësimi i pozicionit politik mbi legjitimitetin e UÇK-së dhe lidershipin e saj. Ushtria Çlirimtare e Kosovës, ishte pjesë e delegacionit të Kosovës në Konferencën Ndërkombëtare në Rambuje. Rezultatet përfundimtare të të Konferencës së Rambujesë, të finalizuara në seancën e fundit në Paris, nuk do të ishin të tilla pa këmbënguljen, pa vendosmërinë dhe pa vizionin politik të kryetarit të delegacionit të Kosovës, Hashim Thaçi.

Në skenën politike të Kosovës ai kishte hyrë nga porta e madhe.

Vijon...

Autori është anëtar i Këshillit Drejtues të Partisë Demokratike të Kosovës dhe këshillëtar politik i Kryministrit të Kosovës, Hashim Thaçi

[veli44]

PTK: Në shkollat e Graçanicës interneti wireless (WIFI) pa pagesë

Kryeshefi Ekzekutiv i PTK-së,Shyqyri Haxha është pritur të enjtën nga kryetari i komunës së re të Graçanicës,Bojan Stojanoviç,të cilit i ka premtuar se do ta mbështesë jo vetëm në përmirësimin e infrastrukturës së telekomunikimit, por edhe në zhvillimin dhe promovimin e aktiviteteve të ndryshme kulturore dhe sportive.“Në interesin tonë është që PTK të jetë prezente kudo në mesin e komuniteteve që jetojnë në Kosovë, ndërsa është primare për kompaninë tonë që të ketë pika të reja të shitjes aty ku jeton edhe komuniteti serb”,theksoi Shyqyri Haxha.Ai ka thënë gjithashtu se pikësynim i PTK-së është që të ofrojë komunikimin midis njerëzve kudo që gjinden ata dhe në të njëjtën kohë ka bërë të ditur se deri më tash PTK ka punësuar mbi 70 punëtorë të komunitetit serb.“Jam i interesuar që komunitetet pakicë në Kosovë të përfitojnë nga shërbimet e PTK-së që i ofrohen, sepse janë më të mira dhe më kualitative”

[Veli Kryeziu]

Kryeministri I Kosoves Hashim Thaqi Suspendon Nga Takimi I Berdos Presidentin Serb Boris Dadiq. Kosova Fal Hashim Thaqit Kthehet Nga Nje Vater E Krizave Ne Nje Vend Me Ndikim Me Te Madh Ne Rajon Duke E Parandaluar Viziten E Tadiqit Dhe Pjesmarrjen E Tije Ne Konferencen Rajonale Ne Berdo E Cila Po Mbahet Me 20.03.2010, Pa Pjesmarrjen E Serbise, Ndersa Ndriqojn Figurat E Dy Kryeministrave Shqiptar Hashim Thaqi- Rep. E Kosoves Dhe Sali Berisha Rep. E Shqiperise. Urime Fitorja Ballkanike E Vendeve Demokratike.