”A e mban mënd...” – kujtojmë dashurinë e shkuar

[alem_de]

Natyrishte ka ngjarje dhe persona ne jete qe te lene mbresa,nuk harohen.Por koha i sheron te gjitha plaget.Jeta eshte me shume te papritura e supriza.

[projekti21_dk]

A e mban mend, moj e vogël-o?
kur të gjeta vetëm-o....

[Xhenet.M.S.]

A e mban mend, moj e vogël-o?
kur të gjeta vetëm-o....

O ademgashi,po mire bere me kete teme por pos qe paske kenduar ne duel s'na tregove azgje me shum.!!!!

[projekti21_dk]

O ademgashi,po mire bere me kete teme por pos qe paske kenduar ne duel s'na tregove azgje me shum.!!!!

pak të duket .... hahahhahaha.... bëj shaka

[Xhenet.M.S.]

pak të duket .... hahahhahaha.... bëj shaka

Po me shume detaje, sa e deshtet a ishte e bukur,intelegjenet dhe pse u ndate.....(ndoshta mos ka pasur ndonje te mete si p.sh ndonje dhemb te prishur.Hihihi

[projekti21_dk]

eh, tani e shoh se pak e paskam ngatërruar që në fillim, kur e kam përmendur fjalën "duet". Nuk ka të bëjë me duetin. Mbase mund të ishte "dikush" në publik ose edhe jashtë publikut. Kënga është popullore dhe më duken idilik vargjet:
A e mban mend, e vogël -o
kur të gjeta vetëm-o!....

[Elna Durrësi]

Dashurisë së parë nga Andon Zako Çajupi

E mban mënd, moj Marë,
dashurin' e parë?
Njeri nuk e gjegji,
se jeshmë te vegji.

Unë pa ty s'rrojë,
vij' e të kërkojë;
tl pa mua s'rroje,
vij' e me kërkoje.

Në lule me erë
putheshim ngahere,
dhe si burr' e grua
losnim nënë ftua.

Një ditë, të dyza
losnim mbylla-syza:
U fshyem pa dukur
në ferra, në gurë,
u fshehm' kaqë bukur,
Sa s'ugjendm'dot kurrë...

Dhe akoma...

Kur jeshmë të vegjël, si moll' e pabërë,
putheshim ngaherë, ditënë të tërë;
vij e të kërkojë, vij e të thërresë,
losnim të dy bashkë, rronim me një shpresë.
Mba mend sa të desha, mba mend sa më deshe?
Mba mend si më thoshe e vogël kur jeshe?
Tani që jam burrë, tani q'u madhove,
dashurin' e parë pse vall' e harrove?
Tani q'u poq molla, e hanë të tjerë,
mikn' e djalërisë s'e qas as në derë!
Po, si dallëndyshja vete në vend tjetër
dhe kthehctf.' prapë në fole të vjetër,
Ashtu zëmra jote mundet të kujtojë
mikn' e djaleris dhe prapë ta dojë.

[projekti21_dk]

Dashurisë së parë nga Andon Zako Çajupi

E mban mënd, moj Marë, 
dashurin' e parë? 
Njeri nuk e gjegji, 
se jeshmë te vegji. 

Unë pa ty s'rrojë, 
vij' e të kërkojë; 
tl pa mua s'rroje, 
vij' e me kërkoje. 

Në lule me erë 
putheshim ngahere, 
dhe si burr' e grua 
losnim nënë ftua. 

Një ditë, të dyza 
losnim mbylla-syza: 
U fshyem pa dukur 
në ferra, në gurë, 
u fshehm' kaqë bukur, 
Sa s'ugjendm'dot kurrë...  



Kur jeshmë të vegjël, si moll' e pabërë, 
putheshim ngaherë, ditënë të tërë; 
vij e të kërkojë, vij e të thërresë, 
losnim të dy bashkë, rronim me një shpresë. 
Mba mend sa të desha, mba mend sa më deshe? 
Mba mend si më thoshe e vogël kur jeshe? 
Tani që jam burrë, tani q'u madhove, 
dashurin' e parë pse vall' e harrove? 
Tani q'u poq molla, e hanë të tjerë, 
mikn' e djalërisë s'e qas as në derë! 
Po, si dallëndyshja vete në vend tjetër 
dhe kthehctf.' prapë në fole të vjetër, 
Ashtu zëmra jote mundet të kujtojë

Të faleminderit Elna që solle këto vargje kaq të bukura.
Ja pra, s'ka njeri ose të paktë janë ata njerëz që nuk kan diçka "A e mban mend...."

[projekti21_dk]

Sonte paska qenë nata e nostalgjive!

Ta ndjekim edhe një herë këngën.

[MARGUS]

Natyrishte ka ngjarje dhe persona ne jete qe te lene mbresa,nuk harohen.Por koha i sheron te gjitha plaget.Jeta eshte me shume te papritura e supriza.

U njohem ne gjimnaz ,un isha ne vitin e katert ajo ne te dytin,nga shiqimi i pare ne buzqeshje deri sa u beme si hije e njeri tjtrit ,ku ishte ajo isha une ,ku isha une shfaqej ajo ne shkolle ne rruge tek kinemaja deri sa nje nate ne rock koncert u gjetem"rastesisht" pran njeri tjetrit ...pershperitje dhe shtrengim duarsh percjellje deri tek hyrja e baneses......dhe shihemi te henen ne shkolle!
Si femij te pa sherr vazdumam per pes vjet deri sa nje dite u rritem(na rriten te tjeret) dhe u perballem me realitetin, un kisha mbaruar studimet kurse ajo ishte ne vitin e tret.
Ajo kishte telashe nga familja e vet per zgjedhjen e " ndaluar" kurse un perjetoja nje ftohje nga te afermit bile edhe hidhrime,ishte gje e pritur por ne kurr nuk kishim fole e as ber plane per te ardhmen...jetuam ashtu sot per sot.
Ishte qershor ,vllau qe gjendej ne zvicer erdhi per pushim i thash se dua te shkoj me te ne zvicer(edhe ashtu cdo pushim veror gjat studimeve e kaloja etje) isha lodhur nga nje atmosfer e tille.
At nate qe po nisesha ishte hera e fundit qe e pash u takuam qe te pershendetemi , ndejtem gati dy ore, gjat ter kohes ashtu te heshtur ,kur i thash me duhet te nisem ajo hjeku zinxhiri nga qafa dhe ma dha ,un hjeka xhaketen xhins ja hodha krahve dhe i thash mbaje per kujtim(edhe ashtu shum i pelqente)vazhdon.......