Vëndet qiellore në Krishtin!

[Matrix]

Ajo qe dua te theksoj tek ky vargu:

I bekuar qoftë Perëndia, Ati i Zotit tonë Jezu Krisht, që na bekoi me çdo bekim frymëror në vendet qiellore në Krishtin"

Eshte fjala: Ne vendet qiellore në Krishtin!

Pra, keto vende qiellore jane në Krishtin. Nqs ne e kemi Krishtin, ne jemi në vendet qiellore, sepse keto vende qiellore jane në Krishtin

Dicka shume interesante qe tregon natyren e parajses. Parajsa eshte prania e Perendise, akoma me shume, eshte në Perendine, jo thjesht nje vend natyral, diku pertej universit, por vete prania e Perendise.

[toni77_toni]

“Zoti te bekoftë” është një lutje shumë e mire, është njësoj sikurse nëse themi “Zoti paste mëshirë per ty”.

Nuk jam duke u kuptuar ju qe thuani se " nuk perdori urimin Zoti të bekoftë"! Si ka mundesi qe të mendoni se nuk duhet te perdoret urimi - lutja “Zoti te bekoftë?!

Të thuajsh “Zoti te bekoftë” është një lutje, ajo pra nuk eshte bekim por lutje, prandaj shtrohet pytja si ka mundesi te thuhet se nuk ia vlenë të luetemi Zotit per nbekim!!. Ne nuk jemi ata qe bekojmë pro Hyji, Zoti me mëshirën e Vet të madhe na ka bekuar në Krishtin, sikurse edhe me mëshiren e vet të madhe Hyji na ka falur në Krishtin, por, ne prap se prap I lutemi edhe per falje; “falna o Zot”, eshte e njejte sikurse kur themi “bekona o Zot”. Kemi nevojë edhe per falje edhe per bekim.

Tani edhe një shembull; Krishti tha se "unë jam buka e jetes.." pra ne ushqehemei per çdo ditë me Krishtin, por prap se prap ne kerkojmë nga kjo bukë sepse kemi nevojë. ashtu edhe puna e bekimit. Bekimi eshte vet Krishti dhe kur themi "Zoti te bekoftë" eshte e njëjtë sikurse nese themi; "Krishti me ty".

Nuk di se si ta shpejgoj ndryshe veq se të perdoresh urimin “Zoti te bekoftë” është një lutje shumë e mire, është njësoj sikurse nëse themi “Zoti paste mëshirë per ty” apo sikurse nese themi; “Zoti të faltë mëkatet dhe te të pastroftë shpirtin nga mëkatet” etj etje, pra kjo eshte një lutje e mire dhe nuk kuptoj se pse nuk bënë të thuhet!! I krishteri eshte mire nëse gjithmonë lutet Zotit per falje, mëshirë dhe bekime qe vertetë Hyji na ka dhënë bekimin, faljen dhe Jeten në Jezusin, por ne lutemi dhe, duhet të lutemi qe ti shijojmë ato.

I krishteri nuk eshte mire nëse luet per mallkimin e dikujtë ndersa per bekim të dikujtë eshte mire dhe kjo qe thuani ju nuk mendoj se eshte në rregull.

Bibla na meson se apostujt dhe profetët janë lutur duke thënë edhe; “I bekuar qoftë Perëndia” apo “shpirti Im e bekon Perenndinë” e lere ma te lutemi psh duke thënë; “I bekuar qoftë …” apo “Zoti te bekoftë” e keshtu me radhë.

Ne qe kemi lexuar Biblen kemi arritur të kuptojmë se një nder gjestet më të vjetra është bekimi te njeriut, bekimi eshte i pranishem thuja se ne të gjitha besimet. Poashtu Bibla na mëson mbi rendesinë e bekimit ku rendësi dhe domethënie të veçante bekimi ka në historinë e popullit të Izraelit.

Hyji hyn ne bisede me Abrahamin me bekim. Pra Hyji hyn në lidhje me njeriun në bekim. Në Bibel, këtë lidhje ne mes Hyjit dhe njeriut e shpreh me së miri fjala "berek", e cila nga ana e Zotit do te thote bekim, kurse nga ana e njeriut falenderim. Me fjale te tjera; Bekimi i Zotit e arrin qellimin kur njeriu i pergjigjet atij me falenderim. Ndersa ky falenderim mandej prape te njeriu sjell bekim. Per at dhe pikrisht en këtë kuptim thote shen Augustini, njëri nder etërit (dijetar) i Kishes, Shën Augistini thotë:
"Ne rritemi kur Zoti na bekon. Ne rritemi kur Zotin e falenderojme. Te dyjat jane te mira per ne. E para eshte qe Zoti na bekon. Kur ai na bekon, atehere ne mund ta falenderojme. Sikur qe nga lart bie shiu ne toke, ndersa toka jep frytet..."

