Prifti katolik Dom Kcira: I kerkoj falje atyre qe kam ofenduar me fjalet e mia

[Rugova]

Ahmet Qeriqi: Prifti Satana Anton Kçira dhe viktima e fesë islame, Kastriot Duka



Mos u habitni ju lexues të nderuar me formulimin pezhorativ “Satana” për priftin katolik, shqipfolës, të komuniteti shqiptar të Amerikës, Don Anton Kçira, sepse është krejt pak t’i thuash Satana një njeriu bastard, shqipfolës me këtë rast, që mallkon Milosheviqin për shkak se nuk i ka shfarosur 1.900.000 shqiptarë (qen) të fesë islame në Kosovë, apo që ka shfarosur vetëm rreth 400 mijë myslimanë të Bosnjës. Është e pazakonshme të fillojnë shkrimet me këtë mllef, por ishte shumë më e pazakonshme të dëgjosh në gjuhën shqipe një mallkim, të një të mallkuari kundër shqiptarëve të Kosovës, vetëm sepse këta i përkasin besimit islam.

Dhe, mllefi e zemërimi trashen kur fjalët e këtij Donprifti nuk i dëgjojnë, apo shtiren sikur nuk i dëgjojnë kryeparët e Kishës katolike të Kosovës, as Bashkësia Islame e Kosovës, se lërë më Qeveria, e cila nuk merret me këto punë, por as komuniteti shqiptar i Amerikës, madje as vëllezërit tanë katolikë, të cilët me siguri se nuk pajtohen me mallkimet e këtij të mallkuari, por fakti se ata bëhen të shurdhër, ose që nuk duan të merren me fjalët publike të këtij prifti, zemërimit i jep edhe një notë më të ligë.

Prifti, Kçira, para komunitetit shqiptar, katolik të Amerikës, ka nxjerrë nga goja e vetë tërë mllefin kundër fesë islame, kundër shqiptarëve të këtij besimi, të cilët në Kosovë përbëjnë rreth 96 për qind të popullatës besimtare. Dhe shkak për atë mllef paska qenë ndonjë shqiptar i fesë islame, i cili po u konsideruaka si ithtar i Bin Ladenit. Ky prift, dhe komuniteti fetar të cilit i takon e di mjaft mirë se në armatën e Bin Ladenit ka edhe të krishterë, disa nga të cilët hiq më larg se dje u dënuan në Gjermani, por askush nuk e mallkoi kombin gjerman për këtë rast. Dihet po ashtu se në anën e talebanëve kanë luftuar edhe qytetarë amerikanë, të cilët janë dënuar me burgim të rëndë nga drejtësia amerikane.

Jemi mësuar ne shqiptarët të kalojmë mbi të këqijat duke thënë, hajt se nuk u bë nami, por nami i zi bëhet kur heshtet e keqja, sepse kur ajo heshtet, mbështetet dhe aprovohet, sepse kur ajo aprovohet si e tillë, fillon të zihet zezona, e cila doemos se një ditë edhe mund të shpërthejë me zemëratë, apo me të njëjtin kut, apo me shumëfishin.

Por, përderisa kjo blasfemi antinjerëzore e këtij ta quajmë prifti bastard po heshtet nga shtypi faqezi i Kosovës, në faqet e para të këtij shtypi keni lajmin sensacional të dëbimit nga Kosova, madje dhunshëm, me presion policor të imamit të xhamisë së fshatit Marinë, në Drenicë, i cili ishte imam i mirë për tetë vjet, derisa përmirësoi edhe nivelin ekonomik e social të banorëve skamnorë të këtij fshati, ndër më të varfrit në Drenicë, por kur filluan të shterin ndihmat e organizatës humanitare islame, atëherë Bashkësia Islame e Kosovës, përmes peticionit të qytetarëve dhe mbështetjes që i dha këtij peticioni Asambleja e komunës së Skënderajt, mori vendim për ta mbyllë xhaminë dhe për të dëbuar imamin Kastriot Duka, ashtu sikur dëbohet hajni, krimineli, plaçkitësi. Kështu ndodhi me hoxhën shqiptar me prejardhje nga Elbasani.

