Albin Kurti

[ARIANI_TB]

[Disa]

ËSHTË KOHA PËR VETËVENDOSJE NË KOSOVË

Shqiptar Oseku (c) Epoka e Re

Pa filluar ende tamam mendermethanë “negociatat” për statusin e ardhshëm të Kosovës, ideatorët e të a.q. "identitetit kosovar" kanë kaluar në ofenzivë për të vjelur sa më shumë privilegje vetjake. Ata e kanë lënë tashmë distancimin pasiv nga ideologjia shqiptare dhe e kanë qitur në të pestën, për ta promovuar “kombin kosovar” dhe simbolet e emblemat e pushtetit të vet mbi këtë “komb”. Ky embrion monstruoz, i konceptuar nga takimi i pafat i sedrave të sëmura dhe injorancës, mund të mos ketë burim të natyrshëm, por rreziqet me të cilat është i mbarsur janë tejet reale. Nëse ai e ngret kryet, shqiptarët do të detyrohen hap pas hapi të heqin dorë krejtësisht nga ideologjia shqiptare e ribashkimit, e të ndahen në dy kombe sipas modelit serbë – kroatë. Kjo do të ishte një mëkat i pafalshëm, aq më tepër sot, kur rrugët janë hapekrah për ta inkorporuar stadin e ardhshëm të Kosovës në agjendën e ideologjisë shqiptare.

Shprehja e sforcuar e “kosovarizmit” në këtë kohë të pakohë, natyrisht, nuk është ndonjë befasi e paftillueshme. Ajo ka kohëzim të përsosur, në prag të vendimeve për statusin e ardhshëm të Kosovës, kur bartësit e saj shpresojnë të fitojnë privilegje joshëse politike e socioekonomike. Me fjalët e sociologut e filozofit të mirënjohur francez Pjer Bordio, ata kanë gjetur një skemë të përsosur për të grumbulluar e konvertuar kapital. E ku do ti më shumë privilegje, se sa kur ta drejtosh një provincë të vobegët ashtu si duan të huajt e pasur? Merreni me mend, ju lutem, të kundërtën! Një Ibrahim Rugovë, një Veton Surroi, një Migjen Kelmend, e një Nexhmedin Spahiu s’mund të shpresojnë të jenë Kryetari, Botuesi, Disidenti, e Ati i Kombit, të gjitha me germa të mëdha të shtypit, po të ribashkohet Shqipëria. Është ca më zor të krijosh kapital social në Shqipërinë e ribashkuar, se në një vendth me 5 qytete. Natyrisht, pra, që ata nuk i japin zor ta sendërtojnë një ide, e cila do t’ua zvogëlonte hisen nën diell: për ribashkim të Shqipërisë krerët tanë jo veç që s’kanë horizont, por s’kanë vullnet.

Shule shqip: liderët kosovarë janë mësuar keq. Atyre ua ka andja më fort të jenë imamët e katundit, se në një këmbë me tjerët në një bashkësi më të madhe, pa qoftë ajo edhe njëqindfish më e përparuar se katundi.

Natyrisht që “kosovaristët” nuk do ta pranojnë botërisht se janë korruptuar, madje disa sigurisht që do të ndjehen sinqerisht të fyer po t’ua thuash në sy. Njerëzit në përgjithësi e kanë zakon të fyhen sinqerisht sa herë që dikush ua thotë të vërtetën në sy. Kurse “kosovaristët” në veçanti janë mjeshtër të racionalizimeve. Po t’i pyesësh ata, do të bëjnë be e rrufe se luftojnë për Kosovë – figurativisht a, meqë shumica dërmuese e tyre, si dihet, ndjejnë pështirosje intelektuale ndaj luftës së vërtetë. (Liderët tanë, dihet, janë intelektuale më të hollë se Ernest Hemingueji, që ndejti në vijën parë të frontit me penë në dorë!)

Por (vet)gënjeshtrat zbulohet lehtë kur t’i shikosh ç’dilema të paqena që po ua krijon shqiptarëve promovimi i ideve fikse nga ana e krerëve të korruptuar kosovarë:

1. Promovimi i “kombit kosovar” nga i vetshpalluri “Ati i kombit”, Nexhmedin Spahiu, me tezën paushall se “s’bën të kemi shtet pa komb” (po grekët e Qipros? e turqit matanë? po gjermanët, italianët, francezët, e retoromanët e Zvicrës? po dy Koretë? po Tajvani e Kina? etj. etj.): thuase s’paskemi mësuar asgjë nga ndasitë ndërshqiptare; thuase s’paskemi mësuar asgjë nga transformimi i bullgarëve të Maqedonisë në një kombësi gjeografike të vogël e plot angështi “rrethuar nga ujqit”; e me një moskokëçarje kriminele për atë se ku do të mbeteshin shqiptarët jashtë Kosovës, në Luginën e Preshevës, në FYROM, e në Mal të Zi, nëse triumfon skizofrenia a-la Spahiu në Kosovë.

