Një ëndërr me motive patriotike
nga Puhie Demaku më 2009-02-15 në orën 5:21.MD •
Çdo ditë rrugës për në punë, në të njëjtën orë, mu te Fontana ne Ulpianë, e takoj të njëjtin plak. Është I shtyrë në moshë por, pedant, shumë pedant. Vishet me të zeza, në dorë ka një shkop dhe në kokë mbanë plisin e bardhë…ama bilurë të bardhë!
Dje më foli për të parën herë, më ndali për çakmak…në shenjë mirësjelljeje e pyeta se si ndihej me shëndet. Ndonëse rrudhat në fytyrë ishin bërë hartë që tregonin rrugën e jetës që ka kaluar, dhe mosha kishte rënduar mbi supet e tij, jo e njëjta mund të thuhej për mprehtësinë e mendimeve.
“Jom lodhë, bre mixhë, qysh pe sheh edhe vetë! Pensioni i vogël, ndihma sociale jo! Edhe lajmet na tranunë! Po thonë që kriza ekonomike ka me u përhapë në krejt botën.”
Provova ta ngushëlloj: “ Hajt bre axhë, se Kosovën më së fundi ka me e prekë kriza!”
“Eeehhh mori bijë,” vazhdoi plaku, “Kosovën e ka kapë kriza moti veç nashta nuk po dojmë me e pranu na! Se veç ai shtet që është në krizë e shet lirë moralin, si na. Veç atij që i ka ardhë puna pisk, e shet fytyrën për kaq pak pare. Beso me mixhën, që edhe kafsha që është kafshë e ka do dinjitet, e nuk e jep lehtë...përlahet, të han dham, por cka është e vetja s’e dorëzon lehtë! Duhet me qenë në krizë të thellë me falë, me e shly e me e harru historinë ashtu qysh kemi ba na!”
“Axhë, duhesh me qenë ma optimist, qe këto ditë po e festojmë 1 vjetorin e pavarësisë...kush kishte me thënë që e jetojmë këtë ditë...duhesh me u gëzu!”
“Mu gëzu? Po, po gëzohet, mixha, masi s’ka qare...i gëzohet një feste me simbole të huja, i gëzohet një flamuri që s’e ka la me lot e gjak, i gëzohet, mixha një feste që e kemi pagu e kemi me e pagu sa të jemi gjallë...kurgjo kriza ekonomike në Amerikë, çfarë kriza kem me pasë na.”
Sa vinte e ndryshonte intonacioni në zërin e plakut...emocionet i vëreheshin edhe në sy... “Oj bijë, ai gjaku i atyne të rinjve e të rejave, nuk ka qenë ujë i thartë prej burimit të Poklekut, o mixhë!”
Pashë orën dhe kuptova se me kishte mbetur pak kohë, i kërkova falje plakut, u përshëndeta dhe ika. E po atë ditë, nuk e bëra të qetë. Ndjeja një ndjenjë faji...derisa edhe natën në gjumë, plaku më doli në ëndërr...
Pashë ëndërr se po shëtitja sheshit Nëna Terezë në Prishtinë, e ndonëse isha e lodhur e vazhdoja rrugën në drejtim të teatrit...e për habinë time, atje mu përballë teatrit Kombëtar ishte mbledhur një turmë njerëzish. Një makinë gjigantoze kishte kapërdirë një statujë dhe e bartte në drejtimin e kundërt...Aty me doli përpara plaku...shpejt iu afrova dhe e pyeta: “Axhë, çka po ndodhë?”...plaku më shikoi në sy dhe tha: “Qashtu qysh të kom thonë...po na e heqin Skënderbeun!”.
Fillova të qajë: “E pse? Ku po e çojnë? Pse bash Skënderbeun?”...plaku me buzëqeshje me tha “Po e hedhin ne po të njëjtën deponi ku e hodhën flamurin kombëtar, ku na e hodhën festën e 28 nëntorit, ku e hodhën himnin e Asdrenit...sepse është figurë kombëtare...por, qetësohu, bijë, qetësohu...edhe pse Skënderbeu shkoi, kalin e tij e lanë aty ku ka qenë...”
“Po çka po na duhet kali, o axhë?”
“Eh qe de, thuajse pak kemi të tillë! Më thanë se ai do të jetë hero kombëtar prej tash e tutje!”
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga projekti21_dk
Krijoni Kontakt