(Vetëm pasi heshtjen hipokrite të këtij prifti e zbuluan disa intelektualë shqiptarë në Amerikë, gazeta Ekspress, tri vjet pas deklarimeve të pop-Kçirës, boton një intervistë me këtë satana, i cili mundohet ta mjegullojë të vërtetën. Kësaj mjegullnaje i kontribuon edhe gazeta e zellshme antislame e Kosovës, Ekspress, duke i relativizuar fjalët e Kçirës, duke i konsideruar si shpërthim të një mllefi momental dhe duke bërë përpjekje ta mbyll këtë çështje, sikur të ketë qenë më shumë fushatë e Internetit, sesa fjalë publike e një kryepari të fesë, e një kleriku që bën punën e djallit, që kryen porosinë e kriminelit Milosheviq, që fyen gjakun e derdhur për liri, që shqiptarët islamë të Kosovës i quan qen. Përpjekje e EKSPRESS-it për ta tymosur Kçirën, me temjanin e pafajësisë, këtë çështje e rikthen për vazhdimin e debatit.)

Dhe ja mbi cilat paterica qëndron demokracia e mjegulluar, e brishtë dhe e hajthme, të cilën po e instalon Evropa e krishterë në Kosovë, dhe për të cilën aq shumë janë të përkushtuar shqiptarët me orientim evropian, të paktën kështu thonë ata, sepse kështu po e lyp momenti, përfitimi, favoret. Dikur, këta të dashuruarit në Evropë ishin të përkushtuar për bashkim vëllazërim dhe jugosllavizëm...

Një vit më parë, u desh vetëm një fjalë, aspak fyese e imamit Shefqet Krasniqi për “Nënë Terezën” dhe gazeta Ekspress, Koha ditore, TV-të dhe tërë shtypi i zi, i verdhë i vendit morën fushatë fyese e denigruese kundër këtij imami, vetëm pse paska thënë se Nënë Tereza e ka vendin në ferr. Ky konstatim fetar, krejtësisht i ligjshëm nga pikëpamja e besimit islam, u mor si fyerje për humanisten me origjinë shqiptare, Gonxhe Bojaxhiu. Madje, sikur ka ndodh shpeshherë në të kaluarën, këtë anatemë kundër imamit Krasniqi e mbështeti edhe një segment i mbrapshtë brenda Bashkësisë Islame të Kosovës, ai segment i politizuar që i heq rrënjët nga “drzhavni imami” të Serbisë, nga hoxhallarët me triska të LKJ-së, në kohën e Titos, nga ata që dënuan protestat shqiptare të marsit e prillit të vitit 1981 dhe nga ata, të cilëve nuk u mungoi një qime në kokë, as në kohën e regjimit kriminal të Milosheviqit.

Shqiptarët e Kosovës, kanë arsye të brengosen me heshtjen e klerit katolik shqiptar të Kosovës, kanë arsye të kërkojnë nga kleri katolik një distancim moral nga prifti që llap... kanë arsye të kërkojnë shpjegim lidhur me mallkimet, fyerjet, sharjet e përbuzjet publike të priftit satana, Don Anton Kçira. Dhe nëse nuk ndodh kjo, atëherë nuk është për t'u habitur nëse një ditë, një ekstrem tjetër do t’ i përgjigjet ekstremit, Kçira.

Begatia jonë morale kombëtare e tolerancës fetare nuk kërkohet të përfillet vetëm nga myslimanët, për faktin se ata janë shumicë, por kjo kërkohet edhe nga pjesëtarët e minoriteteve fetare, pavarësisht numrit të besimtarëve të tyre. Toleranca nënkupton respekt reciprok, kërkon durim, maturi dhe jo fjalë fyese dhe nëpërkëmbje të dinjitetit fetar të pjesëtarit të besimit tjetër, apo të një hoxhe, vetëm sepse ky kishte shprehur rezerva në autoritetin e Bashkësisë Islame të Kosovës.





Radio Kosova e Lirë
Ahmet Qeriqi-Drejtor

[bindi]

Sa i sigurt eshte qe ky informacion ka dale me te vertet nga Zyra e Ipeshkvit ? (Keshtu shkruhet fjala Ipeshkvit?!) Nuk besoj se Ipeshkopia e Kosoves nuk paska pat dijeni per fjalimin e mbajtur nga ky prift me pare, por na e mesonka tani nga Youtube, dhe duhet ta marrin seriozisht duke ditur qe ne youtube mund te vendose video dhe nje femije i fillores. Ma dai

Ky lajme ka qene i transmetuar edhe nga disa media vizive te Kosoves...Ku Ipeshkvi i kosoves distancohet nga rasti i priftit ne fjale...