2. Promovimi nga presidenti ynë me bindje monarkiste, Ibrahim Rugova, i një “flamuri të Kosovës” vizuatuar me dorë të lirë nga djali i tij, duke e dhunuar procesin politik; duke e zbritur veten dhe tërë vendin më ulët se Afrika e Jugut, liderët e të cilës thirrën konkurs kombëtar e ngritën komision për një flamur shtetëror; duke e shtyrë vendin drejt luftës civile me pandjeshmëri bashibozuke ndaj shtetasve të vet më të vuajtur, thuase s’i ka parë as në TV rivarrimet e dëshmorëve dhe viktimave me flamur shqiptar; tekefundit thuase i ka kërkuar dikush koncesione në flamur, kur as evropianët, as rusët, as amerikanët, madje as serbët, s’e kanë zënë në gojë një gjë të tillë; e, tekefundit, thuase do ta pyet kush se kah i ka dajët kur t’u vje radha ndërkombëtarëve të vendosin për simbole të Kosovës.

3. Promovimi i dialekteve e sulmet e verbëra kundër gjuhës së standardizuar nga Migjen Kelmendi, nisur nga teza paushall se dialektet qenkan më shik se gjuha standarde; thuase impotenca e tij letrare të varej prej mungesës së infinitivit; e thuase dikush tjetër në Evropën moderne kërkon kthim në dialekte.

4. Promovimi autist i idesë së integrimeve evropiane para integrimeve ndërshqiptare nga Veton Surroi, thuase ne shqiptarët e Kosovës paskemi më shumë të përbashkëta me portugezët e spanjollët, se sa me bashkëkombasit tanë matanë kufirit.

Eksponimi i bollshëm publik i këtyre tezave e ka shfaqur sheshit që të a.q. "kosovanët" (siç e quajnë veten në kontakt me të huajt) nuk janë një krah a grup nën një drejtim hierarkik e me një ide të vetme kristal të kthjelltë. Në vend të kësaj, bëhet fjalë për një numër të grupimeve të ndryshme me interesa të nduarduarta. Përbrenda rrjetit të shlirë kosovan ka dallime ideore, të cilat, varësisht prej pikënisjeve dhe prioriteteve, vejnë nga ato minimale gjer te ato madhore. Në krahasim me ideologjinë shqiptare, që ta ofron vizionin serioz të një demokracie stabile dhe paqësore, ndasitë mes kosovaristëve ta kujtojnë një kotec të pulave grindavece që çukisin shoshoqen pandërprerë.

Përkundër dallimeve interne, këto grupime puqen në dy pika themelore. E para është natyra e njerëzve në to. Këta janë, siç i quante i ndjeri profesori im i gjuhës shqipe, analfabetë me shkollë; njerëz me dije në fahun e vet, por pa emancipim fillor në fushat e etikës dhe moralit dhe, rrjedhimisht, të paaftë ta bartin mbi supe përgjegjësinë për 3.000 vjet histori shqiptare në këtë nënqiell.

E dyta, që rrjedh nga e para, është distancimi i sforcuar dhe i dijenishëm i këtyre liderëve amoralë prej shqiptarizmit të drejtë por të zorshëm, dmth prej ideologjisë shqiptare dhe zgjedhjeve historike të saj, në favor të kosovarizmit të gabuar por të lehtë, e fitimprurës për ta personalisht.

S'ka dyshim se, përkundër dallimeve interne e mungesave kritike, kosovanët dhe kosovarizmi janë bërë sot dy çelësa parësorë për këdo që kërkon t'i kuptojë zhvillimet në Kosovë. Nise nisemi nga kosovarizmi, s'ka dyshim se kjo mendësi sot i gëzon të gjitha atributet e një ideologjie, pavarësisht se cilin përkufizime e përdorim: "një trup të ideve që i pasqyrojnë nevojat sociale dhe aspiratat e një individi, grupe, klase apo kulture", apo: "një komplet të doktrinave e besimeve që e formojnë bazën e sistemeve politike, ekonomike dhe tjetërfare". Për fat të keq të shqiptarëve, analfabetët me shkollë po e përdorin fascinimin e shqiptarëve me politikën e ma-a-adhe e Fuqive të Mëdha atje lart, për t’ua lidhur këtu poshtë këmbët bashkëkombasve të vet me një pështjellim ideologjik, aspak për hir të vendit, shqiptarisë, apo Kosovës. Por për ta ndërtuar një “sistem politik, ekonomik dhe tjetërfare” që u shërbem “nevojave sociale e aspiratave të një individi, klase apo kulture” – me emër, nevojave e aspiratave të tyre personale.

Dora në zemër, ky nuk është ndonjë fenomen i ri. Thirrja lokalpatriote ka qenë e mbetet një ndër klasikët e kolaboracionit shqiptar që prej Esat pashës e këndej, i përdorur sa herë që atij, për arsye të ndryshme, i ka ardhur zheg të del haptas. Te shqiptarët e Gegërisë së pushtuar janë shfaqur rregullisht, në çdo udhëkryq historik, dy prirje paralele e konkurruese: ajo e ankorimit në ideologjinë shqiptare, si dhe ajo e adaptimeve ideologjike ad hoc ndaj pushtetit të radhës.