“Qoftë bekuar Hyji, Ati i Zotit tonë Jezu Krishtit, i cili na rilindi me anë të mëshirës së vet të madhe në saje të ngjalljes prej të vdekurish të Jezu Krishtit, për shpresën jetësore, për trashëgim të pashkatërrueshëm, të panjollë e të pavyshkshëm që e ruajti për ju në qiell; për ju që jeni të ruajtur me fuqinë e Hyjit në saje të fesë për shëlbimin që është gati të zbulohet në kohën e fundit.” (1 e Pjet. 3-5)

[Luani33]

"I bekuar qoftë Perëndia, Ati i Zotit tonë Jezu Krisht, që na bekoi me çdo bekim frymëror në vendet qiellore në Krishtin" (Efesianët 1:3).


Ftoj të gjithë të krishterët e forumit të komentojnë mbi këtë varg. Ç'do të thotë për ta se Ati na ka bekuar me çdo bekim frymor në vendet qiellore në Krishtin?

Ç'do të thotë kjo, për katolikun, për ortodoksin dhe për protestantin?

Diskutim të mbarë!

marcus1
N teme duket sikur nuk ka ndonje lidhje ndermjet ketij bekimi ,dhe vazhdimit te pershendetjes :- Zoti te Bekofte.por realisht ka vazhdimesi organike.

Pershendetja qe shkembejne te krishteret mes tyre,ka rendesi te vecante,sepse tregon qe ata jane nje familje.
Me pershendetje i kujtojne njeri tjetrit afersine,i japin zemer, mesazhe frymor,etj.
Ne shpesh neglizhojme te pershendesim si te krishtere,gje qe e verejme , ne letrat e Palit,ku jo vetem qe nuk mungojne,por trasmetojne shume dashuri,barazi,thjeshtesi.dhe me e rendesishmja eshte se nga keto pershendetje , jepej shpesh mesazhe ,nga te cilat mesojme sot shume per jeten dhe Ungjillin e Vertete qe shpallej nder ta.
Pershendetja e nje vellai te krishteri me shprehjen :
-Pershendetje ne Krisht vella i shenjte !,pati rendesi te vecante per mua.
Kuptova, se ajo ishte nje kujtese, se ne i perkasim familjes se Shenjte te Krishtit,ishte ushqim frymor,dhe dashuri.
Ishte i rendesishem,se mgjthse une e kisha hasur shpesh kete shprehje,e kisha kaluar pa vene re fare vleren e saj.
Kur flasim per vende Qiellore , parasysh kemi Mbreterine Qiellore ,ku nepermjet besimit,dhe Krishtit qe banon ne ne, jemi bere te Shenjte,dhe bij te Atit Qiellor.
Dhe nepermjet kesaj shenjterie, ne do te pranohemi ne kete Mbreteri te Atit si bij e bija.
Ne nje konteks tjeter ,mund te deklarojme : -se do te jemi pjese e Ploteses se Shenjte te Nuses se Dhendrit te Shenjte, Jezus Krishtit!
Me te cilin do te kalojme ne Perjetesine e pa kohe!
Pershendetja : vella/moter je i/e shenjte! eshte nje konfirmim qe nga bekimet qe ne marrim cdo dite nga Zoti yne ,Shenjteria eshte me e rendesishmia .
Eshte ai vete qe na kujton ne cdo moment,se ne nuk i takojme kesaj mbreterie te rreme,por asaj te Qiellit.
Ky deklarim eshte aq i rralle sot,dhe duket sikur pak ka te beje me te krishteret e sotem.
Qe edhe kur e degjojne, ndjesia e tyre e brendeshme frymore,pak mund t'i beje te rreagojne dot!
Kjo ndodh,edhe sepse ata me shume degjojne se sa te rrezikuar jane nga mekatet qe mund te bejne cdo moment, dhe per friken ndaj satanit,se sa te degjojne ne detaje, per Bekimet e pa imagjinueshme qe, u jane bere pjese, nga trashegimia e Zotit te tyre Jezus Krisht!

[Albo]

Te paret per te marre bekimet e Krishtit, te fundit per te mbajtur mbi supe kryqin e Krishtit. Eshte tipike per shume te krishtere, vecanerisht per ata protestante, qe t'i kushtojne nje vemendje te njeanshme bekimeve dhe hirit te Perendise, dhe lene menjane me dashje faktin qe ringjallja e Krishtit kaloi permes kryqezimit, kaloi mes vdekjes.