[Rugova]

Ahmet Qeriqi: Prifti Satana Anton Kçira dhe viktima e fesë islame, Kastriot Duka



Mos u habitni ju lexues të nderuar me formulimin pezhorativ “Satana” për priftin katolik, shqipfolës, të komuniteti shqiptar të Amerikës, Don Anton Kçira, sepse është krejt pak t’i thuash Satana një njeriu bastard, shqipfolës me këtë rast, që mallkon Milosheviqin për shkak se nuk i ka shfarosur 1.900.000 shqiptarë (qen) të fesë islame në Kosovë, apo që ka shfarosur vetëm rreth 400 mijë myslimanë të Bosnjës. Është e pazakonshme të fillojnë shkrimet me këtë mllef, por ishte shumë më e pazakonshme të dëgjosh në gjuhën shqipe një mallkim, të një të mallkuari kundër shqiptarëve të Kosovës, vetëm sepse këta i përkasin besimit islam.

Dhe, mllefi e zemërimi trashen kur fjalët e këtij Donprifti nuk i dëgjojnë, apo shtiren sikur nuk i dëgjojnë kryeparët e Kishës katolike të Kosovës, as Bashkësia Islame e Kosovës, se lërë më Qeveria, e cila nuk merret me këto punë, por as komuniteti shqiptar i Amerikës, madje as vëllezërit tanë katolikë, të cilët me siguri se nuk pajtohen me mallkimet e këtij të mallkuari, por fakti se ata bëhen të shurdhër, ose që nuk duan të merren me fjalët publike të këtij prifti, zemërimit i jep edhe një notë më të ligë.

Prifti, Kçira, para komunitetit shqiptar, katolik të Amerikës, ka nxjerrë nga goja e vetë tërë mllefin kundër fesë islame, kundër shqiptarëve të këtij besimi, të cilët në Kosovë përbëjnë rreth 96 për qind të popullatës besimtare. Dhe shkak për atë mllef paska qenë ndonjë shqiptar i fesë islame, i cili po u konsideruaka si ithtar i Bin Ladenit. Ky prift, dhe komuniteti fetar të cilit i takon e di mjaft mirë se në armatën e Bin Ladenit ka edhe të krishterë, disa nga të cilët hiq më larg se dje u dënuan në Gjermani, por askush nuk e mallkoi kombin gjerman për këtë rast. Dihet po ashtu se në anën e talebanëve kanë luftuar edhe qytetarë amerikanë, të cilët janë dënuar me burgim të rëndë nga drejtësia amerikane.

Jemi mësuar ne shqiptarët të kalojmë mbi të këqijat duke thënë, hajt se nuk u bë nami, por nami i zi bëhet kur heshtet e keqja, sepse kur ajo heshtet, mbështetet dhe aprovohet, sepse kur ajo aprovohet si e tillë, fillon të zihet zezona, e cila doemos se një ditë edhe mund të shpërthejë me zemëratë, apo me të njëjtin kut, apo me shumëfishin.

Por, përderisa kjo blasfemi antinjerëzore e këtij ta quajmë prifti bastard po heshtet nga shtypi faqezi i Kosovës, në faqet e para të këtij shtypi keni lajmin sensacional të dëbimit nga Kosova, madje dhunshëm, me presion policor të imamit të xhamisë së fshatit Marinë, në Drenicë, i cili ishte imam i mirë për tetë vjet, derisa përmirësoi edhe nivelin ekonomik e social të banorëve skamnorë të këtij fshati, ndër më të varfrit në Drenicë, por kur filluan të shterin ndihmat e organizatës humanitare islame, atëherë Bashkësia Islame e Kosovës, përmes peticionit të qytetarëve dhe mbështetjes që i dha këtij peticioni Asambleja e komunës së Skënderajt, mori vendim për ta mbyllë xhaminë dhe për të dëbuar imamin Kastriot Duka, ashtu sikur dëbohet hajni, krimineli, plaçkitësi. Kështu ndodhi me hoxhën shqiptar me prejardhje nga Elbasani.

