Fëmirinë e kalova me plot ankth, trishtim dhe frikë prej ekspeditave sërbe që udhhiqeshin nga ushtarak dhe krye policë trupmëdhej dhe guzimtar. Këto ushtarakë dhe kryepolicë, me hordhitë e tyre,nëpër fshatrat e Kosovës masëtepri goditshin intelektualet familje të ndershme dhe shumë herë studente dhe gjimnazista të rijë. Mbas këtyre ekspeditave ndëshkuese, veç frikës, ankthit dhe trishtimit, mua më kaplonte zilija prej këtyre ushtarakve dhe krye plicve të fuqishëm, trupmëdhej të veshur mirë dhe të pasur me armë më moderne të kohës. Bashkë me zilinë më kaplonte edhe zemrimi dhe pytsha vetvehten pse na shqiptarët nuk kemi oficerë, gjeneral të tillë?
U rrita, por ushtrinë kurr se kryva, e malli për të par e përt pas edhe na gjeneral të fuqishëm rritej gjithnji e më tepër. Më vonë mbas shum përpjekjeve takova gjeneral nga viset tona dhe shqipërija si Hetem Reçicën, Ramiz Abdulin, Tom Berishën, Sheme Kosovën, Alfred Mojsiun dhe Bashkim Gazidede. Edhe pse artin ushtarak nuk e njoh, thënë drejt këto ushtarakë disi nuk ma kënaqën shpirtin, ngase ushtarakët i parafytyroja si njerëz me taban kombëtar, me bagazh të rënd patriotik, quximtar –sypatrembur, qjithmonë për popullin rrezatojn shpresë, për vatanin dritë e për armiçt ankth.
E mësuesi im plak më pat thën, se gjeneral të till është vështirë të gjejsh ngase ata gjeneral Tito i vrau këtu matanëtë kufinit i vrau dhe i zhduku me gjith familje Enver Hogja. Por unë shpresën kurr nuk e humba, prisja dhe ëndërroja se më në fund do të kemi edhe na gjeneralë të tillë.
Kur qe në nji kanal televiziv të shqiprisë shoh debatin e ashpër në mes Admiralit shqiptar Gervenit dhe nji profesori plak që fatkeqsisht nuk ia mësova emrin. Admiral Geriveni me shkop në dor dhe disa mapa greke mundoheshte të na bindi se ai është eksperti i kartografisë dhe ekspert për qështjet kufitare, dhe hapsira detare e Otrantos i takonte Greqisë. Si argument për këte thireshte në interesin ekonomik të atyre 600 banorve të ishujve grek, e aspak nuk deshti të dij për interesin ekonomik të dhjetra mijë shqiptarve të gjinit të Sarandës.
Profesori i respektuar plak -zoti i dhasht jetë të gjatë dhe dhëndet- duke mbrojtur interset e shqiprisë si argument thirrej në konventat ndërkombtarë për hapsirt datare, e cila parasheh si piknisje matjes fillohu prej ishullit më të largët e jo si rasti konkret ku Admirali ynë matjen e nis prej shkëmbit nënujor më të largët. Si argument tjetër Profesori i respektuar mb¨shtetej në konventat ku thuhet se në ndarjen e ujrove teritorial duhet, të merret para sysh edhe rëndsija ekonomike e----- historike, dhe gjiun e Sarandës duhet me e llogarit si gjij historik.
Por Admirali i tërbuar filloj të bërtas si i çmendur, dhe herë pas herë i drejtohej me shkop profesorit plak nga cili kërkonte dokument se gjiu i Sarandës ësht gjij historik. Profesori duke kërkuar dokumentin, admirali i qartur me guzim dhe vendosmëri ushtarake nuk pranonte dokument shqiptar, kërkonte që dokumenti të jetë ndërkomtar. Profesori ia ofroi edhe dokumentin ndërkombëtar. Por Admirali bërtiste dhe vërsulej me shkopin e tij në dorë.
