Nje leter nga Ati

[Matrix]

Kjo eshte nje leter ne shqip, e shkruar me vargje biblike, e formuar ne formen e letres se dashurise se Atit tone per ne

[Seminarist]

Matrix,

a nuk do te ishte fatkeqesi qe dikush te pranoje te mare letra nga Ati edhe ne te njejten kohe te refuzoje te mare trupin e gjakun e Zotit?
Nuk e di se si do ndihej Ati, kur njerezit perqendrohen tek letra qe flet per Atin e jo tek ushqimi hyjnor qe e ka Zotin!

Le te mos zevendesoje letra ushqimin e vertete dhe personal qe i ofron Zoti cdokujt ne cdo liturgji hyjnore.

Lajmi i Mire eshte se Zoti u be mish (dhe jo leter) dhe se Ai tha se jete ka ai qe ha mishin e tij dhe jo ai qe "ha" letrat e tij.

[Matrix]

Ashtu eshte Seminarist, por sikur nuk degjova aty te thuhej se nuk duhet te marresh pjese ne liturgji dhe aq me pak qe te mos marresh trupin dhe gjakun e Birit te Tij. Sigurisht qe Ati deshiron fort qe ne te ushqehemi me Fjalen e Tij qe u be mish e gjak per ne, Ushqim i vertete qe jep perjetesi!

[marcus1]

Ashtu eshte Seminarist, por sikur nuk degjova aty te thuhej se nuk duhet te marresh pjese ne liturgji dhe aq me pak qe te mos marresh trupin dhe gjakun e Birit te Tij. Sigurisht qe Ati deshiron fort qe ne te ushqehemi me Fjalen e Tij qe u be mish e gjak per ne, Ushqim i vertete qe jep perjetesi!

Por edhe unë sikur nuk dëgjova aty të thotë të marrësh pjesë në liturgji, apo jo?

[Matrix]

Edhe Krishti kur e pyeti gruaja samaritane se ku duhet adhuruar Ati, Ai ju pergjigj: as ketu as aty, por ne Fryme dhe ne te Verteten.
Pra Ati njihet dhe adhurohet permes Frymes se Shenjte qe Ai ka vendosur brenda nesh dhe permes Krishtit (Fjales se Tij, te Vertetes).
Liturgjia (puna e perbashket e Kishes) eshte rrjedhoje e ketij adhurimi te brendshem qe shprehet jashte. Hiqe adhurimin e brendshem ne Fryme dhe ne te Vertete dhe liturgjia kthehet ne ritual!

[Seminarist]

Liturgjia (puna e perbashket e Kishes) eshte rrjedhoje e ketij adhurimi te brendshem qe shprehet jashte. Hiqe adhurimin e brendshem ne Fryme dhe ne te Vertete dhe liturgjia kthehet ne ritual!

Ja pikerisht ketu, Matrix, ka pikepamje protestante qe s'i pranon kisha ortodokse.

Te thuash qe liturgjia nuk eshte asgje me shume se sa adhurimi i brendshem ne fryme edhe te vertete eshte, po ashtu sikurse se, qe te jesh i krishtere, duhet te jesh ne moshe pjekurie ne menyre qe te vendosesh vete per besimin, te thuash se protagonist ne marredhenien Perendi dhe njeri, rolin qendror e ka njeriu.

Eshte njeriu, sipas ketij mentaliteti protestant, ai qe, ne fryme edhe te vertete, e ben liturgjine liturgji, ai qe, me vendim personal vendos te pranoje Zotin.

Ky mentalitet e ka burimin ne antropocentrizmin e Europes perendimore, me humanizmin dhe jo rastesisht protestantizmi perkon ne kohe me Rilindjen europiane.