(Vetëm pasi heshtjen hipokrite të këtij prifti e zbuluan disa intelektualë shqiptarë në Amerikë, gazeta Ekspress, tri vjet pas deklarimeve të pop-Kçirës, boton një intervistë me këtë satana, i cili mundohet ta mjegullojë të vërtetën. Kësaj mjegullnaje i kontribuon edhe gazeta e zellshme antislame e Kosovës, Ekspress, duke i relativizuar fjalët e Kçirës, duke i konsideruar si shpërthim të një mllefi momental dhe duke bërë përpjekje ta mbyll këtë çështje, sikur të ketë qenë më shumë fushatë e Internetit, sesa fjalë publike e një kryepari të fesë, e një kleriku që bën punën e djallit, që kryen porosinë e kriminelit Milosheviq, që fyen gjakun e derdhur për liri, që shqiptarët islamë të Kosovës i quan qen. Përpjekje e EKSPRESS-it për ta tymosur Kçirën, me temjanin e pafajësisë, këtë çështje e rikthen për vazhdimin e debatit.)

Dhe ja mbi cilat paterica qëndron demokracia e mjegulluar, e brishtë dhe e hajthme, të cilën po e instalon Evropa e krishterë në Kosovë, dhe për të cilën aq shumë janë të përkushtuar shqiptarët me orientim evropian, të paktën kështu thonë ata, sepse kështu po e lyp momenti, përfitimi, favoret. Dikur, këta të dashuruarit në Evropë ishin të përkushtuar për bashkim vëllazërim dhe jugosllavizëm...

Një vit më parë, u desh vetëm një fjalë, aspak fyese e imamit Shefqet Krasniqi për “Nënë Terezën” dhe gazeta Ekspress, Koha ditore, TV-të dhe tërë shtypi i zi, i verdhë i vendit morën fushatë fyese e denigruese kundër këtij imami, vetëm pse paska thënë se Nënë Tereza e ka vendin në ferr. Ky konstatim fetar, krejtësisht i ligjshëm nga pikëpamja e besimit islam, u mor si fyerje për humanisten me origjinë shqiptare, Gonxhe Bojaxhiu. Madje, sikur ka ndodh shpeshherë në të kaluarën, këtë anatemë kundër imamit Krasniqi e mbështeti edhe një segment i mbrapshtë brenda Bashkësisë Islame të Kosovës, ai segment i politizuar që i heq rrënjët nga “drzhavni imami” të Serbisë, nga hoxhallarët me triska të LKJ-së, në kohën e Titos, nga ata që dënuan protestat shqiptare të marsit e prillit të vitit 1981 dhe nga ata, të cilëve nuk u mungoi një qime në kokë, as në kohën e regjimit kriminal të Milosheviqit.

Shqiptarët e Kosovës, kanë arsye të brengosen me heshtjen e klerit katolik shqiptar të Kosovës, kanë arsye të kërkojnë nga kleri katolik një distancim moral nga prifti që llap... kanë arsye të kërkojnë shpjegim lidhur me mallkimet, fyerjet, sharjet e përbuzjet publike të priftit satana, Don Anton Kçira. Dhe nëse nuk ndodh kjo, atëherë nuk është për t'u habitur nëse një ditë, një ekstrem tjetër do t’ i përgjigjet ekstremit, Kçira.

Begatia jonë morale kombëtare e tolerancës fetare nuk kërkohet të përfillet vetëm nga myslimanët, për faktin se ata janë shumicë, por kjo kërkohet edhe nga pjesëtarët e minoriteteve fetare, pavarësisht numrit të besimtarëve të tyre. Toleranca nënkupton respekt reciprok, kërkon durim, maturi dhe jo fjalë fyese dhe nëpërkëmbje të dinjitetit fetar të pjesëtarit të besimit tjetër, apo të një hoxhe, vetëm sepse ky kishte shprehur rezerva në autoritetin e Bashkësisë Islame të Kosovës.





Radio Kosova e Lirë
Ahmet Qeriqi-Drejtor

[Rugova]

Salih Kabashi


E kam takuar nja dy herë priftin e Kishës së Detroitit Anton Kqirën. Një herë në Amerikë e një herë brenda Hotel Dajtit në Tiranë. Në të dy rastet nuk shihja kurrëfarë gjurme të ndonjë buzëqeshje të kahershme as të ndonjë tjetre mbetur në tentativë. Mendoja se mos këtë ia bënte të pamundshme balli i tij paksa i ngushtë, ndoshta edhe buzët e tij të instaluara johorizontalisht si dhe njëfarë permanent dhëmbështrëngimi gati kërcënues.