Në një instancë, përçudnimi i ideologjisë shqiptare matanë kufinjve s’është veçse reflektim perverz i përçudnimit që i është bërë në shtetin shqiptar, ku edhe sot e kësaj dite i numëron në gishtat e dy duarve (në rastin më të mirë) ata që kanë studiuar idenë e atit të kombit shqiptar, Sami Frashërit, dhe veprën e tij madhore “Shqipëria ç’ka qene, ç’është dhe çdo bënetë”. Ideologjia shqiptare nuk do të tundohej kaq panevojshëm në Kosovë, sikur atë të mos e kishin kompromituar gafet e shtetit embrionik shqiptar. Ajo që është për të ardhur keq, është se ky përçudnim ngjan mu sot, në prag të ngadhnjimit të pashmangshëm të ideologjisë shqiptare.

Faji qëndron, natyrisht, te doktrina e shtetësisë shqiptare, që i ka dhënë vetes detyrë të merret me qeverisjen e kurdifikimit shqiptar, në vend se të merret me lufimin e tij. Por kur liderët kosovarë thërrasin për lokalpatriotizëm, e ministri i jashtëm i shtetit shqiptar thërret për “pavarësi të kushtëzuar”, atëhere diçka është mykur në këtë doktrinë. Është koha për diçka të re; apo më saktë, për diçka të vjetër, që e paskemi harruar.

Është koha për Shqipërinë.

Meqë liderët tanë, si në Prishtinë, ashtu edhe në Tiranë, janë larguar fort prej ideologjisë shqiptare, dua t’ua propozoj këtu botërisht tre hapa të thjeshtë që të kthehen mbarë:

- T’ua lëmë ndërkombëtarëve zgjedhjet e tyre. Shqiptarët e kanë flamurin e vet kombëtar. Edhe serbët të vetin. E vërteta është se të dy palët kanë kërkuar unjësim të Kosovës me shtetet gjegjëse, shqiptarët me forcën e argumentit dhe paqësisht, për t’iu shmangur gjakderdhjes. Serbët me argumentin e forcës dhe brutalisht. Nëse ndërkombëtarët, për arsye të vetat, nuk duan t’i mbështesin shqiptarët, e u vje turp t’i mbështesin serbët, atëhere ata le ta marrin përgjegjësinë e plotë për zgjedhjen e vet. Nëse ata duan ta pajisin me një flamur Kosovën e ta shpallin të mëvetshme, le të urdhërojnë. Por pa firmën tonë! Nëse duan të rrinë këtu jo për t’i përmbushur nevojat e vendorëve, po nevojat e veta, ndërkombëtarët do të bijnë në grackën tradicionale të kolonializmit – do t’u duhet të marrin përsipër gjithnjë e më shumë përgjegjësira që nuk i duan, me një afat irritues që u zgjatet pambarim. Ne nuk kemi ndonjë arsye t’ua lehtësojnë ndërkombëtarëve ankthin kolonial duke ua zgjidhur atyre problemet. Kjo s’do të thotë se shqiptarët nuk do ta shfrytëzojmë Kosovën e pavarur, se dy duar për një krye i kemi. Tekefundit, nëse munden serbët, mundemi edhe ne. Pse a veç serbët paskan një projekt kombëtar në Kosovë, a!?

- Ta ngritim për diskutim Luginën e Preshevës. Është problem për serbët, është problem për ne. U bë problem në vitet 1950, kur Beogradi e luajti kufirin mes Kosovës e Serbisë, për t’ia lënë Serbisë nën kontroll magjistralen strategjike Beograd – Shkup. E Kosova u “kundërshpërblye” me katundarë kokëfortë serbë, që nuk donin atëbotë, nuk duan sot, e nuk do të duan asnjëherë, të bashkëjetojnë në një shtet me shqiptarët. Në Evropën e lirë, për ku jemi nisur të gjithë, nuk luan ndonjë rol se kush e kontrollon magjistralen, meqë ajo na duhet e hapur të dy palëve.

- Ta promovojmë botërisht idenë e vetëvendosjes, p.sh. përmes referendumit. Nëse jo sot, atëhere nesër, pasnesër, tjetërpasnesër – kurdo që të emancipohen edhe serbët për të pranuar se s’do t’u lejojmë më ta adminsitrojnë gjysmën e kombit tonë, meqë kemi mundësi, zotësi e vullnet ta administrojmë veten. Vetëvendosjen na e garanton Karta e OKB-së, e drejta ndërkombëtare, dhe arsyeja e shëndoshë. Për të kemi derdhur djersë e gjak tash 128 vjet. Vetëvendosja do ta rikthente balansin që humbi në Ballkan qysh më 1878, e do ta garantonte demokracinë dhe paqen afatgjatë në krejt rajonin. Të gjitha eksperimentet multietnike që po planifikohen sall për ta hequr vetëvendosjen prej rendit të ditës janë amorale, instabile dhe jodemokratike, meqë vejnë kundër interesit e vullnetit të shprehur të të gjithë popujve të Ballkanit. Vetëvendosja, si sot, si qyshkur, është e vetmja ide madhore për të cilën meriton të vdiset në këtë botë.