Nese doni te njihni shpetim e ringjallje, nese doni te jetoni si bij te adaptuar Perendie ne Krisht ne Mbreterine e Qiellit, a jeni gati ta mbani kryqin tuaj mbi supe deri ne fund te jetes suaj mbi toke? A jeni gati te kryqezoheni per Krishtin, ashtu si Krishti u kryqezua per ne?

Kjo i dallon bijte e vertete te Perendise, nga lajkataret qe jane "bij" vetem me fjale..

Albo

[SERAFIM DILO]

Te paret per te marre bekimet e Krishtit, te fundit per te mbajtur mbi supe kryqin e Krishtit. Eshte tipike per shume te krishtere, vecanerisht per ata protestante, qe t'i kushtojne nje vemendje te njeanshme bekimeve dhe hirit te Perendise, dhe lene menjane me dashje faktin qe ringjallja e Krishtit kaloi permes kryqezimit, kaloi mes vdekjes.

Nese doni te njihni shpetim e ringjallje, nese doni te jetoni si bij te adaptuar Perendie ne Krisht ne Mbreterine e Qiellit, a jeni gati ta mbani kryqin tuaj mbi supe deri ne fund te jetes suaj mbi toke? A jeni gati te kryqezoheni per Krishtin, ashtu si Krishti u kryqezua per ne?

Kjo i dallon bijte e vertete te Perendise, nga lajkataret qe jane "bij" vetem me fjale..

Albo

Haha...Besimi ne Zoterin...per kete eshte i veshtire;Se ka nje te vertete..te thjeshte fare......

(Ju,keshtu i demoralizoni!;Dhe se eshte e vertete,nuk eshte kurajuese.
Nuk mund ti thuash:"Nuk e keni kuptuar perse luteni......."
Me e drejte do ishte:"Filloni lutjet...nga e para.....")

[marcus1]

Te paret per te marre bekimet e Krishtit, te fundit per te mbajtur mbi supe kryqin e Krishtit. Eshte tipike per shume te krishtere, vecanerisht per ata protestante, qe t'i kushtojne nje vemendje te njeanshme bekimeve dhe hirit te Perendise, dhe lene menjane me dashje faktin qe ringjallja e Krishtit kaloi permes kryqezimit, kaloi mes vdekjes.

Nese doni te njihni shpetim e ringjallje, nese doni te jetoni si bij te adaptuar Perendie ne Krisht ne Mbreterine e Qiellit, a jeni gati ta mbani kryqin tuaj mbi supe deri ne fund te jetes suaj mbi toke? A jeni gati te kryqezoheni per Krishtin, ashtu si Krishti u kryqezua per ne?

Kjo i dallon bijte e vertete te Perendise, nga lajkataret qe jane "bij" vetem me fjale..

Albo

Po ti Albo ku e di ti që flet me kaq autoritet dhe siguri? Ku e di ti që ne e lëmë mënjanë Kryqin? Apo lexon vetëm ato që do ti të lexosh? Hidhi një sy postimit të fundit tek tema "I Falem Nderës Zotit". Po ta sjell këtu që të mos bësh mundimin fare, sepse ke një kryq të madh për të ngritu, mos të ta shtoj edhe unë.

Nuk duhet të kërkojmë kurrë fuqinë e Pentekostit pa shijuar më parë vuajtjen e Kryqit. Kryqi është Fuqi i maskuar në Dobësi. Ka një thënje, "Fuqia absolute të shkatërrohet në mënyrë absolute." Kështu, mund të themi se fuqia frymore e marrë pa dobësinë e Kryqit do bjerë gjithshtu. Prandaj edhe Zoti na drejton fillimisht te Kryqi, më pas te Pentikosti. Nuk duhet të guxojmë të kapërcejmë Kryqin në nxitimin tonë për të përjetuar Pentikostin.


Mos gjyko, që të mos gjykohesh, Albo!

[marcus1]

Albo, hidhi një sy edhe postimit më të fundit tek "I Falem Nderës Zotit"

Shikoni se sa pak vëmendje i jepet nevojës së thyerjes midis atyre që me kaq zjarr flasin për fuqinë e Perëndisë. Duhet t'u largohemi atyre që na mësojnë për fuqinë e Perëndisë por nuk na mësojnë për nevojën e thyerjes. Fuqia pa ndryshim, sapo të merret do të ndotë frymën dhe krenaria do zë rrënjë. Dobësia, përulësia, thyerja, vuajtjet, derdhja e jetëve tona, marrja e Kryqit - kjo gjuhë duket se është e panjohur midis atyre që kërkojnë fuqi. Sa tragjike është kjo!