Liturgjia, per kishen ortodokse, se pari eshte zbritja Perendise tek njeriu ne Kungim, eshte arritja e njeriut prej Perendise. Ne qender nuk eshte NJERIU por Perendia. Edhe sikur njeriut ti mungoje per ndonje arsye vlera e vertete e adhurimit ne fryme per nje moment, liturgjia prape eshte e vlefshme, misteri i saj nuk ceket.


Ne boten heretike perendimore, ku keto mesime jane shkelur me kembe, njeriu protestant eshte ne kerkim te kungimit me Zotin sepse kjo eshte nje shtyse e natyrshme e njeriut, por duke qene se e ka mohuar DHURATEN e te marrurit te Zotit ne Kungim, ai e ka zevendesuar kete ne menyre idhujtare me LETREN, qofte kjo Bibla ose si kjo menyra fantazuese ku Perendia i drejtohet individualisht njeriut me mesazhe.

Ky lloj mentaliteti eshte pseudo-liturgji e pseudo-kungim.

[Matrix]

Seminarist, une nuk e mohoj kete qe thua ti.
Nuk them qe liturgjia ne vetvete zhvleresohet, po ajo nuk ka vlere subjektivisht per ate person, per te mos thene qe behet e demshme sepse e ben te besoje ne nje fetari te jashtme, fariseike.

Merr fariseun dhe taksambledhesin. Ata qe te dy kishin te njejten menyre adhurimi te jashtem, luteshin ne te njejtin tempull, kryenin te njejtat sherbesa, megjithate i pari ishte shume larg Zotit dhe i dyti ishte shume afer, sepse u afrua me pendese dhe perulesi.

[Seminarist]

E besoj se ti nuk i mohon ato qe them. Por prape duhet kujdes. Nuk i shkon ketij forumi mentaliteti qe shpreh ideja se Ati po na dergon letra personale. Stonon.

Se dyti, prape, litrugjia gjithmone ka vlere dhe nuk behet asnjehere e demshme, po aq sa nuk behet Zoti i demshem per nje besimtar te rreme. I demshem ai lloj njeriu behet vetem per veten, per shkak te vetes.

Ti kujton se ne antropocentrizmin protestant nuk ka fariseizem?!

Antropocentrizmi eshte fariseizmi me i madh, sepse ne te njeriu merret me veten edhe atehere kur duket se i drejtohet Zotit. Zoti per antropocentristet nuk eshte vecse nje mjet.

[Matrix]

Ti kujton se ne antropocentrizmin protestant nuk ka fariseizem?!

Sigurisht qe ka. E kam thene dhe me siper, fariseizmi eshte prirje e brendshme jo e jashtme. Duke qene se eshte e brendshme, kjo prirje shfaqet ne cdo ambjent te jashtem dhe nuk ben dallim.

Por kjo leter nuk ka fokus elementet e jashtem, por ato te brendshem, dashurine e Atit per secilin nga ne duke hyre dhe ne detajet me te vogla te jetes sone.

[marcus1]

Ja pikerisht ketu, Matrix, ka pikepamje protestante qe s'i pranon kisha ortodokse.

Te thuash qe liturgjia nuk eshte asgje me shume se sa adhurimi i brendshem ne fryme edhe te vertete eshte, po ashtu sikurse se, qe te jesh i krishtere, duhet te jesh ne moshe pjekurie ne menyre qe te vendosesh vete per besimin, te thuash se protagonist ne marredhenien Perendi dhe njeri, rolin qendror e ka njeriu.

Eshte njeriu, sipas ketij mentaliteti protestant, ai qe, ne fryme edhe te vertete, e ben liturgjine liturgji, ai qe, me vendim personal vendos te pranoje Zotin.

Ky mentalitet e ka burimin ne antropocentrizmin e Europes perendimore, me humanizmin dhe jo rastesisht protestantizmi perkon ne kohe me Rilindjen europiane.