[Disa]

VETËVENDOSJA, E JO HESHTJA, I ZGJIDH PROBLEMET NË KOSOVË

Shqiptar Oseku (c) Epoka e Re

Ata që më njohin e dinë sa më mërzisin përsëritjet. Njeriut të arsimuar ato i sinjalojnë mungesë të inteligjencës, të kulturës, e, në rastin më të keq, edhe të mirësjelljes. Si dihet, budallai i mirësjellshëm është dyfish më i pëlqyeshëm se gjeniu gdhë, por vetëm përgjysmë sa budallai i kultivuar. Mbase ky qe fillim i vështirë. Por ja lehtësimi: imagjinoni, ju lutem, rezultatin tragjik po të puqen të tri mungesat te një njeri - në çfarëdo kombinacioni.

Unë për vete s'kisha dashur ta kem një cimer të tillë.

E tash, merreni me mend një shoqëri të sunduar prej këtij soji. Një dystopi perfekte, ku frymojnë në harmoni të përsosur budallepsja, kiçi dhe vrazhdësia. E do ta shihni, si në një sferë të kristaltë, ardhmërinë e zymtë për ku janë nisur “kosovaristët”. E kam fjalën për ata, pra, që duan krijimin e “identitetit kosovar”, thuase s’mjaftokan provincializmat ekzistues në këto anë.

Se “kosovarizmi” është ide firifiu, kjo s’do fakultet. Sa për fillim, lypet një rremb i fortë natyror i budallait për t’iu vërsulur mullinjve të erës. Gegëria, me zemrën në Kosovë, është Prusia shqiptare, e djepi i përgjakur i Shqipërisë. Ndjenja kombëtare e shqiptarëve i ka habitur udhëpërshkrues të “Azisë evropiane” qysh në shek. XVIII, kur shqiptarët ishin të vetmit në Perandorinë Osmane që identifikoheshin me kombësi. Pale më sot, një Pasho Vasë e 7-8 luftëra më vonë, prej tyre tri të fundit krejt rishtazi, të gjitha me flamurin kuqezi në ballë. E sa për “argumentin” se shqiptarët në shek. XXI do ta kenë më mirë të ndarë se të bashkuar, as s’do ta fyej inteligjencën e lexuesve me komente.

Por budallallëku rëndom bie prej shalës pa ndihmën e askujt, andaj ai s’më brengos. Si njeri të letrave e patriot, më brengos kiçi intelektual që, duke braktisur urtësisht fushën e kulturës, i është katrrithur politikës. Druaj se asnjëherë më parë s’janë abuzuar kaq shumë visare të gjuhës shqipe, e s’janë rekrutuar përdhunshëm kaq shumë citate, për të stolisur ide kaq të mekta. Tashmë më ka humbur fija se sa herë kam pasur fatin e keq të mundohem nga akrobatikat post-moderniste e konstruktiviste, të lakuara në mënyrë perverze, sall për t’u përdorur si argument se Ballkani paska nevojë edhe për një provincë. E kuptoj, xhanëm, që njeriu mund ta dashurojë një filozof, politolog a letrar. Por druaj se shumica e botuesve dhe gazetarëve tanë do t’ua shprehte këtë dashuri më së miri duke i lënë rehat.

Ndërsa budallallëku falet, e shkarti të mërzit, vrazhdësia brutale me të cilën ushtrohen që të dy në Kosovë ta fut tmerrin. Kosova i gjason një spektakli antik, ku Cezari neokolonial ua ngret gishtin vetëm gladiatorëve që i kasapojnë interesat shqiptare. Shqiptarët u këshillohet të integrohen me Serbinë, me Evropën e bashkuar, me djallin e të birin, veçse jo me Shqipërinë; thuase shqiptarët paskan afri më të madhe me portugezët, se sa me shqiptarët. Shqiptarëve tentojnë t’ua ndërrojnë flamurin, gjuhën dhe, pse jo, edhe identitetin. Me vendime jashtinstitucionale, shqiptarëve u vihen mbi kokë flamuj, simbole e embleme pa asnjë ankorim në traditën e këtij vendi, sikur ia vë kalorësi puplat festive një kali. Shqiptarët, thjesht, janë privuar nga liria, që në thelb është e drejta e zgjedhjes. Por nëse proteston, të damkosin përnjëherë si “kundërdemokratik” a “ekstremist”, e shpesh herë edhe të dyjat bashkë: kali i mirë nuk qet shkelma. Në mendësinë kognitive përdoret termi “double binding”, prangosja e dyfishtë, për ta ilustruar këtë mekanizëm të trysnisë psikologjike. Në gjuhën e përditshme është më i rëndomtë termi “demonizim”.

Ky demonizim është i frikshëm, meqë paralajmëron dhunën. Ai e mpreh sakicën për shqiptarët. Minoritetit serb të Kosovës nuk i kërkohet ta ndërrojë as flamurin, as gjuhën, as identitetin, për t’u bërë “shtetas” në Kosovë. Përkundrazi, serbët e Kosovës vazhdojnë të gëzojnë “përjashtime”, “eksterritorialitete” e “të drejta” ekskluzive që s’i gëzon shumica shqiptare: me një fjalë tjetër, serbët vazhdojnë të gëzojnë privilegje. Është plotësisht e kuptueshme, pra, pse “kosovaristëve” u duhet pajtetër ta demonizojnë ideologjinë shqiptare, meqë ndryshe ata s’e ndërtojnë dot projektin e vet, që i amputon shqiptarët e ia ruan tapitë Beogradit. Normalisht që demonizimi e ka një funksion racional. Druaj se “kosovaristët” do ta përdorin dhunën herët a vonë, meqë ndryshe ata s’ia dalin dot ta shkasin prej binarëve synimin historik të shqiptarëve. Dhuna, verbale e tjetërfare, është në fakt Conditio sine qua non i ekzistencës së “kosovaristëve”.