Por, vetë njerëzit që qeshin shumë rrallë apo edhe të tillë që asnjë xiglimë nuk mund t'u shkaktojë qeshjen, mund të na bëjnë të qeshemi edhe mirë bile. Jo sall të qeshemi, po edhe të gajasemi. Mua prifti i nderuar më ka bërë të qeshem një herë të vetme. Por, ajo qeshje që ai ma kishte nxitur është si diçka që shkakton të njëjtin efekt qeshjeje sa herë që të vërtitet nëpër mend.

Për çka është fjala? Anton Kqira, pas shpinës dhe nuk e di me hak a pa hak, e ka pas shpallur TURK, emrin e njohur Ibrahim Rugova, katolik kurrësesi, po dashamirës i katolikëve gjithsesi. Ky i fundit, rahmet i pastë shpirti, ka qenë jarani im në shumëçka pos në politikë. Këtë ai e ka ditur fort mirë sa ishte gjallë.

E pse prifti Anton Kqira ma pat shpallë turk jaranin tem? Ua tregoj ashtu siç më ka pasë thënë vetë Ibra dhe siç është folur nën zë ç’prejse ajo punë kishte bërë vaki.

Ai, domethënë Ibrahim Rugova, e ka pasë zanat që kur kishte mundësi, pas kryerjes së nevojës së madhe ta përdorte ujin në vend të letrës së toaletit. Pra, ai, me nder jush, merrte TAHRET. Për taksirat të shpalljes së tij "TURK", ndodhi njëherë që në një takim bashkatdhetarësh në Amerikë, apo gjatë një ndejë shqiptarësh, menjëherë mbas Presidentit të Kosovës, në të njëjtën kabinë nevojtoreje, hyn edhe prifti i Kishës së Detroitit, i shtyrë nuk dihet se nga cila prej dy nevojave, ngase për ndonjë nevojë të tretë nuk besohet të kishte shkuar...

Se çka ka pa e çka s'ka pa me atë rast unë edhe nuk e di, dhe njëherit nuk kam shpirtë me hupë me farë hamendësimi a spekulimi. Nga rrëfimet e kohës edhe nga ato të Ibrahim Rugovës, kthimi i priftit nga vendi ku shkon mbreti këmbë në tavolinën e tij të nderit, i mrrolshëm si gjithmonë, kishte pasuar me një deskripcion dramatik nga ana e tij e gjendjes së nevojtores pas përdorimit presidencial. Domethënë edhe gjatë e pas inspektimit priftëror. Ibrahim Rugova, kështu, pos vlerësimeve të shumta që ka marrë nëpër botë e brenda vendit, nga ky prifti pa çehre (personazh i një debati të vrullshëm provokuar nga një “keqardhje” e tij pse Millosheviqi nuk i kishte therë siç kishte therë edhe të të tjerë -si qentë edhe të gjithë shqiptarët e Kosovës plus boshnjakët e Bosnjes...), mori edhe nderimin më të rrallë e më të pazakonshëm, ndoshta të jashtëzakonshëm që dikush mund ta ketë marrë gjatë gjithë historisë nacionale e njerëzore për një meritë të vetme të tij – praktikimin e tahretit. Nga prifti Anton Kqira, pra, presidenti shumëvjeçar i Kosovës Ibrahim Rugova, për prirjet e tij tahretmarrëse, zemërgjerësisht qe shpallur TURK.

Jo shumë kohë më vonë, kur Ibrahimi pat ardhë te unë në Lubjanë, i pata thënë:
"Do të ta ndrroj mbiemrin..."

Dhe qeshte Ibra, qeshja edhe unë. Qeshnim të gjithë. Ibra ka pasur një qeshje shumë të veçantë. Gjatë qeshjes, atij edhepse nuk i ndihej zëri, ndërkohë që shkrihej i tëri. Qeshte si personazhet e filmave të animuar nga fillimshekulli XX. Ai qeshte me mua për rromuzet që ndërtoja me shpalljen TURK të tij nga ana e Kqirës. Unë i thoja herë TURK, herë ATATURK. Por, duke qeshur nuk harroja asnjëherë që Anton Kqiren ta shpallja gjenial dhe ta falënderoja për invencionin e tij që nga një situatë e eveniment i tillë të na kishte ofruar një rast të tillë të jashtëzakonshëm në humorndërtimtari.

Mendoj se prifti zotni edhe me këtë rast, sado morbid që mund të duket, megjithatë në tregum humoristik ka hedhur sërishmi një lëndë të parë të jashtëzakonshme qeshjeje.