Tani mund të gjykosh, me shpresën se do gjykosh drejtë!

[Seminarist]

Ne fakt Albo ka te drejte, Marcus1. Ajo ku i jap te drejte nuk eshte se mohoj sinqeritetin ne besim te shume ungjilloreve, por se, per shkak te mentalitetit perendimor dhe, sipas meje, edhe mosvertetesise ne doktrine, evangjelizmi e cek njeriun siperfaqesisht.

Ne perputhje me mentalitetin perendimor, shohim edhe tek mesdhetaret shqiptare, ndoshta edhe greke evangjeliste te theksuarit e te kaluarit mire ne lutje, diskutim ne te pasurit dhe te kaluarit sebashku e nje kohe te mrekullueshme ne Krishtin. Madje, ne kete mentalitet flitet per gjerat me te "tmerrshme" dhe serioze te besimit te krishtere, sic eshte thyerja edhe mbajtja e kryqit, duke pire caj ne mbledhje te rehatshme shkembimi buzeqeshjesh dhe aprovimi e deklaratash te ndersjellta emocionesh dashurie.

Ka nje siperfaqesitet te madh ne jeten shpirterore, gje qe verehet kollaj po te shohesh pastoret shqiptare. Keta, sic i shohim ne TV, si ai qe xhiroi Gerdecin apo edhe te tjere qe dalin ne TV, flasin e shprehen dhe bejne gjeste sikur te ishin amerikane, kane te njejten posture madje edhe frizure. Edhe frazeologjia e tyre fetare eshte me teper nje shqipe e perkthyer nga anglishtja.

[marcus1]

Të kuptoj shumë mirë Seminarist. Dhe më duhet të them se fatkeqësisht shumë nga ato që thua ti janë të vërteta. Është e vërtetë se bota protestante karakterizohet nga cektësia e besimit. Por kjo nuk i jep të drejtën njeriut t'i kundërvihet realitetit qiellor, për hir të faktit se disa marrin vetëm njërën anë të medaljes.

Unë mendoj se ju bëni pikërisht të njëjtin gabim. I jepni rëndësi vuajtjes dhe kryqit, por nuk mund të besoni realitetin qiellor. Ju mbeteni tek vdekja. Nuk keni arritur të përjetonin fuqinë e ringjalljes.

Për sa i përket atyre që ti i quan mbledhje, të siguroj se kështu mblidheshin shenjtorët e kishës së parë, informalisht ku të gjithë ndanin dhe merrnin pjesë. Ku të gjithë ndanin Krishtin të cilin ata e përjetonin. Ndonjëherë Krishtin e kryqit, apo kryqin e Krishtit, ndonjëherë Krishtin e lavdisë, apo lavdinë e Krishtit.

P.sh. kur unë përshëndes, "Zoti të ka bekuar", një protestant perëndimor mund ta interpretojë këtë bekim me të mira materiale. Por unë nuk kam këtë gjë në mendje. Zoti të ka bekuar, akoma kur ti mund të mos kesh çfarë të hash nesër, apo të jesh i mbyllur brenda mureve të një biruce për hir të Krishtit. Sepse bekimi i vërtetë është Krishti që dikush ka marrë. Ai është dhurata më e lartë.

Nga ana tjetër, kur dikush përshëndet, "Zoti të bekoftë", e ka fjalën përsëri për të mirat materiale. Ka shumë ortodoksë dhe katolike, do thoja pjesa dërrmuese e tyre, që kur shkojnë në kishë për të ndezur një qiri, apo kur bëjnë kryqin, e bëjnë për t'i kërkuar Zotit ndonjë ndihmë që ka të bëjë me të mirat materiale, apo shërimin e ndonjë personi të dashur. Nuk kam dëgjuar kurrë që dikush të ndezë qiriun për ndonjë kërkesë frymore, apo për të falenderuar Zotin për vuajtjet që po kalon. Nëse kjo nuk është cektësi frymore, çfarë është atëhere?

[Seminarist]

Duhet te them Flm per mirekuptimin, sepse sot edhe kaq e gje se gjen me.

Nuk eshte e vertete se tek "ne" vihet theksi vetem tek "vdekja". Normal qe bota ortodokse bizantine edhe latine katolike ka llojet e veta te semundjeve edhe te te perjetuarit falsifikisht te besimit. Por ne pergjithesi ajo qe dallon spiritualitetin ortodoks eshte RINGJALLJA, fakt per kete eshte se PASHKA eshte festa me e madhe ne Lindje.
Ne Perendimin Latin theksi vihet tek VUAJTJA.

Ky eshte nje dallim ne psikologjine teologjike e spirituale mes Lindjes bizantine dhe Perendimit latin.