Njëherit, ndonëse sakica po mprehet prapë për shqiptarët, ne s’kemi rrugë tjetër pos kësaj që e kemi ndjekur tash 127 vjet. Për ta kuptuar predikamentin tonë, si njerëz, si shqiptarë, e si pjesëmarrës aktivë në shoqëri, ekzistojnë tre çelësa.

Çelësi i parë është harta e Ballkanit. Trysnirat kundër shqiptarëve nuk synojnë tjetër, pos që të na mbajnë neve sa më larg prej idesë së Shqipërisë. Askush, madje as serbët, s'ka problem me Kosovën "e pavarur”. Beogradi & Co. i druajnë vetëvendosjes së shqiptarëve, meqë vetëm ai mund ta përmbys raportin tradicional të forcave në regjion. Prandaj ata duan ta kushtëzojnë "pavarësimin" e Kosovës, për ta shtyrë atë sa më larg, gjersa ta krijojnë një brez të "kosovarëve". Taktikë e vjetër, e përdorur qysh prej Mojsiut kur e krijoi kombin hebre nga kasta e të varfërve të Egjiptit, duke i sorollatur 40 vjet nëpër një shkretëtirë që t'i merr sall 4 ditë ta kapërcesh.

Çelësi i dytë, që varet nga i pari, është “kosovarizmi”. Meqë shqiptarët, pas 127 vjetësh lufte, ia shkulën Kosovën prej kthetrave, Beogradi tani kërkon që ta minimojë dëmin duke e sabotuar së brendshmi afrimin ndërshqiptar.

Shqiptarët e kanë çarë nivelin e parë të Matriksit, atë të shtypjes direkte të Beogradit. E, megjithatë, Welcome to Matrix: edhe nëse “kosovaristët” ia arrijnë qëllimit të tyre maksimalisht, matanë s'i pret veçse një nivel i ri i shtypjes. Kosova “e pavarur” është projektuar që të mbetet përherë koloni e administruar prej “indigjenëve”, njësoj si ka mbetur shteti i cunguar shqiptar. Kosovaristët, në këtë moment në kohë e hapësirë, e personifikojnë fatin e “Kosovës së pavarur”: ata janë vegla, e jo kërcënim për sistemin. Nëse do të bëhesh kërcënim për sistemin, duhet patjetër ta promovosh alternativën e vetme që mund ta përmbys atë: Shqipërinë. Jo etniken. As të madhen. Vetëm Shqipërinë. Ai që e bën këtë, dora në zemër, rrezikon ta pësojë keq personalisht. Njihen tashmë pesë strategjitë shkallëzuese të dominimit: Moskëqyrja, përqeshja, izolimi, kërcënimi, dhuna. Nëse bëhesh kërcënim, atëhere të pret kalvari. Por liria që e aspirojmë ndodhet në anën tjetër të tunelit. Fitoren s'mund ta kërkojmë si pijaniku që i lyp çelësat te llamba se aty bën dritë; por aty ku ndodhet.

Çelësi i tretë është Shqipëria.

Status Quoja e sotme është derivat historik i mosartikulimit të idesë shqiptare. Serbia e ka një karrem me të cilin ka peshkuar aleatë strategjikë, me emër: vizionin e vet për regjionin. Fuqitë e Mëdha e kanë gjetur veten te ky vizion, disa meqë u pëlqen, tjerët pse s’ka një alternativë. Ne shqiptarët kemi mbetur ende “fëmijë jetim”, meqë i kemi lënë ende “prindërit” të flasin për ne – ne mbetemi “fëmijë”, meqë druajmë ta shprehim burrërisht e ta mbështetim me argumente atë që duam. Ne mbetemi “fëmijë”, meqë nuk sillemi si të pjekur. Vija e vetme që na garanton forcën dhe bashkë me të sigurinë, bashkimi kombëtar, na është demonizuar aq shumë, sa sillemi si fajtorë vetëm po ta kujtojmë, pale ta themi a ta sendërtojmë. E pra, momenti për ta formuluar idenë e Shqipërisë është o sot, o kurrë. Racionalja është e thjeshtë. Me perëndimorët këtu, pastrime të reja etnike s'do të ketë. E perëndimorët nuk mund të tërhiqen gjithqysh, meqë kanë shumë për të humbur për hesap të vetin. Nëse i shtyjmë të zgjedhin, ata do të jenë të detyruar ta mbështesin vetëvendosjen tonë si alternativë qytetëruese e demokratike, ashtu si bënë më 1998, për ta mbrojtur qytetërimin e demokracinë e vet. Por edhe në rastin më të keq, nëse kërkesa nuk na plotësohet përnjëherë, qameti nuk bëhet – të paktën ia kemi hedhur themelin. E pra, kur stadet kaluese edhe ashtu do t'i vendos bota, e ndonjë rrezik s'ka edhe po ta kërkojmë tonën troç; çka po presim, pash Zotin, ftesë me shkrim!?