Ah, sikur ta bënin Anton Kqiren që edhe ai të qeshte sadopak dhe të mos shfaqej kaq rregullisht e kaq sistematikisht me nga një grumbull mrrolash në ballë e nga një det të dallgëzuar ngërdhucjesh me dhëmbë! Dhe të mos ekspozohet kaq shpesh me minusa, kur ai, apo jo, e ka plusin...

P. S:
Ndërkohë pashë edhe një diskurs fantastik e humoristik të Anton Kqirës. Besimtarët nga Malsia, kështu nënkuptohet nga fjala e tij, e kishin quajtur jo PRIFT po POP. Dhe Don Antoni, siç mund të shihni, u thotë atyre që ta marrin POPIN (nëkupto Anton Kqirën) dhe çojeni te nënat tuaja dhe çojeni te motrat tuaja. Dhe guxon dikush të më thotë se Anton Kqira nuk është gjeni?!
Konkluzion: Edhe duke i censuruar, edhe duke i bërë synet fare, edhe duke i nxjerrë edhe duke i futur në kontekste nga më të ndryshmet, fjalimet e priftit shqiptar nga Kisha në Detroit gjithmonë mbartin në vetvete pudrën fantastike të qeshjeprovokimit.

[Rugova]

Salih Kabashi


E kam takuar nja dy herë priftin e Kishës së Detroitit Anton Kqirën. Një herë në Amerikë e një herë brenda Hotel Dajtit në Tiranë. Në të dy rastet nuk shihja kurrëfarë gjurme të ndonjë buzëqeshje të kahershme as të ndonjë tjetre mbetur në tentativë. Mendoja se mos këtë ia bënte të pamundshme balli i tij paksa i ngushtë, ndoshta edhe buzët e tij të instaluara johorizontalisht si dhe njëfarë permanent dhëmbështrëngimi gati kërcënues.

Por, vetë njerëzit që qeshin shumë rrallë apo edhe të tillë që asnjë xiglimë nuk mund t'u shkaktojë qeshjen, mund të na bëjnë të qeshemi edhe mirë bile. Jo sall të qeshemi, po edhe të gajasemi. Mua prifti i nderuar më ka bërë të qeshem një herë të vetme. Por, ajo qeshje që ai ma kishte nxitur është si diçka që shkakton të njëjtin efekt qeshjeje sa herë që të vërtitet nëpër mend.

Për çka është fjala? Anton Kqira, pas shpinës dhe nuk e di me hak a pa hak, e ka pas shpallur TURK, emrin e njohur Ibrahim Rugova, katolik kurrësesi, po dashamirës i katolikëve gjithsesi. Ky i fundit, rahmet i pastë shpirti, ka qenë jarani im në shumëçka pos në politikë. Këtë ai e ka ditur fort mirë sa ishte gjallë.

E pse prifti Anton Kqira ma pat shpallë turk jaranin tem? Ua tregoj ashtu siç më ka pasë thënë vetë Ibra dhe siç është folur nën zë ç’prejse ajo punë kishte bërë vaki.

Ai, domethënë Ibrahim Rugova, e ka pasë zanat që kur kishte mundësi, pas kryerjes së nevojës së madhe ta përdorte ujin në vend të letrës së toaletit. Pra, ai, me nder jush, merrte TAHRET. Për taksirat të shpalljes së tij "TURK", ndodhi njëherë që në një takim bashkatdhetarësh në Amerikë, apo gjatë një ndejë shqiptarësh, menjëherë mbas Presidentit të Kosovës, në të njëjtën kabinë nevojtoreje, hyn edhe prifti i Kishës së Detroitit, i shtyrë nuk dihet se nga cila prej dy nevojave, ngase për ndonjë nevojë të tretë nuk besohet të kishte shkuar...