Liturgjia, per kishen ortodokse, se pari eshte zbritja Perendise tek njeriu ne Kungim, eshte arritja e njeriut prej Perendise. Ne qender nuk eshte NJERIU por Perendia. Edhe sikur njeriut ti mungoje per ndonje arsye vlera e vertete e adhurimit ne fryme per nje moment, liturgjia prape eshte e vlefshme, misteri i saj nuk ceket.


Ne boten heretike perendimore, ku keto mesime jane shkelur me kembe, njeriu protestant eshte ne kerkim te kungimit me Zotin sepse kjo eshte nje shtyse e natyrshme e njeriut, por duke qene se e ka mohuar DHURATEN e te marrurit te Zotit ne Kungim, ai e ka zevendesuar kete ne menyre idhujtare me LETREN, qofte kjo Bibla ose si kjo menyra fantazuese ku Perendia i drejtohet individualisht njeriut me mesazhe.

Ky lloj mentaliteti eshte pseudo-liturgji e pseudo-kungim.

Fakti që Protestantizmi e ka kthyer mesazhin e Zotit në një mesazh antropocentrik, nuk do të thotë se ti, Seminarist ke të drejtë në lidhje me sakramentet. Sa herë që ti flet per sakramentet mua me vjen në mendje arka e beslidhjes. Sa herë që Izraelitët kishin arkën, ata fitonin në beteje. Dhe këtë gjë donin ta shfrytëzonin djemtë e një profeti më duket, nuk më kujtohet mirë historia. Ata mendonin se duke pasur arkën, ata "lidhnin" Zotin dhe Zoti do ishte i detyruar t'u jepte atyre fitoren. Por kjo gjo nuk ndodhi, Izraelitët u shpartalluan nga Filistenjtë.

Kështu pra edhe sot, të thuash se nese ke sakramentet ke Krishtin, është një vetëmashtrim. Krishti nuk ka nevojë as për Tempuj, as për sakramente, as për arka. Ose më mirë, vëndbanimi më i përshtatshëm për Zotin, tempulli më i përshtatshëm i Tij, arka e Tij, gjënden në zemrën e sinqertë, në zemrat e atyre në të cilët Ai vetë banon.

Të tjerat janë dytësore. Ky nuk është aspak një mesazh antropocentrik, por kristocentrik, sepse qendër e mesazhit bëhet Krishti. As fakti se dikush duhet të ketë një moshë të caktuar për të pranuar Krishtin, nuk do të thotë se njeriu bëhet qendër. Dikush mund ta pranojë Krishtin edhe në një moshë të mitur, por nuk mund të themi se kjo gjë mund të ndodhë në foshnjëri. Është më se e vërtetë se nuk është njeriu ai që zgjedh Krishtin. Është më se e vërtetë se Perëndia e di se cilët janë të tijët, pasi Ai nuk lidhet dot nga koha dhe hapësira, por kjo nuk do të thotë se çdo njeri që lind në një vënd të ashtëquajtur i krishter, do të marrë Krishtin sapo të pagëzohet.

Nëse duam të bëjmë një test se sa antropocentrikë janë mesazhet tona, mjafton të bëjmë këtë pyetje. Dhe unë do doja të pyes Matrix dhe e pres përgjigjen nga ai. A është e mundur që një grup të Krishterësh të jetojnë me dhe në Krishtin, pa nevojën e sakramenteve? E kam fjalën për sakramentet si praktikohen sot në kishat tradicionale, pra në ato Katolike, Ortodokse dhe Protesante. A mundet pra një kishë, të jetojë pa ato sakramente? Dhe, a mundet një kishë të jetojë me sakramentet por pa Krishtin?

Përgjigjen do e doja në radhë të parë nga Matrix. E di pjesërisht përgjigjen që do japë Seminaristi. Ai do thotë se Sakramenti = Krisht. Ai p.sh. beson se po të pagëzosh një foshnje, Krishti ka ardhur dhe banuar në të. Nëse Matrix nuk e beson këtë gjë, do doja të m'i përgjigjet pyetjes sime.