Unë fërkova syt, dhe i lajta me ujëtë ftohte, mendova se jam në jermi. Por jo! Shoh se uniforma e Admiralit ësht shqiptare. Gjiuha është shqipe. Kanali televiziv është shqiptar. Shteti shqiptar, e unë i habitur pyes. Vall kush ësht ai me atëuniformë të bukur shqiptare? Mos është vetë Esat pash Toptani? Venezillos? Apo gjenerali Grivas? Atë natë më munduan shum pyetje dhe mendime. Më kaploi ankthi, trishtimi dhe frika, mos vall gjithë admiralët dhe ushtarakët janë të till? Ruana zot. Nuk dua të besoj. Por para syve më dalin anijet luftarake shqiptare si shkatrohen dhe fundosen. I shoh fregatat e dmiralit si shkatrohen dhe si Albert Shyti dhe Zani Qaushi na hjek flamurin shqiptar duke e përdhosur e shkelur e në vend të tij çojnë flamurin grek. Kjo ndodhte para syve të popullit, për para atij njeriut të institutit marksist leninist të Enver Hogjës, për para kamerave Europjane. Në mua turpi dhe ankthi ndërohen. Lexiliumat i pij njeri pas tjetri. Por asesi të qëtsohem. Pyes ku ishte ky far admirali që la fregatën e tij në duarët e Albert Shytit e lejoi që të përdhoset flamuri shqiptar, lejoi që të turprohet i gjithë kombi dhe vatani. Ku ish shpirti dhe guzimi i tij luftarak? Ky admiral –apo kontra-admiral. Nuk u duk as atëher kur speciallcat e ushtrisë greke depëtuan thell në shqipri dhe vranë shumë ushtarë ….. shqiptar mbrenda kazernës sikur të ishin lepuj. Dhe pas asnji therr në këm hikën në Greqi.
E sot kyi far admirali merr guzim dhe angazhohet që gjithsesi kjo marrveshtje e turpshme të zbatohet dhe të kalojë në parlamentin e Shqiprisë, kurse marrveshtjen për ratifikimin e kufirit toksor të cilën Greqija e zhagit me dekada, admiralit as që I intereson.
Pra kyi ishte admirali –gjenerali Gërveni- Grivas. Europa të tillë ka pas vetëm dy. Franca gjeneralin Peten e Norvegjija gjeneralin Kuishing. E na shqiparët mos i patshim kurr. Dhasht zotë të paksohen. Me kët mendime memzi më kishte marr gjumi, dhe mbas dy or gjum zfjohem i mërzitem dhe I lodhur. Mbas tre ditëve miku im Vlonjat më merr në telefon, dhe më tregon lajmin top sekret, se admiral Gërvcni –Grivas kishte vdekur aksidentalisht në qenefin- tualetin e Fregatës së tijë. Ishte thy dërrasa e tualetit e damtuar qysh me ngjarjet e „revollucionit demokratik të vonuar“ dhe admirali ishte mbyt mbrenda. Mjetet e informimit ngjarjen e heshtën. Pa pranin e kamerave televizive u mblodhën së bashku në unitet të fort: Edvin Kristaq Rama, Sali Berisha, Skender Gjinashi, Lulzim Basha, Gramas Ruçi dhe prifti grek Janullatos. Nga pala greke ishte vëtem Karamanilis dhe Dora Bakojanis. Berisha dhe Rama të përlotur dhe të përjargur u munduan që ta pastrojn kufomën prej fekaljeve, por Jonullotos nuk i la. Ai e çveshi mantelin e tji të zesë dhe me flamur grek e mbështallën kufomën si mbas ritualeve greke dhe të nesermen e varrosën në vorresat greke ne Athinë –pran varrit të gjen. Papadopullos dhe gjen. Grivas, pa pranim e mediave shqiptare e greke. Janullatos shkruajti nekrollogunë.
Concordias partias graecus firmamus. Ndërsa epitafin e shkrajti Dora Bakojaris:
Ameba dizenterica Gërveni populos Albanica.
Ceremonija mortore në heshtje me pak personalitete engjajshme me varimin e Aleksandër. Ivanoviç Bellov -Abel… në Moskë por personat krejtsisht me bindje kombëtare të kundërta. Me këte mbaroi epopeja EOKA 1……….