Se çka ka pa e çka s'ka pa me atë rast unë edhe nuk e di, dhe njëherit nuk kam shpirtë me hupë me farë hamendësimi a spekulimi. Nga rrëfimet e kohës edhe nga ato të Ibrahim Rugovës, kthimi i priftit nga vendi ku shkon mbreti këmbë në tavolinën e tij të nderit, i mrrolshëm si gjithmonë, kishte pasuar me një deskripcion dramatik nga ana e tij e gjendjes së nevojtores pas përdorimit presidencial. Domethënë edhe gjatë e pas inspektimit priftëror. Ibrahim Rugova, kështu, pos vlerësimeve të shumta që ka marrë nëpër botë e brenda vendit, nga ky prifti pa çehre (personazh i një debati të vrullshëm provokuar nga një “keqardhje” e tij pse Millosheviqi nuk i kishte therë siç kishte therë edhe të të tjerë -si qentë edhe të gjithë shqiptarët e Kosovës plus boshnjakët e Bosnjes...), mori edhe nderimin më të rrallë e më të pazakonshëm, ndoshta të jashtëzakonshëm që dikush mund ta ketë marrë gjatë gjithë historisë nacionale e njerëzore për një meritë të vetme të tij – praktikimin e tahretit. Nga prifti Anton Kqira, pra, presidenti shumëvjeçar i Kosovës Ibrahim Rugova, për prirjet e tij tahretmarrëse, zemërgjerësisht qe shpallur TURK.

Jo shumë kohë më vonë, kur Ibrahimi pat ardhë te unë në Lubjanë, i pata thënë:
"Do të ta ndrroj mbiemrin..."

Dhe qeshte Ibra, qeshja edhe unë. Qeshnim të gjithë. Ibra ka pasur një qeshje shumë të veçantë. Gjatë qeshjes, atij edhepse nuk i ndihej zëri, ndërkohë që shkrihej i tëri. Qeshte si personazhet e filmave të animuar nga fillimshekulli XX. Ai qeshte me mua për rromuzet që ndërtoja me shpalljen TURK të tij nga ana e Kqirës. Unë i thoja herë TURK, herë ATATURK. Por, duke qeshur nuk harroja asnjëherë që Anton Kqiren ta shpallja gjenial dhe ta falënderoja për invencionin e tij që nga një situatë e eveniment i tillë të na kishte ofruar një rast të tillë të jashtëzakonshëm në humorndërtimtari.

Mendoj se prifti zotni edhe me këtë rast, sado morbid që mund të duket, megjithatë në tregum humoristik ka hedhur sërishmi një lëndë të parë të jashtëzakonshme qeshjeje.

Ah, sikur ta bënin Anton Kqiren që edhe ai të qeshte sadopak dhe të mos shfaqej kaq rregullisht e kaq sistematikisht me nga një grumbull mrrolash në ballë e nga një det të dallgëzuar ngërdhucjesh me dhëmbë! Dhe të mos ekspozohet kaq shpesh me minusa, kur ai, apo jo, e ka plusin...

P. S:
Ndërkohë pashë edhe një diskurs fantastik e humoristik të Anton Kqirës. Besimtarët nga Malsia, kështu nënkuptohet nga fjala e tij, e kishin quajtur jo PRIFT po POP. Dhe Don Antoni, siç mund të shihni, u thotë atyre që ta marrin POPIN (nëkupto Anton Kqirën) dhe çojeni te nënat tuaja dhe çojeni te motrat tuaja. Dhe guxon dikush të më thotë se Anton Kqira nuk është gjeni?!
Konkluzion: Edhe duke i censuruar, edhe duke i bërë synet fare, edhe duke i nxjerrë edhe duke i futur në kontekste nga më të ndryshmet, fjalimet e priftit shqiptar nga Kisha në Detroit gjithmonë mbartin në vetvete pudrën fantastike të qeshjeprovokimit.

[refet]

Ndersa ju mjekrroshat e gerrditshem po mundoheni te ia nxirrni hakun popullit Shqiptare, por kot byrytni neper internet se ai kryepsikopati juaj (Xhemajt Duka) nuk kthehet ma ... e kan quar ne RR. S. dhe ka mare fund kjo pune ... ndersa ju nuk mund te beni absolutisht asgje, badihava pallni si lope.

o zeus mos fol se te vjen ere e keqe

[gimche]

Ashtu u distancua dhe Sala nga Ylli Pango kur e mori vesh cfare beri ai, por doli i pafajshem dhe Sala i ka dhene post perseri lol.