Ne shqiptarët duhet ta nderojmë veten së pari, nëse duam të na nderojnë tjerët. Mundësisht duke u “rritur”, e duke e kërkuar vetëvendosjen, në vend se t’i artikulojnë me gojën tonë kërkesat e armiqve tanë. Në mos për diçka tjetër, atëhere së pakut që të kontribuojmë si brez me diçka inteligjente në ciklin e ri të historisë. Advokatët post mortem të Rankoviçit duhet të kuptojnë që ne tjerët, shqiptarët pra, s’ndjejmë ndonjë entuziazëm të tepruar ndaj Urra!-ve të tyre, sa herë që t’u teket atyre ta shpikin rrotën përsëri.

Fatkeqësia jonë kolektive është se shumica prej nesh, ndonëse nuk ndjejmë ndonjë entuziazëm ndaj projekteve bajate, po vazhdojmë të heshtim. Heshtja jonë është produkt i përvojës kolektive, që na ka mësuar se për ne vendosin tjerët, krerët, zyrtarët e titullarët e lartë. Neve na e kanë futur në palcë mësimin, se bindjet tona s’kanë vlerë, meqë ne, si individë e si komb, s’kemi vlerë. Si të gjithë ata që kanë pasur një fëmijëri të vështirë, edhe ne jemi kompenzuar duke mprehur sensin e masës: jemi bërë jemi kryemjeshtër në lëminë e të nuhaturit se sa do të na japin leje “prindërit”, pra krerët, zyrtarët e titullarët. Si pasojë, shumë prej nesh e admirojnë më shumë shqisën nuhatëse të skllavit, se sa rrahjen e zemrës së njeriut të lirë.

Mjerisht, në këtë mënyrë, ne veçse i administrojmë nivelet ndryshme të robërisë. Heshtja jonë po i fton të na ngrehin për hunde krerët, zyrtarët e titullarët. Ideja e Shqipërisë nuk do të formulohet nga ata, në korridoret e pushtetit në Tiranë e në Prishtinë, meqë aty sundon Matriksi. Krerët, zyrtarët e titullarët e atjeshëm janë bërë të tillë pikërisht duke kaluar provimin e Matriksit, e duke hequr dorë prej lirisë. Revolucionet e vetëvendosjes fillojnë përherë në periferi. Atë do ta formulojmë unë e ti, njerëzit e mirë e qytetarët e denjë, kudo që ndodhemi. Mënyra është e thjeshtë: ne duhet të mendojmë e të sillemi si shqiptarë të pjekur e të lirë. Mendoj që është momenti i fundit t’ia nisim, sa s’është bërë vonë.

[ARIANI_TB]

Albin Kurti is born on 24 March 1975 in Prishtina. He studied Computer Sciences and Telecommunication in University of Prishtina. Kurti was among the organizers of the peaceful student protest on 1 October 1997 in Prishtina demanding the release of University facilities forcefully occupied by the Serbian regime. In the most intense period of war from August 1998 until March 1999 Kurti worked as Political Secretary in the Office of Adem Demaçi, the General Political Representative of the Kosova Liberation Army. During the NATO bombing against FRY, Serbian police arrests Kurti in Prishtina. On 10 June 1999, with the withdrawal of Serbian forces from Kosova, he is transferred to prisons in Serbia. He is sentenced to 15 years of prison on 13 March 2000 by the Court of Niš. On 7 December 2001 Kurti is released from prison due to international pressure. In July 2003 Kurti adheres to Kosova Action Network (KAN), a movement of young activists engaging in human rights and social justice. On 12 June 2005 joined by other activists Kurti establishes the VETËVENDOSJE! (Self-Determination) Movement which opposes the negotiation of Kosova’s political status with Serbia. During this period Kurti is imprisoned a total of 16 times. On 10 February 2007 in Prishtina, in the protest against Martti Ahtisaari’s Plan on Kosova run by VETËVENDOSJE!, the UNMIK Police kills two and wounds another 80 protestors. Following the protest, Kurti is imprisoned for five months and then held in house arrest for five more. Even after the proclamation of Kosova’s independence, Kurti continues to oppose executive powers and the immunity to local laws enjoyed by the international community in Kosova.

[ARIANI_TB]

Rexhep Selimi në Vetëvendosje
Nga Express më 10 nëntor 2010 në ora 15:04
Njëri nga udhëheqësit e Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, Rexhep Selimi është bashkuar me Lëvizjen “Vetëvendosje” dhe do të jetë në listën për deputet të këtij subjekti për zgjedhjet e përgjithshme të 12 dhjetorit.

Aderimi i Selimit në lëvizjen e Albin Kurtit është bërë i ditur të mërkurën gjatë një debati që këta të dy po mbajnë në Prishtinë.

Kohën e fundit në “Vetëvendosje” kanë kaluar figura të shquara të lëvizjes patriotike e atdhetare, si dhe intelektualë të shumë, madje edhe deputetë të cilët deri më tani kanë qenë nëpër partitë tjera.