Ok nëse shpallet i pafajshëm është diç tjetër mirpo deri atëherë ky mbetet i fajshëm dhe pikë.
Ajo çka do të ishte logjike prej anës suaj është distancimi (gjë të cilën e ka bër Ipeshkvia e Kosovës mirpo jo edhe disa ketu në forum)

[mia@]

Ok nëse shpallet i pafajshëm është diç tjetër mirpo deri atëherë ky mbetet i fajshëm dhe pikë.
Ajo çka do të ishte logjike prej anës suaj është distancimi (gjë të cilën e ka bër Ipeshkvia e Kosovës mirpo jo edhe disa ketu në forum)

Shume mire e ke. Deri atehere kjo teme nuk duhet diskutuar apo jo? A nuk duhet te heshtni dhe ju para se te kaloni ne fyerje sic kane bere deri tani disa?

[gimche]

Shume mire e ke. Deri atehere kjo teme nuk duhet diskutuar apo jo? A nuk duhet te heshtni dhe ju para se te kaloni ne fyreje sic kane bere deri tani disa? A do kerkojne falje nese del i pafajshem?

Oj znj./znjsh deri tani ka fakte se ky është i fajshëm (Ok si i shpjegoni juve ofendimet që i keni bërë ndaj Dr. Shefqet Krasniqit ku askush nuk pyete se a ishte apo jo montazh dhe ketu është e njëjta gjë) pra ka fakte se është i fajshëm dhe emocionët tona, deshira jonë apo dashuria ndaj ketij Prifti nuk e bën atë dot të pafajshëm llogarite ti a ma qendrim i mirë është ky i Ipeshkvisë së Kosovës apo qendrimi i juaj:
Lexoje postimin e mëposhtëm

[gimche]

Zyra Ipeshkvore deklarohet rreth rastit Kqira

"Raste të tilla të mos lejohet të bëhen shkas ose rast lëkundjeje mirëbesimi, tolerance, bashkëpunimi dhe bashkëjetese vëllazërore ndërmjet shqiptarëve".

Zyra e Ipeshkvit të Kosovës ka lëshuar një deklaratë rreth fjalimit ofenduese të priftit Don Anton Kqira, e mbajtur në Maj të vitit 2007. Deklaratën në tërësi mund ta lexoni më poshtë.



Kohëve të fundit qarkullon një incizim anonim dhe i pjesërishëm (në web faqen youtube.com), lidhur me fjalën e rastit të Don Anton Kqira në një tubim në Detroit (në vitin 2007).

Don Anton Kqira, edhe pse me prejardhje nga Kosova, tash 20 vjet nuk është më nën jurisdiksionin e Ipeshkvisë së Kosovës, dhe si i tillë përgjigjet vetëm para autoriteteve kishtare në Detroit, ku edhe vepron.

Ne e dimë që autoritetet e shumta, kishtare politike dhe kulturore, nga të gjitha trojet shqiptare e kanë njohur si kontribues të madh dhe mbështetës të fortë të çështjes sonë kombëtare, në SHBA. Kontributi i tij ishte i madh, sidomos për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Këtë gjë e dinë dhe mund ta dëshmojnë të gjithë ata që e njohin ose kanë pasur mundësi ta takojnë në aktivitetet e ndryshme që janë organizuar në Amerikë. Te ky njeri të gjithë kanë gjetur mikpritje, mirëkuptim, përkrahje dhe bashkëpunim vëllazëror.

Këto rrethana na bëjnë të shqetësohemi shumë dhe na befasojnë fjalët e tija, gjë që në asnjë mënyrë nuk e paraqet jetën dhe qëndrimet e tija të mëparshme në çështjen kombëtare dhe ndërfetare tek ne shqiptarët. Si duket shprehjet e vrazhda ishin një çështje mllefi, zemërimi dhe hidhërimi, e mos të themi edhe dëshpërimi, për rrethanat në të cilat ai gjendej në momentin e këtij fjalimi.

Prandaj, Ipeshkvia e Kosovës nuk i ndanë në asnjë mënyre qëndrimet e tilla, të cilat nuk përputhen me besimin e krishterë, si dhe me qëndrimet e Kishës sonë, e as me veprimet e tija të mëparshme.

Ftohen të gjithë, që në raste të tilla të individëve të caktuar, siç e kanë pohuar në bisedën e tyre të këtyre ditëve Ipeshkvi ynë, Imzot Dodë Gjergji dhe Kryemyftiu i Kosovës, z. Naim Tërnava, të vihen para përgjegjësisë personale dhe të mos lejohen të bëhen shkas ose rast lëkundjeje mirëbesimi, tolerance, bashkëpunimi dhe bashkëjetese vëllazërore tek ne shqiptarët.



Zyra e Ipeshkvit