Komandant Rexhep Selimi është njëri nga nismëtarët e luftës çlirimtare dhe personi që bëri paraqitjen e parë publike të UÇK-së në vitin 1997 në Llaushë të Skënderajt.

[ARIANI_TB]

Rexhep Selimi aderon në “Vetëvendosje”

Prishtinë, 10 nëntor – Rexhep Selimi, ish-anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të mërkurën, e ka bërë publik vendimin për të kaluar në Lëvizjen “Vetëvendosje”.
Prezantimi i Selimit si anëtar i “Vetëvendosjes”, është bërë gjatë një takimi me studentët e Kolegjit Universitar Pjetër Budi, në Prishtinë.
Rexhep Selimi, që për një kohë ka qenë në Aleancën për Ardhmërinë e Kosovës, ka thënë se e ka zgjedhur Lëvizjen “Vetëvendosje”, me në krye Albin Kurtin, kryesisht për shkak të programit të saj.
“Në atë copë të vogël të programit të cilën e ka shpalosur ‘Vetëvendosja’, unë e kam gjetur vetën. Programi i ‘Vetëvendosjes’ mban diçka që partitë tjera tashmë e kanë harruar. Këtu e gjej kombin tim, flamurin, gjithçka shqiptare, thjeshtë e gjej vetën time”, ka thënë Selimi, gjatë prezantimit para studentëve.
Ai ka shtuar se nuk ka biseduar për ndonjë post në rast se “Vetëvendosja” i fiton zgjedhjet, por vetëm ka shpallur ambiciet e tij për t’u bërë deputet i Kuvendit të Kosovës.
Ndërsa, lideri i “Vetëvendosjes”, Albin Kurti ka thënë se ndryshimet në shoqëri gjithmonë kanë filluar me studentët, ndërsa ka prezantuar anëtarin më të ri të subjektit të tij. “Bashkë në lëvizjen ‘Vetëvendosje’ do të jemi edhe me Rexhep Selimin. Një figurë shumë e shquar e luftës çlirimtare të UÇK-së, e cila paraqet sublimimin e të gjitha përpjekjeve ilegale e legale, të armatosura e paqësore përgjatë gjithë shekullit 20”, ka thënë Kurti.
Lëvizja Vetëvendosje është pasuruar sot edhe me dy emra të tjerë të rinj - sociologun nga Prizreni, Afrim Kasolli ,dhe gazetaren Alma Lama.

[DYDRINAS]

Rexhep Selimi aderon në “Vetëvendosje”

Prishtinë, 10 nëntor – Rexhep Selimi, ish-anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të mërkurën, e ka bërë publik vendimin për të kaluar në Lëvizjen “Vetëvendosje”.
Prezantimi i Selimit si anëtar i “Vetëvendosjes”, është bërë gjatë një takimi me studentët e Kolegjit Universitar Pjetër Budi, në Prishtinë.
Rexhep Selimi, që për një kohë ka qenë në Aleancën për Ardhmërinë e Kosovës, ka thënë se e ka zgjedhur Lëvizjen “Vetëvendosje”, me në krye Albin Kurtin, kryesisht për shkak të programit të saj.
“Në atë copë të vogël të programit të cilën e ka shpalosur ‘Vetëvendosja’, unë e kam gjetur vetën. Programi i ‘Vetëvendosjes’ mban diçka që partitë tjera tashmë e kanë harruar. Këtu e gjej kombin tim, flamurin, gjithçka shqiptare, thjeshtë e gjej vetën time”, ka thënë Selimi, gjatë prezantimit para studentëve.
Ai ka shtuar se nuk ka biseduar për ndonjë post në rast se “Vetëvendosja” i fiton zgjedhjet, por vetëm ka shpallur ambiciet e tij për t’u bërë deputet i Kuvendit të Kosovës.
Ndërsa, lideri i “Vetëvendosjes”, Albin Kurti ka thënë se ndryshimet në shoqëri gjithmonë kanë filluar me studentët, ndërsa ka prezantuar anëtarin më të ri të subjektit të tij. “Bashkë në lëvizjen ‘Vetëvendosje’ do të jemi edhe me Rexhep Selimin. Një figurë shumë e shquar e luftës çlirimtare të UÇK-së, e cila paraqet sublimimin e të gjitha përpjekjeve ilegale e legale, të armatosura e paqësore përgjatë gjithë shekullit 20”, ka thënë Kurti.
Lëvizja Vetëvendosje është pasuruar sot edhe me dy emra të tjerë të rinj - sociologun nga Prizreni, Afrim Kasolli ,dhe gazetaren Alma Lama.

Edhe ti e sjell me kenaqesi kete shkrim sikur cfare ka bere vaki.

Eshte nje hap me tej i atyre qe u rrijne ne prapaskene dhe qe nga shkaku i zgjedhjeve jane urdheruar qe te dalin ne pararoje.

Mos u merzit se aty ke me i pas te gjithe "baballaret" enveriste qe nga me te vjeterit e deri te ata me te rinjte, sepse atyre u ka "dale Thaçi prej dore" e nuk po e "bashkon Kosoven me Shqiperine", sic u ka pas tregu perralla 1001 neteshe regjimi diktatoria e kriminal i Enver Hoxhes e dora e zgjatur e ketij regjimi ne ish-Jugosllavi dhe ne perendim, te prire nga Demaçi, Qosja, Prapashtica e sa e sa emra te tjere.

Vetevendosja u sherben atyre si fija e kashtes per te mbetur me cdo menyre ne lojen politike, se pari per te shantazhuar Thaçin e se dyti per te dale serish ne skene.

Me vjen shume keq per ju, por do te digjeni ende pa ja nisur karrieres politike, sepse keni mbetur te mbyllur ne kurthin e atyre qe jane marre tere jeten me kurthe e prapaskena, me vrasje e nxitje per vrasje.

[ARIANI_TB]

Edhe ti e sjell me kenaqesi kete shkrim sikur cfare ka bere vaki.

Eshte nje hap me tej i atyre qe u rrijne ne prapaskene dhe qe nga shkaku i zgjedhjeve jane urdheruar qe te dalin ne pararoje.

Mos u merzit se aty ke me i pas te gjithe "baballaret" enveriste qe nga me te vjeterit e deri te ata me te rinjte, sepse atyre u ka "dale Thaçi prej dore" e nuk po e "bashkon Kosoven me Shqiperine", sic u ka pas tregu perralla 1001 neteshe regjimi diktatoria e kriminal i Enver Hoxhes e dora e zgjatur e ketij regjimi ne ish-Jugosllavi dhe ne perendim, te prire nga Demaçi, Qosja, Prapashtica e sa e sa emra te tjere.

Vetevendosja u sherben atyre si fija e kashtes per te mbetur me cdo menyre ne lojen politike, se pari per te shantazhuar Thaçin e se dyti per te dale serish ne skene.

Me vjen shume keq per ju, por do te digjeni ende pa ja nisur karrieres politike, sepse keni mbetur te mbyllur ne kurthin e atyre qe jane marre tere jeten me kurthe e prapaskena, me vrasje e nxitje per vrasje.

Po Mire zoteri DYDRINAS, kush pra duhet udhehequr Kosoven, ne coftese sipas jush nuk vlen VETEVENDOSJA.

[DYDRINAS]

Po Mire zoteri DYDRINAS, kush pra duhet udhehequr Kosoven, ne coftese sipas jush nuk vlen VETEVENDOSJA.

Moti kemi shkruar ketu se e vetmja rruge per te cuar deri ne fund aspiratat tuaja personale, eshte perfshirja ne politike.

Ju flisni ende sot e kesaj dite ne emer te popullit e kjo eshte nje tregues naiviteti. Nuk keni asnje te drejte qe te flisni ne emer te popullit!

Dhe aktet e kryera qe sa e sa vite, jane nje tregues i nje papjekurie dhe mungese te theksuar te formimit baze, pa hyre me tej.

Juve i hyte me ne fund politikes dhe ky eshte nje tregues se filluat te kuptoni se vetem nepermes kesaj rruge nisin te realizohen ambiciet tuaja politike.

Pse jo? Keni shume te drejte qe te ngrini zerin ndaj se keqes qe e mundon Kosoven dhe mbare kombin shqiptar.

Por juve duhet te mbetni vetvetja, vetevendosja e mos lini t'ju perzihen as Rexhep Qoset, as Adem Demaçat e as gjeneral Selimat.

Perndryshe nese keshilloheni me deshtake dhe karrieriste te tipave te lartcituar, athere per fat te keq jeni te destinuar te deshtoni.

Une nuk ua uroj kete kurre, sepse deshtimi juaj eshte deshtim i gjithe ajkes se rinise sone kombetare, por ju desheroj suksese.

[ARIANI_TB]

Moti kemi shkruar ketu se e vetmja rruge per te cuar deri ne fund aspiratat tuaja personale, eshte perfshirja ne politike.

Ju flisni ende sot e kesaj dite ne emer te popullit e kjo eshte nje tregues naiviteti. Nuk keni asnje te drejte qe te flisni ne emer te popullit!

Dhe aktet e kryera qe sa e sa vite, jane nje tregues i nje papjekurie dhe mungese te theksuar te formimit baze, pa hyre me tej.

Juve i hyte me ne fund politikes dhe ky eshte nje tregues se filluat te kuptoni se vetem nepermes kesaj rruge nisin te realizohen ambiciet tuaja politike.

Pse jo? Keni shume te drejte qe te ngrini zerin ndaj se keqes qe e mundon Kosoven dhe mbare kombin shqiptar.

Por juve duhet te mbetni vetvetja, vetevendosja e mos lini t'ju perzihen as Rexhep Qoset, as Adem Demaçat e as gjeneral Selimat.

Perndryshe nese keshilloheni me deshtake dhe karrieriste te tipave te lartcituar, athere per fat te keq jeni te destinuar te deshtoni.

Une nuk ua uroj kete kurre, sepse deshtimi juaj eshte deshtim i gjithe ajkes se rinise sone kombetare, por ju desheroj suksese.

Zoterote, nuk u pergjigje pyetjes, nese ka mundesi ti pergjigjesh pyetjes!!!!